Zangeres zonder Naam: Kamer wist niets af van begonnen reorganisatie bij veiligheidsdiensten "SMARTLAP VIND IK EEN GEMEEN WOORD Walschap met kanon op muggenjacht 11 Wijnakkoord in E.E.G. VehhaSe, koek Bestaan zwarte lijsten B.V.D. niet ontkend Zenuwachtig Eerlijkheid „Prima vrouw" Gelukkig Zwarte lijsten Cor ruptie Ongenuanceerd Flaptekst Militair Burgemeester Nieuw spaar plan Vendo Plus Antecedenten voor 120 winnaars mals en geurig met boter... mmm! 15 DE STEM VAN DONDERDAG 23 APRIL 1970 19 (Van een onzer verslaggevers) BREDA Snikkend bijna verlieten sommigen de zaal. „Fantastisch mijnheer, gewel dig.. Van mij mag ze iedere avond hier komen". Sinds dins dagavond zijn de banden tussen Mary Bei, oftewel de Zange res Zonder Naam, en haar Bre dase fans weer verstevigd. De zaal was uitverkocht. Om ze ven uur waren de eerste fans al aanwezig. „Nu we de kans heb ben haar echt te zien, willen we die kans ook aangrijpen". En mevr. Vriends van zaal Prins Bernhard, waar het spektakel zich afspeelde: ,De hele dag bel len mensen op om kaartjes. Als het moet zetten we er nog wel stoelen hij". De Zangeres zelf hierover: „Het is toch wel fijn om altijd voor volle zalen op te treden". Het publiek is duidelijk voor haar gekomen. Want Tony Bass mag dan nog zo overtuigend Gina zingen en i andere van zijn toppers, als de gro- 1 te vedette aangekondigd wordt, gaat er een „ssst" door de zaal en iedereen is stil. Na haar eerste lied „Lieveling" barst het publiek los. „Fijn publiek, hier", zegt Jo Bei, de echtgenoot van de Zangeres. En een vijfenzestigjarige: „Ik heb al vijf uitvoeringen van liaar bij gewoond, maar nog nooit zo'n spon tane mensen als hier meegemaakt". In de zaal mogen dan wel voor het merendeel vrouwein zitten, de mannen zijn toch ook goed verte genwoordigd. „Wat wilt u mijnheer, dit is toch fantastisch". Ook de vrij grote groep jeugd valt op. Volgens Jo is dat normaal. „Doormekaar is 40 pet van ons publiek jeugd". Een 20-jarige verklaart: „Dit zijn ten minste gevoelige liedjes. Voor mij hoeft al dat moderne beat en zo niet". Wat dat betreft heeft de Zange res dezelfde gedachten als haar pu bliek. „Nee voor mij hoeft dat ge- tingeltangel ook niet". Ikzelf zing levensliedjes, moderne liedjes die gaan over aktualiteiten, die de men sen kunnen zien op de tv. Nee het zijn geen smartlappen. Dat vind ik een gemeen woord. Dat is een uit vinding van een bepaald kliekje, pessimisten of mensen die jaloers op mij zijn. Maar ik sta ver boven deze mensen". Toch wil ze wel kwijt dat nega tieve kritiek haar wel wat doet. „Dit genre is een stuk van mijn le ven geworden. Als ze dus aan mijn liedjes komen, komen ze aan een stuk van mezelf". In ieder geval kan ze ervan over tuigd zijn, dat de mensen in de zaal het allemaal niets kan schelen. „Smartlappen of niet, dat interes seert me niet, aldus een zestigjari ge huisvrouw. „In deze liedjes kun je je inleven. Wilt U wel gelo ven. dat ik vandaag heel de dag zenuwachtig ben geweest, omdat zij vanavond optrad". Nee, van mij mag ze nog wel jaren lang door gaan. Door de Zangeres wordt zij gerust gesteld. „Als god mij mijn stem laat houden en ik gezond blijf, dan wil ik blijven doorgaan. Dat is mijn manier om het publiek te bedanken voor het vertrouwen, dat het in mij heeft". Mary Beij zegt zelf erg gelovig te zijn. „Ik ben katholiek, bekeerling zelfs. Vanuit mijn diepere gevoe lens geloof ik dat God overal aan wezig is. Daarom hoef ik ook niet naar de kerk of naar de Biecht stoel. Maar wat tegenwoordig in de kerken gebeurt, vindt ik verschrik kelijk. „Waarom heeft zij dan inder tijd meegewerkt aan die uitzending van G. K. van het Reve?" „Hij wou een dienst, waarin hij alles wou doen, wat hij fijn vond. En daar wou hij mij ook bijhebben. Haar man Jo vult aan: „Aanvankelijk viel het ons tegen. Maar naarmate de uitzending verder ging, groeide onze waardering voor Van het Reve. Hij is eerlijk en durft tenminste voor zijn mening uit te komen". Eerlijkheid is een eigenschap, die de Zangeres erg belangrijk vindt. „Iedereen mag houden van wie hij wiL Ik zou zelfs niet willen dat iedereen van mij houdt. Als ze dat don maar durven zeggen". In de zaal blijken er intussen enkelen te zijn, die haar toch niet zo geweldig vinden. Twee vrouwen van onbe stemde leeftijd vinden: „Het begint te vervelen. Het is altijd hetzelfde". En een man van dertig: „Ik vind haar liedjes beneden niveau. Ze zingt erg goed, maar ze zou met haar stem toch best betere liedjes kunnen brengen". De Zangeres wil dit zelf echter niet. „De mensen zijn met deze lied jes met me vertrouwd geraakt. Ik kan ze nu niet meer in de steek laten. Ik kan ook niet gaan huiche len, want dat zouden de mensen meteen doorhebben". Vindt ze niet dat bepaalde memsen haar verafgoden? „Nee, dat geloof ik niet. Natuurlijk zijn er mensen, die me op een zeer ontroerende ma nier schrijven. Dat doet sommigen zeggen dat ik een god voor ze ben. Maar iedere mens wil wel eens zijn hart uitstorten. Ik ben maar een normaal mens. Ik snap niet dat de mensen zo te gen me opkijken. Maar misschien zou ik anders ook buiten mijn schoenen gaan lopen en dat wil ik niet". In de pauze deelt zij handteke ningen uit en schudt zij handen. Het publiek stelt dit duidelijk op prijs. „Ze is zo eenvoudig, mijn heer, terwijl ze toch een bekende persoonlijkheid is. Haar man Jo daarover: „Haar grootste eigenschap is haar eenvoud. En Bouk Martens, de conferencier, die haar intro duceert: „Ze heeft personality". Haar verschijning roept echter weer verschillende meningen op. Een zeventigjarige zeeman, die met zijn pet voor een opvallende ver schijning in de zaal zorgt: „Het is een prima vrouw. Ik zie ze heel wat liever dan jou". Maar een 21-jarige jongeman vindt haar net een zigeu nerin. „Ze is wel leuk hoor, maar die haren en zo, dat hoeft voor mij niet". De meesten zijn echter blij haar nu ook eens in levende lijve te kunnen zien. Haar publiek groeit nog, steeds. Sinds de uitzending met Van het Reve hebben ook mensen, die de liedjes van de Zangeres maar la-la vonden, meer belangstelling voor haar gekregen. Zijzelf verklaart: „Die mensen vinden het leuk eens gewone volksliedjes te horen. Ik ben eens bij studenten opgetreden en er waren er die zeiden dat ze opgevoed waren tussen gouvernan tes enzovoorts. Ze vonden het fijn nu via mij kennis te nemen van de gewone problemen van het volk". En Boek Martens vindt: „Iedereen wil er wel eens uit. De mensen wil len wel eens wat anders horen dan Vietnam of „Cambodja. De mensen komen hier om hun zorgen te ver geten". In de zaal zijn er velen die dat willen bevestigen. „Het is een fijne en onvergetelijke avond voor me geworden. Zoiets gebeurt niet alle dagen". En een ander: „Van mij mag ze iedere avond op de tv en dan geen half uur, maar wel drie". (Van onze parlementaire redactie) DEN HAAG De regering heeft al in oktober vorig jaar besloten de geheime veiligheidsdiensten te reorganiseren. Op 15 december is begonnen met de coördinatie van het werk van de drie diensten de Militaire Inlichtingen Dienst (M.I.D.), de Buitenlandse Inlichtin gen Dienst (B.I.D.) voor spionage in het buitenland, en de Binnen landse Veiligheids Dienst (B.V.D.) voov contra-spionage. Pas deze week is de Tweede Kamer uitgebreid ingelicht over de reorganisatie, die 1 januari a.s. rond moet zijn. De Kamer was dinsdag vrijwel algemeen ontstemd over het eigenmachtig handelen van de regering. Minister-president De Jong gaf wel toe dat het parlement eerder bij het reorganisatiebesluit betrokken had moeten worden. Zelfs toen het debat begon, wist de Kamer nog niet dat de reorganisatie m feite al in volle gang was, zodat het debat kwam als mosterd na de maaltijd. Als laatste lied zingt zij Mexico, het lied waar zij binnenkort een gouden plaat voor krijgt. Het lied, w;aarvan zij zelf zegt dat ze be nieuwd was hoe haar publiek daar op zou reageren, „want het is ten slotte toch wel iets anders". Zij kan gerustgesteld zijn. Als de laatste to nen wegglijden, volgt er een storm achtig applaus. Iedereen, die kan, staat op. Maar ondanks een aanhou dend geschreeuw om het lied nog een keer te zingen, is het' absoluut afgelopen. Tevreden gaat iedereen naar huis. Marv Beij tenslotte nog: „Het is iedere avond weer fan tastisch. Als de mensen geluk kig naar huis gaan, ben ik ook gelukkig". De Nederlandse spionage van de BID in het buitenland zal voortaan ge schieden in nauwe samenwerking met de militaire inlichtingendiensten en vallen onder verantwoordelijkheid van de minister van Defensie. Offi cieel houdt de BID, die tot nog toe onder directe verantwoordelijkheid van de minister-president viel, op te bestaan, maar de dienst zal als zelf standig onderdeel op defensie blijven voortwerken. De BVD blijft onveran derd onder verantwoordelijkheid van de minister van Binnenlandse Zaken haar contra-spionagewerk voortzetten Het werk van de drie diensten zal worden gecoördineerd door een apart daarvoor aangestelde funktionaris, vice-admiraal buiten dienst Bos. In de ministerraad wordt een aparte commissie voor de veiligheidsdiensten ingesteld, bestaande uit de ministers van Buitenlandse Zaken (Luns), van Binnenlandse Zaken (Beernink) en van Defensie (Den Toom) en staat onder voorzitterschap van de minis ter-president. De coördinator (Bos) woont d^ vergaderingen van deze commissie bij en rapporteert er over het werk van de veiligheidsdiensten. De kabinetscommissie geeft richt lijnen over de wijze waarop en de sector waarin de inlichtingen moeten worden gewonnen. De verwerking van de verworven informatie ge schiedt door de verschillende depar tementen ten behoeve waarvan de inlichtingen zijn gewonnen. Voor het werk van de BID in opheffing is dat het ministerie van Buitenlandse Za ken. Politieke inlichtingen worden dus niet door militairen beoordeeld, aldus prmeier De Jong. De kabinetscommissie heeft de be voegdheid bepaalde activiteiten van spionage- of' contra-spionagediensten te bevelen o± af te gelasten. Daardoor blijft de minister-president via de coördinator een stevige greep hou den op de algemene gang van zaken ten opzichte van de veiligheidsdien sten. De gehele reorganisatie zal over enige tijd in koninklijk besluit in de tail uit de doeken worden gedaan, zo kondigde De Jong aan. Ondertussen is wel vast komen te staan dat bij de BVD zg. zwarte lijs ten bestaan met namen ven personen, die in bijzondere situaties zoals staat van beleg of burgerlijke uitzonde ringstoestand bij militaire dreiging van buitenaf, zonder vorm van pro ces in de gevangenis opgesloten kun nen worden. Minister Beernink wei- De 70-jarige Gerard Walschap heeft met zijn boek „De culture le repressie" (Heideland-Orbis N- V., Hasselt, 85 blz„ prijs 12,50) zowel in linkse als rechtse Vlaam se literaire kringen voor opwin ding gezorgd. Het stukje speelt kort nadat de legei'3 van communistisch China Europa binnenvielen en in tien da- gen veroverden. Collaborateur J. Weverbergh ontbiedt dan Walschap :n de gebouwen van de voormali ge Belgische staatsveiligheid, ■waar hij troonde in het kabinet ran het directoraat-generaal voor culturele repressie". Hij krijgt er te horen, dat de bezetter door middel van paniek en terreur de bevolking murw en tam wil ma- hen. Dat moet gebeuren door één °P de duizend intellectuelen in het openbaar terecht te stellen. Wal schap krijgt nu van Weverbergh opdracht een lijst aan te leggen ran „te liquideren personen uit de riasse der letteren, schone kunsten en geesteswetenschappen". Hij stemt hierin toe, omdat hij geen andere keus heeft, maar ook orn aat hij nu eindelijk de kans schoon z'et een oude lievelingswens te hervullen, namelijk het uitroeien lan het gehele Belgische episco paat. Hij legt vervolgens een eed san trouw af voor Ching Chang h-hung, een voormalig restau ranthouder uit hét Antwerpse ha venkwartier, die zich na de Chine- Z!nvk\ ontpopte als cultureel be- zettmgeleider en „die zich voor de- e plechtigheid liet omringen door jn adjuncten Weverbergh, Leus Uaeys en Speliers". corrupt elkaar in een monstercon cordaat hebben gevonden, komt Walschap niet meer aam de moord op de bisschoppen toe. Dezen we ten zelfs zijn leven te redden, om dat ze hem als „een der verdien- WiEt iir ,aU,erlei vertragingsaeties om; Walschap telkens massaexe- tieg uit te stellen. Nadat de Chi- n en het Vatikaan, beiden even stelijkste kerkhervormers dezer eeuw" beschouwen. Terwijl Wal schap wat namokkend in een Kalmhouts landhuisje van zijn pen sioen geniet, zetelen Weverbergh, Leus, Claeys en Speliers in het Brusselse bisschoppelijke paleis ais „volkscommissarissen der communistische kerk van België". Met dit naïeve en kennelijk in der haast in elkaar geflanst ver haal wil Walschap vooral een scherp satire leveren op de Vlaam se angry young men", die zich een paar jaar geleden groepeerden rond het tijdschrift „Bok" en ge deeltelijk in het onlangs opgeheven „Komma"- Qua stijl en structuur blijft dit boekje ver onder Wal schaps maat. In plaats van zijn te genstanders met een vlijmscherpe degen aan te vallen stormt hij met een wel buitengewoon botte bijl op ze af. Woede en afkeer deden hem er waarschijnlijk van afzien het verfijnde procédé van sleutelro man te kiezen Walschap noemt na melijk iedereen voluit met naam en toenaam, al brengt hij een lichte spellingvariant aan bij Frans De- peuter, de criticus van het brave satirische tijdschrift „Heibel", die optreedt als „de huisbakken pro vo Frans de Peuter". Zo'n detail maakt al duidelijk, hoe gemakkelijk Walschap het zich wel gemaakt heeft; zijn kwa lificaties zijn nooit geestig, wel plomp en oppervlakkig, en komen daarom ook niet hard aan, wat toch zijn bedoeling moet zijn ge weest. Zo wordt Hugo Claus afge schilderd als een ijdeltuit en „een logge engel die niet meer aan zijn lijn denkt", Weverberghs ogen blij ken „jammer genoeg wat te dicht bij elkaar (te staan) om hem een intelligent uitzicht te geven", en Herwig Leus, „een communisti sche ex-kajotter", is „de grootste sukkelaar" van de club. De „betekenis" van „De cultu rele repressie" is vooral, dat het het dieptepunt markeert van een ontwikkeling die al een aantal ja ren bij Walschap aan de gang is. Interviews met hem, zoals het vraaggesprek dat Henk Egbers hem voor De Stem afnam, maak ten duidelijk, dat de schrijver van „Houtekiet" zich in sterke conser vatieve richting ontwikkelde. Uit zijn jongste boek blijkt, dat Walschap niet alleen op religieus gebied achter moderne ontwikke lingen aanloopt, maar eveneens on genuanceerd afwijzend staat tegen over allerlei hedendaagse politieke, maatschappelijke en culturele ver schijnselen. Hij meent bijv. dat buitenparlementaire acties in de Westelijke landen slechts dienen om „hun regeringen stelselmatig te verlammen", terwijl ze boven- dien gesteund en georganiseerd worden door de Chinezen. Een vertegenwoordiger van dit volk noemt hij een „gele fanati cus" en een „godverdommense spleetoog". Met de moderne kunst gaat het ook al bergafwaarts: Pi casso en Dali hebben „de kunst tot een farce en de kunstenaar tot een clown verlaagd", Luc Peire is een „picturale nietsnut", de nieuw ste literatuur tracht de kolder van Kafka nog te overtreffen, terwijl Ivo Michiels het volk van de let terkunde vervreemdt. De progres sieve Vlaamse pater Callewaert moet het ontgelden vanwege zijn opvattingen over homofilie, dat niets anders dan een „ekshibitio- nisme" is. Schamper spreekt Wal schap ook over het godsbeeld van Van het Reve. Wie op zo'n verongelijkte toon zo veel overhoop haalt, zonder daar verder ook maar één argument aan te spenderen, kan moeilijk ver wachten, dat hij zijn lezers over tuigt- Het boek is bovendien nog opgesierd met een brallerige flap tekst, die de lof zingt van deze „groteske", deze „knuppel in het hoenderhok". Van een amusante stunteligheid getuigt de wijze, waarop Walschap op voorhand te gen eventuele kritiek wordt inge dijkt: „Vrees dat die knuppel als een boemerang naar Walschap te rug zal vliegen, is ongegrond: hij staat te hoog". Door deze Hoogte heeft hij ken nelijk ook het contact verloren met het stukje realiteit, waartegen hij zich in feite richt. Het kwalijke in Walschaps werk wijze is dat hij allerlei mensen op één hoop gooit. Een man als Speliers bijv., die als dichter wel degeljjk blijk van talent heeft ge- geien nam al jaren geleden dui delijk afstand van Weverberghs optrelen Tot slot nog iets over de reac ties op dit boek van de „slacht offers" Speliers zweeg het dood, een lichtgeraakte Herwig Leus klaagde in „Het Parool" het feit aan, „dat Walschap, zetelend in allerlei commissies, jury's en aca demies, als een culturele despoot in dienst van de reactie, alles wat nog maai' zweemt naar avant-gar de, bestrijdt en poogt te fnuiken". Hiermee overschat hij behalve zichzelf ook in sterke mate Wal schaps werkelijke invloed, omdat deze bijv. al jaren niet meer in een jury zitting had. Van een voor zijn doen ongewone beheersing ge tuigt de korte, bijna liefderijke re actie van Weverbergh in het week blad „De Nieuwe". Hij schrijft Walschap nu niet scherp te willen aanvallen, omdat hij zijn boekje te onnozel vindt, maar ook omdat hij een „oprechte achting" heeft voor de schrijver van „Houtekiet", het beste boek dat voor de oorlog in Vlaanderen verscheen. Welis waar klopt dit niet helemaal met wat Weverbergh eens in „Bok" over Walschaps romans schreef („de romans van Walschap spre ken mij weinig aan"), maar alleen een kniesoor let daar tijdens een dorpsruzie op. gerde tot tweemaal toe op aandringen uit de Kamer van vooral de socialist Franssen het bestaan van zwarte lijs ten te ontkennen of te bevestigen. „Het spijt me dat ik in dit speciale geval niet kan voldoen aan ook mijn verlangen openheid van zaken te ge ven", aldus de bewindsman. De heer Schmelzer (KVP), voorzit ter van de Kamercommissie die regel matig met de regering in besloten vergaderingen overlegt over de vei ligheidsdiensten, was het eens met de opstelling van Beernink. Opvallend echter was dat hij zei, dat hij het erg vreemd zou vinden wanneer die zwar te lijsten niet zouden bestaan. Want, aldus de heer Schmelzer, als de bij zondere situaties eenmaal aangebro ken zijn, is bet te laat om zulke noodzakelijke lijsten nog aan te leg gen. Als reactie op het betoog van de PvdA'er Franssen kwam zijn fractie genoot Goedhart mede namens PvdA- Kamerlid Schuytemaker verklaren, dat zij zich distantieerden van de heer Franssen. PvdA-fractievoorzitter Den Uyl vond de beslissing van de regering om het BID-werk onder te brengen bij De fensie, een foute beslissing. Het spio nagewerk in het buitenland mag be slist niet militair geïnspireerd of be oordeeld worden, zo betoogde hij. Den Uyl vond WD-fractievoorzit- ter Geertsema aan zijn zijde. Hij vroeg handhaving van de BID, maar wanneer de opheffing daarvan al in uitvoering zou zijn (wat inderdaad het geval bleek toen premier De Jong zijn antwoord had gegeven), wilde Geertsema zich al bij voorbaat daar bij neerleggen. Mej. Goudsmit (D'66) diende een motie in. Daarin staat dat de regering onvoldoende heeft duidelijk gemaakt dat opheffing van de BID nodig is vanwege de doelmatigheid van de dienst. De motie vraagt de regering de reorganisatie van de veiligheids diensten zo uit te voeren, dat het BID-werk onder directe verantwoor delijkheid van de minister-president blijft vallen. De heer Geertsema betoogde verder dat zelfs de leden van de Kamercom missie voor de geheime veiligheids diensten lang niet alles weten over de BID. „Ijj ben ervan overtuigd, dat ik een aanzienlijk aantal stukjes van de puzel van de BID mis. Ik accep teer dit als parlementariër voor zo ver het de BID betreft. Maar ik zal het nooit accepteren voor zover het de BVD betreft. We kennen slechts het puntje van een ijsberg", aldus Geertsema. Minister-president De Jong betoog de, dat de belangrijkste reden voor opheffing van de BID in zijn bestaan de vorm was, dat deze dienst teveel vergde van de premier. P. DE JONG ogenblik hun paspoort afstaan, zodat ten behoeve van de BVD wordt geno teerd welke visa in de pas staan. In tegenstelling tot de PSP'er Wie- benga beschouwden alle sprekers (na mens CHU en ARP nam niemand aan het debat deel) de veiligheids diensten als een noodzakelijk kwaad, te vergelijken met het leger. De mid delen die de diensten hanteren, al dus de PvdA'er Den Uyl, zijn weinig verheffend en de mensheid sierend, maar ze zijn noodzakelijk ter bescher ming van de democratie. De PvdA'er Franssen wees op het gevaar voor de democratie die vei ligheidsdiensten met zich mee bren gen. Hij noemde de V.S. met hun CIA als voorbeeld daarvan. De heer Wiebenga vond het deba! gevaarlijk, omdat de inrduk zou kun nen bestaan dat de Kamer alles af wist va-n de veiligheidsdiensten. „In feite drinken wij hier koffie van een zevende aftreksel", aldus Wiebenga. Hij handhaafde zijn motie die reeds vorig jaar werd ingediend, waarin wordt gevraagd om het lidmaatschap van een politieke partij geen belet sel meer te laten zijn om iemand in een bepaalde functie te benoemen. De motie doelt met name op de CPN. Minister Beernink gaf op aan dringende vragen van mej. Goudsmit toe, dat hij vindt dat het Hdmaat- schap van de CPN iemand ongeschikt maakt voor de functie van burge meester. „De grondwet maakt uit drukkelijk geen bezwaar tegen be noeming van een CPN'er als burge meester. Maar een andere vraag is of ik zo iemand daarvoor geschikt acht. Op deze vraag zeg ik nee. Ik kijk dan niet met name naar taken van de burgemeester als politie, civie le verdediging, bescherming bevol king en het bestuur tijden3 bijzon dere situaties als oorlog of staat van beleg", aldus minister Beernink. Volgende week woensdag wordt over de moties gestemd. DELFT (ANP) Delta-Lloyd en Nationale-Nederlanden hebben beslo ten een nieuw spaarplan op aandelen- basis te gaan verkopen, waarvan het kenmerk is, dat de beleggingen in gelijke delen plaats vindt in partici paties ABN-beleggingspool, AMRO- Pierson Fund en aandelen Rolinco. (ADVERTENTIE) Veal aandacht werd door de Ka mer geschonken aan het anteceden tenonderzoek door de BVD bij per sonen die solliciteren naar bepaalde overheidsfuncties. Minister Beernink weigerde de Kamer toe te zeggen dat er een publikaite zal komen waarin alle functies worden vermeld waar voor zo'n onderzoek r.odig is. De heer Wiebenga diende een mo tie in om de speciale paspoortencon trole voor Oostblokreizigers af te schaffen. Nederlanders die uit een land uit Oost-Europa van een reis huiswaarts keren, moeten bij terug keer in Nederland de douane een LUXEMBURG (ANP) Rond één uur gisternacht hebben de ministers van landbouw van de Europese Ge meenschap tenslotte een akkoord be reikt over een Europees wijnregie, ment. Dit opent de weg tot ondertekening door de ministers van buitenlandse zaken van het marathonakkoord. Het houdt in: gedeeltelijke verrui ming van de Europese parlementaire bevoegdheden, de eigen middelen van van de gemeenschap en de defini tieve landbouwfinanciëring. Tevens betekent dit akkoord, dat de beletselen zijn weggenomen voor het begin van de onderhandelingen met Groot-Brittannië. Ierland. Noorwegen en Denemarken over toetreding tot de gemeenschappen. samen 720 pakketten Verkade artikelen van f 25.-. Voor elke winnaar 6 pakketten, een half jaar lang. Maak een tekst bij dit grapje (max. 10 woorden). naam:_ straat plaats:.. Knip het grapje uit, stuur het met uw tekst, naam en adres en één uitgeknipte naam van een Verkade koek in een envelop (postzegel 25 ct) naar: Verkade-postbus 666-Zaandam. U kunt iedere week meedoen!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 15