f Vrij leven en liefhebben in Beeville, Nw.-Zeeland Komt er een plastic centrum voor kunstenaars? Voor de commune is politiek even belangrijk als kunstmest Mini bom Fulbright „Johnson leugenaar Sneeu w AANTAL PRIESTERS NEEMT FLINK AF Russische spion in VS aangehouden MET KUNSTSTOFFEN KUN JE ALLE KANTEN OP modder door Norman Webster politiek schema resultaten New York Tii honderd vliet DE STEM (Van onze correspondent) Het motto „Liefde in een romantisch paradijs" klinkt zo aantrekkelijk dat het duizenden mensen zou moeten aantrekken. Toch is de Bee- ville-commune, Nieuwzeelands merkwaardigste groep vrijdenkers, nog niet overbevolkt. Sinds de oprichting van de com mune, 42 jaar geleden door Raymond Hansen (mysticus, filosoof, dichter en nonconformist) heeft ze nogal wat jtoi doen opwaaien Beeville is beperkt gebleven tot 14 volwassenen en 25 kinderen In al die jaren heb ben honderden het leven in de com mune proberen te leven Slechts een paar hebben het er langer uitgehou den dar enkele weken. De commune van Ray Hansen be staat uit een rustig landgoed van 12 hectare in Tauhei. 25 kilometer van de stad Hamilton in North Island Liefde wordt beschouwd als dé wet van het teven en als basis van ware vrijheid tussen mensen. Er is geen regel dat men getrouwd moet zijn, of niet getrouwd moet zijn om ge slachtsverkeer te bedrijven. Toch worden kinderen als een zegen be schouwd en met liefde en zorg grootgebracht. Leden van de Bee- ville-eommune leven een zorgeloos bestaan. Van niemand wordt ver wacht dat hij een bepaalde gods dienst of manier van leven aan hangt Iedereen leeft naar zijn eiger geloof, zijn eigen begrip Volgens Ray kan liefde niet bekrachtigd worden door huwelijksbeloften. Vol gens hem is een huwelijkseed zeli verderfelijk voor de liefde. Twee vrouwen uit Beeville hebben samen 15 kinderen van hem ter wereld ge bracht. De beide vrouwen wonen nog in de commune. De kinderen zijn opgegroeid en her en der over Nieuw Zeeland en Australië ver spreid. Sommige zitten op de uni versiteit, andere onderhouden zelf een gezin mét vrije liefde of zonder. Eén of twee van hen zijn in de com mune gebleven. Ray Hansen heeft de commune ipgericht nadat hij een volgeling ge worden was van de voormalige theo soof J- Krishnamurti. Zijn broer was de eerste die zich bij hem aansloot, daarna kwamen verschillende ande ren uit diverse delen van Nieuw- Zeeiand Het meeste voedsel dat ze gebruiken wordt door de leden van de commune zelf verbouwd op de boerderij Minstens een keer per dag eten ze gezamenlijk aan de gemeen schappelijke tafel Radio, televisie, krant, bibliotheek en zwembad zijn voor iedereen beschikbaar. De mees te bewoners van de commune zijn vegetariër, ook al zijn er geen wet ten tegen vlees, alcohol of tabak. Sommigen maken er gebruik van, anderen niet. De leden van de com mune verdelen het werk en krijgen De vreemdste groep vrije vo gels in Nieuw-Zeeland is de Beeville commune bij Hamil ton in North Island. Gedu rende 42 jaar heeft Raymond Hansen de leiding van de commune, waar geen vaste regels bestaan. een klein deel van de opbrengst. Dit deel ig afhankelijk van hun per soonlijke waarde voor de commune en van hun behoeften. De inkomsten van de commune zijn afkomstig van een bloeiend fruit- en honingbedrijf. Deze inkom sten zijn groot genoeg om allen een tamelijk comfortabel leven te be zorgen. De gebouwen van de boerde rij zijn duizenden guldens waard. Sommige leden wonen in aparte huizen die rondom de boerderij staan andere wonen in een soort hotel, ieder naar zijn eigen voorkeur. Ieder lid van de commune is aan gesloten bij de Beeville Trust Board die de eigendommen in beheer heeft en de handelstransacties uitvoert. Ray Hansen is de enige overle vende van de oorspronkelijke com mune, die er helemaal niet slecht voor staat. Financieel beschouwd staat ze er zelfs beter voor dan ooit tevoren. Beeville staat bekend als pacifistisch. De leden die de lei ding hebben zijn al verschillende ke ren gearresteerd omdat ze niks te maken wilde hebben met de militai re dienst. Ray Hansen heeft het meest meegemaakt bij het verwezen lijken van zijn droom: „leven in een commune waarin iedereen in vrede kan leven met de wereld en met elkaar". Twee van zijn broers gingen tij dens de Tweede Wereldoorlog naar strafkampen en naar de gevangenis omdat zij dienstweigeraars waren. Ray kwam zelf ook in de gevange nis omdat hij de honingoogst niet voor militaire doeleinden liet ge bruiken. Aan het einde van de oor log zat hij nog een tijdje in de ge vangenis omdat hij zijn broer, die ontsnapt was, onderdak had ver leend- Na de oorlog had de commu ne een meningsverschil met de re gering over de inkomstenbelasting en Ray ging voor de derde keer de gevangenis in. Twee van zijn zoons werden gearresteerd toen zij weiger den in vredestijd in dienst te gaan. In 1960 ging Ray weer de gevange nis in wegens een conflict met on- derwijs-autoriteiten. Er komen nog steeds nieuwe men sen bij in Beeville. In de commune zitten op het ogenblik een Ameri kaan en een Engelsman. Volgens Ray is het voor hen die lid willen worden belangrijk dat ze overtuigd zijn van de waarheid en dat ze zoe ken naar „die waarden die harmonie en geluk in het leven brengen". Hij is van mening dat de ideeën van zijn commune in deze tijd meer worden geaccepteerd. Hij wijst op de veranderde houding tegenover sex hippies de alternatieve maat schappij en de groeiende belang stelling voor nieuwe godsdiensten, meditatie en Yoga. Niettemin bedraagt het bevol kingscijfer van Beeville maar 14. Waarom hebben er zoveel het Idyl lische leven de rug toegekeerd? Misschien is het allemaal toch niet zo idyllisch. Belangstelling? Het adres is: Bee ville Community, R. D. 5, Morrins- ville North Island, New Zealand. Nog meer belangstelling? Het tele foonnummer is 709 Tauhei, Nieuw Zeeland. (Van onze kunstredactie) De Stichtse Culturele Raad beijvert zich momenteel om in of nabij Utrecht een permanente werkplaats in te richten, waar beeldende kunsentaars en leerlingen zich in een passende outillage kunnen bezig houden met de ver- en bewerking van plastics. Hiervoor zou niet al leen de industrie geïnteresseerd moeten worden met een investering bij de start en met blijvende informatie, maar zouden ook alle aca demies in den lande te betrekken zijn, waardoor subsidiabele moge lijkheden zouden ontstaan voor het nieuwe Plastic-Centrum. Kunstenaars zouden voorts tegen betaling er hun opdrachten gestalte kunnen geven. Men denkt zich dit Plastic-Centrum in met annex woon gelegenheid, zodat geïnteresseerden zich gedurende enige tijd als inter nen in dit verschijnsel kunnen ver diepen. Op de academies wordt nog weimg met dit materiaal onderwezen, om dat men daarvoor niet over de nodi ge, maar dure outillages beschikt, maar bovendien omdat er kostbare voorzieningen getroffen moeten wor den om schade aan de gezondheid bij het werken met vergiftige stoffen te voorkomen. Voorts zou het depar tement van CRM het zich tot een eer kunnen rekenen onze beeldende kunstenaars in dit opzicht te steunen, nu er ook in het buitenland een toe nemende vraag ontstaat naar plas tieken en andere kunstuitingen op basis van kunststoffen. De kunststof fen van de chemische industrie bie den ook de beeldende kunstenaar tal van nieuwe mogelijkheden. Ten eerste bewijzen de snelstollende kunstharsen bij het vervaardigen van gietvormen betere diensten dan het brekelijke gips of klei ooit heb ben gedaan Maar bovendien dienen deze stoffen zich als zelfstandig ma teriaal ter bewerking aan de kunste naar aan, als een uitdaging om er nieuwe vormen mee te scheppen met uitbuiting van de specifieke eigenschappen van deze stoffen. Df drijvende vorm in de Kröller-Müller- vijver is daar een voorbeeld van. Er bestaan steenharde kunsthar sen, die zich laten bewerk als hout of steen, maar er zijn ook zeer lichte plastics, die gemakkelijk transporta bel zijn en minder onderhevig aan de zwaartekracht^ Gróte plastieken vergen dan geen stévige, kostbare fundamenten. Zij kunnen zelfs wor den opgehangen dan wel geschapen worden als kantelvormen. Er zijn po- lyestervormen te creëren, die bij aanraking elektronische geluiden reeksen voortbrengen die samenhan gen met deze vormen. Zowel de kan- telvorm als de geluidsplastiek ver langen deelname van de beschouwer aan het kunstwerk, zodat er een ster kere betrokkenheid dan tot nu toe kan ontstaan tussen kunst en kunst- bezitter. Ook de schuimtarsen tonen wonderlijke eigenschappen. Men kan deze vrij laten schuimen, waardoor de wonderlijkste, meest onverwachte vormen ontstaan, waarin men ook kan ingrijpen om tot de gewenste idee te raken. Met de substantiële gietharsen is het bovendien mogelijk tot zeer fragiele structuren te komen, zonder dat dit de stabiliteit schaadt. Ook de schuimbladen verlangen een geheel nieuwe manier van be- en verwerking door de mogelijkheid ze in alle gewenste vormen te snijden door middel van een hete draad. Bij de beeldende kunstenaars be staat grote belangstelling voor deze kunststoffen. Het TNO te Delft gaf onder grote interesse van de zijdt der kunstenaars op speciale bijeen komsten al enige malen informatii over de eigenschappen van de kunst stoffen en over de mogelijkheden tol verwerking daarvan, terwijl een cur sus, gewijd aan dit nieuwe verschijn sel, zelfs royaal werd overtekend Ook de Stichtse Culturele Raad te Utrecht riep onlangs voor een infor matieve bijeenkomst de kunstenaars bijeen. Men had op 60 man gerekend Er kwamen er 500. De beeldende kunstenaars, die mei deze kunstoffen werken, hebben ten koste van schade en schande tot nu toe zelf moeten avonturen. Tegen het TNO, waarvan men het weten schappelijk werk overigens looft, heeft men de klacht, dat dit te weinig is ingesteld op de kunstenaar. Dit gold tot voor kort ook de chemi sche industrie, die dacht aan grote omzetten en de kunstenaar vergat. Kunsthandels bleken slecht voorzien van kunstharsen en zo deze al voor handen waren ontbraken de moge lijkheden om zich van de eigenschap pen van de kunststoffen op de hoog te te stellen. Voor de industriële vormgevers lagen deze zaken eenvoudiger, omdat zij via de bedrijven contacten onder houden met fabrieken en verkoop kantoren. De kunstenaars stellen echter heel andere eisen dan de in dustriële vormgever, omdat de crea tie van laatstgenoemde fabrieksma tig te vervaardigen moet zijn en der halve aan de vormgeving qua fanta sie minder hoge eisen stelt dan de vrij werkende beeldende kunstenaar, die naar eigen invoelen unica ont werpt en met geen andere bekom mernis dan het uiteindelijke resul taat langdurig experimenteert, ver andert en bijwerkt. Heel langzaam ontstaat er momen teel bij de b-wetenschappen meer oog voor de eisen en de positie van de beeldende kunstenaar Met qpn subsidie van het Prins Bernhard- fonds wordt momenteel studie ver richt naar de binding tussen de beel dende kunstenaar en de beoefenaar van de wetenschap, terwijl de che mische faculteit van de Utrechtse rijksuniversiteit binnenkort een dis cussie over deze zaak op gang zal brengen. Ook hierom meent de Stichtse Culturele Raad. dat Utrecht de aangewezen plaats is voor het nieuwe Plastic-Centrum. De univer siteit kan dan het wetenschappelijk aandeel van een daarvoor in te stel len stichting voor haar rekening ne men. Van deze medewerking zegt de heer M. Leeflang, directeur van de Stichtse Culturele Raad, zich verze kerd te weten. De twee beeldende kunstenaars J. Goldenbeld en R. Goené, beiden ac tief in het gewest Utrecht van de BBK, beschikken over een aantal jaren ervaring in de verwerking van kunststoffen. Eerstgenoemde heeft plastic reliëfs en plastieken vervaar digd zowel geplaatst in de openlucht als binnen, terwijl Goené de plastic vooral gebruikt voor het uitzetten van de vorm van werken in brons etc. Het is hem hierdoor mogelijk de tussenfase van het gieten over te slaan. Werken van zijn hand vindt men in Amerika, Duitsland, Zweden en eigen land. Plastieken van kunststof bezitten een grote houdbaarheid in de open lucht. In een rapport van het TNO wordt vastgesteld, dat de eerste ver schijnselen van verwering pas optre den na 35 jaar. Men kan de plastiek dan van een nieuwe laag voorzien. Ook kan men hij voorbaat een harde, weerbestendige kunststof opspuiten. Gebleken is, dat de kleuren bij plas ticverwerking niet alleen feller kun nen zijn, maar ook meer bestendig tegen weersinvoeden, hetgeen als een voorbeeld wordt gezien speciaal voor ons kleurloze land. Voor de grotere stukken geldt bovendien de gunstige omstandigheid, dat deze met behulp van kunststof in één keer gegoten kunnen worden en kan worden afge zien van de omweg van fragmenten, Juist de voeging van dergelijke frag menten levert in de praktijk de zwak ke punten op. Misschien heeft de beeldende kun stenaar zich te lang afzijdig gehou den van de kunststoffen. Maar voor een deel ligt de schuld ook bij de in dustrie, die heeft verzuimd de ar tiest attent te maken op de moge lijkheden. Hoe het ook zij, de binding is thans gelegd en schijnt ook toe te nemen in intensiteit. Voor de heel' dende kunst betekent dit een nieuwe impuls, een uitdaging om met uit buiting van de specifieke eigenschap pen van deze kunststoffen tot nieuwe vormen en stijlen te komen. PEKING Ho Tsjou leunde achterover in zijn stoel, rolde een enorme, losjes gestopte kegelvormige sigaret, stak het grootste eind aan en zei: „Voor de bevrijding werden de dorpelingen hier wreed onderdrukt en uitgebuit door Kwomintang-reactionairen en landhe ren. Ze hadden een miserabel leven zoals de beesten, de runderen. Ze hadden niet eens genoeg te eten". Dit is een begin van een verhaal, dat dikwijls genoeg in de Chinese pers gelezen kan worden over de slechte tijden voor de communisti sche machtsovername van 20 jaar ge leden, de daaropvolgende vooruit gang en de betere tijden die naar men zegt al het resultaat zijn van de hervormingen doorgevoerd na de grote proletarische culturele revolu tie. De „succes-story" krijgt meer leven als zij verteld wordt door een man op een boerderij, waar kippen en varkens het gezelschap complete ren. Het dorpje Chen ten zuidoosten van Kanton (dat het van voedsel helpt voorzien) in de warme zuidelij ke provincie Kwantung. Met een be volking van 2100 zielen 400 gezin nen en 1.006 arbeiders is het een van de 14 produktie-brigades van een volkscommune Ho (43) is de partijse cretaris van de brigade, maar be paald geen bleke bureaucraat Hij pezig, zonverbrand, op blote voe ten en pruime- en perzikbomen en hemd aan heeft heel zijn leven in het dorp gewoond en hij zegt van iedere vier dagen er drie naar het land te gaan. Het belangrijkste stuk land van de brigade is er een van 2.000 mou (één mou is ongeveer 675 vierkante me ter). waarop jaarlijks rijst, graan, bo nen, bloemkool, mosterdzaad en koo] wordt verbouwd. Dan is er een stuk land van 1.600 mou, waarop aardno- ten en pruimen en perzikbomen •taan Dit stuk grond wordt nog ge cultiveerd door de brigade, een pro ces dat begon tijdens de culturele revolutie. Op de onvruchtbare grond verspreiden de boeren dikke, vrucht bare modder die ze van de bodem van een brede drooggelegde vijver halen. Die vijver ligt naast de smalle, modderige landweg, die de hoofdstraa vormt. De eerste indruk van het dorp is onvergetelijk: aan de rechterkant een enorm grote oppervlakte modder waarin mannen en vrouwen aan het zwoegen zijn. De zware modcjer wordt in manden geschept, die dan aan de twee uiteinden van een juk worden opgehangen. Het is afmat tend, smerig werk. Het dorp heeft ook een stuk grond van 3.800 mou in de heuvels, waar pijnbomen groeien om erosie te voor komen. Ër groeit wat suikerriet en in de beken wordt wat vis gevangen. De brigade is onderverdeeld in acht produktie-teams; een negende team zorgt voor het mechanische onder houd en voor het mixen van de kunstmest. Dit laatste team heeft een capaciteit van ongeveer 500 kilo per dag. De behoefte aan kunst mest varieert per seizoen. Een gesprek met Ho en een wan deling door het dorp leverden een aantal aanwijzingen op over de op bouw van de Chinese boeren-commu- nes. Zo bestaan er privé-stukjes grond en de boeren mogen ook wat (eigen) vee houden. Op hun eigen akkertjes van nog geen een-tiende mou ver bouwen de boeren groenten en fokken ze varkens en kippen. Toch zijn de ze stukjes grond geen werkelijk ei gendom. Die van iedere produktie- groep zijn onder één noemer ge bracht en de veredeling en verde ling van de produkten geschiedt door de groep als geheel. Alleen verkoop aan de staat is mogelijk. De boeren mogen ook geen kunst mest voor hun grond kopen. Die is uitsluitend bestemd voor het ge meenschappelijke land. Een belangrijk deel van de veesta pel van de brigade wordt juist ge fokt op die stukjes grond. Zo zijn alle kippen privé-eigendom vol gens Ho 20 tot 30 per gezin even als 300 van de 960 varkens in het dorp. De brigade heeft de beschikking over vier zware tractoren, waarvan een met rupsbanden, negen kleine traetoren, twee vrachtwagens en 370 kruiwagens met rubberbanden. Ho zegt dat er plannen bestaan om nog een vrachtwagen en een grote trac tor te kopen. Als hij over deze en andere zaken spreekt, legt hij de nadruk op het toegenomen zelfvertrouwen van zijn brigade. Terwijl hij de stand van za ken op onderwijsgebied schetst acht kinderkamers, een crèche, een lagere school met 420 leerlingen en een middelbare school voor 100 leer lingen verklaart hij: „Op deze ma nier kunnen we onze eigen experts voortbrengen". Behalve studeren moeten de leerlingen een halve dag per week „collectief werk" verrich ten. De staat en de brigade betalen ieder de helft van de kosten voor het onderwijs. De helft van de leer krachten is afkomstig uit het dorp. De medische dienst wordt „ge rund", uitsluitend door mannen en vrouwen, die uit Chen komen; vier maken er geneesmiddelen op de wes terse manier klaar, terwijl 19 ande ren de traditionele Chinese middelen prefereren. De medische werkkrach ten hebben ook hun deelrin de land arbeid. Al deze medische krachten zijn zo zei Ho opgeleid sinds 1959. Zij zijn uitgestuurd voor hun opleiding en daarna voor de praktijk teruggekeerd. De kliniek heeft een normale oaiderzoekkamer, een ver loskamer, een voorraadkamer voor de Chinese medicinale kruiden, die verzameld wordeit in de heuvels van de brigade, en een kamer met „wes terse" pillen, medicijnen en spuiten. Verkoudheid, hoesten en maagklach- ten komen het meest voor. De pa tiënten betalen zelf het consult, maar krijgen uit een gemeenschappelijk fonds de helft terug. De dorpelingen betalen ogenschijn lijk voor alle „diensten" of die nu te maken hebben met de dokter, de kapper of de maaltijd in de gemeen schappelijke eetzaal (waar maar 80 tot 100 mensen, meest vrijgezellen, eten). Ze betalen ook voor de dage lijkse benodigdheden, die verkocht worden in de surrogaat-supermarkt; spullen als zeep, tandenborstels, was handjes, sigaretten, flessen, riemen, snoepjes en de verzamelde werken van Mao-Tse Toeng. Politieke activiteiten zijn verplicht. Zes dagen per week werken de dor pelingen van 6 tot 11. Ze hebben een lunch- en rustpauze en komen dan weer bij elkaar om 13.30 uur, tenein de 40 minuten Mao's uitspraken te bestuderen, waarna er tot half zes weer gewerkt wordlt. Zoals overal op het platteland verandert dit schema mat 't séizoen- Het ligt er maar aan hoeveel werk er gedaan moest wor den. Naast de dagelijkse middagbij eenkomsten, wordt op iedere derde avond de studie van Mao's werken voortgezet, terwijl bjj die gelegenhe den tevens de daden van Lioe-Tsjao- Tsji worden verworpen. Loudspea kers dragen „de boodschap" rond in het dorp en vier keer per maand is er een film in de filmzaal, die vol hangt met politieke leuzen. De politiek is voor iedere landbou wer belangrijk. Volgens een bepaald systeem wondlen punten toegekend voor het werk, waarbij de politieke belangstelling in aanmerking wordt genomen. Het systeem ig gebaseerd op dat van een model-brigade ergens in Noord-China. De boeren stellen zelf hun punten (loon) vast. De trac torbestuurders geschoolde werk krachten verdienen heit meest: 72 yuan per maand (ongeveer 110 gul den). Ho zelf ontving 58 yuan. De me dische werkkrachten en onderwijzend personeel zaten in de buurt vam de 40 tot 50 yuan. En dat alles zo-u van Chen een dorp met een gemiddeld hoog loom maken. Het revolutionaire comité vam de bri gade, waarvan Ho de leider is, is in mei 1969 opgericht. Er zitten geen militairen in, hoewel er een aantal in de buurt woont, die „landbouw kundige bijstand" verlenen. Maar tij dens menn verblijf in het dorp zag ik slechts één soldaat. De brigade schijnt nog niet veel jonge mensen uit Chinese steden als werk krachten te hebben gkregen en dat terwijl Chen toch vlak bij Kan ton ligt. Ho was niet erg onder de indruk van degenen die wel waren geweest. „We kunnen wel voor ons zelf zorgen", zei hij. (Een dorp dat zo dicht bij een grote stad ligt kan na tuurlijk in de drukste oogstperiodes zoveel hulp van de middelbare scho lieren krijgen als het maar wil). Ondanks de zeer kleine „inteelt", is de bevolking van het dorp sinds 1956 (met 700 inwoners) met 50 pet. gestegen. Ho zelf heeft vier kinde ren. Hij zegt dat de boeren alle infor maties over de geboorteregeling kun nen krijgen, maar dat er niet veel ge bruik van .wordt gemaakt. Er wordt ook niet zo de nadruk op gelegd. Ho gaf het volgende lijstje met duurzame consumptiegoederen in het dorp: 500 fietsen, 240 naaimachines, 60 radio's en 28 elektrische ventila toren (een heerlijke luxe in het broei erige zuidelijke Kwantung). We spraken in het hoofdkwartier van het revolutionaire comité van de brigade, een grote kamer met slogans aan de muur en 'n portret van Mao. Tussen drie van zijn enorme sigaret ten en ontelbare koppen thee door beschreef Ho de strijd tegen natuur rampen, sterk verouderde technieken en gereedschap en verkeerde politie ke denkbeelden. Droogte is eeuwen lang de gesel van China geweest Ho wees mij op een meerkleurige kaart van China zeven aan de voet van buitengewoon grote krachtsin- servoirs aan. Deze maken het moge lijk dat het in het dorp acht maan den niet hoeft te regenen om toch een goede oogst te krijgen. Volgens Ho is de periode van de culturele revolutie een tijd' geweest van buitengewone grote krachtsin spanningen en succes. „We hebben geleerd van de lessen van voorzitter Mao en de produktie ontwikkeld op een meer algemene manier". De resultaten: de opbrengst per mou is pijlsnel gestegen van 478 eenheden rijst in 1966 tot 1.116 eenhe den in 1968. De landaanwinning was tijdens de culturele revolutie begon nen, er waren 306 huizen gebouwd en alle tractoren en vrachtwagens waren na 1966 gekocht. Het zware materiaal wordt kennelijk ook mee geteld als de grootte van het reserve fonds van de brigade wordt berekend De waarde hiervan is zoals Ho zegt enorm: 1.030.000 yuan. Hij g® er geen verdere uitleg bij, buiten dan dat ieder team in de brigade zijn ei gen fonds had en dat dit cijfer het to taal van alle teams was. Het fonds wordt gebruikt om mee' zwaar materiaal aan te schaffen Een vrachtwagen kost 20-000 vuan, een tractor met rupsbanden 24.000; een tractor met grote wielen 17.000; een kleine tractor 3.800 en een kruiwagen op luchtbanden 160. De middagzon was heet na het In terview. Maar Ho leidde me toch ojj een lange tocht door het dorp; vel» na veld met rijpende lenterjjst, hel drooggelegde land met zijn zwoegen de mensen, de varkensstallen, hel gebouw waar de kunstmest wordt ge mixt met z'n doordringende ammoni- aklucht de graanschuur de winkel voorraadschuur, de school, de kliniek- Het dorp scheen soms te dutten de hitte toen we o'vér de smalle land weggetjes liepen tussen witgeveri® muren. Jonge kinderen zorgden voo' het meeste rumoer. Zij renden gedu rig op een neer met hun kommen, waarin rijst vermengd was met stuk ken vlees en groente Zij aten go®- Omstreeks deze tijd was Ho's eigen etensuurtje natuurlijk al lang acht® de rug zijn dag was ongetwijfe'» vroeg begonnen maar hij bleet- zonder klagen en ging terug naar heI hoofdkwartier om meer vragen te be antwoorden. Pas toen zijn jongs'e zoon hem iets in het oor kwam flu,s' teren (waarschijnlijk „ma zegt da' je op moet schieten") reageerde H» en was het interview afgelopen. Toen we wegreden liep Ho een laantje in met zijn arm over schouder van zijn zoon. (Copyright De Stem - The Globe Mail, Toronto). (Van on* TEL AVTV/CAIRO Ter landen overlegden hoe de oo worden, hebben Israëlische de Egyptische hoofdstad aai zoud enhierbü zijn gewondj In de voorstad Heliopolis, dan, Syrië en Irak bijeen w^ overleg, waren de luchtalar moest worden geschorst. WASHINGTON (Rtr) Sei William Fulbright, de voorzitter de Amerikaanse senaatscomm van buitenlandse zaken, heeft klaard dat president Johnson en regering indertijd tegenover het gres hebben gelogen, toen zij in de volksvertegenwoordiging een solutie lieten aannemen, op g waarvan daarna meer dan 501 Amerikaanse militairen in Viet in de strijd werden geworpen, bright zei dit naar aanleiding Johnsons verklaring in een telev vraaggesprek, dat Fulbright van gang van zaken met deze resolutii heel op de hoogte was en er mee koord was gegaan. De resolutie werd destijds vaard op grond van verklaringen de ministers van buitenlandse zs en defensie, Rusk en McNamara, Noordvietnamese torpedoboten augustus 1964 in de Golf van Toi twee Amerikaanse onderzeeboi gers hadden aangevallen. Uit iaj berichten was gebleken, aldus bright, dat de regering „de feiten komen onjuist had voorgesteld", had hij bij de behandeling van d. solutie in het congres geheel O] verklaringen van Rusk en McNf vertrouwd, omdat het niet bij -was opgekomen, dat „de presii van Amerika tegen leden van congres zou liegen". De democratische senator Yol verklaarde dezer dagen in een ge! genis voor de senaatscommissie - defensie, dat de twee bewuste ond zeebootjagers Maddox en Turner in feite een spionageopdracht hadc en niet een normale patrouilleto maakten, zoals de regering-John: had gezegd. VATICAANSTAD (AFP) Fj aantal rooms-katholieken in de v reld neemt toe, maar het aantal j minaristen vermindert, aldus bh uit statistieken over de jaren 19 1967 en 196§ die het Vaticaan zat dag heeft gepubliceerd. In deze drie jaar is het aantal 1 tholieken met 13,8 miljoen. 507.505.420 gestegen. Het aantal pri ters nam echter slechts met 639 t Voor de toekomst zijn de vooru. 2ichten nog somberder. Het aan seminaristen daalde in de genoe de periode van ruim 166.000 tot na 147.000. Washington (afp> Te Scj 'e in de Amerikaanse staat Washi: ton is zaterdag de 37-jarige Rus AI anaer Tichomirov gearresteerd i sens spionage, zo heeft de Ame aaanse minister van justitie, Jo Mitchell, meegedeeld. *Jric!10!nirov is verbonden aan h ii«K"®''Ienaaa' van de Verenij -Naties. Hij werd door agenten vs federale recherche (FBI) aang. uden toen hij juist documenten i lr;„Va?g^, had genomen die betrel fenHe n °P Amerikaanse di J'^i'ov is sedert 1965 in d v.ö Hij werkt als vertaler bij de V.l en woont met vrouw en dochter i ln New York- °P het fe iaat een maximum straf van 10 jas -sglangems en 10.000 dollar boete Vooruitzichten voor dinsdag en woensdag. opgeteld door kat K.N.M.I. op zondag 18.00 uur: A' en toe tegen- of »U,en en de nacht plaatse tv vorst. middelT^°mH5ichten in ciJfere ge Vrm ?ver Nederland, tot i?r_dmsdag: aantal uren zon: ven 0 tot 4 graden bo normei max-"temP.: omstreek, van rv,1„ ans op een droge periodi kans ml s 12 uur: 60 Procent proeen f &en geheel droog etmaal: 31 tot^5°r '"eensdag: aantal uren zon: maal-' ®ln "'™P-: omstreeks nor maal- u3„ax'"temp-: omstreeks nor minstens i<i°P een droge periode vai een geheelVUr: 60 procerlt: kans o-j toneel droog etmaal: 30 procent

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1970 | | pagina 4