ent i De nieuwe revolutionairen HET GEVECHT VAN VADER VERSLUIS MACHTELOOSHEID CHT EN PLICHT M ONS EIGEN GEBIED DR. CORN. VERHOEVEN ratieve /r.) 4 DE STEM' IS KRACHTIG VBI 5000 75 pk 4000 60 pk 3000 46 pk 2000 38 pk 115 pk oes ERKERS HRUVERS (gedipl.) /ERKER ,DE COMMUNISTISCHE WERELD IS NIET COMMUNISTISCH EN DE VRIJE MENS IS NIET VRIJ' ONTROEREND OORZAAK VERSLAGEN 20 DE STEM VAN ZATERDAG 14 MAART 1970 van ons snel groeiend e termijn een rervaring. job voor iemand die ■kkring en een goede js stelt. vilt u meer weten over neem dan kontakt op ief t.a.v. de heer Van AAT 1 - GOES lijnen) - 6995 lijnen) PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGFN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PE'L!NGjjN .Mr^M^PFILI JNGEN .PEILINGEN ^PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN .PEILINGEN PEILINGEN PEIUNGEN PE'UNGEN PEILI ■N fJLy,NGIM11 „PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIL NGEN PEILINGEN PtlUNG ,C|LINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILLINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIL irZijn mensen, die gehuild hebben, toen Russische tanks Praag binnen rolden, toen de vlam van de vrijheid door soldatenlaarzen werd uit trapt. Er zijn mensen, die nu hun vakantie niet in Griekenland willen jrbrengen. Zij kunnen niet genieten van zon en kleuren en licht in een d( waar hef fluiten van een verboden liedje concentratiekamp kan be lenen. •rzijn ook in een vrij land als Nederland mensen die van plan zijn jjgebruik te maken van hun democratisch recht deel te nemen aan vrije diezingen. De opkomstplicht is immers afgeschaft, zeggen zij. De dwang is verdwenen. Gelukkig. Maar de plicht is gebleven. Want van het kostbaar recht om vrij te mogen en vrij te kunnen kiezen geen jvuik maakt is die vrijheid niet waard. De kiezer, die hef allemaal geen (5fkan schelen, maakt de weg vrij voor tanks en soldatenlaarzen, zij het Russische, zij het van Griekse makelij. REN ïaler Vlaanderen n de honderdduizenden STEM-lezers in Brabant en Zeeland zouden wij voor de Statenverkiezingen van woensdag aanstaande het vol de willen voorhouden: het gaat bij deze verkiezingen niet om het wo- iuw-, A.O.W.- of loonbeleid van het kabinet-De Jong. Het gaat niet Schmelzer of Vondeling, om Biesheuvel, Van Mierlo of Annie Kessel. >r het regeringsbeleid kan het volgend jaar bij de kamerverkiezingen len gestemd. /oensdag gaat het om Zeeland, woensdag gaat het om Brabant. /oensdag beslist Zuidwest-Nederland over de mannen en vrouwen, die tomende vier jaar op provinciaal niveau de belangen van dit gebied in gaan behartigen. Woensdag kunnen wij de mensen kiezen, wier nen laten van grote invloed zal zijn op het wonen, op het werken, op leven in deze gewesten. e gemiddelde Nederlander weet weinig of van de Provinciale Staten van de mannen en vrouwen, die er deel van uitmaken. DE STEM heeft Ie afgelopen weken geprobeerd aan het werk en aan die mensen gro- bekendheid te geven. De volgende week, vóór woensdag uiteraard, en wij de kandidaten en hun programma's nogmaals in een samenvat- overzicht plaatsen. ts ktie bzette tijd Kastanje- 4LSTROOIER k, met sttooitabel, met :ware aftakas en neder- je AK 1500x1000 mm. met !5 kg. met hoog draag- met kippende laadbak met grote laadhoogte trme hefkracht 380 kg. cht 115 kg. JJachteloosheid" is een veel ge- l' bruikt woord. Meestal wordt I iet wat klagelijk gebruikt, soms ^tok een beetje beschuldigend en J al die gevallen duidt het op ie afwezigheid van een macht die ten eigenlijk wel zou wensen, lachteloosheid is een doem, een «treurenswaardige begrenzing van macht. Ook dat woord wordt teel gebruikt en dikwijls in het- alfde verband. Hoe meer de mens macht ontdekt, des te meer Óijnt hem zijn machteloosheid te "geren. Misschien is het wel zo, è't machteloosheid genuanceerder nagevoeld kan worden, naarge- toig de macht zich verder uit lekt en meer gebieden aan zich nderwerpt. Hoe meer gebieden «grensd blijken te zijn, des te Mer tentakels krijgt het gevoel 'ffl onmacht. Precies zo gaat het de kennis: hoe meer iemand Wet, des te duidelijker wordt het 'em, hoeveel er nog is dat hij niet Wet. Het probleem van de mach teloosheid schijnt te liggen in de gelijktijdigheid van macht en on echt en in hun evenredige toe- Jarne. Wie het probleem zo stelt, 'ett tegelijk de halve oplossing w handen, namelijk de toename ÏJn de macht, die hij zo graag wil. Misschien is dit een woorden kei. Het woord „macht" betekent "fastens twee dingen. Op de eer- !te Plaats wordt het gebruikt om RMATIEBON mij per omgaande fordérmaten33' le jon:.-. sinten envelop zonder postzegelI vd en aan: H. J. Hoegen Dijkhot Hi j N.V., Antwoord™. 95. Doe!"*'-!! Daarin zijn geweldige vorderingen gemaakt en het resultaat van die vorderingen kunnen we beschou wen als een toename van mense lijke macht en onafhankelijkheid. Op dit gebied zijn gevoelens van onmacht nogal misplaatst, lijkt het. Maar toch sluipt hier de antieke betekenis van het woord „macht" weer binnen, nu zonder ons een kans te geven een oplossing te zoeken in vrome afhankelijkheid. Het is absurd een computer vroom te benaderen, al zou ik niet graag beweren dat het nooit gebeurt. £Je menselijke macht is zo gecom pliceerd geworden, dat zij bij na de zelfstandigheid van antieke kosmische machten dreigt te krij gen. Zij blijft volop menselijk, maar beantwoordt niet meer aan het vermogen van individuele mensen. „De" mens is machtig, maar elke individuele mens is machteloos. En deze gelijktijdig heid van macht en onmacht is het waarschijnlijk die van de machte loosheid zo'n groot probleem maakt. Het is niet erg machteloos te zijn tegenover goden of de na tuur: dat kan zelfs een diepe ge dachte of een lyrisch gevoel zijn. Maar machteloosheid van mensen tegenover mensen is problematisch of zelfs tragisch. Een aspect daar van, het meest lyrische en minst tragische, sluit bij een antieke tra- jachten buiten de mens aan te jjjPden, die zijn bestaan beïnvloe- De goden van de antieke vol- n zijn zo'n macht, het noodlot M een, de natuurwet etc. "Senover deze machten is de ®ens machteloos. Het is alleen zijn aajt de eigen beperkingen te leren "aen (ken u zelf) en zich aan "Passen: overeenkomstig de na- ij 'even. Dat zijn meteen twee langrijke verworvenheden van antieke denken. Machteloos- is een inspiratie tot een i.™om denken. Pascal en Kant enden deze manier van denken volop en waren er gelukkig Machteloosheid, nietigheid is 'fagisch wanneer de mens niet concurreren met de machten. Maai' het woord „macht" bete- kent ook: het menselijke ver- J* met eigen middelen iets kan 'e brengen. Deze macht Va®6' de machten concurreren, lew t oudheid hebben mensen Sea dat een groot deel van toS°ddelijk« macht aan hen zelf kom 3m' z'in rn opstand ge- ie teSen de goden en tegen lot j r- Mensen hebben hun »eip j'^en hand genomen en ge- mJ®™ aan het fatum of aan natuurwetten te gehoor- ferzn i, hebben die wetten on- Haakt en er ëebruik van Se" vo"r hun eigen doeleinden. ditie aan: het is ons onvermogen tegenover wat ons aan noodlot gebleven is, de dood en allerlei ellende in het leven. Wij kunnen elkaar nauwelijks troosten, wij kunnen onze kinderen niet be hoeden voor de vergissingen die wij zelf ook begaan hebben. Wij zijn machteloos tegenover „het leven"; wij berusten daarin. gen ander aspect is dat wij ook machteloos zijn tegenover de machthebbers. Wij worden, zegt men, gemanipuleerd door een handjevol machtige mensen; wij zijn machteloos omdat zij alle macht in handen houden. Is deze veronderstelling juist of is zij een moderne versie van de antieke mythen over de goddelijke mach ten? Ik ben er volstrekt niet zeker van dat dit laatste niet het geval is en dat de hypothese van de manipulerende machthebbers al leen maar bedacht is om de mach teloosheid niet te hoeven aanvaar den en de gedachte daaraan te verbieden uit naam van de god Actie. Voorstanders van die hypo these zullen zeggen dat deze kri tiek bedacht is om de machteloos heid te kunnen aanvaarden en niets te hoeven doen. De mogelijk heid van zo'n misverstand bewijst al dat de machteloosheid groot is, zo groot dat ze niet langer „ver boden" mag worden. FRITZ TEUFEL FIDEL CASTRO CHE GUEVARA REGIS DEBRAY TARQ ALI TILBURG „Van de Berlijnse muur tot de Vietnamese rijstvelden worden de „democratieën" door mensen als Ul- bricht en Johnson met het geweer afgedwongen. Deze barbaarse regimes, die bezig zijn met de systematische vernietiging van het menselijk leven, rechtvaardigen hun han delen in naam van de vrijheid. Als er één politiek feit gecon stateerd moet worden is het, dat de communistische wereld niet communistisch is en dat de vrije wereld niet vrij is". Vrijheid heeft nauwelijks iets te maken met het feit, of burgers om de vier of vijf jaren een parlement kiezen. Ze staat of valt niet met het aantal supermarkten, gokmaehines, casino's of spoetniks dat een land bezit. In onze wereld is het begrip vrijheid geïnfiltreerd door financiële waarden. Het is een stuk comfort geworden dat te koop is voor hen die er geld voor hebben. „De vrijheid die vandaag nage jaagd wordt in de oude maatschap pijen is een aanfluiting voor de mens die in deze maatschappijen niets an ders is geworden dan het instrument van zijn eigen scheppingen en die overschaduwd wordt door de techno logie". Dat schrijft Tom Fawthrop in zijn opstel over buitenparlementaire op positie, een stuk opgenomen in de studie „Niéuwe revolutionairen, linkse oppositie" X) Een bloemlezing die door de in Groot-Brittaemdë wer kende links-radicaal, de Pakistani Tariq Ali is samengesteld. Aandach tig lezen van dit boek, geen gemak kelijke opgave door de vaak onge nietbare in linkse kringen gebruikte ideologische vaktaal, opent vele deu ren naar achtergronden en beweeg redenen van de nieuwe revolutionai ren. Misschien, bijvoorbeeld, vindt men nergens een zo duidelijke uiteenzet ting over het hoe en waarom van het streven naar een buitenparlementai re oppositie als bij de Britse studen tenleider Fawthrop. In zijn stuk ook vindt u de verklaring, waarom juist studenten zich zo fel en zonder pauze verzetten tegen het onderwijssys teem. Die studenten ervaren het als een feit dat dat systeem, evenals de technologie, een instrument is gewor den van de kapitalistische staat. Fawthrop wil naar een maatschap pij, in zijn opvatting slechts door re volutie te bereiken, die zelfbeheer van alle werkers garandeert. De po litieke democratie die werkt via par lementen kan dat niet tot stand bren gen. En dan verklaart hij de politie ke malaise die op het ogenblik in ve le parlementair geregeerde heerst. „Apathie is een kwaal die voortge bracht wordt door tijdelijk politiek falen. Het is de normale uitdrukking van het gevoel van machteloosheid dat gewone mensen ervaren, het is hun berusting tegenover de werke lijkheid. De realiteit van de revolu tie is afhankelijk van de massa der arbeiders en studenten die hun „lot" weigeren te accepteren, en de bour geoisie verwerpen. Studenten en ar beiders moeten zich verenigen en de doelmatigheid van collectieve actie erkennen om eens en voor altijd een eind te maken aan de onderworpen heid van de mens aan de machine en aan de klasse die deze machine bezit en hanteert. Nog nooit zijn Sovjets (arbeidersraden) te gronde gegaan aan enige vermeende zwakke plek in het idee; zij zijn. altijd vermorzeld onder het gewicht van de kapitalis tische of, zoals in Hongarije '56, ge wapende macht". Opgewonden taal? Misschien Maar ook een gedachten-ontwikkeling die veel duidelijk maakt in hedendaagse revolutionaire acties. Want het was deze gedachte, het samengaan van studenten en arbeiders, die enige ja ren geleden in Frankrijk werd nage streefd en die het heersende maat schappelijke systeem tot de rand van de afgrond bracht. Ze werd voor al getorpedeerd door de communis tische partij en sterke krachten in de vakbeweging. Het boek bevat twee stukken die ontroerend zijn. Die mogelijk door generaties die na ons komen zullen worden beschouwd als „grote doku- menten" van deze tijd. Het eerste stuk is de verklaring die de Franse journalist en revolutionair Regis De- bray in Bolivia veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf voor zijn ,hulp' aan de guerrilla's aflegde voor het militair tribunaal aan het eind van zijn „proces". Het is de filosofie van een man die diep gelooft in de strijd tegen de machten die honderden miljoenen rustig in armoede laten leven, opdat zij de rijkdom en welvaart vast in handen kunnen houden. Het is de fi losofie van een mens die eerbied heeft voor het leven, maar die bereid is het te geven om zijn ideaal te ver wezenlijken. Het is ook het .verhaal van de man die trots is, omdat hij heeft gekozen voor de „verworpenen der aarde" en die volledig bereid is de consequentie daarvan in al haar verschrikkelijkheid te ondergaan. Een document humain waaruit men niet kan citeren zonder het geheel onrecht aan te doen. Men moet het rustig lezen. Het laat u beslist niet meer los. Van heel andere aard, nederiger en ook devoter, is de tekst van de ver klaring die Fidel Castro aflegde toen Cuba op een grootse manifestatie in Havanna de in Bolivia omgekomen revolution-air Che Guevara herdacht. Hier herdenkt een man meer dan een vriend met wie hij vele malen de dood in de ogen heeft gezien. Castro getuigt in die rede van zijn overtui ging dat alles waarvoor „de" revolu tie zegt te staan in C-he is te vinden. Met Che stierf een mens die hij lief had, en kreeg de revolutie voor Zuid- Amerika haar legendarische held. Daarom zegt Castro dat toekomstige generaties zullen zeggen „laten we zijn ails Che". „Che is het model ge worden van wat de mens zou moe ten zijn, niet alleen voor ons volk, maar voor het gehele volk in Latijns- Amerika. Hij stond klaar om zijn bloed spontaan te vergieten voor het volk, voor ieder volk". Diezelfde mystiek vindt men terug in Eldridge Cleavers „bericht uit de gevangenis", waarin deze Ameri kaanse militante negerleider vertelt, hoe hij tot de Zwarte Panters kwam. „Onmiddellijk na mijn eerste kennis making werd ik verliefd op de „Zwarte Panter Partij voor Zelfver dediging". Het was letterlijk liefde op het eerste gezicht". Cleaver is een van de markante linkse figuren in de Amerikaanse negerbeweging, voor zitter van de Zwarte Panters. Het zelfde mystieke, maar volop gekruid met een merkwaardig soort humor, vindt u in het verhaal van de West- duiitse maoïstische student Fritz Teu- fel, een jongeman die in zijn land herhaaldelijk terecht moest staan voor politieke en culturele vergrijpen Hij legt zijn „geloofsbelijdenis" neer in een soort zelfbeschuldiging. Zoon uit een burgerlijk milieu. Hij gaat studeren, krijgt belangstelling voor allerlei maatschappelijke en politie ke gebeurtenissen en wordt gegrepen door de geschriften van de grote re volutionairen. Daarover schrijft hij, als het ware als een buitenstaander: „T. (dat is hijzelf) begon dingen te begrijpen, waar hij tevoren slechts een vaag vermoeden van had: bij voorbeeld dat in een bourgeoismaat- schappij eigendom en vrijheid iden tiek zijn; dat vrijheid óf als vorm bestaat, als de vrije keuze tussen twee kwaden (zoals een student die een kamer zoekt), óf als inhoud, als particuliere eigendom, hetgeen bete kent: bevoorrecht zijn". De ontboe zeming van Teufel geeft ons de kans bijna op de voet het geestelijke pro ces te volgen dat hem, de student, tot links-radicaal maakte. Een boei end proces dat in grote trekken niet zoveel zal verschillen van wat heel wat studenten ervoeren en nog steeds ervaren. En dat heel duidelijk maakt wat vele hunner bezielt. Belangwekkend ook is de bijdrage van de Britse jood Tony Cliff over de strijd in het Midden-Oosten. Cliff is in 1930 door de zionisten uit Palesti na gezet. Hij is uit overtuiging soli dair met de honderdduizenden Ara bieren die Palestina zijn uitgezet. Cliff is marxist en een expert op het gebied van zaken die het nabije Oos ten betreffen. Zijn solidariteit brengt hem aan de kant van de armen in de wereld, dus ook aan die van de Ara bische boeren, de kleine mensen die in elk politiek systeem tot nu toe het loodje moeten leggen. Hij kant zich niet tegen de Israëli, maar wel tegen het „imperialistische zionisme". Hij eindigt zijn opstel: „De enig moge lijke oplossing voor de noden van het Midden-Oosten is de revolutie van de arbeiders en boeren, gericht op het stichten van een socialistische repu bliek met volledige rechten voor jo den, Koerden en alle nationale min derheden". In dit boek vindt men de neerslag van het groeiende internationale ver zet tegen een maatschappij die orga nisatorisch de antwoorden niet kan, of wil, geven op de uitdaging van technologie en politieke dictatuur. Het verzet tegen de eenzijdig uit groeiende kapitalistische welvaarts maatschappij en een in bureaucratie en partij dogma's verstard commu nisme. De meeste bijdragen beschrij ven achtergronden en oorzaken van regionale revolutionaire bewegingen. Maar wat wordt beschreven zijn symptomen die men over de hele wereld vindt. Men kan stellen dat de ideeën die overal ten grondslag lig gen aan de linkse oppositie in deze studies hun regionale gestalten krij gen. Die ideeën zijn volop op mars. Dat maakt dit boek waard gelezen en herlezen te worden. Het vertelt veel over onze eigentijdse geschiede nis. JACQUES LEVIJ TARIQ ALI. „Nieuwe revolutionai ren, linkse oppositie". (.Vitg. P. Brand 304 pag f 16,90). BREDA Wat is er aan de hand met de medische stand? Wat speelt er af in de verborgen heid. Verborgenheid die wordt opgeroepen door dat deel van de ambtseed, dat de arts verplicht „de vakbroeder tegen de buiten wereld te beschermen". Is het juist, dat artsen een col lega, die wordt aangeklaagd „dek ken"? Is het juist, dat de medi sche stand gemaakte fouten „re gelt" onder de striktste geheim houding? Is het juist, dat de bui tenwereld blijft geloven in het „wat dokter doet is welgedaan", wat hij ook doet? Of zou het nog juister zijn, wanneer de buitenwereld vertrouwd raakte met het idee, dat artsen mensen zijn, wier vakbekwaamheid gerespecteerd wordt en aanvaard, evenals hun menselijke beperkingen? Maar wier integriteit evenzeer ter discussie kan staan als die van rechters, politie agenten, politici, sociale werkers, journalisten of werkgevers, die zich tot taak hebben gesteld andere be langen van de mens dan zijn zuiver lichamelijk zijn te dienen. Vragen, die je jezelf stelt, wan neer je het boek hebt gelezen, dat de vader van Mia Versluis heeft ge schreven en dat nu is verschenen. Mia Versluis, nu bijna 25 ja>ar oud, werd op 14 april 1966, in het zieken huis Ziekenzorg te Enschede geope reerd. Zij had knobbels aan haar voet die zij wilde laten weghalen. Tijdens de operatie traden complicaties op. Door zuurstofgebrek werden zodani ge beschadigingen aan haar herse nen aangericht, dat zij werd „gede- celebreerd", onthersend. Zjj bleef in leven, maar slechts als vegeterend lichaam, het bewust zijn was verdwenen, ze moet kunst- tig in leven worden gehouden. Ze haalt adem door middel van een buisje door mond en luchtpijp. Ze is niet in staat zelf haar speeksel door te slikken zou het buisje verwij derd worden dan zouden haar longen vollopen met speeksel, waarna ze zou stikken. Haar vader heeft twee jaar lang gevochten om zijn recht te krij gen. Recht, waaronder hij verstaat: veroordeling van de man, die door een onjuiste behandeling de toestand van zijn dochter heeft veroorzaakt. (De narcotiseur werd door het Me disch Tuchtcollege te Zwolle veroor deeld tot duizend gulden boete, waar tegen de inspecteur van de Volksge zondheid in beroep gaat bij het Ge rechtshof te Arnhem, dat de narcoti seur tot een half jaar schorsing uit het medisch ambt veroordeelt, waar tegen deze arts weer in beroep gaat bij de Hoge Raad. Deze gelast een nieuw onderzoek door het Amster- se Gerechtshof, dat de man weer tot 1000 gulden boete veroordeelt). Hij verstaat onder recht ook: veroorde ling van de leiding van 't ziekenhuis. Ziekenzorg wegens een onzorgvuldi ge behandeling van Mia Versluis, waardoor ernstige doorligwonden zijn ontstaan, ten gevolge waarvan het rechterbeen van het meisje moest worden geamputeerd, evenals onher stelbare vergroeiingen. De veroordelingen werden uitge sproken, omdat de rechters tot de overtuiging waren gekomen, dat de narcotiseur zich in ernstige mate had schuldig gemaakt aan fouten tijdens de narcosetoediening. De toestand van Mia Versluis toen de narcose werd toegediend was al zo alarme rend, dat de operatie had moeten worden gestopt. Dat is niet gebeurd. Nadat de opgetreden hartstilstand door massage en het toedienen van zuurstof was opgeheven werd zelfs de tweede voet geopereerd Dat de narcotiseur een fout had gemaakt werd dus als vaststaand erkend hij werd er bovendien voor ontsla gen door de directie van „Zieken zorg". Maar voor de rechters stond het niet vast, dat er een oorzakelijk ver band was tussen de fout van de nar cotiseur en de onthersening van Mia Versluis, zoals die na de operatie werd geconstateerd. Er werd door één getuige-deskundige gewezen op de mogelijkheid van een onbekende overgevoeligheid voor de narcose, op de mogelijkheid van een longcollops op de mogelijkheid van verborgen hartafwijkingen, zeldzaam voorko mende zaken, maar voor de rech ters voldoende motivering om niet aan te nemen, dat de fout van de nar cotiseur de oorzaak van de onttake ling van Mia Versluis was Deze uitspraak maakte het de offi cier van justitie onmogelijk een strafrechtelijke procdure te begin nen tegen de narcotiseur. De aan klacht van vader Versluis tegen de leiding van het ziekenhuis Zieken zorg over onvoldoende verzorging werd niet in behandeling genomen. Officieel, omdat een onderzoek door de officier van justitie had aange toond, dat er geen strafbare feiten waren gepleegd. Een onderzoek waarbij vader Versluis niet was ge hoord, waarbij niemand van de jus titie de toestand van Mia Versluis zelf had onderzocht: er is nooit ie mand bij haar geweest. Officieus zo mag met het privé- onderzoekje van vader Versluis wel noemen werd de klacht gesepo neerd, omdat drie artsen van Zieken zorg zich tegenover de officier van justitie bereid verklaarden onder ede te bevestigen dat de doorligwonden niet werden verzorgd, omdat dit hen door de ouders van Mia verboden was! En dat nadat diezelfde ouders er pas na heel veel moeite in slaagden om hun dochter uit Ziekenzorg weg te krijgen en in een ander ziekenhuis te laten opnemen, waar de doorlig wonden werden genezen Nadat vader Versluis na twee jaar vechten door zijn werkgever ontsla gen werd, omdat hij niet meer vol deed. Nadat vader Versluis voor geeste lijk inspannend werk volslagen onge schikt was verklaard, omdat hij was leeg gevochten Nadat de familie Versluis een jaar lang in een verbouwde varkensstal heeft gewoond om maar dicht in de buurt van Mia te kunnen zijn.. En daarmee was voor vader Ver sluis de zaak ten einde. Hij was op alle fronten verslagen door een machtig apparaat, dat geheel legaal dwarsliggers de nek kan breken. Want zelfs het voorstel van de nar cotiseur om het luchtbuisje bij Mia weg te halen om zo een eind aan haar leven te maken werd door het Amsterdamse Gerechtshof niet ver werpelijk of strafbaar geacht. „Hij heeft met dit voorstel de grens van het oirbare niet overschreden", al dus het hof. Een verregaande uit spraak, zeker wanneer datzelfde Hof tegelijkertijd erkent, dat het hier gaat om een „uiterst moeilijke pro blematiek, die zich in een stadium van ontwikkeling bevindt en nog al lerminst is uitgekristalliseerd". Wie het boek van vader Versluis leest houdt een bittere nasmaak in de mond. De lezer heeft niet alleen ken nis genomen van het (met een hele boel feiten gestaafde) relaas van de vader; hij heeft ook de reprodukties gezien van dreigbrieven van de ad vocaat van de narcotiseur, toen de ze had vernomen dat er een boek zi i komen, zowel aan de vader als aan de VARA, die het plan had een inter view met hem uit te zenden. Wie het boek van vader Versluis leest gaat zich de vragen stellen, die aan het begin van deze bespreking zijn vermeld. Want ook al erkent men met kille rationaliteit, dat het boek niet best is geschreven, dat va der Versluis soms doet denken aan Shylock, die ten koste van alles het pond vlees van zijn slachtoffer wil, dat hij soms bijna irritant rechtlij nig eist wat hij als recht ziet, dan nog blijft er een document over, dat je huiverend doet vragen of al die ziekenhuisverhalen over slechte be handeling, raadselachtige sterfgeval len, vreemde „ongelukjes" mis- Mia Versluis en liaar verloofde Geert, kort voor de fatale operatie. schien toch niet zo onzindelijk waren als je altijd had verondersteld, om dat ze afkomstig waren van onoor deelkundige buitenstaanders. Bui tenstaanders tegen wie de artsen el kaar dienen te beschermen. Wellicht, dat dit boek over deze spectaculaire affaire, die enige ja ren lang de gemoederen van velen heeft beziggehouden, eir toe bij draagt dat de ideologen van de me dische stand zich nader bezinnen op de plaats van de medische stand in de gemeenschap. Een gemeenschap, die niet ten onrechte openheid en duidelijkheid eist. Ook van degenen, die zich met 's mensen lichamelijk welzijn beziggehouden. HANS LUTZ „Mia Versluis", geschreven door va der Versluis. Uitgeverij Het Medium Epe.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 21