PHILIPS OPPERHOOFD BEREHAND: DIT IS GEEN SPELLETJE 265 •eren Doos ZOOM Verbazing Nederlandse squaw ;htnetèn batterijen Zó zijn het nog hippe mooie jonge vrouwen en zó zijn het onderdanige squaws, gehuld in idiaanse maxi-japons. Dat kan makkelijk in het Duitse Roetgen, waar zo'n duizend Europese „roodhuiden" dit weekend de vredespijp roken en hun broederschap met veel vuurwater zullen onderstrepen. HEAVY [OUTVi Van onze verslaggever tenschappelijk werk. Wij verdiepen ons in de leefge woonten van de indianen stam der Yakima's, anno 1870. Natuurlijk zijn we als kwajongens begonnen. Maar nu is het bittere ernst". Aldus Andreas Leunissen die na zijn vermomming met „opperhoofd Berehahd" of met de Yakimaanse equiva lent „Matoe Sia" moet wor den aangesproken. „Berehand" is opperhoofd van een van de 35 indianen- clubs voor volwassenen, die in Duitsland bestaan. Hij zwaait de tomahawk over de Akense Yakima-Club en on der zijn rond twintig volge lingen bevinden zich fraaie squaws, waarvoor iedere doorgewinterde cowboy vuur water cn schietijzer zou af zweren. In de -wintermaan den toeven ze in het clubge- kaal in de Akense binnen stad. Daar worden aan de hand van dia's de indianen- jurken vervaardigd uit herte leer en duizenden kleine kra len. Maar als de dagen len gen en de koperen ploert ook het koele Eifeldal verhit, worden de kleurrijke tipi's (tenten) in de grazige wei den van Rötgen opgezet. Opperhoofd „Berehand" staat aan de vooravond van een machtig gebeuren. Tij dens de Pinksterdagen ko men alle indianenclubs van Duitsland, Zwitserland, Oos tenrijk, Frankrijk en België naar Rötgen. Er komen ook cowboys. „Voor die cowboys moet je natuurlijk een saloon heb ben. Wij indianen zijn al te vreden met een plekje bij het vuur, blanke cowboys niet. Wij hebben hier zo'n ding moeten bouwen", zegt „Berehand" en wijst met z'n herteleren arm naar een gi gantisch houten bouwsel in de buurt. „Daar kunnen tweehonderd cowboys tege lijk vuurwater krijgen". te ontsteken, vertelt hij on verstoorbaar verder. „Die Karl May, wiens boe ken wij als kwajongens heb ben verslonden, heeft voor ons afgedaan. Hij wist er niets van. Hij zoog uit zijn duim. Ik heb me nu zo'n ze ventien jaar in de indianen verdiept. Veel volkenkundi ge boeken en musea bestu deerd. Een heidens werk, maar ontzettend boeiend. Al le kleding van veertje tot kraaltje is verantwoord. Wij fantaseren er niet zomaar op los". De Yakima-Club heeft zich rond een houtvuur genesteld, dat naast volstrekt overbodi ge hitte vooral veel rook pro duceert. Enkele stamgeno ten proberen uit antieke voorladers vreugdeschoten te lossen. Maar geen schot zal die zondagmorgen de argelo ze wandelaars doen opschrik ken. Er is kennelijk iets met het kruit. Hauptling „Berehand" ver telt over de echte Yakima's, die dertigduizend man sterk in een reservaat in Wash ington overeind worden ge houden voor toeristische doeleinden. Komen er ook Nederlandse indianen naar de Pinkster jamboree? „Was het maar waar" ver zucht „Berehand" droef, „in Nederland zijn geen india nenclubs. De enige indiaanse met Nederlands bloed zit in onze stam". Josefien Willems, die in een wit mini-jurkje arriveerde maar nu in een diepblauwe indiaanse maxi-japon bij het smeulende houtvuur opveert, lacht: „Ik ben wel een Ne derlandse squaw, maar ik woon al negen jaar in Duits land. Ik kom uit het Lim burgse Hulsberg". Ze vindt het heerlijk om op zon- en feestdagen een Ya- kima-squaw te zijn. Het in- dianenleven is haar heilig. „Mijn moeder vroeg laatst of ze mijn Yakima-jurk met carnaval mocht dragen. Ik heb nee gezegd, want indiaan zijn is geen grapje". Josefien Willems is de enige Nederlandse die zich „georgani seerd Europese Indiaanse" kan noemen. Ze is afkomstig uit het Limburgse Hulsberg en acht het indianen- leven een voortdu rende heiligheid. Laatdunkende kennis sen voegt ze toe „Het indiaan-zijn is geen grapje'. De wigwam en hef houtvuur zijn waf haar betreft - duidelijk verheven boven de keuken. Foto's WIL NILWIK Elektrogrammofoon voor net-1 batterijvoeding. Notehouten k< luidspreker in afneembaar del Krachtige versterker. Extra a< voor stereo via 2e versterker, en/of recorderaansluiting, f „Ze vielen bijna in de Co lumbia River van verbazing toen ze onze foto's ontvin gen. Ze hadden nooit gedacht dat er Duitsers zijn die zo sprekend op hun voorouders uit de negentiende eeuw lij ken. Nee, de echte Yakima's kunnen dit weekend niet ko men. Maar wij gaan volgend jaar naar Amerika om hen te bezoeken". Het opperhoofd pauseert even om de aangekondigde knal uit de antieke dubbel loops te kunnen verwerken en vraagt even later namens de onfortuinlijke schutter of hij onze on-ethnologische lu cifers mag lenen. Als die ook niet in staat blijken 't kruit -.I,-"';

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 17