breda"
it,
irt dat
De weduwe ligt te roesten
haarkleurspoeling
275
kent u een betere?
I-SLAG
haakjes
Vakantiereisje Griekenland
De
charmante
koffiepot
zx
DE MENEER VAN PARIJS RUST
rfElLN
je meisjes
mden en
EURS
i vloerbedekking
N.V.
Voorschot
Compromis
Geweten
op crèmebasis
2 behandelingen per tube
26 sprankelende tinten
SUSKE
en WISKE
Jhtilhffl een houd compres
DE STEM VAN WOENSDAG 28 JANUARI 1970
14
12
le opruiming is met
;aat bij ADZ niet op.
lan wordt dat ook in I
ld. Een enorme hoe-|
Deken, slaapkamer-
iitrassenen vloerbe-l
|rijsd tegen de aller-l
sl de kwantiteit als!
jMaar komt U lieverl
kost immers niets f
ten busstation BBA
ÏJSSLAG-SUPER te OOST-
pe SUPERMARKT te TER-
as personeel tn deze filialen
bn tot de verantwoordelijke
pen en studeren, in ons be
rillen opbouwen)
Se VOORUITZICHTEN, in
pong en modern bedrijf;
kostenvergoeding, waar
J»
louden sollicitatie-avond, op
IOORN, MARKT 1, OOST-
iYS-BAS, NIEUWSTRAAT
11 bellen voor een afspraak.
.AG N.V., POSTBUS 116,
50.
JN een afgesloten ruimte in de
Parijse Santé-gevangenis lig
gen een stel zware balken en
pakkisten, een meer dan twee
meter lange mand van twijgen,
een emmer als een grote kolen
kit en een plat zilverwerkétui,
waarin een gepolijst trapezium
vormig met met een vlijmscher
pe snede. Bij elkaar vormen deze
voorwerpen de beruchte guillo
tine.
Het is verscheidene maanden
geleden, dat de guillotine weer
eens tevoorschijn is gehaald en
in elkaar gezet en de waarschijn
lijkheid wordt groter, dat zij
nooit meer of althans gedu
rende lange tijd niet meer zal
worden gebruikt.
De laatste keer dat het mes uit
zijn étui „de doos der gerechtig
heid" zoals men het noemt werd
genomen en aan het valgewicht van
„de weduwe" werd bevestigd was
op 11 maart 1969. Bij het aanbreken
van die dag drukte een potige, 70-
jarige chef-monteur, André Obrecht
genaamd, op de knop die het mes
deed vallen en vorderde de tol van
de maatschappij van de 28-jarige
Jean Olivier, een hhlfontwikkelde
boerenknecht, die was veroordeeld
wegens moord op een buurjongen,
waarna hij diens elfjarig zusje had
verkracht en eveneens vermoord.
Ja, de guillotine is nog altijd het
wettige instrument voor de terecht
stelling van burgers in Frankrijk.
Alleen militairen kunnen het vuur-
■peleton kiezen.
Neen, dr Guillotin heeft het in-
irument niet uitgevonden. Hij heeft
h'gebruik ervan alleen in het par-
lrntnt bepleit.
ifeen, hij heeft niet zelf zijn hoofd
«der haar mes verloren, ofschoon
lij om politieke redenen korte tijd
levangen heeft gezeten.
De guillotine is berucht geworden
«ens de Franse revolutie, maar
»erd blijkens een gravure in het
museum van Neurenberg reeds in
1521 gebruikt. Italië en Schotland
gebruikten het instrument omstreeks
ie tijd, dat de Parijse professor in
ie anatomie, Joseph Ignace Guillo
tin als lid van het parlement eiste
lat bet gewone volk op even keu
rige wijze zou worden terechtge
steld als vorstelijke personen. Ge
wone mensen werden opgehangen
en vorstelijke personen verhuisden
naar het hiernamaals via het zwaard
en een met fluweel gedrapeerd hak
blok.
bezet, kreeg Desfourneaux bijna
zelf de guillotine. Zij groeven een
van hun spionnen op en die was
onthoofd. Spionnen werden geacht
het vuurpeleton te krijgen. Des
fourneaux maakte het weer goed
door alle communisten en verzets
lieden die zij naar de binnenplaats
van de Santé dirigeerden op te rui
men, met inbegrip van vijf vrouwen.
Toen Desfourneaux in 1951 over
leed door overmatig drankgebruik
en naar het schijnt gekweld door
zijn geweten, kreeg het ministerie
van justitie 150 sollicitaties. Zijn
neef, chef-monteur Obrecht, kreeg
de baan. Obrecht bouwde zich in
1953 een nieuwe guillotine, die zijn
persoonlijk eigendom bleef, maar
hij heeft niet veel te doen gehad.
De Algerijnse oorlog heeft in vele
gevallen het vuurpeleton doen her
leven.
De laatste jaren zijn slechts vier
personen geguillotineerd in 1964
onder wie een op Martinique, waar
zich de enige andere Franse^ guil
lotine bevindt één in 1966, één in
1967 en één in 1969 - in 1965 en 1968
werd niemand terechtgesteld.
President Pompidou heeft kort
geleden gratie verleend aan de laat
ste vier bewoners van de dodencel
len, maar dit betekent nog niet, dat
de doodstraf is afgeschaft. Een alge
mene amnestie, afgekondigd in 1906,
is slechts tot 1909 van kracht ge
weest. Velen achten het klimaat
goed voor een wet.
NOG DRIE nachtjes slapen en dan
is het zover: het optreden part The
Soft Machine in Het Turfschip. Vol
gens berichten uit Amsterdam moet
het geweldig zijn. Kaarten hosten
f 7,50.
DE MODE-ONTWERPER Gerard Brussé met één van zijn modellen ge
kleed in een kleurige maxi-japon met bijpassende hoed en nerts-maxi-
vest. De kleren maken deel uit van de voorjaars- en zomercollectie van
de ontwerper, die hij in New York gaat tonen.
MIJN NAAM is Meloep. Ik stam
uit de Zuidwestnederlandse dre
ven. Mijn navel is Breda. Ik ben
geboren uit het samenzijn van de
Tussen Haakjes-redactie en teke
naar Frank van den Berg. Ik ben
van plan, telkens wanneer ik wil,
in deze kolommen op te draven
om te zeggen, wat ik op mijn
hart heb.
Ik vind het leven, hoewel ik er
nog maar net ben, tof. Ik ben
zeer veelzijdig, ik neem alle mo
gelijke vormen aan. Ik laat me
door niets en niemand weerhou
den, ik ben van nature bijzonder
eigenwijs. Ik heb lak aan iedereen.
Ik ben jong, progressief, kritisch,
democratisch, vooruitstrevend, pa
cifistisch, principieel, geëngageerd
en ruimdenkend. Kortom, ik ben
Meloep.
Men wierp evenwel tegen, dat
Sewone mensen zich verzetten. De
oplossing een compromis tussen
I democratie en doeltreffendheid
was een „mechanische onthoofdings
machine" met een stevige klem
voor de hals. De eerste guillotine, in
1792 gebouwd door de pianobouwer
Tobias Schmidt, bewees haar deug
delijkheid onder het wakend oog
van Guillotin en collega's op drie
lijken. Toen zii na de demonstratie
weggingen, noemden zij het appa
raat „la guillotine" en die naam be
hield het ondanks de protesten van
de goede dokter.
De beul, Charles Henri Sanson,
die gewend was met het zwaard te
werken, hield niet van mechanische
middelen, maar het apparaat werkte
snel en dat was tijdens de Parijse
terreur belangrijk. Sanson, die ko
ning Lodewijk XVI naar de andere
wereld hielp, deed de zaak over aan
zijn zoon Henri, die op zijn beurt
Marie Antoinette terechtstelde en
sindsdien bleef het ambt in de fa
milie via zonen of neven.
Maar in 1871 veegde een golf van
bezuiniging alle gewestelijke beu
len van de begroting en liet slechts
één verplaatsbare guillotine over en
één beul in Parijs, die voortaan
„monsieur de Paris" werd genoemd.
De meest bekende monsieur de
Paris, Anatole Deibier met 299 hoof
den op zijn credit, trok rond het
eeuweinde in Limoges naar schat
ting 10.000 toeschouwers. Er waren
600 cavaleristen en 700 infanteristen
nodig om ze op een afstand te hou
den. Het was de pers die een einde
maakte aan de openbare terecht
stellingen. speciaal met foto's van
de gruwelijke terechtstelling van
Eugen Weideman moordenaar
van rijke eenzame vrouwen in
1939. Tengevolge van een of an
dere mechanische fout moest beul
Henri Desfournaux het mes drie
maal laten vallen.
Nadat de Duitsers gedurende de
tweede wereldoorlog Parijs hadden
Obrecht geniet nog altijd zijn
voorschot van de staat, dat naar
men meent enige honderden dollars
per jaar bedraagt en minder is dan
het salaris van een politieagent,
maar hij krijgt geen gratificatie per
terechtstelling naar verluidt 4000
gulden meer.
Evenals zijn salaris is alles wat
Obrecht betreft vaag. Zijn identiteit
wordt officieel zozeer beschermd dat
hij zijn volledige betrekking in een
autofabriek onder een valse naam
had.
Enkele jaren geleden zagen ver
slaggevers hem uit een bakkerswin
kel komen. Zij stelden vast, dat hij
woonde in een benedenhuis aan een
binnenplaats in een betere midden-
standsbuurt. Hij woont daar met zijn
tweede vrouw, die ervan houdt zich
op te dirken in kant en andere op
schik en hij verzamelt op zijn reizen
poppen in provinciale klederdrach
ten stiil 1920.
Onder het spreken hield hij zijn
hand op de kolf van een pistool in
holster. Hij zei dat hij bang was voor
vergeldingsmaatregelen van Alge
rijnse terroristen. „De machine is de
beste bewaker van de maatschappij",
zei Obrecht tot de verslaggevers.
„Zij die op afschaffing aansturen,
zullen misschien eens de eersten
zijn om wederinvoering te bepleiten
als er een reeks overvallen en bij
zonder gemene misdaden op volgt."
(ADVERTENTIE)
DE REDACTIE van het
Leids universiteitsblad
heeft in haar geheel zijn
ontslag genomen. De stich
ting. die het blaid uitgeeft,
verbood opnamen van
sex-contact advertenties,
dat de redactie als een in
greep op haar journali
stieke beleid beschouwde.
Toen de redactie de adver
tenties toch wilde plaatsen,
heeft de stichting ze uit de
reeds gezette tekst laten
verwijderen. Prof. dr. R. F.
Beerling, de voorzitter van
de stichting, was van me
ning, dat bepaalde perso
nen misbruik van deze ad
vertenties zouden kunnen
maken. In oen brief aan de
hoofdredacteur Henk Vink
schrijft hij: „Daargelaten
of het wel zo origineel is,
sex nu ook in het L.U.B.
tot vaste rubriek te ver
heffen en het o.i. de vraag
is of er op dit moment
geen belangrijker proble
men aan de universiteit
zijn (hetgeen begrijp ons
goed, geheel een zaak
van de redactie en dus van
beleid is) deelt het bestuur
u in elk geval mede, dat
het niet akkoord gaat met
het opnemen van contact
advertenties in het L.U.B."
Prof. Beerling meende
verder nog, dat dit links
gerichte studenten blad,
dat voor tweederde door
zijn abonnees en voor een
derde door de Leidse cura
toren wordt betaald, niet
voldeed aan de oorspron
kelijke afspraak een opi
nieblad voor de gehele
Leidse universiteit te zijn.
Hij verwees daarbij naar
erotisch taalgebruik, o.a.
naar een artikel van H.
Amptmeijer in het laatste
nummer, dat de seksuele
situatie aan de universiteit
onder de loep neemt. De
heer Vink bestreed deze
verwijten ten sterkste. Hij
betreurde wel, dat er zo
weinig actieve medewer
kers gevonden konden
worden, die een ander ge
luid lieten horen. De brief
wisseling tussen de heren
Beerling en Vink is opge
nomen in het eerstvolgen
de nummer van het L.U.B.,
het laatste van deze re
dactie. Daaronder volgt
een opzeggingsbericht van
prof. mr. M, H. Schadee en
meteen daar weer onder
een verzoek om een abon
nement van het tijdschrift
„De Psycholoog".
Een Leidse student merkte
naar aanleiding van de af
faire op: „Ze hadden de
zaak veel eenvoudiger op
kunnen lossen. In plaats
van zelf te vertrekken
had de redactie prof. Beer
ling een vakantiereisje
naar Griekenland aan moe
ten bieden. Daar had hij
zich waarschijnlijk derma
te thuis gevoeld dat hij er
gebleven was."
av
na
MR NflTUURL'JV'VOND GEEN MEN/S TB
BEGINNEN MET POWELL„GOUD.
,..DË 8EW0NERG TROKKEN EVEN GPUJW WEER WEG PLS ZE GEKOMEN H'PREbi EN WELDRA WPA
DE UIT DE GROND GESTPMPTE STPD-EEN DODE STPQ EEN S^KSTPD
