Dank je wel, rotmof Belgen betalen (te) hoge prijs om Sabena te laten vliegen PARIS De IJzerhand wonderlijke tocht van Tekort beloopt vele miljoenen ZEVEN VERSCHILLEN Woecend Boomstam Niet plezierig Lanrlin ggreckten Pogingen Eenzijdig DE STEM VAN ZATERDAG 2 MEI 1970 TERDAG 2 MEI 19 uj A LS je een boom van een jongen bent, opgewekt en ondernemend, ■Ta en als de mensen je bovendien IJzerhand noemen, nou dan ben jongen. Dat was IJzerhand ook niet. konden zijn vader en moeder niet vertellen. Maar de klein kind al ijzersterke handjes gehad. Hij boog zijn eerste haalde met zijn vingertjes spijkers uit het hout en brak per ongeluk He deurknoppen af. Toen hij groter werd, deed zijn vader hem in de leer ltj een smid en dat was uitstekend. Nu hoefde het ijzer niet meer heet gemakt te worden en niet op het aambeeld te liggen om er een vorm in te kunien smeden. De jongen deed het allemaal één, twee, drie, met de handen. Daarom leette hij IJzerhand. Maar als je joij en ondernemend bent, houd je fet niet lang uit in een smidse. Zgkwam het dat IJzerhand op een dg zei: „Ik ga eens in de wereld radkijken, want er moet méér te z>n zijn, dan hier in deze donkere wrkplaats is te bekijken". De smii kon het begrijpen en wilde de jngen zijn loon geven- „Wat hij je het liefst, geld of een paard?" Voeg de smid. „Een pard!" riep IJzerhand, „daar kolf ik het verst mee!" Hij kreg het paard, besteeg het en reed r vandoor. Hij reed zonder ophoudei; totdat zijn paard te moe werd omverder te gaan. Toen steeg hij af a een grazige weidegrond, liet het)dier dagr achter en ging lopend lerder. Tenslotte kwam hij aan bij een meertje dat door' een smalle ttrook land gescheiden was van de (wijde, wjjde zee daarachter. Aan hit meertj« stond een hoge boom in aangezien IJzerhand nog nooit Je zee geaen had, dacht hij vanuit die boon, een prachtig ge zicht ip het wipe, wijde water te hebben Hij Rem naar boven en ging op de hoogste tak ritten. Ja, hij had een prachtig uitzich; en zag in de verte schepen voorbj varen. Eén schip voer niet voo'Mj, maar stuurde re gelrecht aan (p de oever. Daar daal de een gezeichap aardige meisjes van het schi» af om in het meertje achter de ladstrook te gaan baden. Zij trokken r hun kleren uit en het mooiste meije met de mooiste kle ren, legde ie aan de voet van de hoge boom waarin IJzerhand ver scholen zat Terwijl de meisjes scha terden er. joelden, hoorden zij het gekraak irde boom niet. IJzerhand bralt er en lange tak uit en viste daarmee e mooiste kleren die vlak ander her lagen op en stopte ze on der zyn Ss. Na e<i poosje kwamen de meisjes uit hetwater en zochten hun kleren. Maar én kon de hare niet meer vindenen jammerde dat haar vader hierovr woedend zou worden. Alle anden meisjes gaven haar nu jets van zchzelf, kousen, sandalen, een rok, en bloes. Zo werd het mooiste meisje toch aangekleed, maar het hele goepje zag er toch anders uit dan t-voren. Terneergeslagen gingen zij terug naar let schip, dat weer zee koos. Maar 'Jz-rhand wilde wel eens we ten, wiai die meisjes vandaan kwa men en «aarom rukte hij heel gauw de hele bom uit de grond, brak de takken eaf en holde met de dikke stam naa de zee. Hij schoof hem in de golvo, ging er schrijlings op zitten enroeide met zijn ijzersterke handen iscf het roeispanen waren, de boot ictterna. Al gauw merkten de meisjes hem op en riepen in: koor: „Waar ga je heen?" „Waar gaan jullie naar toe?" schreeuwde hij terug. „Naar het slot van onze heer!" riepen zij „Ik ook!" brulde IJzerhand. „Niet doen!" gilden de meisjes, „hij is vreselijk streng!!!" IJzerhand verstond ze verkeerd. Hij dachi dat ze zeiden: „Hij is vreselijk .sterk!" En daarom schreeuwde hij terug: „Ik ook!" En juist toen hij dat had terugge roepen. doemde daar in de verte een hoog kasteel op. De boot stuurde er regelrecht op af, de meisjes daalden van het schip en renden angstig naar de slotpoort. Maar het mooiste meisje dat de dochter van de slot heer was, keek nog even om en terwijl IJzerhand al dichtbij was, riep ze: „Keer terug! De ijzeren poort is gesloten en als je eraan rammelt en hem niet open krijgt, kom je niet levend naar huis"- Na dit gezegd te hebben, vloog het meisje er vandoor om tegelijk met de anderen te verdwijnen dooi de slotpoort die met een zware dreun achter haar dichtviel. IJzer hand trok zijn boomstam aan land, en stapte opgewekt op de ijzeren poort af. „Een flink stuk smeed werk". mompelde hij bewonderend, terwijl hij de handen uitstak. Nau welijks had hij de poort aangeraakt of het slot was al gebroken. Hij lichtte dc deur uit zijn hengsels en smeet hem in een grote boog tegen de muur van het kasteel aan. De slotheer die juist aan tafel zat, hoorde dc vreselijke slag en zei: „Daar komt bezoek. Hoog bezoek want het kasteel dreunt ervan". Zijn woorden waren nog niet uit gesproken of daar trad IJzerhand al naar binnen, opgewekt en onderne mend als altijd. „Kijk eens heer", zei hij, „zijn dit niet de kleren van uw dochter? Ik vond ze onder de hoge boom aan het meertje". De slotheer was te verwonderd om boos te zijn op de meisjes, van wie hij nu pas zag dat ze niet aangekleed waren zoals hetpaste. Hjj was ook zeer verwonderd te horen hoe IJzerhand de poorten had geopend! „Ik wou wel een poosje hier op dit slot blijven" zei IJzerhand nu. „Daar heb ik geen bezwaar te gen", antwoordde de slotheer. „Maar je moet werken voor de kost. En ik waarschuw je tevoren, wie hier wil blijven, kan nooit meer wegkomen, want mijn 7 paarden zijn de snelste van de wereld en de beste sprin gers- Wie vlucht, haal ik terug". „Waarom zou ik vluchten?" dacht IJzerhand, terwijl hij de dochter van de slotheer aankeek. 0[ het eerste gezicht gezien zijn deze twee tekeningen precies het- zelfs. Dat is niet zo, want de teke- naa heeft in de onderste zeven ond-delen weggelaten. Kijk eens ?oe je vindt ze vast wel. Elders op '"Z pagina vind je de oplossing. Op'ossing zeven verschillen:: •oinc -Japut: ap u| uboi ap <t bijnc uaa (9 :Sr[ASJ3A -ojaaz ap do uaaq uaa (5 luaSuol' ajs -aajqae ap itba paoq ap do qaoqaup ajjewz ap Iqaiznui ap uea Joou uaa (j> Uiopo.n jaq do aCqmspjaS uaa <g Unnui ap ui uaajs uaa Ja hij bleef en deed al het zware handwerk dat er maar te doen was. Het duurde niet lang of hij vroeg de dochter cf ze met hem wilde trou wen. En aangezien zij niets liever wilde had er op het slot een plech tige bruiloft plaats. Maar het leven op het slot onder de strenge heer was voor een opge wekte jongen niet plezierig. En altijd maar binnen de muren van het kasteel blijven, was voor de onder nemende IJzerhand onmogelijk. „Ik wil met mijn vrouw eens wat meer van de wereld zien", zei hij daarom tegen de slotheer. Maar het antwoord luidde: „Ik heb je tevoren gezegd dat je nooit meer weg zou mogen gaan". De jonge vrouw van IJzerhand hield niet alleen veel van haar man, maar had ook schoon genoeg van het leven op het kasteel. En daarom raadde zij haar sterke IJzerhand aan, de paarden van haar vader met ijzer vast te binden en dan samen te vluchten „Kijk" lachte IJzerhand verheugd. „Jij bent niet sterk maar bijzojider slim. Wat zullen wij het samen in het leven ver kunnen brengen"- Toen het op een nacht stormde en niets te horen was dan het koken van de zee, sloop IJzerhand naar buiten en scheurde de oude ijzeren poorten die nog altijd op het slot plein lagen in smalle repen. Daar mee bond hij van zes paarden, de vier voeten aan elkaar, zodat ze geen stap konden verzetten. Toen tilde hij zijn vrouw vóór zich op het zevende paard en vloog daarmee over de nieuwe slotpoort heen naar buiten. Maar het paard hinnikte, want dat kon het niet laten. Onmiddellijk hinnikten de andere paarden mee. Dit geluid klonk bo ven het koken van de zee uit en de slotheer stormde naar de stallen. Daar ontdekte hij dat zijn snelste paard verdwenen was en dat de andere zes geen stap konden verzet ten!. Intussen had IJzerhand zijn boom stam weer bereikt. Hij ging er schrijlings op zitten, zijn vrouw zette zich achter hem, sloeg de handen om zijn middel en daar roeide hij met zijn sterke handen tussen de hoge golven de vrijheid tegemoet. Van liet woedende geschreeuw van de slotheer hoorden zij niets meer. Ze voeren terug naar de oever waarachter het meer lag. Vandaar liepen zij naar de grazige vlakte, waar iJzerhands paard trouw stond te wachten. Samen bestegen zij het en reden terug naar het dorp waar IJzerhand was geboren, waar zijn vader en moeder woonden en waar de smid in zijn smidse werkte- „Hier blijf ik voorlopig als je het goed vind+", zei IJzerhand tegen zijn vrouw. „De smidse is wel donker, en het werk hier is niet veel anders dan bij je vader in het slot. Maar als ik wil kan ik de deur uit lopen e ik wil kar. ik de deur uit lopen en naar buiten gaan. Als ik wil kan ik het dorp uitrijden en de wereld in trekken. Dit gevoel, zie je, dat je weg kunt als je het zou willen, dat is alles waard!" Zijn vrouw was het roerend met hem eens. Want zij wist dat ze altijd bij hem zou zijn, of hij nu hier bleef of weg zou trekken. AN MACGILLAVRY 1.1. rl.iijni-iVir.Jiiiiij'iiiibTlllni'lli-M.:: Tekening van Corrie' klap uil Roosendaal (6 jaar). OMDAT we juist in deze dagen stilstaan bij de bevrijding van Nederland van de Duitsers, hier een toepasselijk verhaal van Dimphy Bakx uit Breda: Het is nu 25 jaar geleden dat Nederland bevrijd is. Zij zullen er dan ook wel eens wat over verteld hebben. Over <ie hongersnood die er was in de grote steden boven de grote rivieren. De mensen die radeloos van honger waren, gingen bloembollen eten. En als je denkt aan de Joden, die bij dui zenden op transport naar de concentratiekampen werden vervoerd. Het is allemaal verschrikkelijk. Toch was hèèl de oorlog geen ellende. Ik heb laatst een verhaal gelezen over een klein Nederlands meisje en een Duitse soldaat. Zij zaten samen in de bus en het meisje zat gekke gezichten naar de soldaat te trekken. De sol daat moest daarom lachen en gaf haar een chocolade balletje. Het meisje dat zo iets nog nooit geproefd had, sloeg spontaan haar armen om de soldaat zijn hals en zei: „Dank je wel, rotmof." De mensen die ook in de bus zaten, moesten er om lachen. Op de slag velden was de toestand allesbehalve rooskleurig. Er waren veel doden, maar ook veel gewonden. Op 5 mei 1945 vierden er veel mensen feest. Maar even zoveel hadden er verdriet, zij die een zoon of een dochter verloren hadden. En als wij op 5 mei feest vieren dan mogen wij toch ook wel eens aan hen denken. Want door hen leven wij nu in een vrij Nederland. En vrij zijn is het mooiste wat er bestaat. (Van onze Belgische correspondent) BRUSSEL In Nederland is de K.L.M. een nationale in stelling, maar in België is de Sabena verre van populair. „Such a bad enterprise never again", zeggen de Vlamingen met een glimlachje, omdat „Société Anonyme Beige De Navigation Aérienne" toch moeilijk in het Nederlands te vertalen is. Maar ook Frans sprekende Belgen dragen Sa bena over het algemeen niet in hun hart, omdat de Belgi sche -luchtvaartmaatschappij permanent met zware verlie zen werkt, die door de belas tingbetalers moeten worden bijgepast, ondanks het feit dat Sabena een „naamloze ven nootschap" is. In deze naam loze vennootschap bezit de Belgische staat een meerder heidsparticipatie, met alle ge volgen van dien voor de schat kist. In 19G9 sloot Sabena het jaar af met een tekort van 509 mil joen B. fr., dus ongeveer 36,5 mil joen gulden. In 1968 was er een tekort van 449 miljoen, in 1967 van 309 miljoen, in 1966 van 672 miljoen enzovoort. Het zwaarste deficit werd geboekt in 1961, n.l. 780 miljoen B. fr. Die bar slechte resultaten blijven voortduren on danks het feit, dat da verkeers- resultaten van jaar tot jaar toe nemen. In 1969 steeg het Sabena- verkeer met 17 procent en het aantal vervoerde reizigers 1.374.952 steeg met 9 procent. Met de 29 toestellen van de Sa- benavloot, n.l. 11 Boeings 707/320, 5 Boeings 727 en 10 Caravelles v.i. wordt ook van jaar tot jaar meer vracht en post vervoerd. De Sabena vertoont echter een aantal structuurfouten die een winst gevende exploitatie vrijwel onmoge lijk maken en die ten dele bezwaar lijk kunnen worden weggewerkt, omdat ze te maken hebben met in ternationale akkoorden en met ge miste kansen. De technische installaties van Sa bena zijn voorbeeldig, maar ze dra gen bij tot het jaarlijkse deficit om dat ze te uitgebreid zijn voor het on derhoud van de eigen luchtvloot en omdat ze te weinig opdrachten krij gen van buitenlandse luchtvaartmaat schappijen en van particuliere air- fleet-owners. De behandeling van goederen ge schiedt bij Sabena nog steeds niet op de meest efficiënte manier, wat tijd en geldverlies en ergernis tot gevolg heeft. In deze sector onderneemt de Sabena-directie momenteel een se rieuze inspanning om op korte ter mijn tot hetere resultaten te komen verkeersnet naar en in Belgisch-Kon- go. De Belgische kolonie werd aange vlogen via een westelijke, een cen trale en een oostelijke route, en in heel dat immense brok Afrika be schikte Sabena over een feitelijk mo nopolie, s«aiigezien geen enkele bui tenlandse luchtvaartmaatschappij in Kongo landingsrechten kon verkrij gen. Toen in i960 Kongo onafhankelijk werd, ging het vrij uitgebreide bin nenlandse luchtnet van Sabena over in handeiv van Air Congo, en de Sa- bena-verblndingen met België - Kon go werden in feite een noodluc.ht brug om tienduizenden Belgen uit de muitende ex-kolonie te repatriëren Nu de betrekkingen tussen Brussel en Kinsjasa genormaliseerd zijn, wor den de luchtlijnen tussen beide lan den gemeenschappelijk bevlogen door Sabena en Air Congo, maar de room is alleszins van de melk. Op de drempel van 1961 beschikte Sabena bijgevolg nog slechts over één intercontinentale verbinding, n.l. naar New York. Maar op deze Noord- atlantische route is de concurrentie meteen het sterkst en kon Sabena echt niet optornen tegen de grotere Amerikaanse en Westeuropese broers. Sindsdien voert Sabena een moei zame strijd voor het verwerven van landingsrechten in verre landen. Maar een land met een beperkt ter ritorium heeft weinig om in ruil aan te bieden, en bijgevolg is Sabena met het verwerven van die rechten in de States en in Canada niet ver gevor derd. Een van die lijnen is nu via Mexi co City doorgetrokken tot Guatema la (hoofdzakelijk van toeristische be tekenis) en in Azië heeft Sabena rechten verworven in het Midden- Oosten, in Zuidoost-Azië (Malakka) en in het Verre Oosten (Japan). Gaandeweg wordt het net ook uit gebreid in West-Afrika en in het Na bije Oosten, maar het is geen pretje als „gezichtloze" maatschappij in de ring te treden met sterke maatschap pijen die zich sedert tal van jaren konden inwerken. De Belgische luchtvaartmaatschap pij werft het gros van haar passagiers nog altijd op de kortere Europese lijnen, die in dit jet-t'ijdperk bijna steeds verliesgevend zijn. Kenschet send is dat de gemiddelde Sabena- passagier in 1969 een afstand aflegde van slechts 1.781 km. In België wordt met wat schrik en beven aangekeken tegen het voor de deur staande Jumbo- en superso nische tijdperk. Weldra zal Sabena twee Jumbo's Boeing 747 ontvangen voor de Noordatlantische route. Maar het plotseling toegenomen aanbod zal onvermijdelijk leiden tot enkele jaren vliegen met geringe bezetting en dus tot ongunstigp bedrijfsresultaten. Sabena heeft ook een optie op twee Concordes die stuk voor stuk astrono mische bedragen kosten en ook aller minst een zuinige exploitatie garan deren. streeks bijdraagt tot de politieke, eco nomische en culturele belangenverde- diging. Voorlopig trachten de Sabena-ver- antwoordelijken de verliezen dus bin nen de grenzen der draagbaarheid te houden, door interne rationalisering en door technische afspraken in de schoot van de Atlas-groep (Lufthansa, Alitalia, Air France en Sabena). In afwachting dat de geest van een ver enigd Europa ook in de burgerlucht- vaartexploitatie zal doorbreken De fundamentele handicap van Sa bena is inmiddels de relatieve be perktheid en daarmee ook de eenzij digheid van haar luchtnet. Historisch is zulks te verklaren. Decennia lang heeft Sabena het leeuwendeel van haar energie en haar midde'en be steed aan het uithouwen en het ex ploiteren van een verbindings- en Pogingen die enkele jaren geleden werden ondernomen om de Sabena te doen opgaan in een Air Union zijn op niets uitgelopen, omdat de woud be-partners het onderling niet eens konden worden over het wederzijdse aandeel in de koek. en suggesties dat de Belgische staat Sabena helemaal zou overnemen ziin in slpphte aarde gevallen, omdat de gemiddeld» Bel gische belastingbetaler bitter weinig geestdrift kan opbrengen voor de ge dachte dat tyii in ziin zak moet tasten om lege Sabena-zetels al dan niet snnersrvniseh over en weer te laten vlieden over do oceaan. Het andere alternatief, n.l. de Sa bena opdoeken, maakt evenwel nnk geen kans. omdat men van iri PPT) PlCfPV)" SpVtcjnr>ii PP" ir>e+ri,»vicx'n''- pp- -•'"-•■1 f van nationaal prestige, dat onrecht- Op de beklaagdenbank van een jury-rechtbank in Versailles zit de taxi-chauffeur Michel. Niet ver va'n hem vandaan op de bank der getui gen zit Joseph, ook taxi-chauffeur. Vroeger eikaars beste vrienden. Te genwoordig kunnen zij eikaars bloed wel drinken. Michel is 37 en Joseph 44 jaar. Een en ander heeft zich afgespeeld in een donkere nacht van oktober 1964, dus al lang geleden. Maar wat bij de justitie in het vat ligt, ver zuurt niet. Michel was omstreeks die tijd al een jaar gescheiden en hertrouwd. Joseph kwam bij hem en hield hem de sleutel onder de neus van de woning van Michels vroegere vrouw. Dat was voor Michel de lont in het kruitvat, om redenen die hier niet nader uiteen behoeven te worden ge zet. In plaats van vrienden werden Michel en Joseph doodsvijanden. Als het even kon sneden zij op de Champs Elysées in Parijs eikaars banden door. Michel raakte tenslotte in zulk een staat van opwinding als of hij een hele fles mosterd had op gesnoven. Hij stelde een man uit de onderwereld van Pigalle voor Joseph onschadelijk te maken, maar de ver langde prijs van 5000 frank vond hij aan de hoge kant en bijgevolg werd men het eens over een minder ver reikend plan. In die bewuste nacht van oktGber 1964 stapte de onderwereld-boef in de taxi van Joseph en liet zich naar het vliegveld Orly rijden, waar Mi chel op een afgesproken piek zat te wachten Met een revolver en met een mes takelden de twee elkaar behoorlijk toe. Joseph kreeg een schot door zijn schouder en Michel kreeg een flinke jaap door zijn neus. Michel was op de bank der be klaagden eerlijk genoeg om te be kennen dat hij een verboden wapen in zijn zak had gehad. Maar Joseph bezwoer bij hoog en bij laag dat hij geen mes, maar zijn tanden had ge bruikt om Michel te bijten. „Toen ik bij de gendarmen kwam had ik bij wijze van spreken de neus van Michel' nog tussen mijn tanden", riep Joseph met stemverheffing uit. Wat bestreden werd door alle ex- •perts die de half afgesneden neus van Miehei hadden onderzocht en het er over eens waren dat het gebeurd was met een mes. De voorzitter wilde van Michel we ten waarom hij een jaar lang had gewacht met het nemen van wraak. „Ach", zei Michel, „in de eerste plaats is Joseph zo lelijk als de nacht, ziet u zelf maar, meneer de voorzitter. En verder is een vrouw, meneer de voorzitter, net als een hond. Verlies je je hond, dan zet je je over dat verlies heen en je neemt een andere hond. Maar als de hond onder je eigen ogen gestolen wordt, dan reageer je anders". De voor zitter kon zich dat wel voorstellen en veroordeelde Michel tot vier jaar gevangenisstraf voorwaardelijk. gel van IL 0.30 het licht zien in de serie „stadswapens" met het wapen van Reho- bot. Dezelfde dag worden drie zegels met afbeeldingen van beschermde wilde planten verkrijgbaar gesteld: IL 0.12 Moe rasorchis (Orchis laxiflorus), IL 0.15 Maria-Iris (Iris mari- ae) en IL 0.80 Berg- lupine (Lupinus pilo sus). Denemarken De bevrijding van Denemarken 25 jaar geleden zal op 4 mei worden herdacht door de uitgifte van een zegel van 50 öre in de kleuren bruin, geel en blauw. De zegel laat een bran dende kaars zien, staande in een kande laar voor het raam, naar ontwerp van Povl Christensen. Op fluorescerend papier gedrukt. Jamaica Gedrukt door Joh. Enschedé en Zonen te Haarlem verschenen drie Paaszegels: 3 ct. „Christus verschijnt aan Petrus" door An- nibale Carracci (1560-1609), 10 ct. „Christus aan het Kruis" door Antonella da Messina (1430- 1479) en 25 ct. de Paaslelie, een op de West-Indische eilan den in het wild groeiende plantesoort. F rankrijk Ter herinnering aan de ondertekening op 8 mei 1945 van de ac te van onvoorwaarde lijke opgave door Duitsland, waardoor er een einde kwam aan de oorlog in Eu ropa, wordt op 11 mei een zegel van 0.40 plus 0.10 fr. in om loop gebracht met de beeltenis van maar schalk De Lattre de Tassigny. Het ontwerp en de gravure zijn van Bétemps. elt U deze variant eens na? 42. 3. 18x29; 43. 34x23, 17—22! 44. t, 13x22; 45. 40—35, 22—27; 46. 1-34, 8—12; 47. 34—29, 9—13; 48. 120, 25x14; 49. 33—29, Beter is na- Tlijk 35—30. 49. 13—19; 50. 1-24, 19x28; 51. 32x23, 27—31; 52. 27. 21x43; 53. 24—19, 14—20; 54. -30, 4349; Wit geeft op. JAN EDINK Israël Het 100-jarig béstaan van de „Mikvela Is raël Landbouwschool" zal op 6 mei worden herdacht door de uit gifte van twee zegels; een IL 0.40 met de beeltenis van de stichter Charles Net ter en een IL 0.80 met een symbolische voor stelling van het schoolgebouw.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 23