r
Vliegende
rijst-tafel
verovert
Noorwegen
Praag zuivert nu ook de kunst
Regering moet
meer doen om
ex-boeren
op te vangen
Goud blijft van
belang
voor geldhandel
GRAIS-LOEMPIAGAAT GEEN ZEE TE HOOG
En kulinarisk gledesstund
Indonesisk
nok en gang i Norge
m
i
3E STEM
HEKEN
BLOKS"
URGENTIEPROGRAMMA
v f
AMERIKAANSE BANK:
Verbruik van
frisdranken:
nieuw record
Frontaal
Hooglied
IJlgesprek
Lekkerbekken
Stoottroepen
TOTAAL
UW KRANT
it
DE STEM VAN DINSDAG 6 JANUARI 1970
10
10
liteitsprodukter»!
Natuurlijk zijn de
r VéGé een van-
stzietVéGé toch
dingen te komen.
Prijswijzingen voorbehouden.
5?
(Van een onzer verslaggevers)
OSLO Captain Prestbakken van de SAS-Caravelle, een vierkante
Noor, die als een drenkeling in zijn uniform hangt, heeft zojuist in hart
brekend Engels vanuit zijn cockpit gemeld, dat er in de Noorse hoofd
stad een vers pak sneeuw van een halve meter dikte op de reizigers ligt
te wachten en dat men voorts rustig en vastberaden rekening zal moeten
houden met een temperatuur van zestien graden onder nul. Een stralen
der welkom had directeur Jan Pieters van „circus Loempia' zich niet kun
nen wensen. Ter hoogte van Kopenhagen heeft de stewardess hem een
gerookte forel en een glas champagne bruut aangereikt, maar toen ze
hem in de omgeving van Stavanger ook nog een médaillon de veau du
chef met een garnering van maïs, rijst en artisjokken in de maag wilde
splitsen, stootte ze op zijn bijna religieuze matigheid.
OPROEPING
De Griffier der Arrondis- I
sementsrechtbank te Bre-|
da, roept op, ingevolge be-,
velschrift van de heer Pre--
sident van gemelde recht-'
bank d.d 31 decemberj
1969,
ADRIANA JOHANNA
CLAASSEN, gewoond heb-|
bende te Breda, thans zon-,
der bekende woon- of ver-'
blijfplaats om te verschij-'
nen voor genoemde heer,
President in het Gerechts-1
gebouw aan de Klooster-'
laan 46 te Breda, op woens-]
dag, 14 januari 1970, des,
voormiddags om 11.00 uur,'
zulks ter fine van verzoe-'
ning met haai echtgenoot;
MATTHEUS THEOD0-'.
RUS GELENS, wonende tr
Breda, die een verzoek-,'
schrift tot echtscheiding',
subsidiair scheiding vair-
tafel en bed heeft inge-»'
diend.
Breda, 31 december 1969
De Griffier der Rechtbank,
voornoemd,
Mr R p E Danmen
Hij sloot gelijk zijn ogen en legde
zijn behaard profetenhoofd tegen
het fluweel van zijn eerste klas
fauteuil. „Een onbegrijpelijke zaak"
zei hij walgend, „mensen, die cp
een hoogte van 9000 meter nog zin
hebben in een stuk kalfsvlees. Het
is bijzonder aardig van die jongens
om me zo te verwennen, maar la
ten ze eerst die kist netjes aan de
grond zetten. Daarna wil ik wel een
aardappeltje met ze meeprikken.
Een half uur later ziet Pieters
er inderdaad een stuk opgewekter
uit Hij heeft de kraag van zijn
spierwitte duffel omhoog geslagen
en marcheert aan het hoofd van
een oberkelner, twee gastvrouwen,
een kokkin en een aantal dozen
vol wajangpoppen en rijsttafel-in
grediënten naar de douanesleuf. Te
voren heeft hij in het vliegtuig zijn
krijgsplan uitvoerig toegelicht. „Als
ze vragen, wat er in die dozen zit,
roep je maar „kaas". Die kerels
begrijpen er toch geen bliksem van.
Probeer ze in godsnaam niet in het
Noors uit te leggen, wat een loem
pia is, want dan staan we met
Kerstmis 1970 nog op dat vervloek
te vliegveld. Gewoon je schouders
ophalen, dom kijken en „kaas" roe
pen. Heus, geloof me, dat is een
patent middel. Ik heb het in Athene
ook gedaan. Daar begonnen die
Grieken ook met hun vingers in
mijn dozen te graaien. „Kaas", riep
ik, „originele Edammer in gedroog
de vorm". Een van die kerels ver
trouwde de zaak niet en pakte een
stuk kroepoek, dat in 80.000 splin
ters uit elkaar viel.
Hij haalde zijn baas erbij, zo'n
gezellige dikkerd, die bereid was
om alles te geloven, mits hij eerst
mocht proeven. Hij heeft zeker
een kwartier op die rauwe kroe
poek staan te bijten, voordat hij
het weg had. „Is dat Hollandse
kaas", vroeg hij. „Dat is Hollandse
kaas", zei ik, „mogen we nou asje
blieft doorlopen
In Berlijn had ik hetzelfde gedon
der met een emmer sambal oèlek.
„Was ist das", riep er een. Nou
kun je natuurlijk je hakken tegen
elkaar slaan en keihard „sambal"
schreeuwen, maar dan weet hij nog
niks. Ik knik hem dus vaderlijk
toe en fluister in zijn oor, dat het
tomatenketchup is. „Openmaken",
zegt hij. Ik peuter de deksel er af
en ik zie hem met zijn vinger door
de smurrie gaan. Goed, ik had hem
beter kunnen waarschuwen, maar
ik wilde dat smoel niet missen. Man
het was een grandioos gezicht. Hij
liep eerst purper aan en schreeuw
de toen: „Sie körrnen die Tomaten
ketchup mitnehmen". Waarschijn
lijk staat hij nu nog met openge
sperde mond achter zijn balie."
Jan Pieters plooit een milde glim
lach om zijn slimme lippen en
maakt zich gereed voor zijn fron
tale aanval op het Noorse bastion.
Maar het is niet meer nodig. Uit
de verte roept een der douaniers
hem al toe: „Kaas
Pieters knikt verrast. Hij was even
vergeten, dat hij nog geen jaar ge
leden op dezelfde plaats ook hart
verscheurend heeft staan hanne
sen met zijn emping en zijn atjar.
Ook toen heeft hij met armen en
benen proberen uit te leggen, dat
het kaas was. Deze keer wil de
douanier het niet zover laten ko
men. Hij wil trouwens op tijd
thuis zijn. Hij kijkt naar de vorme
loze dozen, zet er een groot rood
kruis op en roept: „Doorlopen".
Het is hem aan te zien, dat hij al
gegeeten en gedronken heeft.
De autorit door het centrum van
Oslo maakt Pieters in het volgend
kwartier duidelijk, dat de stad best
wat smeuiige loempia's en een
bordje sterk gekruide satés kan
gebruiken. Met veldheersblik keurt
hij zijn potentiële klanten, die ge
heel gehuld in berevellen door de
grijze sneeuwbrij ploegen. „Dit is
de ideale omgeving voor een rijst
tafel", roept hij, „dit wordt een
bestseller van Dostojewsky met
extra sambal".
een batterij fornuizen klaargemaakt
voor de potten en pannen van de
Haagse mevrouw Djoena Anas, die
elk buitengebeuren van veldheer
Pieters tot een vreetzame happe
ning maakt. „Mijn saté, zegt ze met
verbijsterende eenvoud", is de bes
te die er op deze wereld gemaakt
wordt." Het is maar, dat de Noren
dit weten.
Hij heeft gelijk: vorig jaar heeft
hij bij wijze van proef zijn reis-tafel
vanuit zijn hoofdkwartier in Sche-
veningen naar Oslo gedirigeerd en
de resultaten waren overdonderend.
Culinaire experts schreven een
smakelijk hooglied over zijn oos
terse spijzen, die hij met groot za-
keninstinct door heupwiegende
schonen uit Indonesië liet serveren,
ambassadeurs en regeringsautori
teiten zetten hun riemen spontaan
op het laatste gaatje en wierpen
zich voor God en vaderland op de
twintig schotels, die Pieters voor
de geaccrediteerde neus zette.
Veertien dagen was het geïmpro
viseerde restaurant „Het Verre
Oosten" toen de smakelijke tophit
van Oslo, die door duizenden met
overvolle mond werd overgenomen.
Ook nu heeft Pieters weer zijn in
trek genomen in het Viking-hotel,
een immens paleis van rode bak
steen, dat indertijd is gebouwd voor
de honderden journalisten, die de
Olympische Winterspelen in Oslo
versloegen. Toen de fakkel gedoofd
was, namen toeristen en handels
reizigers de burcht over en sinds
dien is Viking een van de meest ge
liefkoosde pleisterplaatsen in de
Noorse hoofdstad geworden, waar
honderden hongerige burgers zich
avond aan avond door de peperdure
spijskaart slaan.
Voor de overzeese hoogstand van
Pieters heeft directeur Mörk twee
zalen op de eerste etage uitgeruimd,
die met de inhoud van de karton
nen dozen razendsnel worden ge
transformeerd tot een oosters bou
doir. In de hotelkeuken is inmiddels
Vier etages hoger controleert Pie
ters in zijn suite, of alle versterkin
gen zijn aangekomen. De 4000 saté-
stokken, de 9 kilo emping, de 20 ki
lo kroepoek en 20 kilo verse taugé
zijn inderdaad per schip in de ha
ven van Oslo gearriveerd. De ketjap
die directeur Mörk in een Noorse
winkel heeft gekocht, wordt nu ge
proefd en vol afgrijzen afgekeurd.
„Ik was er al bang voor", zegt Pie
ters bedroefd, „het zijn beste men
sen, maar ze hebben er geen benul
van, wat echte ketjap is."
H.'j pakt de telefoon, vraagt een
ijlgesprek met Scheveningen aan en
draagt zijn vrouw op om een aantal
flessen ketjap met het eerste vlieg
tuig naar Oslo te sturen. Hij grin
nikt donker, als directeur Mörk
hem vraagt, of alles op tijd klaar
zal zijn. De advertenties staan al in
de avondbladen, de eerste tafels zijn
gereserveerd. „We staan met de rug
tegen de muur begrijpt u."
Pieters begrijpt alles. Pieters heeft
niet voor niets vijftien jaar in de
showbusiness gezeten. „Het bloed
kruipt, waar het niet gaan kan",
roept hij opgewekt. „Dit is het
werk, waar ik van houd. We zullen
die 'Noren eens een fijn stukje Hol
land promotion voor de snufferd
draaien. Komaan jongens, waar is
de Seroendeng, waar de Rempa-
jak?"
Hij dampt nu van klare vreugde.
Dit is de uitdaging, waar hij op ge
wacht heeft. „Nederland", zegt hij,
„is zo langzamerhand ontgroeid aan
de image van de klompen en de mo
lentjes. Ik wil het buitenland laten
zien, dat we echt nog wel wat meer
in onze mars hebben. Ik laat ze
eten en ik zeg: „Jongens, dit is ook
een stuk Nederland". Waarom moe
ten we alsmaar blijven mekkeren
over het slechte weer. Mijn hemel,
iedereen weet nu zo langzamerhand
wel, dat het regent en waait in Ne
derland. Maar probeer het nou ook
eens op een positieve wijze te be
naderen. Zeg niet, dat we verkou
den worden van dat pokkenweer,
maar dat de koolmonoxyde door
De kranten hebben in het onder-
gekoelde Oslo de culinaire hoog
stand van Jan Pieters vakkundig
voorverwarmd via forse adver
tenties, waarin „en kulinarisk
gledesstund Indonesisk Rijsttafel"
uitvoerig wordt aangeprezen.
Even tijd voor een staatsieportret
op het Viking dakterras. Van links
naar rechts Viking-directeur
Mörk, de gastvrouwen Suzie Lou-
henapessy en Silvya van Renes-
se, oberkelner Eddy v. d. Ziel,
kokkin Djoena Anas en groot
gastheer Jan Pieters.
onze geweldige wind wegwaait. Dat
Nederland het enige land is, waar
de mensen 73 jaar kunnen wor
den."
Hij kijkt directeur Mörk streng
aan en herhaalt met klem: „Seven
ty three worden we allemaal in Ne
derland. Dat is toch geen kleinig
heid nietwaar."
De heer Mörk knikt haastig. „U
heeft gelijk", zegt hij, „het is inder
daad geen kleinigheid".
Pieters heeft trouwens nog meer
bewijzen. Een hardleren diploma-
tenkoffer vol. Stapels dankbetuigin
gen van lekkerbekken in Athene,
Rome, Wenen en Berlijn, die hij
met zijn eenmans-voedselvluchten
heeft bevoorraad. Hij heeft erwten
soep gekookt in Accra. Tweeënveer
tig graden in de schaduw. Hij heeft
onder zware bewaking zijn saté ge
offreerd aan de schimmige hoofdof
ficieren van de Shape in Brussel.
Voor 1970 zijn reeds reis-tafels be
sproken voor Bern en Stavanger.
„Als iemand het in zijn kop krijgt
om een oosters etentje te organise
ren", zegt Pieters, „dan kan hij het
per kerende post van me krijgen.
Voor mij is niks te dol. Waar kun je
Holland nou beter verkopen dan
onder een goed diner Ik wil het in
de toekomst nog verder uitbouwen.
Rijsttafels met complete shows.
Dansgirls, orkesten, films over ons
land. Iedereen mekkert over Hol
land promotion, maar met praten
alleen kom je geen stap verder. Als
we er met zijn allen wijzer van
willen worden, zullen we toch met
iets tastbaars op de proppen moeten
komen."
V Kar fornemt nes En av ve'sens mssr klsnte - ~éo-
nesnske restauranrisr -ei Ver-» Oosten fra Sehswen-
kigen, har kommst rred s"-« beste- M< ré- gjema
Suxsesscn fra 1957. V'i saiwer det bersxte Rijsttafel.
Nou, laat dat maar aan Jan Pieters
over. Terwijl in zijn Schevenings
restaurant de potjes geduldig op
het vuur staan en zijn keukenbri
gade op Schiphol de rauwe visjes
verschalken voor vluchten van Ja
pan Airlines en KLM op Tokio,
doolt hij met zijn stoottroepen door
de wereld om het vuur onder steeds
nieuwe initiatieven hoog op te sto
ken. Gisteren in Brussel, vandaag in
Oslo, want zijn dromen erkennen
immers geen grenzen.
Over precies zes uur zullen de
eerste Noren beschroomd hun tan
den zetten in zijn sprott rekebrod
en de svinefilet pa spyd.
Want ook de Noren weten, dat al
les wat je van het verre oosten haalt
lekker is.
ankoop van
HUIZEN
PANDEN
TC.
gevallen tot
>E KOOPSOM
ETE AFWERKING
- BERGEN OP ZOOM
01641) 6348
(Van onze Weense correspondent
Wolfgang Oberleitner)
PRAAG. Na de ambtenaren
wereld zijn thans de organisaties van
kunstenaars aan de beurt om gezui
verd te worden. De huidige regering
beschouwt hen als de voornaamste
propagandisten van de liberalisatie.
Tot dusver weigerden de kunstenaars
alle medewerking aan het nieuwe be
wind. En daarom zullen thans de
meest straffe maatregelen genomen
worden.
Prompt op de verjaardag van de
Russische oktoberrevolutie heeft de
Tsjechische minister van cultuur.
Milosiau-Bruzek. zijn meest betrouw
bare functionarissen naar Praag ont
boden en de onbevredigende situatie
in de culturele wereld uitvoerig be
discussieerd. En nu is er een oproep
bekend geworden voor een landelijke
bijeenkomst van kunstenaars, die zal
moeten leiden tot een algehele capi
tulatie van de organisaties van kun
stenaars in heel het land. Onder deze
oproep staan slechts de namen van
enkele weinig bekende artiesten en
een paar gecompromitteerde politici
uit staatsbij dragen, maar ook uit
perk, zoals bijvoorbeeld de minister
van onderwijs Ladislaw Stoll.
Praag heeft onlangs alle geldmid
delen van de culturele organisaties
in beslag genomen en daarom zuilen
voortaan wel enkel die artiesten een
uitkering ontvangen, die het regime
welgezind zijn. Deze fondsen bedra
gen miljoenen en zij dienen niet alle
voor studiesteun, maar ook voor ho
norarium voor prestaties en prijsvra
gen. Zij werden niet enkel gevormd
uit staatsbij dragen, maar ook uit ge-
schenkingen van de zijde der kunste
naars zelve. Deze laatsten hadden
zelfs de overhand, zodat men gerech
tigd is te stellen dat de huidige maat
regel ongerechtvaardigd is.
Tot dusver werden uit dit fonds
kunstenaars gesteund die op grond
van hun houding tegenover de re
gering geen opdrachten meer konden
krijgen. Dezen zijn thans zonder
bronnen van bestaan en de weg naar
het buitenland is hun ook versperd,
waiit Bruzek alleen kan over visa
voor kunstenaars beslissen. En tot
overmaat van ramp zal er weldra al
leen papier toegewezen worden voor
boeken die het regime belangrijk
acht. Door dit alles hebben de cul
turele organisaties praktisch geen en
kele zeggenschap meer.
De componisten zijn de eerste ca-
pitulanten. Zij hebben hun anti-Rus
sische verklaringen ingetrokken. De
schrijvers echter hebben nog niet toe
gegeven, zij hebben zelfs hun colle
ga's die naar het westen gevlucht zijn
niet geroyeerd. Dat laatste heeft ook
de Slowaakse organisatie van auteurs
niet gedaan, ofschoon zij wel een los
se verklaring van loyaliteit heeft af
gelegd.
Praags huidige machtshebbers heb
ben de grootste narigheid beleefd met
de bond van artiesten bij de film en
televisie. Deze organisatie maakte
uitgerekend aan de vooravond van de
viering van de oktoberrevolutie be
kend, dat zij voor het jaar 1968 prij
zen zou toekennen voor die televisie
uitzendingen, die volgens de huidige
regering sterk bijdroegen tot het
wekken van contra-revolutionaire
ideeën.
Praag besohouwde deze bekendma
king als een uitdaging en vermoede
lijk zullen de filmartiesten een en
ander moeten betalen met de liquida
tie van hun bond. Beeldende kunste
naars staan er ongeveer even zo voor,
en bovendien moeten hun statuten
nog door het ministerie van binnen
landse zaken goedgekeurd worden.
De staat mag over nog zoveel
machtsmiddelen beschikken, toch
blijkt de politieke consolidatie van
het culturele front, zoals de regering
dat wenst, een bijzonder moeilijke en
langdurige zaak, want de handlan
gers van het regime staan nog altijd
onder de druk van de anonieme mas
sa die af en toe een dreigende hou
ding aanneemt. Onder invloed van
die druk heeft zelfs een der onder
tekenaars van de befaamde oproep
voor de landelijke conferentie van
kunstenaars, Jiri Marek, 24 uur na
de publikatie van het stuk zijn hand
tekening herroepen. En Marek is nog
wel een der artiesten die door het
huidige regime onderscheiden is met
de titel „verdienstelijk kunstenaar".
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De regering moet haar regionale werkgele
genheidsbeleid meer dan ze nu doet afstemmen op het aantal
boeren dat in een streek de landbouw moet verlaten. Het be
stuur van het landbouwschap stelt dit in een urgentieprogram
ma voor 1970, dat deze week door het schap besproken zal
worden.
In het urgentieprogramma wordt
de regering ook gevraagd de omscho
lingsregeling van het ontwikkelings-
en saneringsfonds te verbeteren, on
der meer door ook agrarische werk
nemers en hun medewerkende ge
zinsleden in de regeling op te nemen.
Bij de arbeidsbureau's moeten spe
ciale consulenten worden aangesteld
voor begeleiding van boeren die an
der werk zoeken.
Het ministerie van sociale zaken
moet de algemene omscholdngsmoge-
lijkheden (trainingstoeslagen, centra
voor vakopleiding) meer gaan af
stemmen op afvloeiing uit de land
bouw, aldus het urgentieprogramma
van het landbouwschap.
Ruilverkaverling zal meer op be-
drijfsvergroting gericht moeten wor
den. Ook planologische belangen
moetenn beter in ruilverkave
lingspro jek ten worden verdiscon
teerd. Van de andere kant moet bij
het overheidsbeleid voor de ruimte
lijke ordening voldoende ruimte wor
den gelaten voor ontwikkeling en
exploitatie van moderne agrarische
bedrijven.
Het landbouwschap zal de regering
het komende jaar vragen om een re
geling dat bij onteigening niet alleen
de boeren maar ook de agrarische
werknemers schadeloos worden ge
steld. De onteigeningswet zou hier
voor kunnen worden gewijzigd. Spe
ciale aandacht voor de werknemers
in de landbouw vraagt het landbouw
schap ook in de regeling tot bedrijfs
beëindiging.
De oudere boerenarbeiders zouden
ook erin moeten worden opgenomen.
Daarnaast zou de bestaande uitkering
aan oudere boeren die hun bedrijf
staken, moeten worden opgetrokken
tot 80 procent van de aow-uitkering.
Als op EEG-niveau niet spoedig
een marktregeling voor vlas tot stand
komt, zal Nederland een nationale
regeling hiervoor moeten treffen,
vindt het landbouwschap. Wat de
EEG betreft, stelt het urgentiepro
gramma dat het Europese prijsbeleid
niet in hoofdzaak gericht mag zijn
op verlaging van de overheidsuitga
ven voor de landbouw, zoals in feite
in de voorstellen van de Europese
commissie van november '69 het ge
val was. Het landbouwschap zal al
leen meewerken aan verandering van
de prijsverhouding tussen bepaalde
produkten, om daarmee het markt
evenwicht te herstellen.
Het landbouwschap wil dat voor
taan de georganiseerde Europese
landbouw inspraak moet krijgen door
direkt overleg met de Europese com
missie wanneer jaarlijks de voorstel
len van Brussel voor het Europees
prijsbeleid worden opgesteld.
(ADVERTENTIE)
NEW YORK (RTR) Volgens
First National City Bank New York
is de situatie op de internationale
goudmarkt bij het begin van de ja
ren zeventig ingewikkeld en verward
maar mag een vermindering van het
monetaire belang van goud door de
invoering van bijzondere trekkings
rechten en de daling van de prijs
op de vrije markt niet te hoog wor
den aangeslagen. De bank zegt dit
in haar jaarlijks overzicht van de
gang van zaken op de goudmarkt.
Aannemen dat de rol van het goud
min of meer is uitgespeeld veronder
stelt een onvoorwaardelijk vertrou
wen van regeringen en handel in een
internationale monetaire eenheid die
nog niet op de proef is gesteld.
Daarbij gaat men er dan van uit dat
landen bereid zullen zijn hun binnen
landse monetaire autonomie en soeve
reiniteit op te geven en rekent men
op een zekere orde in de binnenland
se financiële omstandigheden en op
een doeltreffende aanpassing van de
overschotten en tekorten van diverse
landen, hetgeen in de afgelopen tien
jaar niet is gelukt.
Goud speelt nog steeds 'n belangrijke
rol als middel voor particuliere be
sparingen en blijft de voornaamste
vorm waarin vrijwel alle regeringen
en centrale banken Japan uitge
zonderd hun monetaire reserves
aanhouden. Vele regeringen en cen
trale banken van invloedrijke lan
den zijn wel bereid de bijzondere
trekkingsrechten te gebruiken maar
hun vertrouwen op het „papieren
goud" alleen stellen lokt ze niet aan.
De „Brave New World" van de bij
zondere trekkingsrechten ziet zich ge
plaatst voor de bekende vraagstuk
ken van het zorgen voor een toerei
kende maar niet te grote liquiditeit,
het tot stand brengen van evenwich
tige betalingsbalansen en het doen
verdwijnen van de verschillende
kwaliteit tussen de diverse vormen
van internationale reserves.
First National City Bank wijst er
op dat een dollarstandaard voor vele
landen buiten de Verenigde Staten
onaantrekkelijk is, ook al zijn som
migen die de internationale mone
taire ontwikkeling bestuderen van
mening dat het geleidelijk in die
richting gaat.
Deze landen proberen garanties te
krijgen dat de Verenigde Staten de
dicipline ten aanzien van hun beta
lingsbalans zullen handhaven. Ze vre
zen dat een dollarstandaard betekent
dat men er twee centrale banken op
na gaat houden, één in eigen land en
de andere in Washington, die van tijd
tot tijd bezig zouden kunnen zjjn met
het behartigen van tegengestelde be
langen, aldus First National City
Bank.
DEN HAAG (ANP) Tijdens zjjn
nieuwjaarsrede, gisteren uitgespro
ken, heeft de directeur van Coca-
Cola Nederland, de heer W. F. M.
Westerman, vastgesteld, dat het ver
bruik van frisdranken in 1969 een
nieuw record heeft bereikt. De heer
Westerman schat dat het afgelopen
jaar 650 miljoen liter „fris" is ge
dronken, tegen 550 miljoen liter in
'68.
Dit wil zeggen, dat elke Nederlan
der, van baby tot grijsaard, in het
afgelopen jaar meer dan 250 glazen
fris heeft geconsumeerd, tegen
„maar" 215 in het jaar daarvoor.
De mooie zomer van vorig jaar heeft
zeer sterk tot dit nieuwe record bij
gedragen, want alleen reeds in de
maanden mei t.m. augustus werden
er in ons land 350 miljoen liter „fris"
gedronken.
De heer Westerman voerde echter
aan, dat de stijging van de frisdrank-
consumptie nog allerminst wil zeggen
dat de toekomst er voor deze bedrijfs
tak rooskleurig uitziet. De merkfa
brikanten ondervinden scherpe con
currentie van de eigen merken der
grootwinkelbedrijven en andere or
ganisaties:, concentraties in de txrou-
werijwereld leiden er toe dat steeds
meer horecabedrijven voor de merk
fabrikant verloren gaan, terwijl ve
le overblijvende horeca-ondernemin-
gen door de invoering van de BTW
op de rand van het faillissement zijn
geraakt.
De directeui van Coca-Cola Neder
land kondigde voorts aan, dat zijn
maatschappij in 1970 met een tweetal
nieuwe produkten op de markt zal
komen.
>mi
