a-breda TOR NIEUW BOEKJE VAN PIETER VAN DER MEER DE WALCHEREN (89) „Je moet op de liefde verliefd zijn" u boMNV TWEEDE KAMER AKKOORD MET WACHTLIJSTEN Lekker stoken zonder schoorsteen! Kerst I Kerst II n öYlUlA J ij Tweede studiejaar medische faculteiten Kerst III Kerst IV MIJNS INZIENS Johan Winkler AREN ISTENTEN iteenenhoofd 36, breda BRABANT door ibriek N.V. IPELMAKERS Houding Begrijpen klei" tot grootJ IE STEM VAN WOENSDAG 24 DECEMBER 1969 15 14 PO uur DO uur jr uur 's avonds. Besloten) projecten uitvoert op het Log en bouw en de utiliteits- iënteerd op Zuid-Nederland voor de sector utiliteits- «•en medewerker die in staat leningen op te stellen voor de gebieden. Om een goed rloop van de kosten zal hij de werken overleg kunnen i aanwijzigingen en zonodig In hij moet contacten met Iers kunnen onderhouden. Sing en een gedegen kennis ..eningen en plantechnieken. schriftelijke sollicitaties te- teda) eengezinswoningen met Igebouwde berging, 3 slaap- •te bergruimte. Veel betege- Irrijstaande herenhuizen met ■keuken in Bauknecht-stijl, 4 a-ichte badkamer, zolderber- per plm. 2.000, brden vrijblijvend verstrekt W0NIN6 BOUW 6R0ND MAKELAAR 011 N.V. LEfOON. 01600 - 3 1112 OOSTERHOUT „Je moet op de liefde verliefd zijn". Misschien zijn er, die deze woor den uit de mond van een 89-jarige monnik wat argwanend beluisteren. Als ze ergens on verdacht klinken, dan is het wel bij Pieter van der Meer de Walcheren. In een tijd, waarin liet woord „liefde" duidelijk een versmalling ondergaan heeft, is hij in staat dit begrip weer op zijn volle waarden te toetsen. Hij spreekt vanuit de ervaring van vijftig jaar huwelijk en ruim twaalf jaar priester-kloosterleven. Maar in de kern maakt het voor hem geen verschil of het om de gehuwde leek of de celibataire priester in hem of de anderen gaat (het is een vormen-verschil), omdat centraal staat de méns, geinspireerd door de mens-geworden Chris tus-figuur. Dat is te lezen in het boekje vol korte notities, dat hij dit jaar uitgaf en waarvan inmiddels de tweede druk verschenen is: „Maak alles nieuw" („God is de eeuwige vernieuwer"). Dat is te beluisteren in het gesprek, dat we met hem hebben. Dat horen de talrijken, die hem in de Oosterhoutse Paulus-abdjj nog op zoeken om te praten en advies te ontvangen. („Er zijn dagen, dat ik de spreekkamer niet uitkom. Ze ko men uit alle delen van het land; uit alle werelddelen"). 'it mijn luie stoel kijk ik mijn kerstkamer rond. Buiten is het echt winterweer, maar ik heb ae centrale verwarming toch maar even afgedraaid, het begon dl te warm te worden. Naast me liggen de kranten van de laatste dagen lekker dikke kranten, want de winkels, de waren huizen en de supermarkten hadden soms wel twee pagina's nodig om hun kerstwaar aan te prijzen: de plumpuddingen en de rollades en ae kerstkransen, de nieuwste elektrische messeslijpers en scheer apparaten, de kostelijkste lingerie, goud dat neus niet zo duur is, wild in blik en wild in natura en méér sherry dan heel Spanje produceert. Wat we van dit alles tijdig hebben ingeslagen staat veilig in de provi siekast opgestapeld, en wanneer straks de bakker de kerstbestelling is komen brengen, kan het feest be ginnen, bij de grammofoon liggen de nieuwste platen al klaar voor het geval geen van de vier TV-program- ma's waaruit wij kunnen kiezen ons aanstaat. „Waarom hebt u me vannacht I niet gewaarschuwd, toen u niet kon slapen?" vraagt zijn „lijfwacht" broeder Mattheus. „Niets ervan", zegt pater Pieter, „jonge kerels moe ten 's nachts slapen. Ik heb het hier best op mijn cel. Af en toe een Gau- loise en een slokje wijn houdt me goed". Heimwee naar Frankrijk? Namen van vrienden als Maritain en Léon Bloy vallen. Herinneringen aan de Franse volksbuurt waarin hij op groeide. „Veel aan vroeger denken? Nee, daar heb ik geen tijd voor. Ik ben dankbaar voor mijn verleden, om dat ik toen ménsen heb leren ken nen. Van mensen heb leren houden. Ik ben socialist, anarchist en weet ik veel geweest; alleen omdat het mij om de méns ging. Maar ik ben blij, dat ik nog leef, want het is nu een geweldige tijd; ook voor de kerk" Ik vermoed een soort conflict tus- sen de Vader en de Zoon over het lijden van de mensen. God de Va der had nog ouderwetse opvattin gen over het lijden als een soort straf. De zoon zegt: Dat klopt niet meer. Gij hebt geen ervaringen van het mensenleed. En dat is nodig, daarom ga ik mens worden. (Vit: Maak alles nieuia). priester. Het is een ramp, dat de meeste priesters de vrouw niet kennen. Op de seminaries is het mens-zijn ver waarloosd. Christus is meng gewor den, zonder bijvoeglijk naamwoord. De eerste openbare daad Van Chris tus was naar een bruiloft gaan, maar de kerk heeft haar eigen rijkdom ver knoeid. De liturgie van het huwelijk is prachtig. In woorden weet de kerk het wel, maar de daden zijn mis lukt. Christus zegt: Ik ben het Leven: Hij heeft niet gezegd: Ik ben de theologie. (Uit: Maak alles nieuw Waarom moet het leven dood gaan? Dat is helemaal tegen het wezen, het zijn van het leven-Le ven wil: Eeuwigheid, onsterflijk heid: Evenals liefde. Bewust leven zonder eeuwigheid, zon der duur is ondenkbaar, is absolute ongerijmd heid. En toch ligt het lichaam van een gestorven mede-broeder le venloos en doodstil op het bed Een lichaam van stilte. En dat is dan het mysterie van leven en liefde? (Uit: Maak alles nieuw) Lbricage van huishoudelijke ap- |f, kwaliteitskontrole lin aanmerking personen van 26 laai, met ruime ervaring ais ge- lap-stempelmaker. lin aanmerking personen van laar. Zij die diploma U.T.S. ibardige opleiding hebben gen voorkeur. llijks van 8.00 tot 12.00 uur w fiO uur bij Afd. PersoneelszaKen, Breda. Tel. 01600-32850, „Maak alles nieuw", staat in het laatste boek van de bijbel, de apoca- lyps. Ja, het christendom kan een gist zijn in deze wereld. Maar dan moeten we wel in de gaiten houden dat Christus niet als theoloog, als pastoor of kapelaan mens geworden is. Iemand, die priester is moet daar om op de eerste plaats totaal méns zijn. Ik ben ervoor dat Ze in bepaalde gevallen getrouwd zijn; het betekent een geestelijke en menselijke verrij king. Het is een ziekteverschijnsel van de kerk alg het celibaat als een van de hoofdpunten beschouwd wordt. Het l< vreselijk ongelukkig als de paus met de laatste kerst boodschap weer een eenzijdig plei dooi houdt voor het celibaat. Bij ons thuis woonde vroeger een Oosterse pope met zijn vrouw. In het oosten hebben de mensen helemaal geen vertrouwen in de niet-getrouwde Het huwelijk is; het zijn van de ander. Daar is de priester voor ge boren. Ik zou hier niet zitten en pries ter zijn als ik niet Christine tot mijn vrouw had gehad. Het echte huwelijk is eigenlijk priesterschap, omdat het de liefde groeien laat, die aan de ba sis van alles moet staan. Liefde moet groeien. Ik houd meer van je, dan vijftig jaar geleden, zei mijn vrouw toen ze stierf". De eeuwig verliefde kerel, gek scheren zijn confraters. Met zijn 89 jaren achter zich zegt hij: „Oud worden is voor mij geen probleem". Hoewel hij met een zuiver hand schrift nog notities maakt op een blaadje voor zich, js zijn gezichtsver mogen zeer miniem geworden. Er moet voorgelezen worden. Twee maal in de week komt zijn dochter Anne-Marie hem voorlezen. Aan de telefoon zegt ze: „U moet nu naar vader gaan. Hij is op het ogenblik zeer goed en formuleert zijn gedach ten zeer helder. Vanmiddag hebben we samen nog Mauriac gelezen. In oktober zag het er zeer bedenkelijk uit met zijn gezondheid". Oud worden geen probleem. Waar om voor velen wèl? „Omdat er geen liefde voor het leven is", is het be wuste antwoord: „De mateloosheid van liefhebben; de verbondenheid met medeschepselen in liefde maakt het ouder worden gemakkelijker. Begin te houden van de mensen, die boven je staan. Zoals Christus moet je je kapot late® maken door de liefde". dit proces gepaard gaat verontrus ten mij niet. Het enige wat ik engiszins mis in het huidige Ne derlandse katholicisme is een per soonlijker en peTSonalistischer be schouwingswijze. (Uit: Maak alles nieuw). „Liefde is kracht", zo springt hij veirder met zijn gedachten. „Liefde is geen gemoedelijkheid of sentimenta liteit. De liefde is niet poeslief, zoals vaak gedacht wordt. Liefde is schep pende kracht. Dat zijn we een beetje kwijt geraakt in het christendom, waar de liefde teveel troost bete kent en poeslief is geworden". Wat denkt Pieter van der Meer de Walcheren over revolutionaire krach ten die bijvoorbeeld bezig zijn in de studentenwereld en de Nederlandse kerk; krachten die met „links" be noemd worden? „Daar is moeilijk een algemeen oordeel over te ge ven" meent hij. „Je moet iedere keer de vent zelf zien. Belangrijk is dan hoe is zijn houding tegenover de méns. Is zijn houding tegenover de méns goed, dan mag en moet vaak zijn houding krachtig zijn". Hij is ervan overtuigd, dat de krachten, die in de Nederlandse ke-kprovineie werkzaam zijn over 't algemeen vanuit een krachtige liefde geboren worden. „Christus was geen rechtse of centrumfiguur, maar ui terst links in zijn tijd Maar hij stond wel open voor de stumpers, de zoekers en de twijfelaars. Ik ben volstrekt optimistisch. Het oorspronkelijke van Nederland is dat het een overgang doormaakt van een statisch naar een dyna misch christendom. Het Nederland se volk heeft zijn eigen aard ont dekt. De verschijnselen waarmee „O ja, er staan grote groepen in de kou. Je moet mét deze mensen in de kou gaan staan. Dat is een hon- denbaan. Dan wordt 't wel duidelijk dat priester-zijn geen beroep is. Je moet deze mensen onrustig en onte vreden maken met een wereld, waar in de maatschappij niet meer gein spireerd wordt door de liefde als scheppende kracht. We leven in een tijd, dat er stukken gemaakt moeten worden, maar zonder eigen bevredi ging te zoeken. Je bent verantwoor delijk, maar je weet meestal niet voor wie. Luther brak ook. En dat bijvoorbeeld de augustijnen met hun hervormingen wat overdrijven kan geen kwaad. Er moeten voorlopers zijn. Ze krijgen wel op hun donder, maar er zit winst in. Zoals het nu is kan het niet doorgaan. Het is een ge weldige tijd Jezus komt weer op aarde. Hij woont een mis bij en begrijpt er niet veel van. (Uit: Maak alles nieuw). Tijd van geestelijke armoede? „Nou em of! Dat kan alleen gevuld worden door het echte evangelie. El ke ochtend laat ik me hier het evan gelie voorlezen. Het nieuwe testa ment is het beste voor mij in deze tijd. Gehuwden zouden het samen meer moeten lezen. Op de tweede plaats komt de mis. Veranderingen kunnen me niet schelen, dat is het uiterlijke kleed. Ja, veel mensen ra ken inderdaad verward door die ui terlijke veranderingen, omdat ze in hét verleden ook aan het uiterlijke vastzaten en er doorheen het wezen lijke niet ontdekt hebben". „Op de derde plaats komt de biècht. Ja. Het is in het verleden ver pest, omdat er te weinig het puur menselijke van Christus in door sprak. Een voorbeeld van nog een pure mens?" even stilte Helder Camara, daar houd ik van. Dat is een mens". En dan weer het oude thema; „Veel priesters hebben hun mens-zijn gedood. Hartstocht en be- roerigheid hegrijpen ze niet goed meer. Vooral bij jonge priesters mis ik het mens-zijn". De vrije daad van Anne-Marie moet geen breuk zijn, maar een voortzetting van haar leven van 35 jaar in het klooster; het mag geen teruggang zijn, maar een op waartse richting naar steeds méér leven. Is het experiment van Anne- Marie winst of verlies? Ik zeg: dat is het risico, het avontuur van het leven. Het onverwachte. Daarvoor moet je scheppend kunstenaar zijn: een daad stellen. En het klooster leven is een conservenblik je ge- worden. (Uit: Maak alles nieuw) Jonge mensen; „Een van mijn rijke herinneringen heb ik aan de a- vomd, toen ik vorig jaar voor 150 hippies in Tilburg sprak. Zo in mijn habijt". Hij trekt dit wat vaster om zich heen in de niet al te warme cel. „Ik ben van de oude stempel; anderen lopen in colbert. Ik heb in ieder geval een degelijker pak aan dan dat flodderspul van jullie, heb ik ze toen gezegd. Je kon ze alles zeggen. Nog nooit zo'n aandachtig publiek gehad. Donderend applaus. Wat me zo getroffen heeft; ze vinden nergens gehoor. En ze hebben hon ger. Naar God! Zonder dat ze het zelf weten. Het Godsbeeld is kapot gegaan in de afwezige liefde van de medemens. Veel jonge mensen mis sen wezenlijke dingen van het leven. Zoals? Velen zijn nooit echt verliefd geweest. Nooit echt gek geweest, het recht gehad om zich te vergis sen. „Pater Pietej- zijn er nog dingen, die je ambieert?, vroeg bisschop Ernst me enige tijd geleden. Ik: Nee, alleen in liefde te sterven. Ik wil geen pastoor, bisschop of paus wor den, want dat zijn geen banen voor deze tijd. Bisschop Ernst is overigens een man, die wil begrijpen. Dat is zoveel waard Ik ben révolté. Wat moet dat? De dood van de bisschop De Vet? Donderdag heb ik de hele recrea tie naast hem gezeten. En nu is hij weg. En dat noemen ze voor zienigheid. Ik weet geen raad met het „bestuur van God". (Uit: Maak alles nieuto). Dat er iets overblijft van de kerk is zeker. Ik ben geen profeet. Ma-ar Christus blijft. In welke vorm is van weinig belang. Voorwaarde is dat we van het christendom weer een crea tief christendom maken. We waren nummers. Het leven is niet vastge steld. Leven is verandering, is ver nieuwing. Centraal staat hierbij de mens; iedere mens. Of het nu een moordenaar of hoer is. We moeten vap allen proberen te houden". Het is niet voor niets dat de fi guur van de goede moordenaar naast het kruis van Christus (Dismas heet te hij in de middeleeuwen) pater Pie ter zo boeit. „Ik houd van al die ke rels". Daarom is hij alweer bezig aan een nieuw boek over deze goede moordenaar. Sartre, die in zekere zin kapot gaat, in zijn schrijven aan het lij den van anderen, is dichter bij Christus, loopt naast hem en met hem mee, meer dan de religieuzen wier beroep en ambacht God is. (Uit: Maak alles nieuw) Eigenlijk is pater Pieter te lang aan het woord geweest. Maar wan neer hij over deze onderwerpen praat vergeet hij de tijd; zoals de liefde tijdloos is en van alle tijden zou moe ten zijn. Omdat hij niet meer kan lezen moet hij erover praten. Het is alsof hij met zichzelf praat, zoals we bij het lezen van een goed boek doen. Nog even moet hij kwijt; „Ik voel me hier helemaal op mijn plaats. Ik bloei hier helemaal op tot in de voe gen van mijn leven. Ik leef zonder krampen met God. HENK EGBERS 1 tot een 11 |ve Kjf r ferweg 5, Itaat er de pcasions lag) van 1.30 uur. 1 PU (Van onzi parlementaire redactie) DEN HAAG Vrijwel de gehele tweede Kamer gaat akkoord met plan van minister Veringa (On- derwijsen Wetenschappen) wacht lijsten in te stellen voor het tweede studiejaar aan medische faculteiten, vanwege het grote aanbod studenten en het geringe aantal practicum plaatsen. Dit bljjkt uit een verslag °ver het betreffende wetsontwero vun de Kamercommissie voor On derwijs. De KVP legt zich noodgedwongen eer by de wachtlijstregeling, voor- dlook omdat de kwaliteit van het ls™ onderwijs door een te groot nood studenten onder druk zou Komen te staan. De KVP-ers willen weten over het mogelijke tetef studenten met goede resulta- l°°.r n Ptopaedeutisch examen Wa bet eerste jaar), die toch geen Plaats in het tweede jaar zullen krijgen omdat een wachtlijst-kandi daat vóór hem gaat. Ook de PvdA gaat akkoord met de noodmaatregel. Wel vinden de socialisten dat minister Veringa meer maatregelen moe' nemen om de wachtlijsten zo gauw mogelijk weer te kunnen aanschaffen. Als de minister zulke maatregelen niet in het vooruitzicht stelt, zal de PvdA- tractie dr wachtlijstregeling niet goedkeuren. ARP en CHU hebben bezwaar te gen de selectiemethode van de eer ste jaars Minister Veringa wil de studenten met de beste resultaten bij hun propaedeutisch examen laten voorgaan De ARP ziet hierin een numerus elausus, gericht tegen de studenten die met de hakken over de sloot komen. De CHU vindt dat er geen verschil moet worden ge maakt tussen geslaagden en ge slaagden. Alle geslaagden, met goe de of minder goede cijfers, hebben evenveel recht hun studie voort te zetten. Loting is daarom de eerlijk ste methode, aldus de CHU-fractie. Ook de VVD is niet tevreden met de selectiemethode die minister Ve ringa voorstelt. Bovendien willen zij een volwaardig studieprogramma voor degenen die op de wachtlijst komen. Andere faculteiten, bijvoor beeld die in de maatschappijvakken, zouden hierbij moeten worden inge schakeld D'66 heeft geen principiële bezwa ren tegen een wachtlijst als tijdelij ke oplossing. Wel wil zij dat de se lectie geschiedt door een landelijk examen, dat onder alle eerstejaars medische studenten in het land wordt afgenomen. De PSP is tegen de wachtlijst, omdat zij elke beper king van toelating tot welke vorm van onderwijs dan ook, alleen juist vindt wanneer geschiktheid voor de onderwijsvorm als maatstaf wordt gebruikt. (ADVERTENTIE) Met DRUgasar gasverwarming, op de buitenlucht aangesloten dooreen opening in de buitenmuur. «jy;- - -mMi Meer dan 40 verschillende uitvoeringen 'n DRUgasar werkt tegen de buitenmuur Koninklijke Fabrieken Diepenbrock Reigers N.V», U!ft 1 Üit mijn luie stoel kijk ik mijn kerstkamer rond en dan in eens verandert alles om mij heen: ik zit nog altijd in die kamermaar inplaats van 1969 is het 1944, pre cies een kwart eeuw terug. De tele visie ontbreektook de grammofoon is er nog niet, en inplaats vai de stapel dikke kranten naast mijn stoel ligt op mijn knieën het kleine ille gale stencilkraantje ik ben er net mee thuis gekomen en moet het straks verder brengen naar een ver trouwd adres. Mijn versleten jas heb ik maar aangehouden, het is koud in de kamerde centrale verwarming brandt allang niet meer en het nood- kacheltje doet het niet, straks tegen etenstijd begint weer het eindeloze gepruts met die houtspaanders om het ding aan te krijgen, als de schra le kost moet opgewarmd. Van eer boer in Ameide heeft de vriend met wie we ons eten delen zowaar toch nog een half mud aard appelen losgekregen honderdvijf tig gulden heeft het gekost, en nu is het uit, zei de vent, ik wacht nou tot er in Amsterdam zo'n honger is dat ik ze lekker per stuk kan verko pen. Aardappelen, met dat stuk kool raap dat mijn vrouw op de kop heeft kunnen tikken dat wordt dus het kerstmaal, en dan maar zo gauw mogelijk onder de dekens, weg uit de ellende van de koude, donkere kamer met dat sputterende kaarsje uit brillantine de enige verlich ting, als je het walmende ding op een spiegeltje zet kun je er mis schien nog bij lezen. fio was het 25 jaar geleden, en ook omdat ik die zakagenda van toen nog eens voor de dag haalde herleefde het allemaal weer. De hongerwinter in het grauwe, mistige Amsterdam. De ijzige straten, waar uit ook het laatste verkeer bezig was te verdwijnen. Het geklikklak van houten sandalen en het sloffend marcheren van telkens een troep Duitse soldaten sloffend, want met de bravoure is het gedaan, al dauerde hun radio van toch nog overwinningen in het onverwachte Ardennenoffensief, en het is vooral dat offensief dat we niet meer kun nen verdragen, dat we niet meer kunnen hébben: wordt alle hoop op de Duitse nederlaag dan toch nog beschaamd? Er staan in die oude agenda maar heel korte zinnetjes, zóveel plaats was er niet in dat kleine boekje, maar wat er staat is genoeg: gladde straten, laatste gaspitje begeeft zich, nog geen aardappelen, ontbijt zon der thee, twintig handgedraaide si garetten voor tien gulden, die en die bij razzia gegrepen, krimpend van de maagpijn naar bed, tandvleesont steking door vitaminegebrek zegt de dokter, schrijfmachines gevorderd, zag een kind een brood stelen, ver geefs op beloofd hout gewacht, zag bakkerswinkel plunderen, zag schuilkelders slopen vanwege het hout... Jn tientallen boeken over de oorlog -en de bezetting staat het allemaal veel gedetailleerder vermeld, maar de sobere notities in zo'n eigen agen da doen je oneindig veel meer. Je leest in diezelfde agenda aller lei namen of (veiligheidshalve) aan duidingen van namen: Dé, Jan, Geert, Lien, GodertLouise soms zie ik ze weer voor me, van anderen blijft de naam slechts een naam, de drager ervan is vergeten. Wat was er met hen? J7ii dan zit ik weer in de kamer van nutussen wat toch eigenlijk, maar een heel vreemde kerstover vloed is: een weelde en een rijkdom zoals geen mens die toen, in die hongerige kersttijd van een kwart eeuw geledenooit voor mogelijk zou hebben gehouden. Het is bepaald anders dan toen met dat kerstmaal van één aardap pel en een stuk koolraaphet is kortom toch wel iets om dank baar voor te zijn. Maar of we, om dan maar die TV- reclame te citerenhet ook VER DIEND hebben?

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 17