AMEL
OPENHARTIGE GETUIGENIS VAN OPKOPER EN GROS
De schoolmeester
schreef al:
..Cor de Muiter
koopt alles
DEN UYL SOMBER OVER POLITIEKE SITUATIE
supat
K3FFIE
ras#
IC
PRUS-SIAS
Dolnv
Off IS PtëJ»
PERZIKEN
f WOEK, fl*
SHAM POOI
Meer P.T.T.-service
voor
en gehandicapten
KI KI'
FARE)-
[oorbeeld
Vier regels
V astenprediker
Blote engel
Rieleks
J HAAG. P.v.d.A.-fractieleider drs. J. M. den Uyl meent dat
L1 Partij er niet verstandig aan zou doen om de anti-K.V.P.-motie
1 J vor'g jaar op een komend congres „zo maar even te laten vallen".
K'U'indt dat een zichzelf respecterende partij „niet van de ene dag
l,(te andere van tactiek moet veranderen als een eenmaal gekozen
I niet onmiddellijk tot succes leidt en ook overigens van we-
I j'ke veranderingen bij de K.V.P. w-jinig te bespeuren valt."
nmups
loges
joomwoBUtz
«HKAAS
£XPQ/zr/<mu7sir .jumxc'
halve schijven
PBRUTSRBUK
4m
MROAPPSJEN
IA KIL0
VeRRASUWtaNDEBENl
WW
HAARLAK Jp
I ook: ZO VOOKPEUG'
gsaotzmH
1
C4-70
et standplaats
dat hij
an loopwerk,
erhouds- en
iTERPILLAR
g
te hebben
fket in deze of
nstverlenende
leeftijd van
/oor deze
ider de letters
al nv,
Amsterdam.
iteitenprogram-
patiënten zijn
sn en uitvoeren
verleg met het
•v. diverse vor-
of meer defec-
die gedurende
aleegd worden.
Kruis, Welfare
'9-
gewacht bij de
het
M VRIJDAG 21 AUGUSTUS 1970
DEN HAAG Achteraf geeft Cornelis de Ruiter ongrijpbare mystery-man van liet
Ivaderlands onroerend goed met een schalkse glimlach toe, dat de overmeestering
Itan drie kwijnende Nederlandse textielreuzen Schroder, het Lingerie-huis en Ger
zon - niet in de mistbank van een verpletterend stilzwijgen had hoeven plaats te vin-
flen.
„Ik weet liet", zegt hij opgeruimd, „er had meer openheid moeten zijn. Helaas is het nu
slaaf, maar ik ben echt niet te beroerd om toe te geven, dat ik het beter anders had kunnen
I-pelen. Weet je wat de ellende is? Ik ben gewend om mijn zaken in stilte te regelen. Dat is
l bij onroerend goed".
helpen. Hij dacht echt, dat hij mij er
een groot plezier mee deed."
Ik bekijk die dingen met humor.
Humor is mijn grootste compagnon
- voor mezelf weet ik in elk geval,
dat ik de moed heb om iets van die
zaken te maken. Ik zou toch ook met
mijn kapitaal de playboy kunnen spe
len aan de Franse Rivièra. Maar toe
vallig houd ik van harde noten. Die
kraak ik het liefste.
,,Ik ben met Gerzon zes maanden bezig geweest en ik dacht, dat ik
lis aan de fusiecode heb gehouden. Er is een bericht naar de aan
deelhouders gegaan, waarin de motivering wordt gegeven. Ik heb er
1 nok ingezet, wat mijn waardering van het bedrijf is. Gerzon is een
laak, die aan de afgrond staat. Vorig jaar een verlies van 2,8 miljoen
I jilden. Een kwestie van verkeerd management."
„Ze zijn niet met hun tijd meegegaan. Dat is het. Ik vroeg gisteren aan
Lijn vriendin: „Als jij een jurk nodig hebt, ga je dan naar Gerzon?" Ilt
Itraag het aan haar, omdat ik de mening van anderen wil horen. Ik heb
Lijn ogen en oren altijd open. Ik loop op straat en ik kijk. Ik luister,
■het buitengebeuren, daar moet je het van hebben. Ik kan toch moeilijk
Lor tie brievenbussen gaan loeren om te achterhalen wat het volk wil."
I Daarom onderhandel ik ook het
lefst op het terrasje. Lekker in de
ton en op een plaats, waar ik kan
[ien, wat er rondom me heen ge-
Mijn vriendin zegt: „Gerzon,
Ien je gek. Ik koop niet in zo'n
liltenzaak."
I Cornelis de Ruiter Cor voor
fcn spaarzame vrienden ontvangt
lrn gasten te midden der zeventien-
lieeuwse meesters, die de wanden
|m zijn negen-kamervilla aan de
Buitenrustweg 1 bedekken.
Kriele schilderijen, waarvoor nog
poen plaats is gevonden, staan in het
outerrain op de grond. In een Bij
lmer kijkt een middeleeuwse engel
fet afgehouwen armen intens be
proefd naar een gifgroene papegaai,
lie door het plotseling gedruis om
I® heen met stomheid is geslagen.
t houd van de kunst uit de gou-
I® eeuw," zegt De Ruiter, „ik houd
T®, omdat ons land toen op het
Ijotint van de welstand stond. Wij
Karden de koopvaarders over alle
Tanen, wij dreven handel met de
Kt wereld. Dat zie je terug in die
itterijen. Ze zijn vitaal. Waarom
Kjd zo denigrerend gesproken over
T4 over het kapitaal? Ik begrijp
pt met, want geld, welstand, bete-
|®tn automatisch meer onderwijs,
boeken, meer vrijheid voor
jen. Ik weet wat u wilt zeggen,
jjrilt zeggen: „Geld brengt onge-
en misschien komt u ook nog
Pj remand aandragen, die door het
ongelukkig is geworden. Maar
Jl® die ene van u zet ik er tien,
•'door het geld wel gelukkig zijn
'worden. Je moet er alleen voor
dat het een randmotief
Pilt. Als ik aan een zaak bezig ben,
denk ik niet aan geld. Dat zou op
anderen frustrerend werken. Voor
mij is het de uitdaging, die fasci
neert. Een zaak, die ten dode is op
geschreven, zien te redden. Daar heb
ik plezier in. Daar komt nog bij, dat
de textiel me aantrekt. Ik ben een
modisch man. Ik houd van mooie
dingen. Mooie schilderijen, mooie
mensen ook. Wat ik nu opbouw be
schouw ik als een artistiek werk
stuk. Een ander maakt een mooi ge
dicht, een fijn schilderij. Ik ben toe
vallig huizenman, ik ben koopman
en ik probeer het anders te doen dan
anderen. Beter, als het kan. Bij de
meeste textielzaken wordt twee keer
per jaar ingekocht, maar bij mij ge
beurt het zes keer per jaar. De mode
van nu is snel, flitsend, je kunt niet
zes maanden met diezelfde collectie
doen. Ik heb gisteren nog twee meis
jes naar Londen en Parijs gestuurd
om fijne dingen te kopen voor de
boetiek, die ik in het ouwe Schröder-
pand ga maken. De ene is 17, de an
dere 21. Zo hoort het. Jonge mode
moet door jonge mensen verzorgd
worden. Ik heb wel een oudere man
meegestuurd, die de portemonnee
beheert."
Wat denkt hij van de lavastroom
van publikaties, die na zijn onroe
rende coup is losgekomen?
De Ruiter steekt een nieuwe siga
ret op, inhaleert krachtig, tikt ver
volgens de as op het kleed. Hij beent
tijdens het gesprek voortdurend vief
door zijn forse salon en onderstreept
zijn zinnen met de zalvende armge
baren van een vastenprediker.
„Een communicatie-stoornis," zegt
hij, „Van den Oever heeft al die din
gen alleen maar gezegd om mij te
Zeg nou niet, dat ik hard ben, want
wat ls dat: hard? Als je zonder om
wegen op je doel afgaat, ben je dan
hard? Mijn brieven zijn nooit langer
dan vier, vijf regels. Ik heb een hekel
aan die plechtige in- en uitleidin
gen, want daar koop je niks voor.
Als de mensen bij mij thuis onder
handelen, krijgen ze bij het weggaan
de notulen mee. Dan zetten ze zulke
ogen op, maar ik vind het normaal.
Waar heb je anders een secretaresse
voor? Er blijft bij mij ook geen stuk
liggen. Alles wat 's morgens binnen
komt, is 's avonds weer de deur uit.
Hoe ik dat doe? Door gewoon een
uur eerder op te staan dan de ande
ren en een uur langer door te wer
ken. Als een ander gewend is om
zes uui te beginnen, zorg ik dat ik er
om vijf uur ben. Ik ben gelukkig
matineus, ik stap uit mijn bed en ik
lach. Ik heb elke ochtend een vrese
lijk goeie zin. Ik loop dan als een
jong veulen door de kamer en kan
de gekste kwajongensstreken uit
halen. Maar als er gewerkt moet
worden, dan ook goed. Kort en goed.
Ik zeg altijd tegen mijn medewer
kers: „Maak ze meteen duidelijk,
wat je bedoelt. Telefoneer ook niet
ellenlang." Ik heb er een hekel aan,
als mijn telefoonlijnen geblokkeerd
zijn. De telefoon is de etalage van
mijn zaak, zeg ik. Dat lijkt misschien
hard, maar het is gewoon een kwes
tie van snelheid. Overigens, als hier
een zacht ei stond, had u ook geen
belangstelling voor me gehad."
Even later in zijn stille stadstuin
met in het midden een blote engel op
één mollig been, wijst hij met veld
heermanuaal op een kloek geschapen
wit landhuis naast zijn villa. „Dat
heb ik net gekocht," zegt hij, „van
Mees van de Unilever. Daar komt
straks het kantoor van mijn nieuwe
beheermaatschappij GBS. Aan de an
dere Kant zit de ambassade van India
en de tuin grenst aan de ambassade
van Frankrijk. Zeg nou zelf: je kunt
het slechter treffen."
De glimlach, die hij boven zijn
lichtblauw lichtgewicht kostuum pro
duceert is er één van een uitzonder
lijke mildheid. Als een dame komt
vragen, of ze nu de salon kan stof
zuigen, geeft hij vaderlijk zijn fiat.
„Een fijn huis en een goeie garde
robe," zegt hij zacht, „dat is eigen
lijk alles wat ik nodig heb."
Hij ioopt naar binnen, pakt in het
voorbijgaan een antiek zilveren kist
je van de salontafel en zegt: „Weet
je, wanneer je voor mij een koop
man bent? Als ik jou dit kistje geef
en je weet het voor vanavond met
een leuke winst te verkopen. Dat is
handel. Je moet het ook kunnen met
een leuk verpakte straatsteen. Ik zeg
altijd: „Als je de paus in Rome een
trouwkostuumm kunt aanpraten, ben
je voor mij een goeie verkoper."
Kan hij ook nog aan het volk mee
delen, uit welke dankbare bron hij
de gelden opschept, waarmee hij de
laatste maanden het vaderlandse tex-
tielwezen per strekkende meter op
koopt?
„Dat is weer zo'n vraagje", zegt hij,
„als ik nou bewezen heb, dat ik een
verrekt goeie timmerman ben, als
ik je kasten laat zien, die je nergens
ziet. Wat geeft het dan, of ik mijn
hamer en mijn nijptang van een an
dere timmerman leen. Wat maakt het
nou uit, waar het geld vandaan komt?
Dat is toch mijn zaak. Ik moet al
leen zorgen, dat de zaak marcheert.
Ze vragen me ook: „Wat gaat er met
Gerzon gebeuren?" Daar kan ik op
dit moment ook geen antwoord op
geven. Gerzon is doodziek en ligt
op de operatietafel. Dan ga je toch
tevoren niet aan de chirurg vragen.
„Kan ik straks verder leven en hoe?"
Dat wordt pas tijdens de operatie
duidelijk. Ik kan je wel vertellen,
dat ik niet zal aarzelen om de zieke
plekken eruit te snijden. Dat wel.
Gerzon is gewoon overshopped. Er
werken teveel mensen en er zullen
er dus moeten afvloeien".
Tien kilometer zuidwaarts, op een
soppige miniatuur-akker in Rijswijk
volgt de 72-jarige vader De Ruiter de
financiële salto-mortales van zijn
uiterst goed boerende zoon met wel
willende aandacht. „De jongen doet
maar", zegt hij vol vertrouwen,
„straks koopt hij ook nog Verolme
op".
De 47-jarige zoon, die op 4 maart
1923 geboren is vindt het een steen-
goeie van de oude heer, maar hij
geeft zelf toe, dat de godvrezende
scheepsbouwer te groot is voor over
name. Hij houdt het er daarom op,
dat vader in overdrachtelijke zin
heeft gesproken. „Die man kan zijn
zaken nauwelijks omvatten", zegt hij
vermoeilijkend, „dat is allemaal te
groot voor hem. Hij is zelf als klein
boertje begonnen in Genderen in
Noord-Brabant. We zaten daar als
streng gereformeerden tussen alle
maal katholieken. Bij ons was het
altijd: „Wie op God vertrouwt gaat
niet verloren". Bij de beschietingen
van Rotterdam zaten mijn ooms en
tantes rustig in hun huiskamer, ter
wijl de raketten om hun oren vlo
gen. „Je moet vertrouwen hebben",
zeiden ze. Als ik langs een voetbal
veld liep, zei vader altijd: „Voor je
kijken Cor. Op zondag wordt ge
rust.
Ik zag dat even anders. Ik begreep
ook niet, waarom mijn vader in de
crisisjaren naar Den Haag trok en
een armoedig zuivelbedrijf je begon
in een buitenwijk. Ik zei: „Pa, waar
om gaat u niet in de Venestraat
zitten, daar komen tenminste men
sen langs".
Ik had nooit anders dan armoe
meegemaakt. Drie dagen na mijn ge
boorte stond moeder alweer op het
land, want pa had geen geld voor
een knecht en ze kon niet gemist
worden. Ik herinner me nog, dat ik
als kind in een ton werd gezet, zo
dat mijn moeder op het land kon
helpen met de oogst. Ik heb toen al
tegen melzelf gezegd: -„Jij moet het
anders doen Cor". Ik begon te han
delen. Ik verkwanselde knikkers en
drop, mijn zakken zaten altijd zo
vol, dat mijn moeder ze op een ge
geven moment dichtnaaide, omdat ze
steeds uitscheurden. En de meester
schreef op het schoolbord: „Cor de
Ruiter koopt alles" Kun je nagaan.
Toen was ik zeven".
Toch ben ik in de grote handel een
typische laatbloeier. Mijn echte suc
ces is pas rond 1955 begonnen, voor
die tijd heb ik van alles aangepakt.
Ik ben slagersknecht geweest, ik heb
in het fruit gezeten. Ik kocht hele
boomgaarden op en die verkocht ik
dan weer door. Ik heb nog een tijd
dia-strips geproduceerd, die ik sleet
aan mensen zoals Sijtje Boes. Pitto
reske doorkijkjes en zo.
In het onroerende goed is mijn
zaak pas goed gaan lopen. Toen ben
ik het groot gaan denken. Ik deed
leuke transacties, ik heb in de Haag
se binnenstad honderden huizen ge
kocht en verkocht. Achteraf zeggen
ze: „De Ruiter heeft zijn kapitaal
aan de onderwereld te danken", om
dat er toevallig in een paar van zijn
complexen prostituées zaten. Maar
die goei mensen zaten er al 22 jaar
en die kun je niet zomaar de straat
opgooien, omdat je toevallig hun
huisje hebt gekocht.
Achter één van de hoge ramen
staan zijn twee Dobberman-pinchers.
Graaf Alexander van Neerlands stam
en Gravin Isis van Neerlands stam,
Ze hebben inmiddels begrepen, dat
het er vandaag niet meer in zit. Maar
zondag zal de grote baas weer met
hen naar de garage gaan en daar op
zijn sportfiets springen. Luid blaf
fend zullen ze hem dan voorgaan
door het doodstille Zorgvliet in de
richting van Noordwijk. De Ruiter
wijst op zijn licht overblousend over
hemd en zegt: „Fietsen is een ge
weldige rieleks voor een zakenman.
Je bent in de natuur en je kunt te
gelijk over alle dingen nadenken".
Terwijl hij voor zijn huis poseert
met de hand losjes op het rijwiel-
stuur de metaalkleurige Lancia
staat achter hem werkloos in de op
rit ventileert hij gulzig zijn enige
wensdroom: „Ik zou er alles voor
over hebben om nu, op dit moment,
weer twintig te zijn. Ik zou desnoods
van voren af aan willen beginnen.
Zonder cén cent op zak: ik vind het
jammer, dat ik nu al 47 hen. Dat ik
misschien niet meer meemaak, wat
er in de volgende eeuw gebeurt. Dit
ls een geweldige, onstuimige tijd. Ik
zou het fijn vinden, als de tijd niet
zo drong".
Toch wel sneu, dat Gerzon, Schro
der en het Lingeriehuis hem op dat
punt niet terwille kunnen zijn.
LEO THURING
(Van onze parlementaire redactie)
l u'Den 'y'(loet deze uitspraak in een uitvoerig artikel over de politieke
ta het augustus-nummer van het maandblad „socialisme en demo-
h dit
artikel stelt drs. Den Uyl
front
van regeringspartijen
C' '!a" wor^en doorbroken in-
I Pt linkse oppositie-partijen
T p S.P„ D'66 en P.P.R.) een
slult van hun eigen iden-
'»eten te bewaren. Daarom
Snen gemeenschappelijke
lit 'iverkiezingen, waarbij
L'entiteit verdampt. Wel kun-
I en "Meten die partijen komen
I ft:i Partieel stembusakkoord
C* essentiële programma-
I ''i hetCen nauwe aansluiting
Ullj^'MProgramma van de geza-
'IJj. 'J "beweging. Als de grote
#1^ 8 VOor de P.v.d.A in de
I "li beschouwt drs. Den
t 'bet em°cra'isering in alle gele-
I 0p a"e "'veaus.
I ^"verk6 van komende
1 ^HJyj '.eZln§en moet volgens
'ln om de regeringscoalitie
die bij de statenverkiezingen in
maart 53 pet. van de stemmen kreeg
een nederlaag te bezorgen, waar
door een stroomversnelling in de
Nederlandse politiek zou ontstaan.
Het is hoogst onwaarschijnlijk dat
de partijen in een progressief stem
busakkoord dan een meerderheid
zullen behalen. In die situatie zullen
volgens Den Uyl of de huidige rege
ringspartijen zich de gevangenen
moeten maken van de splinterpartij
en of er is uitsluitend ruimte voor
minderheidskabinetten die na korter
of langer tijd nieuwe verkiezingen
uitschrijven.
Drs. Den Uyl zegt dat het Pro
gressief Akkoord (PAK) en de anti-
K.V.P.-resolutie niet een doel op
zichzelf zijn maar een middel om tot
een meerderheid van vooruitstreven-
den te komen. „Zij dienen na opzet
voortdurend getoetst te worden aan
het effect dat zij opleveren". De
ervaringen met gemeenschappelijke
PAK-lijsten bij de staten- en ge
meenteraadsverkiezingen stimuleren
niet tot een voortgaan op deze weg
bij de kamerverkiezingen. De sa
menwerking tussen progressieve
groeperingen mag daarom echter
niet worden afgeschreven, maar
moet op zijn vorm worden bezien.
Zoals de kaarten nu liggen lijkt
volgens drs. Den Uyl de vorm van
gecombineerde kandidatenlijsten de
kansen voor een progressieve meer
derheid eerder te schaden dan te
bevorderen. Dat geldt nog sterker
voor pogingen tot nieuwe partijvor
ming op basis van P.v.d.AP.S.P.
P.P.R. en D'66 onder de huidige
verhoudingen. „Het lijkt wel de ze
kerste manier om de beoogde meer
derheidsvorming te blokkeren", al
dus drs. Den Uyl.
Over de anti-K.V.P.-resolutie zegt
drs. Den Uyl nog dat het een tac
tisch middel is om tot polarisatie te
komen endat de kans reëel is dat
daarmee geen afdoende nederlaag
van de regeringscoalitie wordt be
reikt. Met de K.V.P.-resolutie heeft
de P.v.d.A dat risico echter willen
nemen en daarbij past een „redelij
ke volhardendheid". Drs. Den Uyl
herinnert er ir.ti ssen aan dat hij
K.V.P. zou kunnen worden gevormd.
Veel van de verstarring en afstoten
de trekken van de gevestigde orde
in ons land hangen samen met de
machtspositie die de K.V.P. onafge
broken heeft ingenomen". Hij meent
dat de betreffende congresuitspraak
de K.V.P. stellig onder druk heeft
gezet en de afhankelijkheid van de
confessionele partijen t.o.v. de
V.V.D. scherp belich'. Maar ze heeft
tot dusver niet geleid tot de beoogde
scheiding der geesten, doch een ex
cuus opgeleverd van de confessione
le partijen om zich t.o.v. een pro
gressieve concentratie op de- vlakte
te houden. Het is volgens Den Uyl
stelling nog te vroeg om over de
werking van de resolutie definitieve
uitspraken te doen en er is zeker
geen aanleiding voor de P.v.d.A. om
zich zenuwachtig te maken over de
mogelijkheden voor de nagestreefde
scheiding der geesten. Drs. Den Uyl:
„In nieuwe situaties zal de P.v.d.A.
haar houding telkens opnieuw bepa
len. Maar het is aan de K.V.P. om
nieuwe situaties te scheppen. Een
K.V.P. die van karakter zou veran-
„Rechts, lijkt het, behoeft voorlopig geen wezenlijke aan
tasting van zijn machtspositie te vrezen".
„niet tot de meest ferventste voor
standers van deze congresuitspraak"
behoorde. Drs. Den Uyl: „Ik was en
ben van mening dat het een goede
zaak zou zijn als in Nederland voor
het eerst sinds meer dan een halve
eeuw eens een kabinet zonder de
deren en evanals de P.P.R. zou kie
zen voor een. progressieve concentra
tie, zou ophouden een K.V.P. te zijn
en aan de P.P.R. zou de bestaans
grond ontvallen. Want juist vanwege
dit niet kiezen van de K.V.P. is de
P.P.R. ontstaan''.
Drs. Den Uyl vraagt zich in zijn
artikel af waarom de linkse opposi
tiepartijen er niet in zijn geslaagd
om het rechtse kabinet-De Jong be
slissend te verslaan. Hij meent dat
P.v.d.A, P.S.P. en P.P.R. er onvol
doende in geslaagd zijn om bij de
grote massa van de katholieke en
protestantse werknemers en zelf
standigen het vertrouwen te wekken
dat zij door op deze partijen te
stemmen hun levensomstandigheden
meer zouden verbeteren dan door
trouw te blijven aan de traditionele
rechtse partijen. Links wekt ook
soms de indruk dat zij de mensen
verbiedt blij te zijn met een nieuwe
woning, de buitenlandse vakantie of
het eindelijk verworven autootje. Er
is volgens drs. Den Uyl kortsluiting
gemaakt tussen opvattingen en ge
voelens van grote delen van de Ne
derlandse bevolking en zaken die
door deze linkse partijen centraal
gesteld leken te worden.
Drs. Pen Uyl voorziet dat de situ
atie waarin de kiezer zich in april
bij de verkiezingen zal bevinden
weinig verschilt van die in februari
1967. Zo mogelijk nog verwarder en
onoverzichtelijker. Het aantal mee
dingende partijen zal eerder bij de
30 dan bij de 20 liggen. „De drie
confessionele partijen zullen hun
programma's op elkaar laten lijken,
maar zich niet uitspreken hoe ze
een meerderheid denken te berei
ken. Ze zullen wel aan de V.V.D.
blijven vastzitten, maar een deel
van de confessionelen zal zeggen dat
het P.v.d.-program hen meer aan
spreekt. Links zal terecht zeggen
dat het voor of tegen voortzetting
van het kabinet-De Jong gaat, waar
op de confessionelen zullen 'bezwe
ren dat ze best iets anders willen
dan dit kabinet. Ze zullen zeggen
dat ze allerlei dingen beter en pro
gressiever willen doen dan het kabi
net-De Jong en dat ze open staan
voor samenwerking met de P.v.d.A.
als die maar zou willen".
Drs. Den Uyl wijst voorts op de
kabouters, D.S.'70, de traditionele
getuigenispartijtjes en het te ver
wachten optreden van belangengroe
peringen van het type bejaarden-
en ongehuwdenpartij. Van een wer
kelijke strijd om de politieke macht
kan er onder die omstandigheden
nauwelijks sprake zijn, meent drs.
Den Uyl. De kiezers zullen amper
het gevoel kunnen hebben iets te
kunnen veranderen aan de machts
verhoudingen en in grote getale
thuis blijven. Zo zit men gevangen
in een enorme vicieuze cirkel, aldus
de socialistische fractieleider. Een
hoog percentage thuisblijvers zal het
gezag van het parlement en van het
parlementaire stelsel verder ver
zwakken. Dat speelt de vele uitge
sproken of gecamoufleerde tegen
standers van het parlementaire stel
sel in de kaart. En de Tweede
Kamer nu met 15, straks mis
schien met 20 groeperingen toch al
niet blakend van zelfvertrouwen
zal in feite de greep op de regering
verder zien verslappen. „Rechts,
lijkt het, behoeft voorlopig geen we
zenlijke aantasting van zijn machts
positie te vrezen", aldus drs. Den
Uyl.
(ADVERTENTIE)
REUZEI3NK-50O6RAM
grote pet
heerlijk smewi'g
PIN0A4s#^r
ook zo. v/coKtelig
blik inhoud looo/r.
„KLMONTC"
wovmorte prijs Q2&
grote malse
robe malse
fles zoete
bg ons altijd-
ZEEUWSE KLEI
DA Al
grote
KcERLUK 2ÖM6RSN0EP
GEVULDE
.^aogramsseik
flCKbNUbK
„elegance JêföK
grpfce bus
groot (brmcwb
grote flacon
normale prijs psT
3A& HERMANS
(Van onze redactie binnenland)
DEN HAAG De bejaarden en
gehandicapten zullen nog meer ser
vice krijgen, aldus een nieuw plan
van de postkantoren. Hoewel reeds
enige tijd geleden de centrale afde
ling posiexploitatie een grens van
1800 meter vaststelde, waarbuiten
postzaken „aan huis" kunnen wor
den afgehandeld, zal de PTT aan
bejaarden en gehandicapten toch de
mogelijkheid bieden alle postzaken
thuis af te handelen. De PTT vraagt
geen misbruik van deze extra ser
vice te maken.
I