De moeilijkheden met Charlie
DIT
WAS
HET
JAAR
1969
Onderwijzers houden vast aan de katholieke school
ZWAGER EN SCHOONZUS MOGEN NU TROUWEN
c'est
PARIS
Compromis
Dirksland
Aoor haar
lAREN
8TVOERDER
K.O.V.-VOORZITTER KNIPPEN OP VERGADERING IN ARNHEM:
A AANNEMINGS- EN WEGENBOUW^
De boze stiefmoeder
Hel stoute zusje
Ziekenhuiskwestie
DE STEM VAN WOENSDAG 31 DECEMBER 1969
15
KERSKEN's
ebedrijven N.V.
stiging te Middelburg.
J
iwe autodiensten op Walche-
:h ingaande het nieuwe jaar
JTRUM
ïdse zendingen worden aan-
Itoren.
ie lucht blijft in eigen hand.
Vraagt s.v.p. inlichtingen bij
1, tel. 7452 (01100)
nbergenlaan, tel. 2062 (01150)
iel. 1582 (01172)
rBodehuis)tel. 3400 (01180)
Ï1KING
zij met ingang van 1 janu-
pnsten op Walcheren, Noord-
|r Zeeland
voor het genoten vertrouwen,
ieders gunst aan.
Zn.
lie maken wij bekend, dat wij
Igenoemde bedrijven per 1 ja-
hze nieuwe vestiging te MID-
te serviceverlening Uw belan-
Iwijze te behartigen als onze
KERSKEN's
iPEDlTIEBEDRIJVEN N.V.
hardwerkende jongeman ligt hier
zich een goede toekomst op te
iek
lostenregeling
bedrijfsleider, de heer A. de Hond,
Verstrekken.
Hdelijk opererend, snel
[edrijf.
kontakt met een
llATERBOUW)
Jn rayon zal hij met een
landigheid de in uitvoe-
Iden
Iteiten en goede contac-
In hiervoor onontbeerlijk,
lij een goed gehonoreerde
ie vooruitzichten,
ijen verzocht hun sollici-
knt adres- Parkstraat 31
IC. Grim, Jan van Speyk-
14997 - 1411).
(Van onze correspondent)
„Er zijn slechts twee soorten ro
den: onze roden en de Vietcong-ro-
den". Dit stukje huisbakken filo
sofie kwam uit de mond van een
Amerikaanse soldaat nog binnen
een jaar na de gebeurtenissen in My
Lai.
Het is niet zo huisbakken als het
klinkt, want het is het directe re
sultaat van de manier waarop de
Verenigde Staten haar mannen in
Vietnam van kreten voorzien om
een duidelijke zwart-wit manier
logstijd en het is niet verbazing
wekkend dat sommige scheldwoor
den voor kwamen in het verplette
rende rapport van de soldaten die
in My Lai waren. De kwestie over
het „roden"-syndroom is, dat het le
ger van de V.S. (en elk ander leger
dat in oorlog is) weerspiegeling is
van de onmenselijke, gezichtsloze en
zelfs beestachtige natuur van de
vijand nodig heeft.
Als een soldaat aan een „persoon"
denkt die hij op de korrel neemt
van zijn M-16-geweer, is het moge
lijk dat hij aarzelt voordat hij de
trekker overhaalt en dat ogenblik
van denken te bewerkstelligen (zij kan zijn laatste zijn.
-wij, vriend-vijand, goed-fout, vrije- Maar dit leidt tot een dilemma, ze-
weréld-eommunisme) en dat maakt ker in een oorlog als deze: het is
gebeurtenissen ais die in My Lai
mogelijk, zonder dat de soldaten last
krijgen van hun geweten.
Behalve dat de Vietcong „roden"
genoemd worden, staan ze ook nog
bekend als bangerds, lafaards en
goorlingen. Dwerg, waggelaar, kik
ker, krielkip of schuinsmarcheer
der, de scheldwoorden rollen ge
makkelijk uit de mond terwijl ze
de werkelijkheid en de verbeelde
raciale verschillen onderstrepen.
Ze zijn bijzonder handig in oor-
tamelijk moeilijk het verschil dui
delijk te maken tussen „onze rooien
en „Charles rooien".
Neem het voorbeeld van de ne
gende infanterie divisie van het
leger.
Xot voor drie maanden was dit de
enige Amerikaanse divisie in de
Mekong Delta. Haar oudere com
mandanten maakten hun reputatie
door hnn wijze van doden en ze
schamen zich er niet voor.
Hier werd in het afgelopen jaar
een wedstrijd gehouden in moorden
tussen elk van de drie brigades van
de negende divisie. De stand werd
van uur tot uur op de borden in hun
operatiekamers geschreven. Hoeveel
van de duizenden vermoorde slacht
offers waren burgers?
Met motto van het negende was:
„Wij proberen het harder". Solda
ten vertelden dat hun officieren
een bepaald aantal doden moesten
rapporteren op elke gewone pa
trouille. „En we trekken niet eer
der terug uit het veld totdat we ze
hebben", zeiden ze. Dit mag de ha
ren doen rijzen., maar Amerikaanse
burgers, vaak officieren van de bui
tenlandse dienst, die als adviseurs
dienst deden in de Delta, waren goed
bekend met deze uitspraken over
de tactiek van het negende.
Sommige mensen zeggen dat het
deels aan hun rapporten lag dat
deze divisie de eerste was die Viet
nam verliet toen Nixon afgelopen
zomer zijn eerste terugtrekkings
plannen aankondigde.
Het punt is dat die adviseurs veel
dichter bij de Vietnamezen ston
den. Vaak spraken zij de taal en de
„beesten" vereenzelvigden zich snel
met de mensen die ze probeerden te
helpen. Het leger en dat is de an
dere kant, plakte het volk een eti
ket op, ojndat het de mannen in
conditie moest houden. Waarschijn
lijk nog nooit in de geschiedenis van
de oorlogsvoering zijn soldaten zo
afgescheiden van de bewoners van
het land dat zij bezetten. De sol
daat verlaat zelden zijn basis. Van
de dag dat hij komt tot de dag dat
hij weg gaat. zorgt het leger voor
hem, in zekere zin is er nog nooit
zo goed voor een soldaat gezorgd.
Maar het resultaat is dat "hij wei
nig contact heeft met de vriende
lijke Vietnamezen, behalve dan met
de letterlijk gedemoraliseerde kaïnp-
arbeiders en de corrupte cafémeis
jes koppelaars en zwendelaars die
hij kan ontmoeten ais hij een pas
je krijgt om naar een van de ste
den te gaan.
Ook kent hij zijn collega in de
wanenen, de Zuidvietnamese soldaat
niet werkelijk. Tot deze zomer zagen
de Amerikaanse commandanten
geen heil in het mengen van de
troepen tijdens patrouilles. Dit op
een paar priizenswaardige uitzonde
ringen na. Het dramatische hiervan
is duidelijk als men met soldaten
praat die na een jaar dienst terug
gaan. Vaak verafschuwen ze de
Zuidvietnamese troepen meer dan
dat ze de Vietcong haten voor
wie ze soms respect uiten.
Zulke meningen zijn nu verwerkt
in populaire soldaten annecdotes.
Zo weinig soldaten hebben maar de
kans om de Vietnamezen als indi
viduen te leren kennen.
Nixon zei op zijn laatste pers
conferentie dat de kwestie My Lai
het goede van de Amerikaanse^ sol
daten in Vietnam niet heeft uitge
wist. Hij had het over het bouwen
van kerken en van pagode's. Maar
als er kerken gebouwd worden voor
roden is het „een onvruchtbare oe
fening zelfs voor public rela
tions".
Als over een paar weken de
rechtszaak begint is het gemal.ke-
liik om op een aantal individuen te
letten. Mg ar het is het systeem dat
van de Vietcong „rooien" maakt en
't verdooft de reacties van; Ameri
kanen als luitenant W. Calley en
zijn mannen voor het lijden van
de mensen in Mv Lai. Zii hoefden
geen dolle honden te zijn om te
doen wat ze deden. Het systeem
voorziet bnp van enorm veel zelf
rechtvaardiging.
(Copyright The Guardian-De Stem)
LUITENANT CALLEY
AMERIKAANSE RUIMTEVAART
mei: bemande Apollo-10 cirkelt rond de maan.'
juli; Marsfoto's van Mariner-6.
20juli Maanlanding Apollo-11 (mensopdernaarf
aug: Marsfobo'svanMariner-7.
nov. Apollo-12 zet mensen op de maan
RUSSISCHE RUIMTEVAART
jan: Ruimfevluchr Sojoez4en5.
meiVenud-5 en 6 vallen op Venu:
juli: Loena-15valhopdemaan.
okh Sojoez-6,7en8 doen kop-
pelingsproef in de ruimte.
maarh-aug:
Grensincidenten
China-SovjeMJnie
Militaire 'akties in 1969
is Onlusten in 1969
■KtGuerillastrijd in 1969
Aanslagen van Arabische commando's
Staatsgreep in 1969
Hl Landen met grote stakingen in 1969
C2 Gelddevaluatiein1969
[lKommunisHsche landen
i Landen van de NAVO en
landen verbonden in een
ander Westers defensie
verdrag.
(Van onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG Het Katholiek
[Onderwijzers Verbond (K.O.V.)
[wil zich duidelijk verklaren voor
■handhaving van de katholieke
I school in de Nederlandse situatie.
[Deze verklaring is niet zo abso-
lluut dat zij voor altijd en alle om-
I standigheden zou gelden, maar
[betekent wel, dat in de huidige
situatie het K.O.V. voorstander is
van handhaving van de katholie
ke school in de bestaande wette
lijke vrijheid. Een algemene of
nationale school, zoals die als mo
gelijkheid naar voren werd ge
bracht in de katholieke studie
„Welvaart, welzijn en geluk",
vindt het K.O.V. niet aanvaard
baar. Met name niet voor jongere
leerlingen die, gesteld tegenover
opvoeders van verschillende le
vensbeschouwing en een veelheid
van opvattingen, in feite weerloos
zijn.
Dit zei K.O.V.-voorzitter Th. M.
Knippen gisteren in zijn openingsrede
tot de openbare vergadering van de
ze bond in Arnhem.
De heer Knippen constateerde dat
de katholieke school, omdat zij katho
liek is, meedeelt in de huidige cri-
sisverschijnselen in het katholicis- jylOtlCVCIl
me. Zij is echter ook school en als
zodanig deelt zij ook mee in de hui
dige onrust die de school als insti
tuut kenmerkt. Er gaan nu stemmen
op in eigen kring die zeggen, dat de
katholieke school zich overleefd
heeft in die zin, dat zij na voltooi
ing van de emancipatie overbodig is,
omdat het historische element van
bescherming en isolement vervallen
Volgens de heer Knippen mag ech
ter niet alleen op deze gronden een
besluitvorming plaatsvinden. Ook
moet gekeken worden naar de ma
nier waarop de kerk in het proces
van de veranderende wereld is be
trokken. „Wie het katholiek geloof
heeft en waardeert, zal ook in onze
dagen in de totaliteit van de opvoe
ding zijn kinderen daarmee kennis
willen laten maken en het hun mee
geven als een baken bij het begin
van de eigen zelfstandigheid", aldus
de heer Knippen.
Hij zei, dat de K.O.V.-uitspraak
voor handhaving van de katholieke
school gebaseerd is op motieven op
sociologisch, religieus en pedago
gisch terrein. Onderzoek heeft uitge
wezen dat 57 procent van de onder
vraagde ouders katholiek onderwijs
noodzakelijk en 34 procent het wense
lijk oordeelde; 7 procent achtte het
overbodig en 1 procent onjuist.
In de keuze voor de katholieke
school bleek overigens het bescher
ming- of isolementsmotief vrijwel ge
heel verdwenen, zowel bij ouders
als de docenten. Het verwijt dat de
huidige katholieke school een „ghet-
to-mentaliteit" zou aankweken, leek
de K.O.V.-voorzitter dan ook onge
grond. Wel is uit onderzoek gebleken
dat de persoonlijke identificatie (be
trokkenheid) met het katholiek on
derwijs bij de docenten en vooral de
godsdienstleraren zwakker is dan bij
de ouders en hoofden der scholen.
Het is vooral de religieuze motive
ring die bij de ouders zwaar weegt.
Zij verwachten van de katholieke
school dat deze hun kinderen mede
inleidt in de religieuze overtuiging
die zij zelf als waardevol erkennen
en aanvaarden.
Over het pedagogische motief zei
de heer Knippen onder meer: „On
derwijs is niet louter onderricht,
maar ook opvoeding en omvat ook
het aanbrengen van waardeoordelen.
Om zich thuis te voelen in een plu
ralistische maatschappij is het aller
minst nodig afstand te doen van ei
gen levensovertuiging. Wie deze naar
waarde schat, zal ook eerbied heb
ben voor de overtuiging van de an
der. En tot beide kan een open ka
tholieke school opvoeden".
De heer Knippen toonde zich be
zorgd over het feit, dat bij het gods
dienstonderwijs in een aantal geval
len verenging te constateren valt
van het religieuze tot het louter men
selijke aspekt. „De vraag rijst of zo
doende op een belangrijk punt het
„eigene" van de katholieke school
van binnen uit niet wordt aange
tast", aldus de K.O.V.-voorzitter.
Hij zei voorts, dat de drang van stu
derenden tot deconfessionalisering
van het onderwijs ook aan een katho
lieke pedagogische academie ern
stig te denken geeft: „Zullen deze
jongelieden, afgestudeerd, de katho
lieke school waarmaken?"
Over algemene onderwijsproble-
matieken sprekend ging de heer
Knippen in op de kritiek op de
mammoetwet en de roep om een
middenschool voor 12 tot 15-jarigen,
waarin het onderscheid tussen alge
meen voortgezet onderwijs en be
roepsonderwijs is vervallen. Hij zei
dat men in de toekomst moet voor
komen dat een nieuw systeem reeds
bij invoering verouderd is, hetgeen
thans bij de eenjarige brugklas het
geval lijkt te zijn.
Terzake het basis- en kleuteron
derwijs pleitte de K.O.V.-voorzitter
ervoor om bij het kleuteronderwijs
de huidige regeling van 880 uur per
jaar te handhaven. Dit in tegenstel
ling tot het regeringsvoornemen om
het minimum aantal uren tot 920 te
verhogen. Hij ging er wel mee ak
koord. dat bij het l.o. het maximale
aantal lesuren per dag wordt vast
gesteld op 5,5 uur en het voorge
schreven minimum van 1040 per
jaar wordt teruggebracht tot 1000
uur.
ï-L0GABIRUM(W.0L.)
DE vrouw gaat er per 1 januari
I in ons recht wel op vooruit.
Niet alleen is dan de man „als
hoofd van de echtvereniging" uit
'ons recht verdwenen en kan de
vrouw na echtscheiding, precies
a's de man, aanstonds hertrou
wen, zonder zoals vroeger
een „treurjaar" lang te moeten
wachten. Er rijzen nog verschil
lende andere gunstige perspectie
ven voor de vrouw.
bi het oude recht was een vrouw
jjie met een gescheiden man of met
i' weduwnaar trouwde op vermo-
Senrechtelijk gebied aanzienlijk ten-
acnter gesteld bij de eerste vrouw
van die mati, tenminste als er uit
i„ ,eerste huwelijk kinderen waren,
in dag geval zo bepaalde het ou-
®e recht mag de tweede vrouw
uonr dat huwelijk geen groter voor-
tri l mieten dan het minste deel
dat
een van de kinderen uit het eer-
Li kantoor: 't Harde (Gld.) K°ekoel
f uc tVlllUUICIl Uil. IICI Cti
ksweS I e huwelijk van de man krijgt, en
in geen geval meer dan een vierde
deel van het vermogen van de man.
Het lijkt wat ingewikkeld maar een
voorbee.d kan het verduidelijken.
Stel dat dat tweede huwelijk zon
der huwelijksvoorwaarden gesloten
wordt, en de man een 80.000 gulden
vermogen meebrengt en de vrouw
niets. Sterft die man, dan zou de
vrouw eigenlijk tot de helft van dat
vermogen, dus tot 40.000 gulden ge
rechtigd zijn; maar als er uit dat
eerste huwelijk b.v. zeven kinderen
waren, mocht de tweede vrouw vol
gens het oude recht nooit meer dan
een kindsdeel krijgen, en dat is in
dit geval een achtste van het vermo
gen van de man, oftewel 10.000 gul
den.
Haar ongunstige positie tegenover
de eerste vrouw blijkt duidelijk uit
een eenvoudig rekensommetje: als
zij de eerste vrouw geweest was had
zij na de dood van haar man gekre
gen: 40.000 gulden (als deel van de
gemeenschappelijke boedel) plus
5.000 gulden (een achtste van het
resterend vermogen van de man) is
45.000 gulden. Als tweede vrouw kou
Na het artikel in De Stem van
gisteren, waarin onze juridische
medewerker het gezinshoofd en
de positie van de geseheiden
vrouw per 1 januari 1970 behan
delde, volgt hierbij een tweede
artikel, waarin hij op enkele an
dere aspecten van het nieuwe
burgerlijk wetboek, dat morgen
van krach twordt. ingaat. In de
komende dagen volgen in deze
serie nog enkele artikelen.
zij in het oude recht maximaal
10.000 gulden krijgen.
Deze bepaling uit het oude recht
heeft eeuwenlang hardnekkig voort
bestaan, even hardnekkig als sprook
jes dat plegen te doen. Want eigen
lijk steunde ze nergens anders op
dan op het sprookje van de boae
stiefmoeder. Die zich ten koste van
de kinderen uit het eerste huwelijk
wil bevoordelen of het sprookje van
de aantrekkelijke jonge vrouw, die
op het geld van een oude man zit te
azen. Maar deze sprookjes doen aan
de werkelijkheid te kort: heel wat
vrouwen die een man met kinderen
trouwen troosten zich voor die kin
deren vaak veel moeite en offers: en
waarom zou een vrouw die een ge
scheiden man of een weduwnaar
trouwt daarbij steeds minder nobele
motieven hebben dan de eerste
vrouw?
Terecht heeft de nieuwe wet aan
de achterstelling van de tweede
vrouw dan ook een eind gemaakt.
Tevens is daarmee een eind geko
men aan een aantal bijzonder sche
ve verhoudingen, welke de oude wet
in de hand werkte. Uit de notariële
praktijk is b.v. het geval bekend van
een rijke weduwnaar, met een kind
uit het eerste huwelijk, die daarna
was gaan samenleven met z(jn huis
houdster. Hij was met geen stok te
bewegen om met haar te trouwen,
omdat zijn notaris hem verteld had
d»t hij aan dit vrouw, aan wit hg
zelf, zijn eerste vrouw en ook zijn
kind bijzonder veel te danken had
den, nooit meer dan een kwart van
zijn vermogen kon nalaten, wanneer
hij met haar trouwde, terwijl hij,
wanneer hij niet met haar trouwde,
haar zonder enige pijn de helft van
zijn vermogen bij testament kon ver
maken. Dit soort vTeemde situaties
hoort nu voortaan tot het verleden
Het nieuwe recht heeft nog meer
„sprookjes" opgeruimd. In het oude
recht mochten zwager en schoonzus
niet met elkaar trouwen. Ook dat is
eeuwenlang zo geweest: de
wetgever wilde met dit verbod
jonge schoonzusje dat zich zo
makkelijk indringt in het huwelijk
van haar oudere zuster" een halt
toeroepen. Nog geen tien jaar gele
den waarde de achterdocht tegen
dat „jonge schoonzusje" door de
hoogedelgestrenge hoofden van een
paar Tweede Kamer-leden, die
daarom pleitten voor het behoud van
het huwelijksverbod tussen zwager
•a fhoomua.
wijze
,het
ge-
Toch was al in 1939 op dit verbod
een belangrijke uitzondering ge
maakt: als de oudere zus gestorven
was, was de baan voor het jongere
schoonzusje vrij. maar niet als de
oudere zus van haar man gescheiden
was. Wie immers weet of niet dat
jongere zusje de oorzaak van die
scheiding was geweest, en zich in
overspel met de zwager begeven
had Zo iets mocht een fatsoenlijk
wetgever toch niet als premie met
een huwelijk belonen
Daarom stak de oude wet daai
een stokje voor, en verbood het hu
welijk tussen schoonzus en (geschei
den) zwager, evenals tussen zwagei
en (gescheiden) schoonzus. De nieu
we wet heeft dit verbod helemaa
geschrapt. Eigenlijk moest de wetge
ver dat wel doen, wilde hij conse
quent zijn, want in de nieuwe wet ii
uitdrukkelijk zij het na heel wa
gehakketak in het parlement he
huwelijksverbod opgeheven tussei
de overspelige man of vrouw en d
derde met wie dat overspel was g
pleegd Daarover meer in een vo,
gend artikeL
(Van. onze Parijse correspondent
Lucas Kleijn)
Nog een paar dagen in het crude
jaar en dan gaat Hubert Beuve-Mery
als hoofdredacteur van het Parijse
Avondblad „Le Monde'', dat hij 25
jaar geleden practisch uit niets, met
een belachelijk handjevol geldheeft
gesticht, met welverdiend pensioen.
Hij laat een bloeiend bedrijf achter,
niet alleen financieel kerngezond,
maar ook met een internationale re
putatie. Met de Times uit New York
en uit Londen, de Zwitserse Neue
Züricher en de Stampa uit Milaan zit
„Le Monde" aan de tafel van de grote
kopstukken uit de krantenwereld.
Hubert Beuve-Mery zou het nog
best een paar jaar hebben kunnen
volhouden, want hij is nog maar pas
68 en zijn pen is nog niet versleten.
Maar ik heb zegt hij, in mijn leven
zoveel ouden van dagen gecritiseerd
omdat zij als staatsman te lang op
hun stoel bleven zitten, dat ik niet
hun slechte voorbeeld wil volgen. Een
manager, in het algemeen gesproken,
moet er mee ophouden, zodra hij de
consequenties van zijn eigen beslis
singen niet meer kan meemaken. En
daarom legt Beuve-Mery er op zijn
68e jaar de bijl bij neer. Hij heeft er
goed mee gehakt
De heengaande hoofdredacteur heep
bewezen, dat het zelfs in deze tijd
van grote en sensationele boulevard
bladen nog mogelijk is een veel ge
lezen dagblad te maken, dat eerlijk
nieuws brengt en dat nieuws tegelij
kertijd naar eer en geweten van com
mentaar voorziet, los van politieke
partijen, economische belangengroe
pen of ministers. Men heeft hem eens
50 miljoen frank aangeboden, als hij
er mee ophield, maar voor dat aan
bod is hij geen ogenblik gezwicht. Ik
wist niet, dat jij je gewicht in goud
waard was, zei zijn vrouw, toen ze
het hoorde.
Iedere ochtend om half negen hield
Beuve-Mery gedurende een half uur
staande redactievergadering, waarin
de grote lijnen teerden vastgesteld
van de eerste krant, die om twee uur
en van de laatste krant, die om zes
uur 's avonds op straat kwam. De re
dactievergadering werd staande ge
houden om met zitten en koffie geen
tijd te verleuteren. Aan oudere re
dacteuren werd ruimschoots gelegen
heid gegeven om door een lange reis
afstand te nemen van de krant of een
boek te schrijven. Gespecialiseerde
redacteuren schreven het hoofdarti
kel, waarmee de krant opende, on
verschillig binnen- of buitenlandse
politiek. Slechts in bijzondere geval
len kwam Beuve-Mery onder zijn
schuilnaam Sirius zelf aan het woord.
Hem is menigmaal een overdreven
anti-Gaullisme verweten, wat Beuve-
Mery ontkent. Tijdens de oorlog heeft
hij voor De Gaulle een zeer grote
waardering gehad en hij prees het bu.
in hem, dat hij weigerde onder druk
van de geallieerden Straatsburg te
ontruimen. Maar tegelijk vond hij in
de naoorlogtijd De Gaulle een „spe
ler", onders gezegd een speculant met
alle risico's van winnen of verliezen.
Niets heeft de scheidende hoofd
redacteur gedaan om speciaal de jeugd
te winnen. Veeleer is het tegendeel
het geval, want de krant is van de
eerste tot de laatste pagina grijs en
met een klein lettertype opgemaakt,
zonder foto's, de laatste maanden af
en toe met een zeer bescheiden poli
tieke tekening. Maar de voorlichting
door binnen- en buitenlandse mede
werkers op alle terreinen van poli
tiek, wetenschap, kunst, litteratuur
en sport is zo veelzijdig en voortref
felijk, dat de krant kan rekenen op
een vast lezerscorps, dat regelmatig
stijgt naar het half miljoen.
Diverse uitgevers hebben er bij
Beuve-Mery op aangedrongen, dat hij
van zijn pensioen gaat genieten niet
alleen door rozen te kweken en ber
gen beklimmen, maar dat hij er de
tijd van zal afnemen voor het schrij
ven van gedenkschriften. Die zouden
ongetwijfeld een waardevolle bijdra
ge vormen voor de naoorlogse ge
schiedenis van speciaal Frankrijk.
)van onze correspondent)
DIRKSLAND De besprekingen
tussen het bestuur en de specialis
ten van het van Weel-Bethesdazie-
kenhuis te Dirksland, die op ver
zoek en onder leiding van dokter H.
de Lange, hoofd afdeling ziekenhuis
wezen van de geneeskundige inspec
tie voor de volksgezondheid zijn ge
houden, hebben tot een positief re
sultaat geleid. Zoals bekend hadden
vijf specialisten van dit ziekenhuis
zich bij de Staatssecretaris van
Volksgezondheid beklaagd over het
ontbreken van enige medische in
breng in de besluitvorming van het
bestuur.
Er is een overeenstemming be
reikt waarbij tegemoet is gekomen
aan de bezwaren van de specialisten
Deze overeenstemming houdt in dat
het bestuur één der specialisten van
het ziekenhuis zal verzoeken als
medisch adviseur op te treden tot
het moment dat er een geneesheer-
directeur zal zijn aangesteld voor
het ziekenhuis, het rusthuis en het
daaraan te verbinden verpleegte
huis te Sommelsdijk. De besluiten
van de stichtingsraad om besturend
zuster mej T. Spanjer te benoemen
tot directrice-administratrice en T.
van Oortmerssen tot directeur-eco
noom blijven evenwel gehandhaafd.
De besprekingen die maandagavond
in het ziekenhuis te Dirksland wel
len gehouden werden ook bijge-
■voond door dr. H. de Graaf, genees
kundig inspecteur voor de volksge
zondheid te Zuid-Holland.