AANGRIJPEND VERHAAL OVER HET EINDE VAN BIAFRA
Honger leidde tot kannibalisme
REBEL MET GROTE
LIEFDE
VOOR DE MENS
Bolletje
Vijf jaar zwoegen aan opleiding leraren
Bertrand, Arthur, William Russell (97)
Mi
.A? 1 ft." -
EEN STUDIEPROGRAMMA; DRIE AKTEN
Vraag
Crisis
Portugees mag
in Nederland blijven
MIJNS INZIENS
Johan Winkler!
Tijd
Curiositeiten
SEKTE
P- Art 'Vr
Argumenten
Studiejaar
Programmering
door
Becker Delft in
Amerikaanse hand0]
Stakinkj
DE STEM VAN WOENSDAG 4 FEBRUARI 1970
(Door de speciale AP-correspondenten
Mulligan en Mort Rosenblum)
LAGOS .Ooggetuigen van de val van Biafra en de vlucht van de
Biafraanse leider Ojoekwoe van het vliegveld van Oeli hebben eer
aangrijpend verhaal verteld van soldaten, die van honger omkwame"
in hun loopgraven en gedreven werden tot kanibalisme.
Biafraanse journalisten en omroepers van radio Biafra, die uit Bia
fra naar Lagos zijn gekomen, zeiden dat tegen het einde van de strijd
liet voedsel zo schaars was dat troepen in de achterhoede slechts éér
maaltijd per dag kregen en dat naar de soldaten aan het front hele
maal geen voedsel meer werd gezonden.
Het voedsel kwam niet verder dan
de staf, aldus een Biafraanse journa
list, die vóór de burgeroorlog als cor
respondent werkte voor verschillen
de buitenlandse persbureaus. „De of
ficieren hielden het vast voor zich
zelf en hun gezinnen. Biafra zou bin
nen twee weken gevallen zijn, ook al
waren de federalen geen centimeter
opgerukt."
Een vroegere Biafraanse officier
zei dat in het gebied van Aba, waar
de 12de Biafraanse divisie opereerde
acht burgers en twee officieren op
bevel van Ojoekwoe zijn geëxecu
teerd in Nbawsi, omdat zij mensen
vlees hadden verkocht op een marki
langs de weg De officier, die ook als
omroeper bij radio Biafra heeft ge
werkt, zei dat hij de terechtstellin'
zelf had bijgewoond.
Zijn verklaring bevestigt soortge
lijke verhalen van Deense doktoren
die voor hulporganisaties in Biafra
werkten. „Lede van de Nguastam.
Ibo's" zei een journalist, „organi
seerden commando-groepen die
zwakke en uitgeputte soldaten in de
jungle overvielen. Een levende werd
verkocht voor 50 pond, een dode voor
5 pond."
De journalisten, die allen verzoch
ten hun namen niet te publiceren,
waren het erover eens dat het lot
van Biafra beslist was toen dé fede
ralen het landbouwgebied bij Aba
hadden veroverd. Ojoekwoe wilde
echter kost wat kost de strijd voort
zetten „In de laatste zes maanden
kregen de mensen genoeg van de
oorlog en werd het leger opstandig,
aldus een van de journalisten.
Een ander vertelde dat hij een sol
laat, die op zijn geweer leunde, op
de schouder had getikt om hem iets
te vragen Het was in de laatste da
gen van de oorlog. „Ik klopte hem
op zijn schouder, maar hij bewoog
niet. Hij was dood. dat was niets bui
tengewoons, overal heerste .hongers
nood."
Door verschillende journalisten
verden de verhalen over gevallen
van kannibalisme bevestigd. Men kon
mensenvlees kopen als men maar het
goede code-woord gebruikte „Bia-
fraans vlees". Later werd dat „oer
woud-vlees".
De journalisten, allen Ibo's, ver
klaarden dat zij op weg naar Lagos
aan de federale kant van het front
vriendelijk maar gereserveerd waren
ontvangen in de dorpen. Zij, die door
het gebied waren gekomen van de
eerste divisie waren goed behandeld
door de federale troepen. De soldaten
ven de derde divisie blijken hard
handiger te zijn opgetreden en wei
mg discipline te hebben getoond
..Vrienden van mij in de sector, Ower-
i-i", vertelde een oud-hoofdredacteur,
„moesten toezien hoe soldaten hun
vrouwen en hun dochters verkracht
ten."
Een Biafraanse verslaggever zei,
dat in de buurt van Oeli twee Fran
se Rode-Kruisverpleegsters, beiden
blanken, op de dag van de overgave
door federale soldaten waren ver
kracht. De Franse regering zou ech
ter geen klacht hierover hebben wil
len indienen bii de regering in Lagos.
Frankrijk, dat Biafra wapens heeft
geleverd, wil nu graag betere betrek
kingen met de federale regering.
Een journalist zelf geen lbo
vertelde, dat kort voor de federale
troepen de 12e Biafraanse divisie
overrompelden een sekte die zich
de „geestelijke kerk" noemde ver
warring zaaide onder de officieren
en soldaten van die legereenheid.
„Er waren speciale dagen, dat de ho
gepriester van de sekte de officieren
waarschuwde zich niet in de strijd
te wagen als een offensief
was gepland moest het worden uit
gesteld Als de federalen aanvielen
moesten de soldaten liever terug
trekken dan zich verweren, zei de
hogepriester." Toen de autoriteiten
achter het bestaan van de sekte kwa
men, hebben zij massale arrestaties
laten verrichten, zei de journalist
Het hoofdkwartier te velde van de
12e divisie is de federale troepen
vrijwel ongeschonden in handen ge
vallen.
Ojoekwoe was hierover zo woe
dend, dat hij kolonel Eze, de com
mandant van de divisie, benoemde
tot commandant van de niet bestaan
de brandweer. Generaal Ogboego Ka-
loe, de commandant van de 14e divi
sie, kreeg opdracht zijn front te ver
breden van het zuiden en zuidwesten
naar het zuidoosten en oosten, om
Owerri heen, De federalen konden
begin januari door deze poreuze
frontlijn gemakkelijk infiltreren en
dit was het begin van het einde.
Sinds Biafra overwonnen ls en Ni-
geriaanse verslaggevers het konden
bezoeken zijn in de kranten van La
gos grote artikelen verschenen over
wat wordt genoemd de „hel van
Ojoekwoe" Gevangenen hebben ver
teld, dat zij gras moesten eten om
dat hun rantsoenen door de bewakers
werden ingepikt voor hun eigen ge
zinnen. Als er in een ce] iemand
doodging, verstopte men het lijk,
om het rantsoen van de dode erbij
te krijgen.
Zegslieden die in de afgelopen we
ken de Oostprovincie hebben be
zocht hebben verklaard, dat hun is
opgevallen, dat de Biafraanse elite
er veel beter aan toe is dan de rest
van de bevolking.
Hij zei dat er Biafranen waren die
'meer dan één auto bezaten en ge
noeg benzine hadden om hun vrien
den te helpen. Ook hadden zij geen
gebrek aan buitenlands geld. Een
Engelse functionaris van de hulp
organisaties, die tot aan het einde in
Oeli was geweest, vertelde, dat voed
selkonvooien naar het binnenland
begeleid moesten worden door gewa
pende escortes. Vaak kwam het tot
vuurgevechten tussen rovers en de
escortes.
LONDEN (AFP/Rtr.) De Britse wijsgeer Bertrand Russell, die maan
dagavond in de leeftijd van 97 jaar is overleden, was reeds enige tijd ziek.
Hij leed aan griep.
Bertrand Arthur William Russell werd op 8 mei 1872 geboren. Hij
behoorde tot een van Engelands oudste adellijke geslachten en is de ge
schiedenis ingegaan als de radicale aristocraat-filosoof, die niets heeft
nagelaten om de mensheid een atoomoorlog te besparen. Hij heeft zich
tot de woordvoerder van de wereld tegen het doden op grote schaal gemaakt.
Aan de filosoof, mathematicus en winnaar van de Nobelprijs voor litera
tuur in 1950 Bertrand Russell zal men in Engeland altijd denken als aan
een prediker van burgerlijke ongehoorzaamheid. Lang, mager, zijn witte
haardos in de war, placht hij vooraan te lopen bij massale betogingen
tegen kernbewapening, rassendiscriminatie en andere vormen van wat hij
zag ais uitingen van 's mensen onmenselijkheid jegens de mens.
In 1963 deed hij in Londen mee aan demonstraties tegen een bezoek aan
Engeland van koning Paul en koningin Frederika van Griekenland, een
land dat naar zijn mening „een onaanvaardbaar bewind" had.
Niemand was veilig voor zijn scherpe tong. Hij was de rebel, wiens
radicale denkbeelden het gezag van gevestigde instellingen ondermijnden.
Zijn opstandigheid ging echter altijd gepaard met liefde voor de mens en
een brandend verlangen de wereld bewoonbaar te maken. Afgezien daarvan
veranderde hij met verbazingwekkend gemak van standpunt, zo. dat hij
vele tegenstanders wel eens onnozel voorkwam.
Onder de geleerden en vrijdenkers is hij vooral bekend door zijn ruim
40 boeken, waarvoor hij verscheidene internationale onderscheidingen kreeg
Russell was tot de opkomst van de nazi's pacifist. In 1918, toen hi]
wegens pacifistische activiteit tot een half jaar gevangenisstraf werd ver
oordeeld, schreef hij voor een groot deel zijn „Introduction to mathema
tical philosophy".
Kort na de eerste wereldoorlog bezocht hij de Sovjet-Unie en China.
In Peking en ook in de Ver. Staten is hij lector geweest. In 1929, toen hij
aan de universiteit van Californië doceerde, verwekte hij veel opschudding
met zijn boek „Marriage and morals".
Na de tweede wereldoorlog heeft Russell overal ter wereld lezingen
gehouden. Hij was een vurig aanhanger van de beweging voor een wereld
regering en speelde een leidende rol in de campagne tot afschaffing van
kernwapens. In 1949 verleende de Britse regering hem de orde van
verdienste. Russell is viermaal getrouwd geweest.
Ai v
SCHIPHOL (ANP) De 21-jarige
Portugees, die zondagavond wegens
onvoldoende middelen van bestaan
werd aangehouden bij zijn aankomst
uit Lissabon, wordt toch in ons land
toegelaten. Het ministerie van justi
tie, dat deze beslissing heeft genomen,
wil echter niet praten over het ver
lenen van politiek asiel.
„Zijn verblijf zal zonder meer wor
den geregeld", aldus een zegsman.
„Hij is na verhoor vrijgelaten en mag
in Nederland verblijven zonder ver
dere termijnaanvragen via de plaat
selijke politie. De enige verplichting,
die hem is opgelegd, is dat hij zich
bij de politie moet melden. Hij mag
zelf uitzoeken in welke plaats hij
gaat verblijven".
Volgens het ministerie wordt op
deze simpele wijze de ingewikkelde
procedure omzeild, die gepaard gaat
met erkenning als vluchteling en in
williging van een aanvrage tot poli
tiek asiel.
Met deze zaak heeft zich zondag
avond terstond nadat de jongeman op
Schiphol was aangehouden het An-
gola-comité beziggehouden. De jon
gen voerde n.l. als motief voor zijn
reis naar Nederland aan, dat hij in
Portugal in militaire dienst moest en
dan vermoedelijk naar de Portugese
koloniën zou worden gestuurd. Hij
wilde zich hieraan onttrekken en
door naar Nederland te vluchten te
vens aan de consequenties van de
dienstweigering.
(ADVERTENTIE)
heeft beschuit in de mond!
's Morgens bij koffie of thee
lekkere eierbeschuit van
TILBURG Het verhaal over het
werk van de Commissie Opleiding
Leraren, verder COL genoemd, is ei
genlijk de geschiedenis van mensen,
deskundigen op allerlei niveaus, die
een belangrijk gebouw moeten neer
zetten en voor een niet gering' deel
zelf het materiaal moeten aandragen.
Het is het verhaal van overleg in de
meest uitgebreide zin van het woord.
Het is het verhaal van de manier
waarop theorieën in praktische vor
men worden gegoten. Het is ook het
verhaal van het kweken van begrip
waar tegenstand bestond. Het is te
vens het verhaal van ontzaglijk veel
daadwerkelijke medewerking. Uit al
die componenten gaat het advies
groeien dat de COL tenslotte aan de
minister gaat uitbrengen. Tenslotte,
want hcewel nu de uitgewerkte pro
gramma's voor de vele vakken bin
nenkomer. er werken daaraan 13
deskundige commissies al het
nog we! even duren voordat al die
stof op elkaar is afgestemd. Pas dan
is de blauwdruk voor het studiepro
gramma van de leraren-opleiding ge
reed. Nog niet die voor reorganisa-
tievorm'.
De mammoetwet ziet het voortge
zet onderwijs als één geheel. „Onze
commissie heeft daaruit de conclu
sie getrokken, dat ook de leraren-op
leiding als geheel gereconstrueerd
moet worden. Dat betekent dat de
3 graden die zijn genoemd in de wet
3 trappen van akten van bekwaam
heid zouden moeten worden ver
werkt in een studieprogramma, waar
van de 3 delen vloeiend in elkaar lo
pen. De COL vindt, dat een van de
consequenties van de Wet op het
Voortgezet Onderwijs". Dr. Drewes
staat daar wat langer bij stil. „De
wet laat de hogere bevoegdheid, toe
gekend aan het diploma, de lagere
bevoegdheid, toegekend aan 't diplo
ma insluiten. Men moet daarbij goed
uit elkaar houden de akte en de aan
die akte toegekende onderwijs-be-
voegdheid. De COL heeft om aller
lei redenen besloten programmering
en opleiding als één geheel te zien".
Het is dit principiële uitgangspunt
dat leidde tot een scherpe zakelijke
controverse tussen de COL en ver
schillende vertegenwoordigers uit on
derwijskringen, inclusief hoogleraren.
Precies en uiterst scherp formule
rend geeft dr. Drewes voor dat uit
gangspunt de argumenten.
In de huidige opleidingen die naar
het leraarsambt voeren, ervaart de
student tijdens de opleiding nimmer
d-at hij wordt opgeleid tot lid, hij ge
bruikt hei woord „onderdeel", van
een lerarenkorps en dat hij straks
moet meewerken in de totaliteit die
school heei. Hij wordt in het huidige
systeem opgeleid in zijn eigen vak.
Het geïntegreerde systeem van
school en opleiding ziet de student
in de huidige opleidingen in het ge
heel niex
„Welnu, de COL staat op het stand
punt. dat hij die leraar wordt en een
opleidingsinstituut gaat bezoeken be
wust vooi een vak. dat van leraar,
gekozen heeft. De COL meent, dat
het dan juist is, de studenten gedu
rende de gehele opleidingstijd men
taal én praktisch voor te bereiden
op de gezamenlijke beroepsarbeid die
in de school verricht moet worden".
Begrip bijbrengen dus voor de rela
ties met anderen binnen de school.
Maar ook besef, dat de leerlingen
zo'n 10 tot 15 relaties heeft met do
centen van andere vakken.
Bovendien heeft de COL zich gere
aliseerd dat een moderne opleiding
van leraren zodanig met hulpmidde
len geoutilleerd moet zijn dat het ge
woon een verspilling van geld zou
zijn de opleiding voor de 3 graden ge
scheiden, in aparte instituten te doen
plaats hekben. Daarnaast is het dui
delijk dat het voor docenten, institu
ten en studenten veel aantrekkelijker
is te werken en te studeren in ka
ders, die de totale opleiding omvat
ten
Wellicht het sterkste argument ts,
dat de COL er van het begin af naar
heeft gestreefd een zekere fasering in
de studie aan te brengen. Dat bete
kent dat de student niet meteen
hoeft te beslissen, of hij 1ste graads
leraar wil worden. „De COL meent
dat daarmee een zekere spanning uit
de beginstudie wordt weggenomen.
In het studieprogramma kan daar
door een geleidelijke ontplooiing
worden gebracht".
Ieder die geen vreemde is in het
(middelbaar) onderwijswereldje weet
dat juist deze opvatting van de COL,
de totaliteit van de 3-graden oplei
ding, nogai. wat tegenstand heeft ont
moet. Dat wereldje is vol tradities
en daar komt ineens een gedach
te over de opleiding van leraren die
breekt met tradities! En dat terwijl
sinds „mensenheugenis" een man
voor een lagere akte steeds anders
was opgeleid dan een man voor mid
delbare akte!
De totale studie voor leraar, dus
leidend naar de eerste graad, duurt
als de COL haar zin krijgt 6
jaar, inclusief de speciale beroepsop
leiding. Het schema ziet er dan als
volgt uit
studie voor de 3de graad: 3 jaar
en 1 jaa» (Specifieke beroepsopl.)
studie voor de 2de graad: 3,5-4
jaar en 1 jaar (specifieke beroeps
opl.)
studie voor de 1ste graad: 5 jaar
en I jaar (specifieke beroepsopl.).
Het eerste jaar van de studie wordt
een soort brugjaar. „Een algemeen
studiejaar gemeenschappelijk. Daar
na volgt de beslissing of de student
voor de 3de of de 2de graad door
gaat. In dat eerste jaar kan de stu
dent zichzelf leren kennen. Daarna
moet hij een keuze maken".
De COL meent verder dat eerst
met de studie voor de 1ste graad kan
worden begonnen als men de studie
voor het hoofdvak van de 2de graad
heeft voltooid De COL stelt voor
voor iedere akte van bekwaamheid
graad van bekwaamheid kan men
zeggen de verplichte studie van
2 vakken door te voeren.
Dat voorstel ziet er als volgt uit.
De studie voor de akte van be
kwaamheid 3de graad omvat de stu
die van 2 vakken, verplicht, op het
zelfde niveau. Voor de studie die
leidt naar de 2de graad ligt één (ver
plicht) vak op het niveau van de 3de
graad en het andere (verplichte) vak
wordt omvangrijker bestudeerd. Bij
de lste graadsstudie ligt weer de
stof voor één (verplicht) vak op het
niveau van de 3de graad en voor het
andere (verplichte) vak op dat van
de lste graad.
„Ook in die oplossing ligt dus
weer de mogelijkheid tol geleidelij
ke zelfontplooiing", zegt dr. Drewes.
Het systeem dat de COL heeft ont
worpen streeft er duidelijk naar dat
bij voortgang van d-e studie de ver
dieping van inzicht en kennis in het
gekozen hoofdvak steeds intensiever
kan worden. Ook al, omdat voor de
2de en lste graad het tweede vak een
3de graads niveau blijft houden. Bo
vendien kan het jaar dat is gereser
veerd vooi de specifieke beroepsop
leiding over de totale studietijd wor
den uitgesmeerd. Dat jaar moet men
zien als tijdsduurpercentage van de
gehele opleiding.
Een uiterst belangrijke gedachte
van de COL is, dat in haar systeem
een aparte studie voor de lste graad
zoveel mogelijk kan worden gebracht
op universitair niveau. Die studie
zou tegelijk met de universiteitsstu
denten kunnen worden gedaan. „Wij
hopen, met hulp van de universitei
ten, de tweesporigheid in de leraars
bevoegdheden verbonden aan in
stituut- en universiteitsopleiding
zoveel als mogelijk is tegen te
gaan" De COL wil dus het onder
scheid in de bevoegdheid ontleend
aan een doktoraal examen en dat
ontleend aan de akten van bekwaam
heid van de eerste graad in feite zo
veel mogelijk opruimen. Zij doet dat
door de cpleiding leraren zoveel mo
gelijk te koppelen aan de universiteit.
De COL wil de verantwoording voor
de totale opleiding leggen bij de uni
versiteit
„De COL wil op het gebied van de
opleiding van leraren de taak van
de universiteit graag uitgebreid zien.
Dat was en is nog steeds een groot
strijdpunt Er bestaat in kringen van
het wetenschappelijk onderwijs tegen
die „university extension" veel te
genstand. Maar aan de andere kant
zijn er veel hoogleraren die met gro
te toewijding en enthousiasme mee
werken aan de opbouw van de nieu
we leraren-opleiding. In de program-
ma-commissies doen zij voortreffelijk
werk"
Dr Drewes begrijpt de aarzeling
in universitaire kring. De universitei
ten hebber de handen meer dan vol
aan de problemen die de opleiding
in de doktorale studie omgeven. Ik
begrijp dan ook best dat men dit soort
uitbreiding van de taak van de uni
versiteit wat schoorvoetend tegemoet
treedt. Die aarzeling wordt trouwens
ook veroorzaakt door de personeels-
en gebouwenproblemen, waarmee on
ze universiteiten te kampen heb
ben De verbinding leraren-opleiding
en universiteit zoals de COL die
wenst, zal op den duur ongetwijfeld
ertoe moeten leiden dat de man (of
vrouw) die zijn lste graads akte van
bekwaamheid heeft, toegelaten wordt
tot het doktoraal examen.
Het ongeduld waarmee in ons land
wordt gewacht op het resultaat van
de arbeid van de COL is begrijpe
lijk Bij de behandeling van de on-
derwijs-begroting 12 november vorig
jaar, vroege nniet minder dan 6
Tweede-Kamerleden hoe het er nu
mee stond.
Een brandende kwestie dus, zo
langzamerhand. Maar ook een zaak
die men niet kan forceren. Men kan
de COL niet verwijten dat wat men
een eeuw lang heeft veronachtzaamd
niet in een wip is rechtgetrokken.
De COL heeft veel braakliggend ter
rein moeten omspitten. Dat is, voor
al in de onderwijswereld, een tijdro
vende arbeid. Ook al. omdat het ter
rein bezaaid was met obstakels. En
dan is er de problematiek van de
programmering. Op een breed terrein
moest, vooral voor de 3de graad,
baanbrekend werk wórden gedaan.
Voor de oude ulo, bijvoorbeeld, was
de bezitter van een hoofdakte be
voegd in 7 vakken les te geven. Maar
voor die 7 vakken bestond er voor
de 3de graads akte van bekwaam
heid geen enkel programma. Dat
moest onderwijskundig, organisato
risch en wetenschappelijk worden op
gezet en worden ingepast in de to
taliteit van de nieuwe leraren-oplei
ding. Aan die programmering 3de
graad hebben veel hoogleraren mee
gewerkt. „Een unicum in de Neder
landse onderwijsgeschiedenis", zegt
dr. Drewes.
Met dankbaarheid gewaagt hij van
de belangrijke steun die de Biologi
sche Raad van de Koninklijke Akade-
mie van Wetenschappen heeft ver
leend bij het ontwerpen van een pro
gramma voor bijscholing in de op
leiding biologie voor MAVO-leraren.
Ditzelfde geldt voor verschillende
commissies voor de modernisering
van het leerplan (wiskunde, natuur
kunde. scheikunde).
„Dat raakt mede de problematiek
van de inhoud van de akte van be
kwaamheid 3de graad Het is een dui
delijke aanwijzing over de verheugen
de ontwikkeling van gedachten met
betrekking tot de betekenis, het ni
veau van de leraar in deze tijd in
de kringen van het wetenschappelijk
onderwijs".
Dr. Drewes rekent erop dat de ko
mende maanden de programma-com
missies alle met hun arbeid gereed
komen. Als dat wordt bewaarheid,
het ziet ernaar uit, kan worden be
gonnen aan de harmonisering van
die programma's. Dat zal nog gerui
me tijd vergen. Het is echter niet uit
gesloten dat de COL zal besluiten
opnieuw een tussentijds rapport uit
te brengen Zij deed dat ook in juli
1966. Dat werd openbaar gemaakt,
omdat de toenmalige minister van
Onderwij.- en Wetenschappen, profes
sor mr. I.A. Diepenhorst, wenste dat
het zou bijdragen tot de meningsvor
ming over de leraren-opleiding nieu
we stijl.
JACQUES LEV1J
4 an Beerninks ministerie van Bij
nenlandse Zaken beschikken J
blijkbaar over zoveel tijd, dat ze I
die tijd de tijd vinden om nauwlcet.1
rig uit te rekenen hoeveel van .1
tijd ze niet helemaal nut tig bestedej
Lees maar wat het personeelsijj
van het departement weet te mij
den.
Niet minder dan 986 ambtenmj
van Binnenlandse Zaken zitten if
650 (zegge en schrijve: zeshonderdJ
vijftig) commissies, zowel dejxn
mentaal als interdepartementaal
Wanneer globaal geschat wor
dat elke commissievergadering
halve dag (van ruim vier zogenj
de werkuren) duurt, dan is het nai?
nemelijk dat al die commissieled
samen per jaar 399.600 uren
vergaderd, dat is dus zo'n 11(2
(zegge en schrijve: honderdduitai
halve dagen, of 50.000 (zeggi t
schrijve: vijftigduizend) hele doja
en als zulks u behaagt, moogt t1|
ook nog eens uitrekenen op hoeterl
weken, maanden, ja jaren dat uJ
neerkomt.
Er is daar dus wel werk aan 4
winkel, voor Beerninks opeolJ
Tenzij ook in diens woordenboekij
woord „bezem" niet voorkomt.
-1
LXet is maar een vraag: maar
die man die uit protest tege
woonbeleid van ons met levensg
ergens in Den Haag tegen een
tiende verdieping opklom hééft
man nu ook dat huis, dat ze
toen haastjerepje toezegden, gel
gen?
En het is maar een tweede tri
maar die Zwollenaar, die in i
hoop z'n meubels stukhakte en
volgens z'n woning, of wat daan»
doorging, sloopte hééft die
nu ook dat huis gekregen, dat ze
toen haastjerepje toezegden
Het is raar, maar van het mt
nieuws, dat ineens zo sensatie*
kan opduiken, hoor je nooit
hoe het drama allemaal afliep.
Vandaar die twee vragen san
waaraan ik er best nog een p|
méér zou kunnen toevoegen.
Want hebben ze dat huis niet
kregen, dan helpt in ons even
zapige als schutterige vaderland
de ergste wanhoopsdaad niet
Tn Wageningen hebben stade»!
zich intens en deskundig oner
milieu-verontreiniging l
licht en. Luchtvervuiling en tot
vervuiling en bodemvervuiling
dreigen hoe langer hoe meer datjt
wat men tegenwoordig met
plechtig woord „leefbaarheid" nt
en daarmee is het niet alleen de
komstige A.B.C.-oorlog, met zijn
gelezen collectie atomaire, btoloj
en chemische verdelgingsmidii
die het leven op aarde uiterst
tief bedreigt.
Er zijn daar in Wageningen
lijke dingen geconstateerd, maar
ergst van al was wel de vaststel
dat het ons blijkbaar aan a/do
inzicht, wil en energie ontbreek
deze collectieve besmetting e»
vensvernietiging te bestrijden,ttt
hinderen, tegen te gaan en rad'
te verbieden.
Professor Kuenen zei het in «5
ningen ronduit: „Van het parit"
hebben wij niets te nerwacMt»
de politieke partijen hebben k
druk met hun interne troebele»
Van die uitlating moet u
eens flink schrikken. Ze ét
streert, dat waarachtig niet alM
Koekoek-mensen, de provo's
volgelingen van tuinkabouter
van Duyn het vertrouwen in <W'
mocratisch bestel danig aan hit:
liezen zijn. We zitten, wat dat
kende vertrouwen betreft, mid®]
een crisis, die de Schmelzers,
Uylen en de Biesheuvels Hij»
niet waar willen hebben, «#'j
hun ogen voor sluiten, doch
niettemin is. Levensgroot z#
dat is dan meteen een levekf
gevdar.
Waar, waar, waar blijft éi
die ons op een gezonde manier'
die crisis vandaan haalt? E» '"J
in zulke dingen als democratie, t*
vertegenwoordiging en partij*
een gefundeerd vertrouwen '1
geeft?
Tn Amsterdam, lees ik, kom'
/iliaal van het Londensen*"i
beeldenkabinet van madame 1
Het oude Panopticum gaat
herleven. In de Kalwerstrffl»
bene, waar een eertijds f>«
lunchroom oftewel taartjesete J l
niet meer doet en waar nu P1® 1
komt voor zo'n
kijkcollecMjn
grote namaaksels van
faamde lieden. Die worden W 1
eervol bijgezet.
Straks ook Luns. En Schat-
Toom. Én Beernink natuurlijk^
ze maar op. Wassen curii
niet veel meer dan dat.
NEW YORK (RTR) - D'
kaanse onderneming AMBAO
tries Ine heeft meegedeeld
alle uitstaande aandelen
heef'
worven van Becker DelftI
Delft in Nederland. fa UT
gas-chromatografen en daairo j
wante apparatuur D" nvwj rt
betaald in contanten, dat 1,1
kendgemaakt.
Diamantbei
AMSTERDAM In de
sterdam vindt men de w
leerd. In een stand, waar
staat een keur aan goeden
korting tot de hunne ku
van Zutphen eigenlijk tot
baasde gzichten te kunne:
schouwen van al dat sinte
ker, uitstekende optiek me
compleet met draagtas, r
En wat is dat? Luxe brusl
lange mouw, kraag en moi
ket a twee stuks, waarvan
prijs 24,75. Wel wel
Henri Polak en Jan van Zul
namen, om terug te roepen
herinnering, nu we de tijd b
dat de meerderheid van het
1-andse volk zich NVV-kopstu)
als president zou wensen, moe
boze fee ons vorstenhuis wegtj
De Algemene Ned. Diamant
kers Bond zou onlangs zijn r'
bestaan hebben gevierd, als
°P 1 juli 1958 was opgenomei
afdeling Amsterdam van de
mene Nederlandse Bedriji
voor de Metaalnijverheid en de
tranische Industrie, daarmee on
van een dierbaar stukje vak]
folklore berovend. Henri Pol:
Jan van Zutphen richtten ine
die bond op.
De diamantbewerkers maakte
gen de eeuwwisseling sombere
door. Met name zagen zij zicll
hun boterham beroofd, omdat1
patroons het werk meer en mee
ten doen door veel goedkopere
nngen. Zij ageerden daartegei
de verschillende bloedarme spl
organisaties, waarin zij verenigt
ren, maar vonden weinig symp1
getuige deze ingezonden brief i
Handelsblad van 6 maart 1872
„Deze vereenigi-ngen hebben
Paaid om in een zeker aantal
ilun in geen der
[Krullende diamantvakken meej
te tóten en dat alle werklieden
ereenigingen gehouden zijn,
mirtsinll-TeJeerlin,S werkzaam is
ddelhjk hunnen arbeid daar
Plaatse te staken. Ik zal u niet b,
2L' dut zoodanige ma
ïn wi? f--V]d zlJ'n met alle zed<
Waard™ rechten, eene bep
waardoor een vader verhir
waarmei" U?n H ^ren in het
brood too gedurende jarenl
heeft- Z1Jn hu»sgezin verc
schikt f^atregel, uitstekenc
deren Pauperisme te b(
volle" Mn te, doden' dat t
ppn verkeert. Getek
doch viiand Va" u6n ambacbts
'len" van aUe dwangmaati
1 diPri s!5ces van de wilde stakinl
lproclamian5antbeWerkers her 6"
de onwn n was bij de beer
Mk pover van. werkgeverszijde
feveniM waren de arbei
aa Jfi? 3metten vrij. Een
hitter staklr»g Presteerde de v
zelf werk F J°rgaJnisatie®
Enger, beneden de loonbf
I uiteraard ?emen' Toen wJ
kenent vor,66^ Uden meer aan-
dia^ntttkv* variTdin^ in
'Werkl.'nj A-n dle dagen is, da
Partij V.1 ,1J het afleveren van
At vabewarkt? diamanten één
[houden "g^w N af moesten la
geld" 7a op de naam i.meic
centp u menen, dat deze p
ÏÏSn't de dienstboden van]
jVermoedelbk helu k^amen' Z
dienstmoi-- ebben de met
sezien. He^'hw dit geld geen c
'o'gensdf gewoon, waar J
l0°rde- nt™6? van die tijd thi
|dn wat L» zak van de patroc
jtdgdoen' in organisaties
rOoiaal n kronieken komt
r»kersver™?CFatische Diamantv
lieden hart ü-glng voor> die twir
c°ntributi0'Knte por maand 25 c
6et kun ieblaalden Met zo'n bi
poreniginf A^t eens een geitenfi
[standen, wSSwl" Erb.armehike t
^"aren het o-l niets gebeur
banden S©vólg. Drie tot v
v°or velen tn Per 'ia,ar w
^utinezaiTk r, diamantvak e:
;eIÜk laae- ?e 'onen waren besp-
P^nsd. On a.r^eidstijden onl
Ëen de mant^mige afdelingen v
C°0r trouwt geheel verdrev
V meisjes, die van
a'drmee de nfter week verdiend
K da v°fwass™0?"8 v'jttien guld
funderen n ,onen uitspaa n
xploiteevd. n onbarmhartig
