De drie houthakkers en de bosgeest MO-AKTE ONDER DE LOEP MARIE-ELISE VAN DIEPEN: in MO-studenten staan voor rechtvaardige zaak" De voordelen van salaris ontvangen via de Boerenleenbank Boerenleenbank Bosgeest Laat je korstjes liggen Beste jongens en meisjes 90 PROCENT NIET GEMAKKELIJK Alle betalingen worden volkomen kosteloos door de Boerenleenbank voor u verzorgd Mogelijkheid om eer Persoonlijke Lening te sluiten, of een gunstige hypotheek voor een eigen huis Zonder geld op zak kontante betalingen doen met veilige, gegarandeerde betaalcheques Alle andere diensten van de Boerenleenbank tot uw beschikking, b.v. vele spaarmogelijk- heden, verzekeringen, reservering van uw vakantiereis 3Vz% rente over uw hele tegoed En wat extra belangrijk is: De Boerenleenbank is altijd dicht in de buurt! El 22 DE STEM VAN ZATERDAG 13 DECEMBER 1969 Diep in het grote, dichte bos dat hoog tegen de berg ligt, staat een kleine houthakkershut. 's Winters als de houthakkers druk werk hebben met kappen, hakken en zagen, blijven zij de hele week door daarboven in dat bos. De hut dient ze tot schuil plaats als het sneeuwt en natuurlijk tot slaapplaats in de nacht. Lang geleden waren er eens drie houthakkers druk aan het werk. Juist toen het donker werd en zij het werk moesten staken, brak er een verschrikkelijke sneeuwstorm los. De wind schudde de bomen, sneeuw joeg in dichte vlagen tussen de stammen en de houthakkers repten zich naar hun hut. Daar staken zij een knappend haardvuur aan en kookten hun potje. Zij lepelden hun soep en zeiden tegen elkaar: „Het bos lijkt wel betoverd. Zulk noodweer hebben wij nog nooit meegemaakt Op dat ogenblik werd er hard op de deur geklopt. Hoe zou er iemand in zulk een stormnacht zo diep in de winterse bossen kunnen zijn? De drie houthakkers keken elkaar ang stig aan. „Misschien is er een dode boomtak tegen de deur gewaaid zei de een. „Ja. Laten we maar niet open doen", vonden de anderen. Maar even later klonk het kloppen opnieuw. Lang en dringend. Toen stond de ene houthakker op, deed de schuif voor de deur los en keek door een kiertje. Meteen blies de wind een vlaag sneeuw naar binnen dat het vuur siste. Daarbuiten klonk een kla gende stem: „Ik heb het zo koud, mag ik mij binnen bij u warmen?" „Nee", en hij gooide de deur dicht. Bleek van schrik ging hij bij zijn ka meraden zitten. „Het was een bos geest, een verschrikkelijk wezen. Ze had haren van mos en een lijf vol schubben van denneappels. Afschu welijk!!". De man huiverde maar al weer klonk het kloppen op de deur en de klagende stem drong tot bin nen door boven het geloei van de storm uit. Toen stond de tweede houthakker op. Hij opende de deur, maar schrok zo ontzettend, dat ook hij de schuif dichtschoof. Nauwelijks zat hij weer bij het vuur of voor de derde keer klonk het geklop en de stem die vroeg can binnengelaten te worden. Nu stond de derde houthakker op. „Je kunt met dit weer geen levend wezen buiten laten staan", zei hij en opende de deur. Het geschubde we zen kwam binnen en ging voor het vuur zitten. De drie kameraden kro pen bij elkaar aan de andere kant en hielden de ogen neergeslagen. Toen de bosgeest warm was gewor den, vroeg zij: „Mag ik ooit wat soep, ik heb zo'n honger". Maar de eerste houthakker zei: „We hebben net genoeg voor onszelf". De tweede zei: „Mijn soep is al bij na op". Maar de derde zei, zonder haar aan te kijken: „Hier neem mijn kom maar". Nadat zij gegeten hadden namen de mannen hun dekens. Ieder ging in een hoek liggen, zover mogelijk van de afschuwelijke bosgeest, die in elkaar gehurkt bij het vuur bleef zit ten. Maar toern de vlammen lager werden, vroeg zij met klagende stem „Mag ik niet onder een punt van een deken liggen?" „Nou is het toch wel genoeg", bromde de eerste hout hakker. „Eerst wil je je aan het het vuur warmen. Dan wil je onze soep opeten en nou nog een deken vragen ook. Dat gaat te ver. Je zit hier goed en dat moet maar genoeg zijn". De tweede houthakker zei hele maal niets. Hij deed of hij al sliep. Maar de derde gluurde tussen zijn oogharen door naar de geschubde bosgeest en kreeg medelijden. Als je kunt praten als een mens, heb je misschien ook wel het gevoel van een mens. Hoe vreselijk moet het zijn dan zó afschuwelijk te wezen dat iedereen bang van je is. Hij stond op, spreidde zijn deken in de vier de hoek en zei: „Ga hier maar op liggen". Zelf sliep hjj die nacht in zijn hoek zander deken. Toen de houthakkers de volgende morgen wakker werden, was de storm gaan liggen. Zij openden de deur en zagen dat het niet meer sneeuwde en dat de zon stralend opkwam, zo dat er plekken gouden en rose schijn over de sneeuw op de grond vielen. „Ha"!, riepen zij blij, „we kunnen weer aan het werk!". Maar in de vierde hoek lag nog steeds de bos geest te slapen, helemaal in de de ken gewikkeld. De kameraden stop ten brood in hun zakken en zeiden: „Als we de deur open laten staan zal ze vanzelf verdwijnen. Vanavond zijn we haar kwijt!" De eerste houthakker nam de zaag, de tweede een bijl en zij stapten de deur uit. Maar de derde bleef dra len. Hoe zou die bosgeest er overdag uitzien? Op dat ogenblik werd zij wakker, hief de handen op en streek over haar hoofd. De slierten mos vie len opzij en een allerliefst gezicht omlijst door zijden haren, keek de houthakkei aan. Toen sloeg zij de deken op en rees overeind. Ritselend vielen nu de harde bruine schubben op de grond en midden tussen mos en denneappels stond een meisje, zo mooi als een prinses. De houthakker kon zijn ogen niet geloven! „Ik kan u niet genoeg bedanken", zei het meisje. „Eens hebben berg geesten mij ontvoerd en betoverd zodat er schubben op mijn lijf en mos op mijn hoofd groeide. Ik kon alleen maar uit die betovering verlost wor den als een mens mij, tijdens een sneeuwstorm, zou laten zitten aan zijn haard, zou laten eten van zijn bord en zou Laten slapen in zijn bed. Dat hebt u gedaan en nu kan ik voortaan weer leven als een mens". De houthakker maakte het vuur weer aan en gaf het meisje zijn brood en warme thee. Intussen luisterde hij naar wat zij vertelde over haar thuis en de berggeesten die haar ont voerden Intussen waren de twee nouthakkers ai aan het werk. Maar toen het zo lang duurde voor hun kameraad kwam opdagen, wer den zijn ongerust. Stel je eens voor, dat die berggeest hem meegenomen had of betoverd!! Zü legden het werk neer en keer den terug naar de hut. Daar zagen zij hun kameraad bij het vuur zit ten aan de voeten van een mooi mei sje, en ook zij konden hun ogen niet geloven. Nu speet het deze twee dat zij de vorige avond de deur niet had den opengehouden, hun soep niet had den gegeven en hun deken niet had den uitgespreid. Want het was duide lijk: het meisje was zó dankbaar, dat ze die twee anderen niet eens zag, maar met de houthakker naar het dal afdaalde. Ze liepen regelrecht naar de pastoor die de klokken liet luiden om iedereen naar de kerk te roepen en getuige te zijn van een ge lukkige trouwerij. AN MAC GILLAVRY Wie zqn korstjes niet op eet is flauw, maar wie zjjn korstjes aan de vogels voert doet iets goeds. Wanneer er overal sneeuw ligt, zo als dat 's winters vaak gebeurt, is het voor de vogels erg moeilijk om eten te vinden. Probeer er daarom aan te denken regelmatig wat brood korstjes buiten te gooien, waar de mussen er de spreeuwen van kun nen pikken. Als je wilt dat de korst jes droog blijven en niet opnieuw on dersneeuwen kun je een voederhok je timmeren (een paal met een af dakje erop). Hang \oor de meesjes wat pinda's aan een draadje en leg wat spek- zwoertjes weg. In je voederhokje kun je ook wat zaad strooien en een bakje met water wegzetten, want al le sloten en vijvers zijn dan dichtge vroren. Je moet er wel aan denken dat het water weer gauw bevriest, en dat je dus van tijd tot tijd nieuw water in je bakje moet doen. Gewoon lei dingwater is hiervoor het beste, en doe er vooral geen zout in. Wanneer je er goed voor ze zorgt zullen de vogeltjes je erg dankbaar zijn. Jullie mogen allemaal een ver haal of een tekening voor de Kleine Stem maken. Als het een mooie teke ning is (wel graag met een zwarte pen) zetten we hem in de krant, en als het een mooi of spannend ver haal is ook. Het zou leuk zijn als die tekening over Kerstmis gaat. omdat dat feest over twee weken gevierd wordt. Als je weet waar dat feest voor is mag je het opschrijven en naar de krant sturen. Pak dus nu maar gauw een zwarte pen en maak een prachtige tekening, of schrijf een leuk verhaaltje. Mis schien komt het dan wel in de krant, en kunnen jullie zo je eigen tekening zien of je eigen verhaaltje lezen. (Van onze onderwijsredacteur) DEN HAAG Pogingen van mi nister dr. G. K. Veringa en staats secretaris mr. Grosheide van Onder wijs en Wetenschappen om tot een nieuwe uniforme regeling van de examens voor de middelbare akte te komen, zijn mislukt. De minister heeft daartoe intensieve besprekin gen gevoerd met de voorzitters van de verschillende examen-commis sies. Er was in een aantal gevallen volledigebereidheid om practiscl) geheel aan de wensen van de stu denten die op instituten voor een middelbare akte studeren, tegemoet te komen Die voorzitters waren bereid de examens door de instituten zelf te laten afnemen. Ze wilden alleen ais gedelegeerde het laatste stadium van het examen Bijwonen. Daardoor zou de mogelijkheid zijn geopend voor absolverende tentamina en voor meer examenzittingen per jaar. Er waren echter ook voorzitters van middelbaar onderwijs commissies, die zich formeel op het standpunt stelden dat de wet geen andere dan de huidige regeling toelaat. Minister Veringa is er om prakti sche en kennelijk politieke redenen voor teruggeschrikt toch door te zetten. Hij vreest waarschijnlijk dat er voorzitters-hoogleraren zijn die een regeling, die tegemoet zou ko men aan de wensen van de studen ten teger. hem zullen uitspelen. Bo vendien staat hij op het standpunt dat zulk een nieuwe regeling slechts enkele jaren van kracht kan zijn. Dan immers kan een regeling worden gevonden voor een vernieuwing van het gehele examenprogramma voor de middelbare onderwijsaktes, die meer aansluit bij de universitaire opleiding. In vakkringen meent men dat mi nister Veringa dit verkeerd ziet. De minister zoekt nu naar oplossingen die voor elk middelbaar onderwijs examenvak verschillend zullen zijn. Hij overlegt met elke middelbaar onderwijs commissie afzonderlijk. Er leeft daarbij bij hem vermoedelijk de gedachte dat de examencommis sie die het verst gaat in het delege ren van de examenbevoegdheden aan de instituten toch het model zal worden voor de andere middelbaar onderwijs examens. De studenten van die vakken zullen immers niet aanvaarden dat hun examenmage- lijkheden achterliggen bij die van studentei, die zich bekwamen voor een andere akte. Het is dus duide lijk dat in de opvattingen van mi nister Veringa op het ogenblik meest eenvoudige oplossing kans maakt. Die oplossing zou de bevoegdheid tot het afnemen y m.o -examens geheel over te i aan de acht erkende instituten" het land. Men kan aannemen dat vrijwel j die instituten daartoe in staa en dat de kleinere instituten wa, schijnlijk zonder meer hulp zgy kunnen krijgen van de grote. Bove» dien bestaat er bij die institute geen enkel bezwaar tegen een lossing waarbij rijksgecommitt, den aan die instituten zelf de mens zuilen kunnen bijwonen, zijn de instituten bereid examens! te nemen bij kandidaten die g door hen zijn opgeleid maar ie e particuliere opleiding hebben volgd. Johnny Ebben, 6 jaar. (Van een onzer redacteuren) TILBURG „Nou, ik vind gewoon dat het rechtvaardig zou zijn als de mensen die via een erkend instituut voor een middelbare akte studeren geen andere behandeling krijgen als de studenten die voor dezelfde diploma's studeren op universiteiten. Ieder die daar even over denkt, moet dat toch met mij eens zijn. Over die discriminatie van tienduizenden in ons land is al vele jaren gepraat. Gedaan is er niets. Dat wil zeggen, van praktische oplossingen blijkt nog niets. Dat is, zo vinden wij, langzamerhand onaanvaardbaar geworden. Vandaar onze actie." De 24-jarige Marie-Elise van Die pen, donker, levendige ogen, vastbe raden trek rond de wilskrachtige momd als zij over „de" actie spreekt, is eigenlijk per ongeluk voorzitster geworden van de stuurgroep die de actie van de m.o.-leergang studen ten zo'n 4000 leidt". Nou ja, toen we op 1 december voor het eerst bij elkaar kwamen, kreeg ik toeval lig de hamer in hainden. Ik zat er meteen aan. H^t was een echte tim mermanshamer' en misschien sloeg ik er spijkers met koppen mee". Ze lacht er zelf hartelijk om. Maar het is wel duidelijk dat er een goede keus is gemaakt. Zonder dat het duidelijk naar buiten blijkt is zij kennelijk toch wel een centrale figuur. Ze weet wat ze wil. respecteert andere menin gen, kar, luisteren en wat mis schien nog belangrijker is weet over te brengen dat de protesteren de m.o.-studenten voor een goede zaak staan. „Dat wordt nog onderstreept door het feit dat zeker 90 procent van on ze docenten het met ons eens is. Maar het is omze actie, van de stu denten. Daarover mag geen twijfel bestaan. Wij zijn het zat als maar mooie beloften te horen. Wij willen nu dat er op korte termijn daden in uitzicht worden gesteld. Dat hele m.o.-exainensysteem voor middelbare akten is uit de tijd. Het is bar on rechtvaardig tegenover de tienduizen den jonge mensen die na hun werk voor zo'n akte studeren. Discrimina tie in de letterlijke betekenis van dat woord". Het is allemaal zo'n jaar geleden Op de Leergangen be gonnen. Met de studenten m.o.-frans. Daaruit is de algehele actie gegroeid omdat bij al die aktenstudies dezelf de ellende steeds ondragelijker werd. „Je studeert hard, 4 of 5 jaar, en dat moet je in enkele dagen bewijzen dat je het onder de knie hebt. Wat eigenlijk? Men kan gemakkelijk 50 of 60 procent laten zakken. Maar als wij, evenals de universitaire m.o.- studenten. van bepaalde onderdelen tentamens mochten doen, zou alles veel redelijker gaan. In ieder geval zou er dar. geen discriminatie tegen ons worden gepleegd" Marie-Elise stelt dat het beslist niet de hedoeling van dit ultimatum aan de minister is om de m.o.-in- stituutsstudie gemakkelijker te ma ken „Da, zullen ze we] zeggen, maar dat is onwaar. Kijk, wij worden, gebonden als we zijn aan verouder de exameneisen, klaar gestoomd. VaKidioten. En dat voor mensen die alleen het onderwijs in willen". „Ik studeer Frans. Maar wat leer ik in feite van de. Franse cultuur, van de Franse historie, van de Fran se sociale en politieke constellatie? Nou, wij zouden willen dat de tijd die vrijkomt door ons tentamens te laten afleggen, het kan zo eenvoudig voor die verbreding van ons inzicht en onze kennis worden gebruikt. Wij willen het niet gemakkelijker krijgen. Wij willen juist meer leren.. Maar dan niet binnen het enge keurslijf van het huidige systeem dat ons van het begin af beperkt". Z(j is, met haar stuurgroepgeno ten, fel gekant tegen de gedachte die kennelijk bij minister Veringa leeft om die m.o.-studie sterk te gaan binden aan of zelfs over te hevelen naar de universiteiten. „Men mag toch niet vergeten dat juist de mees te instituutsstudenten werken en daarnaast voor een m.o.-akte stude ren. Zij hebben vaak een gezin, part time studie is hun enige kans. Het zou uiterst ondemocratisch zijn hun die te ontnemen". Zoekend naar de juiste woorden le" vert zij haai" kritiek op het huidige onderwijsstelsel in ons land. „Ik be grijp niet dat de aktie niet is gebo ren in de kring van de docenten mid delbaar onderwijs. Zij ervaren toch dagelijks hoe onvoldoende zij zijn voorbereid, hoe beperkt het program ma is geweest dat zij moesten ver werken. Als je bedenkt dat die m.o.- studenten later op middelbare scho len les gaan geven, scholieren in de zeventiger jaren moeten begeleiden! Ik begrijp ook niet dat ouders dat allemaal nog nemen Het is een on mogelijke toestand. Hoe meer je na denkt over ons onderwijs, hoe duide lijker dat wordt" Marie Elise stelt dat de studenten aan alle kanten, tengevolge van het systeem, worden klaargestoomd voor die begeerde akte. „Het papier" is alles. „Vele docenten proberen echt wel de kennisbasis te verbreden en te verdiepen. Maar ja, ze zitten ook vast aan die dwaasheid van één exa menkans per jaar en alles in enke le dagen Als we tentamens zouden kunnen doen, zouden heel wat leer vakken tussentijds kunnen worden afgedaan Ik denk, voor mijn vak, aan fonetiek, gramatica. systaxis. Dan krjjg je tijd en gelegenheid nieuwe onderwerpen die bij je vak horen te bestuderen". Wat zij bedoelt is duidelijk. Ook bij de m.o.-studenten, misschien wel juist bij hen, omdat zij straks voor de klas komen, wordt de door stroming tussen de verschillende dis ciplines een eis waaraan niet meer is te ontkomen. „Je kunt jonge men sen nu eenmaal geen aardrijkskunde leren zonder zelf enig idee te hebben van geschiedkundige feiten,. En hoe doceer je Frans, als je niets weet van, bijvoorbeeld, de gotiek die in Frankrijk is ontstaan en er zijn schoonste hoogtepunten vond. En je moet toch ook weten, om maar iéts te noemen. van de voornaamste Franse wijnen en kaassoorten. Hoe kun je anders de leerlingen iets dui delijk maken van de rijkdom van de Franse taal die toch stoelt op vele fa cetten van het Franse leven? En dat geldt voor alle vakken". MARIE-ELISE voorzitster aktiegroep leerganga De stuurgroep gelooft dat zij haar actie in Den Haag toch „iets" heeft losgemaakt. Ze stw aan al die politieke figuren daar actieprogramma. Er komen heel welwillende antwoorden binnen: dr. G. J. Ter Voorts (KVP), looft al het mogelijke te zullen d< om de gerechtvaardige eisen h willigd te krijgen; van drs. M. Dij! stra (D'66) die belooft de zaak in openbare vergadering van de ondt wijscommissie te zullen aansnjjd!i van dr. A Vondeling (P.v.d.A.) dii zegt, als oud-voorzitter van de Fi ke Akademij die jaarlijks gen organiseert, volledig begrip hebben gekregen voor het probh Het is duidelijk dat die stuur; van de Leergangen niet bestaat doordraaiers. De hele actie richt op succes. Plenaire verg gen dienen alleen om de student vooi te lichten. In een kleiner, mocratisch gekozen, gezelschap w< den de besluiten genomen. Die wi den aan de verschillende vakstr groepen en studenten doorgi „Die massaal genomen beslissiii vinden wij nogal gevaarlijk. Maar we op 5 januari uit Den Haag f énkel antwoord nebben, zullen overwegen wat spectaculairs te doen Ir. Den Haag op het hof" De studenten hopen dat dat niet nodig is. „Onze studie komt nu in het gedrang. Dit alles kost op veel tijd. Hoe eerder de actie sueoo heeft, hoe beter. Maar als m moetJACQUES IE (ADVERTENTIE) de bank voor iedereen 1100 vestigingen K] In deze puzze] vraagde woord tingen (volger vingen) te wc 1—2 1—7 1—8 2—3 2—7 2—8 2—9 3—4 3—8 3—9 3—10 4—5 4—9 4—10 4—11 5—6 5—10 5—11 5—12 6—11 6—12 7—8 7—13 7—14 8—9 8—13 8—14 8—15 9—10 9—14 9—15 9—16 10—11 10—15 10—16 10—17 11—12 11—16 11—17 11—18 12—17 12—18 13—14 13—19 13—20 14—15 14—19 14—20 14—21 15—16 15—20 15—21 15—22 16—17 16—21 16—22 16—23 17—18 17—22 17—23 17—24 18—23 18—24 19—20 19—25 19—26 20—21 20—25 20—26 20—27 21—22 21—26 21—27 21—28 22—23 22—27 22—28 22—29 23—24 23—28 23—29 23—30 24—29 24—30 25—26 26—27 27—28 28—29 kerkelijk zoon van proberen nimmer keizer va telwoord deel van afgeknott voorzetse meubelsti vierkante man projectiel keukengei kameel schoenmi dun plaa adreskaarj bijbelse q lijst zetel van zich overe ijzersoort bosgod mist plant ijverig omlaag eetgerei gelooide I gebladerte] krijgsmacl eetgerei kamp inhoudsma meespelen lawaai verder in plaats in naam voor soort schai volk verder in schoenmak bedbedekk; scheepsui projectiel gissen projectiel communica treffen oxydatie werkelijk oorzaak oxydatie klepper korting idee edel actief kool] plaats in larve van slot laten zien woede zeurig prati ijverig pakken soort sehaa helemaal ge hijswerktuig openbaar ve meisjesnaam wijze, manii korte badku schoeisel vakkastje schoeisel kuip gebak zelfgevoel het geteelde eens voor alle am naast van Noorwe begin torenomgang 2930 smal gegravj Uit de oplossingen vil end-puzzel van vorigijj men door loting voo ning in aanmerking d Mevr. L. Ri Loinuii Muiderslotstrj Breda en de heer M. va Middenweg Rijen N. De eerste ontvangt eei van VIJFENTWINTIC de tweede een van GULDEN M alta Drie kerstzegels werden op 8 november in om loop gebracht in de waarden 1 plus 1 d, 5 plus 1 d. en 1 s. 6d. plus 3 d. Elke zegel toont de ster van Bethlehem; te zamen vormen de drie waarden naast elkaar gedrukt een triptiek, waarop de kathedraal van Mdina op Malta met omgeving zijn voorge steld. Op de 1 d. ziet men verder twee musi cerende boeren, op de 5 a. engelen met harp en oazuin en op de hoogste waarde vier zingende koorknapen. Monaco ?eze maand zal een 0.40 irancs verkrijgbaar wor- oeu gesteld in verband het Internationale televisie-festival 1970 e zegel toont een t.v.- camera en een beeld van üe rots van Monaco. hJ opl self doc zeg het scè; „Aï O.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 22