ur
ado
raagt
UFFEUR
DE PALEISHONDJES
UIT CHINA
EN HET HUWELIJK
Idressuur
ZIJ
ir
(enaar
■sprong
DE TOVENAAR
MEDEWERKER
se
BRAMEHA
J ."atuurlijk begon de raadsheer
1,'tt dadelijk over het doel van zijn
"1st- Zoiets doet men in China
■ui natuurlijk -iet de gastheer
L berken dat hij begreep waarom
j er z'jn karavaan stuurde.
'k dat doet men in China niet.
Iiiu -wat men wei doet> deden zij
I in ®astheer stelde zijn huis
1 Ptn voor de reizigers. En de reizi-
I overhandigden geschenken.
PRIJS
JOSEPHINE
X
X
JOSEPHINE
fUCKY
UKE
draad
per de
Pfairie
SUSKE
en WISKE
Bravo .Jerommeke! Beef er
hem van langs iJocpikuak!
'Bonk!
tlec.tlebmijnbe
komstJk geef het
Toen ve het spookhuisje of breken, meP
een verniste toestemming... vonden ve
het dagboek van juffrouv 5orsjeere.Tr is
sprake vaneen schat ^~L die in Teut
is\
'Modern sprookje. Jog vreder
dan die van vroeger. Mes maar
uitleggen aan politie !y
ver-
'borgen is'
de
charmante
koffiepot
DE STEM VAN ZATERDAG 30 MEI 1970
11
fd. Land- en Tuin-
in het rayon
terweg 6 een
in het zelfstandig
ibouwwerktuigen
ft minimaal
liervoor in aan
kunnen
schriftelijk als
Heer Schillemans,
Kloosterzande,
vestiging TOMADO-
;zighouden met het
t.a.v. de uitvoering
en, in het bijzonder
voor de automati-
iliek, pneumatiek en
reningen maken van
assortiment, winkel-
isenkratten, enz.
f van Tornado N.V.,
TECHNIEK N.V.
jke provincies een
Ti eve
apleid'ing.
strekt tot
aerde functie,
che ervaring hebben
enen bij de
ng.
OR TECHNIEK N.V.
neming van
uisburg, een der
brieken in
ileiding zal dan ook
in Duitsland plaats-
jctie van ons bedrijf
POSTBUS 51 -
}T RIJBEWIJS
runnen bedienen
209,00 BRUTO per wee*-
van kleding e.d. tot ee
to per week.
s ZEELANDHAVEN
Zoom, telefoon 3340U.
Voor het paleis van de keizer van China lagen zeven poorten.
Boven elke poort kronkelde een groene draak en naast elke poort
I hielden twee rood en gouden leeuwtjes de wacht. De draken en leeu-
I Kn waren van porselein, maar hun ogen fonkelden zó vurig en de
I dauwen waren zó scherp dat toch niemand het durfde wagen die
I poorten door te gaan, als hij daar niets te maken had. Maar wie bin-
i mocht komen, kon zien dat het paleis wemelde van levende
I leeuwtjes. Ze waren veel kleiner dan de porseleinen leeuwen en hun
Ikleuren waren wit en zwart, maar ze glansden even mooi en hun
igjes flonkerden even vurig en hun klauwtjes waren even scherp.
maakten vlugge bewegingen en keften voortdurend. Want het
|.;aren eigenlijk hondjes- Chinese paleishondjes, precies Pekingezen.
Er gingen wel drie dagen gezellig
voorbij alvorens de twee heren
spraken over de kunsten van de
gedresseerde hondjes. „Ik zal u la
ten zien wat de knapsten kunnen",
zei de trotse eigenaar.
Die avond liet hij een feestmaal
aanrichten. Toen de gasten binnen
kwamen zagen zij tussen de schalen
en schotels met heerlijke gerechten
twee wit met rood gevlekte paleis
hondjes zitten. Ze hielden de ruggen
recht en de kopjes onbeweeglijk,
terwijl zij in hun voorpootjes een
koperen lantaarntje vasthielden
waaruit een zacht licht over de lek
kernijen scheen. Zo onbeweeglijk
zaten de glanzend geborstelde hond
jes, dat de raadsheer en zijn zoon
eerst meenden porseleinen beeldjes
te zien!
De raadsheer was in de wolken.
Deze twee moest en zou hij voor
zijn keizer bemachtigen. Ook de ei
genaar was in de wolken. Hij be
greep dat hij een fortuin voor zijn
hondjes kon vragen.
Maar de dochter van de eigenaar
was diep bedroefd. Juist deze twee
paleishondjes waren haar eigen lie
velingen. Sliepen zij niet iedere
nacht aan haar voeteneinde? Aten
zij niet uit haar hand? Gingen zij
niet elke dag met haar wandelen en
spelen in het park?
De raadsheer en de eigenaar had
den geen oog voor het meisje. Zij
merkten ook niet hoe de zoon van
de raadsheer medelijden met haar
kreeg. Deze jongeman had voor het
feestmaal zijn mooiste gewaad aan
getrokken. Een zijden kaftan met
grote, bolle, gouden knopen, die
glinsterden in het licht van de lan
taarn tj es. Zachtjes trok hij een gou
den knoop van zijn jas en rolde die
over de tafel tot vlak voor de poot
jes van het ene hondje. Rood vuur
flitste in de ogen van het dier,
terwijl het keek naar de gouden bol.
Geel vuur schoot uit de ogen van
het andere hondje.... Maar zij ver
roerden zich niet. Het feestmaal liep
ten einde, de raadsheer maakte zijn
gastheer een compliment over de
lampendragers. Maar verder zei hij
nog niets.
De volgende dag richtte de gast
heer weer een maaltijd aam, waar
bij de hondjes kleine fontientjes
droegen. Voortdurend spoot er geu
rend water omhoog en vie-1 neer in
de schaal. Het meisje keek steeds
verdrietiger, maar de zoon van de
raadsheer meende dat hij deze keer
de hondjes wel uit hun rol kon laten
vallen. Terwijl de twee oudere he
ren met elkaar in druk gesprek
waren, haalde hij uit zijn zak een
levende muis en liet die op de tafel
Elke voorname hooggeplaatste
Chinees, die in een paleis woonde,
lid zulke hondjes. Maar niemand
lid er zoveel en zulke mooie en
tilke buitengewoon slimme als de
lliizer. Zo hoorde dat dan ook.
1 Nu kwam er eens een reiziger aan
lil de stad van de keizer. En hij
l'iHtelde aan een van de raadsheren,
Uit hij op zijn reis een man had
Intmoet die wit mU rood gevlekte
Ualeishondjes bezat. En wat nog
merkwaardiger was: die hondjes
Itaden allerlei kunsten, ze waren
|tar gedresseerd dan de mensen!
"e raadsheer, die erg graag bij de
er in het gevlei wilde komen,
In zich voor zulk een gedresseerde
Itileishond voor de keizer te kopen.
|ti besprak het met zijn heerser en
dadelijk verlof om een kara-
Im uit te rusten om de verre reis
Ié ondernemen.
Vergezeld vam zijn zoon gtnijs de
lüadsheer op weg. Honderd gewa-
i soldaten, reden te-.paard voor
op. Daarna kwam de reiswagen van
lie raadsheer, gevolgd door wagens
Ivoor de bedienden, voor de proviand
lea de kleren en de stoet werd weer
Jbesloten door honderd gewapende
■soldaten. Helemaal achteraan reed
|een klein leeg wagentje, dat op de
weg zou moeten dienen om het
liedresseerde hondje in te vervoeren.
|Dt zoon van de raadsheer reed ook
p een paard en hij draafde nu eens
liaar de voorste, dan weer naar de
Ikhterste soldaten.
i een lange, lange reis kwamen
an bij de eigenaar van de rood-
iMekte paleishondjes. De reizigers
"'den bijzonder hartelijk ontvan-
Wie zou niet vereerd zijn met
It aankomst van een keizerlijke ka
ravaan! De eigenaar van de hondjes
wel zeven keer en de raads-
rtr bewonderde al dadelijk de
«ine diertjes, die luid keffend de
Jvtamielingen op een afstand hiel-
w. Maar op een enkel woord van
tan baas werden zij stil. Nog een
®t0'd en zij liepen achterwaarts
J °S. nog een woord en zij gingen
J de deuropening liggen. Wat een
Idressuur!
los. De muis rende van het ene
hondje naar het andere... het meisje
hield de hand voor haar mond om
niet te gillen van schrik... dienaren
hielden de adem in... de twee heren
za-gen niets: zij spraken nu openlijk
over de koop! Maar de hondjes trok
ken hun bovenlip op en er golfden
rillingen over hun vel... Verder ver
roerden zij zich niet en het feest
maal liep ten einde.
De derde dag werd het laatste
feestmaal gehouden. Daarna zouden
de raadsheer en de eigenaar spreken
over de prijs! Maar eerst ging men
weer in zijden gewaden zitten voor
de schalen en schotels waartussen
de hondjes zaten: rechtop, onbe
weeglijk, ditmaal met boeketten ro
zen en lelies in hun pootjes.
Dikke tranen vielen op de gevou
wen handen van het meisje. Maar
de zoon van de raadsheer haalde een
grote peperbus uit zijn zak en ter
wijl hij deed alsof hij met zijn
handen de geuren van de bloemen
naar zich toewuifde, strooide hij er
kwistig peper in..-
Ha Tsjie, Ha Tsjoe, Ha Tsjau!
niesden de paleishondjes op zijn
Chinees. De bloemen vielen uit hun
poten, de wit met roodigevl-ekte
diertjes rolden om en tuimelden op
de grond. Ha Tseng, Ha Tsoeng,
niesden zij er achteraan en dat zijn
in het Chinees verschrikkelijke
scheldwoorden!
De raadsheer keek o>p zijn bord en
de eigenaar van de hondjes keek in
zijn glas en geen van beiden zei er
iets over. Maar ook over koop of
verkoop werd niets meer gezegd.
De zoon van de raadsheer daaren
tegen zei wel wat. Hij wachtte tot
het meisje zich in haar slaapvertrek
had teruggetrokken. Toen vroeg hij
zijn vader of hij er iets op tegen
had, wanneer hij met de dochter zou
trouwen. Hij zou haar dan mee kun
nen voeren naar het keizerlijk pa
leis en aangezien zij zo ve lednave
leis en aangezien zij zoveel van de
hondjes hield, kwamen die vanzelf
sprekend mee. De raadsheer was
bijzonder verheugd over dit voor
stel.
Het duurde nog een volle week
voor de beleefdheid hem toestond
erover te spreken riet de vader van
het meisje. Maar tenslotte werden
zij het allemaal met elkaar eens.
En toen eindelijk na vele plicht
plegingen en een bruiloft de kara
vaan weer terugtrok naar de stad
van de keizer, reden er honderd
gewapende soldaten voorop. Daarna
kwam de wagen waarin de jonge
bruid zat. Zij hield de twee hondjes
op schoot. Haar man reed op zijn
paard naast de wagen en week er
geen meter vandaan. Daarna kwam
een klein wagentje- Het was eigen
lijk voor de hondjes bestemd ge
weest, maar nu reisde de raadsheer
erin. Wel een beetje ongemakkelijk,
maar men moet iets voor zijn keizer
over hebben. Daarna volgden de wa
gens met proviand, kleren en be
dienden en de stoet werd gesloten
door nog eens honderd gewapende
soldaten.
AN MAC GILLAVRY
O
GD
Ou
m
LU
-O
LO
O
Deze Ome Gerrit de postduif
uit de Fabeltjeskrant is gemaakt
van stukjes vilt die op papier ge
plakt zijn. Helaas is de naam van
het meisje of de jongen, die hem
gemaakt heeft, zoekgeraakt. We
weten alleen dat hij of zij nit Bre
da komt. Als de maker zijn Ome
Gerrit hier ziet staan, dan moet
hij of zij maar eens schrijven. Dan
kunnen we zijn of haar' naam toch
nog in de krant zetten.
is volgens Prinses de tax-free-shop
op Schiphol, waar duizenden lucht
reizigers hun boodschappen doen.
Vooral de afdeling drank en siga
retten is erg in trek op Schiphol.
IN AVENUE kunnen we deze
maand kennismaken met rijksge
noten uit Suriname, die nog nim
mer gefotografeerd waren. Ed van
der Elsken deed dit voor Avenue
in kleur, waarbij de verrassende
conclusie gemaakt kan worden dat
zij de Akoerio's qua uiterlijk
niet zover van ons afstaan als hun
cultuur doet vermoeden.
Verder een bijzonder interessant
artikel van Henk Meulman en
Johnny de Selfkicker, die hun vi
sie geven op de vijftiger en zesti
ger jaren. Het ontstaan en de ver
dere geschiedenis vam diverse sub
culturen worden haarscherp ont
leed.
Dames die hun huishouden wil-
OM TE beginnen roept Eva haar
lezeressen op om toch vooral te
gaan stemmen. Het blad doet dit
omdat vorige keer één van de drie
lezeressen thuis bleef.
„Die thuisblijvers in maart heb
ben natuurlijk ongelijk gehad, al
was het alleen maar omdat op
ongeïnteresseerdheid geen demo
cratie pleegt te worden gegrond
vest!".
Vijfentwintig jaar vrijheid, vijf
entwintig jaar woningnood stelt
Eva even verder. Als bijlage een
üiB mtm
len organiseren volgens de princi
pes van het moderne management
kunnen hiervoor stof vinden in het
artikel „Mevrouw de Manager".
Voor de politiek geïnteresseerde
lezeressen biedt Avenue een hui
veringwekkend artikel over de
massamoord in My Lai.
Een tovenaar, genaamd Merlijn,
had ook een vrouw, Toveratijn.
Ze wonen in een donker hol.
Daar staat het met flesjes en potjes vol
Ze hebben een dikke zwarte kater.
Die kregen ze van een rondreizende pater.
Die poes miauwt latijn en is heel geleerd.
Het toveren gaat ook heel gesmeerd.
De mensen kennen de tovenaar goed.
Want voor een zieke komt hij met spoed.
De tovenaar komt dan op zijn draak.
Hij vloog eens tegen de kerktoren op,
maar dat gebeurt niet vaak.
Op een keer vlogen ze naar Boedapest
en kampeerden in een vogelnest.
Maar dat beviel hun ook niet best
want daar kwam een specht,
de eigenaar van het nest.
Toen zijn ze maar weer teruggekeerd,
en door de mensen met een toverhulde vereerd.
De tovenaar tovert een konijn uit zijn vest
en roept: „Oost - West, thuis best".
Gerda Schoormans, 11 jaar, Dongen.
VOOR DE kinderen gaat Li-belle
elke maand een grappige kinderaf
fiche in de binnenste twee pagina's
plaatsen, een soort Playboy voor
de kleintjes. Om kleintjes te voor
komen moet men de pil slikken.
Rondom dit middel is de laatste
tijd nogal wat te doen geweest.
Een uittreksel uit een boek van de
Amerikaanse journaliste Barbara
Seaman moet de lezeres geruststel
len. De pil, aldus een voorwoord
van prof. W- J. Plate, kan betrek
kelijk veilig gebruikt worden, als
de vrouw zich maar elk half jaar
door middel van enkele eenvoudi
ge tests laat onderzoeken en mits
zij goed voorgelicht is over even
tuele bijwerkingen.
Maar overigens zijn er nog altijd
meer vrouwen gestorven aan een
bevalling dan aan de gevolgen van
de pil. Plate: „Ik ben er geen
voorstander van om de pil te ban
nen, gezien de grote sociale bete
kenis van het middel, al hoop ik
dat men spoedig een beter en on
gevaarlijk middel ontdekt, dat
even effectief is".
lijst met vragen, waarvan de leze
ressen wordt verzocht de antwoor
den naar de redactie op te sturen.
Van de meest schrijnende gevallen
kan men dan een reportage maken.
De gloed van Eros heet deel drie
van een serie door Theun de Vries
over de vrouwen rond Lenin. Deze
keer is Inessa Armand aan de
beurt.
„De betovering, die uitging van
Inessa, een vrouw wier intelligen
tie en politiek engagement gelijke
tred hielden met haar vrouwelijke
charme, moet onverhoeds in Le-
nins bestaan een element hebben
gebracht dat hij tot op die dag
ontkend althans in sterke mate on
derdrukt had: de macht van de
Eros, die het hele leven doorgloeit."
Verder het derde deel van air-
port de roman van Arthur Haily, die
Eva als vervolgverhaal brengt met
foto's uit de film, een reportage over
een nederlands meisje uit Hazers-
woude, dat als filmster in Rome,
furore maakte, veel mode, recepten
en adviezen.
NA DE zoveelste proestbui zegt
Saskia dat ze wel iets van Ameri
ka verwacht: veel opdrachten en
zo. „Eigenlijk wil ik liever wat
dingen voor mezelf doen. Dingen,
die een beetje interessant zijn. Ik
ben al heel lang bezig met de
Moma Lisa. Het is een beetje saai
als je commerciële portretten moet
maken voor rijke mensen. Maar
om van te leven is het wel goed.
En dat lukt me nog best. Ik doe op
't ogenblik bijna niks. Ik leef al
maanden van wat ik verkocht
heb".
Aan het woord is in Prinses
Saskia de Boer. Saskia maakt pop
pen, met welke bezigheid zij zich
een wereldnaam heeft gemaakt. Uit
alle delen van de wereld schijnen
er opdrachten voor haar te komen
na een interview in The Sunday
Times.
's Werelds grootste supermarkt
INA EN TON spreken vrij-uit in
Margriet van deze week. Dat wil
zeggen Ina van Faassen en Ton van
Duinhoven, die reeds tien jaar een
zogenaamd „artiestenechtpaar" vor
men Margriet belooft haar lezeres
sen dat zij nu werkelijk deze men
sen leren kennen.
Ton over de reclameteksten, die
hij voor Jamin maakt voor de tele
visie:
„Ne, het geld is hier niet interes
sant. Begrijp me goed, ik wil me
niet heiliger voordoen dan ik ben.
Ik heb altijd gezegd: ik heb geen zin
om te hoereren met mijn bekend
heid Maar ik ben geïnteres
seerd in reclame. Het is een middel
om mensen te bereiken. Het
wordt bijna altijd verschrikkelijk
slecht gedaan, dat wil zeggen hu
morloos, dogmatisch en overredend.
Dat heb ik steeds erg gevonden.
De mensen weten best dat reclame
niet helemaal waar is. Je kunt ze
best met een knipoogje de dubbele
bodem ervan laten zien en toch za
ken doen'.
Verder een stuk in Margriet
Man-Vrouw door Harriët Freezer
over de angst van uw man om te
trouwen. De schrijfster gelooft dat
veel van die angst neurotisch is en
dat die min of meer veroorzaakt
wordt door een moederbinding. La
ten we hopen dat het volgende ar
tikel gaat over de angst van de
vrouw om te trouwen. Want over
dat verschijnsel loopt de auteur
maar al te gemakkelijk heen.
COW GULCH 15 DB STAD VAN DE VEEFOKKERS EN HET
VERZAMELPUNT VAN ALLE COWBOYS DIE WERK ZOEKEN -
i.en
ESflflfl DE LOM BRfWODE
mODELSmii VOORT Elf...
