10.
Sexorgieën in Rusland
as
IOO
Onder onze voorouders waren
ook van die bandeloze idioten
EEN KRITISCH VERBOND?
spook
stad
de
charmante
koffiepot
FRANSE
COGNAC
IR/
Vrijheid
de
lucky
luke
50
GESLOTEN
i
STOMME
PIANO
JOSEPHINE ïg
O
X
ex
X
O
SUSKE
en WISKE
Mvöorussrdei<ih,5uskeMo foim) M !Dc ksbosiX hemel 'Pst kin kloppen') C Je moet nstvurM t
rm<>neti5chc trillingen emo.JeplsstsUster, riet. and-iUsmbik heeft dsir een 7=^
eerst en voorst herinner je je de neem
vsn de firms ussrvsn de vrschtwjen Lsm-
bik meensm/Dsn bel je die op enmhoor
ie dst hij vsn uit hun uerkplssts eentsxi
neefiC> benomennssj^ de Biesbos'
■y~
DE STEM VAN DONDERDAG 19 MAART 1970
len 14.50
bar
's maandags
tot 1 uur
■Ie food als non
|abant, om onze
op de juiste
:ide relatiekring
gelijkheden aan
Ittige wijze kan
Inzet een niveau
vaar te maken.
IV.
SEXORGIEëN VAN Komsomol-
jnctionarissen met arbeidsters in
zijdefabrieken van de textielstad
rgana in Oezbekistan hebben de
"om opgewekt van het Kremlin,
al er in het zonnige Oezbekistan
lemaal niet gebeurt 3000 kilo-
■ter van Moskou is in geuren
kleuren uit de doeken gedaan
or het blad van de communis-
che jeugdbeweging de Komso-
olskaya Pravda.
Het is een van de eerste keren
t in een Russisch blad zo open
bloot wordt geschreven over
adige praktijken en groepssex.
Komsomolskaya Pïavda be-
irijit de arrestatie en „mysteri-
euze nrijlating" van Y. Yadgarev en
vier van zijn vrienden, van wie en
kele getrouwd en vader, die sex-
pairtijtjes hielden in een officieel
bureau van de Komsomol in Fer
gana.
De aanklacht die tegen Yadgarev
is ingediend door de officier van
justitie in Fergana luidde: door
leugens en door misbruik te ma
ken van zijn positie van secretaris
van het Komsomolcomité van de
zijdefabriek in Fergana, namen
Yadgarev en zijn vrienden meisjes
uit de fabriek mee naar het Kom-
somolappartement, waar zij drank
kregen en daarna het bed in moes
ten.
Geen van de meisjes is gearres
teerd. De vijf mannen zijn ook weer
op vrije voeten „ook ai dacht de
politie dat zij wel 10 tot 15 jaar
zouden krijgen", schrijft de Kom
somolskaya Pravda.
Yadgarev en drie van zijn vrien
den zouden op bevel van „hoger
hand" zijn vrij gelaten, de vierde
vriend is uit de gevangenis ont
snapt. Een van de verdachten,
aldus het blad, heeft na zijn
vrijlating wraak genomen op een
van de meisjes door haar een flink
pak slaag te geven. De man die uit
de gevangenis ontsnapte, loopt vrij
door de stad en probeert mogelijke
getuigen om te kopen.
sjes in pop-vorm
IN HET museum van Barcelona,
t naar zijn naam genoemd is,
eft Picasso 800 schilderijen, teke-
ingen en gravures cadeau gedaan,
ie hij in zijn jeugd in Spanje heeft
smaakt. De waarde van de schil-
erijen ia meer van sentimentele
ard. In Barcelona is Picasso in zijn
nge jaren gaan schilderen en te
men op de school voor schone
misten en ofschoon hij later in
trijs ging wonen, is hij tot 1917
ihaaldelijk naar Barcelona terug-
ekeerd. Mede door vroegere schen
ingen is het museum van Barcelo-
a het grootste Picassomuseum ter
lereld geworden. Het zal worden
erbouwd om alle werken van Pi-
asso te kunnen omvatten.
Het museum voor moderne kunst
Madrid heeft gevraagd het be
ende schilderij Guernica te mogen
ebben, maar dat heeft Picasso tot
usver steeds geweigerd. Het doek
elt voor de nazi-bombardementen
pgenoemde stad tijdens de burger-
toen Franco in zijn strijd
het republikeinse bewind ge-
;eund werd door Hitier en Muso-
ni. Na de burgeroorlog is Picasso
ooit meer in Spanje geweest. Het
oek zal hij pas aan Spanje afstaan,
opnieuw de republiek in
Spanje is geproclameerd.
ADVERTENTIE)
blijkt vreemd voor adviseurs In
maar soms adviseren wij pia-
die voor stommetje spelen: we
bedoelen piano's die door gebruik
het derde pedaal vrijwel geluid-
bos spelen. Op deze wijze hebben
Ji| al heel wat flatneuroses genezen,
burenruzies voorkomen en de studie
»sn menig adspirant concertpianist
8«ed. Waarmee wij maar willen zeg-
W dat U - zelfs voor een stom
«kies - beter naar Bender kunt gaanl
DEZE MIDI jurk is van de Haagse modeontwerper Gerard Brussé uit de
Uni Fashion collectie 1970. De mannequin draagt er een lakeren hoedje bij.
deskundig in klank
Breda, van Coothplaln 12 - tel. 30164
^sterdam - Arnhem - Lelden - Rotterdam
EEN LONDENSE muziekhoogle-
raar beweert van de Griekse com
ponist Mikis Theodorakis een vrij
heidslied ontvangen te hebben dat
deze op een ansichtkaart uit een
gevangenkamp heeft weten te
smokkelen.
De professor, hoogleraar in de
compositieleer aan de koninklijke
muziekacademie van Londen werkt
aan een arrangement en hoopt het
lied spoedig op de plaats op te ne
men. Volgens hem is het „een heel
mooi lied, zeer ontroerend, zeer
melodisch"-
Een deel van de tekst vertaald
door een Griek luidt volgens hem:
„Gedenk ons, arm, verlaten volk
achter de tralies slaan onze harten
als vroeger
voor vrijheid, liefde en vrede
Gedenk ons, mijn arm, verlaten volk
CV)
m
LU
~o
(V)
m JOSEPHINE
CiOMMUNE, vrijwillige ar-
moede, het zoeken van ex
tase, het zijn nog altijd hete
hangijzers, die door veel men
sen als voorboden worden gezien
van een vreselijke, bandeloze
tijd. Dat is eigenlijk jammer,
want hoewel de aandacht voor
dit soort zaken nu bijzonder
groot is, zijn deze „moderne
fratsen" vele eeuwen ouder dan
onze industriële consumptie
maatschappij.
De publicist en adviseur van
Fantasio Gerard de Haas noemt
de huidige „subcultuur" een
„radicale herbezinning op de
maatschappij, gevoed door oude
tradities". Hij doelt op de eeu
wen, die vooraf zijn gegaan aan
de Franse staatkundige revolu
tie, de Engelse industriële re
volutie en de twee wereldoor
logen. Dat was de tijd van de
agrarisch-ambachtelijke samen
leving, die in tegenstelling tot
onze „kunstmatige" wereld „na
tuurlijk" genoemd wordt.
In dlie lange tijd werden kinderen
al heel jong als jonge volwassenen
beschouwd. De middeleeuwer Phi
lippe van Novare schreef in zijn
Quatres ages de l'homme dat een
kind van tien jaar het onderscheid
tussen goed en kwaad kent en dat
daarna niet meer toegeeflijk
zijn. Jonge edelen werden via
opvoeding tot vecht-
hoffelijke ridders ge
maakt. Kinderen uit de werkende
stand leerden het vak vam hun va
der. Kleuters lazen Latijn en jonge
prinsjes kwamen op een veel te
grote troon. -
De maatschappij was zo statisch,
dlat twee opeenvolgende generaties
geen meningsverschillen hadden.
Bovendien ontbrak elke informatie
in deze gesloten gemeenschappen
over- mogelijke andere waardenor
men. Het algemene beeld van die
tijd is een beeld van rust, zonder
schokkende generatieverschillen.
Toch waren er ook toen al jon
geren, die af en toe eens uit die
streng afgebakende weg naar de
volwassenheid wilden breken. Op
het platteland probeerden ze hun
kinderlijke blijheid uit te leven op
de kermissen, die eens per jaar in
het dorp kwamen. Bizar uitgedoste
tovenaarsdwaze kunstenaars en
muzikanten uit den vreemde brach
ten dat geluk van de eeuwige jeugd
terug.
Het is niet zo moeilijk in deze
kunstenmakers de voorlopers van
de huidige popgroepen te zien. We
hoeven alleen maar te denken aan
een zonderling figuur als dr. John,
die met vreemde formules een we
reld van magie oproept.
Maar er zijn nog meer parallel
len. In de middeleeuwen zwierven
groepen religieuze fanatici door het
land, die niet in huis, huwelijk en
vaderland geloofden. Deze groepen
hielden zich voornamelijk met re
ligie bezig en streden voor een ra
dicale verandering van de maat
schappij. Het duidelijkste voorbeeld
is het onrustzaaiende optreden van
die non-conformistische Dopersen,
diait veel gehoor vond bij jongeren,
die beducht waren voor de ernst
en de strakheid van het dagelijkse
leven. Zo hielpen in Duitsland de
zgn. Tuehknappen soms op zeer
wrede wijze steden in te nemen om
er een experimentele maatschappij
te bouwen volgens revolutionaire
spiritistische ideeën.
Toen de indrukwekkende indus
triële maatschappij haar intrede
deed, werd het leven veel ingewik
kelder en minder speels. De botsing
tussen zorgeloze kinderjaren en de
harde volwassen werkelijkheid
werd steeds groter. Pas in de jaren
zestig van deze eeuw kregen jonge
ren de middelen, vrije tijd, eigen
geld, eigen artiesten, om diat niet
aan tijd gebonden geluk te uiten.
In onze kunstmatige stedelijke
wereld is bovendien de behoefte
aan het natuurlijke, romantische
steeds groter geworden. Omdat ech
ter ons leven stoelt op snelheid, ef
ficiency en mechanisatie, is de echo
van de roep om „natuurlijk geluk"
des te kolossaler.
Vermoedelijk sluimeren deze Ide
alen bij iedere Westeuropeaan. Het
opvallende is dat met de zwervers
uit de middeleeuwen de eersten
waren, die op zo'n buitengewone
marnier gingen leven. We moeten
terug gaan naar het oude India.
Daar maakten zich jongeren los uit
de gevestigde orde om kris-kras
door het land te trekken. Ze deden
dat in groepsverband en dat zou
den we tegenwoordig een commune
noemen. Huwelijk en bezit bestond
niet voor hen. Ze leefden voortdu
rend in armoede en ze leefden van
wat ze kregen. Bedelen was iets
heel normaals.
Er zijn geleerden die de gelijke
nis van onze archetypische idealen
met deze Indische leefwijze verkla
ren uit het feit dat onze vroege
voorouders uit het hart van Azië
afkomstig zijn. Een feit is dat de
Indische mystiek en geheimzinnig
heid ons en ocnze voorouders altijd
bijzonder aangesproken hebben.
Onze sprookjes wemelen van
„De riten van Coco Robicheaux
die onzichtbaar voor
ieder, behalve voor mij,
op zal treden als tweede
beschermengel, tot je hem overwerkt".
Dr. John,
vreemde reïncarnaties, tovermidde
len en geheimzinnige vorsten int
het oosten. Ook de recente aandacht
voor yoga en bewustzijnsverruimde
middelen wijzen in deze richting.
Het verband tussen het gebruik
van deze middelen en mystiek en
extaise is duidelijk en daarom is het
heel goed mogelijk dat vroegere Eu
ropese asceten eens van hasjiesj of
marihuana hebben geproefd. Dan
ie het probleem van de drugs ook
niet iets van deze verderfelijke tijd.
Tenslotte waren er dan nog de stu
denten, die in maar heel weinig op
zichten op de door Moskou betaalde
activist van nu leken. Ze werden
alls militairen gedrild in hun uni
forme, zwarte capes en 's avonds
letterlijk opgesloten, in studenten-
tehuizen.
Bij gebrek aan politieke scholing
leefden ze hun agressie uit in staal
tjes van heldenmoed voor het va
derland. Toch beschikten zij over
een zekere speelruimte voor de
volwassenheid kwam en een vader
uit Orleans schreef zijn zoon-stu-
denit eens dat hij „liederlijk en lui"
was en „liever lichtzinnig dan kuis"
en er de voorkeur aan gaf zijn vin
gers over de gitaar te laten gaan.
En dat verwijt past dan weer
helemaal in onze tijd.
TOON DERKX
HET HOOFDBESTUUR van het
Humanistisch Verbond heeft alle
15.000 leden een brief geschreven,
waarin het zes vergaderingen aan
kondigt, waarop de leden zich kun
nen uitspreken over de vraag, of
het verbond „een kritisch verbond"
moet worden. De vergaderingen
worden de komende weken gehou
den in Assen, Deventer, Utrecht,
Amsterdam, Rotterdam en Eindho
ven.
„Aanleiding tot deze stap is kri
tiek van leden op het hoofdbestuur.
„Toen het hoofdbestuur zich tijdens
de Maagdenhuisaffaire met een of
ficiële uitspraak in de discussie
mengde, hebben verscheidene leden
ons op de vingers getikt, sommi
gen bedankten zelfs voor het lid
maatschap. Maar toen het bestuur
enige tijd later zijn mond hield bij
de zaak wan de Bredase oorlogsmis
dadigers, verzette men zich er weer
tegen dat het verbond zweeg als
het graf", aldus de brief.
Oim voorlopig tot een oplossing te
komen hebben vijftien hoofdbe
stuursleden besloten, nooit een of
ficiële uitspraak te doen die bij een
of meer bestuursleden op onover
komelijke bezwaren stuit. Het be
stuur vermoedt namelijk dat dezelf
de bezwaren in een dergelijk geval
eveneens bij een deel van de leden
van het verbond leven, maar het
is er niet zeker vam.
Op de zes vergaderingen zullen
aan de ieden vragen worden voor
gelegd als: moet het verbond zich
met uitspraken in actuele kwesties
mengen, mag het bestuur namens
het verbond een uitspraak doen in
politieke zaken, geeft een officiële
uitspraak van het hoofdbestuur de
mening van het hele verbond weer
en zijn de leden misschien bang
voor een „kritisch verbond"?
In het humanistisch verbond ge
schiedt de democratische controle
op het hoofdbestuur tot nu toe op
het tweejaarlijkse congres van af
gevaardigden van de gemeenschap
pen (afdelingen) en op de ongeveer
driemaandelijkse bijeenkomsten vam
de verbondsraad (een klediner col
lege vam afgevaardigden). Op de
zes vergaderingen zal de komen
de weken niet worden gestemd,
maar het hoofdbestuur zal zich mo
reel wel gebonden voelen als uit
deze bijeenkomsten duidelijk een
andere lijn tevoorschijn komt en
als de leden kennelijk een andere,
meer directe manier van inspraak
wensen.
mrbmrt dc pendel stil blijft hsn$en.. bsnken! -5^Ljboolli^enomte
