zichter ouwschap 'Ik probeer jonge mensen iets van beloofde Heil te brengen' DEFENSIE VOND KINDERBRIEVEN TE HOOG GEGREPEN Bannside kiest voor troebele tijden INTERKERKELIJK JEUGDPASTOR TOON HOMMEL IN ROOSENDAAL Prins Bernhard opent eerste verpakkings congres Parade tapijt heeftalles 'mee... behalve z'n naam. Parade tapijt? Persoonlijk ben ikanti- militaristischdus ook anti-parade. Zodoende. INISTRAT1E zambolswusk] - itacaravans SBOSB BHSB» Eigen taal Voorwaardöit^. Geen privacy Nijdig Vertrouwen Achterhoede Venrayse onderwijzer stuurde meningen van leerlingen naar Den Haag Delen Bemoeienis Ds. Paisley in Noordierse parlement ie anaf 6.350,— net aparte iaapkamer s geopend stus begint een mon ding voor sociaal-pedagogische n die een werkkring 'erwerven in de sektor istverlening. tschappelijk werk, ar en personeelsbeleid. bestaat de mogetijk- ien van de opleiding irbeid 'ospektus voor de op- Kristen, Weversdries 6, 01614-2958 en Nijmegen Dénis, Parklaan 3, isch. Tel. 04100-36979 anssen, Dr. Nolenslaan el. 04490-7559 vijssekretariaat van de ngen insstraat 1, Tilburg. 22340 of 32935. medio mei 1970. M. Penders, direkteur. hoofdkantoor te Zeist n station, bushalte voor medewerksters zullen :ijn een deel van de ad- ;rote mate van zelfstan- gen. ten bieden wij een goed catie, reiskostenvergoe- ndaire arbeidsvoor- richten aan ons adres intact opnemen met de 19 DE STEM VAN ZATERDAG 18 APRIL 1970 19 LANDBOUW EN VISSERIJ SBEHEER TILBURG ■-Direkteur in de provincie igt voor spoedige indiensttre- deling Landschapsbouw ter een D.m. inventarisatiewerkzaaffl' op de uitvoering van de o iet voorlichten en adviser® erfbeplanting e.d. lis van beplantingen en h°u ige bodemkundige kennis- zal niet beschikbaar kunnen Rijksregeling van f 599," 1. afhankelijk van leefW De vakantie-uitkering premie AOW is voor reke s and ng. Ie ifl70 i ingewacht vóór 1 mei e zijn aan de Hoofdingenieur staatsbosbeheer, Prof. Vertw ROOSENDAAL In de hall van het kasteeltje (vroeger „Mariahoeve") aan de Burgerhoutsestraat 12 in Roosendaal hangt een wierookluchtje. Het komt uit de werk-, woon-, zit-, slaapkamer van A. („Ze zeggen allemaal Toon") J. M. Hommel, 28 jaar. Toon Hommel neemt in ons land een unie ke plaats in. Hij is namelijk interkerkelijk jeugdpastor. Dat betekent, dat hij ambtsdienaar is van drie kerken: katholiek, hervormd en gereformeerd. Een zakelijke omschrijving van zijn werk zou luiden: zielzorg onder de niet-georganiseerde Roosendaalse jeugd van 16 tot 30 jaar in opdracht van het Beraad van Kerken in die stad. Op zijn visitekaartje en op het naambord bij de deur staat „Jeugd- en Jongerenservice". Af en toe strooit Toon Hommel een paar wierookkorrels op zijn kachel. Waarom die „geur van heiligheid"? Een jeugdsentiment? Hij lacht even. ,,Nee", zegt hij. „Dat nou ook weer niet. Maar het ruikt wel lekker, vind ik". Toch zit er meer achter. Want de zoete geur van wierook, die wij vroeger nergens anders konden snuiven dan onder de kerkbogen, past wonderlijk goed in de wereld van mystiek die een aantal tieners en twens, oftewel de „bewust le vende jongeren", om zich heep bouwt. Een wereld met een heel ei gen code, die nergen3 aansluit op de wereld van ons, volwassenen. Een wereld die heel andere waar den zoekt (en vindt) dan wij ken nen. Een wereld van lange haren, van hippe kleren, van meditatie, van yoga, van mint- en jasmijnthee en van bewustzijnsverruimende middelen, van hasj. Een vluchtige rage? „Ik denk het niet", zegt jeugdpastor Hommel. „De mystiek heeft altij^ wel de be langstelling gehad, maar met perio des var, ups en downs. Ik denk dat we nu nog maar aan het begin staan van een periode van herop- bloeiende belangstelling. De jeugd en de jongeren van nu begrijpen niets van de zucht naar rationali satie die wij overal botvieren: in ons maatschappelijk leven, in de wetenschap en niet minder in de kerk. Maatschappij en wetenschap pen hebben de mensen in groepjes verdeeld en in hokjes onderge bracht. Van een integrale benade ring schiet niets over. Daar hebben we geen oog meer over. De kerk hebben we net zo lang gezuiverd van beelden, wierook en verkleed partijen tot er geen greintje sfeer meer bleef. En tegen al die dingen komt de jeugd op haar manier in verzet". Toon Hommel was lid van de de legatie vam het bisdom Breda naar de laatste vergadering van het Pas toraal Concilie in Noordwijkerhout. Tijdens de behandeling van het rapport over verkondiging stond hij plotseling achter de microfoon en vroeg het concilie om de aanstel ling van meer jeugdpastores. Erg enthousiast werd er niet op gerea geerd door de commissie die het rapport heeft geschreven. Toch vroeg jeugdpastor Hommel het niet om zichzelf waar te maken. Hij vroeg het nadrukkelijk omdat hij wel aanvoelde, dat het pro gramma van preek en catechese zo als het concilie dat voor ogen bad niet tot de wereld van „zijn" jeugd zal doordringen. Hij pleitte voor aandacht voor de religieuze onder grond in de subculturen waar de jeugd in leeft, maar die om een heel eigen benadering vraagt. Want die ie,JEd heeft letterlijk een eigen taal, waarin ze iedereen veroordeelt en afschrijft die „te square" (te be perkt) denkt. Toon Hommel doet dat in hun ogen niet. Dat blijkt wel uit de voortdurende aanloop die hij heeft. Nu al. Want tenslotte is zijn „Jeugd- en Jongerenservice" nog maar goed een halfjaar oud. Hoe ontstaat zoiets? Toon Hommel, geboren in Raams- donk, kwam in Roosendaal terecht nadat hij, aansluitend op mulo en gymnasium, in Hoeven theologie en filosofie hart gestudeerd. Een jaar lang ging hij toen twee dagen per week naar Boxtel, waar hij Ameri kaanse communicatietechnieken stu deerde. In datzelfde jaar werkte hij in Roosendaal als godsdienstleraar aan het Gertruddslyceum en was hij moderator aan de Bergmans-ulo. Daar legde hij zijn eerste contacten met Roosendaalse jongeren. In juli 1968 werd hij priester gewijd, waar na hij naar Nijmegen trok om er godsdienstwetenschappen te stude ren, met het accent op missie- en zendingswetenschap. Na een jaar kreeg hij een aanbieding voor een (goed betaalde) baan bij de radio: de verzorging wan een rubriek over ontwikkelingshulp. Maar omdat zijn hart meer uitging naar jeugdpasto- raat én omdat hij er niets voor voelde om na verloop van tijd wat hem onvermijdelijk scheen een „radiomamnetje" te warden, schakelde hij zijn studie terug naar twee dagen per week en bood zich aan bij de deken van Roosendaal, die er geen gros over liet groeien. Toon Hommel stelde drie voor waarden: hij moest interkerkelijk kunnen werken, zelfstandig wonen en zijn werk doen op de manier die hem de meest geëigende leek. los van de traditionele pastorale bege leidingsfiguren. Dat kon allemaal, tegen een (interkerkelijk) salaris van f 6.000 per jaar. Daar moet jeugdpastor Hommel zichzelf en zijn werk van bedruipen. Omdat een groot stuk van dat ■werk op het terrein ligt van gees telijke volksgezondheid en levens beschouwelijke vorming, vroeg „Jeugd, en Jongerenservice" bij de gemeente Roosendaal om een sub sidie van f 12.000 voor twee jaar. Dat speelde in oktober vorig jaar. Een afwijzend preadvies van b. en w. werd te elfder ure teruggetrok ken en wacht nog steeds op een vervolg. Dat lifft niet aan de jeugd, want die heeft zich intussen duch tig geweerd. De K.W.J. knapte de woonruimte van Hommel op en verbouwde een voormalige kluis tot keukentje. Een „actiegroep Homme les" zamelde handtekeningen in die aan het gemeentebestuur zijn aangeboden. Kortgeleden heeft een groepje „langbarigen" een raads vergadering verstoord door er on der oorverdovenrt gekraak chips te gaan zitten eten. Zeer tot ongenoegen uiteraard van de gemeenteraad. En achteraf ook van henzelf. Niet zozeer van wege de onwelvoeglijkheid, alswel vanwege de gedachte, dat ze de zaak van Toon Hommel wel eens schade berokkend kunnen hebben. Als ze iets niet willen is het dat. Daarom zijn ze ook van plan de volgende raadsvergadering want ze blijven nieuwsgierig en ongedul dig als onberispelijke burgers bij te wonen. „Jeugd- en Jongerenservice" kan zich intussen niet de luxe permit teren een al dan niet welwillend raadsbesluit af te wachten. Toon Hommel kan onmogelijk zo lang de knip op de deur doen. Er zijn bin nen de kring van zijn gasten nu al mompelende protesten gerezen te gen zijn voornemen om in de loop van de zomer een maandje vakan tie te nemen. Toch zal er dat van moeten komen, want een mens is niet van gewapend beton. En het jeugdpastoraat zoals Toon Hommel dat ziet is een slopende zaak. Voor hem althans. Hij ziet zelf zijn werk als een „aanwezig zijn voor alle jongeren die een beroep op je doen, die in moeilijkheden zitten, die iemand zoeken die met hen wil praten en naar hen wil luisteren". Op die ba sis heeft zich rond hem een soort kerngroep van zo'n zeventig man verzameld, van wie er zeker veertig iedere week wel een keer of meer bij hem binnen vallen. In geijkte pastorale termen heet dit „totale beschikbaarheid". Dot is doodver moeiend. Vooral doordat er geen spat ruimte over blijft voor priva cy. Ook niet, zeker niet in de week ends. Voor de dienst „Jeugd- en Jonge renservice" .heeft de gemeente in het kasteeltje aan de Burgerhout sestraat twee kamers beschikbaar gesteld. Eén gelijkvloers, waar Hom mel woont, slaapt en werkt, één op de eerste verdieping, waar bijna al le avonden als Toon Hommel thuis is een groep jongeren zit te praten. De zolder van het pand staat leeg. „Jeugd- en Jongerenservice" zou hem graag willen huren, maar dat lukt niet. Daarom heeft Hommel op de bovenkamer een opklapbed staan, dat door overnachters ge bruikt kan worden. Wamt die dienen zich ook al aan. Kortgeleden belde om half een in de nacht een Franse hippie aan. Hij had een tijdje door België gezwor ven, werd uitgewezen, maar mocht niet naar Frankrijk terug. In Ant werpen had iemand hem het adres van Toon Hommel gegeven. Hij wera daarmee een van de twintig overnachters, die „Jeugd- en Jon gerenservice" sinds oktober onder dak heeft verleend. Er waren er bij die thuis waren weggelopen, er waren er bij die een tehuis waren ontvlucht. Hommel zegt ervan: „Je ziet op het ogenblik een geweldig genera tieconflict. Ouders die hun kinde ren niet meer begrijpen, kinderen die niet meer met hnn ouders kun nen of willen praten. Dan zoeken ze die kinderen contact met iemand die hen begrijpt, die hen, om te beginnen, al niet vastprikt op hun verleden". Jeugdpastor Hommel heeft zijn „zielzorgavontuur" met twee zeker heden omgeven. Ten eerste heeft hij een team aangetrokken van jon ge, pas afgestudeerde academici, tussen de 25 en 33 jaar, een psy choloog, een jurist, een arts en een socioloog, die er met hem over moeten waken, dat zijn werk we tenschappelijk verantwoord is. Bo vendien heeft hij een dagagenda aangelegd, waarin hij nauwkeurig ai zijn activiteiten noteert Dit laat ste om er zelf controle op te heb ben. „Aanvankelijk was ik van plan een soort programma op te stellen, maar zelfs daarvoor heeft me de tijd ontbroken." Die dagagenda laat een eindeloze reeks afspraken zien voor gesprek ken: met een jonge vrouw die los. wilde komen van drugs, met een jongen die zat te wachten op het moment waarop de politie hem in de kraag zou grijpen, met een jon gen die thuis ruzie had, met een gehuwde jongeman, die homofiele contacten had, met ouders van kin deren die buitenshuig geplaatst moeten worden, met de sociale dienst van de gemeente, met de po litie, groepsgesprekken over pep middelen, over drugs en over mys tiek, over levens- en gezinsmoed- maar met je fikken aan een meisje moet zitten. Ik probeer ze ervan te overtuigen, dan aan seksueel samen gaan heel wat vooraf moet gaan. Dat je eerst veel van elkaar moet weten en kunnen verdragen, dat je eikaars vrienden moet kennen en accepteren". Telkens een pipuwe dag met niéuwe gesprekken, tot laat in de ovond. Altijd aanwezig zijn voor jonge mensen die een beroep op je doen. Telkens ook tussen ons gesprek door telefoontjes met als laatste woorden: „Je loopt maar eens binnen." Kan „Jeugd- en Jongerenservice" voor al die problemen een oplossing bieden? Toon Hommel: „Een oplos sing Wat is een oplossing? Ik probeer door te luisteren en te pra ten een vertrouwensrelatie te kwe ken. Want daar schort het meestal aan. De groep jongeren die zichzelf „bewust levend" noemt stelt zich kritisch op tegen heel het maat schappelijk gebeuren, tegen een sa menleving die opjaagt tot prestatie en verbruik en bezit. Daar komen de problemen uit voort Daar ligt het breekpunt tussen deze genera tie en de vorige". Dat breekpunt is er ook met de kerk, zeker met de kerk als institutie. Maar dat neemt niet weg, dat Toon Hommel bij deze jeugd wie is er eigen lijk onaangepast, zij of wij? een gevoel voor religiositeit aantreft. In hun taal bomt de naam van God niiet voor, maar ze praten wel over leven na dood, over het te kort schieten jegens elkaar. In die sfeer vindt jeugdpastor Hommel aankno pingspunten voor zijn werk, dat hij als duidelijk priesterlijk werk ziet. „Ik probeer deze jonge mensen iets van dat beloofde Heil te bren gen, ik probeer ze de kans te geven om gelukkig te leven. Ik praat met ze over zelfrespect. Ik praat over respect voor de ander, wat bijvoor beeld kan betekenen dat je niet zo Hij maakt zich wat nijdig als we over het sterk toenemend gebruik van soft drugs praten. Nijdig, om dat er naar zijn mening bewust valse voorlichting over gegeven wordt. Hij herinnert aan een kran- tebericht over de arrestatie van een drug-dealer in West-Brabant, waar bij de indruk gewekt wordt dat de gearresteerde over een grote voor raad hasjiesj beschikte en waarin de waarde ervan zeer overdreven was. „Daarmee", vindt hij, „wil men blijkbaar bij de ouders van drugge bruikers de indruk wekken, dat hun kinderen tot diefstal gedreven worden. Ik. zal het gebruik zeker niet stimuleren en ik wil ook niet dat het bij mij in huis gebeurt. Maar ik ben ervan overtuigd, dat jongelui die in het weekend,Cpn paar „stikkies" roken niet jiuuwfer uit zijn dan anderen, dto'jfe bij pils houden." Jeugdpastor Homjnel heeft dus op het pastoraal concilie om de aan stelling van meer jeugdpastores gevraagd. „Je moet er", zegt hij nu, „geen priester voor hebben die zich zo maar een beetje tegen de jeugd aan bemoeit. Hij moet er he lemaal induiken, gevoel hebben voor de waarden die de jeugd zoekt. In ieder geval vraagt deze vorm van open jeugdzielzorg om een mo derne theologische opleiding en een training in communicatietechnie ken". Zijn „concilie-optreden" werd door de t.v. uitgezonden. Nog tijdens de dagen van het conci lie kwam ener al reacties op: brieven van bekenden en onbe kenden die zijn pleidooi begre pen hadden en er blij mee wa ren. Wellicht heeft hem dat ge sterkt in zijn mening, dat het concilie toch nog erg binnen kerkelijk kijkt en denkt. „Van uit mijn studie", zegt hij, ,,weet ik dat al die problemen van Noordwijkerhout bestaan. Maar naar mijn overtuiging worden daar op bepaalde gebieden ach- terhoudegevechten geleverd". Uit de mond van een interker kelijk jeugdpastor met een zo eigen werkterrein valt zo'n uit lating wel te begrijpen. TOON KLOET. (Van een onzer verslaggevers) VENRAY „We kwamen tijdens de les over het onderwerp Wereldoriëntatie in de klas te spreken over problemen van oorlog, vrede en bewapening. Ik vertelde de kinderen uit de derde klas over tanks en vliegtuigen en hoe die dingen dood en verderf zaaien. Een der kinderen vroeg: ,,Wie is de baas van die spullen?Ik antwoord de: Minister Den Toom". Ik kreeg een idee: „Zouden we die me neer eens een brief schrijven?" Dat hebben alle kinderen toen ge daan. Zij hebben hun kinderlijke visie op deze complexe zaak, ge geven. Ik vond dat we die briefjes ook moesten versturen, heb ze in een enveloppe gestopt en deze geadresseerd aan minister Den Toom van Defensie". Dat is de simpele uitleg die onder wijzer Charles van den Berg, 25 jaar en sinds anderhalf jaar vaste „mees ter" der derde klas van de Petrus Bandenschool in Venray, geeft aan zijn eenimanskruistocht voor de vre de, die intussen geen eenmamsfcruis- tocht meer is. Nadat zondag op het FAO-congres in Amsterdam is ge praat over zijn „geval"' heeft hij de steun gekregen van de Pax-Ctardstó- beweging in Noord-Limburg, die van kardinaal Alfrink en het hele be stuur een uitspraak wil over de vraag of een onderwijzer op school mag spreken over vredesvraagstukken. Ook heeft hij steun van de operatie injectie van PPR-non Angèle Buys, die een totale mentaliteitsverande ring nastreeft. Zelden zijn brieven aan ministers zo snel beantwoord als de kinder lijke briefjes van de Venrayse lagere school. Een week nadat ze verstuurd waren, ontving het hoofd van de Pe trus Bandenschool antwoord, niet van de minister, maar van de voorlich tingsambtenaar S. de Jong. Het schoolhoofd, de heer Beckers, heeft de brief voorgelezen aan onderwijzer Van den Berg en hem daarna achter zeven sloten opgeborgen. De heer Van den Berg kan zich uit het hoofd herinneren dat de heer S. de Jong van mening is dat spre ken over defensie en vrede een te hoge greep is voor de Venrayse school.Zijn bevoegdheid op dit punt werd in twijfel getrokken. De heer Van den Berg. vond de defensieve voorlichter, moest in Den Haag maar eens wat voorlichting komen opste ken. Onderwijzer Van den Berg heeft zich eldeTS laten voorlichten. Hij zegt diep onder de indruk te zijn gekomen van de door het IKOR uitgezonden TV-film de Zoon des Mensen van Dennis Potter. „Op een gegeven ogenblik strijkt de Christusfiguur over het kruishout, zeggend: „Had den ze van deze boom maar planken gezaagd of er een stoel van gemaakt. Nu is het foltertuig. Naar analogie daarvan heb ik met de kinderen gesproken over ijzer, dat een nuttig metaal is. Je kunt er echter ook ka nonnen en granaten van maken en dan is het moordtuig", aldus de idealistische onderwijzer. Ook de pastorale-brief van de Ne derlandse bisschoppen, „oorlog in de ban", heeft hij goed gelezen. Hij leest een passage voor: „Ieder chris ten weet dat geen vrede met God mogelijk is zonder vrede met de me demens" en: „Wie van ons zou niet tegen de oorlog zijn?". „De bisschoppen," zegt Charles van den Berg, „protesteren tegen het berusten. Aan dat protest geef ik ge volg. Het tegengestelde van berusten is iets doen. Nou dan". De Venrayse onderwijzer vervolgt: „Ik meet me niet de pretentie aan dat ik die mensen in Den Haag kan veranderen maar ik wil het probleem met de kinderen bepraten. De lessen over .Wereldoriëntatie' omvatten vak ken als geschiedenis, aardrijkskunde, biologie en natuurkunde. Daar wordt ook de godsdienst in ingebouwd. Dan kun je zo'n verhaal alls diat over de wonderbaarlijke broodvermenigvuldi ging zo uitleggen dat, als er gedeeld wordt, voor iedereen genoeg voedsel op aarde is. Spreken we over Chili of Bolivia, dan komt vanzelf het pro bleem der tegenstelling lussen rijk en arm aan de orde, een der oorza ken van oorlog en onvrede. Het Sin terklaasliedje „Eerlijk zuilien we alles delen", werd door de ene helft van de klas gezongen, waarop de andere helft sarcastisch zong: „ha-ha-ba". „Wat ik wil is: werken aan de ba sis van de vrede. Ik wil de kinderen opvoeden tot solidariteit, tolerantie en verantwoordelijkheid voor het le ven van anderen. Wil u leven schrijven met een hoofdletter?" dic teert de schoolmeester. „Als ik alleen maar een discussie op gang heb gebracht over de vraag of polemologisch onderwijs op de ba sisscholen toegestaan is of niet, ben ik al tevreden. Ik ben blij dat ik een aanzet daartoe heb mogen leveren. Als ik ervan overtuigd ben dat dit een goede zaak is, waarom zou ik dat dan niet mogen uitdragen? Tal van onderwijzers denken er net zo over", aldus Charles van den Berg. Documentatiemateriaal heeft hij ook ontvangen van de Haarleme ac tiegroep voor internationale samen werking. „Wie daar achter zit? Ja, dat weet ik eigenlijk niet. Wel weet ik dat daar drs. Evers bij zit". Voorlichtingsambtenaar S. de Jong van het ministerie van defensie zou de heer V. d. Berg binnenkort per soonlijk bezoeken. Hij vindt dan een geoefend polemoloog tegenover zich. Hij zal een antwoord moeten geven op de vraag of het ministerie van de fensie zich de bevoegdheid aanmatigt om te beslissen over vormings- en leersituaties op de basisscholen. Sim peler gezegd: waar bemoeit dat mi nisterie zich mee, als het gaat om onderwijszaken? Dat zou onderwij zer Charles van den Berg in Venray wel eens haarfijn willen weten. UTRECHT (ANP) Prins Bern hard opent maandag in het jaar beurscongrescentrum het eerste we reld verpakkingscongres, dat vooraf gaat aan de eerste wereldverpak- kingsbeurs „World pack-macropak", die van 22 tot 29 april in vijf jaar beurshallen wordt gehouden. De Wold Packaging Organization, 18 maanden oud, die het congres is samenwerking met het Nederlands verpakkingscentrum heeft georgani seerd, telt thans 32 leden-landen in Europa, Amerika en Azië. Op het eerste wereldcongres wor den allerlei specifieke vakonderwer pen besproken. Er worden meer dan 500 deelnemers verwacht. Er zijn gro te delegaties b(j uit Japan, Korea, Australië en Amerika. De futoroloog prof. dr. F. L. Polak geeft op de laatste congresdag (21 april) zijn visie op de verpakking van de nabije toekomst. (Van onze correspondent) LONDEN Dat de militante do minee Ian Paisley zijn lang begeerde zetel in het Noordierse parlement veroverd heeft, veroorzaakte in de Britse hoofdstad geen consternatie, waar wei grote bezorgdheid. Door raisley tot lid van het Stormont te Wezen heeft de bevolking van het •"strict Bannside in Belfast geopteerd v»or troebele tijden. Paisley wil de regering Chichester- J-'wtk ten val brengen en het hervor- '"gsprogramma dat zij onder druk an Londen uitvoert, ongedaan ma- voornaamste punten van zijn rKle''nSsprogramma waren: de re- vo-politie (de b-specials) terug op oeen brengen en herbewapenen, commandanten van het leger en thnv°i ontslaan, omdat zij de ka- aann i.i betoSers met handschoenen en de toewijzing van ge- latJ? woningen opnieuw over- n! a?-n.de Plaatselijke overheid. Ier icke bedrijvigheid van Pais- zal ongetwijfeld scherpe reacties uitlokken van katholieke zijde. Toch zijn waarnemers van mening dat sommige van de zesduizend ka- tholieken van Bannside donderdag voor Paisley gestemd hebben, in de hoop dat zijn verkiezing uiteindelijk zou leiden tot de ineenstorting van de Stormont, waarna de provincie Noord-Ierland rechtstreeks zou moe ten bestuurd worden door Londen. Paisley is nu van plan zich bin nenkort kandidaat te stellen voor een zetel in het Lagerhuis van Westmin ster. Zij noverwinning wat het Stor mont betreft had hij zelf voorspeld, maar dat ook zijn collega dr. William Beattie zou worden gekozen in het district South Antrim, waar even eens gestemd werd, was zelfs voor deze doorgewinterde militant een complete verrassing. Dankzij een sen sationele uitslag beschikt de super- conservatieve protestantse Unie-par tij, waarvan Paisley de leider is, nu in het Stormont over twee zetels. De meerderheid van de officiële Unie-partij werd herleid tot vijf ze- zels. Paisley kreeg in Bannside een meer derheid van 1203 stemmen, zijn col lega Beattie werd gekozen met een meerderheid van 985 stemmen. (ADVERTENTIE) Toegegeven. Als we in uw schoenen stonden, zouden we bij een naam als Parade ook niet denken aan de kreatiefste tapijtmaker van Nederland. 't Grappige is: we zijn t wel. Voorbeeldje? U bent modern. Maar wist u dat de modernste langpolige tapijtsoorten door Parade ontwikkeld zijn? Ander voorbeeld. U bent gek op sprekende Weuren. Maar wist u dat juist Parade steeds weer komt met nieuwe gedurfde dessins? (In wol, Acrilan, nylon en Diolen). En dat andere tapijtfabrikanten die vlijtig copiëren? Nog een voorbeeld. U vindt kamerbreed de gewoonste zaak van de wereld. Maar wist u dat Parade de eerste was met breed tapijt? Ja, daar staat u wel even van te kijken natuurlijk. 't Verandert overigens niets aari onze naam. Die blijft gewoon Parade. P.S. Parade brengt nu ook als eerste een handige pocket uit waar alles over tapijt in staat. 50 cent aan postzegels in een envelop geadresseerd aan Arie Veen, Postbus 85, Soest en die Parade tapijtpocket komt bij u in de bus.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 23