leerlingen st.-joost kiezen eigen miss
Alternatieve
Miss cine-Mina-festatie
Een soldaat schrijft
if doel!!
Jeugd
JOOL
n
JOSEPHINE
X
X
m JOSEPHINE
Zedenpolitie
Soldeerbout
20
DE STEM VAN DINSDAG 3 FEBRUARI 1970
■op-de-knop is genoeg.
JXE kadoartikelen
Jrote Markt) BREDA
de veelbesproken Litho's
van John Lennon zijn op het ogen
blik in Nederland en zullen deze
week worden tentoongesteld in
galerij P 96 in Amsterdam. Na
twee weken verhuizen de litho's
naar Galerie Podulke waar ze op
nieuw twee weken te zien zullen
zijn. De eigenaars van de galeries
Gerard Bernard (links) en Mike
Podulke (rechts) kregen in Londen
enige moeilijkheden toen ze de li
tho's uit de Arts Gallery in Bond
Street wilden meenemen. Woeden
de jongeren hielden de expositie
ruimte bezet omdat zij wilden pro
testeren tegen het feit dat Lennon
zjjn haar had laten knippen.
OP DE vliegbasis Gilze-Rijen is men vorige week van een handbedien
de telefooncentrale overgestapt op een automatische. Dat men daar
hard aan toe was moge blijken uit een brief van soldaat Willem, die
we in een kazerneblad van de vliegbasis lazen. (Doorgaans oninteres
sante lectuur, maar deze keer toch wel waard om geciteerd te worden):
„Lieve mams,
Omdat ik er nog geen kans voor heb gehad, wil ik U graag bij dezen
nog een zeer gelukkig Nieuwjaar toewensen en laten we hopen, Mams,
dat er maar geen oorlog komtwant dat zou mij slecht uitkomen. Ik
ben namelijk mijn herkenningsplaatje kwijtgeraakt en dat is toch wel
erg lastig! Zou je thuis nog eens goed willen zoeken? Of zou Pa het
misschien stiekum hebben ingepikt? Die is nogal happig op dat soort
miletaire dingen! Wilt U het hem ook eens vragen?
In Uw laatste brief, Mams, vroeg U mij, hoe eigenlijk onze telefoon
centrale werkt. Dat zal ik effe uitleggen: iedereen heeft een telefoon.
Belangrijke lieden hebben meerdere telefoons, maar da's alleen maar
voor de sjoow! Die willen gewichtig doen, begrijpt U wel? Op dit mo
ment zijn we met de vernieuwing bezig van onze telefoons. Monumen
tenzorg was er namelijk achter gekomen, dat wij nog steeds de telefoons
uit 1S93 gebruikten en dat vonden ze niet goed. Daarom krijgen we
allemaal nieuwe. Afijn, nu gebruiken we nog onze ouwe telefoons, die
uitgerust zijn met hoorn en slinger. Als je iemand wilt optelefoneren,
dan moet je stevig de telefoon beetpakken en een minuut of twee, drie
i jliafc met de slinger draaien. Dan hoor je in de hoorn meestal niets en
lus geef je nog enkele flinke slingers weg. Nou, en dan hoor je pas
i iets! Laatst zei een meneer nog heel vriendelijk tegen mij in de hoorn:
„Kun je voor den donder niet wat langer slingeren?" „Jawel, meneer"!
zei ik en ik gaf hem van jetje! (Zo heet dat: van-jetje-geven. Wat het
precies betekent weet ik niet, maar het is wel fijn, hoor!) Goed. dan
komt een meneer aan de telefoon, die zegt dan „Centrale" (Soms is
het een damesstem. Dat zal die meneer zijn vrouw wel wezen, die even
invalt, als meneer wegmoet!).
Tegen die meneer zeg je dan: „Mag ik van U toestel veertien" en
i dan zegt hij: „Komt-ie" en dan hoor je meestal weer niks. Of hij zegt:
„In gesprek" en dat moet je dan maar geloven, want je kunt moeilijk
gaan kijken. Maar ookee, je slingert zo links en rechts wat en je noemt
nog drie, vier keer het nummer en ja, dan komt de verbintenis tot
stand. Alleen zó onduidelijk, dat je elkaar niet kunt verstaan. Je roept
dan: „Kun je mij verstaan?", waarop die ander dan zegt: „Dat staat
j toch in een Kluumo'" Zo duidelijk is de verbintenis, begrijpt u wel?
i Toch heeft onze verbinienisdienst er een oplossing voor gevonden. Heel
eenvoudig: iedere telefoon staat vlak bij het raam en als je elkaar hier
niet verstaat, dan doe je alle twee het raam open en schreeuw je ge-
I woon zonder telefoon met elkaar. Werkt als een terrein!! Soms is de
telefoon echter zeer duidelijk. Dat ligt volgens de kenners aan de
klimacatalogische weersomstandigheden. Dan spreek je zonder moeite
met elkaar. Alleen dan komt die meneer van de centrale steeds vragen,
of je al klaar bent. Dan roep je maar steeds: „Nog niet klaar - ik begin
pos!", ook al ben je dan al een kwartier bezig. Soms roept de centrale
Maar?", terwijl je nog moet beginnen, maar dat mag de pret niet
drukken. Laatst draaide ik fors aan de slinger, maar de centrale ant
woordde niet. Na 4,5 minuut en 38 slingers klonk eindelijk: „Met
de centrale! Is er brand?" „Nee" zei ik, „maar waarom komt U er
«t in?" „Omdat Uw klepje niet viel", zei hij weer. „Wat heeft mijn
klepje er mee te maken, man! Als ik mijn klepje niet wil laten vallen,
dan hond ik het vast, begrepen! Mag ik misschien nog over mijn eigen
jdepje beschikken? Ik vraag toch ook niet naar Uw klepje, of wel?"
Maros, ik was woedend! Dat was ook geen antwoord geven, zeg nou
telfAfijn, laat ik er maar over ophouden, want U weet nu wel vol
doende over onze telefoondienst!
Laatst hoorde ik nog een nieuwtje, Mams, Hier was een sersjant-
rcajoor, die moest de wekker van zijn kolleega repareren. Hij had al
"ren zitten sleutelen (waarschijnlijk in diensttijd!) en volgens zijn tech
nische inzicht iuas het ding heel fijn in orde. Hij begreep maar niet, hoe
net mogelijk was, dat het kreng toch iedere keer tien minuten vóór
lopen. Na dagen kwam hij erachter, dat andere kolleegaas hem
ongevraagd een handje geholpen hadden. Ja, dat noem ik nog eens
collegiaal!
Zo, dat was het weer. Ik hoop, dat U mijn groeten overbrengt aan
"a en mijn broertjes en voor Uzelf een dikke kus van Uw
DE WESTDUITSE staatssecre
taris voor jeugd-, familie- en ge
zondheidszaken, H. Westphal,
heeft te Straatsburg in de Assem-
blée van de Raad van Europa het
denkbeeld van een Europese
jeugdstichting bepleit. „Doel van
die organisatie moet zijn, ertoe bij
te dragen dat jonge mensen in Eu
ropese landen het besef krijgen
dat zij als Europeaan opgroeien en
mede verantwoordelijk zijn voor
een duurzame orde in Europa. Het
gaat erbij om de bijdrage van de
jonge generatie aan de eenheid
van Europa", aldus staatssecreta
ris Westphal.
Ook voor de communistische
landen in Oost-Europa moet het
lidmaatschap van zo'n stichting
openstaan., ten behoeve van jonge
mensen daar.
Verder zei de staatssecretaris
dat boven de stichting een cura
torium moet worden geplaatst,
waarin zowel de regeringsverte
genwoordigers als vertegenwoor
digers van particuliere jeugdin-
stellingen zitting hebben.
Een van de assembléeleden, de
Westduitse socialist H. Poehler,
zei dat men in het curatorium niet
te veel regeringsvertegenwoordi
gers moet benoemen, omdat de te
genwoordige jeugd getuigt van
wantrouwen in de organen van de
gevestigde orde. Het is nodig de
L.
O
LT>
EX
m
LU
"O
l/)
O
"WAAROM WORDEN hier de uiers van deze vrouw gemeten
Bestaat de vrouw soms uit lijf alleen? Wat zijn al deze heren
met deze dames van plan? Vindt U het hier allemaal zo leuk?
Wij niet!! Weg met de miss verkiezingen! Weg met de vrouwen
exploitatie!!"
Aldus luidt de letterlijke tekst
van een stenciltje, dat ik in de
handen gedrukt krijg. We zijn na
het zien van de twee uur durende
film over het „protest" van de
Amerikaan Peter Whitehead, „The
Fall" in de Utrechtse Cinemanifes-
tatie op weg naar de dancing De
Dietsche. Daar zullen de miss
verkiezingen plaatsvinden, die de
winnares een rol in een film van
Pim de la Parra en Wim Verstap
pen zal opleveren. Midden in een
enorme menigte op straat treffen
we Pim de la Parra. Hij is om
ringd door tientallen meisjes. Som
mige van hen dragen een koeie-
masker of rubberborsten. Pim
wordt voortgeduwd, geknepen en
nagefloten. De „Dolle Mina's" ge
bruiken hem als gijzelaar, omdat
ze van dancing-eigenaar Willemse
niet binnen mogen. Er wordt be
sloten van het Utrechtse „Paradiso",
dat de „Cargadoor" heet, een actie
centrum te maken. Als dit onmo
gelijk blijkt, belandt men in de
„Raadskelder". Hier worden door
de meisjes verklaringen afgelegd als
verantwoording van hun actie.
Daarna haasten ze zich naar het
station om de laatste trein naar
Amsterdam terug te nemen.
In De Dietsche is de verwarring
intussen volkomen. De jury, die
toch al niet veel van zijn oorspron
kelijke samenstelling heeft behou
den, ziet het allemaal niet meer.
Ageeth Scherphuis doet vergeefse
pogingen om de zaak te redden.
Men is veel te blij, dat er voldoende
kandidaten gevonden zijn.
De keurige danszaal is overvol.
De flitslampen van de fotografen
verblinden de bezoekers, voor zo
ver dat al niet gebeurt door de
spots van de NOS filmploeg en de
lampen, die de filmstudenten van
de Bredase academie Sint Joost ge
plaatst hebben.
Enige dagen voordat de Cine-
manifestatie 70 begon kwam vijfde-
jaars filmstudent Ton Dirkse op het
idee om de missverkiezing te gaan
verfilmen. Vierdejaars studenten
Frank Hamers en Bob Entrop wa
ren gelijk in voor dit idee en be
sloten er een stunt aan vast te kno
pen. De Sint Joost-studenten zou
den een eigen miss kiezen en deze
een rol aanbieden in een korte
speelfilm. Onder leiding van docent
Arie Onderdenwijngaard werd de
produktie technisch voorbereid. Zo
werd contact opgenomen met de
filmfestival-organisator Huub Bals.
Deze reageerde enthousiast op het
voorstel en vond de stunt een ge
weldig idee. Hij beloofde het opge
nomen filmpje tijdens de slotvoor-
stelling van woensdagavond te zul
len programmeren.
Tien Sint Joosters met drie ca
mera's, geluidsapparatuur en lam
pen togen naar Utrecht. Er werden
interviews gedraaid met de kandi
daat-missen. De camera's snorden
in de kleedkamers en registreerden
de „acts" die de meisjes moesten
opvoeren voor de selectie.
Aan iedereen, dus ook aan Sara
bande van Blaaderen (22) werd de
vraag gesteld of ze als „nudie" wil
de optreden. Als antwoord draaide
Sarabande zich abrupt om en com
mandeerde: „Rits". Voordat het tot
de Sint Joost-studenten doordrong
stond zij slechts in haar slipje voor
hen. De uitverkorene was gevonden.
Scriptgirl Maretti Damen, 20 jaar,
eerstejaars studente, die deze beslis
sing openbaar zou maken, kon zich
gaan omkleden voor deze taak.
Slechts gehuld in filmstroken ver
scheen zij, even later, in de over
volle dancing. Eigenaar Willemse
was het hier echter niet mee eens.
De zedenpolitie zat in de zaal en
hij wilde geen gedonder. De ont
hutste Bredanaars stelden voor om
Maretti eerst door de overheids
dienaren te laten keuren. De „robe"
van 35 millimeter stroken, kleur-
negatief werd niet aanstootgevend
geacht. Onder luid applaus werd de
keuze van Sarabande als toekomstig
filmster van OMP/ANDI-produkties
onder welke naam de Sint Joost-
studenten zich presenteerden, be
kendgemaakt.
De jury van de Cinemanifestatie
had intussen ook haar oordeel
klaar. Dezelfde Sarabande van
Blaaderen oogstte ook hier lauwe
ren. Zij kreeg de eerste prijs van
de reeds schertsend „Mienen-mani-
festatie" genoemde misverkiezing.
De filmploeg van de St.-Joostacademie uit Breda bestaande uit Ton
Dirkse (camera), Bobo Antrop (ondervrager) en Franck Hamers (geluid)
Sarabande woont in Amsterdam.
Zij is lid van de studentengroep
ASVA en verzorgde de perscontac
ten tijdens de bezetting van de pa-
dagogische academie te Beverwijk.
Zij verklaarde dat zij aan de
verkiezingen had meegedaan om de
gelegenheid te krijgen aan verslag
gevers te vertellen wat er nu pre
cies aan de hand is in Beverwijk.
Ook in de film van Pim de la Par
ra, waarin ze als prijs een rol mag
spelen wil ze haar democratiserings-
actie voeren. „Ik doe pas mee als
ik mag meebeslissen over de vorm
en de inhoud van de film".
i
Op de Bredase kunstacademie
wordt op het moment onder hoog
spanning gewerkt. De reportage
film moet morgen klaar zijn. De lo
kalen van de filmafdeling liggen
bezaait met filmstroken. Tijdens
het afgelopen week-end werd er
doorgewerkt. De montagetafels wa
ren continu in bedrijf.
„We zijn erg tevreden over de
resultaten", vertelt Bob Entrop.
„Het materiaal ziet er goed uit, on
danks de barre omstandigheden,
waaronder het werk opgenomen.
Het was wel een toestand daar in
De Dietsche. De lampen duvelden
om. De stekkers werden steeds ka
pot getrapt. De soldeerbout heeft
de hele avond heet gestaan om alles
weer te repareren. Het publiek was
wel enorm. Ze hielpen geweldig.
Ze gaven nieuwe casettes met film
materiaal en geluidsbanden door als
we die nodig hadden. Ze staken
zelfs de lampen aan als dat nodig
was. Wim Verstappen stond op een
gegeven moment een van onze ca
settes voor ons te vullen.
We schrokken wel, toen de ver
kiezingen naar de „Cargadoor"
dreigden te worden verplaatst. We
zijn er met een camera achteraan
gegaan, terwijl de andere twee in
De Dietsche doordraaiden. Gelukkig
kwam iedereen later weer terug.
Wat we met onze „alternatieve"
miss gaan doen weten we nog niet
precies. Zelf weet ze wel wat ze
gaat doen. Publiciteit maken voor
de Beverwijkse zaak. Daarin is ze
door dit artikel al een beetje ge
slaagd.
MAARTEN VAN ROOIJEN
rt 5,(per lot) op
Benidorm Spanie
zendsystemen)
