Dank je wel, rotmof
Belgen betalen (te)
hoge prijs om Sabena
te laten vliegen
PARIS
De
IJzerhand
wonderlijke tocht van
Tekort beloopt vele miljoenen
ZEVEN VERSCHILLEN
Woecend
Boomstam
Niet plezierig
Lanrlin ggreckten
Pogingen
Eenzijdig
DE STEM VAN ZATERDAG 2 MEI 1970
TERDAG 2 MEI 19 uj
A LS je een boom van een jongen bent, opgewekt en ondernemend,
■Ta en als de mensen je bovendien IJzerhand noemen, nou dan ben
jongen. Dat was IJzerhand ook niet.
konden zijn vader en moeder niet vertellen. Maar de
klein kind al ijzersterke handjes gehad. Hij boog zijn eerste
haalde met zijn vingertjes spijkers uit het hout en brak per
ongeluk He deurknoppen af. Toen hij groter werd, deed zijn vader hem in
de leer ltj een smid en dat was uitstekend. Nu hoefde het ijzer niet meer
heet gemakt te worden en niet op het aambeeld te liggen om er een vorm
in te kunien smeden. De jongen deed het allemaal één, twee, drie, met de
handen.
Daarom leette hij IJzerhand. Maar
als je joij en ondernemend bent,
houd je fet niet lang uit in een
smidse. Zgkwam het dat IJzerhand
op een dg zei: „Ik ga eens in de
wereld radkijken, want er moet
méér te z>n zijn, dan hier in deze
donkere wrkplaats is te bekijken".
De smii kon het begrijpen en
wilde de jngen zijn loon geven-
„Wat hij je het liefst, geld of een
paard?" Voeg de smid.
„Een pard!" riep IJzerhand,
„daar kolf ik het verst mee!"
Hij kreg het paard, besteeg het
en reed r vandoor. Hij reed zonder
ophoudei; totdat zijn paard te moe
werd omverder te gaan. Toen steeg
hij af a een grazige weidegrond,
liet het)dier dagr achter en ging
lopend lerder. Tenslotte kwam hij
aan bij een meertje dat door' een
smalle ttrook land gescheiden was
van de (wijde, wjjde zee daarachter.
Aan hit meertj« stond een hoge
boom in aangezien IJzerhand nog
nooit Je zee geaen had, dacht hij
vanuit die boon, een prachtig ge
zicht ip het wipe, wijde water te
hebben
Hij Rem naar boven en ging op
de hoogste tak ritten. Ja, hij had een
prachtig uitzich; en zag in de verte
schepen voorbj varen. Eén schip
voer niet voo'Mj, maar stuurde re
gelrecht aan (p de oever. Daar daal
de een gezeichap aardige meisjes
van het schi» af om in het meertje
achter de ladstrook te gaan baden.
Zij trokken r hun kleren uit en het
mooiste meije met de mooiste kle
ren, legde ie aan de voet van de
hoge boom waarin IJzerhand ver
scholen zat Terwijl de meisjes scha
terden er. joelden, hoorden zij het
gekraak irde boom niet. IJzerhand
bralt er en lange tak uit en viste
daarmee e mooiste kleren die vlak
ander her lagen op en stopte ze on
der zyn Ss.
Na e<i poosje kwamen de meisjes
uit hetwater en zochten hun kleren.
Maar én kon de hare niet meer
vindenen jammerde dat haar vader
hierovr woedend zou worden. Alle
anden meisjes gaven haar nu jets
van zchzelf, kousen, sandalen, een
rok, en bloes. Zo werd het mooiste
meisje toch aangekleed, maar het
hele goepje zag er toch anders uit
dan t-voren.
Terneergeslagen gingen zij terug
naar let schip, dat weer zee koos.
Maar 'Jz-rhand wilde wel eens we
ten, wiai die meisjes vandaan kwa
men en «aarom rukte hij heel gauw
de hele bom uit de grond, brak de
takken eaf en holde met de dikke
stam naa de zee. Hij schoof hem in
de golvo, ging er schrijlings op
zitten enroeide met zijn ijzersterke
handen iscf het roeispanen waren,
de boot ictterna. Al gauw merkten
de meisjes hem op en riepen in:
koor: „Waar ga je heen?"
„Waar gaan jullie naar toe?"
schreeuwde hij terug.
„Naar het slot van onze heer!"
riepen zij
„Ik ook!" brulde IJzerhand.
„Niet doen!" gilden de meisjes,
„hij is vreselijk streng!!!"
IJzerhand verstond ze verkeerd.
Hij dachi dat ze zeiden: „Hij is
vreselijk .sterk!" En daarom
schreeuwde hij terug: „Ik ook!"
En juist toen hij dat had terugge
roepen. doemde daar in de verte een
hoog kasteel op. De boot stuurde er
regelrecht op af, de meisjes daalden
van het schip en renden angstig
naar de slotpoort. Maar het mooiste
meisje dat de dochter van de slot
heer was, keek nog even om en
terwijl IJzerhand al dichtbij was,
riep ze: „Keer terug! De ijzeren
poort is gesloten en als je eraan
rammelt en hem niet open krijgt,
kom je niet levend naar huis"-
Na dit gezegd te hebben, vloog
het meisje er vandoor om tegelijk
met de anderen te verdwijnen dooi
de slotpoort die met een zware
dreun achter haar dichtviel. IJzer
hand trok zijn boomstam aan land,
en stapte opgewekt op de ijzeren
poort af. „Een flink stuk smeed
werk". mompelde hij bewonderend,
terwijl hij de handen uitstak. Nau
welijks had hij de poort aangeraakt
of het slot was al gebroken. Hij
lichtte dc deur uit zijn hengsels en
smeet hem in een grote boog tegen
de muur van het kasteel aan.
De slotheer die juist aan tafel zat,
hoorde dc vreselijke slag en zei:
„Daar komt bezoek. Hoog bezoek
want het kasteel dreunt ervan".
Zijn woorden waren nog niet uit
gesproken of daar trad IJzerhand al
naar binnen, opgewekt en onderne
mend als altijd.
„Kijk eens heer", zei hij, „zijn dit
niet de kleren van uw dochter? Ik
vond ze onder de hoge boom aan het
meertje".
De slotheer was te verwonderd
om boos te zijn op de meisjes, van
wie hij nu pas zag dat ze niet
aangekleed waren zoals hetpaste.
Hjj was ook zeer verwonderd te
horen hoe IJzerhand de poorten had
geopend!
„Ik wou wel een poosje hier op
dit slot blijven" zei IJzerhand nu.
„Daar heb ik geen bezwaar te
gen", antwoordde de slotheer. „Maar
je moet werken voor de kost. En ik
waarschuw je tevoren, wie hier wil
blijven, kan nooit meer wegkomen,
want mijn 7 paarden zijn de snelste
van de wereld en de beste sprin
gers- Wie vlucht, haal ik terug".
„Waarom zou ik vluchten?" dacht
IJzerhand, terwijl hij de dochter van
de slotheer aankeek.
0[ het eerste gezicht gezien zijn
deze twee tekeningen precies het-
zelfs. Dat is niet zo, want de teke-
naa heeft in de onderste zeven
ond-delen weggelaten. Kijk eens
?oe je vindt ze vast wel. Elders op
'"Z pagina vind je de oplossing.
Op'ossing zeven verschillen::
•oinc -Japut: ap
u| uboi ap <t bijnc uaa (9 :Sr[ASJ3A
-ojaaz ap do uaaq uaa (5 luaSuol' ajs
-aajqae ap itba paoq ap do qaoqaup
ajjewz ap Iqaiznui ap uea Joou
uaa (j> Uiopo.n jaq do aCqmspjaS
uaa <g Unnui ap ui uaajs uaa
Ja hij bleef en deed al het zware
handwerk dat er maar te doen was.
Het duurde niet lang of hij vroeg de
dochter cf ze met hem wilde trou
wen. En aangezien zij niets liever
wilde had er op het slot een plech
tige bruiloft plaats.
Maar het leven op het slot onder
de strenge heer was voor een opge
wekte jongen niet plezierig. En
altijd maar binnen de muren van het
kasteel blijven, was voor de onder
nemende IJzerhand onmogelijk.
„Ik wil met mijn vrouw eens wat
meer van de wereld zien", zei hij
daarom tegen de slotheer.
Maar het antwoord luidde: „Ik
heb je tevoren gezegd dat je nooit
meer weg zou mogen gaan".
De jonge vrouw van IJzerhand
hield niet alleen veel van haar man,
maar had ook schoon genoeg van het
leven op het kasteel. En daarom
raadde zij haar sterke IJzerhand
aan, de paarden van haar vader met
ijzer vast te binden en dan samen te
vluchten
„Kijk" lachte IJzerhand verheugd.
„Jij bent niet sterk maar bijzojider
slim. Wat zullen wij het samen in
het leven ver kunnen brengen"-
Toen het op een nacht stormde en
niets te horen was dan het koken
van de zee, sloop IJzerhand naar
buiten en scheurde de oude ijzeren
poorten die nog altijd op het slot
plein lagen in smalle repen. Daar
mee bond hij van zes paarden, de
vier voeten aan elkaar, zodat ze
geen stap konden verzetten. Toen
tilde hij zijn vrouw vóór zich op het
zevende paard en vloog daarmee
over de nieuwe slotpoort heen naar
buiten. Maar het paard hinnikte,
want dat kon het niet laten.
Onmiddellijk hinnikten de andere
paarden mee. Dit geluid klonk bo
ven het koken van de zee uit en de
slotheer stormde naar de stallen.
Daar ontdekte hij dat zijn snelste
paard verdwenen was en dat de
andere zes geen stap konden verzet
ten!.
Intussen had IJzerhand zijn boom
stam weer bereikt. Hij ging er
schrijlings op zitten, zijn vrouw zette
zich achter hem, sloeg de handen
om zijn middel en daar roeide hij
met zijn sterke handen tussen de
hoge golven de vrijheid tegemoet.
Van liet woedende geschreeuw van
de slotheer hoorden zij niets meer.
Ze voeren terug naar de oever
waarachter het meer lag. Vandaar
liepen zij naar de grazige vlakte,
waar iJzerhands paard trouw stond
te wachten. Samen bestegen zij het
en reden terug naar het dorp waar
IJzerhand was geboren, waar zijn
vader en moeder woonden en waar
de smid in zijn smidse werkte-
„Hier blijf ik voorlopig als je het
goed vind+", zei IJzerhand tegen zijn
vrouw. „De smidse is wel donker,
en het werk hier is niet veel anders
dan bij je vader in het slot. Maar als
ik wil kan ik de deur uit lopen e
ik wil kar. ik de deur uit lopen en
naar buiten gaan. Als ik wil kan ik
het dorp uitrijden en de wereld in
trekken. Dit gevoel, zie je, dat je
weg kunt als je het zou willen, dat
is alles waard!"
Zijn vrouw was het roerend met
hem eens. Want zij wist dat ze altijd
bij hem zou zijn, of hij nu hier bleef
of weg zou trekken.
AN MACGILLAVRY
1.1. rl.iijni-iVir.Jiiiiij'iiiibTlllni'lli-M.::
Tekening van Corrie' klap uil
Roosendaal (6 jaar).
OMDAT we juist in deze dagen stilstaan bij de bevrijding van Nederland van
de Duitsers, hier een toepasselijk verhaal van Dimphy Bakx uit Breda:
Het is nu 25 jaar geleden dat Nederland bevrijd is. Zij zullen er dan ook
wel eens wat over verteld hebben. Over <ie hongersnood die er was in de
grote steden boven de grote rivieren. De mensen die radeloos van honger
waren, gingen bloembollen eten. En als je denkt aan de Joden, die bij dui
zenden op transport naar de concentratiekampen werden vervoerd. Het is
allemaal verschrikkelijk.
Toch was hèèl de oorlog geen ellende. Ik heb laatst een verhaal gelezen
over een klein Nederlands meisje en een Duitse soldaat. Zij zaten samen in
de bus en het meisje zat gekke gezichten naar de soldaat te trekken. De sol
daat moest daarom lachen en gaf haar een chocolade balletje. Het meisje dat
zo iets nog nooit geproefd had, sloeg spontaan haar armen om de soldaat zijn
hals en zei: „Dank je wel, rotmof."
De mensen die ook in de bus zaten, moesten er om lachen. Op de slag
velden was de toestand allesbehalve rooskleurig. Er waren veel doden, maar
ook veel gewonden. Op 5 mei 1945 vierden er veel mensen feest. Maar even
zoveel hadden er verdriet, zij die een zoon of een dochter verloren hadden.
En als wij op 5 mei feest vieren dan mogen wij toch ook wel eens aan hen
denken. Want door hen leven wij nu in een vrij Nederland. En vrij zijn is
het mooiste wat er bestaat.
(Van onze Belgische
correspondent)
BRUSSEL In Nederland
is de K.L.M. een nationale in
stelling, maar in België is de
Sabena verre van populair.
„Such a bad enterprise never
again", zeggen de Vlamingen
met een glimlachje, omdat
„Société Anonyme Beige De
Navigation Aérienne" toch
moeilijk in het Nederlands te
vertalen is. Maar ook Frans
sprekende Belgen dragen Sa
bena over het algemeen niet
in hun hart, omdat de Belgi
sche -luchtvaartmaatschappij
permanent met zware verlie
zen werkt, die door de belas
tingbetalers moeten worden
bijgepast, ondanks het feit dat
Sabena een „naamloze ven
nootschap" is. In deze naam
loze vennootschap bezit de
Belgische staat een meerder
heidsparticipatie, met alle ge
volgen van dien voor de schat
kist.
In 19G9 sloot Sabena het jaar
af met een tekort van 509 mil
joen B. fr., dus ongeveer 36,5 mil
joen gulden. In 1968 was er een
tekort van 449 miljoen, in 1967
van 309 miljoen, in 1966 van 672
miljoen enzovoort. Het zwaarste
deficit werd geboekt in 1961, n.l.
780 miljoen B. fr. Die bar slechte
resultaten blijven voortduren on
danks het feit, dat da verkeers-
resultaten van jaar tot jaar toe
nemen. In 1969 steeg het Sabena-
verkeer met 17 procent en het
aantal vervoerde reizigers
1.374.952 steeg met 9 procent.
Met de 29 toestellen van de Sa-
benavloot, n.l. 11 Boeings 707/320,
5 Boeings 727 en 10 Caravelles
v.i. wordt ook van jaar tot jaar
meer vracht en post vervoerd.
De Sabena vertoont echter een
aantal structuurfouten die een winst
gevende exploitatie vrijwel onmoge
lijk maken en die ten dele bezwaar
lijk kunnen worden weggewerkt,
omdat ze te maken hebben met in
ternationale akkoorden en met ge
miste kansen.
De technische installaties van Sa
bena zijn voorbeeldig, maar ze dra
gen bij tot het jaarlijkse deficit om
dat ze te uitgebreid zijn voor het on
derhoud van de eigen luchtvloot en
omdat ze te weinig opdrachten krij
gen van buitenlandse luchtvaartmaat
schappijen en van particuliere air-
fleet-owners.
De behandeling van goederen ge
schiedt bij Sabena nog steeds niet op
de meest efficiënte manier, wat tijd
en geldverlies en ergernis tot gevolg
heeft. In deze sector onderneemt de
Sabena-directie momenteel een se
rieuze inspanning om op korte ter
mijn tot hetere resultaten te komen
verkeersnet naar en in Belgisch-Kon-
go.
De Belgische kolonie werd aange
vlogen via een westelijke, een cen
trale en een oostelijke route, en in
heel dat immense brok Afrika be
schikte Sabena over een feitelijk mo
nopolie, s«aiigezien geen enkele bui
tenlandse luchtvaartmaatschappij in
Kongo landingsrechten kon verkrij
gen.
Toen in i960 Kongo onafhankelijk
werd, ging het vrij uitgebreide bin
nenlandse luchtnet van Sabena over
in handeiv van Air Congo, en de Sa-
bena-verblndingen met België - Kon
go werden in feite een noodluc.ht
brug om tienduizenden Belgen uit de
muitende ex-kolonie te repatriëren
Nu de betrekkingen tussen Brussel
en Kinsjasa genormaliseerd zijn, wor
den de luchtlijnen tussen beide lan
den gemeenschappelijk bevlogen door
Sabena en Air Congo, maar de room
is alleszins van de melk.
Op de drempel van 1961 beschikte
Sabena bijgevolg nog slechts over
één intercontinentale verbinding, n.l.
naar New York. Maar op deze Noord-
atlantische route is de concurrentie
meteen het sterkst en kon Sabena
echt niet optornen tegen de grotere
Amerikaanse en Westeuropese broers.
Sindsdien voert Sabena een moei
zame strijd voor het verwerven van
landingsrechten in verre landen.
Maar een land met een beperkt ter
ritorium heeft weinig om in ruil aan
te bieden, en bijgevolg is Sabena met
het verwerven van die rechten in de
States en in Canada niet ver gevor
derd.
Een van die lijnen is nu via Mexi
co City doorgetrokken tot Guatema
la (hoofdzakelijk van toeristische be
tekenis) en in Azië heeft Sabena
rechten verworven in het Midden-
Oosten, in Zuidoost-Azië (Malakka)
en in het Verre Oosten (Japan).
Gaandeweg wordt het net ook uit
gebreid in West-Afrika en in het Na
bije Oosten, maar het is geen pretje
als „gezichtloze" maatschappij in de
ring te treden met sterke maatschap
pijen die zich sedert tal van jaren
konden inwerken.
De Belgische luchtvaartmaatschap
pij werft het gros van haar passagiers
nog altijd op de kortere Europese
lijnen, die in dit jet-t'ijdperk bijna
steeds verliesgevend zijn. Kenschet
send is dat de gemiddelde Sabena-
passagier in 1969 een afstand aflegde
van slechts 1.781 km.
In België wordt met wat schrik en
beven aangekeken tegen het voor
de deur staande Jumbo- en superso
nische tijdperk. Weldra zal Sabena
twee Jumbo's Boeing 747 ontvangen
voor de Noordatlantische route. Maar
het plotseling toegenomen aanbod zal
onvermijdelijk leiden tot enkele jaren
vliegen met geringe bezetting en dus
tot ongunstigp bedrijfsresultaten.
Sabena heeft ook een optie op twee
Concordes die stuk voor stuk astrono
mische bedragen kosten en ook aller
minst een zuinige exploitatie garan
deren.
streeks bijdraagt tot de politieke, eco
nomische en culturele belangenverde-
diging.
Voorlopig trachten de Sabena-ver-
antwoordelijken de verliezen dus bin
nen de grenzen der draagbaarheid te
houden, door interne rationalisering
en door technische afspraken in de
schoot van de Atlas-groep (Lufthansa,
Alitalia, Air France en Sabena). In
afwachting dat de geest van een ver
enigd Europa ook in de burgerlucht-
vaartexploitatie zal doorbreken
De fundamentele handicap van Sa
bena is inmiddels de relatieve be
perktheid en daarmee ook de eenzij
digheid van haar luchtnet. Historisch
is zulks te verklaren. Decennia lang
heeft Sabena het leeuwendeel van
haar energie en haar midde'en be
steed aan het uithouwen en het ex
ploiteren van een verbindings- en
Pogingen die enkele jaren geleden
werden ondernomen om de Sabena
te doen opgaan in een Air Union zijn
op niets uitgelopen, omdat de woud
be-partners het onderling niet eens
konden worden over het wederzijdse
aandeel in de koek. en suggesties dat
de Belgische staat Sabena helemaal
zou overnemen ziin in slpphte aarde
gevallen, omdat de gemiddeld» Bel
gische belastingbetaler bitter weinig
geestdrift kan opbrengen voor de ge
dachte dat tyii in ziin zak moet tasten
om lege Sabena-zetels al dan niet
snnersrvniseh over en weer te laten
vlieden over do oceaan.
Het andere alternatief, n.l. de Sa
bena opdoeken, maakt evenwel nnk
geen kans. omdat men van
iri PPT) PlCfPV)"
SpVtcjnr>ii PP" ir>e+ri,»vicx'n''- pp- -•'"-•■1 f
van nationaal prestige, dat onrecht-
Op de beklaagdenbank van een
jury-rechtbank in Versailles zit de
taxi-chauffeur Michel. Niet ver va'n
hem vandaan op de bank der getui
gen zit Joseph, ook taxi-chauffeur.
Vroeger eikaars beste vrienden. Te
genwoordig kunnen zij eikaars bloed
wel drinken. Michel is 37 en Joseph
44 jaar.
Een en ander heeft zich afgespeeld
in een donkere nacht van oktober
1964, dus al lang geleden. Maar wat
bij de justitie in het vat ligt, ver
zuurt niet.
Michel was omstreeks die tijd al
een jaar gescheiden en hertrouwd.
Joseph kwam bij hem en hield hem
de sleutel onder de neus van de
woning van Michels vroegere vrouw.
Dat was voor Michel de lont in het
kruitvat, om redenen die hier niet
nader uiteen behoeven te worden ge
zet. In plaats van vrienden werden
Michel en Joseph doodsvijanden. Als
het even kon sneden zij op de
Champs Elysées in Parijs eikaars
banden door. Michel raakte tenslotte
in zulk een staat van opwinding als
of hij een hele fles mosterd had op
gesnoven. Hij stelde een man uit de
onderwereld van Pigalle voor Joseph
onschadelijk te maken, maar de ver
langde prijs van 5000 frank vond hij
aan de hoge kant en bijgevolg werd
men het eens over een minder ver
reikend plan.
In die bewuste nacht van oktGber
1964 stapte de onderwereld-boef in
de taxi van Joseph en liet zich naar
het vliegveld Orly rijden, waar Mi
chel op een afgesproken piek zat te
wachten Met een revolver en met
een mes takelden de twee elkaar
behoorlijk toe. Joseph kreeg een
schot door zijn schouder en Michel
kreeg een flinke jaap door zijn neus.
Michel was op de bank der be
klaagden eerlijk genoeg om te be
kennen dat hij een verboden wapen
in zijn zak had gehad. Maar Joseph
bezwoer bij hoog en bij laag dat hij
geen mes, maar zijn tanden had ge
bruikt om Michel te bijten. „Toen
ik bij de gendarmen kwam had ik
bij wijze van spreken de neus van
Michel' nog tussen mijn tanden",
riep Joseph met stemverheffing uit.
Wat bestreden werd door alle ex-
•perts die de half afgesneden neus
van Miehei hadden onderzocht en het
er over eens waren dat het gebeurd
was met een mes.
De voorzitter wilde van Michel we
ten waarom hij een jaar lang had
gewacht met het nemen van wraak.
„Ach", zei Michel, „in de eerste
plaats is Joseph zo lelijk als de
nacht, ziet u zelf maar, meneer de
voorzitter. En verder is een vrouw,
meneer de voorzitter, net als een
hond. Verlies je je hond, dan zet je
je over dat verlies heen en je neemt
een andere hond. Maar als de hond
onder je eigen ogen gestolen wordt,
dan reageer je anders". De voor
zitter kon zich dat wel voorstellen
en veroordeelde Michel tot vier jaar
gevangenisstraf voorwaardelijk.
gel van IL 0.30 het
licht zien in de serie
„stadswapens" met
het wapen van Reho-
bot. Dezelfde dag
worden drie zegels
met afbeeldingen van
beschermde wilde
planten verkrijgbaar
gesteld: IL 0.12 Moe
rasorchis (Orchis
laxiflorus), IL 0.15
Maria-Iris (Iris mari-
ae) en IL 0.80 Berg-
lupine (Lupinus pilo
sus).
Denemarken
De bevrijding van
Denemarken 25 jaar
geleden zal op 4 mei
worden herdacht door
de uitgifte van een
zegel van 50 öre in
de kleuren bruin,
geel en blauw. De
zegel laat een bran
dende kaars zien,
staande in een kande
laar voor het raam,
naar ontwerp van
Povl Christensen. Op
fluorescerend papier
gedrukt.
Jamaica
Gedrukt door Joh.
Enschedé en Zonen te
Haarlem verschenen
drie Paaszegels: 3 ct.
„Christus verschijnt
aan Petrus" door An-
nibale Carracci
(1560-1609), 10 ct.
„Christus aan het
Kruis" door Antonella
da Messina (1430-
1479) en 25 ct. de
Paaslelie, een op de
West-Indische eilan
den in het wild
groeiende plantesoort.
F rankrijk
Ter herinnering aan
de ondertekening op
8 mei 1945 van de ac
te van onvoorwaarde
lijke opgave door
Duitsland, waardoor
er een einde kwam
aan de oorlog in Eu
ropa, wordt op 11 mei
een zegel van 0.40
plus 0.10 fr. in om
loop gebracht met de
beeltenis van maar
schalk De Lattre de
Tassigny. Het ontwerp
en de gravure zijn
van Bétemps.
elt U deze variant eens na? 42.
3. 18x29; 43. 34x23, 17—22! 44.
t, 13x22; 45. 40—35, 22—27; 46.
1-34, 8—12; 47. 34—29, 9—13; 48.
120, 25x14; 49. 33—29, Beter is na-
Tlijk 35—30. 49. 13—19; 50.
1-24, 19x28; 51. 32x23, 27—31; 52.
27. 21x43; 53. 24—19, 14—20; 54.
-30, 4349; Wit geeft op.
JAN EDINK
Israël
Het 100-jarig béstaan
van de „Mikvela Is
raël Landbouwschool"
zal op 6 mei worden
herdacht door de uit
gifte van twee zegels;
een IL 0.40 met de
beeltenis van de
stichter Charles Net
ter en een IL 0.80 met
een symbolische voor
stelling van het
schoolgebouw.