koopster-
ssière
wie geen geld voor
eten heeft,
jmoet honger lijden
Ook krakers in Duitsland
Brandt en Scheel
gaan door
ondanks verlies
ECONOMIE CENTRAAL IN BRITSE VERKIEZINGEN
msrs
Groene
Betaalcheques
accepteert
Iedereen.
Beschuit
met
aardbeien.
lotto van wereldvoedselcongres FAO in Den Haag
trukteurs
NG- en
4TEURS C.V
15
15
jijn N.V. Breda
SUISSE
Invoer
Eiwit
Organisatie
Na verkiezingen in Westduitse
deelstaten
Kiesinger
Uitslagen
Sociale klasse
DINSDAG 16 JUNI 1970
ARATUUR
op onze tekenkamer
diensttijd achter de
jor de toekomst. Van
tijnmechanische tech-
eiektrotechnische scha-
uit het opzetten en
administratieve order,
van de benodigde ma-
het bepaalde in de
if salaris wordt vastge-
;apaciteiten.
Molenschot N.V., Tete-
tel. 01600 - 24450,
ntra Ie Verwarming
indiensttreding
adres: Meerten Verholt
an rond de 18 jaar,
aats als
werk met goede v»
len.
bel voor een afspraak,
ks pas van school komt)
RESTRAAT 13.
DA - TELEFOON 30481
dewerkers
tokpnd
>ede
een
Dr. A. H. Boerma en zijn vrouw op het moment dat hij werd gekozen
tot directeur-generaal van de voedsel- en landbouworganisatie van de V.N.
(Yan onze speciale verslaggever)
DEN HAAG Wie geen geld heeft om eten te kopen, zal
honger moeten lijden. Deze harde stelling is het uitgangspunt
van het grote congres van de F.A.O., de wereldvoedselorgani-
salie van de Verenigde Naties, dat vandaag in Den Haag be
gint en tot het einde van de maand zal duren.
en liefdadigheid meer, geen sentimenten, maar de harde econo-
-pumische realiteit. Om de honger uit de ontwikkelingslanden te ver
drijven, moeten we de mensen geen eten geven, maar werk om geld
te verdienen om daarmee zelf hun eten te kopen en te produceren. De
F.A.O. wil daarom niet spreken van een „honger-congres", liever van
een koopkracht-congres. Het begrip honger vindt Donald Tweddle te
sentimenteel. Tweddle is de directeur-generaal van het tweede we
reldvoedselcongres. De komende weken is hij de man achter de
schermen in het Haagse congresgebouw.
«Tussen de 1500 en 2000 deelne
mers uit meer dan 100 landen, die
lid zijn van de V.N. zijn naar Den
Haag gekomen om zich te beraden
over het meest ambitieuze plan in
de wereldpolitiek sinds de tweede
wereldoorlog, het indicatieve we
reldplan voor ontwikkeling van de
landbouw (I.D.W.), dat door de
F.A.O. onder leiding van de Neder
lander dr. Boerma is opgesteld.
Geen geld, geen kost, de F.A.O.
We moeten er dus voor zorgen dat
de mensen in de arme landen zelf
hun brood kunnen verdienen. Maar
het probleem is juist dat er te
geinig werk is. Geen werk en geen
brood, alleen steeds meer mensen,
dat is het probleem van de ontwik
kelingslanden. Tot de dag van giste
ren dacht men in rijke landei dat
zij de ontwikkelingslanden konden
Keipen door er fabrieken te bouwen.
Grootse projecten werden opgezet
om de werkgelegenheid te bevorde
ren maar van deze gedachte is men
resoluut afgestapt. Het bleek niet te
werken.
De F.A.O. is de baanbreker voor
een geheel nieuwe strategie van de
ontwikkeling. Niet industrialisatie,
gnaar de landbouw is de sleutel om
uit de vicieuze cirkel van de armoe
de te geraken. Het plan van de
F.A.O., het I.W.P., is erop gericht de
Hmdbouw te ontwikkelen. Als het
plan wordt uitgevoerd in de derde
wereld, in samenwerking met de
ffiitwikkelde landen van het westen
en het oostblok, zal tussen nu en
1985 de produktie van de landbouw
per jaar met 4 procent toenemen.
Dat is genoeg om de enorme be
volkingsdruk van 2,7 procent per
jaar in de arme landen (Nederland
1,1 procent) het hoofd te bieden. Er
blijft nog een kleine produktiestij-
ging in de landboubw over om de
"nsumptie per hoofd van de bevol-
W te verhogen en voorzichtig te
ïginnen met industrialisatie, op de
brste plaats industrieën die direct
JE indirect met de landbouw te ma-
<e:s hebben.
In de afgelopen jaren nam de
indbouwproduktie in de ontwikke-
'ngslandcn ongeveer even sterk toe
als de bevolking. Omdat er al te
weinig woedsel was, moest er steeds
meer worden ingevoerd. Dit inge
voerde voedsel komt bijna allemaal
uit de rijke landen. Dat kost de
arme landen kostbare valuta uit rij
ke landen, waarvoor ze liever hoog
waardige artikelen voor de ontwik
keling van hun land hadden willen
kopen. Want deze artikelen ma
chines, technische kennis moeten,
evenals het tekort aan voedsel, voor
al uit de rijke landen komen.
Hoe heeft de F.A.O. de oplossing
van dit complexe en immense pro
bleem gedacht? Dr. Boerma heeft
daarvoor twee jaar geleden vijf pri
oriteiten ontworpen. Vijf „sleutels
tot ontwikkeling". De eerste is: uit
breiding van de teelt van nieuwe
graangewassen met zeer hoge op
brengst. Graan rijst, tarwe, gerst,
sorghum, gierst is het basisvoed
sel in alle arme landen. Daaraan is
nog een groot tekort. Dat tekort
moet eerst aangevuld worden, voor
dat aan andere gewassen of veeteelt
gedacht kan worden.
Over de kans van slagen van deze
eerste stap op de doorbraak uit de
onderontwikkeling is de F.A.O erg
optimistisch. Er zijn de laatste jaren
met name in India en Pakistan nieu
we rassen van tarwe en rijst ver
bouwd die een veel hogere oogstop
brengst geven dan de traditionele
rassen. Sommige rassen brengen
drie tot viermaal zoveel op per hec
tare.
velhulp, bijvoorbeeld melkpoeder
uit de EEG.
Kwaliteit niet alleen van het dieet,
maar ook van het voedsel zelf,
dat is de derde sleutel tot ontwikke
ling. Vier procent van de oogsten in
de ontwikkelingslanden gaat verlo
ren, omdat ze fout bewaard worden.
Dat is precies zoveel als de jaarlijk
se toename van de landbouwproduk-
tie die de F.A.O. tot doel heeft
gesteld in het I.W.P. Ratten, schim
mels en ongedierte zijn de grootste
boosdoeners in het verloren gaan
van opgeslagen voedsel.
Als vierde sleutel hanteerd de
F.A.O een betere mobilisatie van
mankracht. Tot nog toe produceer
den de boeren in de ontwikkelings
landen vooral voor zichzelf. Wat ze
van de oogst zelf niet nodig hadden,
brachten ze naar het dichtstbijzijnde
stadje om het op de markt te verko
pen. Deze traditionele landbouwtij-
den zijn voorbij. Voortaan moet de
boer gaan produceren voor de
markt. Maar een boer gaat niet
meer produceren, als hij het meer
dere niet op de markt voor een
goede prijs kan verkopen. In de
meeste ontwikkelingslanden moet de
afzetmarkt nog helemaal worden op
gezet.
Een marktprodulctie vraagt wegen
voor af- en aanvoer, 'rachtwagens
opslagschuren, handel en heel vee!
organisatie. Er moeten proefbedrij
ven komen en voorlichtingsdiensten
om de boeren de nieuwe vindingen
en methoden bij te brengen. Er
moeten boerenleenbanken komen
waar de boeren geld kunnen lenen
om te moderniseren. Er moet een
markt- en prijsbeleid van de over
heid komen.
De vijfde sleutel tot ontwikkeling
is bevorderen dat de arme landen
meer vreemde valuta verdienen door
naar het buitenland te exporteren.
Op het congres zal worden voorge
steld dat de F.A.O. een bureau gaat
inrichten voor reclame en afzetbe
vordering van produkten uit ontwik
kelingslanden. De.rijke landen zul
len hun monopolieposities in de we
reldhandel geleidelijk moeten opge
ven en de uitbuiting van de zwakke
positie van de arme landen moeten
staken. De arme landen zullen meer
onderlinge handel moeten gaan voe
ren.
Niet iedereen is het met de F.A.O.
eens. Vooral de jongeren zullen zich
op het congres verzetten tegen het
uitgangspunt van het I.W.P. Zij ver
wijten de F.A.O dat deze de be
staande politieke stelsels steunt. Je
moet er bij de planning van de
landbouwproduktie niet van uitgaan
hoeveel eten de mensen kunnen be
talen, maar hoeveel ze nodig heb
ben. Met andere woorden: niet de
effectieve economische vraag naar
voedsel, maar de honger moet uit
gangspunt zijn voor de F.A.O.-plan-
nen, zo is hun standpunt.
Tot voor kort waren de internatio
nale deskundigen pessimistisch over
de toekomst van de wereld. Velen
hadden de moed opgegeven en za
gen de wereld langzaam toegroeien
naar een wanhopige botsing tussen
het zuiden, dat niets meer te verlie
zen heeft en het zelfzuchtige noor
den dat alle touwtjes in handen heeft,
„De groene revolutie heeft nieuwe
hoop gebracht. Het kan, maarwe
moeten het ook doen. De regeringen
zullen moeten beslissen of zij het
plan van de F.A.O. wensen uit te
voeren of niet.
„Wij hebben het thans in onze
macht om het probleem van de hon
ger en ondervoeding voorgoed uit de
wereld te helpen. Het komt er nu op
aan of er ook de wil is om dit
werkelijk te bereiken", zegt dr.
Boerma.
Van het eerste wereldvoedselcon
gres van F.A.O., in 1963 in Wash
ington is de slagzin overgebleven
„tweederde van de mensheid lijdt
honger: Vandaag begint het tweede
wereldvoedselcongres, volgens dr.
Boerma, de belangrijkste gebeurte.
nis in de internationale politiek van
dit jaar. Bijna 2000 vertegenwoordi
gers van regeringen uit rijke en
arme landen, van bedrijfsleven, van
wetenschapskringen van jongeren en
belangstellenden wordt nu gevraagd
te besluiten de handen ineen te
slaan.
Als deze basis in de voedselvoor
ziening is gelegd, komt als tweede
stap het opheffen van het tekort aan
eiwit. Dokters hebben bewezen dat
in de derde wereld kinderen niet
alleen lichamelijk, maar ook geeste
lijk in hun groei stagneren, doordat
er te weinig eiwitten in hun voedsel
zitten. Veeteelt, vooral zuivel, en
peulvruchten kunnen zorgen voor
een minder eenzijdig samengesteld
dieet met meer eiwitten. Zolang de
ontwikkelingslanden nog hun han
den vol hebben aan het produceren
van voldoende basisvoedsel, kunnen
de rijke landen bijspringen met zui-
(Advertentie)
De gezamenlijke
Nederlandse banken garanderen
iedere betaalcheque tot f. 100.-.
ledereen weet dat. ledereen accepteert ze dan ook.
Groeri is veilig. Bij elke bank kunt u ze aanvragen.
Het kraken van leegstaande woningen is nu ook in Duitsland gebeurd: 30 leden van de Kunstakademie in
Düsseldorf hebben een huis bezet. Zij beschouwen hun actie als een protest tegen het woningbeieid.
HAMBURG (DPA/RTR) Ondanks de zware verliezen van de
Vrije Democratische Partij (FDP) en de winst van de Christen-Demo
craten bij de verkiezingen van de parlementen in de Westduitse
deelstaten Noordrijn-Westfalen, Nedersaksen en Saarland, zijn de
vrije democraten en socialisten, vastbesloten hun coalitie in Bonn
voort te zetten. De coalitieregering meent wel dat het verzet tegen
haar tot nu toe met voortvarendheid gevoerd beleid om tot regelingen
met de landen van het oostelijke blok te komen, in de Bondsrepubliek
zelf nog krachtiger kan worden.
Men houdt er in Bonn rekening
mee dat een groep van circa zes
liberale afgevaardigden in het parle
ment te Bonn zich nu, op grond
van de verkiezingsuitslagen, tegen
de regeringspolitiek zal kunnen ke
ren. Bij deze zes liberalen is ex-
vice-bondskanselier Erich Mende,
die nu niet bepaald ingenomen is
met de voortvarendheid waarmee
Brandt en de zijnen streven naar
een betere verhouding met de com
munistische landen in Oost-Europa.
De FDP zal niet meer vertegen
woordigd zijn in de parlementen
van de deelstaten Nedersaksen en
Saarland. In de deelstaat Noordrijn-
Westfalen zijn ze maai- net over de
vijf-procentsdrempel gekomen. Zoals
bekend is dit het percentage van het
totale uitgebrachte aantal stemmen
dat nodig is om een zetel in het
parlement te kunnen krijgen. Ook
de neo-nazistische partij, de NPD, is
uit de landdagen verdwenen.
Bondskanselier Willy Brandt ver
klaarde in een reactie op deze uit
slagen er van overtuigd te zijn dat
zijn regering nu met verdubbelde
kracht haar politiek moet voortzet
ten, die gericht is op het waarbor
gen van de vrede, stabiliteit op eco
nomisch gebied en binnenlandse
hervormingen.
De in oppositie zijnde christen
democraten, aldus Brandt, zijn er
niet in geslaagd de kiezers mee te
slepen in hun verzet tegen de actie
van de regering om tot betere be
trekkingen met Oost-Europa te ko
men. Wel was uit de uitslag van de
verkiezingen gebleken dat de steun
voor deze politiek van de regering
niet is toegenomen sinds de a'lgeme-
ne verkiezingen in september van
het vorig jaar, toen de socialisten
samen met de vrije democraten in
Bonn aan het bewind kwamen.
Ex-bondskanselier Kiesinger van
de CDU zag de uitslag van de ver
kiezingen als een duidelijke verwer
ping van de politiek van de huidige
regering in Bonn. De kiezers, aldus
Kiesinger hebben zich rekenschap
gegeven van de regeringspolitiek te
genover het oostelijke blok en het
inflatiegevaar. Hij legde er de na
druk op dat de CDU haar meerder
heid in de bondsraad behoudt, maar
wilde niets zeggen over de mogelij
ke gevolgen van het resultaat van
de verkiezingen voor de federale
politiek.
Walter Scheel, de voorzitter van
de vrije democratiesche partij en
minister van buitenlandse zaken, gaf
toen dat zij partij een „zware te
genslag" had moeten incasseren nu
zij niet meer in de parlementen van
de deelstaten Nedersaksen en Saar
land vertegenwoordigd zal zijn.
Hij weet deze tegenslag aan de
„polarisatie" van het kiezerskorps
rond de twee grote partijen, de SPD
en de CDU. Volgens hem hadden de
vrije democraten niet de tijd gehad
om hun rol als stabilisator duidelijk
te manifesteren. Scheel gaf toe dat
de uitslag tot moeilijkheden in de
boezem van zijn partij kam leiden
en gevolgen kan hebben voor de
federale politiek. Toch meende hij
dat de huidige buitenlandse politiek
van de regering moet worden voort
gezet.
(Van onze redactie buitenland)
BONN De uitslagen van de
verkiezingen in de Westduitse
deelstaten Nedersaksen, Saarland
en Noordrijnland-Westfalen ge
ven in totaal het volgende beeld
met tussen haakjes de cijfers van
september 1969:
Opkomst 74,8 procent (87.4)
CDU 46,2 (44,2)
SPD 45,9 (45,6)
FPD 5,1 5,5)
Overigen 2,8 4.7)
Per deelstaat waren de cijfers
als volgt met tussen haakjes de
percentages van de vorige deel
staatverkiezingen)
NEDERSAKSEN:
CDU 45,7
SPD 46,2
NPD 3,2
FDP 4,4
DKP 0,4
SAARLAND:
CDU 47,9
SPD 40,8
FDP 4,4
NPD 3,4
DKP 2,7
NOORDRIJNLAND-
WESTFALEN:
SPD
CDU
FDP
NPD
DKP
46,1
46,4
5,1
1,1
0,7
(41,7)
(43,1)
7,0)
6,9)
0,0)
(42,7)
(40,7)
8,3)
(-,-)
(-,-)
(49,5)
(42,8)
7,4)
(ADVERTENTIE)
(Van onze financieel-economiSche
medewerker)
LONDEN De Britten bereiden
zich voor op de verkiezingen die
over enige dagen plaatsvinden. In de
propagandacampagnes staat de eco
nomische toestand van het land cen
traal. De Conservatieven onder lei
ding van Heath verwijten de La-
bourregering van Wilson dat hij het
land meesleurt in de afgrond van
een economische depressie. Prijsstij
gingen en brutaal optreden van de
vakbonden zijn hiervan de grootste
oorzaak. Het gevolg is dat de econo
mische groei volgens Heath achter
blijft bij de mogelijkheden-
De conservatieve partij heeft een
fout gemaakt door te betreuren dat
het pond in 1967 is gedevalueerd.
Volgens Heath en de zijnen was
deze schandelijke daad niet nodig
geweest. Hetzelde effect sanering
van de Britse betalingsbalans zou
bereikt zijn indien in plaats van
devaluatie kredietrestricties geno
men zouden zijn. Men kan Labour
veel kwalijk nemen, maar niet dat
zij in dit opzicht een verkeerde
politiek heeft gevolgd. Devaluatie
was een juiste maatregel die het
begin is geweest van een geleidelij
ke verbetering van de betalingsba
lans. Kredietbeperkingen zouden
een beperkter effect hebben gehad,
te meer omdat de financiële wereld
in Engeland weinig zelfdiscipline
kan opbrengen.
The Times een krant die de
Conservatieven steunt merkte on
langs op dat in 1966 de kiezers in
meerderheid voor Labour stemden,
omdat verwacht werd dat deze de
economische groei zou kunnen ver
snellen. Volgens deze gezaghebben
de Britse krant is de economische
groei echter vertraagd en is de in
flatie versneld. Waar het nu in deze
verkiezingsstrijd om gaat is, welke
partij het beste in staat zal zijn de
inflatie te beteugelen zonder dat de
individuele inkomens hieronder lij
den.
Het is geen geheim dat er een
nauw verband bestaat tussen de eco
nomische toestand en de populariteit
van de regering. Doch deze relatie is
niet de enige die een verkiezingsuit
komst bepaalt. In een recent boek
van Butler en Stokes met de naam
„Political change in Britain" (poli
tieke verandering in Engeland) is
onderzocht waarom de ene politieke
partij de voorkeur geniet boven de
andere. De sociale klasse, waartoe
men behoort, speelt in Groot-Brit-
tannië mee in de politieke keuze.
In Engeland behoort ruim 70 pro
cent tot de werkende klasse, terwijl
respectievelijk 25 procent en 5 pro
cent tot de midden- en hogere klas
se behoren. Op grond van deze cij
fers bij afwezigheid van confessi
onele bindingen aan de politiek
zou men kunnen verwachten dat
Labour de grootste partij is.
Doch telkens blijkt dat van de
werkende klasse een groot aantal
personen op de Conservatieve partij
stemt. Deze weet de gunst van de
arbeiders te krijgen door te wijzen
op het persoonlijk belang dat het
beste door deze partij wordt ge
waarborgd. De Conservatieven
waarschuwen voortdurend tegen de
verkwistende socialisatiepolitiek van
Labour die het persoonlijk inkomen
van de werknemer aantast.
Het onderzoek van Butler en Sto
kes blijkt echter dat van de jongere
generatie arbeiders er minder op de
Conservatieven stemmen dan onder
de ouderen. Dit zou kunnen beteke
nen dat op langere termijn de Con
servatieven onder de arbeidende be
volking minder steun kunnen ver
wachten. Aan de andere kant blijkt
echter op dit moment dat onder de
Britse jeugd die voor het eerst van
af haar achttiende jaar naar de
stembus kan gaan, een grote apa
thie. Vele jongeren zo blijkt uit
de ingezonden brieven in de Britse
pers hebben weinig vertrouwen
in de bestaande politieke partijen.
In beide partijen zien zij verdedi
gers van de gevestigde orde die
weinig doen aan de opbouw van een
meer leefbare maatschappij. Al met
al zullen de kiezers zich meer dan
ooit laten leiden door de vraag wel
ke partij het beste kan zorgen voor
welvaart, volledige werkgelegenheid
en stabiele prijzen.
Tijdens deze verkiezingen spelen
nog andere zaken mee. In de eerste
plaats bestaat onder een deel van de
kiezers een angst voor grotere
werkloosheid. Op het ogenblik is het
aantal werklozen 600.000. Velen wij
ten de werkloosheid aan de grote
aantallen kleurlingen uit de voorma
lige dominions die in Engeland werk
zoeken. De nieuwe immigratiebepa
lingen hebben paal en perk gesteld
aan de stroom van immigranten.
Toch heeft het Conservatieve lager
huislid Enoch Powell grote steun
onder de middenklasse en onder ve
le arbeiders. Powell is voorstander
van een blank Engeland en wil En
geland sluiten voor kleurlingen.
Naarmate de economische toestand
slechter is, is de kans groter dat
minderheidsgroepen als zondebok
worden aangewezen.
Een tweede kwestie betreft de
toetreding van Engeland tot de EEG.
Zowel Labour als de conservatieven
zijn voorstander van toetreding van
Engeland tot de EEG. De Britten
zijn zich er van bewust dat zij zich
vele offers zullen moeten getroosten
om een volwaardig lid van de EEG
te kunnen worden. Welke partij ook
aan het bewind komt, zij zal onpo
pulaire maatregelen moeten nemen.
Met name zal de Britse landbouw
een totale structuurwijziging moeten
ondergaan-
Een derde kwestie betreft de
macht van de vakbonden. Het ver
warde vakbondssysteem in Engeland
met meer dan tweehonderd grote
onafhankelijke vakbonden zit vele
Britten dwars. Met name in de Con
servatieve nartij zijn stromingen die
de ongebreidelde macht van de vak
bonden willen breken. Engeland is
steeds een land van stakingen ge
weest die de nationale produktie in
gevaar brengen.
Het feit dat de economische groei
minder groot is dan zij had kunnen
zijn, kan mede verklaard worden uit
het produktieverlies tengevolge van
een groot aantal ongecontroleerde
stakingen. De vakcentrale TUC
heeft nauwelijks enige invloed op
de verschillende bonden. Door mid
del van een nieuwe wetgeving wil
len de Conservatieven een einde
maken aan de macht van de bon
den. Labour zou hieraan ook wel
iets willen doen doch kan die moei
lijk openlijk propaganderen. Immers
Labour is zeer afhankelijk van de
bonden en hun leden, zij vormen de
kern van de socialistische partij. In
dien Labour in haar verkiezingspro
paganda iets zou zeggen over inper
king van de macht van de bonden,
dan zou zij de steun van deze kie
zers verspelen.
