Zeldzaam optreden
van Graham Greene
Als au-pair meisje ben
je van niets zeker
de
charmante
koffiepot
BENDER
smaak!
Goed dat er politie is
i precies in
JK
3 ELK VAT
MUZIKALE
PROEFTIJD
deskundig in klank
Ellendig
Stom geluk
JOSEPHINE
m
JOSEPHINE
LUCKY
LUKE
SUSKE
en WISKE
Dank je TeutjeJom, lussen ie-
le eüemj'Ue betueters is Qeenl
dUsis meer voor onsfé
DE STEM VAN DONDERDAG 19 FEBRUARI 1970
lijk een originele
erence van Jas-
t alles. Op meer
breekt Jasperina
dat u een prijs
nen! Vele prijzen
en vele vaten
voordeelpak en
TIJDENS EEN internationaal badmintontoernooi in Haarlem protesteerde
deze jongeman tegen deelname van Zuidafrikaners. Hij gooide een rook-
bommetje (van Russische makelij? red.). De stank van deze zure bom was
io penetrant dat een behulpzame politie-agent meteen zijn beschermende
taak waarmaakte. Voor alle zekerheid werd de jongen zelfs voor onder-
raek naar het politiebureau gebracht.
(ADVERTENTIE)
Muzikale studie willen wij stimuleren.
Noemt U het gerust eigenbelang,
maar houdt het in gedachten. Bij
voorbeeld als Uw kind piano wil leren
spelen en U niet weet of U met een
tijdelijke bevlieging dan wel met een
ontluikend virtuoos te maken hebt.
Bender geeft Uw kind een muzikale
proeftijd. Is het ernst dan blijft de
piano en betaalt U de koopsom. Was
het toch een bevlieging dan zijn Uw
enige kosten de huurprijs. Overigens
zijn er veel meer redenen om altijd
bij Bender advies in te winnenl
Breda, van Coothpleln 12 - tel. 30164
Amsterdam - Arnhem - Leiden - Rotterdam
GRAHAM GREENE, die velen
beschouwen als de belangrij kste le
vende romanschrijver van Groot-
Brittannië, heeft meer dian 35 boe
kon geschreven, maar zijn privé
leven en zijn gedachten behoudt hij
geheel voor zichzelf.
Zijn godsdienstige overtuiging?
„Ik jjen volkomen serieus wat
mijn geloof betreft, hoewel ik niet
geloof, dat miin mede-katholieken
het met mij eens zijn".
Hebben zijn romans een basisfi
losofie?
„Ik heb geen basisfilosofie".
Welk advies geeft hij een jonge
schrijver?
„Steek je handen uit de mouwen
en blijf stug doorwerken".
De 65-jarige Greene weigert voor
de televisie op te treden, „omdat ik
geen acteur ben". Hij voelt niets
voor interviews. Vorig weekend
keerde hij uit Antibes in Z.-Frank-
rijk naar Engeland terug voor een
zeldzaam optreden in het openbaar.
In zijn toespraak tot de leden van
Londen's National Film Theater,
zweeg Greene echter hardnekkig
over zijn privé leven. Hij hield zich
strikt aan het opgegeven onderwerp
het schrijven van filmscenario's.
Hij vindt dat filmwerk nog even
ellendig, als toen hij het geld hard
nodig had en hij de kans kreeg er
op deze mander wat bij te verdie
nen. „Eigenlijk haat ik dit werk",
zegt hij.
In 1939 werd liem aangeboden
het scenario te schrijven voor een
film over John Galsworthy. Dat
verhaal bevatte een zelfmoord en
een onschuldige die voor een moord
werd opgehangen. „Beide onderde
len werden door de censor verbo
den", zei hij. Bijna 20 jaar later
werd zijn roman „The Quiet Ameri
can, die in Zuid-Vietnam speelt,
„verfilmd". Het politieke aspect
vtm het boek werd volkomen ver
draaid", zei hij.
„Ik geloof niet dat ik afgestompt
ben. Een lange reeks Amerikaanse
films zoals The Quiet American
heeft mij met afgrijzen vervuld".
Van Greene zijn meer dan 20 ro
mans verfilmd. Niet al die romans
zijn aoor hemzelf daarvoor bewerkt.
Indien hem morgen werd gevraagd
een scenario te schrijven, zou hij
weigeren en wel omdat hij meer
geïnteresseerd is in het schrijven
van een roman.
„HET IS TE hopen dat Jan Cre-
mer een goed schilder is, dan kun
nen we hem dit boek vergeven".
Aldus de New York Times op haar
boekenpagina deze week over het
tweede deel van Cremers autobio
grafische trilogie.
Het werk dat hier uitkwam bij
Grove Press onder de titel: Jan
Cremer writes again, vindt geen
waardering in de New York Times.
De oplage van het boek bedraagt
15.000 exemplaren en de plannen
staan vast om het werk, ondanks
de negatieve kritieken, over enig
tijd in pocketvorm uit te geven.
„Onze plannen zullen geen veran
dering ondergaan na de minder lo
vende perskritieken", aldus een
zegsman van Groves Press.
„Is er een excuus te bedenken
voor het infantilisme van Cre
mer?". schrijft de New York Ti
mes. „Hij mag dan aardig anecdo
tes kunnen vertellen, hij is een pu
ber. Hij geeft meer om zijn hond
dan om zijn vrouw die een kind
verwacht".
„Indien men aan een Amerikaan
se maatschppij verkoopt, ben ik
bang, dat het om het geld te doen is.
Greene, die er gezond en verzorgd
uitzag, stond zijn gehoor beleefd en
prettig te woord. Er waren echter
geen televisiecamera's, geen inter
views en geen inlichtingen over
het hotel waar hij logeerde. Hij ver
trok even snel en geheimzinnig als
hij aankwam.
Hij woont geheel alleen in Anti
bes of Parijs. Hij heeft verklaard
dat hij, als hij zou moeten kiezen,
liever in de Sowjet-Unie dan in de
Verenigde Staten zou willen wonen.
Maar Greene heeft in het openbaar
geprotesteerd tegen de Russische
behandeling van schrijvers en hij
heeft zijn Russische royalties aan
geboden aan de vrouwen van twee
in de gevangenis zuchtende Russi
sche schrijvers, Yuri Daniel en An
drei Sinyavski.
Hoe was het nationaal film thea
ter erin geslaagd Greene tot een
optreden te bewegen? „Stom geluk"
zei een woordvoerder. „Wij hadden
als lokvink aan de uitnodiging de
mededeling toegevoegd, dat wij na
derhand een aantal van zijn films
zouden vertonen en hij hapte on
middellijk toe" Om dieper inzicht
in zijn persoonlijkheid te krijgen
wacht de, letterkundige wereld op
de publikatie vam Greene's levens
beschrijving A sort of life, waaraan
hij op het ogenblik werkt.
t—
O
X
on
CL
m
LU
-O
on
X
O
ELK jaar trekken ongeveer
18.000 meisjes naar Enge
land om daar meubels te boe
nen, vloeren schoon te maken,
kinderen in bed te doen, borden
te breken en om de taal te leren.
Iets minder dan de helft van
deze meisjes komt uit Duitsland
en Frankrijk, de rest is afkom
stig uit andere delen van Euro
pa. Maar ze komen ook van ver
der: zelfs Japanse meisjes trek
ken de halve wereld door om in
Engeland als au-pair te gaan
werken.
Wanneer een meisje in eigen
land een baan aanneemt, wordt
er meestal een contract opge
maakt. Zij valt in ieder geval
onder een regeling, die door de
overheid is opgesteld. De over
heid heeft zo ook controle op de
verhouding werkgever-werkne
mer. Als ze echter veel verder
van huis gaat werken als au-
pair, is haar betrekking tot de
werkgever op enkele kleinig
heden na niet formeel gere
geld.
Bij aankomst in Engeland krijgen
de meisjes een boekje, dat door het
Engelse ministerie van binnenland
se zaken wordt uitgegeven. Daarin
wordt de ideale dochter-familie re
latie beschreven en tevens geeft het
boekje adviezen voor zakgeld. Dat
is alles. Voor Londen hadden die
adviezen meer aan de tijd aange
past kunnen worden. Dat is alles;
het enige contact met de overheid
is verder de registratie bij de politie.
Als het au-pair meisje haar baan
niet prettig vindt, als ze denkt te
hard te moeten werken, zich onder
betaald acht, of zich op een andere
manier misbruikt voelt, kan zij niets
anders doen dan vertrekken. Als
zij haar werkgever niet aanstaat,
kan hij haar op straat zetten met
een opzegtermijn, die de lengte
heeft van de tijd, die het kost een
koffertje te pakken.
De vrijblijvendheid van de hele
zaak rond de „au-pairs" verontrust
veel mensen al jaren. Vragen om
meer zekerheden voor het au-pair
meisje komen van verschillende
kanten. De algemeen secretaris van
de British Vigilance Society (een
soort vereniging ter bescherming
van vrouwen en meisjes) is bena
derd door talenscholen en door
leraren, die hem schrijven over de
problemen van hun leerlingen.
Hij zegt: „Deze meisjes moeten
UITKIJKEN BIJ HET OVER
STEKEN heet de brochure, die de
Federatie van katholieke Verenigin
gen Meisjesbelangen in Nederland
heeft uitgegeven. Het centraal bu
reau buitenland van deze organi
satie staat de meisjes die in het
buitenland willen werken, ten dien
ste om te bemiddelen bij het vin
den van een verantwoord au-pair
adres of de betrouwbaarheid uan
een zelf gevonden adres nagaat. Het
adres van Meisjesbelangen is He
rengracht 162 in Amsterdam. Tele
foon: 020-243184. Als je plannen in
die richting hebt, verzuim dan niet
even te bellen of te schrijven.
meer zekerheid hebben. Het loon
is niet het belangrijkste bestanddeel
van die zekerheid." De voorzitster
van de Vigilance Society, Dame Jo
an Vickers, is niet alleen bezorgd
over de situatie, waarin vreemde
au-pair meisjes in Engeland verzeild
kunnen raken. Zij wil ook waken
over de Engelse meisjes, die naar
het buitenland vertrekken.
Al in 1966 heeft zij de Raad van
Europa een ontwerp „au-pair ver
drag" voorgelegd. Enkele maanden
geleden werd het ontwerp ter rati
ficatie aangeboden aan de verschil
lende regeringen in Europa. Zij het
in sterk verzwakte vorm, aldus de
voorzitster.
„We hebben om een conventie
gevraagd en we krijgen niet meer
dan een overeenkomst. Als regelin
gen onder „overeenkomst" vallen,
is het voldoende, als ze zijn vast
gelegd in een briefwisseling. Dat is
dan precies hetzelfde, als wat er
tot op heden gebeurt. De hele zaak
is en blijft onvoldoende geregeld."
Dame Joan heeft onmiddellijk
steun gevraagd aan de ambassadeurs
van de diverse Europese landen in
Engeland en uitstel van ratificatie
gevraagd. „We hebben meer tijd
nodig om alle voorzieningen te on
derzoeken."
Sommigen vinden dat de bestaan
de informele overeenkomst de beste
is; zij vrezen namelijk dat bij een
meer vastgelegde vorm de verhou
ding gezin-dochter in het gedrang
komt. In ieder geval zou een stren
gere controle op het verschijnsel au-
pair zorgen voor een meer serieuze
behandeling van de moeilijkheden.
Voordat de huisvrouw een zenuw
toeval krijgt en voordat haar au-
pair snikkend wegvlucht in de
nacht.
THEO VAN DER TAK
TOCH NIET 10
BE ex DAT
IDEE VAN JOU.
DENVER
AL5 HU DAN TOCH
NIET ZUN MUN VWJT
WIL, ZULLEN VJE HEM
ERUIT UAGEN.IVC HEB
EEN PLANNETJE!
