an
en
Rene Pijnen van start in
Milaan-San Remo
met gehechte elleboog
iJAN JANSSEN WEERSTOND MERCKX
„Ik voel me
ijzersterk...
Jo Yrancken won
Ster van Zwolle
Allan won „Sint Anlhonis
Copygraph'70
253
korti
PARIJS-NICE
door
Peter Heerkens
VIJFDE SPORTPAGINA DE STEM VAN MAANDAG 16 MAART 1970
erg wel te verstaan,
fijze waarop Attje de ee,
ten meters afraffelde w-
te volgen voor Ans Schut' I
achter en het verschil I
lke doorkomst duidelijker f
enslotte een flink stuk j«
lamplicht glansde, dat ju I
overbruggen, toen Attjil
elstra al was gefinisht. At-1
sche wereldrecordrit -1_ I
.aar carrière werd vast I
de volgende tussentijd^" I
in 28.5 seconden, 700 I
.5, 1100 meter in 1.40.2 ej I
e officiële slottijd van 2.n
ijden van Ans Schut v-
.04.7, 1.42.0. Haar eindtijd I
20.1 J 1
explosie bestond er alle
aan te nemen, dat Att;( i
elstra ook 't wereldrecord
ier afstanden zou meepak-
het weer weigerde aijj
ing. De zachte föhnwitm
ndag grote hoeveelheden
)e baan werd zwaar. Èa
itje de 1000 m won en op
■nde 3000 meter haar per.
record tot 5.04.7 terug.
eef zij met een totaal van I
iten vrij ver van haar doel
I. Haar tweede doel bereik,
er ruimschoots. Ans Schut
n de totaal rangschikking
ichterstand van meer dan
m.
1
IN 'Tj
Cees Rentmeester op kop van het peloton.
(Van onze speciale verslaggever)
SEILLANS René Pijnen en Harm
Ottenbros hebben het einde van Pa
rijsNice niet gehaald. Zij gaven,
kort na elkaar, op in de eerste 40
kilometer van de zesde etappe, toen
Willem II bovendien ook nog Rik
van Looy en zijn knecht Herman van
Loo verspeelden. Daarmee was Ton
Vissers in een klap de helft van zijn
ploeg kwijt, welk leed enigszins ver
zacht werd door het uitstekende rij
den van Jos van der Vleuten, die met
een schitterende sprint beslag legde
op de vierde plaats.
René Pijnen verdween op een bij
zonder ongelukkige manier uit de
ronide toen hij iin de afdaling van de
Espigoulier ten val kwam. Terwijl de
renners met vijftig of meer kilome
ters peir uur naar beneden suisden,
sprong zijn achterband. Pijnen vloog
uit de bocht en schuurde met zijn
linkerelleboog over de ruwe grond
die een diepe wond trok. 's Avonds,
in de ambulance-auto voor het hotel,
werd door de rondedokter hechtin
gen aangebracht. „En dat", signaleer
de ploegleider Ton Vissers met be
wondering in zijn stem, „zonder ver
doving".
René Pijnen: „Ze wilden me een
spuit geven en dat heb ik geweigerd.
Maar op het laatst kon ik er toch
niet meer goed tegen. Toen heb ik
mijn hoofd maar omgedraaid." Of
ficieel mag René Pijnen pas over tien
dagen weer koersen. „De dokter zei,
dat die hechtingen er op 24 maart
uit kunnen en dat ik in die tijd niet
aan wedstrijden mag deelnemen.
Maar dat doe ik toch! Ik ben vast
en zeker van plan te starten in Mi
laan - San Remo. Ik reed geweldig
goed, daarom voel ik er weinig voor
NNIS. Nederland heeft de
tafeltenniscompetitie in de
visie te Voorburg afgeslo-
:n 43 overwinning op De-1
Een, gezien in het licht I
rente nederlaag tegen Bel-1
prestatie, want de Denen
n totaal slechts één keer
>or poule-winnaar Oosten-
1DBAL. De Nederlandse
g kreeg in sporthal Telle
veen een lesje in slagvaai-
m Tsjechoslowakije. Na de
et 2—6 achter gestaan te
noest Oranje uiteindelijk
capituleren. De Tsjechi-
;s bedienden zich van ver-
spelsystemen die voor Ne-
machtig bleken.
ION. De 17-jarige Neder-1
zdmintonkampioene Joke
;kom uit Wassenaar is
rationale toernooi in het j
House te Londen tot de lial-
damesenkelspel doorge-1
Zij kwam zover door in de
de de Britse Giles met 11-61
rrslaan. De overige Neder-
eelsters werden al eerder
reld.
31-jarige Oostenrijker Ka-
iz heeft in Voss (Noorwe-
het tweede achtereenvol-
r de wereldtitel in de Alpi-
Latie gewonnen. De enige I
ndidaat voor de titel was|
ran Patrick Russel, doch de
in de grote slalom.
SPORT. Dr. Gualtiero Cas-
Italië zegevierde op liet
dux" in de Grote Prijs van
liek tijdens het internatio-1
ours te Dortmund. De Ne-
Anton Ebben op „Kai-1
rrd tweede. Evenals de Ita-
i hij het parcours zonder
n op te lopen.
De dames hockeyploegen
and en Australië hebben in
City stadion te Londen te-
r gelijk gespeeld (11). De
he dames maken een toer-
Sroot-Brittannië. Het West-
rkeyelftal verloor in Tarra-
-2 van Spanje. Er waren
(houwers.
(Van onze speciale verslaggever)
I SEILLANS „We moeten eerlek blijven" oordeelde Jan Janssen,
„ik rijd voor een tweede plaats. Je weet natuurlijk nooit hoe het loopt,
maar normaal gesproken wint Eddy en ben ik tweede. Is dat niet
schitterend voor een man van mijn leeftijd?! Tweede in ParijsNice,
en zeker deze zware, dat telt. Verslag enworden door een coureur
s Merckx, vind ik geen schande".
Een schande is het zeker niet, als
[men weet hoe Jan Janssen bezig is
[eweest aan de zijde van het Bel-
lische fenomeen. Hoe hij twee dagen
de slag zat, terwijl achter hem een
|peloton met jongeren finaal aan flar-
ging. Hoe hij knokte in de tijd,
jiat de bezamwagen steeds voller
jwerd. Ottenbros stapte af, drie rit
winnaars Ritter, Altig en Chemello)
tn nog een serie anderen gaven er de
brui aan. Hoe hij oprukte naar een
tweede plaats in het algemeen klas-
jiement in etappes, die de meeste ren
ters met minuten en minuten ach
terstand uitreden. Verslagen wor-
ien door Eddy Merckx, zondag, in
jeen rit waarvan de opvallend goed
rijdende Gerben Karstens zei: „Ze
Jletsen als beesten", was geen scihan-
|ie.
ten overwinning op diezelfde Merckx
laterdag in Hyeres, een grandioze
Jfiestatie. Jan Janssen vierde zijn
met champagne en filtersiga
retten. Hij genoot zichtbaar van het
lojke gevoel er nog bij te horen in het
Pielerpeloton. „Luister", filosofeer
de hij, achterover leunend, „de Bel-
lïen zullen wel zeggen dat Merckx
F* gematst heeft, maar ik kan je
Toekeren dat Eddy geen cadeau-
1™ weggeeft Wat hij kanp akken dat
pet ie. Ik trouwens ook. Poulidor
15 ™aad °P me, dat ik zo gefietst
"i om vooruit te blijven waardoor
■Merckx
nog meer voorsprong kon ne
pt Maar ik heb onderweg natuur-
l« goed zitten denken. Kijk, rede
neerde ik, Parijs-Nice wint ie toch.
?aar is nauwelijks wat aan te doen.
p mij dan proberen een ritje te
Ipen. Dat kunnen ze me nooit
pr afnemen, begrijp je".
1 hi die tactiek slaagde Jan Jans-
- i grandioos: „Merckx trok de spurt
a en pal voor de streep viel hij stil.
Jjjffl ik. Pats en het was gebeurd.
Paar ik heb er wel voor moeten wer-
IJ™i zeg zelf". jn het zware karwei
|i a' de overwinningsrace was Jan
Ijwssen tot zijn ouderwetse vorm ge-
I "®en op de Mont Faron. Toen al
B het peloton uit elkaar, omdat de
(mende wind en het koude regen-
r slachtoffers eisten op de col Es-
JRoulier, waar René Pijnen zo hard
IJ1 hat hij moest opgeven en waar
hut 8 "en'meester met een flinke
J* '«gen het asfalt vol prut ging.
(ita te er ver door achterop en
«i® 111 gezelschap van Duyndam,
f s' Van Katwijk en Bukacki.
®eer in de achterhoede, suk-
I.-'e van Looy naar een roem-
el™e. Wat vooraan overbleef
Kitte6" ?roep van ongeveer dertig
|sts die op de Mont Faron split-
Id's af! t e P'oegjes tobbers tegen
I, juschuweliike bult. Daar reet Jan
Ihjtt n het lint in stukjes. Hij de-
aan de voet van de berg.
V4 kx in het wiel- Van der
'•ton 31,1 er bij, Capieau en
|Vn 5 p'oeSgenoot Ócana.
Monti?11 de sloPende dans tegen
Ren het ,ar?n- Dit zware gevecht ,te-
Kd ./i'JSwgspercentage, tegen de
terugvond. Hij gaf Merckx en Ocana
nauwelijks de tijd kop te nemen.
Steeds drong hij zichzelf naar voren.
Later, achter champagne en met
een filtersigaretje: „Ik heb me in tij
den niet zo sterk gevoeld. Vorig jaar
ging ik moeilijk. Het was steeds weer
forceren geblazen, steeds weer op
karakter rijden. Nu ging het soepel,
vlot, makkelijk. Ik denk dat het komt
omdat ik het in de winter rustig aan
deed".
Jan Janssen kwam als derde door
op de top waar achter een levensge
vaarlijke afdaling bleek te liggen.
Een duik naar beneden, had alles weg
van een speedway-wedstrijd, zoals
Jan Janssen het later kernachtig uit
drukte. De koplopers (die inmiddels
van de Bossche en Capieau kwijt
waren) vlogen als projectielen naar
beneden over grint, door plassen wa
ter en langs gapende afgronden. Jan
Janssen werd er het meest door ge
hinderd. Twee, die, vier keer zette hij
zijn bril op en af.
Later, achter dat glaasje en met
dat rokertje: „Die modder spatte
steeds tegen mijn glazen. Soms zag ik
geen meter. Zette ik mijn bril af, dan
kon ik alleen de silhouetten van cou
reurs zien. Verschrikkelijk wat was
dat erg. Doordat ik zo slecht zag, had
ik veel meer te lijden dan de anderen.
Ik reed meer door gaten dan zij, ik
remde te rap of te slap en het is on
gelooflijk belangrijk om dat soort
dingen juist goed te doen. Maar ik
zag bijna niks".
In deze drieste tocht naar beneden
sloeg Jan Janssen na enkele kilome
ters met het achterwiel tegen een
muurtje. Het kostte hem zijn speciale
fiets die hij had laten monteren. „Ik
vroeg extra licht materiaal, want ik
wilde vandaag alles of niks. Toen ik
die muur raakte, moest ik over op
mijn eigen fiets, maar och, met nog
twintig kilometer te doen gaf dat
niks".
In dat slot die laatste twintig kilo
meter naar Heres waar de palmbo-
men diep doorbogen onder de zware
wind en de zee met woeste golven tot
dicht bij de boulevard kwam, reed
Jan Janssen zich leeg. Daar dook hij,
op jacht naar een overwinning, naar
zijn eigen moraal, naar het zelfver
trouwen voor een heel seizoen, diep
onder in de beugel. De achtervolgers
Van der Vleuten, Van den Bossche.
Raymond, Bellone, Grelin, Capieau,
Poulidor, Guimard en Aimar, kwam
ondanks die inspanningen dichterbij
en dat was voor het belangrijkste
deel te danken aan Jos van der Vleu
ten, die onvermoeibaar („Ik reed for
midabel en ik had het geluk dat ik
sneller durfde dalen dan meestal")
op kop ging. Uiteindelijk bleek de
vaart van de kopgroep het te winnen
De drie kwamen met een voorsprong
van 57 seconden binnen en men weet
Jacques Freijters in actie tijdens de zesde etappe van
was de
Parijs-Nice.
het intussen, Jan Janssen
sterkste in de sprint.
Vanaf het wereldkampioenschap in
Heerlen waar hij verslagen werd was
hij nooit meer zo direct in duel ge
weest met Eddy Merckx. „Zoals ik
vandaag ging, wist ik dat ik hem kon
hebben", vertelde Janssen, „Maar ik
kreeg het toch wel even benauwd
toen ik mijn achterband slapper voel
de worden. Hij liep niet leeg geluk
kig, maar de spanning was er af. Ik
durfde niet naar de mecaniciën. Het
was nog maar drie kilometer. Ik
dacht: als je het laat merken ben je
verkocht. Gaat ie helemaal leeg, dan
zie je maar weer. Het gebeurde ge
lukkig niet en toen Merckx stilviel
kon ik er zo overheen".
Een dag later in Seillans, lag de
situatie net anders maar Janssens
prestatie leed er niet onder. De bij-
na onmenselijk inspannende rit (die
(ADVERTENTIE
beslist werd een plaatselijke ronde
van 22 kilometer met een bijna lood
recht naar boven en beneden lopende
berg waarop de coureurs met tiental
len tegelijk uit de wielen vlogen)
konden slechts zeventien van de ruim
tachtig renners in de voorhoede vol
brengen.
En een van hen was Jan Janssen
die de dag ervoor zoveel gegeven had
en nu de enige bleek, die weer een
rechtstreeks duel met Merckx aan
bond op het sterk naar boven lopen
de laatste stuk waarop de streep lag.
Jan Janssen redde het dit keer niet,
maar, zoals hij zelf zei, verliezen van
Merckx is geen schande. De Belg,
die zijn mogelijkheden als dikwijls
toonde om te weten over welke uit
zonderlijke klasse hij beschikt, rijdt
ook in deze Parijs-Nice als een super
man. Hij maakt voor de zoveelste
keer de indruk niets te kunnen ver
liezen en andermaal vragen de Bel
gische sportjournalisten af hoe en
wat ze over hem kunnen schrijven.
Merckx is in alle toonaarden en alle
superlatieven bezongen. Zijn over
winningen rijgen zich vlotter aaneen
dan bij wie ook en steeds imponeren
ze.
Zo gaat „De zwarte van Tervuren"
vandaag als grootste kanshebber op
Nice af en hij zal daarbij gevolgd
worden door de Belgische prinsessen
Marie Esmeralde en Marie Christine,
die een plaats krijgen in de auto van
de directeur-général Jean Leulliot.
En met dat koninklijke bezoek is er
weer een historisch feit in toegevoegd
aan de lange lijst die Eddy Merckx
heeft en waarvan men zich kan af
vragen welke omvang die precies zal
hebben als hij stopt met wielrennen.
(Van onze sportredactie)
ZWOLLE „We zullen wel zien
wat het vandaag wordt", zei de Zuid-
Limburgse renner Jo Vrancken enke
le minuten voor de start van de tien
de Ster van Zwolle, de openingsklas-
sieker van het Nederlandse wieier-
seizoen. 3,5 uur later had de vier
kante Ovis-renner „het gezien". Met
opgeheven arm kwam de kleine ren
ner uit Linne als overwinnaar over
de witte streep. Voor de tweede ach
tereenvolgende keer stond Jo Vranc
ken in het middelpunt van de be
langstelling. Vorig jaar was de sterke
renner heer en meester en ook dit
jaar toonde hij zich weer de snelste.
Vrancken maakte deel uit van een
kopgroep, die zich na 125 km tussen
Genemuiden en Kampen losmaakte.
Op dat moment waren er van de 120
gestarte renners nog slechts 40 in de
strijd. In een „waaier" probeerden
de vluchters een voorsprong te ne
men, maar het hoge tempo van de
tweede groep maakte dit onmogelijk.
Vrancken, de ijzersterke Louis West
rus en Sjef v. d. Burgh trokken in
hun demarrage Cor Leunis, Herman
van de Loo, Jans Vlot en Nanno Bak
ker met zich mee.
Deze kopgroep van 7 moest er met
vereende krachten de strijd tegen de
harde noordoosten wind aanbinden.
In de eindspurt toonde de Zuidlim
burger zich de rapste spurter. „Ik had
bijna mijn hand te vroeg opgestoken.
Op de laatste 50 meter voelde ik,
dat de overwinning mij niet meer kon
ontgaan. Ik nam een half wieltje
voorsprong en dacht, dat dit voldoen
de zou ziin. Maar ineens kwam West
rus en Van den Burgh naast mij. Ik
gaf alles wat ik in mijn body had,
want deze Ster van Zwolle wilde ik
opnieuw op mijn erelijst bijschrij
ven", zei de dolgelukkige Vrancken
na afloop. „Ik ben altijd vroeg in
vorm. Vorig iaar was dit ook het ge
val, maar dit seizoen wil ik mijn
krachten beter verdelen. Dit jaar heb
ik nog geen enkele wedstrijd gere
den en daarom ben ik blii met deze
overwinning".
De tiende uitgave van de Ster van
Zwolle was evenals andere jaren
geen gemakkelijke ongave voor de
120 gestarte renners. Vorig jaar teis
terden en de wind en de slagregens
het peloton. Dit jaar was het al
leen de scherpe noordoosten wind. die
vooral op de IJsseldijk tussen Has
selt en Kampen veel slachtoffers eiste.
Opvallend was het grote aantal ren
ners dat met materiaalpech de strijd
moest staken. Slechts 40 renners haal
den de finish in Zwolle, waar een
handjevol Zwollenaren de 7 vluch
ters stond op te wachten. De grote
verliezer in de tiende Ster van Zwol
le was Tino Tabak, die tweemaal uit
de kopgroep werd teruggegooid door
een lekke band. De derde maal liet
de blonde Amstelvener de moed zak
ken, en stapte bij Dalfsen in de be
zemwagen.
Tussen Dalfsen en Leme-
lerveld plaatste een kopgroep van 20
renners de beslissende demarrage.
Met vereende krachten namen de 20
koplopers een halve minuut voor
sprong. Dat deze groep zich niet meer
door het jagende peloton zou laten te
rugpakken was duidelijk. Jans en
Wicher Vlot, Ari Hassink, Nanno Bak
ker, Rink Cornelissen, Jan Spetgens,
Frits Slüper, Cor Leunis en Sjef van
de Burgh waren de grote mannen in
deze groep.
Deze ervaren etapperijders kregen
steun van de latere winnaar Jo
Vrancken, zijn ploeggenoot Wim
Waanders. Louis Westrus, de Dene
kamper Kuiper en de ijzersterke Ti
no Tabak.
Na 45 km koers zorgde een valpar
tij in de omgeving van Heino voor
een splitsing in de grote groep.
Bij Den Hulst hadden de 20 kop
lopers een voorsprong opgebouwd
van 2.17 min. en kregen „Vrouwe
Fortuna" op hun „bagagedrager" toen
de spoorbomen tussen Den Hulst en
Lichtmis achter hen dicht vielen. Het
grote peloton moest van achter de
spoorbomen zien hoe de kopgroep in
de verte het tempo nog verhoogde om
zeker te zijn van de beslissende slag.
Op de dijk tussen Hasselt en Kam
pen, waar de wind vrij spel had, viel
de kopgroep definitief uiteen door
dat Jo Vrancken. Louis Westrus en
Sjef van de Burgh met enkele flit
sende demarrages het tempo opvoer
den. Wicher Vlot werd het eerste
slachtoffer, terwijl Wim Waanders
en de Zaankanter Bakker moesten
afhaken. De drie vluchters werden bij
de invalswegen van Zwolle oonieuw
achterhaald door Cor Leunis. Jans
Vlot. v. d. Loo en Nanno Bakker. Jo
Vrancken bleek de rapste spurter.
(ADVERTENTIES)
exposi
•en de
regen, tegen Merckx, te-
idor actUervo'gend groepje met
flier vi" de verrassend sterke Jos
PuDiidf.» aen' ®en 6eveeht waarin
ae i.kromme" Jan Janssen
minder goed 1969 zijn moraal
SINT ANTHONIS (ANP) De
Engelsman Allan, voor de eerste keer
in Nederland, heeft gisteren in Sint
Anthonis de motorcross der azen ge
wonnen. Tot ver in de tweede man
che heeft het daar niet naar uitge
zien. De Zweedse wereldkampioen
Bengt Aberg had namelijk de eerste
manche gewonnen en lag ook in de
tweede aan kop Op een moeilijk ge
deelte van het traject kon hij zijn
machine echter niet onder controle
houden en werd vervolgens bijna
overreden door de Belg Van Veltho-
ven. Met veel moeite haalde de Zweed
nog de finish, maar met een dusda
nige achterstand, dat de overwinning
in het eindklassement naar de Brit
Allan ging.
Verscheidene favorieten moesten
door de zware terreinomstandigheden
de strijd voortijdig staken. Onder hen
waren de Zweden Hammergren en
Kring en de Nederlander Wolsink.
De zijspanklasse leverde een over
winning op voor de Belg De Kostei
die in de eerste manche tweede werd
en in de tweede manche eerste. Broei
Dirckx' machine raakte defect.
De uitslagen zijn: 500 cc: eerste
manche (zestien ronden van twee
km): 1 Aberg (Zweden), 2 Allan
(GB), 3 Karsmakers (Ned.), 4 Teeu-
wissen (Bel.), 5 Decoster (Bel.);
tweede manche (vijftien ronden van
twee km): 1 Van Velthoven (Bel.);
2 Decoster, 3 Wolsink (Ned.), 4 Allan.
5 Karsmakers (Ned.).
Eindklassement: 1 Allan met Gree-
ves; 2 Van Velthoven met Husqvar-
na; 3 Decoster met CZ; 4 Karsma
kers met CZ; 5 Petterson (Zwe.) met
Suszuki.
Zijspanklasse: eerste manche: 1
Malmqvist (Zwe.), 2 De Koster (Bel),
3 Snijder (Ned.); tweede manche
(tien ronden): 1 De Koster, 2 Malmq
vist, 3 Snijder.
Eindklassement: 1 De Koster met
Norton, 2 Malmqvist met BSA, 3 Snij
der met BSA,
Noteert u onderstaande datum vast in
uw agenda. Zodat u niet de kans mist om vlak
bij huis kennis te maken met de volledigste
serie elektrostatische kopieermachines in
Nederland (6 modellen!).
Wel van Copygraph gehoord maar nog
nooit gezien? Reden te meer om de expositie
te bezoeken en zelf te ontdekken hoe scherp
kopieën wel kunnen zijn. Hoe goedkoop.
En hoe snel ze klaar kunnen zijn (10 per
minuut).
Ook uitgebreide demonstraties met het
beroemde Copygraph offsetmateriaal.
Dinsdag 17 en woensdag 18 maart
in onze zojuist geopende zeer moderne showroom in
hel Handelsgebouw, Mr. Dr. Frederikstraat 8, Breda.
Openingstijden: dinsdag 10.00 - 22.00 uur;
woensdag 10.00 - 18.00 uur.
om stil te blijven zitten. Het heeft
me zelf verwonderd, dat ik zo lekker
mee kon in ParijsNice. Gezien de
voorbereidingen had ik er wedmag
verwachtingen van, maar het is me
alles meegevallen. Had ik dit onge
luk niet gekregen en was ik in de
tweede en derde etappe niet geval
len dan zou ik volgens mij toch vier
de in hel algemeen klassement ge
worden zijn. Vooral vandaag had ik
er veel zin in." Als training voor
Milaan - San Remo gaat René Pijnen
vandaag met Harm Ottenbros
achter het peloton aan de laatste
etappe rijden, „want woensdag wil
ik in goede conditie zijn".
Wereldkampioen Harm Ottenbros
vertrok naamloos uit de wedstrijd.
De commissaris, die zijn opgave no
teerde, herkende hem niet (regen
boogtrui verborgen onder een blauw
plastic jasje) en gaf alleen het num
mer door via de radio. Dat was na
dertig kilometer, nog voor de Espi
goulier. „Het was ver genoeg zo",
vond Harm Ottenbros.
„Als je nagaat hoe ik aan deze
ronde begonnen ben, zonder to-aiming,
omdat ik anderhalve week moest rus
ten voor mijn blessure, dam mag ik
nog niet mopperen. Ik ben iemand
die bijna dagelijks moet koereen om
iin vorm te blijven. Stop ik even, zo
als een paar weken geleden, dam kom
ik weer moeilijk op gang. Ik moet
dam aamtrainen, Pijnen niet, die heeft
de échte klasse, die kam daar best
tegen. Eigenlijk had ik de eerste da
gen al willen opgeven, maar het ging
steeds iets beter. Tegen dit weer en
dat parcours kon ik echt niet meer
op. Ja, het was misschien wel ge
gaan als ik me geforceerd had, maar
dat wilde ik voorkomen. Er volgen
nog meer wedstrijden." Het is de
tweede keer, dat Harm Ottenbros
ParijsNice niet uitrijdt. In 1968 gaf
hij op door ziekte, en dat, evenals dit
jaar, na vijf dagen meegereden te
hebben.
Gerben Karstens blijft uitstekend
meedraaien bij de eerste vijftien vam
het algemeen klassement. Zaterdag,
in de etappe die zoveel renners ach
teruit wierp, eindigde hij in de twee
de grote groep ma een sterke solo te
gen de Mont Fagon. Hij zat in de
kopgroep, die aan de voet van de Col
arriveerde, maar reed er een lekke
band. Karstens is daarna alleen naar
boven gegaan en kreeg kort voor de
top aansluiting bij een groepje waar
mee hij ook in Hyeres arriveerde.
Zondag handhaafde hij zich uitste
kend op het zware bergtraject in Sal-
leins, waar hij kort voor de top ge
lost werd en achter het eerste pelo-
lonnetje finishte.
Jacques Frijters kwam dezer da
gen met achterstand te zitten. Na
zestien kilometer zat hij al op 4.20
en dat werd tenslotte welgeteld 27.13.
Frijters: „Ik durf niet te dalen. In
Spanje heb ik eens ooit een renmer
vlak voor mij het ravijn zien invlie
gen. Op dat moment durf ik niet
meer". Zondag eindigde Frijters in
het toch niet zo zware eerste deel
van de etappe (op het nippertje ver
loren doordat Harry Jansen met en
kele millimeters verslagen werd door
Reybroeck), op zes minuten en in
het tweede traject sukkelde hij ver
achterop, bibberend van de kou. „Wat
voel ik me beroerd".
In dezelfde bocht als René Pij
nen ging zaterdag ook Cees Rent
meester tegen de grond, en viel op
zijn door een zware operatie vorig
jaar kwetsbare linkerbeen. „Ik
kreeg een lam gevoel en kon maar
op halve kracht verder. Mijn rech
terbeen moest alles doen. Achteraf
ben ik nog goed weggekomen, want
het had veel erger kunnen zijn." De
rondedokter smeerde verdovende
zalf op de pijnlijke plekken en zon
dag had Cees Rentmeester nauwe
lijks last meer van de blessure. Hij
kwam in beide halve ritten op ach
terstand binnen omdat, legde hij uit,
„ik geen enkel risico wil nemen. Het
is al mooi dat ik ParijsNice kan
uitrijden."
Het lot dat veel renners trof,
raakte ook Richard Bukacki: zijn
achterstand was twee keer bijna een
half uur, eenmaal zes minuten. „Za
terdag", zei Bukacki, „kwam ik bijna
niet vooruit. Ik kreeg in het begin al
een flinke achterstand en toen was
ik natuurlijk gezien. In je eentje ben
je nergens". Als allerlaatste man
kwam hij zondagmiddag in de twee
de eoappe over de berg. Ook nu was
hij in de achterhoede gekomen en
dat lag aan een lekke band.
Wim Dubois heeft zondag een
hachelijke rit gereden. In de afdaling
van de Grimaud reed hij beide rem
men kapot. Schuivend met zijn voe
ten over de grond, vaak remmend
met zijn handen over het wiel, be
leefde hij een gevaarlijk avontuur,
dat goed afliep, zij het dat hij op zes
minuten finishte, 's Middags kreeg
Wim Dubois een weerslag: pijn in
zijn knie van de ongewone daling,
tegenover die pech stond een fraai
succes in de zesde rit. Wim Dubois
klom toen in het tweede groepje naar
boven en won in Hyeres het spurtje
voor de zeventiende plaats.
Jan Janssen heeft goede hoop zijn
tweede plaats te kimnen behouden,
al is het verschil met zijn ploegge
noot Louis Ocana klein, zeventien
seconden. Bovendien gaat de finale
van Parijs-Nice tegen de Col de la
Turbie (een tijdrit van 9,5 kilometer)
en is Ocana een tijdritspecialist.
„Maar", rekende Jan Janssen uit,
„Merckx start achter me ajs laatste.
Je mag ervan uitgaan dat hij me in
loopt. Wel, misschien kan ik me dan
handhaven door in zijn buurt te blii-
ven."
PETER HEERKENS
IJSHOCKEY. Tilburg Trappers heeft
in Tilburg de vriendschappelijke ijs-
hockeywedstrijd tegen Kladno uit
Tsjechoslowakije met 6—10 verloren.
De tussenstanden waren: 3-4, 1-4, 2-2.
De Tilburgse ijshal trok 3000 bezoe
kers.
