Zangeres
zonder
Naam:
Kamer wist niets af van
begonnen reorganisatie
bij veiligheidsdiensten
"SMARTLAP
VIND IK
EEN GEMEEN WOORD
Walschap met kanon op muggenjacht
11
Wijnakkoord
in E.E.G.
VehhaSe, koek
Bestaan zwarte lijsten B.V.D. niet ontkend
Zenuwachtig
Eerlijkheid
„Prima vrouw"
Gelukkig
Zwarte lijsten
Cor
ruptie
Ongenuanceerd
Flaptekst
Militair
Burgemeester
Nieuw spaar plan
Vendo Plus
Antecedenten
voor 120 winnaars
mals en geurig
met boter... mmm!
15
DE STEM VAN DONDERDAG 23 APRIL 1970
19
(Van een onzer verslaggevers)
BREDA Snikkend bijna
verlieten sommigen de zaal.
„Fantastisch mijnheer, gewel
dig.. Van mij mag ze iedere
avond hier komen". Sinds dins
dagavond zijn de banden tussen
Mary Bei, oftewel de Zange
res Zonder Naam, en haar Bre
dase fans weer verstevigd.
De zaal was uitverkocht. Om ze
ven uur waren de eerste fans al
aanwezig. „Nu we de kans heb
ben haar echt te zien, willen we
die kans ook aangrijpen". En
mevr. Vriends van zaal Prins
Bernhard, waar het spektakel
zich afspeelde: ,De hele dag bel
len mensen op om kaartjes. Als
het moet zetten we er nog wel
stoelen hij". De Zangeres zelf
hierover: „Het is toch wel fijn
om altijd voor volle zalen op te
treden".
Het publiek is duidelijk voor haar
gekomen. Want Tony Bass mag dan
nog zo overtuigend Gina zingen en
i andere van zijn toppers, als de gro-
1 te vedette aangekondigd wordt,
gaat er een „ssst" door de zaal en
iedereen is stil. Na haar eerste lied
„Lieveling" barst het publiek los.
„Fijn publiek, hier", zegt Jo Bei,
de echtgenoot van de Zangeres.
En een vijfenzestigjarige: „Ik heb
al vijf uitvoeringen van liaar bij
gewoond, maar nog nooit zo'n spon
tane mensen als hier meegemaakt".
In de zaal mogen dan wel voor
het merendeel vrouwein zitten, de
mannen zijn toch ook goed verte
genwoordigd. „Wat wilt u mijnheer,
dit is toch fantastisch". Ook de vrij
grote groep jeugd valt op. Volgens
Jo is dat normaal. „Doormekaar is
40 pet van ons publiek jeugd". Een
20-jarige verklaart: „Dit zijn ten
minste gevoelige liedjes. Voor mij
hoeft al dat moderne beat en zo
niet".
Wat dat betreft heeft de Zange
res dezelfde gedachten als haar pu
bliek. „Nee voor mij hoeft dat ge-
tingeltangel ook niet". Ikzelf zing
levensliedjes, moderne liedjes die
gaan over aktualiteiten, die de men
sen kunnen zien op de tv. Nee het
zijn geen smartlappen. Dat vind ik
een gemeen woord. Dat is een uit
vinding van een bepaald kliekje,
pessimisten of mensen die jaloers
op mij zijn. Maar ik sta ver boven
deze mensen".
Toch wil ze wel kwijt dat nega
tieve kritiek haar wel wat doet.
„Dit genre is een stuk van mijn le
ven geworden. Als ze dus aan mijn
liedjes komen, komen ze aan een
stuk van mezelf".
In ieder geval kan ze ervan over
tuigd zijn, dat de mensen in de zaal
het allemaal niets kan schelen.
„Smartlappen of niet, dat interes
seert me niet, aldus een zestigjari
ge huisvrouw. „In deze liedjes kun
je je inleven. Wilt U wel gelo
ven. dat ik vandaag heel de dag
zenuwachtig ben geweest, omdat zij
vanavond optrad". Nee, van mij
mag ze nog wel jaren lang door
gaan.
Door de Zangeres wordt zij gerust
gesteld. „Als god mij mijn stem
laat houden en ik gezond blijf, dan
wil ik blijven doorgaan. Dat is mijn
manier om het publiek te bedanken
voor het vertrouwen, dat het in mij
heeft".
Mary Beij zegt zelf erg gelovig te
zijn. „Ik ben katholiek, bekeerling
zelfs. Vanuit mijn diepere gevoe
lens geloof ik dat God overal aan
wezig is. Daarom hoef ik ook niet
naar de kerk of naar de Biecht
stoel. Maar wat tegenwoordig in de
kerken gebeurt, vindt ik verschrik
kelijk. „Waarom heeft zij dan inder
tijd meegewerkt aan die uitzending
van G. K. van het Reve?"
„Hij wou een dienst, waarin hij alles
wou doen, wat hij fijn vond. En daar
wou hij mij ook bijhebben. Haar
man Jo vult aan: „Aanvankelijk
viel het ons tegen. Maar naarmate
de uitzending verder ging, groeide
onze waardering voor Van het Reve.
Hij is eerlijk en durft tenminste
voor zijn mening uit te komen".
Eerlijkheid is een eigenschap, die
de Zangeres erg belangrijk vindt.
„Iedereen mag houden van wie hij
wiL Ik zou zelfs niet willen dat
iedereen van mij houdt. Als ze dat
don maar durven zeggen". In de
zaal blijken er intussen enkelen te
zijn, die haar toch niet zo geweldig
vinden. Twee vrouwen van onbe
stemde leeftijd vinden: „Het begint
te vervelen. Het is altijd hetzelfde".
En een man van dertig: „Ik vind
haar liedjes beneden niveau. Ze
zingt erg goed, maar ze zou met
haar stem toch best betere liedjes
kunnen brengen". De Zangeres wil
dit zelf echter niet.
„De mensen zijn met deze lied
jes met me vertrouwd geraakt. Ik
kan ze nu niet meer in de steek
laten. Ik kan ook niet gaan huiche
len, want dat zouden de mensen
meteen doorhebben".
Vindt ze niet dat bepaalde memsen
haar verafgoden? „Nee, dat geloof
ik niet. Natuurlijk zijn er mensen,
die me op een zeer ontroerende ma
nier schrijven. Dat doet sommigen
zeggen dat ik een god voor ze ben.
Maar iedere mens wil wel eens zijn
hart uitstorten. Ik ben maar een
normaal mens.
Ik snap niet dat de mensen zo te
gen me opkijken. Maar misschien
zou ik anders ook buiten mijn
schoenen gaan lopen en dat wil ik
niet".
In de pauze deelt zij handteke
ningen uit en schudt zij handen.
Het publiek stelt dit duidelijk op
prijs. „Ze is zo eenvoudig, mijn
heer, terwijl ze toch een bekende
persoonlijkheid is. Haar man Jo
daarover: „Haar grootste eigenschap
is haar eenvoud. En Bouk Martens,
de conferencier, die haar intro
duceert: „Ze heeft personality".
Haar verschijning roept echter
weer verschillende meningen op.
Een zeventigjarige zeeman, die met
zijn pet voor een opvallende ver
schijning in de zaal zorgt: „Het is
een prima vrouw. Ik zie ze heel wat
liever dan jou". Maar een 21-jarige
jongeman vindt haar net een zigeu
nerin. „Ze is wel leuk hoor, maar
die haren en zo, dat hoeft voor mij
niet". De meesten zijn echter blij
haar nu ook eens in levende lijve
te kunnen zien.
Haar publiek groeit nog, steeds.
Sinds de uitzending met Van het
Reve hebben ook mensen, die de
liedjes van de Zangeres maar la-la
vonden, meer belangstelling voor
haar gekregen. Zijzelf verklaart:
„Die mensen vinden het leuk eens
gewone volksliedjes te horen. Ik
ben eens bij studenten opgetreden
en er waren er die zeiden dat ze
opgevoed waren tussen gouvernan
tes enzovoorts. Ze vonden het fijn
nu via mij kennis te nemen van de
gewone problemen van het volk".
En Boek Martens vindt: „Iedereen
wil er wel eens uit. De mensen wil
len wel eens wat anders horen dan
Vietnam of „Cambodja. De mensen
komen hier om hun zorgen te ver
geten".
In de zaal zijn er velen die dat
willen bevestigen. „Het is een fijne
en onvergetelijke avond voor me
geworden. Zoiets gebeurt niet alle
dagen". En een ander: „Van mij
mag ze iedere avond op de tv en
dan geen half uur, maar wel drie".
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De regering heeft al in oktober vorig jaar besloten
de geheime veiligheidsdiensten te reorganiseren. Op 15 december is
begonnen met de coördinatie van het werk van de drie diensten
de Militaire Inlichtingen Dienst (M.I.D.), de Buitenlandse Inlichtin
gen Dienst (B.I.D.) voor spionage in het buitenland, en de Binnen
landse Veiligheids Dienst (B.V.D.) voov contra-spionage. Pas deze
week is de Tweede Kamer uitgebreid ingelicht over de reorganisatie,
die 1 januari a.s. rond moet zijn.
De Kamer was dinsdag vrijwel algemeen ontstemd over het eigenmachtig
handelen van de regering. Minister-president De Jong gaf wel toe dat het
parlement eerder bij het reorganisatiebesluit betrokken had moeten worden.
Zelfs toen het debat begon, wist de Kamer nog niet dat de reorganisatie m
feite al in volle gang was, zodat het debat kwam als mosterd na de maaltijd.
Als laatste lied zingt zij Mexico,
het lied waar zij binnenkort een
gouden plaat voor krijgt. Het lied,
w;aarvan zij zelf zegt dat ze be
nieuwd was hoe haar publiek daar
op zou reageren, „want het is ten
slotte toch wel iets anders". Zij kan
gerustgesteld zijn. Als de laatste to
nen wegglijden, volgt er een storm
achtig applaus. Iedereen, die kan,
staat op. Maar ondanks een aanhou
dend geschreeuw om het lied nog
een keer te zingen, is het' absoluut
afgelopen.
Tevreden gaat iedereen naar
huis. Marv Beij tenslotte nog:
„Het is iedere avond weer fan
tastisch. Als de mensen geluk
kig naar huis gaan, ben ik ook
gelukkig".
De Nederlandse spionage van de BID
in het buitenland zal voortaan ge
schieden in nauwe samenwerking
met de militaire inlichtingendiensten
en vallen onder verantwoordelijkheid
van de minister van Defensie. Offi
cieel houdt de BID, die tot nog toe
onder directe verantwoordelijkheid
van de minister-president viel, op te
bestaan, maar de dienst zal als zelf
standig onderdeel op defensie blijven
voortwerken. De BVD blijft onveran
derd onder verantwoordelijkheid van
de minister van Binnenlandse Zaken
haar contra-spionagewerk voortzetten
Het werk van de drie diensten zal
worden gecoördineerd door een apart
daarvoor aangestelde funktionaris,
vice-admiraal buiten dienst Bos. In
de ministerraad wordt een aparte
commissie voor de veiligheidsdiensten
ingesteld, bestaande uit de ministers
van Buitenlandse Zaken (Luns), van
Binnenlandse Zaken (Beernink) en
van Defensie (Den Toom) en staat
onder voorzitterschap van de minis
ter-president. De coördinator (Bos)
woont d^ vergaderingen van deze
commissie bij en rapporteert er over
het werk van de veiligheidsdiensten.
De kabinetscommissie geeft richt
lijnen over de wijze waarop en de
sector waarin de inlichtingen moeten
worden gewonnen. De verwerking
van de verworven informatie ge
schiedt door de verschillende depar
tementen ten behoeve waarvan de
inlichtingen zijn gewonnen. Voor het
werk van de BID in opheffing is dat
het ministerie van Buitenlandse Za
ken. Politieke inlichtingen worden
dus niet door militairen beoordeeld,
aldus prmeier De Jong.
De kabinetscommissie heeft de be
voegdheid bepaalde activiteiten van
spionage- of' contra-spionagediensten
te bevelen o± af te gelasten. Daardoor
blijft de minister-president via de
coördinator een stevige greep hou
den op de algemene gang van zaken
ten opzichte van de veiligheidsdien
sten. De gehele reorganisatie zal over
enige tijd in koninklijk besluit in de
tail uit de doeken worden gedaan,
zo kondigde De Jong aan.
Ondertussen is wel vast komen te
staan dat bij de BVD zg. zwarte lijs
ten bestaan met namen ven personen,
die in bijzondere situaties zoals staat
van beleg of burgerlijke uitzonde
ringstoestand bij militaire dreiging
van buitenaf, zonder vorm van pro
ces in de gevangenis opgesloten kun
nen worden. Minister Beernink wei-
De 70-jarige Gerard Walschap
heeft met zijn boek „De culture
le repressie" (Heideland-Orbis N-
V., Hasselt, 85 blz„ prijs 12,50)
zowel in linkse als rechtse Vlaam
se literaire kringen voor opwin
ding gezorgd.
Het stukje speelt kort nadat de
legei'3 van communistisch China
Europa binnenvielen en in tien da-
gen veroverden. Collaborateur J.
Weverbergh ontbiedt dan Walschap
:n de gebouwen van de voormali
ge Belgische staatsveiligheid,
■waar hij troonde in het kabinet
ran het directoraat-generaal voor
culturele repressie". Hij krijgt er
te horen, dat de bezetter door
middel van paniek en terreur de
bevolking murw en tam wil ma-
hen. Dat moet gebeuren door één
°P de duizend intellectuelen in het
openbaar terecht te stellen. Wal
schap krijgt nu van Weverbergh
opdracht een lijst aan te leggen
ran „te liquideren personen uit de
riasse der letteren, schone kunsten
en geesteswetenschappen". Hij
stemt hierin toe, omdat hij geen
andere keus heeft, maar ook orn
aat hij nu eindelijk de kans schoon
z'et een oude lievelingswens te
hervullen, namelijk het uitroeien
lan het gehele Belgische episco
paat. Hij legt vervolgens een eed
san trouw af voor Ching Chang
h-hung, een voormalig restau
ranthouder uit hét Antwerpse ha
venkwartier, die zich na de Chine-
Z!nvk\ ontpopte als cultureel be-
zettmgeleider en „die zich voor de-
e plechtigheid liet omringen door
jn adjuncten Weverbergh, Leus
Uaeys en Speliers".
corrupt elkaar in een monstercon
cordaat hebben gevonden, komt
Walschap niet meer aam de moord
op de bisschoppen toe. Dezen we
ten zelfs zijn leven te redden, om
dat ze hem als „een der verdien-
WiEt iir ,aU,erlei vertragingsaeties
om; Walschap telkens massaexe-
tieg uit te stellen. Nadat de Chi-
n en het Vatikaan, beiden even
stelijkste kerkhervormers dezer
eeuw" beschouwen. Terwijl Wal
schap wat namokkend in een
Kalmhouts landhuisje van zijn pen
sioen geniet, zetelen Weverbergh,
Leus, Claeys en Speliers in het
Brusselse bisschoppelijke paleis
ais „volkscommissarissen der
communistische kerk van België".
Met dit naïeve en kennelijk in
der haast in elkaar geflanst ver
haal wil Walschap vooral een
scherp satire leveren op de Vlaam
se angry young men", die zich
een paar jaar geleden groepeerden
rond het tijdschrift „Bok" en ge
deeltelijk in het onlangs opgeheven
„Komma"- Qua stijl en structuur
blijft dit boekje ver onder Wal
schaps maat. In plaats van zijn te
genstanders met een vlijmscherpe
degen aan te vallen stormt hij met
een wel buitengewoon botte bijl op
ze af. Woede en afkeer deden hem
er waarschijnlijk van afzien het
verfijnde procédé van sleutelro
man te kiezen Walschap noemt na
melijk iedereen voluit met naam en
toenaam, al brengt hij een lichte
spellingvariant aan bij Frans De-
peuter, de criticus van het brave
satirische tijdschrift „Heibel", die
optreedt als „de huisbakken pro
vo Frans de Peuter".
Zo'n detail maakt al duidelijk,
hoe gemakkelijk Walschap het
zich wel gemaakt heeft; zijn kwa
lificaties zijn nooit geestig, wel
plomp en oppervlakkig, en komen
daarom ook niet hard aan, wat
toch zijn bedoeling moet zijn ge
weest. Zo wordt Hugo Claus afge
schilderd als een ijdeltuit en „een
logge engel die niet meer aan zijn
lijn denkt", Weverberghs ogen blij
ken „jammer genoeg wat te dicht
bij elkaar (te staan) om hem een
intelligent uitzicht te geven", en
Herwig Leus, „een communisti
sche ex-kajotter", is „de grootste
sukkelaar" van de club.
De „betekenis" van „De cultu
rele repressie" is vooral, dat het
het dieptepunt markeert van een
ontwikkeling die al een aantal ja
ren bij Walschap aan de gang is.
Interviews met hem, zoals het
vraaggesprek dat Henk Egbers
hem voor De Stem afnam, maak
ten duidelijk, dat de schrijver van
„Houtekiet" zich in sterke conser
vatieve richting ontwikkelde.
Uit zijn jongste boek blijkt, dat
Walschap niet alleen op religieus
gebied achter moderne ontwikke
lingen aanloopt, maar eveneens on
genuanceerd afwijzend staat tegen
over allerlei hedendaagse politieke,
maatschappelijke en culturele ver
schijnselen. Hij meent bijv. dat
buitenparlementaire acties in de
Westelijke landen slechts dienen
om „hun regeringen stelselmatig
te verlammen", terwijl ze boven-
dien gesteund en georganiseerd
worden door de Chinezen. Een
vertegenwoordiger van dit volk
noemt hij een „gele fanati
cus" en een „godverdommense
spleetoog". Met de moderne kunst
gaat het ook al bergafwaarts: Pi
casso en Dali hebben „de kunst
tot een farce en de kunstenaar tot
een clown verlaagd", Luc Peire is
een „picturale nietsnut", de nieuw
ste literatuur tracht de kolder van
Kafka nog te overtreffen, terwijl
Ivo Michiels het volk van de let
terkunde vervreemdt. De progres
sieve Vlaamse pater Callewaert
moet het ontgelden vanwege zijn
opvattingen over homofilie, dat
niets anders dan een „ekshibitio-
nisme" is. Schamper spreekt Wal
schap ook over het godsbeeld van
Van het Reve.
Wie op zo'n verongelijkte toon zo
veel overhoop haalt, zonder daar
verder ook maar één argument
aan te spenderen, kan moeilijk ver
wachten, dat hij zijn lezers over
tuigt- Het boek is bovendien nog
opgesierd met een brallerige flap
tekst, die de lof zingt van deze
„groteske", deze „knuppel in het
hoenderhok". Van een amusante
stunteligheid getuigt de wijze,
waarop Walschap op voorhand te
gen eventuele kritiek wordt inge
dijkt: „Vrees dat die knuppel als
een boemerang naar Walschap te
rug zal vliegen, is ongegrond: hij
staat te hoog".
Door deze Hoogte heeft hij ken
nelijk ook het contact verloren met
het stukje realiteit, waartegen hij
zich in feite richt.
Het kwalijke in Walschaps werk
wijze is dat hij allerlei mensen
op één hoop gooit. Een man als
Speliers bijv., die als dichter wel
degeljjk blijk van talent heeft ge-
geien nam al jaren geleden dui
delijk afstand van Weverberghs
optrelen
Tot slot nog iets over de reac
ties op dit boek van de „slacht
offers" Speliers zweeg het dood,
een lichtgeraakte Herwig Leus
klaagde in „Het Parool" het feit
aan, „dat Walschap, zetelend in
allerlei commissies, jury's en aca
demies, als een culturele despoot
in dienst van de reactie, alles wat
nog maai' zweemt naar avant-gar
de, bestrijdt en poogt te fnuiken".
Hiermee overschat hij behalve
zichzelf ook in sterke mate Wal
schaps werkelijke invloed, omdat
deze bijv. al jaren niet meer in
een jury zitting had. Van een voor
zijn doen ongewone beheersing ge
tuigt de korte, bijna liefderijke re
actie van Weverbergh in het week
blad „De Nieuwe". Hij schrijft
Walschap nu niet scherp te willen
aanvallen, omdat hij zijn boekje
te onnozel vindt, maar ook omdat
hij een „oprechte achting" heeft
voor de schrijver van „Houtekiet",
het beste boek dat voor de oorlog
in Vlaanderen verscheen. Welis
waar klopt dit niet helemaal met
wat Weverbergh eens in „Bok"
over Walschaps romans schreef
(„de romans van Walschap spre
ken mij weinig aan"), maar alleen
een kniesoor let daar tijdens een
dorpsruzie op.
gerde tot tweemaal toe op aandringen
uit de Kamer van vooral de socialist
Franssen het bestaan van zwarte lijs
ten te ontkennen of te bevestigen.
„Het spijt me dat ik in dit speciale
geval niet kan voldoen aan ook mijn
verlangen openheid van zaken te ge
ven", aldus de bewindsman.
De heer Schmelzer (KVP), voorzit
ter van de Kamercommissie die regel
matig met de regering in besloten
vergaderingen overlegt over de vei
ligheidsdiensten, was het eens met de
opstelling van Beernink. Opvallend
echter was dat hij zei, dat hij het erg
vreemd zou vinden wanneer die zwar
te lijsten niet zouden bestaan. Want,
aldus de heer Schmelzer, als de bij
zondere situaties eenmaal aangebro
ken zijn, is bet te laat om zulke
noodzakelijke lijsten nog aan te leg
gen.
Als reactie op het betoog van de
PvdA'er Franssen kwam zijn fractie
genoot Goedhart mede namens PvdA-
Kamerlid Schuytemaker verklaren,
dat zij zich distantieerden van de heer
Franssen.
PvdA-fractievoorzitter Den Uyl vond
de beslissing van de regering om het
BID-werk onder te brengen bij De
fensie, een foute beslissing. Het spio
nagewerk in het buitenland mag be
slist niet militair geïnspireerd of be
oordeeld worden, zo betoogde hij.
Den Uyl vond WD-fractievoorzit-
ter Geertsema aan zijn zijde. Hij
vroeg handhaving van de BID, maar
wanneer de opheffing daarvan al in
uitvoering zou zijn (wat inderdaad
het geval bleek toen premier De Jong
zijn antwoord had gegeven), wilde
Geertsema zich al bij voorbaat daar
bij neerleggen.
Mej. Goudsmit (D'66) diende een
motie in. Daarin staat dat de regering
onvoldoende heeft duidelijk gemaakt
dat opheffing van de BID nodig is
vanwege de doelmatigheid van de
dienst. De motie vraagt de regering
de reorganisatie van de veiligheids
diensten zo uit te voeren, dat het
BID-werk onder directe verantwoor
delijkheid van de minister-president
blijft vallen.
De heer Geertsema betoogde verder
dat zelfs de leden van de Kamercom
missie voor de geheime veiligheids
diensten lang niet alles weten over de
BID. „Ijj ben ervan overtuigd, dat
ik een aanzienlijk aantal stukjes van
de puzel van de BID mis. Ik accep
teer dit als parlementariër voor zo
ver het de BID betreft. Maar ik zal
het nooit accepteren voor zover het
de BVD betreft. We kennen slechts
het puntje van een ijsberg", aldus
Geertsema.
Minister-president De Jong betoog
de, dat de belangrijkste reden voor
opheffing van de BID in zijn bestaan
de vorm was, dat deze dienst teveel
vergde van de premier.
P. DE JONG
ogenblik hun paspoort afstaan, zodat
ten behoeve van de BVD wordt geno
teerd welke visa in de pas staan.
In tegenstelling tot de PSP'er Wie-
benga beschouwden alle sprekers (na
mens CHU en ARP nam niemand
aan het debat deel) de veiligheids
diensten als een noodzakelijk kwaad,
te vergelijken met het leger. De mid
delen die de diensten hanteren, al
dus de PvdA'er Den Uyl, zijn weinig
verheffend en de mensheid sierend,
maar ze zijn noodzakelijk ter bescher
ming van de democratie.
De PvdA'er Franssen wees op het
gevaar voor de democratie die vei
ligheidsdiensten met zich mee bren
gen. Hij noemde de V.S. met hun
CIA als voorbeeld daarvan.
De heer Wiebenga vond het deba!
gevaarlijk, omdat de inrduk zou kun
nen bestaan dat de Kamer alles af
wist va-n de veiligheidsdiensten. „In
feite drinken wij hier koffie van een
zevende aftreksel", aldus Wiebenga.
Hij handhaafde zijn motie die reeds
vorig jaar werd ingediend, waarin
wordt gevraagd om het lidmaatschap
van een politieke partij geen belet
sel meer te laten zijn om iemand in
een bepaalde functie te benoemen.
De motie doelt met name op de
CPN. Minister Beernink gaf op aan
dringende vragen van mej. Goudsmit
toe, dat hij vindt dat het Hdmaat-
schap van de CPN iemand ongeschikt
maakt voor de functie van burge
meester. „De grondwet maakt uit
drukkelijk geen bezwaar tegen be
noeming van een CPN'er als burge
meester. Maar een andere vraag is
of ik zo iemand daarvoor geschikt
acht. Op deze vraag zeg ik nee. Ik
kijk dan niet met name naar taken
van de burgemeester als politie, civie
le verdediging, bescherming bevol
king en het bestuur tijden3 bijzon
dere situaties als oorlog of staat van
beleg", aldus minister Beernink.
Volgende week woensdag wordt
over de moties gestemd.
DELFT (ANP) Delta-Lloyd en
Nationale-Nederlanden hebben beslo
ten een nieuw spaarplan op aandelen-
basis te gaan verkopen, waarvan het
kenmerk is, dat de beleggingen in
gelijke delen plaats vindt in partici
paties ABN-beleggingspool, AMRO-
Pierson Fund en aandelen Rolinco.
(ADVERTENTIE)
Veal aandacht werd door de Ka
mer geschonken aan het anteceden
tenonderzoek door de BVD bij per
sonen die solliciteren naar bepaalde
overheidsfuncties. Minister Beernink
weigerde de Kamer toe te zeggen dat
er een publikaite zal komen waarin
alle functies worden vermeld waar
voor zo'n onderzoek r.odig is.
De heer Wiebenga diende een mo
tie in om de speciale paspoortencon
trole voor Oostblokreizigers af te
schaffen. Nederlanders die uit een
land uit Oost-Europa van een reis
huiswaarts keren, moeten bij terug
keer in Nederland de douane een
LUXEMBURG (ANP) Rond één
uur gisternacht hebben de ministers
van landbouw van de Europese Ge
meenschap tenslotte een akkoord be
reikt over een Europees wijnregie,
ment.
Dit opent de weg tot ondertekening
door de ministers van buitenlandse
zaken van het marathonakkoord.
Het houdt in: gedeeltelijke verrui
ming van de Europese parlementaire
bevoegdheden, de eigen middelen van
van de gemeenschap en de defini
tieve landbouwfinanciëring.
Tevens betekent dit akkoord, dat de
beletselen zijn weggenomen voor het
begin van de onderhandelingen met
Groot-Brittannië. Ierland. Noorwegen
en Denemarken over toetreding tot
de gemeenschappen.
samen 720 pakketten Verkade
artikelen van f 25.-. Voor elke
winnaar 6 pakketten, een half
jaar lang. Maak een tekst bij dit
grapje (max. 10 woorden).
naam:_
straat
plaats:..
Knip het grapje uit, stuur het met
uw tekst, naam en adres en één
uitgeknipte naam van een
Verkade koek in een envelop
(postzegel 25 ct) naar:
Verkade-postbus 666-Zaandam.
U kunt iedere week meedoen!