ILBURG IEL KUNDIGE: MISSIONARISSEN VIJF MAANDEN IN NEDERLAND Het verlof is een probleem" ES! leveren waarschijnlijk ]een vliegtuigen aan Israël PARIS Aparte dag Dubcek verraden door Fransen? afdeling trsoneei c'est DR. CORN. VERHOEVEN batterijen In 1980 een Rus op Mars? PHILIPS spot HAZELDONK Ziekenhuis p Zoom Begroting HETZELFDE ARM GESPAARD ALTIJD TEKORT slotzitting |»an AK'T 1 I gadering- Reisdoel Apollo-14 ook Era Mauro diemóétenwelgoedzijn. DE STEM VAN ZATERDAG 16 MEI 1970 19 EN TELEVISIE functie van-. het gebied ten behoeve waaraan maris zal eiten moeten beschikken in galvanotechniek. is gewenst. ie met een daarmee ingen. huiskosten en mede fan woonruimte. studie. roerig schrijven te richten >urg. .C.B. g.a. inbouwmechanisatie igen. (aties aan bedrijfslei- te Langeweg bij Ze- 3870 na 18.30 uur rg ng werken samen aan de v en modern ingericht zie- tember en per 1 maart een 17 jaar en 7 maanden zijn rsus en mulo of gelijkwaar Kunnen aan de kursus dee aar en 6 maanden. |men werkzaam op de ver- ngen, maar ook op de ops liniek. de opleiding ontvangt men ar maand ar maand ar maand bruto per maand en hst ameerd verpleegkundigs s- maand. apleiding vrij. ruime ontspanningsmogs'|i lektuur, radio en t.v., ta ■ras. itrekt door de verpleegkon opleiding. Boerhaaveplein 0. (Van een onzer verslaggevers) OUD-GASTEL - HOOFDPLAAT - BREDA „Niet te lang pra len hoor, vijf minuutjes, want de zuster moet hier bij ons zijn". Vijf korte minuten om met een missiezuster op verlof te praten. Dan moet ze terug bij de ouden van dagen zijn, om te vertellen en wat vrolijkheid te brengen. Na vele jaren missiearbeid is ze nu voor en kele maanden vakantie bij haar moeder ergens in een klein dorpje in Zeeuwsch-Vlaanderen. Je kunt het eigenlijk nauwelijks een dorp noemen. Eerder een rij huizen tegen een dijk aangebouwd. In het laatste huisje van de rij, het kleinste, één deur, één venster daar woont ze. Toen ik aanklopte deed niemand open, maar een buurvrouw merkte op dat het dinsdag was, „en elke dinsdag gaat ze met haar moeder naar de bijeenkomst van de ouden van dagen. Anders is ze altijd thuis." Altijd thuis, in dat kleine huisje, in een vergeten dorp in Zeeuwsch- Vlaanderen. Een missiezuster met verlof. Wat anders dan onze „geplande" vakantie. Met gereserveerde hotels, fijn uitgekozen toeristische plekjes, een luie strandstoel. Royaal gooien wij er enkele guldens tegen aan. Het is toch onze jaarlijkse vakantie. Wij hebben er een extra salaris voor uitgetrokken. Zondag, pinksteren, houdt Neder land een missiezondag. Een missio- naris-dag. Speciaal bedoeld om via een collecte deze mensen wat zak geld te bezorgen voor hun verlof in Nederland. Vorige week publiceerde het Centraal Missionair Beraad Reli gieuzen een rapport waarin vrij somber werd geschreven over de financiële moeilijkheden van missio narissen met verlof. Wij spraken met een paar missionarissen en zus ters (tijdelijk met verlof in Neder land). Over hun verlof, en natuur lijk ook over hun werk. Uitgaande van ervaringsgege vens en minimale voorzieningen ziet de begroting voor een mis sionaris, die hier vijf maanden met verlof is, er gemiddeld zo uit: kleding 300.- 4 maanden verblijfkosten 700.- 5 maanden zakgeld 750.- 5 maal ziekenfondspremie f 200.- 6 weken studiecursus 600,- studieboeken 150.- aankopen voor missiepost 750.- totaal 3450.-. Wie het allemaal betaalt? Heel veel families van missionarissen stellen er een eer in de ver blijfkosten te betalen. Natuur lijk wordt ook veel gedaan door de orde of de congregatie. Het Solidariteitsfonds voor missio narissen in nood springt bij «aar nodig. Toch is het. alles bijeen, helaas niet voldoende... „Ik heb nog nooit onze eigen Ne derlandse bloembollenvelden gezien. Dolgraag zou ik er eens naar toe willen, maar dat is onmogelijk". We praten met broeder Louis Bartels in Breda. „Of wijzelf, maar naar boven wilden gaan" vroeg zijn moeder, „want broeder Louis kan zo moeilijk de trap af, heeft reuma." „Het is hier momenteel een echt missionaris-huis. Wat je hier aan de muur ziet zijn zaken die mijn broer heeft meegebracht uit de missie van India. Ja, op het ogenblik logeren we hier met drie missionarissen". De drie broers Bartels zijn na 19 jaar nog eens samen thuis. Negen tien jaar was het geleden dat zij elkaar hadden gezien. Eén komt uit India, één uit Ethiopië en broeder Louis uit Senegal. „U weet wel dat land in de neus van Afrika". Hij pakt potlood en papier en tekent. „Hier ligt Marokko, daaronder Sene gal. En hier de uiterste punt is Dakar, een havenstad, de grootse van Senegal, 400.000 inwoners. On geveer 130.000 hiervan wonen in de buitenwijken, in krotten. Twaalf rassen door elkaar. Ik leid daar een sociaal jeugdcentrum. Dat betekent: zorgen voor vrijetijdsbesteding voor studerenden, organiseren van ver- volmakingscursussen voor werken den, en een vak leren aan diegenen die nog geen werk hebben". Op onze vraag of hij dan een grote school runt antwoordt hij ontken nend. „Een school is een pest", zegt hij, „daar kun je eenvoudig niet mee beginnen. Die zit onmiddellijk barstens vol. Scholen zijn helemaal geen zegen voor deze gebieden. Wat moet je later beginnen met al die afgestudeerden waar geen aangepast werk voor is?" „Duizend gulden. Maar die zijn zo op. De eerste maanden van je verlof moet je werkelijk opnieuw op krachten komen. Je doet niet veel meer dan eten en slapen. In Senegal eet ik zoals de mensen daar, een handvol rijst, om de veertien dagen wat vlees of vis. En dan de hele tijd een brandende zon boven je hoofd. Na vier jaar moet je werkelijk li chamelijk opnieuw bij komen. Je wilt dan ook niet veel meer dan een stuk vlees en je bed. En na die twee maanden, dan „zit" je hier. Kijk ik schrijf nu een brief naar Senegal Veel liever had broeder Louis die dag, een mooie meidag, lopen kuie ren tussen de bloembollenvelden. Nu schrijft hij een brief, eerder uit verveling dan uit noodzaak „Met bijvoorbeeld enkele honder den guldens zouden wij al heel wat kunnen doen. Nu zijn wij volledig afhankelijk van de good-will van anderen. In het begin van het verlof ga je eens even op bezoek bij vrien den of kennissen Later wacht je tot iemand langs komt en vraagt of je niet meerijdt". En na een korte stilte: „Neen, het verlof is een echt probleem. Vraag dat maar aan andere missionarissen. Ze zullen je allemaal hetzelfde ver tellen". En inderdaad vertelden ze hetzelf de. Zuster Adria Kerstens uit Oud- Gastel en zuster Constantina Sijse naal uit Hoofdplaat. Zuster Adria Kerstens, van de zusters van Breda, is voor amper veertien dagen met verlof bij haar jubilerende ouders. Ze zijn dit jaar 55 jaar getrouwd. Meer dan drieëntwintig jaar werkt ze reeds op Curasao. „Vijf jaar gele den was ik ook graag gekomen. Wij Zuster Adria Kerstens hebben toen brieven geschreven naar de bisschop en naar moeder overste, maar toen ging dat nog niet". „Er is dan gelukkig toch wat veranderd, zuster". „Gelukkig, ja, we zijn ook vijf jaar ouder gewor den". Haar koffer staat nog onuitge pakt in de kamer. Ze vindt het fijn dat ze dat korte verlof bij haar ouders kan doorbrengen. „Want als je geen ouders meer hebt, waar ga je dan naar toe? Bij broers of zus ters Maar die mensen hebben ook hun werk". Zij spreekt niet over geld, maar je voelt aan dat ze er wel aan denkt. „En ze hebben kin deren En dan is er ook nog de kleding". Zij merkt het heel voor zichtig op. „Op de missie lopen wij nog gewoon in het witte religieuze kleed, maar hier Je moet toch een beetje van de tijd zijn". Broeder Louis vergeet voor een ogenblik het verre Senegal. „Voor ons verlof hier heeft moeder ge zorgd. Zij heeft huurders opgezegd. Nu hebben we het hier behoorlijk ruim. Moeder heeft voor dat verlof van ons ook gespaard". Hij maakt een schatting. Katholiek Nederland heeft 3.300 missionarissen „in het veld" staan. 8.300 idealistische en ijverige mannen en vrouwen in dienst van Christus en de mensen. Op iedere zeveu missi onarissen komt er ieder jaar één met verlof. Ieder jaar zijn er dus 1.200 verlofgangers in ons land. In hun missie werken ze zon der salaris, soms zonder sociale voorzieningen, altijd met een ir riterend tekort aan middelen en meestal ten koste van hun ge zondheid. Eén keer in de vijf tot zeven jaar komen ze met verlof de portemonnee onbe kommerd leeg, het hart vol ver wachtingen. Vier of vijf maan den thuis: wat gaat het worden? Zuster Constantina Sijnesaal Zuster Constantina Sijnesaal werkt in een ziekenhuis in Oeganda. Negen jaar reeds. Tevoren was ze 22 jaar werkzaam op Curasao. „Daar was alles hypermodern", zegt ze, „in Oeganda zijn de mensen nog zo verschrikkelijk arm". Ze vertelt over haar ziekenhuis. Honderd bedden, maar binnenkort komen er vijftig bij. Steun krijgen ze niet. De staat zou wel willen dat ze met een verpleegstersschool be gonnen, maar van subsidie geen sprake. Zij spreekt liever over haar missie dan over haar verlof. „Je zou natuurlijk kunnen vragen of de con gregatie of de orde niet meer kan doen voor missionarissen met verlof. Maar die hebben al zoveel te doen, en straks als we oud zijn moeten zij ook nog voor onze oude dag in staan". En zo spraken de apostelen van de twintigste eeuw terloops over hun moeilijkheden tijdens hun verlof. Neen, het was niet hun grootste probleem, niet hun hoofdbekommer nis. „Als ze ons duizend gulden gaven....daar zouden we al zoveel mee kunnen doen. Driehonderd gul den als verlofgeld, dan hielden we er nog zevenhonderd over voor de missies.... En daar maken we er zevenduizend van...." Misschien hebben ze tijdens het gesprek toch wel even gedacht aan de woorden van Christus, dat een arbeider zijn loon waard is. Ook dat reisje naar de bloembollenvelden, na jaren hard zwoegen in een missiege bied. Maar als hun dat niet gegeven wordtZe treuren er niet om. „Het is dat beetje suiker dat je in je thee moet missen. Kun je daar nu om gaan huilen?", menen zij. (Van onze correspondent) WASHINGTON Abba Eban, de Israëlische minister van buitenland- |o zaken, zal waarschijnlijk geen ['""'keuring te horen krijgen over f levering van 25 F4 Phantoms en j McDonell A4 Skyhawk gc- l'eratshommenwerpers, als hij vol- Itwde week naar Washington komt. e regering Nixon bestudeert nu '"5 steeds de verandering in het ■wchtsevenwicht in de lucht nu I "'Jet-piloten voor de Egyptische 'minacht zouden vliegen. Men is I"08 "iet zeker van, dat de veilig- Ittr, ,uVan 'srae' zo ernstig bedreigd li» i da' men Wet risico van een 1 fierende wapenwedloop in het ™ra-Oosten moet nemen. ■i e laatste gegevens van de Is- lon j geheime dienst wijzen er Iniw ■er meer dan 100 Sovjet- I ten m de Verenigde Arabische sPec'ale verslaggever) ■kerk,'. „De algemene liZ5ade.ril,g <AKV), die met IbeWfi"?11 Waar plenaire slotzitting ItieiiBir 'S een brainstorming en opi- |ttt, '"s van wat er aan ideeën en liellenrï1 ,ln de drie miljoen leden I Dat crvormde kerk leeft". ■"etaric dr' R- J- Mo°'. se ll; «WW algemene zaken voor Iterbimnü1 Hervormde Kerk en ■synode eifd"™ t!lssen de generale WtenmJI ,w'erkeommissie van de ™°t denii op het eerste gezicht cji; 1 aan een soort pastoraal 18 sinds het najaar van 1969 'en regfonale bijeenkomsten ia vdgg®stles gedaan voor de rinn J e, bomende slotzitting. P"">ten w Jr'eWenderd belangrijke Van hntw aan de orde gesteld. pvCe,t af aan is er kritiek PW: j/r5 AKVDr. Mooi daar- Gerefnpmnamf uit de krin® van F iS""eerde Bond heeft men tan i &ec*istantieerd. De laatste drmi- e°n n'euwe groep zich 4aEinSmeeS en leken' die in de "lolieko P samenwerken met |®itcn voor 6pSterS en leken' Z" F118 !temeemen". ng van kriti' Republiek in de afgelopen weken zijn aangekomen. Zij vliegen de nieuwste Mig-21 J straaljagers. Men hoopt dat dit nieuws het besluit van Nixon zal versnellen. Van de Mig 21-j, die supersonischesnelheden kan behalen op zeeniveau, wordt door de Isreaeli's gezegd, dat, als hij door de Russen wordt gevlogen, makkelijk in staat is om de Franse Mirage 111 te verslaan. Deze Mirage vormt de ruggegraat van de Israëli sche luchtmacht. Zelfs de oudere Mig 21-c, waarvan een exemplaar intakt door de Israe li's werd bemachtigd, bleek in staat toen hij door Israëlische piloten be stuurd werd, om zowel de Mirage als de McDonnell Douglas P.E. te verslaan. Een ander aspect van be lang voor het besluit is, dat van de superioriteit in de lucht. Zullen de Russische piloten proberen om ge vechten aan te gaan met Israëlische vliegtuigen? Tot nu toe is dat niet gebeurd, wat er op zou kunnen dui den, dat de orders van de Russische piloten zijn, slechts hun Sam-3 ra ketbases te verdedigen. (Copyright De Stem - Teh Guardi an) Deze week is in Parijs de Bateau- lavoir" afgebrand. De Baeau-lavoirwas een hon derdjarig, vervallen ateliercomplex in het hoge gedeelte van Montmar- tre. Het dankte zijn naam aan de treffende gelijkenis met een drijvend washuis, waar de armen van een eeuw geleden zich collectief konden baden bij gebrek aan een eigen dou che of zelfs maar een lampetkan. In het begin van de twintiger jaren woonden er de schilders met de mo dellen die een reeks stromingen in de eigentijdse kunst hun naam zou den schenken. Ze heetten Picasso, die hier de lieftallige Fernande Ollivier ontmoette, Kees van Dongen, die voor de Fransen een komeet van een andere planeet moet zijn geweest, Modigliani, geobsedeerd door het hier overvloedig aanwezige naakt, Juan Gris, de dichters Max Jacob en Apol- linaire. Het is hun tijdelijk verblijf ge weest dat het stadsbestuur van Pa rijs eind vorig jaar achthonderddui zend franken voor het houten geval deed neertellen toen het door bouw- speculanten werd bedreigd. Die zul len nu wel in hun vuistje lachen. De door het yuur verdreven laat ste bewoners staan nu in de kou. Ze hielden nog een vleugje artiestend om in stand. Twee acteurs, een paar schilders, een oude beeldhouwer, een vroeger model, blind en half ver lamd, maar waarin de buurtbewo ners de vroegere schoonheid bleven herkennen, en dan de huisbewaarster met haar zeventien katten die er met een verzameling vogels in vrede leefden. De bussen voor toeristen behoeven hun route er na de brand niet voor te wijzigen. Die kwamen er toch nooit langs. JOOP BARTMAN. WASHINGTON (ANP) De di recteur van de Nasa, dr. Thomas O. Paine, heeft bepaald dat de Apollo- 14 moet landen in het gebied Fra Mauro, het aanvankelijke reisdoel van ApolIo-13. Het ziet er naar uit dat Apollo-14 niet vóór 3 december dit jaar kan worden gelanceerd. De wijzigingen aan de zuurstof tanks in het dienstencompartiment zullen namelijk verscheidene maan den in beslag nemen. „Wij zullen alle tijd nemen die nodig is en geen definitieve lanceer-datum vaststellen voordat de commissie van onderzoek naar de gebeurtenissen bij de Apol- lo-13 gereed is met haar werk en aanbevelingen heeft gedaan", aldus Paine. De Apollo-14 zal worden bemand door gezagvoerder kapitein Alan B. Shepard, majoor bij de luchtmacht Stuart A. Roosa, bestuurder van het moederschip, en kapitein-luitenant ter-zee Edger D. Mitchell, bestuur der van de maanlander. De commandant van een groep officieren van het ROTC (Reserve Officer Training Corps) groet, ter wijl hij over een stel demonstranten heenstapt. De demonstranten waren voor de groep gaan liggen teneinde een parade te verhinderen, die ge houden werd aan de universiteit van Santa Clara in Californië. De foto graaf van deze foto overleed korte tijd. nadat hij deze plaat had ge- Een beschouwing over moeder dag ten beste geven een week na de viering van het feest zelf is natuurlijk mosterd na de maaltijd. Dat is altijd al een beetje vreemd, maar het lijkt helemaal onzinnig wanneer het opdienen van die mosterd tot doel heeft het plezier in de maaltijd te bederven. En dat is nu juist wat ik graag had willen bereiken. Want ik heb iets tegen moederdag, vaderdag, die rendag, jeugddag en vrijwel alle andere aparte dagen. Dat ik die bezwaren na moederdag kenbaar maak, betekent dus, hoop ik niet, dat ze nu hun geldigheid definitief verloren hebben. Dat zou overi gens één van de bezwaren tegen die aparte dagen kunnen zijn: zij zijn zo ingericht dat iemand die daags daarna nog praat over het blijkbaar toch uiterst belangrijke onderwerp waaraan die hele dag met huid en haar gewijd is, uit een andere wereld lijkt te komen en praat over dingen die helemaal niet aan de orde zijn. E°n kerst boodschap in mei, dat gaat ook niet. In mei doen we onze mei- boodschap en met Kerstmis onze kerstboodschap, zo is dat geregeld. Daags na het feest is de bood schap niet meer vers en smaakt zij duf. Het zeer merkwaardige feit dat bij aparte dagen aparte boodschappen horen betekent dus, dat die boodschappen en overwe gingen al-leen maar de liturgische of ceremoniële begeleiding van die aparte dag zijn en daarbuiten geen eigen inhoud hebben. Het is heel onjuist in mei over de vrede band houden met de omstandig heid dat mei vanouds de Maria maand is en zich daarom alleen al leent voor moedercultus. Het groeien en bloeien van het leven zal er ook wel mee te ma ken hebben. Maar die collectieve uitbarsting van moedercultus is niet spontaan van onder af op gekomen; zij is zo collectief omdat zij zo willekeurig is. Het staat niemand vrij moederdag te hou den in oktober. De datum is vast gelegd van „boven" af, omdat er anders niets van komt. Moederdag is een van de vele dingen die vrij wel niemand wil on waaraan toch vrijwel iedereen meedoet. Er moet dus een sterke organisatie achter zitten en die organisatie moet van sterke motieven gebruik weten te maken. Nu is het gemakkelijk genoeg te doorzien dat dit de commercie is, die oude zondebok van al-les wat zich voor spiritueel houdt. Want zij bombardeert ons met voorstellen en met wat men bij zo'n gelegenheid „ideeën" noemt. Daaronder verstaat de commercie suggesties omtrent cadeaus. Die suggesties worden verondersteld nodig te zijn omdat niemand weet wat hij eigenlijk moet geven. En wat beweegt iemand „iets" te ge ven ondanks het feit dat hij niet weet wat te geven en van zich zelf uit weinig behoefte heeft om te geven? Hier vindt de commercie gemakkelijk aansluiting bij een sluimerend schuldbesef. En hier wordt ze slecht, wa'nt ze zet schuld om in geld. De dubbele betekenis te praten. Dat doen we met Kerst mis en we doen het dan om alle andere dagen de oorlog iets heel gewoons te kunnen vinden. Die aparte dag hebben we gereser veerd om ons te buiten te gaan aan het onpraktische en onrea listische geleuter over vrede. Iets dergelijks is er ook met moederdag aan de hand. Hij regu leert ons schuldgevoel. De inrich ting van deze aparte dag betekent dat wij ons ervan bewust zijn te kort te schieten. Dat bewustzijn is toe te juichen, maar het is ver werpelijk het te-kort op deze ma nier te willen aanvullen en er een snel af te doen agendapunt van te maken. Moederdag moet driehon derd vierenzestig dagen van ver waarlozing compenseren en geeft daardoor aan die verwaarlozing iets van de allerslechtste vanzelf sprekendheid. Dat is geen toeval lig neveneffect van zo'n aparte dag, maar de reden van zijn be staan. Die kan weer zo uitgelegd worden, dat het toch altijd nog beter is „iets" te doen dan hele maal niets. En dat is natuurlijk zoals alle smoesjes, wel een beetje waar, maar de keuze gaat niet over „iets" of „helemaal niets", maar over „genoeg" of „niet ge noeg". Bovendien is er van alles in te brengen te-gen de aard van het hier georganiseerde „iets" en dat wilde ik doen. Het is al moeilijk te verwerken dat alle moeders tegelijk tot het stralend middelpunt van zo'n aparte dag gemaakt worden. De keuze van de datum zal wel ver van het woord „schuld" is een ef fect van de commercie; zij stelt morele en economische zaken schaamteloos aan elkaar gelijk en leeft van die gelijkstelling. De commercie rond moederdag en de hele dag is louter commercie werkt aan de illusie dat een zo elementaire schuld als een mens heeft tegenover zijn moeder met een cadeau is af te kopen. Zij is uitbuiting van het schuldgevoel. Wie niet aan deze dag meedoet, geeft te kennen dat hij een on dankbare hond is die niets voor zijn moeder over heeft, zelfs niet op één dag in het jaar. Zo wordt er gesuggereerd en het is begrij pelijk dat we dan zwichten. Want het is een soort van aflatenhandel en wij leven wat ons schuldgevoel betreft nog in de middeleeuwen. Maar wij zouden in opstand moe ten komen tegen deze uitbuiting van morele gevoelens, niet in de overtuiging dat die gevoelens mis plaatst zijn, maar dat ze op de al lerslechtste manier tot uitdruk king worden gebracht door deze onder collectieve pressie gevierde cultus van één dag. Het is een complete vervalsing, niet omdat er „vuil" geld aan te pas komt, maar omdat er een schijn mee ge cultiveerd wordt. Schulden die niet afgekocht kunnen worden, moeten buiten de commercie blij ven. Het is mij een raadsel dat de dolle Minafs, zo tuk op alles wat maar discriminerend is voor de vrouw, niet tegen moederdag ge ageerd hebben. Hebben ze eerst afgewacht hoe groot het cadeau was? (Van onze correspondent) PARIJS In het Franse dagblad Le Monde is onthuld dat Franse communisten een rol hebben ge speeld in de val van de Tsjechoslo- waakse partijleider Alexander Dub cek. Franse communisten hebben de tegenstanders van Dubcek een ste nografisch verslag van zijn uitlatin gen tegenover de Franse communis ten-leider Waldeck Rochet overhan digd. De affaire werd onthuld door Dubceks tegenstander Alois Indra tijdens een bijeenkomst van plaatse lijke partij-afgevaardigden op 14 ja nuari j.L te Praag. Deze verklaarde dat een delegatie van de Franse communistische partij op 26 novem ber 1969 in Praag arriveerde, geleid door Fajon. Fajon overhandigde daarbij een stenografisch verslag van het onderhoud dat Dubcek op 19 juli 1968 had met Waldeck Ro chet, in het bijzijn van Jean Kanapa die de aantekeningen maakte. Op de tegenwerpingen van Wal deck Rochet, die het vreemd vond dat de Tsjechoslowaken stilzwijgend een herleving van de sociaal-demo cratische partij toestonden, ant woordde Dubcek: „Welke sociaal-de mocratische partij? Het is niet meer dan een enkele boekhouder en een gepensioneerde die probeert terug te keren in het politieke leven. Ik heb me ertegen verzet en nu denkt nie mand er meer aan". En dat, aldus Indra, terwijl over het hele land voorbereidende provinciale en regio nale comités van de sociaal-demo cratische partij bestonden. Over het manifest van 2000 woor den verklaarde Dubcek: „Dat is niets verschrikkelijks. Zij hebben in wezen ons actie-programma overge nomen, met uitzondering van de be roemde veertig woorden (de „veer tig woorden" waren de zinnen waar in de intellectuelen verklaarden de zaak in eigen hand te willen nemen als er geen andere mogelijkheid be stond). Wij hebben een officieel standpunt gepubliceerd. (ADVERTENTIE) OLIFANT A LA CARTE. In een duur restaurant te New York kunt u een portie olifant bestellen. Peperduur en... je moet er van houden. In Nederland kunt u volop Olifant krijgen. Oude en Jonge. Niet duur en héérlijk! TOKIO (AFP) De Sovjet-Unie zal in 1980 in staat zijn een man op Mars te laten landen en dat dan ook doen, heeft de Sovjet-Russische ruimtevaarder Alexei Leonov in To kio verklaard. Leonov was de eerste mens, die zich, in 1965, buiten een ruimtevaartuig in de kosmische ruimte heeft begeven. Zouden de Russen er in slagen in 1980 op Mars te landen, dan zouden zij daarmee zes jaar eerder zijn dan de Amerikanen. Leonov zei te me nen dat het bemande ruimteschip naar Mars zal vertrekken van een om de aarde draaiend ruimtestation. Hij stelde verder voor gezamenlij ke vluchten met Amerikanen te gaan ondernemen. „Dat zou niet al leen meer begrip kweken tussen onze beide landen, maar tevens hel pen de spanning in de wereld te verminderen. De Sovjet-Unie is be reid met elk land op het gebied van ruimtevaart samen te werken". (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 11