EREN
ERK0PEH
TOKIO
mengeling
van Oost en West
MILIEU PROSTITUEE
IS BETER GEWORDEN
LANDELIJKE PARTIJ
VOOR BEJAARDEN
3
„De rijstwijndrinker van de drie bruggen
Arts in proefschrift over Walletjes:
Sovjct-geleerden willen
u
ekendmaking
6.
elefoon 01640-4221
2-403.
30-33768.
9.
04160 - 2443 - 4541
)urnooiveld, Den Haagj
i Verbeten
Revanche
Inkomen
Grillen
's
Weer arrestatie van
Belgische douaniers
Esso vindt aardgas
in Pyreneeën
.35
DE STEM VAN WOENSDAG 3 JUNI -1970-
15
aders der gemeente Breda
kennis, dat zij voornemens
verlenen aan:
5 te Breda, Cimburgalaan
;n en uitbreiden van een
ieel Moretensbos 63, kada-
sente Breda, sectie E no.
tonende te Breda, Ulven-
het bouwen van een keu-
ande woning op het per-
an 84, kadastraal bekend
i, sectie D, no. 2460.
bouwplannen niet in over-
de ter plaatse geldende
ïllen de vergunningen ver-
passing van artikle 20 der
nen tot 10 juni 1970 inzage
mvragen met bijbehorende
aeentesecretarie, afdeling
ïarinastraat 16, en tot ge-
oezwaren schriftelijk ken-
emeentebestuur van Breda.
ithouders voornoemd,
burgemeester.
N DAM, secretaris.
e portieren. Voor de BMW
inzelfsprekendheden. Maar
de service, die wordt waar-
raar bekwame handen vak-
verklaart volledig waarom
3 zich geen zorgen maken
km/u. 13,0 sec., topsnelheid
0 km/u, 12,4 sec., topsnel-
55
peze week in Tokio, heet het
geschriftje waarin 's werelds
grootste stad de bezoeker op
merkzaam maakt op de vele mo-
eindeloze waslijst, dat is duide
lijk, voor een stad van meer dan
tien miljoen inwoners. Hoog
vertier en laag vertier, antiek
vertier en modern vertier, Ka-
gelijkheden tot vertier, die zij
hem te bieden heeft. Het is een
boeki-spelen, die eeuwen oud
zijn naast monsterachtige naakt-
shows, die modern zijn of nog
ouder dan de Kaboeki-spelen,
want de mens in zijn bescha
vingsgeschiedenis ise nu een
maal niet begonnen met een
overvloed aan textiel.
Het ligt niet in mijn bedoeling
I je inhoud van zo'n wekelijkse uit
neem u zo maar mee in Tokio,
{ave voor u op te sommen. Ik
deze week, niet op de manier
waarop de toerist de stad doet,
maar op mijn manier, dat is van
de hak op dc tak. Het is een week,
lithtrose, de laatste kersenbomen
bloeien, de keizer van Japan is
II jarig en een linkse student zit
n sedert een week zonder eten en
llrinken op zevenenzestig meter
llugte op het linkeroog van de
Janegod, het gigantische beeld op
li Expo, maar dat is niet in Tokio
I naar in Osaka.
In Tokio doen de studenten ech-
te ook van zich spreken, zij gaan
bij tienduizenden de straat op,
I linkse zowel als rechtse, omdat zij
vinden dat het eiland Okinawa on
middellijk door de Amerikanen
verlaten moet worden. Zij zijn
grimmig gehelmd en hebben hun
I gezichten bedekt met doeken, zij
vechten tegen elkaar of tegen de
oproerpolitie en men moet er niet
tussen gaan staan, want de klap
pen die vallen zijn raak. Japanners
doen alles verbeten, ook demon
streren, men ziet hele legerscharen
met leuzen oprukken het tafe
reel verschilt nauwelijks van een
gevecht tussen Samoerai op een
I oude prent.
Ja, een Japanner doet alles ver
beten. Zo lijkt het ons althans.
Men zou beter kunnen zeggen: hij
doet alles met een totale inzet van
zijn persoonlijkheid. Zijn denken
is zijn doen. In Europa praten de
studenten: daar heet doen denken.
Zij mogen dan eens een keer de
brrikade opgaan, daarna debatte-
I tel en discussiere zij een jaarlang
over het lot van degene, die zo
ongelukkig geweest zijn tegen de
lamp te lopen. In Japan echter
bandelen de studenten onafgebro
ken ai js het dan een minder-
Mid die met maximaal effect de
agitatie voert. Worden er een aan
tal door de oproerpolitie gegrepen
I ra verdwijnen zij in de gevange
ns. dan worden zij door hun me
destudenten nagenoeg aan hun lot
overgelaten en vergeten.
kdere Japanner doet wat hij
I doet goed en, naar de letter. Den-
I ken is moeilijker voor hem. Dat
'JJ' hij liever aan anderen over.
Zelf een besluit te nemen ligt hem
""et Hij wil zijn beslissing liefst
®et zoveel mogelijk anderen de-
I len.
's die beslissing echter eenmaal
senomen dan bestaat er nauwelijks
,en Probleem meer. Men ziet daar
e vermakelijkste staaltjes van in
I kalt dsbeeld. Op het spitsuur, als
"toren en warenhuizen leeglo-
veranderen de wegen in stin-
i-i,. loeiende riolen van gemech-
J ,Je™ verkeer. Maar er zijn be-
I v/pnc de metro blijkbaar niet
I harfi nemen, zij hebben een
1 kam uk gevormd en als de
klm?ren Entten ziet men hen
bet ,lSje,n sP°rtief en bloc door
gaiii, beeld rennen met een
I himK,,. als koersten zij door de
1 bikrmIFse heuvels. Kilometer na
met l, beroeren zij rythmisch
voor i-ÏÏ voetzolen de plaveisels,
"oliswa. st°Plicbten stoppen zij
op maar blijven niettemin
nj«welüu ?s ïn de looppas, en
Bspron». ls„ het llcht OP groen
I b het i- de meute stort zich
auto', „'in van de stilstaande
steek 'en "neert; kwiek de over-
Plaveisoi 1 verder over een ander
onveratA een andere straat,
I ti!kaa„^vaar en met een Fran-
1 heet JInoedigbeid die hier
De toenemende aantallen auto's in Japan, doen de milieuvervuiling snel
toenemen. Om hiertegen te waarschuwen, heeft het stadsbestuur van
Tokio in de stad elektronisch verlichte borden laten plaatsen. De getallen
geven (van boven naar beneden) aan: het zwaveldioxide- en kool-
monoxidegehalte van de lucht en de sterkte van het lawaai.
Gierend stopt een taxi. Een ou
dere heer steekt over en overste
kende over de oversteek doet hij
zijn ochtendgymnastiek. Armen
omhoog, armen opzij, klaarover,
waar gewoon. Vanmiddag liep ik
in de buurt van het parlement, het
was er ongewoon stil. Een stoplicht
sprong op rood en een eenzame
heer met paraplu moest geheel al
leen enige seconden voor de over
steek wachten. Als een bezetene
begon hij met zijn regenscherm
oefeningen te doen, in alle standen
probeerde hij een onzichtbare golf-
bal door het stadsbeeld te slaan.
Maar onmiddellijk toen het licht
op groen sprong veranderde deze
homo ludens aan de voet van de
gigantische grote stadsgebouwen
weer in een correcte heer met
paraplu en stak over. Misschien
was het de heer Sato zelf wel, de
premier van Japan. In Nederland
zou iedereen bij het zijn van
zulk een tafereel opkijken en den
ken: wat een zonderling. Hier niet.
Hier zou alleen een zonderling op
kijken en denken. Want voor een
japanner is zulk een daad de ge
woonste zaak van de wereld. En
de bezoeker komt tot de paradoxa
le conclusie dat een mens vaak
meer kan doen als hij maar wat
minder denkt.
Toen ik hier, na de oorlog voor
het eerst kwam, voelde de Japan
ner zich nog een verslagen man:
men werd door hem begroet als
een overwinnaar, dus een meerde
re. Toen ik hier zes jaar geleden
weer kwam was er iets in de
atmosfeer veranderd. De Japainner
was er niet langer de verliezer.
Hij had zich van de schok van de
nederlaag hersteld en had zijn mo
rele evenwicht hervonden. Hij was
er zich van bewust dat zich, op
moreel niveau, weer met ieder an
der kon meten. Glimlachend hield
hij de Olympiade op eigen grond
gebied en mocht de Japanse judo
kampioen dan lichamelijk van
Geesink verliezen, op geestelijk
vlak bleek deze Olympiade een
morele overwinning van Japan.
Dit keer anno 70 is de
ommekeer in de ziel van de Ja
panner nog verbluffender. Er is
niets meer over van de man die 25
jaar geleden de nederlaag leed.
Integendeel. Iedere Japanner is er
zich volkomen van bewust dat hij
zich gerevancheerd heeft, ja dat
hij een overwinning heeft geboekt
op mondiaal niveau en dat hij op
het industriële vlak bezig is de top
van de ladder te bestijgen en alle
andere naties achter zich te laten.
Iedere passant man en vrouw
in Tokio weet dit en de bezoeker
voelt het. Het is nn niet de spor
tief wedijverende geest van de
Olympiade die overal als het ware
tastbaar is, het is de trotse en
zelfbewuste geest van de Expo. Er
hangt een duidelijk fluïdum in de
stad van wereldsnprematie. We-
reldsuprematie van vredelievende
aard weliswaar, op oosterse wijze
zorgvuldig onder een glimlach ver
borgen en nooit brutaal geëtaleerd
maar daarom niet minder dui
delijk voelbaar, overal, en zicht
baar van de „captain of industry"
tot de schoenpoetser.
Hoe snel verandert de wereld,
zeker de wereld van Japan en hoe
snel verandert men daarin zelf. De
vrolijke sakédrinkers onder de
bloeiende kersenbomen van voor
heen zoek ik nu tevergeefs in de
parken van Tokio, anno 1970. En
zij vormden zo'n kostelijk schilde
rij onder de roze bloesemwolken,
de mannen en vrouwen, nog in
kimono terwijl de kommetjes
saké onafgebroken werden bijge
vuld tot iedereen dronken was van
rijstwijn of lentelucht. Ook nu
kom ik, in de buitenwijken van
Tokio nog wel eens een aangescho
ten sakédrinker tegen, die het
feest van de kersenbloesems met
een kruikje saké teveel gevierd
heeft. Hij heeft de bloesem gezien,
zeggen de buurtbewoners dan.
Tokio is niet alleen 's werelds
grootste stad, zij is ook een van
's werelds wonderlijkste steden,
waar oost en west elkaar inten
siever ontmoeten dan overal el
ders. De gigantische stad met
een doorsnede van vijftig kilo
meter en een inwoneraantal van
meer dan tien miljoen mensen
lijkt op een volgebouwde bui
tenplaneet, ontsproten aan de
fantasie van een science-fiction
schrijver. Het ene ogenblik
waant de bezoeker zich ver
plaatst in een situatie die meer
van een toekomstvisioen heeft
dan van een bestaande werke
lijkheid, het volgende ogenblik
dwaalt hij 'in een verleden rond,
waarin sproken en legenden
van eeuwen geleden tot werke
lijkheid worden. 3ertus Aafjes J
geeft een vaste indruk over de
ze zonderlinge buitenplaneet in
onderstaand artikel.
Mam de echte kersenbloesemdrin
ker wordt steeds zeldzamer, hij
drinkt niet meer onder de kersen
bomen maar in het neon-verlichte
rijstwijnlokaal en groot is de kans
dat zijn saké whiskey heet. In het
water zal hij ook niet vallen zoals
de rijstwijndrinker van de drie
bruggen. Nog niet zo lang geleden
kon men de straatverteller dit ver
haal horen vertellen op een hoek
van de straat, maar ook hij is
verhuisd naar het Kaboeki-theater
of het Boemrakoe-poppentheater.
Laat mij daarom zijn geschiedenis
vertellen, want zij is het waard aan
de vergetelheid ontrukt te worden.
Eertijds woonde er in Japan een
jongeman die niets liever deed dan
een kommetje rijstwijn drinken.
Hij dronk het vroeg en hij dronk
het laat, hij dronk het in het
voorjaar als de kersenbomen bloei
den, hij dronk het in het najaar als
de esdoornkijkers de bergen in
trokken om te gaan zien hoe diep
rood de bladeren van de esdoorn
wel verkleurden en hij dronk het
des winters als de ware sneeuw-
kijkers een nachtlang opbleven om
te kijken hoe de sneeuw in hun
witbesneeuwde tuin het winter-
maanlicht in duizend schitterende
sneeuwkristallen weerkaatste.
Nu had deze jongeman een oom,
die zijn voogd was en die hem
dagelijks onderhield over zijn
drinkgewoonte. Het mocht niet ba
ten. De Japanse jongeling bleef
een regelmatig bezoeker van het
theehuis, waar men saké dronk.
Op een donkere nacht keerde de
oom van een avondwandeling huis
waarts. Hij wilde juist de rivier
passeren over de zevende brug, die
naar het dorp leidde, toen hij kre
ten hoorde, die opklonken uit het
water, dat driftig onder de brug
doorstroomde. Snel repte hij zich
op zijn sandalen omlaag langs de
rivieroever en kon nog juist een
drenkeling op het droge trekken.
Tot zijn verbazing bemerkte hij
dat zijn eigen neef gered had, die
even nat was van het rivierwater
als dronken van de rijstwijn. „On
waardige", riep hij uit. „Wat een
geluk dat ik hier vanavond langs
kwam. Anders was je nu een le
venloos lichaam".
„Mijn nederigste dank, eerbied
waardige onbekende", antwoordde
de jongeman. „Maar het was niet
mijn schuld dat ik in de rivier
terechtkwam. Het was de schuld
van mijn oom, al neem ik aan dat
de brave man het goed bedoeld
heeft". „Wat", tierde de ander, „ik
ben je oom en je spreekt tegen
hem. Hoe durf je je eigen tekort
komingen op zijn schouders te
schuiven".
De neef, zijn natte haren uit zijn
ogen wrijvend, antwoordde: „Ver
heven bloedverwant, ik zie U in
derdaad, gij zijt het. Herinnert ge
U niet hoe ge er vanmorgen op
aangedrongen hebt dat ik wat min
der rijstwijn zou drinken dan ge
woonlijk".
„Inderdaad", antwoordde de
oom. „En wil je soms zeggen dat
mijn goede raad zulke slechte ge
volgen gehad heeft?"
„Inderdaad", antwoordde de
neef, „dat wilde ik zeggen, het is
namelijk mijn vaste gewoonte ie
dere avond zes kruikjes rijstwijn
te drinken in ginds theehuis, voor
ik hier de brug oversteek. Als ik
dan op deze plek kom, zie ik drie
bruggen naast elkaar, ik kies de
middelste en bereik veilig de over
kant. Vanavond echter heb ik uw
goede raad opgevolgd en mij ge
matigd. In plaats vain zes kruikjes
rijstwijn dronk ik er drie en toen
ik hier aankwam ontdekte ik
slechts twee eerbiedwaardige
bruggen. Ik koos de linkerbrug,
maar die bleek er niet te zijn,
zodat ik hals over kop in de rivier
terechtkwam".
Toen de oom dit hoorde liep hij
zonder een woord te zeggen huis
waarts. En neef liep zonder een
woord te zeggen terug naar het
theehuis, om drie kruikjes rijst
wijn te drinken, die hij had laten
staan.
De straatverteller die dit verhaal
vertelde zit niet langer in Tokio op
de hoek van de straat. En de
Japanse neef ziet de wankelende
brug over de rivier niet langer
voor drie bruggen aan. Hij is veel
te druk bezig om een onwankelbare
brug te slaan naar een toekomst,
waarin hij hoopt dat zijn volk
nummer één is op de ranglijst der
volkeren.
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM Aan het aantal
proefschriften over prostitutie is een
nieuw werkstuk toegevoegd en wel
van uiterst bevoegde zijde. De 47-
jarige arts J. W. Groothuyse name
lijk, die de auteur is, oefent al 15
jaar zijn praktijk uit op het Oude
Kersplein no. 50 in Amsterdam
het hart van de Walletjes. Het proef
schrift, waarop dr. Groothuyse gis
termiddag aan de Utrechtse universi
teit is gepromoveerd, heeft de titel
„De arbeidsstructuur van de prosti
tutie". Om het te kunnen schrijven
heeft hij zich eerst gedurende jaren
georiënteerd over het gedrags- en
taalpatroon van de hoofdstedelijke
rosse buurt. Met name het verstaan
van het jargon bleek een eerste
voorwaarde voor een soepel contact
met dc dames van plezier.
Dr. Groothuyse concludeert o.m.
„De vrouw is heden ten dage er zelf
de oorzaak van, dat zij in de prosti
tutie zit. Het is een actieve, emotio
nele, maar onbewuste zelfrealisatie."
80 Proeent van het aantal gevallen,
dat nij dank zij zijn huisartsenprak
tijk kon observeren, bleek te bestaan
uit meisjes en vrouwen, die geestelijk
goed waren aangepast bij hun leef
wijze hoe abnormaal die in de
ogen van de maatschappij ook mag
zijn. Slechts 10 procent van de vrou
wen verdiende de kwalificatie psy
chisch gestoord, crimineel, verslaafd
aan alcohol, dan wel andere verdo
vende middelen.
Men zou kunnen stellen, dat het
milieu er niet ongunstiger op wordt.
Dit blijkt ook uit het door dr. Groot
huyse voorzichtig aangevoerde punt,
dat het aantal berovingen in Amster
dams rosse buurt momenteel gering
is dit door het verdwijnen van
besloten huizen, de grotere vrijheid
van de individuele prostituée en de
verschuiving van het actieve naar
het passieve souteneurstype.
Vroeger werden voor het werk ook
wel kinderen aangetrokken, vermeldt
het proefschrift elders. Vooral pleeg
en stiefkinderen en ook de kinderen
van alleenstaande prostituées stonden
bloot aan dit misbruik, waarvoor be
paalde klanten duur wilden betalen.
Hier is door de strenge politiecon
trole een einde aan gekomen. De
buurt tolereert het ook niet meer en
doet aangifte bij de politie.
Overigen^ blijkt uit dë studie vén
dr. Groothuyse, dat prostituées be
paald niet de fabelachtige bedragen
verdienen, die hun wel worden toe
gedicht. De verdiensten variëren van
55.000 tot 50.000 gulden per jaar, be
cijfert hij. Per dag loopt het inkomen
uiteen van 80 gulden minimaal
(waarvan 40 gulden afmoet voor de
huur van een kamertje) tot 200 gul
den netto bij de meer vlotte types.
De gemiddelde prostituée ontvangt
8 klanten per dag, maar er zijn er
ook, die per avond 40 gastarbeiders
bedienen a raison van een tientje per
stuk. Dit is echter een uitzondering
en de meisjes staan in het milieu in
laag aanzien. Het geld komt lang niet
altijd even gemakkelijk binnen. Dr.
Groothuyse citeert het geval van een
hoogzwangere vrouw, die bij 14 gra
den onder nul in een tochtige steeg
stond te werken, totdat haar weeën
aanbraken. Vakantie is er evenmin
bij de prostituées vrezen, dat zij
dan hun vast klanten zouden kwijt
raken.
In feite is vrijwel geen enkele
prostituée in staat, om 'n bedrag van
500 gulden contant te laten zien, is
een van de conclusies van dr. Groot
huyse. Geld is voor haar alleen maar
een roesmiddel. Ze smijt het over
de balk, zodra zij het verdiend heeft
niet aan primaire levensbehoef
ten, maar aan grilleneen dure
auto bijvoorbeeld voor een man, die
zij nauwelijks kent of overbodige
kleren. Ze maakt onnodige schulden
in de onbewuste wetenschap, dat ze
daardoor gedwongen zal zijn, haar
vak te blijven uitoefenen.
Het eigenlijke bezit van geld laat
de prostituée vrij onverschillig. Geld
is voor haar een element waarmee ze
macht kan uitoefenen en waaraan ze
sensatie beleeft. Niet in het minst de
sensatie om in het milieu te kunnen
blij ven verkeren, stelt dr. Groot
huyse vast.
Een citaat: „Voor ons is de con
clusie gewettigd dat de vrouw het
eigenlijke werk, dat zij in de pros
titutie moet doen, als regel op de
koop toe neemt en dat zij de sfeer
van de prostitutie en wat er omheen
gaande is ervaart als liggende in het
verlengde van haar eigen aard. Zij
beleeft het milieu en de daarbij be
horende randverschijnselen als po
sitief. We horen in de praktijk veel
minder negatief commentaar over
pooiers en verhuurders van kasten
dan men zou verwachten. De klach
tenfrequentie komt stellig niet uit
boven wat in andere arbeidssectoren
wel optreedt."
a"
Dr. Groothuyse op het Oude Kerkplein, het hart van Amsterdams rosse
buurt.
Een van de dingen, die de prosti
tuée sterk binden aan hun werk, is
volgens het proefschrift hun vrij
heidsdrang. Ze kunnen zich in de
rosse buurt vrijmaken van o.a. een
te strenge moraal, van een verou
derde milieubinding, van burgerlijke
conventies of van schuldgevoelens
tegenover hun kind, waarvoor zij de
zorg niet op zich konden of wilden
nemen. „Deze levenshouding is
afgezien van de morele indicaties
goed verenigbaar met de arbeidsop-
vattin-gen van het jonge vrouwtje,
eventueel ook het getrouwde vrouw
tje zonder kinderen, dat een interes
sante werkkring zoekt waarbij zij
nog niet gebonden is door een uit
gesproken moederlijke zorg tegen
over man en kinderen."
De vrijheid van het prostitutie
milieu is volgens de auteur geen
idealisering van de werkelijkheid,
maar wordt reëel ervaren. De vrou
wen voelen zich in het'ongeordende
en ongedisciplineerde, vaak nogal
gezellige en losse leventje op de
Wallen werkelijk thuis dit uiter
aard mede vanwege hun karakter
structuur, waarin gemakzucht, sen
satiezucht, een gering moreel zelf
bewustzijn en een losse binding met
de maatschappij vaak samengaan.
Los van deze wetenschappelijkhe
den bevat het proefschrift vain dr.
Groothuyse tussen de regels door tal
van waarschuwingen aan het adres
van wie zich op vrijersvoeten naar
de Amsterdamse Wallen wil bege
ven. Bijvoorbeeld deze: Wie zich in
een nachtclub een fles laat aanpra
ten door een animeermeisje (overi
gens eerder een gelegenheids- dan
een beroepsprostiuée) betaalt in een
concreet genoemd geval 80 gulden.
De inkoopsprijs van die fles bedraagt
3 gulden. Een winst van 77 gulden
dus, waarvan het animeermeisje 12,5
gulden opstrijkt. Netto-winst voor de
uitbater 64,5 gulden. Het is maar,
dat men weet waar het blijft wan
neer men in Amsterdam zijn plezier
zoekt.
UTRECHT (ANP) In Utrecht is
dë „Landelijke Partij voor Bejaar
den" opgericht. „Sinds men in ons
land het bejaardenprobleem is gaan
onderkennen, zijn plaatselijke bejaar-
denpartijtjes als paddestoelen uit de
grond gekomen, waardoor de krach
ten onnodig worden versnipperd. Een
landelijke aanpak is daarom dringend
gewenst. Het is te hopen dat de klei
ne partijtjes zich bij ons aan zullen
sluiten," zo zei de initiatiefnemer en
voorzitter van de nieuwe partij, de
71-jarige heer P. van Vaalen uit
Vaassen (Gld.).
De bestaande grote politieke par
tijen bieden volgens hem weinig soe
laas. „Wij zijn de zieltjeswinnerij en
het politieke geknoei beu. De volks
vertegenwoordigers roepen om het
hardst om de bijstandwetlopers te
helpen, maar in feite komt er weinig
uit de bus," aldus de heer Van Vaa
len. De nieuwe partij, die openstaat
voor gepensioneerden vanaf 55 jaar
„van alle gezindten" wil aan de
Tweede-Kamerverkiezingen in 1971
gaan deelnemen.
De partij streeft onder meer naar
een pensioen voor alle bejaarden dat
70 procent moet bedragen van het
laatst genoten salaris of minimum
loon en behalve in noodgevallen
afschaffing van de algemene bij
standswet.
Tijdens de drukbezochte vergade
ring werd een dertienkoppig hoofd
bestuur gekozen. Het partijsecreta
riaat wordt in Bussum gevestigd.
MOSKOU (Reuter) Vooraan
staande Russische kerngeleerden
hebben gepleit voor de vrijlating van
de gewezen generaal-majoor Pjotr
Grigorcnko, die in een psychiatrische
inrichting zou worden vastgehouden.
De ex-generaal heeft herhaaldelijk
blijk gegeven van opvattingen die
van het Sovjetbeleid afwijken.
Volgens een petitie waarvan af
schriften in Moskou circuleren, is
het beroep o.a. gedaan door Andrei
Sacharov en Michail Leonotvitsj,
twéé kerngeleerden, begiftigd met
de Leninprijs en beide lid van de
Academie van Wetenschappen.
Gngorenko werd vorig jaar aan
gehouden toen hij op weg was naar
Taskent om als getuige a décharge
op te treden in een proces tegen
Krim-tartaren. Een rechtbank heeft
hem in het begin van dit jaar ontoe
rekenbaar verklaard. Hij zou zich in
een kliniek te Tsjernyachovsk, nabij
de Oostzeestad Kaliningrad, bevin
den.
(Van onze correspondent)
ANTWERPEN Opnieuw zijn ii
Antwerpen drie douanebeambten ge
arresteerd, beschuldigd van omkoperij
en smokkel.
De drie mannen hielpen een reeds
vroeger aangehouden man, om in
België allerlei elektrische apparaten
binnen te smokkelen.
PARIJS (Reuter) Societé Nati
onale des Petroles d'Aquitaine en
Esso hebben aardgas aangeboord in
een gezamenlijk concessiegebied in
het district Cardesse in de Pyreneë-
en. De put, Ucha genaamd, levert
per dag 800.000 kubieke meter aard
gas met een zeer lage zwavelgehal-
te.
(ADVERTENTIE)
SiSi Sinas
bekertjes of
driekantjes voor
99
f
