zichter
ouwschap
'Ik probeer jonge
mensen iets
van beloofde
Heil te brengen'
DEFENSIE VOND
KINDERBRIEVEN TE
HOOG GEGREPEN
Bannside kiest voor troebele tijden
INTERKERKELIJK JEUGDPASTOR TOON HOMMEL IN ROOSENDAAL
Prins Bernhard
opent eerste
verpakkings
congres
Parade tapijt heeftalles 'mee... behalve z'n naam.
Parade tapijt?
Persoonlijk ben ikanti-
militaristischdus ook
anti-parade. Zodoende.
INISTRAT1E
zambolswusk] -
itacaravans
SBOSB BHSB»
Eigen taal
Voorwaardöit^.
Geen privacy
Nijdig
Vertrouwen
Achterhoede
Venrayse onderwijzer stuurde
meningen van leerlingen naar Den Haag
Delen
Bemoeienis
Ds. Paisley in Noordierse parlement
ie
anaf 6.350,—
net aparte
iaapkamer
s geopend
stus begint een mon
ding voor
sociaal-pedagogische
n die een werkkring
'erwerven in de sektor
istverlening.
tschappelijk werk, ar
en personeelsbeleid.
bestaat de mogetijk-
ien van de opleiding
irbeid
'ospektus voor de op-
Kristen, Weversdries 6,
01614-2958
en Nijmegen
Dénis, Parklaan 3,
isch. Tel. 04100-36979
anssen, Dr. Nolenslaan
el. 04490-7559
vijssekretariaat van de
ngen
insstraat 1, Tilburg.
22340 of 32935.
medio mei 1970.
M. Penders, direkteur.
hoofdkantoor te Zeist
n station, bushalte voor
medewerksters zullen
:ijn een deel van de ad-
;rote mate van zelfstan-
gen.
ten bieden wij een goed
catie, reiskostenvergoe-
ndaire arbeidsvoor-
richten aan ons adres
intact opnemen met de
19
DE STEM VAN ZATERDAG 18 APRIL 1970
19
LANDBOUW EN VISSERIJ
SBEHEER TILBURG
■-Direkteur in de provincie
igt voor spoedige indiensttre-
deling Landschapsbouw ter
een
D.m. inventarisatiewerkzaaffl'
op de uitvoering van de o
iet voorlichten en adviser®
erfbeplanting e.d.
lis van beplantingen en h°u
ige bodemkundige kennis-
zal niet beschikbaar kunnen
Rijksregeling van f 599,"
1. afhankelijk van leefW
De vakantie-uitkering
premie AOW is voor reke
s
and
ng.
Ie
ifl70
i ingewacht vóór 1 mei
e zijn aan de Hoofdingenieur
staatsbosbeheer, Prof. Vertw
ROOSENDAAL In de hall van het kasteeltje (vroeger
„Mariahoeve") aan de Burgerhoutsestraat 12 in Roosendaal
hangt een wierookluchtje. Het komt uit de werk-, woon-,
zit-, slaapkamer van A. („Ze zeggen allemaal Toon") J. M.
Hommel, 28 jaar. Toon Hommel neemt in ons land een unie
ke plaats in. Hij is namelijk interkerkelijk jeugdpastor. Dat
betekent, dat hij ambtsdienaar is van drie kerken: katholiek,
hervormd en gereformeerd. Een zakelijke omschrijving van
zijn werk zou luiden: zielzorg onder de niet-georganiseerde
Roosendaalse jeugd van 16 tot 30 jaar in opdracht van het
Beraad van Kerken in die stad. Op zijn visitekaartje en op
het naambord bij de deur staat „Jeugd- en Jongerenservice".
Af en toe strooit Toon Hommel een paar wierookkorrels op zijn
kachel. Waarom die „geur van heiligheid"? Een jeugdsentiment?
Hij lacht even. ,,Nee", zegt hij. „Dat nou ook weer niet. Maar het
ruikt wel lekker, vind ik".
Toch zit er meer achter. Want de
zoete geur van wierook, die wij
vroeger nergens anders konden
snuiven dan onder de kerkbogen,
past wonderlijk goed in de wereld
van mystiek die een aantal tieners
en twens, oftewel de „bewust le
vende jongeren", om zich heep
bouwt. Een wereld met een heel ei
gen code, die nergen3 aansluit op
de wereld van ons, volwassenen.
Een wereld die heel andere waar
den zoekt (en vindt) dan wij ken
nen. Een wereld van lange haren,
van hippe kleren, van meditatie,
van yoga, van mint- en jasmijnthee
en van bewustzijnsverruimende
middelen, van hasj.
Een vluchtige rage? „Ik denk het
niet", zegt jeugdpastor Hommel.
„De mystiek heeft altij^ wel de be
langstelling gehad, maar met perio
des var, ups en downs. Ik denk dat
we nu nog maar aan het begin
staan van een periode van herop-
bloeiende belangstelling. De jeugd
en de jongeren van nu begrijpen
niets van de zucht naar rationali
satie die wij overal botvieren: in
ons maatschappelijk leven, in de
wetenschap en niet minder in de
kerk. Maatschappij en wetenschap
pen hebben de mensen in groepjes
verdeeld en in hokjes onderge
bracht. Van een integrale benade
ring schiet niets over. Daar hebben
we geen oog meer over. De kerk
hebben we net zo lang gezuiverd
van beelden, wierook en verkleed
partijen tot er geen greintje sfeer
meer bleef. En tegen al die dingen
komt de jeugd op haar manier in
verzet".
Toon Hommel was lid van de de
legatie vam het bisdom Breda naar
de laatste vergadering van het Pas
toraal Concilie in Noordwijkerhout.
Tijdens de behandeling van het
rapport over verkondiging stond hij
plotseling achter de microfoon en
vroeg het concilie om de aanstel
ling van meer jeugdpastores. Erg
enthousiast werd er niet op gerea
geerd door de commissie die het
rapport heeft geschreven. Toch
vroeg jeugdpastor Hommel het niet
om zichzelf waar te maken.
Hij vroeg het nadrukkelijk omdat
hij wel aanvoelde, dat het pro
gramma van preek en catechese zo
als het concilie dat voor ogen bad
niet tot de wereld van „zijn" jeugd
zal doordringen. Hij pleitte voor
aandacht voor de religieuze onder
grond in de subculturen waar de
jeugd in leeft, maar die om een heel
eigen benadering vraagt. Want die
ie,JEd heeft letterlijk een eigen taal,
waarin ze iedereen veroordeelt en
afschrijft die „te square" (te be
perkt) denkt.
Toon Hommel doet dat in hun
ogen niet. Dat blijkt wel uit de
voortdurende aanloop die hij heeft.
Nu al. Want tenslotte is zijn
„Jeugd- en Jongerenservice" nog
maar goed een halfjaar oud.
Hoe ontstaat zoiets?
Toon Hommel, geboren in Raams-
donk, kwam in Roosendaal terecht
nadat hij, aansluitend op mulo en
gymnasium, in Hoeven theologie en
filosofie hart gestudeerd. Een jaar
lang ging hij toen twee dagen per
week naar Boxtel, waar hij Ameri
kaanse communicatietechnieken stu
deerde. In datzelfde jaar werkte hij
in Roosendaal als godsdienstleraar
aan het Gertruddslyceum en was hij
moderator aan de Bergmans-ulo.
Daar legde hij zijn eerste contacten
met Roosendaalse jongeren. In juli
1968 werd hij priester gewijd, waar
na hij naar Nijmegen trok om er
godsdienstwetenschappen te stude
ren, met het accent op missie- en
zendingswetenschap. Na een jaar
kreeg hij een aanbieding voor een
(goed betaalde) baan bij de radio:
de verzorging wan een rubriek over
ontwikkelingshulp. Maar omdat zijn
hart meer uitging naar jeugdpasto-
raat én omdat hij er niets voor
voelde om na verloop van tijd
wat hem onvermijdelijk scheen
een „radiomamnetje" te warden,
schakelde hij zijn studie terug naar
twee dagen per week en bood zich
aan bij de deken van Roosendaal,
die er geen gros over liet groeien.
Toon Hommel stelde drie voor
waarden: hij moest interkerkelijk
kunnen werken, zelfstandig wonen
en zijn werk doen op de manier die
hem de meest geëigende leek. los
van de traditionele pastorale bege
leidingsfiguren. Dat kon allemaal,
tegen een (interkerkelijk) salaris
van f 6.000 per jaar. Daar moet
jeugdpastor Hommel zichzelf en
zijn werk van bedruipen.
Omdat een groot stuk van dat
■werk op het terrein ligt van gees
telijke volksgezondheid en levens
beschouwelijke vorming, vroeg
„Jeugd, en Jongerenservice" bij de
gemeente Roosendaal om een sub
sidie van f 12.000 voor twee jaar.
Dat speelde in oktober vorig jaar.
Een afwijzend preadvies van b. en
w. werd te elfder ure teruggetrok
ken en wacht nog steeds op een
vervolg. Dat lifft niet aan de jeugd,
want die heeft zich intussen duch
tig geweerd. De K.W.J. knapte de
woonruimte van Hommel op en
verbouwde een voormalige kluis tot
keukentje. Een „actiegroep Homme
les" zamelde handtekeningen in
die aan het gemeentebestuur zijn
aangeboden. Kortgeleden heeft een
groepje „langbarigen" een raads
vergadering verstoord door er on
der oorverdovenrt gekraak chips te
gaan zitten eten.
Zeer tot ongenoegen uiteraard
van de gemeenteraad. En achteraf
ook van henzelf. Niet zozeer van
wege de onwelvoeglijkheid, alswel
vanwege de gedachte, dat ze de
zaak van Toon Hommel wel eens
schade berokkend kunnen hebben.
Als ze iets niet willen is het dat.
Daarom zijn ze ook van plan de
volgende raadsvergadering want
ze blijven nieuwsgierig en ongedul
dig als onberispelijke burgers
bij te wonen.
„Jeugd- en Jongerenservice" kan
zich intussen niet de luxe permit
teren een al dan niet welwillend
raadsbesluit af te wachten. Toon
Hommel kan onmogelijk zo lang de
knip op de deur doen. Er zijn bin
nen de kring van zijn gasten nu al
mompelende protesten gerezen te
gen zijn voornemen om in de loop
van de zomer een maandje vakan
tie te nemen. Toch zal er dat van
moeten komen, want een mens is
niet van gewapend beton. En het
jeugdpastoraat zoals Toon Hommel
dat ziet is een slopende zaak.
Voor hem althans.
Hij ziet zelf zijn werk als een
„aanwezig zijn voor alle jongeren
die een beroep op je doen, die in
moeilijkheden zitten, die iemand
zoeken die met hen wil praten en
naar hen wil luisteren". Op die ba
sis heeft zich rond hem een soort
kerngroep van zo'n zeventig man
verzameld, van wie er zeker veertig
iedere week wel een keer of meer
bij hem binnen vallen. In geijkte
pastorale termen heet dit „totale
beschikbaarheid". Dot is doodver
moeiend. Vooral doordat er geen
spat ruimte over blijft voor priva
cy. Ook niet, zeker niet in de week
ends.
Voor de dienst „Jeugd- en Jonge
renservice" .heeft de gemeente in
het kasteeltje aan de Burgerhout
sestraat twee kamers beschikbaar
gesteld. Eén gelijkvloers, waar Hom
mel woont, slaapt en werkt, één op
de eerste verdieping, waar bijna al
le avonden als Toon Hommel thuis
is een groep jongeren zit te praten.
De zolder van het pand staat leeg.
„Jeugd- en Jongerenservice" zou
hem graag willen huren, maar dat
lukt niet. Daarom heeft Hommel op
de bovenkamer een opklapbed
staan, dat door overnachters ge
bruikt kan worden.
Wamt die dienen zich ook al aan.
Kortgeleden belde om half een in
de nacht een Franse hippie aan. Hij
had een tijdje door België gezwor
ven, werd uitgewezen, maar mocht
niet naar Frankrijk terug. In Ant
werpen had iemand hem het adres
van Toon Hommel gegeven. Hij
wera daarmee een van de twintig
overnachters, die „Jeugd- en Jon
gerenservice" sinds oktober onder
dak heeft verleend. Er waren er bij
die thuis waren weggelopen, er
waren er bij die een tehuis waren
ontvlucht.
Hommel zegt ervan: „Je ziet op
het ogenblik een geweldig genera
tieconflict. Ouders die hun kinde
ren niet meer begrijpen, kinderen
die niet meer met hnn ouders kun
nen of willen praten. Dan zoeken
ze die kinderen contact met
iemand die hen begrijpt, die hen,
om te beginnen, al niet vastprikt
op hun verleden".
Jeugdpastor Hommel heeft zijn
„zielzorgavontuur" met twee zeker
heden omgeven. Ten eerste heeft
hij een team aangetrokken van jon
ge, pas afgestudeerde academici,
tussen de 25 en 33 jaar, een psy
choloog, een jurist, een arts en een
socioloog, die er met hem over
moeten waken, dat zijn werk we
tenschappelijk verantwoord is. Bo
vendien heeft hij een dagagenda
aangelegd, waarin hij nauwkeurig
ai zijn activiteiten noteert Dit laat
ste om er zelf controle op te heb
ben. „Aanvankelijk was ik van plan
een soort programma op te stellen,
maar zelfs daarvoor heeft me de
tijd ontbroken."
Die dagagenda laat een eindeloze
reeks afspraken zien voor gesprek
ken: met een jonge vrouw die los.
wilde komen van drugs, met een
jongen die zat te wachten op het
moment waarop de politie hem in
de kraag zou grijpen, met een jon
gen die thuis ruzie had, met een
gehuwde jongeman, die homofiele
contacten had, met ouders van kin
deren die buitenshuig geplaatst
moeten worden, met de sociale
dienst van de gemeente, met de po
litie, groepsgesprekken over pep
middelen, over drugs en over mys
tiek, over levens- en gezinsmoed-
maar met je fikken aan een meisje
moet zitten. Ik probeer ze ervan te
overtuigen, dan aan seksueel samen
gaan heel wat vooraf moet gaan.
Dat je eerst veel van elkaar moet
weten en kunnen verdragen, dat je
eikaars vrienden moet kennen en
accepteren".
Telkens een pipuwe dag met
niéuwe gesprekken, tot laat in de
ovond. Altijd aanwezig zijn voor
jonge mensen die een beroep op je
doen. Telkens ook tussen ons
gesprek door telefoontjes met
als laatste woorden: „Je loopt maar
eens binnen."
Kan „Jeugd- en Jongerenservice"
voor al die problemen een oplossing
bieden? Toon Hommel: „Een oplos
sing Wat is een oplossing? Ik
probeer door te luisteren en te pra
ten een vertrouwensrelatie te kwe
ken. Want daar schort het meestal
aan. De groep jongeren die zichzelf
„bewust levend" noemt stelt zich
kritisch op tegen heel het maat
schappelijk gebeuren, tegen een sa
menleving die opjaagt tot prestatie
en verbruik en bezit. Daar komen
de problemen uit voort Daar ligt
het breekpunt tussen deze genera
tie en de vorige". Dat breekpunt
is er ook met de kerk, zeker met
de kerk als institutie. Maar dat
neemt niet weg, dat Toon Hommel
bij deze jeugd wie is er eigen
lijk onaangepast, zij of wij? een
gevoel voor religiositeit aantreft. In
hun taal bomt de naam van God
niiet voor, maar ze praten wel over
leven na dood, over het te kort
schieten jegens elkaar. In die sfeer
vindt jeugdpastor Hommel aankno
pingspunten voor zijn werk, dat hij
als duidelijk priesterlijk werk ziet.
„Ik probeer deze jonge mensen
iets van dat beloofde Heil te bren
gen, ik probeer ze de kans te geven
om gelukkig te leven. Ik praat met
ze over zelfrespect. Ik praat over
respect voor de ander, wat bijvoor
beeld kan betekenen dat je niet zo
Hij maakt zich wat nijdig als we
over het sterk toenemend gebruik
van soft drugs praten. Nijdig, om
dat er naar zijn mening bewust
valse voorlichting over gegeven
wordt. Hij herinnert aan een kran-
tebericht over de arrestatie van een
drug-dealer in West-Brabant, waar
bij de indruk gewekt wordt dat de
gearresteerde over een grote voor
raad hasjiesj beschikte en waarin
de waarde ervan zeer overdreven
was.
„Daarmee", vindt hij, „wil men
blijkbaar bij de ouders van drugge
bruikers de indruk wekken, dat
hun kinderen tot diefstal gedreven
worden. Ik. zal het gebruik zeker
niet stimuleren en ik wil ook niet
dat het bij mij in huis gebeurt.
Maar ik ben ervan overtuigd, dat
jongelui die in het weekend,Cpn
paar „stikkies" roken niet jiuuwfer
uit zijn dan anderen, dto'jfe bij
pils houden."
Jeugdpastor Homjnel heeft dus
op het pastoraal concilie om de aan
stelling van meer jeugdpastores
gevraagd. „Je moet er", zegt hij
nu, „geen priester voor hebben die
zich zo maar een beetje tegen de
jeugd aan bemoeit. Hij moet er he
lemaal induiken, gevoel hebben
voor de waarden die de jeugd zoekt.
In ieder geval vraagt deze vorm
van open jeugdzielzorg om een mo
derne theologische opleiding en een
training in communicatietechnie
ken".
Zijn „concilie-optreden" werd
door de t.v. uitgezonden. Nog
tijdens de dagen van het conci
lie kwam ener al reacties op:
brieven van bekenden en onbe
kenden die zijn pleidooi begre
pen hadden en er blij mee wa
ren. Wellicht heeft hem dat ge
sterkt in zijn mening, dat het
concilie toch nog erg binnen
kerkelijk kijkt en denkt. „Van
uit mijn studie", zegt hij, ,,weet
ik dat al die problemen van
Noordwijkerhout bestaan. Maar
naar mijn overtuiging worden
daar op bepaalde gebieden ach-
terhoudegevechten geleverd".
Uit de mond van een interker
kelijk jeugdpastor met een zo
eigen werkterrein valt zo'n uit
lating wel te begrijpen.
TOON KLOET.
(Van een onzer verslaggevers)
VENRAY „We kwamen tijdens de les over het onderwerp
Wereldoriëntatie in de klas te spreken over problemen van oorlog,
vrede en bewapening. Ik vertelde de kinderen uit de derde klas over
tanks en vliegtuigen en hoe die dingen dood en verderf zaaien. Een
der kinderen vroeg: ,,Wie is de baas van die spullen?Ik antwoord
de: Minister Den Toom". Ik kreeg een idee: „Zouden we die me
neer eens een brief schrijven?" Dat hebben alle kinderen toen ge
daan. Zij hebben hun kinderlijke visie op deze complexe zaak, ge
geven. Ik vond dat we die briefjes ook moesten versturen, heb ze
in een enveloppe gestopt en deze geadresseerd aan minister Den
Toom van Defensie".
Dat is de simpele uitleg die onder
wijzer Charles van den Berg, 25 jaar
en sinds anderhalf jaar vaste „mees
ter" der derde klas van de Petrus
Bandenschool in Venray, geeft aan
zijn eenimanskruistocht voor de vre
de, die intussen geen eenmamsfcruis-
tocht meer is. Nadat zondag op het
FAO-congres in Amsterdam is ge
praat over zijn „geval"' heeft hij de
steun gekregen van de Pax-Ctardstó-
beweging in Noord-Limburg, die van
kardinaal Alfrink en het hele be
stuur een uitspraak wil over de vraag
of een onderwijzer op school mag
spreken over vredesvraagstukken.
Ook heeft hij steun van de operatie
injectie van PPR-non Angèle Buys,
die een totale mentaliteitsverande
ring nastreeft.
Zelden zijn brieven aan ministers
zo snel beantwoord als de kinder
lijke briefjes van de Venrayse lagere
school. Een week nadat ze verstuurd
waren, ontving het hoofd van de Pe
trus Bandenschool antwoord, niet van
de minister, maar van de voorlich
tingsambtenaar S. de Jong. Het
schoolhoofd, de heer Beckers, heeft
de brief voorgelezen aan onderwijzer
Van den Berg en hem daarna achter
zeven sloten opgeborgen.
De heer Van den Berg kan zich
uit het hoofd herinneren dat de heer
S. de Jong van mening is dat spre
ken over defensie en vrede een te
hoge greep is voor de Venrayse
school.Zijn bevoegdheid op dit punt
werd in twijfel getrokken. De heer
Van den Berg. vond de defensieve
voorlichter, moest in Den Haag maar
eens wat voorlichting komen opste
ken.
Onderwijzer Van den Berg heeft
zich eldeTS laten voorlichten. Hij zegt
diep onder de indruk te zijn gekomen
van de door het IKOR uitgezonden
TV-film de Zoon des Mensen van
Dennis Potter. „Op een gegeven
ogenblik strijkt de Christusfiguur
over het kruishout, zeggend: „Had
den ze van deze boom maar planken
gezaagd of er een stoel van gemaakt.
Nu is het foltertuig. Naar analogie
daarvan heb ik met de kinderen
gesproken over ijzer, dat een nuttig
metaal is. Je kunt er echter ook ka
nonnen en granaten van maken en
dan is het moordtuig", aldus de
idealistische onderwijzer.
Ook de pastorale-brief van de Ne
derlandse bisschoppen, „oorlog in de
ban", heeft hij goed gelezen. Hij
leest een passage voor: „Ieder chris
ten weet dat geen vrede met God
mogelijk is zonder vrede met de me
demens" en: „Wie van ons zou niet
tegen de oorlog zijn?".
„De bisschoppen," zegt Charles
van den Berg, „protesteren tegen het
berusten. Aan dat protest geef ik ge
volg. Het tegengestelde van berusten
is iets doen. Nou dan". De Venrayse
onderwijzer vervolgt:
„Ik meet me niet de pretentie aan
dat ik die mensen in Den Haag kan
veranderen maar ik wil het probleem
met de kinderen bepraten. De lessen
over .Wereldoriëntatie' omvatten vak
ken als geschiedenis, aardrijkskunde,
biologie en natuurkunde. Daar wordt
ook de godsdienst in ingebouwd. Dan
kun je zo'n verhaal alls diat over de
wonderbaarlijke broodvermenigvuldi
ging zo uitleggen dat, als er gedeeld
wordt, voor iedereen genoeg voedsel
op aarde is. Spreken we over Chili
of Bolivia, dan komt vanzelf het pro
bleem der tegenstelling lussen rijk
en arm aan de orde, een der oorza
ken van oorlog en onvrede. Het Sin
terklaasliedje „Eerlijk zuilien we alles
delen", werd door de ene helft van
de klas gezongen, waarop de andere
helft sarcastisch zong: „ha-ha-ba".
„Wat ik wil is: werken aan de ba
sis van de vrede. Ik wil de kinderen
opvoeden tot solidariteit, tolerantie
en verantwoordelijkheid voor het le
ven van anderen. Wil u leven
schrijven met een hoofdletter?" dic
teert de schoolmeester.
„Als ik alleen maar een discussie
op gang heb gebracht over de vraag
of polemologisch onderwijs op de ba
sisscholen toegestaan is of niet, ben
ik al tevreden. Ik ben blij dat ik een
aanzet daartoe heb mogen leveren.
Als ik ervan overtuigd ben dat dit
een goede zaak is, waarom zou ik
dat dan niet mogen uitdragen? Tal
van onderwijzers denken er net zo
over", aldus Charles van den Berg.
Documentatiemateriaal heeft hij
ook ontvangen van de Haarleme ac
tiegroep voor internationale samen
werking. „Wie daar achter zit? Ja,
dat weet ik eigenlijk niet. Wel weet
ik dat daar drs. Evers bij zit".
Voorlichtingsambtenaar S. de Jong
van het ministerie van defensie zou
de heer V. d. Berg binnenkort per
soonlijk bezoeken. Hij vindt dan een
geoefend polemoloog tegenover zich.
Hij zal een antwoord moeten geven
op de vraag of het ministerie van de
fensie zich de bevoegdheid aanmatigt
om te beslissen over vormings- en
leersituaties op de basisscholen. Sim
peler gezegd: waar bemoeit dat mi
nisterie zich mee, als het gaat om
onderwijszaken? Dat zou onderwij
zer Charles van den Berg in Venray
wel eens haarfijn willen weten.
UTRECHT (ANP) Prins Bern
hard opent maandag in het jaar
beurscongrescentrum het eerste we
reld verpakkingscongres, dat vooraf
gaat aan de eerste wereldverpak-
kingsbeurs „World pack-macropak",
die van 22 tot 29 april in vijf jaar
beurshallen wordt gehouden.
De Wold Packaging Organization,
18 maanden oud, die het congres is
samenwerking met het Nederlands
verpakkingscentrum heeft georgani
seerd, telt thans 32 leden-landen in
Europa, Amerika en Azië.
Op het eerste wereldcongres wor
den allerlei specifieke vakonderwer
pen besproken. Er worden meer dan
500 deelnemers verwacht. Er zijn gro
te delegaties b(j uit Japan, Korea,
Australië en Amerika.
De futoroloog prof. dr. F. L. Polak
geeft op de laatste congresdag (21
april) zijn visie op de verpakking
van de nabije toekomst.
(Van onze correspondent)
LONDEN Dat de militante do
minee Ian Paisley zijn lang begeerde
zetel in het Noordierse parlement
veroverd heeft, veroorzaakte in de
Britse hoofdstad geen consternatie,
waar wei grote bezorgdheid. Door
raisley tot lid van het Stormont te
Wezen heeft de bevolking van het
•"strict Bannside in Belfast geopteerd
v»or troebele tijden.
Paisley wil de regering Chichester-
J-'wtk ten val brengen en het hervor-
'"gsprogramma dat zij onder druk
an Londen uitvoert, ongedaan ma-
voornaamste punten van zijn
rKle''nSsprogramma waren: de re-
vo-politie (de b-specials) terug op
oeen brengen en herbewapenen,
commandanten van het leger en
thnv°i ontslaan, omdat zij de ka-
aann i.i betoSers met handschoenen
en de toewijzing van ge-
latJ? woningen opnieuw over-
n! a?-n.de Plaatselijke overheid.
Ier icke bedrijvigheid van Pais-
zal ongetwijfeld scherpe reacties
uitlokken van katholieke zijde.
Toch zijn waarnemers van mening
dat sommige van de zesduizend ka-
tholieken van Bannside donderdag
voor Paisley gestemd hebben, in de
hoop dat zijn verkiezing uiteindelijk
zou leiden tot de ineenstorting van
de Stormont, waarna de provincie
Noord-Ierland rechtstreeks zou moe
ten bestuurd worden door Londen.
Paisley is nu van plan zich bin
nenkort kandidaat te stellen voor een
zetel in het Lagerhuis van Westmin
ster. Zij noverwinning wat het Stor
mont betreft had hij zelf voorspeld,
maar dat ook zijn collega dr. William
Beattie zou worden gekozen in het
district South Antrim, waar even
eens gestemd werd, was zelfs voor
deze doorgewinterde militant een
complete verrassing. Dankzij een sen
sationele uitslag beschikt de super-
conservatieve protestantse Unie-par
tij, waarvan Paisley de leider is, nu
in het Stormont over twee zetels.
De meerderheid van de officiële
Unie-partij werd herleid tot vijf ze-
zels.
Paisley kreeg in Bannside een meer
derheid van 1203 stemmen, zijn col
lega Beattie werd gekozen met een
meerderheid van 985 stemmen.
(ADVERTENTIE)
Toegegeven. Als we in uw
schoenen stonden, zouden we bij
een naam als Parade ook niet
denken aan de kreatiefste
tapijtmaker van Nederland.
't Grappige is: we zijn t wel.
Voorbeeldje?
U bent modern. Maar wist u
dat de modernste langpolige
tapijtsoorten door Parade
ontwikkeld zijn?
Ander voorbeeld.
U bent gek op sprekende
Weuren. Maar wist u dat juist
Parade steeds weer komt met
nieuwe gedurfde dessins? (In wol,
Acrilan, nylon en Diolen).
En dat andere tapijtfabrikanten
die vlijtig copiëren?
Nog een voorbeeld.
U vindt kamerbreed de
gewoonste zaak van de wereld.
Maar wist u dat Parade de eerste
was met breed tapijt?
Ja, daar staat u wel even van
te kijken natuurlijk.
't Verandert overigens niets
aari onze naam.
Die blijft gewoon Parade.
P.S. Parade brengt nu ook als
eerste een handige pocket uit
waar alles over tapijt in staat.
50 cent aan postzegels in een
envelop geadresseerd aan
Arie Veen, Postbus 85, Soest
en die Parade tapijtpocket komt
bij u in de bus.