Ons kerstverhaal
X
X
X
X
X
X
X
X
X
X
I
X
X
X
X
X
zwijg
over
vrede
x
x
X'
i
X
X
I
X
1
X
X
X
X
X
I
I
I
I
I
f
I
l
l
I
I
I
1
1
I
I
X
X
X
De
Dromen
diefstal
Luke:
in de
rechter
s
Oproep
SUSKE
en WISKE
of mum huis.
DE STEM VAN WOENSDAG 24 DECEMBER 1969
C J'J HEBT CASUS
STEU/G NEERGE -
SCHOTEN» MAAR IK GA
VRIJUIT!.
■formol
'MOO/
MOOB-
oetJaae!
03 I5GIES DlENTDEYÜAND
FLÏNK VAN ANTWOORDEN,,,
EÜ67 BOUWVAL WORDT OMSINGELDEN DUCHTIG ON
DER VUUR GENOMEN.
VERANDERTNA ELK SCHOT VAN
PLAATS.
Hemen jullie mij maar voor doelwit,kerels!
Intussen gaat het vlot er vandoor! a
EJéT VLOT IS INDERDAAD REEDS LANG ACH
TER EEN BOCHT VAN DE RIVIER VERDWENEN.
S
JOOP HEETTE-N-IE, meneer. Joop van der Bar-
telen. Het kan ook gewoon Bartelen geweest zijn,
daar wil ik van af wezen. Maar in ieder geval was
het Joop. Jau kent het type wel, zo'n man, die
nooit sikkeneurig was, een gezellige ronde baas, z'n
haar werd al wat grijzer. Altijd vrolijk, ook al moest-
ie dan wel eens een route voor' een zieke collega
overnemen.
Hij reed voor de Brabantse Tram Weg Maatschappij
op een slechte route, van die kromme landweggetjes
in de noordwesthoek, u kent ze wel. We maakten
altijd grapjes met hem. Zo ging er het mooie verhaal,
dat er in het stuur van zijn bus een gat was open
gelaten ter grootte van zijn buik daarom was er
voor hem ook een route uitgestippeld met hele ruime
bochten. Ja, dat zeiden we dan, hard lachend. Joop
zelf lachte trouwens het hardst van allemaal. Want
hij wist wel beter: voor hem hadden ze uitgerekend
de ratste route uitgekiend.
Ik herinner me nog goed, dat-ie vorig jaar zo in
december er steeds slechter ging uitzien. We vroegen
zo al eens aan hem wat er toch aan de hand was,
maar dan maakte-ie een grapje en wees op z'n buik.
„Ach jongens," zei-d-ie dan, „ik ben al acht maanden
ver. Het kan elke dag gebeuren." Maar wie hem beter
kende, en in alle bescheidenheid, ik kende hem hart
stikke goed, wist wel, dat er echt iets aan de hand
moest zijn.
En op de avond van 22 december nam-ie me apart
in de kantine. „Kees," zei-t-ie, „Kees, jongen, het
loopt hartstikke fout. Ik mot voor Kerstmis nog uit
mijn huis. Ja, ik wist het al maanden. Die rot-huis-
baas wil er zijn zoon in hebben. Ik heb me gek
gelopen bij het huisvestingsbureau en bij de wet
houder en bij vriendjes; ik ben ook nog bij de
directeur van de BTWM geweest.Maar ze konden niks
voor me doen. Nou vraag ik je, ze konden niks voor
me doen!! Als het maar voor d'r lui eigen familie
was geweest, dan had je eens moeten kijken."
Nou, ik zal u zeggen, meneer, ik schrok me dood.
Zo had ik Joop nog noodt meegemaakt. En toen ik
hoorde, dat zijn vrouw er ndet meer tegen op kon
en naar haar moeder was gegaan, Joop met zijn drie
kinderen alleen thuis latend, dacht ik: „Dat loopt
fout."
En het liep fout. Hij had de dienst gevraagd met
Ke.rstmis. Ja, wat kon-ie anders. Op kerstavond reed
hij de laatste dienst. En voor-ie wegreed, merkte, ik
het al ja, u begrijpt, ik hield hem een beetje' in
het oog hij rook naar drank. Nou laten we nooit
een chauffeur rijden, die iets gedronken heeft, dat
kunnen we ons niet veroorloven, maar ja, op kerst
avond waren er ook geen vervangers te vinden en
bovendien was het stil op die binnenwegen, dus ik
dacht: rijden maar.
Even later kreeg ik er spijt van als haren op mijn
hoofd. Laat nou uitgerekend die avond de directeur
zelf in de bus stappen. Hij deed dat wel meer: op
een nare avond brak-ie dan thuis uit om met een
van de chauffeurs een hele route te rijden. En hij
had voor die avond nou uitgerekend Joop gepikt.
Later hoorde ik, hoe het afgelopen was.
Hij was nog geen kwartier onderweg of hij zette
de bus langs de weg. „Ik doe het niet meer," riep-ie,
„ik doe het niet meer." En dat was het laatste wat
de passagiers hoorden: Joop was met zijn hoofd
over het stuur gevallen en zat te janken als een
klein kind. De directeur liet via de mobilofoon
ja, we hebben de modernste apparatuur in huis
een reservebus komen om de passagiers weg te bren
gen.-Joop en de directeur hebben toen samen heel
lang zitten praten en zijn samen met de bus naar
huis gereden.
De kerstdagen hebben Joop en zijn kinderen bij
de directeur thuis doorgebracht; bij het diner was
zijn vrouw er ook die was meteen gekomen, toen
ze hoorde wat er aan de hand was. En een paar
dagen na Kerstmis had Joop zijn nieuwe huis. Had
de directeur voor gezorgd. Kijk, meneer, ik ben zelf
natuurlijk niet gelovig. Maar toch, hè, als je zo iets
meemaakt dan kost het toch moeite om niet te ge
loven, dat het een Godswonder is. Ik zeg maar zo
dat zegt mijn vrouw ook altijd „er is toch
meer tussen hemel en aarde dan een mens kan
weten."
Oh, Joop. Nou, die heeft het helemaal geschoten.
Hij rijdt nog steeds dezelfde dienst. Alleen haait-ie
's morgens altijd de directeur van huis. En dan mag-ie
de tas van de baas dragen. Goudhaantje, meneer,
die Joop."
HANS LUTZ
aan alle staatshoofden, ge
zagsdragers, machthebbers,
opiniebepalers, leiders en
begeleiders
op aarde aan de mensen
van goeden wil tijdens
KERSTMIS 1969.
Geheel links een rechte avond
japon met aparte schouderbanden,
gemaakt van aqua velours chiffon.
Midden een jurkje van dik satij
nen tricot met aangerimpelde in
zetten in taille en mouwen.
Rechts: een tuniekpak van rode
trevira 2000. Het is bestikt met
gouden en zilveren versieringen.
Dit tweedelig cocktailpdk be
staat uit een jumpsuit van zwart
tricel tricot met lange mouwen en
reverskraag met daarover een lang
„vest" van goudbrokaat.
Gerende japon in de astronaut-
look", is gemaakt van grof wit lin
nen, bewerkt met glanzende ronde
versieringen. Blikvanger is de ron
de metalen gesp.
Joop zat te jammeren als een klein kind
i
DE BUXI, een nieuw middel van
openbaar vervoer, dat het midden
houdt tussen een bus en een taxi
en geen vaste haltes kent, zal met
ingang van volgend jaar worden
beproefd in Emmens nieuwste
woonwijk Emmerhout. De bus-taxi
is ontstaan op de tekentafels van
het centrum voor vervoersplannen
in Utrecht.
De buxi is een kleine bus met het
comfort van een taxi, uitgerust met
mobilofoon, stopt door de hand op
te steken, rijdt indien mogelijk op
telefonisch verzoek voor en levert
de passagiers desgewenst voor de
huisdeur af. Bij de Nederlandse
Spoorwegen is men enthousiast
over deze nieuwe vorm van open
baar vervoer. De heer A. van Dijk,
directeur van de Drentse Vervoer
Maatschappij, verwacht dat de eer
ste buxi in maart volgend jaar kan
gaan rijden.
GEEF DE moed niet op. Blijf
Tussen Haakjes lezen.
TUSSEN HAAKJES noemt als man
van het jaar: Merijn.
oJrt
-ja
ER is de laatste jaren rond de kerst
een hausse in cocktailkleding ont
staan. Stoffen als fluweel, chiffon,
lurex en andere glittertoestanden
blijven zich hiervoor dankbaar le
nen. Dit jaar viert, ook in de cock
tailkleding, de pantalon hoogtij.
Jumpsuits, tuniekpakken, harem-
pakken, de pantalon is niet meer uit
de f eestmode weg.te denken. Cock-
tailpakken hangen in alle soorten
en prijzen in de modezaken.
Het is een logisch gevolg van de
maxi-mode, dat ook de lange avond-
japonnen steeds meer furore ma
ken. De exclusiviteit van het bezit
van een of meer lange japonnen
neemt zienderogen af.
„Kleine jurkjes" zijn er uiteraard
te kust en te keur, liefst in wit.
De hoogglanzende „wetlook" met
veel smockwerk en plooitjes is erg
grappig voor de tweens. Voor wat
oudere dames zijn er de eenvoudige
af kledende japonnen in een mooie
stof.
MARIA VAN MOURIK
(Fotoreportage met medewerking
van de modehuizen Marly, Caprice
en Rita en de N.V. van Dongen-
Jonkers)
0f Gimïï ic m om mum m wr
IK ZEG JE TOCH DAT
>/KCASUS BELLV NOG
[NOOIT HEB GEZIEN'.!!
O K, LOME!
TPEK'JË
TE QUO
OM TE
SEQAAD -
SLAGEfJ...
I
