„Ik* voel
me beter'
Jan Janssen een
ervaring rijker....
„SMOKKELTJE" BLUFT
vissers
Merckxgeen gevoel boos op
voor tradities...
DOLMAN
verandert
Willem II
van arts
Ton Vissers: snel uitpraten
Opgave
Merkwaardig
14e RIT
170 km
Fris alsof het zijn eerste rondedag
was en speels als in een criterium,
had hij een kopgroep met Eddie
Jlerckx achter zich gelaten. Hij wist
ieh sterk vandaag, Rini Wagtmans.
Vaarom zou hij dan niet!? Eddie
Merckx waarschuwde hem nog voor
en ontsnapping uit de groep, toen
'e Cöte d'Espreaux afschoof. Een
uit die lastiger was dan hij eruit
ig op het routeschema (kenmerk:
erde categorie) en waar op dat mo-
.ent het merendeel van de Neder-
ndse tourdeputatie (alleen Wagt-
lans, Dolman, Zoetemelk en Otten-
ros overigens op het laatst nog
hterop geraakt door een lekke
ind zaten voorin) met ruim 20
minuten achterstand fietste. Daar
voelde Rini Wagtmans zoveel lyacht
in zijn benen, dat hij brutaal naast
Merckx ging rijden en hem zijn'be
doelingen uitlegde.
„Ik zei tegen Edldie: kam, ik denk
dat ilk eens mee weg ben". De kop
groep (ongeveer 40 renners) maakte
Wagtmans, die er niet in slaagde de etappe te winnen, maar die
zijn actie wel bereikte, dat hij nu de vierde plaats in het algemeen
k assement inneemt.
toen jacht op Primo Mori die in La
Madeleine een dorpje in het dal
tussen de Col du Festre en de Es
preaux gesprongen was en in. de
beklimming'2,50 won. „Merckx ad
viseerde me dtn Mori met achterna
te gaan", verhaalde Wagtmans zijn
onderonsje met de gele truidrager.
„Straks komt er een recht stuk weg
van 20 kilometer", zei Edldie, „en
dlaar pakken we je terug. Ook die
Italiaan laten we niet voorop zitten,
dus jie hoeft er geen ontsnapping aan
te wagen". Deze openhartige beken
tenis vatn die geletruidratger, werd er
uiteindelijk oorzaak vam, dat Rini
Wagtmans geen eerste maar een
tweede plaats haalde. Hij twijfelde,
Wagtmans, want hij wist dat Eddie
Merckx dit dieel van het tourpar-
cours verkende, toen hij als publici
teitsstunt van een commerciële ra
dio-omroep enkele etappes reed
voor het startschot in Limoges viel.
De Espreaux (rijk aan bochten en
met gapende afgronden) afschuivend
overwoog Wagtmans het aldlvies van
eien expert. „Ik wist dat Eddie het
goed bedoelde en het niet zei oan
het voor zichzelf gemakkelijk te hou-
dlen of mij een kans te ontnemen.
Het was een eerlijke raad van hem,
dat weet ik zeker". Dit te verwerken,
kostte Rini Wagtmans tijd. Hü ne
geerde tenslotte de woorden van de
expert en sprong toch achter Mori
aan, „maar", constateerde hij in
Gap, „,het was te laat".
Rini Wagtmans had zich een zware
opgave gesteld, Vóór hem de onbe
kende Italiaan Primo Mori (een ma
tige amateur, een zwakke prof, die
goed begon met een achtste plaats in
de Giro van 1969 en dit jaar derde
werd in de Ronde van Zwitserland,
waarmee al zijn wapenfeiten verteld
zjjn), die resoluut doorstoomde; ach
ter hem adviseur Merckx, die zijn
goede raad in de wind geslagen zag.
Rini Wagtmans won de helft van dit
gevecht. Hij bleef Merckx voor, maar
Mori bijhenen bleek te veel van het
goede.
Men kan het verwachten, toen
Wagtmans aanzette voor zijn duik
vlucht naar het gerucht La Saulce,
diait aan het eind van de Espraux lag
te doezelen onder de brandende zon.
Mori batd immers bewezen een snelle
dlailer te zijn, door twee kilometer na
de top van de Festre te springen.
Dan moet je wat kunnen. Mori toon
de eveneens klimkwaliiteiten te
hebben, want op de flanken van de
Espreaux voerde hij zijn voordrong
op van 1.20 naar 2,50. Met het door
Edlcllie Merckx gesignaleerde stuk
rechte weg (een schitterende beton-
baan) en een celletje van de tweede
categorie op 8 km voor de aankomst,
leken de kansen van Rini Wagtmans
klein. Tegen de vaart van het kop-
groepje op de vlakke aanloop na de
laatste berg, zou hij het moeilijk
kunnen krijgen. De mogelijkheid om
Mori in te lopen bij de beklimming
van de Senstinelle was niet groot
en de 'afdaling duurde te kort. Dat
alles weerhield Rini Wagtmans ech
ter niet van een aanval op de voor
hem geplaatste in het algemeen
klassement, die met hem zonder
uitzondering deel uitmaakte van
de kopgroep.
Rini Wagtmans daalde zoals het
van lrem bekend is: als een kei die
ze van de berg trappen. Merkwaard!-
len, ze zwaaien naar de meisjes lamgs
de kant en voeren onderweg de meest
uitvoerige gesprekken. Ongelooflijk".
Jan Janssen zat in een groep ach
terblijvers met nagenoeg alle Neder
landers. Alleen Rini Wagtmans, Joop
Zoetemelk, Evert Dolman, Harry
Steevens en Harm Ottenbros bleven
de grote slag voor.
EVERT DOLMAN: „Ik reed lekker.
Even maar ben ik in moeilijkheden
geweest. Tijdens de afdaling van de
Espreaux kon ik echter weer bijko
men".
HARRY STEEVENS: „Het ergste
vond ik, dat ik slecht kon eten. Mijn
drinken was op en zonder dait krijg
ik geen hap door mijn keel. Negentig
kilometer heb ik geredetn met een
rammelende maag. Ik ben blij dait ik
direct wait krijg".
HARM OTTENBROS: „Tot het
laatst zat ik erbij. Toen kreeg ik een
lekke band. Ik moest zelf een nieuw
steken, want de ploegleiderswagen
ging door naar Rini Wagtmans die
ook was platgevallen. Het kositte me
,tijd en die kon ik niet meer goedma
ken".
FRITS HOOGERHEIDE: „Wat heb
ik me beroerd gevoeld vandaag.
Steeds hoofdpijn en braakneigingen.
Op een gegeven moment raakte ik zo
wat helemaal van de kaart. Ik liet
me afzakken en ben daarna op mijn
gemak doorgegaan. In de afdeline
gemak doorgegaan. In de afdalingen
kon ik bij de grote groep komen".
JAN VAN KATWIJK: „Het viel
me mee vandaag. Alleen de weg was
slecht. Voor de rest ging het best. Ik
kwam achterop te zitten, omdat ik
drie keer van fiets moest verwisse
len".
GERARD VIANEN: „Ik weet nog
steeds niet hoe ik het gehaald heb.
Oh, wat ben ik kapot. Ik val straks
zo in bed. Verschrikkelijk wat een
dag".
CEES RENTMEESTER: „Het gaat
steeds slechter met me. Vandaag
dacht ik dat ik van mijn fiets zou val
len. Ik was doodziek. Dat kwam door
teveel drinken. Hoeveel bidons ik
leegdronk weet ik niet, maar het wa
ren er enorm veel".
(Van onze speciale verslaggever)
GAP Voor het eerst sinds acht
jaar, is Jan Janssen ver in de aeliter-
hoede van het rennersveld binnen
gekomen. Hij zaf in het groepje ver
slagenen dat met een achterstand van
rond 24 minuten Gap binnenkwam en
dat is Jan Janssen nooit meer over
komen vanaf de dag dat zijn carrière
op gang kwam.
„Een wonderlijke ervaring", noem
de Janssen het, „Ik wist gewoon niet
hoe dat ging, in een groep die op gro
te achterstand zat. Ik heb mijn ogen
uitgekeken. Niet te geloven. Die man
nen halen drinken wanneer ze wil-
VOOR RI NI WAGTMANS BRAK
EINDELIJK DE ZON DOOR
Walter Godefroot, die in het slot s
slaagde erin zijn puntenvoorsprong
gerwijs won hij niet daar, maar in de
beklimming van de Senstinelle de
meeste tijd op Mori, die aan de voet
2.30 op hem voorlag, maar aan de top
nog slechts 1.35. Wagtmans restte
slechts 8 kilometers om dat gat te
dichten en die afstand was te kort.
Met duivels geweld ging hij op
die finish af, maar het hielp weinig
meer. Verbeten vocht hij zich door
de straiten van Gap, luid aangemoe
digd döor duizenden toeschouwers,
die hun beloning kregen van Rini
Wagtmans voor dat medeleven. In de
volle chasse, beukenid en bonkend
om seconden te winnen, stuurde hij
zijn fiets achter een boven het weg
dek zwabberend ballonnetje aan, om
het ding iin volle vlucht te grijpen
en de mensenmenigte in te gooien.
Stom verbaasd had het volk deze
acrobatische toer gevolgd om na het
klagen van de traktatie op fietókunst
los te barsten in daverend applaus.
teeds vooraan was te vinden ter ve«U
op Merckx een beetje uit te bouwen.
Kon het anders dan diat Rini Wagt
mans na zoveel koersmacht voor
zichzelf een voldoende vaststeldie?
„Ik weet zeker", getuigde hij van
herwonnen zelfvertrouwen, „dat ik
me hij de eersten in het algemeen
klassement kan handhaven. Mis
schien dat er nog een paar zijn, die
het me echt moeilijk gaan maken,
als er werkelijk flink geklommen
moet worden in de Pyreneeën, maar
dat ze me ver achteruit gooien, ge
loof ik niet". Van waar ineens dit
optimisme, hoe die plotselinge om
mekeer? „Ik voel me gewoon een
stuk heter en daar heeft de komst
van mijn vader naar de tour aan
mee geholpen. Ik kreeg er een ge
weldig moraal door. Vanaf mijn
vijfde jaar heeft hij me vertrouwd
gemaakt met zijn werk. Ik mocht in
de massagekamer komen en er wa
ren altijd renners in ons huis. Vanaf
de dag dat ik ging fietsen, soigneer-
tiging van de groene trui. De Belg
de hü me. Na hij er door zijn ziekte
niet by was, kreeg ik een inzinking.
Ik heb hem erg gemist".
Onder die ervaren^ handen van zijn
vader (30 jaar in de praktijk, wat
tot roem en faam leidde) hoopt Rini
Wagtmans nu de magere resultaten
vam de eerste tourdagen om te zet
ten in aansprekende daden voor de
rest van de groepen. „Ik zal op mijn
tanden bijten om zo weinig mogelijk
tijd te verliezen. Wat dat betreft ben
ik gerust, want ik leerde in deze tour
afzien. Dat beschouw ik als het grote
winstpunt vain mijn slechte dagen.
Ik heb er veel meer voor moeten
doen om bij te blijven dan vorig
jaar. Toen leek het alsof er een mo
tortje op mijn fiets zat. Het ging al
lemaal vanzelf, en nu moest ik me
werkelijk inspannen. Dat was nieuw
voor me, maar ik ben er blij mee.
Ik geloof dat ik in deze dagen har
der werd".
Tan Vissers: risico niet voor de
firma.
(Van onze spe#iale verslaggever)
GAP. Kees Wagtmans blüft in
ieder geval in de Tour de France om
zijn zoon Rini verder bij te staan als
soigneur. Hoe de verhouding met de
Willem II/Gazelle-ploeg precies komt
te liggen is nog niet bekend, want
Ton Vissers blijft er tegenstander
van dat Wagtmans senior na maan
den van zware ziekte weer aan het
werk gaat, terwijl hij pas een «week
uit het ziekenhuis is. Rini heeft zich
nu op het standpunt gesteld dat zijn
vader moet blijven.
Ton Vissers: „We zullen de zaak
vandaag of morgen eens goed uit
praten. Zoals ik er nu tegenaan kijk,
vind ik het nog steeds onverant
woord om hem officieel in de ploeg
op te nemen. Wat Kees zelf wil en
hoe Rini er over denkt, is natuurlijk
hun zaak. Daar kan ik niet tussen
komen en wat dat betreft is Kees
dus vrij om te blijven. Maar dan bui
ten de verantwoordelijkheid van de
firma. Ik vind het een moeilijk*
zaak, die ik zo gauw mogelijk met
Rini en zijn vader wil afwerken."
Rini Wagtmans over de bezwaren
van Ton Vissers: „Hij heeft gelijk.
Voor hem is het moeilijk dat risico
te lopen. Maar mijn vader voelt zich
goed en de dokter gaf toestemming.
Nu heb ik er ook geen bezwaar
tegen."
Kees Wagtmans zelf tenslotte: „Ik
snap het niet. Als ik me er toch sterk
genoeg voor voel en de dokter had
geen bezwaar, wat kan er dan nog
op tegen zijn? De kans op een nieu
we hartaanval?? daar ben ik erg
nuchter in. Thuis kan ik die ook krij
gen."
Kees Wagtmans: thuis kan ik
ook een nieuwe hartaanval krij
gen.
(Van one speciale verslaggever)
SAP Eindelijk, voor het eerst in deze tour, haal
de Rini Wagtmans een voldoende bij zijn zelf
onderzoek. Hij biechtte een dag zonder zonde, te
genover de journalisten. In Gap brak voor hem de
zon door en zij die hem nu al dertien dagen volgen
ip zjjn weg door Frankrijk, gunden het hem, wan^
tini Wagtmans is niet alleen een goed coureur
die tot gisteren wanhopig naar zijn vertrouwen
zocht), maar ook een bijzonder eerlijke en open
jongen, voor wie het verbergen van zijn zwakke
momenten een laf spel is. Uitgezakt op een klap
stoeltje, lurkend aan een flesje mineraalwater, zat
.Rini Wagtmans achter het erepodium een gelukki
ge renner te zijn met een tweede plaats in een
pittige bergetappe (6 cols, waarvan een van de
eerste categorie) en de winst van drie plaatsen in
het algemeen klassement.
(Van onze speciale verslaggever
Willem II verandert morgen van
Dr. Jessen uit Sittard kan zich
vrijmaken als begeleider
ploeg en in z«n plaats komt
zijn Limburgse collega Th. Stols, spe
cialist te Geleen. Dr. Stols kwam eer
gisteren in de ronde om tot zaterdag
ingewerkt te worden door dr. Jessen.
„Wielrennen", aldus dr. Stols, „is
voor mij niet helemaal een onbekende
wereld, want ik heb veel contact met
Harrie Steevens en Arie den Hartog.
Ik ga nogal eens met ze trainen".
Eddy Merckx heeft in deze Tour
toch een nederlaag geleden. Hij ver
loor een partij tafeltennis van zijn
ploeggenoot Italio Zilioli, die de grote
nieuws uitbundig vertelde, want ja,
wie klopt Merckx in de sport.
(Van onze speciale verslaggever)
GAP Jan Janssen vindt, dat
Eddie Merckx geen gevoel voor tra
dities heeft. Hü legt dat als volgt uit:
„In 1968 toen mijn vrouw in ver
wachting was, won ik de Tour de
France. In 1969, toen de echtgenote
van Merckx een kind verwachtte,
won hü de Tour. Dit jaar is mün
vrouw opnieuw in verwachting, maar
Merckx trekt zich daar niets van
aan. Het was nu weer mijn beurt om
te winnen, maar Eddie heeft geen
gevoel voor tradities."
De fiets van de Deen Mogens
Frey werd gisterochtend gestolen uit
de garage van het Alpo hotel in Gre
noble. De hele Frimatic-ploeg liep
er in de ochtenduren voor de start
naar te zoeken, maar de fiets werd
niet teruggevonden. Daarom moest
voor Frey in de haast een andere
fiets in elkaar worden gezet. Zoiets
kan Eddie Merckx niet gebeuren.
Tijdens de nacht slaapt de mecani
cien Mario Milesi bij de fiets van
Merckx en als hij van de kamer van
Milesi wordt gehaald blijft de chauf
feur van de liaison-wagen er steeds
bij.
Het toeval wilde, dat Jan Jans
sen, juist op de dag dat liü zo'n
inzinking doormaakte, gisteren is uit
geroepen tot de beminnelükste ren
ner van de dag. Hij moest dus, hoe
wel hij er helemaal geen zin in had,
voor de fotografen een glimlach te
voorschijn toveren.
In het geldklassement heeft Fae-
mino steeds vaster het heft in han
den. De ploeg verdiende nu al bijna
40.000 gulden. De stand is: 1 Faemino
10-7-1970
La Saulce
Laraqnej
VENTOUX
BedomliSp
Sault
J 39.000; 2 Fagor-Mercier 10.4(10#
3 Bic 10.270; 4 Flandria 9.600: 5
Salvarani 9.300; 6 Frimatic 8.000:
7 Molten 6.500; 8 Kas 5.700; 9
Willem II/Gazelle 4.800; 10 Mann
4.700; 11 Sonolor f 4.300; 12 Cabal-
lero 2.500; 13 Scic 1.700; 14 Fer-
retti 1.500; 15 Peugeot 900.
Het blükt dat de overmacht van
Merckx in de ronde vooral bij oud
renners onbegrip opwekt. Zü kun
nen vooral niet begrijpen, dat de an
dere coureurs zich zo gemakkelük
laten overheersen. Oud-Tourwinnaar
Jean Robic, nu in de reclamekara
vaan, zei: „De renners hebben te
genwoordig geen karakter meer". En
Gauthier, die ooit in de Tour een
grote was, en ook Bordeaux-Parijs
won, zei: „Ik vind deze situatie triest
voor het publiek en voor de wieler
sport In mün dagen zouden Hassen-
forder, Stablinsky, Geminiani en an
deren er wel voor gezorgd hebben,
dat Merckx niet steeds het initiatief
kan nemen. Zü hadden explosieve
karakters en zü zouden wel gezorgd
hebben hem te verrassen."
Voor de dopingcontrole in Gap
moesten zich gisteren melden: win
naar Primo Mori, nr. 2 Rini Wagt
mans, gele trui-drager Eddie Merckx
en volgens het lot Frits Hoogerheide
en Lucien Aimar.
(Van onze speciale verslaggever)
GAP. Ton Vissers had na de
dertiende etappe weinig goede woor
den over voor Evert Dolman. Hij
was boos op de Limburger, omdat
die te onoplettend zou zyn geweest
toen hij als enige knecht van Rini
Wagtmans deel uitmaakte van de
kopgroep.
Ton Vissers: „Op een gegeven mo
ment kwam Ottenbros wat van ach
teren te zitten en toen ben ik even
bij hem gaan rijden. Ik dacht: als ie
plat rijdt ben ik er tenminste zo bij.
Het leek wel alsof ik het geroken
had, want nog kilometer verder liep
zijn achterband leeg. We gaven hem
een nieuw wiel en op hetzelfde mo
ment riep de Tour-radio om dat ook
Wagtmans een lekke band had. We
lieten Harm zelf repareren en sto
ven met de wagen naar Rini. Ik
vroeg hem waarom Dolman zijn wiel
niet had gegeven. „Hij was niet in
de buurt!" riep Rini. Daarop ben ik
naast Dolman gaan rijden. Evert
verontschuldigde zich met de opmer
king, dat hij niet gezien had dat
Rini pech kreeg. Dat is natuurlijk
dwaas. Een knecht hoort zoiets op te
merken. Hij moet naast of achter de
kopman rijden, om meteen te kun
nen helpen als dat nodig is. Maar
Eef zat op kop te sleuren, zoals ik
later hoorde. We zullen dat geval
eens goed moeten bepraten, want
zoiets kan ik onmogelijk accepteren.
Hij heeft zich aan zijn opdrachten tr
houden en niet zijn eigen gang tr
gaan".
