Een kluit aarde is een
klomp goud in Japan
Kleur-1
festijn
in uw
Verveta
winkel!
NKV: meer
inspraak
bedingen
Kanaaltunnelbouwers wachten
op
startsein
Smits
Een stem
tegen de
oorlog
N'
■Een vlo
ijs stelt op
chap en service
Autobandenbedrtf
Mondjesmaat
Gulliver
Legende
Rode koppen
Congres op 29 mei in Den Bosch
Twee wegen
School journalistiek
Dr. W. Harkx
Curatoren en
school
dichter hij elkaar
Tegenwicht
Wachtdienst in
Zeist tegen
bandenprikkers
14
ba Glanzstoff Groep
DE STEM VAN DONDERDAG 21 MEI 1970
n en shirts voor
iannen,die het
i".
i en bloezen voor
wen, die het
iet Opgeborgen
:je te spelen,
erlenka Young is
ivagant. Altijd
recies goed.
it Frankrijk, Werner Lauer
iet etiket met de Y.
■vetal-specialist:
Japan: kleinbehuisd, omdat de bergen er zoveel plaats innemen.
(")ver de Noordpool vliegt Bertus
Aafjes voor de derde maal naar
Japan, het land dat midden in de
wereldbelangstelling staat door Ex
po 1970. De schrijver bezoekt het
land niet op de eerste plaats om
verslagen te geven over de wereld
tentoonstelling te Osaka. Naar aan
leiding van deze Expo wil hij de
lezers een beeld geven van het land
en het volk van de rijzende zon.
Niet door het opsommen van zoveel
mogelijk nuchtere feiten, maar door
in zijn reisbrieven met dichterlijke
pen het oude en nieuwe Japan te
beschrijven.
Vraag de
Vervetal-folder met de
85 échte kleurstenen;'-
Gratis natuurlijk.
0G niet zo lang geleden be
zocht ik met u het binnen
ste van de piramide van
Cheops. Ik voelde mij, al vor
derend in de ingewanden van
deze door mensenhanden ge
wrochte alp, klein worden als
Jonas. Een hedendaagse Jonas
in een monsterachtige stenen
walvis. Ik beschreef u de hal
die midden in de piramide toe
gang verleent tot de grafkamer
van Cheops, een geweldige hal
van volmaakte giranietblokken,
waartussen geen speld noch de
haar van een menselijk wezen
te krijgen is. Een duistere, hoge,
hellende hal van vijftig meter
lengte, gevangen in een ondoor
dringbaar netwerk van bijna
twee en een half miljoen steen
blokken, ieder het gewicht heb
bende van twee en een halve
ton.
Op zulke plaatsen overvalt de
I mens een gevoel dat eigenlijk niet
1 van deze wereld Is. Hij waant zich
in een droom of in een sage of le
llende, die hem verteld wordt en
I waarnaar hij weer met de aandacht
i een kind luistert. Zulk eenzelf
de gevoel van ademloosheid over-
valt mij, nu ik in een DC 8 over
ie Noordpool vlieg.
Tienduizend meter onder ons
glijdt de gigantische kap van de
lNoordpool voorbij, maar wie den
ken mocht iets te zien vergist zich.
Een uitgebreide expeditie met slee-
en en honden zou van zulk een
[hoogte onzichtbaar zjjn.
EI, A AN 6
IDE verf
voor
vakwer*^
P EN MONTAGE VAN
E MERKEN AUTOB"
l advies,
aerpe prijzen.
;n balanceren.
In heel dit enorme gebied van
proenlaod en de pool leven slechts
ten paar duizend mensen. Men zal
f niet één ooit ontdekken, zo hoog
fanuit de hemel. Gemakkelijker
®8t men een vlo in de huid van
kn ijsbeer.
[Hoe warm en bewoond zijn dan
lage landen aan de zee, dat stuk-
grondgebied dat eigenhandig ge-
Rakt is door de Nederlanders.
P™t God schiep de wereld, maar
Fe Nederlanders schiepen Neder
land en maakten het tot het meest
«woonde stukje aarde. Dat heeft
pen ons kleine potjes met grote
f® althans gepredikt vanaf de
|tnoolbanken, erbij vertellend dat
P het dichtstbehuisde volkje
(k VM. een nood een
Sp t wjsfen te maken en van
bJ! huisde tuinders vliegende
E llan(iers werden en Chinezen
Pet rechte ogen die de zeven zeeën
peersten.
,Maar is het waar, dat van dat
C m behuisd zijn? Neen, helemaal
Fr is het niet. Het is een halve
raarheid.
I, keizende tussen twee landen kan
■én J^mahkelijk aantonen dat dit
L,Ye waarheid is. Nederland,
L "„.500 vierkante kilometer
ge»een bevolking tellende van
|L n miljoen inwoners, draagt
driehonderdvijftig inwoners
n vierkante kilometer. Van-
tanlA inwoneraantal in de
loaded °"and gegroeid tot vijf-
L tnwoners. Egypte, bijna
ïront j6n v'ei'hante kilometer
Ring ,f1Jni el" slechts een bevol-
Ljt( dertig miljoen inwoners
Cirt,, ls ^us een, op het eerste
evoiri onalndig veel minder dicht-
faar 7 nei regenaeer is
jhet ia„jTCnenneSentig procent van
■ocmi, ls woes'ijn, slechts drie
1 En a 1 cuU"urland.
F» woLnert'6., mili°en Egyptena-
l'ocem k 'n voor slechts drie
|Un i, J3ewoonbare gedeelte van
Pan hw 1 e bevolkingsdichtheid
Upte Z°onb?re gedeelte van
F üvintL^an 0 negenhonderd
kilometer8 mensen Per vierkante
Wls, me" in
'Wjkt kan
"?en ln Nederland uit de
reii dat"r"„"an.'1®t.millut;en'an<d du-
men slechts vee in de wei-
?let vee m ae wei-
r» Toi-iieibcl1' boer m oeTderijen, een en-
errem Driewegen-Terne t Waar men ook t E
- 4707 - 5124, zaterdags
to'
trein kijkt,
r men ook in Egypte
men ziet het
landschap even gedetailleerd be
volkt als een lamdscnapsprent van
Pieter Breughel de Oude.
Hetzelfde is, in gewijzigde zin,
het geval met het land waar wij
heen vliegen: het land van de rij
zende zon. Het is weliswaar bijna
370 duizend vierkante kilometers
groot, en telt daarbij een bevolking
van honderd miljoen zielen, maar
ook hier zou het absurd zijn het
grondgebied onder de zielen te ver
delen men kwam tot even on
gerijmde conclusies als Gogol in
zijn „Dode zielen". Want slechts een
achtste van de Japanse bodem kan
men bebouwen. De rest bestaat uit
met pijnbomen bedekte bergtoppen
en grillige onbegroeide eilanden
ons zo bekend van de Japanse
prent. Zelfs het met alpen bedekte
Zwitserland bezit verhoudings
gewijze acht keer zoveel bouw
land als Japan. Geen wonder dat
men, reizende door Japan, land
schappen ziet volgepenseeld met
Japanse boeren en boerinnen en dat
grote gedeelten van dit eilanden
rijk al twintig jaar geleden een be
volkingsdichtheid hadden van meer
dan vijfhonderd inwoners per vier
kante kilometer. Wij Nederlanders
doen er goed aa,n te bedenken dat
wij het lang zo benauwd niet heb
ben als men ons op de schoolban
ken heeft voorgespiegeld en dat ve
len van ons nog tijd en gelegenheid
hebben om in ons dichtbevolkte
land op zoek te gaan naar een twee
de huisje.
Honderd miljoen Japanners wo
nen bijeengepakt op een grondge
bied dat eigenlijk maar ruimschoots
voedsel opbrengt voor vijftig mil
joen mensen. Een van de merk
waardigste gevolgen is dat men de
omringende zeeën als akkers be
schouwt, wat dan wel weer een
merkwaardige parallel levert met
ons land en zijn vele vissers en vis
wateren. Wij zijn waarschijnlijk het
enige Westerse land dat evenals de
Japanners de vis rauw eet. Althans:
één vis, de haring.
De Hollander, haring etende aan
de haringkar, ontbreekt in geen en
kel fotoboek over ons land. Maai
de Japanner eet alle soorten vis
rauw: garnalen, paling, kabeljauw,
haring, naast gebakken. Bovendien
haalt hij het zeewier uit de omrin
gende zeeën om er zich mee te voe
den. Zoveel vlees als men eet in de
rest van de wereld, zoveel vis eet
men in Japan. Want cultiveerbare
grond is veel te kostbaar om er
slachtvee op te laten grazen.
Een Japans gezegde luidt: een
kluit aarde is een klomp goud. Ja
panse grond wordt verkocht met
mondjesmaat. Men koopt grond per
tsubo, ongeveer twee bij twee me
ter. Vijftien jaar geleden, toen ik
voor het eerst Japan bezocht, kost
te een tsubo in een stad als Tokio
reeds zeshonderd gulden. Om een
klein huis (zonder garage) te bou
wen had met tweehonderd tsubo's
grond nodig: alleen de grond voor
dat kleine huis kostte vijftien jaar
geleden reeds meer dan honderd
duizend gulden.
Kijkt men uit de trein van Tokyo
naar Kyoto naar de velden in het
voorjaar, dan ziet men in een oog
opslag dat de boeren en boerinnen
er de alledaagse produkten van hun
grond met dezelfde zorgvuldigheid
behandelen als de bollenkwekers in
ons Westland hun tulpen en narcis
sen of de rozenkwekers elders in
ons land hun rozen. Iedere rijst
halm of iedere aar wordt hoogst
een kweekbed opgetrokken. Is de
jonge plant sterk genoeg dan wordt
hij met de grootste zorg overgeplant
naar de eigenlijke akker. Iedere
halm of iedere aard wordt hoogst
persoonlijk verzorgd.
Veertig procent van de Japanse
bevolking is bezig met deze uiterst
delicate behandeling van de pro
dukten van eigen bodem, was dit
althans bij mijn eerste bezoek. Als
men de Japanse boer en boerin zo
bezig ziet op de velden, dan begint
men te begrijpen waarom dit volk
zulk een uitgesproken zin voor het
detail heeft, niet alleen op het ge
bied van de agricultuur, maar ook
op artistiek en industrieel gebied.
De Japanner krijgt niets ten ge
schenke. Ook de Nederlander, die
door de eeuwen zijn gebied aan de
golven moest ontworstelen, heeft
geen meter grond cadeau gekregen.
Het is dan ook begrijpelijk dat Ja
panners en Nederlanders gemeen
schappelijke kenmerken vertonen.
Een er van is de zin voor het detail
die zo subliem tot uitdrukking
komt in de vele Nederlandse schil
dersscholen en die Vincent van
Gogh tot de meest Japanse schilder
van het westen gemaakt heeft.
In Nederland bleek de bodem
eenmaal gewonnen een gulle
voedster der mensen. In Japan ech
ter was en is de bodem veelal
schraal en waar hij dit niet is moet
hij toch door zovelen gedeeld wor
den dat schraalhans er vaak keu
kenmeester is. Schaarste op alle
fronten heeft een diepgaande in
vloed gehad op het nationale Ja
panse karakter en op het beeld van
het nationale leven in Japan.
Er is een geweldig overschot aan
mensen dat op een of andere manier
opgenomen moet worden in het ar
beidsproces. De bezoeker bemerkt
dit reeds onmiddellijk zij aankomst.
Het hotel waar hij zijn intrek neemt,
heeft driemaal zoveel personeel als
een Europees hotel. Bij iedere stap
in de lift wordt hij begeleid door
een Japans liftmeisje. In het waren
huis staat aan het begin van iedere
roltrap een meisje geposteerd om
met een doekje de leuning voor de
bezoeker schoon te vegen. Belandt
hij op de begane grond dan staat
daar tenslottte een meisje om bui
gend afscheid van hem te nemen.
In een echte Japanse hei-berg
springt dit nog meer in het oog.
Nauwelijks is de bezoeker in zijn
kamer gearriveerd of een lachende
dienstmaagd duikt op om hem te
ontkleden. En wenst de bezoeker
zichzelf te ontkleden dan neemt zij
toch ieder kledingstuk afzonderlijk
in ontvangst het ondergoed inbe
grepen. En bergt het zorgvuldig op
of neemt het mee om het te wassen
en te strijken. Inmiddels verschijnt
reeds een tweede dienstmaagd met
hete thee. De dienstmeisjes wisselen
elkaar af voor de meest triviale be
zigheden en men is zelden alleen
in een Japanse herberg. Men krijgt
er allengs het gevoel zulk een rijst-
aar of korenhalm op de Japanse ak
ker te zijn die met de uiterste
persoonlijke zorg behandeld wordt.
De bezoeker, die zich anoniem
waande, groeit en wordt groter en
groter in importantie tot hij zo bui
ten verhouding gegroeid is dat hij
zich Gulliver waant temidden van
de dwergen. Een bijna beschamend
gevoel bevangt hem, want naarmate
hij groter wordt in deze kring van
beminnelijke dienstertjes, voelt hij
zich ook lomper worden en gaat lij
den onder eigen gebrek aan begrip
en kennis van de oosterse hoffelijk
heid en etiquette, tot hij zich ten
slotte gebonden voelt met duizend
onzichtbare draden aan eigen log
heid en westerse zwaartekracht.
Maar de avond is gedaald en wij
laueren Japan. Wij vliegen do
een rode kosmos diep beneden
ons pieken donkere rotsen op uit
een onzichtbare zee. Er rijst een
eiland omhoog, zwart en wonderlijk
van vorm, als de zwartgelakte muts
van een shinto-priester. Het is een
van de duizend onbewoonde eilan
den van Japan. Misschien was hel
eens bewoond als het eiland Mauri-
gaschima, maar geraakte het ont
volkt door de menselijke hoogmoed
waarvan de Japanse legende ver
haalt.
Laat ons, bij de nadering van Ja
pan, deze diepzinnige legende ver
halen, want het is vandaag niet
slechts een Japans eiland, dat be
dreigd wordt door de menselijke
hybris uit de legende, maar de ge
hele wereld der mensen, die de oren
sluit voor de vermanende stem....
Eeuwen geleden woonde er op een
der eilanden van Japan een volk,
dat zeer bij de oude goden geliefd
was. De goden leenden de bewoners
van dat eiland dan ook talloze goe
de gaven. Maurigaschima, zo heette
het eiland, bezat een bijzondere klei,
waaruit men de fraaiste voorwer
pen van porselein kon vervaardi
gen. De eilandbewoners werden
dan ook ware meesters in het bak
ken van porseleinen vaatwerk, dat
zij wijd en zijd over het eilanden
rijk verkochten. Deze handel maak
te het eiland rijk en welvarend.
Maar de welvaart maakte de
eilandbewoners ook hoogmoedig en
goddeloos. De weelde wakkerde hun
genotzucht aan, de genotzucht deed
hen hun menselijke plichten verge
ten. Eerst lachten zij om de goden,
vervolgens lachten zij om hun even
naasten en tenslotte lachten zij om
zichzelf.
Er was nog maar een man op h>
gehele eiland die eerbied voor de
goden en hun geboden had. Het was
de koning. Hij heette Peiroen. Hij
zag hoe zijn volk ontaardde en deed
gedreven door mensenliefde
vele pogingen om het van de onder
gang te redden. Maar weelde en
gemakzucht deden de eilandbewo
ners steeds dieper zinken en zij stel
den uiteindelijk alleen nog belang
in hun eigen genoegens. Zelfs de
naaste medewerkers van de koning
keerden zich van hem af.
Op zekere nacht droomde de ko
ning. Een der onsterfelijken ver
scheen hem in de droom en vertelde
hem dat zijn volk tot de volledige
ondergang gedoemd was. In een
raadsbesluit hadden de goden echter
besloten dat de koning van de on
dergang gered zou worden. Hij moest
een snel en zeewaardig schip in de
haven gereed houden voor zich en
de zijnen. En hij moest letten op
de tempelwachters voor de tempel
tegenover zijn paleis: de witte ste
nen beelden aan weerszijden van
de tempelpoort met grimmige witte
leeuwekoppen. Op de dag dat de
koning zou bemerken dat de witte
leeuwekoppen rood zouden zijn, zou
hij ijlings zee moeten kiezen.
Toen de koning ontwaakte was
zijn eerste zorg zijn volk. Hij riep
de raad der oudsten bijeen en ver
telde haar zijn droom. De oudste:
echter lachten en vertelden lachen
de aan het volk wat de koning hc
verteld had. Heel het volk lachte
en dreef de spot met de koning. Een
der spotters sloop de volgende nacht
naar de tempel tegenover het paleis
en verfde met rode verf de witte
koppen van de leeuwen.
Toen Peiroen des morgens ont
waakte en bemerkte dat de witte
leeuwekoppen rood geworden wa
ren gaf hij de zijnen onmiddellijk
bevel zich in te schepen op het schip
dat in de haven gereed lag.
Het volk deed Peiroen en zijn ver
wanten in uitbundige vrolijkheid
uitgeleide, want het wist van de
spotter reeds dat hij het was ge
weest die gedurende de nacht de
witte koppen van de leeuwen rood
geschilderd had.
Kleiner en kleiner werd het schip,
kleiner en kleiner ook het eiland
en terwijl Peiroen naar zijn eiland
staarde, waar de bewoners zich nu
aan dolle feestvreugde overgaven,
zag hij hoe de wateren rond het
eiland wit omhoogfonteinden en hoe
het eiland zelf in zee verdween als
de rug van een potvis. De goden
hadden bewerkt dat de eilandbewo
ners in hun hoogmoed, eigenhandig
het noodlot aan zichzelf voltrokken
hadden als een scherts.
Peiroen bereikte de kust van Chi
na, verhaalde daar zijn wonderbare
redding en werd er geëerd als een
groot vorst. Eeuwen later vonden
vissers die visten, daar waar het
eiland Maurigaschima verdwenen
was, soms nog een prachtig stuk
porseleinen vaatwerk, dat zij ver
kochten aan de keizer van China of
aan de keizer van Japan en waar
voor zij rijkelijk beloond werden.
Want zeer in trek waren deze zeld
zame stukken porselein uit een ver
dwenen wereld aan de latere keizer
lijke hoven.
Ook vandaag vinden de vissers
op de ondiepe gronden van het ver
zonken eiland soms nog een porse
leinen potscherf. Zij noemen hem,
een scherf van de wereld die geluk
kig had kunnen zijn maar die, la
chende om zichzelf en door eigen
toedoen, verging.
(Van een onzer verslaggevers)
TILBURG De vakbeweging zal moeten helpen bij het scheppen van
voorwaarden die tot medezeggenschap van de werknemers in de onderne
ming kunnen leiden. Dat is de eerste taak van die vakbeweging. De wet
geving biedt daartoe de mogelijkheden. Aan de kans op mede-weten, mede-
praten, mede-beraden en mede-beslissen, moet de grootst mogelijke inhoud
worden gegeven. Dat stelt het NKV in een studie over het beleid dat het
wil gaan voeren om de medezeggenschapsgedachte inhoud te geven.
Over die medezeggenschap belegt
het NKV vrijdag' 29 mei een congres
in Den Bosch. Er komt in de samen
leving een steeds feller verweer le
gen de dirigistische en oligarchische
opbouw van de structuren. Dat geldt
voor de kerk, het onderwijs, de
politiek, de vakbeweging en de on
derneming. Dat roept natuurlijk ver
zet op van de meer mondig gewor
den mens. Aldus het NKV.
Die mens voelt steeds sterker de
behoefte zijn mening tot gelding te
brengen. Het NKV noemt dat een
gelukkig verschijnsel. Maar, zo con
stateert het in een beleidsvisie, er
zijn nog geen structuren waarbinnen
het mogelijk is tot medezeggenschap
te komen. Daarom moet het kern
punt van het toekomstige beleid van
de vakbeweging gericht zijn op het
scheppen van de juiste structuren.
Twee wegen die naar het doel
leiden, staan open. De ene route
voert via' revolutie en geweld naar
een situatie die als een ideaal beeld
aan de horizon gloort, maar waar
over geen al te concrete denkbeelden
bestaan. Het NKV heeft echter al
tijd gekozen voor de evolutionaire
weg, een route die via g'eieidelijke
UTRECHT (ANP) Voor het
eerst sinds 5 maart, de datum waar
op het curatorium van de school
voor de journalistiek in Utrecht het
besluit bekend maakte dat het ko
mende studiejaar geen eerstejaars
op deze school zullen worden toege
laten omdat de garantie van een ver
antwoord leerplan zal ontbreken,
kwam dinsdag de z.g. commissie
Weusten weer bijeen. Deze commis
sie, bestaande uit docenten, studen
ten en curatoren onder leiding van
de rijksinspecteur voor het sociaal
beroepsonderwijs, de heer Weusten
sprak uitvoerig over twee thema's
voor het komende studiejaar. Dat van
de schoolgemeenschap en dat van cu
rator prof. dr. G. Kuypers.
Na afloop verklaarde curator dr.
W. Harkx, directeur van het dagblad
De Stem in Breda, dat er meer over
eenstemming tussen schoolgemeen
schap en curatoren valt te constate
ren dan twee maanden geleden. Ook
vond hij dat de school nu bereid is
meer te aanvaarden dan voorheen
„Maar gelet op de praktijk moeten
curatoren duidelijke garanties vra
gen", aldus dr. Harkx, „en die ga
ranties zijn er nog niet volledig uit
gekomen". Hij meende dat er de laat
ste twee maanden op de school voor
de journalistiek nauwelijks is ge
werkt. Een ponering die overigens
door de schoolgemeenschap heftig
wordt bestreden. „Wat mij zo tegen
valt van de curatoren is dat zij nooit
eens komen kijken hoe het hier gaat.
Gewoon uit belangstelling", aldus
een der stafdocenten, na afloop van
de vergadering.
De heer Harkx verklaarde nog
niets te kunnen zeggen over de even
tuele bereidheid van het curatorium
in zijn vergadering van 28 mei a.s.
terug te komen op het besluit geen
eerstejaars toe te laten.
verandering van de bestaande struc
turen naar een duidelijk omschreven
doel voert. Het NKV zal het scherp
ste strijdmiddel, de staking, slechts
in het uiterste geval hanteren.
Deze vakcentrale erkent dat de in
het westen algemeen aanvaarde ba
sisstructuur van ondernemingen
het particulier initiatief heeft ge
leid tot een grote mate van wel
vaart. Maar ook tot een welhaast
dictatoriale opbouw, van boven af
geleid, van onze meningen. Dit leidt
tot een grote mate van agressiviteit
en hardheid tegenover eigen mede
werkers en buitenstaanders.
Het NKV wil bereiken dat de
ondernemersactiviteiten mede ge
richt worden op algemeen maat
schappelijke doeleinden. Ze moeten
een ondergeschikte en dienstbare
positie innemen. En rekening hou
den met andere dan uitsluitend eco
nomische waarden. Dat zijn ook wel
welzijnswaarden.. De vakbeweging
zal tegenwicht moeten bieden, even
als andere maatschappelijke krach
ten, tegen de machtsposities van de
ondernemerswereld.
Het NKV pleit daarom voor een
maatschappij-kritische vakbeweging,
die zich niet uitsluitend door econo
mische belangen laat leiden. De bur
gers zullen inspraak moeten hebben
bij de produktiekeuze, en er zullen
alternatieve keuze- en bestemmings
mogelijkheden moeten zijn. Er moet
een democratischer systeem komen
om de prioriteitsstelling bij de pro
duktiekeuze te beïnvloeden.
Dat betekent: politieke vernieu
wing. en bundeling van georgani
seerde maatschappelijke krachten.
Die democratisering dient vooral in
te houden: 1. reële invloed op het
beleid, 2. duidelijke mogelijkheid
tot correctie achteraf, 3. stringente
verantwoordingsplicht van de be
drijfsleiding, 4. tijdige en ruime in
formatie.
Het NKV-congres zal over de me
dezeggenschap van gedachten wisse
len aan de hand van deze beleidsvi
sie, en drie preadviezen. Prof. mr.
A. D. Belinfante, legde zijn opmer
kingen in zo'n stuk neer over de
SER-adviezen en wetsontwerpen die
beogen de medezeggenschap voor te
bereiden. Prof. dr-. J. A. P. van Hoof
concludeert in zijn studie dat de
vakbeweging voor een enorme en
veelzijdige taak staat als ze het
ideaal van medezeggenschap wil
verwezenlijken. Prof. dr. J. J. A.
Vollebergh ziet die ontwikkeling
van de medezeggenschap een
proces van lange duur als een
onderdeel van de democratisering
van de samenleving.
De preadviseurs zullen aan de
tand worden gevoeld door mr. P. M.
H. van Boven, voorzitter van het
Nederlands Christelijk Werkgevers
verbond, de heer W. Bruynzeel,
voorzitter van de Vereniging van
Nederlandse Ondernemers, mr. P. H.
Hogenholtz, secretaris van het NVV,
en de heer J. Lanser, voorzitter van
het CNV. j
(Van onze redactie buitenland)
SALAMANCA, New lork Een
19-jarige Amerikaanse militair
heelt gisteren een protest tegen
de ooi iog laten horen, dat op zijn
uitdrukkelijke voorwaarde pas
na zijn dood openbaar mocht
worden gemaakt.
Specialist Keitli Franklin gaf,
toen hij de afgelopen winter op
verlof thuis was in Salamanca,
zijn ouders een verzegelde en
velop, die pas na zijn dood ge
opend mocht worden.
Zijn moeder, mevr. Charles
Franklin, herinnert zich dat zij
er indertijd grapjes over heeft
gemaakt, en haar zoon had ver
teld, dat hij na twee jaar dienst
tijd alleen nog maar zou lachen
om zijn gebaar.
Franklin ging als hospitaal
soldaat naar Vietnam en dezer
dagen vernamen zijn ouders dat
liij vorige week dinsdag op het
slagveld was gesneuveld.
Zij openden de envelop, en
troffen daarin het volgende
schrijven aan
„Lieve vader en moeder, de
oorlog die mijn leven heeft ge-
eist, en dat van duizenden an
deren voor mij, is immoreel, on
wettig en wreder dan elke mis
vatting van gezond verstand en
beoordeling die de mens bekend
is.
Willig, nu ik dood ben, alsje
blieft mijn laatste verzoek in.
Help mij het Amerikaanse volk
de zwijgende meerderheid die
haar mening nog niet heeft laten
horen voor te lichten.
Help mij, hen te laten weten
dat door hun zwijgen deze
wreedheid door kan gaan, en dat
jnijn dood niet vergeefs zal zijn
geweest als ik, door hen tot han
delen aan te setten, op een of
andere manier kan bijdragen tot
beëindiging van de oorlog die
rnjj het leven heeft gekost".
Van onze correspondent)
ZEIST Het wordt de Zcisters te
gortig. Honderdtachtig meldingen in
een paar dagen van doorgesneden en
doorgeprikte banden van in Zeist ge
parkeerde personen-, bestel- en
vrachtwagens. Zelfs fietsbanden
moesten eraan geloven. Een ambu
lance werd niet gespaard.
De geteisterde buurten van Zeist
hebben het niet op zich laten zitten.
De wijk Vollenhoven de grootste
flat van Europa de buurt Kercke-
bosch, de wijk rond de Margrietlaan,
hebben de koppen bij elkaar gesto
ken. Resultaat: wachtlopen van
's avonds half elf tot zes uur in de
ochtend.
De heer Mante, initiatiefnemer van
de wijk Vollenhoven: „We hebben
de zaak wel in eigen hand moeten
nemen. Onze consignes luiden echt
anders dan die van de politie. Rub
berzolen en. als het moet geweld ge
bruiken. Als de politie er aan komt
doen ze dat met zwaailichten en si
renes. Dan is de vogel al lang gevlo
gen".
Hoofdinspecteur Ter Voorde: „On
ze speciale maatregelen doen hier
niet ter zake. Zegt u maar dat we
extra waakzaam zijn".
(ADVERTENTIE)
UTRECHT (ANP) Aile tech
nische voorbereidingen voor de
bouw van een spoortunnel onder
het Kanaal zijn uitgevoerd. De tun
nel krijgt volgens de laatste plan
nen een lengte van 52.8 km, dat is
tweemaal zolang als de Simplon-
lunnel. Men is na het bestuderen
van een hele serie mogelijkheden
tot de conclusie gekomen dat de
tunnel moet worden geboord. Twee
gangen met een doorsnee van 6.58
meter, waardoor het trein-verkeer
geleid zal worden en daartussen
een zogenaamde diensttunnel. De
bouw zou moeten beginnen aan de
Engelse kust tussen Folkestone en
Ashford en zou na 37 km 't Franse
vasteland in de buurt van Sangatte
bereiken. De respectievelijke op- en
afritten zouden een lengte hebben
van 16 en 12 km. Een en ander
staat vermeld in „Nieuws op
Spoor", een periodieke uitgave van
de Nederlandse Spoorwegen.
Men schat dat de tunnel jaarlijks
doorgang zal verlenen aan 3.7 mil
joen reizigers en 2.46 miljoen auto's,
in het jaar 2005 zouden die aantal-
len gegroeid zijn tot 4.52 miljoen
reizigers en 4.45 miljoen auto's. Hei
goederenvervoer zal in de eerste
jaren na de opening volgens deze
ramingen een omvang hebben van
4.67 miljoen ton en in 2005 onge
veer 15 miljoen ton.
Wat het reizigersvervoer betreft
zullen dc sneltreinen van het type
TEE worden ingezet, treinen mei
een topsnelheid van 160 km per
uur. Via deze treinen zou het moge
lijk zijn de afstand Parijs-Londen
in vier uur af te leggen. Naast de
ze treinen zullen als de plannen
doorgaan zwaardere en nóg
snellere treinen worden ingezet
Daarnaast onderzoeken zowel de
Internationale Spoorweg Unie
(UIC) als de Franse en Engelse
Spoorwegen die mogelijkheid van
een sneitreinverkecr in de steden
zelf. De kans zou dan bestaan dat
de afstand tussen de stadscentra
van Londen en Parijs in twee uur
en 45 minuten zou worden afge
legd, een half uur tot drie kwartier
sneller dan met het vliegtuig.
De autotreinen, die honderden
meters lang zijn, zullen gemiddeld
140 kin per uur kunnen rijden. Voor
het vrachtwagenvervoer en contai
nertransport worden speciale trei
nen geformeerd.
Volgens de plannenmakers zal
het technisch mogelijk zijn de tun
nel in zes jaar te houwen. De kos
ten worden op 3 miljard gulden ge
kaamd, 50 miiioen gulden per km
tunnel. Het tiidstin van het begin
van de bouw is alleen afhankeliik
van de financiering en de politiek.
Technisch is men in staat morgen
al te gaan houwen aan het rende
ment v„n tunnel wordt ook niet
getwijfeld.
-
