Katholieke kerkelijke boekerijen gaan voor ons land verloren DE „VRIJE GOLVEN" IN SAARLAND Amst dam moet een kabo stad worde De wufte volksgunst DR. CORN, VERHOEVEN: Ongezond Stapje verder Hoe lang duurt de geldigheid van zo'n hoongelach? Blijk baar niet lang. Het fanatisme waarmee een overtuiging collectiei HET ZUIDEN NIET GELUKKIG OPLOSSING ROEL v. D 20 DE STEM VAN ZATERDAG 6 DECEMBER 1969 vV;,: .PEILJMCENi PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN ^PEIL NGlN -PEIL EN ^PFIl iNr êïJNGIc.i IK1 PI'NGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN PEILINGEN PEILINGEN .PEILINGEN PEILINGEN spn PFIMNr cw lcii iMPJLLJ.NGiy„ lk,ïïE,.,MNGlN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN, j -.KMtiCft PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGE^^PÉIIINGEN Pc» DOOR vragen van enkele KVP-Kamerleden is opnieuw het probleem het probleem aan de orde gesteld van de als maar stijgende kosten van ziektekostenverzekeringen, met name de particuliere, ledereen kent het probleem maar wat doen we er aan? Er is nu een overleg op gang gekomen over de tariefstelling van de medische specialisten. Maar bij dat overleg heeft de consument geen directe in spraak. Hij wordt vertegenwoordigd door de ziektekostenverzekerings maatschappijen. Dat is onvo doende. Wij steunen daarom' van harte het voorstel van de Nederlandse Consumentenbond om bij dit overleg de stem van de consument te laten horen. Deze inspraak is overigens niet alleen van belang vanwege de hoogte der tarieven. De huidige tariefstelling, althans van een aantal specialis ten, wekt wrevel en wantrouwen. Daardoor wordt de verhouding patiënt specialist vertroebeld en dat is ongezond. Voor beide partijen. WIE in Nederland kan vertellen, wat de gevolgen zijn geweest van de grote bankfusies van enkele jaren geleden? Geld is macht. Hoe wordt die macht aangewend, bijvoorbeeld ten aanzien van de kleine en middelgrote ondernemer, die dikwijls een beroep op de bank zal moeten doen, wil hij kunnen blijven groeien? Er zijn naar onze mening niet zo heel veel mensen In ons land, die deze vragen volledig kunnen beantwoorden. Dat is voor een democratie een ongewenste situatie. Minister De Block, die als bewindsman van Economische Zaken achter de schermen kan kijken, zou de eerste moeten zijn om aan die situatie een einde te maken. Zo is deze bewindsman echter niet. Hij heeft zich zelfs deze week in de Tweede Kamer met hand en tand verzet tegen een motie, waarin de instelling (bij de wet) werd gevraagd van een college van onderzoek van fusies en van hun gevolgen voor de machtsverhoudingen binnen het bedrijfsleven. Gelukkig heeft het grootste deel van de regeringspartijen ditmaal niet de kant van het kabinet gekozen. KVP, AR en CHU zorgden er met de oppositie voor, dat bedoelde motie met grote meerderheid werd aange nomen, met een zo grote meerderheid, dat minister De Block het zich niet kan veroorloven de Kameruitspraak naast zich neer te leggen. Al gaat het dan allemaal erg moeizaam, wij zijn deze week weer een stapje gevorderd op de weg naar de democratisering van het bedrijfs leven. En dat houdt de moed erin. 2<>als ik al beloofd of ge dreigd had, zou ik nog eens terugkomen op het thema verou dering of afschrijving van inte resses en overtuigingen. Het is jen aangelegenheid die, precies zo als de reclame, mij ontzettend hoog zit en ik wil daar eerlijk heidshalve als de hazen aan toe voegen dat dit ook allerlei per soonlijke achtergronden heeft Deze confidentie is een Sintei- klaas-cadeautje voor de slimme- rikjes die dat al door hadden; zij kunnen zich dus hun opmerkingen besparen. Laat ik dus maar be ginnen met iets persoonlijks en dan met Sinterklaas verder gaan. Misschien dat dan een volgende keer het probleem in wat breder verband uit de doeken gedaan kan worden. Het jaar loopt weer met rasse schreden ten einde en wie niet worstelt met het pro bleem veroudering mag de vin ger opsteken. Eerst dus iets per soonlijks. In de Volkskrant van 22 november besprak Gabriël Smit mijn boek „Voor eigen gebruik". Die bespreking wekte in mij de overtuiging dat hij er geen blad zijde van gelezen had. Maar geen nood: enkele diepzinnigheden zijn altijd wel te spuien. De schrijver ia best een aardig iemand, zelfs wel intelligent, maar hij houdt zich zo afzijdig van de actualiteit: hij is maar bezig met Homerus en met Udenhout. Nu is dat helemaal niet waar maar toch staat er het. En dan komt het: zolang deze man niet „staatsgevaarlijk" op treedt, zullen We hem de vrijheid gunnen. Het is dus al gevaarlijk. kele jaren rechts weer „in" is, hebben we dat mede te wijten aan het kotsgevoel, dat „inne" en karakterloze kranten weten op te wekken. Actueel als ik altijd ben, wil ik het nog even over Sinter klaas hebben. Deze figuur heeft zich nooit in mijn sympathie kun nen verheugen. Daarom was ik zo blij dat een jaar of vijf geleden iemand in een Brabantse of Lim burgse krant wees op de discri minatie die gelegen is in het feit dat de knechten van die man zwart zijn. In alle landelijke bla den, voorop de Volkskrant steeg toen een vrolijk hoongelach op over zoveel provinciale achterlijk heid. Zoiets was nu werkelijk te ver gezocht en bovendien vreselijk ongezellig. In een Brabants dag blad van 14 november 1964 verde digde ik de zienswijze van de weg gehoonde Limburger. Maar niks hoor, in Amsterdam was het toen nog niet in om zoiets te zeggen en bovendien: Sinterklaas is iets heel anders. En nu moest in 1969 voor de aardigheid eens iemand proberen aan te tonen dat die zwartepiet niets met discrimi natie te maken heeft. Hij zou het zelfde hoongelach en dezelfde ver dachtmakingen ondervinden als jaar geleden de man die het te gendeel beweerde. Ik zou het wel eens willen proberen, als het mij niet tegen de borst stuitte. Maar vroeg of laat ga ik eens de proef op de som nemen. Wie niet „geëngageerd" te keer gaat, wordt de dupe van een tota litair systeem. Dat is de leer van de Volkskrant al jaren. Daar komt nog dit bjj: wie het heeft over een Brabants dorp is streekgebonden. Afzijdigheid en voorliefde voor een Brabants dorp samen leveren voor geroutineerde lezers van dit blad het beeld van een halve fas cist; en als die dan nog in Bra bant woont en niet in Amsterdam dan wordt zijn afzijdigheid bijna staatsgevaarlijk. rioed, ik schrijf dat op en stuur het naar die krant, nederig, als een ingezonden stukje. Het wordt natuurlijk niet opgeno men; dat is niiet de ge woonte, zegt de redactie wat niet waar is, want kritiek op afzijdige, onhippe medewerkers wordt gretig geplaatst. Ook het links establishment verdraagt geen kritiek. De reden is uiter aard dat die kritiek commercieel niet verantwoord is. wanneer hij tegen de trend ingaat. Aan wie kan ik nu vertellen dat diezelfde medewerker, die nu mijn restjes respect voor het roomse verleden als afzijdigheid bestrijdt, vijf jaar geleden toen die krant nog volop theologisch was, dikke tranen weende, omdat ik 't woordje ,god' niet met een hoofdletter schreef? Maar „god" is uit, dus zijn we dit principiële standpunt vergeten. En het gaat de Volkskrant beter dan ooit, want voor mode is de markt onbeperkt. Ik wil verder niet roddelen, ik leg alleen even schriftelijk dit vast: als over en- beleden wordit, is blijkbaar om gekeerd evenredig met de kracht en de waarde van die overtuiging. Mensen gaan overtuigingen fana tiek belijden zodra ze de onhoud baarheid ervan beginnen te ver moeden. Ik ben er zeker van dat mij hier in mijn verontwaardiging een grote waarheid ontvalt. Zo is het: fanatisme is de kracht waar mee een collectief zich opstelt om Mn verdwijnende overtuiging, een rest daarvan, te verdedigen. Het engagement wordt fanatisch bele den, omdat de onmogelijkheid er van al in zicht komt. De Sinter klaasgezelligheid wordt fanatiek bewaakt omdat zij vrijwel geen reden van bestaan heeft. Mode is autoritair omdat zij niets te bete kenen heeft. Raakt er een steekje aan los, dan is het hele autoritaire breiwerk naar de bliksem. Vroeger spraken intellectuelen onbekommerd over het „lagere" volk, het „plebs" en de „wufte volksgunst". Dat mag niet meer. Maar welke naam moeten we nu geven aan dat snelle en geweten loze overschakelen van de ene overtuiging op de andere? Nie mand kan ons natuurlijk het recht betwisten van overtuiging te veranderen, maar hoe is het te verklaren, dat dit zo massaal, zo gelijktijdig en vooral zo fanatiek gebeurt? Het probleem is zo moeilijk, dat het zelfs niet gemak kelijk is het te stellen. Het staat bovendien iedereen vrij te ont kennen dat hier een probleem ligt. Dat heeft dan alleen maar tot ge volg dat op dit punt de communi catie afbreekt. TILBURG De concentratie van de ongeveer 40 pries teropleidingen in ons land in 5 centra Amsterdam, Heer len, Nijmegen (universiteit), Tilburg en Utrecht heeft niet geringe problemen opgeroepen met betrekking tot de vaak unieke boekerijen van orden, congregaties en seminaries die de opleiding staakten. Heel wat van die bibliotheken samen zeker 2 miljoen banden en honderdduizenden kostbare complete verzamelingen tijdschriften dreigen tussen de wal en het schip te raken. Er heerst grote onze kerheid over het toekomstig gebruik ervan. Antiquairs stropen in opdracht van Amerikaanse gegadigden het land af en proberen waardevolle en vaak onvervangbare boeken en vooral tijdschrift verzamelingen te kopen. Op die manier zijn reeds heel wat unieke banden uit ons land verdwenen. Daarover is ongerustheid gegroeid bij de deskundigen. De Rijkscommis sie van Advies inzake het Biblio theekwezen heeft haar subcommis sie voor de seminarie- en klooster bibliotheken gevraagd over dat bij zondere boekenbezit haar gedachten te laten gaan. Ai g.auw bleek dat die subcommis sie, alles tegen elkaar afwegend,' minder zwaar tilde aan dat boeken bezit als zodanig. In heel wat geval len immers zou, met rijkssteun, zo'n boekerij rustig kunnen blijven waar ze al tientallen jaren, soms enkele eeuwen zit: bij de kloosters, orden of congregaties. De subcom missie had echter een onverteerbare kluif, toen zij ging denken over het gebruik van die boekerijen in de toe komst. Want spoedig werd duidelijk dat het bibliotheekwezen in ons land in zijn huidige organisatie die kostelijke boekerijen niet kan opvan gen. In feite is de kern van het pro bleem dat niemand duidelijk voor ogen staat, of die katholieke kerke lijke bibliotheken nog een functie hebben in de samenleving. In de meeste gevallen immers zijn het be slist geen research-boekerijen. Het zijn verzamelingen die over het al gemeen werden gebruikt voor de op leiding van priesters. Elke orde of congregatie heeft bij het aanleggen van de boekerij uiteraard de nadruk gelegd op het specifiek eigene, op de publikaties van de eigen orde- en congregatiegenoten. Dat neemt niet weg dat de meeste van die biblio theken een bree<j terrein bestrijken en zich veelal niet beperken tot the ologie, filosofie en de devotie. Vaak zijn er uitstekende verzamelingen bij die men het best met de term „menswetenschappen" kan omschrij ven. De vraag wat er met ze gaat ge beuren is in niet gerinige mate af hankelijk van de ontwikkeling die de Nederlandse kerkprovincie zal gaan doormaken. Is er in die ontwikkeling nog plaats voor die oude kloosterbi bliotheken? Niemand weet dat. Nie mand weet ook, hoe de theologie-op- Xeiding zich zal ontwikkelen. Een an der, maar mlnsteng zo belangrijk aspect van het vraagstuk is dat die bibliotheken ook een bezit zijn van de Nederlandse gemeenschap in haar geheel. Alg geheel vormen zij een niet te onderschatten facet van onze culturele rijkdom. Juist die kant van het vraagstuk wordt nogal eens gemaikfcelijk vergeten. Het is duidelijk dat ook het Neder lands episcopaat zich zorgen maakt over de toekomst van die boekerijen, over hun functie in de kerk. Daar om gaat dat episcopaat 16 december overleg plegen met deskundigen. On getwijfeld wordt daaruit een kerke lijke adviescommissie geboren die op korte termijn voorstellen zal doen. 2 leden van de rijkscommissie zullen de vergaderingen als adviseurs bij wonen. De klacht, onlangs geuit door dr. Bredero, docent van de stichting Theologische Faculteit Tilburg, dat „het zuiden" een soort cultureel nie mandsland dreigt te worden, door dat vele bibliotheken naar andere streken in ons land gaan, is juist. Maar hij stelt het vraagstuk mis schien wat te eenvoudig. Men kan namelijk niet voorbijgaan aan het feit dat de toekomst van de theolo gische opleidingen in Tilburg en Haarlem zeer onzeker is. Gaat men daar van de toekomstige priesters tijdens de opleiding een soort opge trokken sociale werkers maken, of ziet men kans in de opleiding toch nog een moderne, maar priesterlijke ondergrond te leggen? Gaan die 2 opleidingen in „het zuiden" aan werfkracht winnen, door de doelge richtheid van de opleiding onder an dere, of blijven zij een wat nooddruf tig bestaan lijden? Men kan het de rijksoverheid namelijk onder de hui dige situatie niet kwalijk nemen dat zij niet bereid is grote bedragen te geven voor de uitbouw van de boe kerijen van die opleidingen, waarvan de toekomst zo uiterst onzeker is. Wat er tot nu toe is gebeurd, maakt duidelijk dat „het zuiden" in derdaad grote kans loopt nog veel meer van die onvervangbare biblio theken kwijt te raken. Ook al, om dat het trieste lokaal patriotisme, met name,in Brabant, ook een lelij ke spaak in het wiel steekt bij de po gingen tot stichting van een regiona le steunbibliotheek er moeten er 12 in ons land komen in Brabant. Want Den Bosch en Eindhoven be vechten elkaar daarover tot het ui terste. En dat heeft waarschijnlijk tot gevolg dat het nog wel jaren zal duren, voordat Brabant in dit op zicht aan de beurt is. Maastricht heeft er al een, evenals een vijftal andere plaatsen. Maar Brabanders gunnen elkaar het licht niet in de ogen. Het lijkt niet onwaarschijnlijk diat de rijke boekerij van de priester-op leiding in Hoeven niet zou zijn ver kocht aan de Vrije Universiteit in Amsterdam als er in Brabant wél een regionale bibliotheek zou zijn geweest, of op korte termijn zou zijn gesticht. Het verlies voor „het zuidien" is reeds aanzienlijk. De jezuiten liqui deerden hun reseanchbibliotheken in Maastricht en Nijmegen 300.000 banden en concentreerden het be zit bij de Amsteedamse Katholieke Theologische Hogeschool. Ook het seminarie Warmond bracht daar heen haar boekerij over. Er is een aparte stichting, gevormd. Die koste lijke bibliotheken krijgen in de hoge school een fuhctie, maar blijven zelfstandig bestaan. Er is dus een mogelijkheid open om, als de oplei ding uit.elk&ar valt, de bibliotheken ongeschonden te bewaren. De Franceskanen en het seminarie Dijnselburg (Huis ter Heide) hebben hun 100.000 handen naar Utrecht overgebracht. In feite zijn die boeke rijen geïntegreerd in dé theologische opleiding daar. Ze zijnopgegaan in het geheel. De Tilburgse opleiding is buiten de concentratie gebleven. Ze beschikt over gedeelten: van biblio theken van de orden en congregaties die hun afzonderlijke priesteroplei dingen ophieven. Hetzelfde geldt voor de opleiding in Heerlen. Het is bekend dat de subcommis sie van de Rijkscommissie niet ge lukkig is over de verkoop van de Hoevense boekerij aan de Vrije Uni versiteit. Niet omdat daardoor onge twijfeld een duidelijke culturele ver schraling in Brabantis opgetreden. Maar wel, omdat daardoor in' Am sterdam 3 grote concentraties van katholieke theologica zijn ontstaan. Vanuit bibliothecair oogpunt is dat ongewenst. Daar staat tegenover dat die integrale aankoop door de Vrije Universiteit van de. Hoevense biblio theek als' geheel onaangetast heeft gelaten en dat' die universiteit nu, naast een kostbare collectie protes- tantïca, ook" een goede verzameling oatholica heeft gekregen. Het is vainuit het oogpunt van een goede spreiding echter triest dat de universiteiten van Leiden en Gronin gen geen verzameling eatholiea -heb ben. De Rijkscommissie is daarom sterk geporteerd voor het overbren- (Van onze correspondent) BONN De bevolking van het Saarland moet in juni 1970 de nieuwe landdag kiezen. Deze gebeurtenis houdt nu reeds in sterke mate par tijen bezig en de discusie levendig- Sinds 1957, toen het destijds autono- nome Saarland weer bij de bondsre publiek ingedeeld werd, vormen de christendemokraten de leidende rege ringspartij. Op het ogenblik ligt de CDU met 24 afgevaardigden net voor op de sociaaldemokraten met 21 par lementszetels. De liberale vrije de- mokraten hebben vijf afgevaardig den in het deelstaat-parlement. De coalitie van CDU en FDP heeft tot dusver zeker succesvol gewerkt. Alleen al in de laatste twee jaar heb ben zich zeventig bedrijven met bijna 25.000 arbeidsplaatsen in het Saar land gevestigd. Drie twistpunten zijn er echter, die sinds twee jaar aan leiding zijn voot hef tige discussies en ook in de verkiezingsstrijd een rol spelen: het in privé-eigendom over gaan van de „Saarbrücker Zeitung", die met een oplage van 165.000 exem plaren tot nu toe eigendom was van het Saarland zelf, het openbreken van het huidige gesloten teüevisdebestól en de oprichting van een Casino. Belangrijker dan de beide andere zuiver Saarlandse problemen is de vraag van de commerciële tele visie. Daarmee wordt in Saarland een beslissing genomen, die in geheel West-Duitsland al een strijdpunt sinds jaren vormt: nadat Konrad Adenauers plan van een „regerings televisie" in z(jn tijd als zijnde strij dig met de grondwet door een rechts uitspraak van het hoogste Duitse ge rechtshof in Karlsruhe gestrand was, werd niemand anders buiten het „eerste" en „tweede" net meer toe gestaan, een eigen televisieomroep op te richten. Allereerst had de Duitse PTT verklaard niet te beschikken over de technische capaciteiten namelijk „vrije" golven. Voor dit probleem is intussen een oplossing gevonden. Sindsdien ijveren talloze personen voor televisie-zend tijd. Niet voor niets heeft Axel Sprin ger een eigen kantoor met een „ra dio machtiging" ingericht. Hij en ook andere uitgevers, evenals regionale krantenconcerns, hebben hun aan spraak op een licentie bekendge maakt. Ze zijn ervan overtuigd, dat er binnen afzienbare tijd toch een re gionaal televisieprogramma komt, en willen aan de veelbelovende zaak deelnemen, vooral omdat de beide be. staande televisiezenders in hun hui dige reclame-uitzendingen een groot deel van de landelijke advertenties aan de dagbladen onttrekken. Tot op heden bezit Saarland als enig bondsland de wettelijke moge lijkheid, „privé"-radio en t.V> toe te laten. Overigens zendt sinds vele jaren reeds vanaf de Saarlandse Feïsberg de „Europese Radio en Televisie n.v. Saarbrücken" via drie reusachtige zendmasten het in Parijse studio's gemaakte radioprogramma van „Eu ropa 1" in de Franse taal naar het westen uit. Het sensationele suc ces van „Europa 1" de maat schappij doet buiten de belastingen een jaarlijkse amtennehuur van minstens acht miljoen mark in de landskas vloeien gaf goed twee jaar geleden de stoot tot de verandering van de Saarlandse radiowet. En die staat het financieel sterke groepen toe naar het recht te solliciteren, het eerste Duitse (lou ter) commerciële radio- en televisie programma in 'het leven te roepen. De minister-president van Saarland heeft aangekondigd, dat de in op richting zijnde „Vrije Saarbrücken (FAG)" de co zal krijgen. De benodigde tecw": licentie wordt van dé verwacht. Het touwtrekken FAG-aandelen is in volle 8* gens de huidige stand van zak ten 26 procent de Franse pn dér „Europa 1" ten deel val' wijl de verdere 74 procent o gl regionale pers-, kranten- e: schriftenuitgeverjjen gedeeia worden. nog "J Een definitieve vorm is gevonden. Reeds in het v°0u.j men met een geleende „JP uit Joegoslavië een rackopros J vanaf de Felsberg in de Dui J uitzenden. De initiatiefnem pen, dat ongeveer 18 maaod®J| ook het kleurentelevisiepro^l beginnen kan. Eventueel zal via een in Amerika gebouwde p liet uitgezonden worden. gen vam te liquideren katholieke ij kelijke bibliotheken naar Leiden s Groningen. Het is dringend gewenst dat i op korte termijn klaarheid km over de theologie opleidingen in burg en Heerlen. Als die er is k men beginnen de bibliotheken die opleidingen te formeren. Boi dien is het niet onredelijk metdeij bouw van nieuwe bibliotheken te kenen op een Brabantse en een 1 burgse universiteit. Kansen zijn dian nu nog te over. Heel wat onk en congregaties hebben de i bliotheken nog zelf in handen. S getroosten zij zich daarvoor grote A fers, in mankracht, geld en ruin Zij zijn best bereid hun boekente onder te brengen bij een theoloj opleiding mits er over die oplcii klaarheid bestaat. Maar als de t zekerheid over de twee zuidelijl priesteropleidingen blijft, wordt h gevaar steeds groter dat heel t van die bibliotheken gaan i nen. De aanbiedingen, ook uit 1 buitenland, zijn vaak verleidelijk, de financiële positie van heel wat t den en congregaties is niet roo( kleurig. Daarbij moet men goed begryps dat het vooral de vaak historis waardevolle kloosterbibliothekl zijn die geruisloos dreigen te vq dwijnen. De antiquairs die koopo drachten uit de Verenigde StoteJ hebben, weten precies waar zij i "tem zün. Controle is vrjjwel.ui' ten. Bov'endifen is de eigenaar val een kostbare bibliotheek gerechtig te verkopen wanneer en aan wie wil. Vast staat dat uit-ons land c manier al vrij veel onvervangta verzameling tijdschriften zijn i dwenen. soms zelf simpele tijdschriften. In de Verenigde S vindt men in die ve! waardevol materiaal voor de s over gewoonten en gebruiken ii landen waar de orden hun miss rissen hadden. Een oplossing lijkt niet in zi( de rijksoverheid niet bereid is in de schatkist te tasten. In het fl stigste geval zullen orden en *3 ■gaties die het zelf niet meert kunnen hun boekerijen naar buitK landse vestigingen overbrengen a het ongunstigste geval wordt er w| kocht naar het buitenland. I Als er voldoende subsidie W zou men de bibliotheken in heel «j gevallen rustig in takt kunnen den en ze niet hoeven te verplat®; Dat zou betekenen dat de strtfc waar die boekerijen, soma al SjjA eeuwen, bestaan geen culturele^»", lating hoeven te ondergaan. Het B ook betekenen dat de uitleen-W lijkheden niet kleiner worden. b| centratïe van bibliotheken brenr" tijd verschraling vam de uitlee gelijkheid met zich. Ook is hu een concentratie het gevaar zig d'at heel veel materiaal ont<#/ kelij'k wordt omdat de vloed doft' C ontvangende instantie niet meer j te verwerken. Dat heeft er, beeld, toe geleid dat in de k*| van de Katholieke Universiteit Nijmegen dus, enorme hoeveel!™ eatholiea staan opgeslagen Ook is een bedenkelijk verschijnsel, I in het minst voor de wetenschap oefenaren. fHB JACQUES (Van een onzer verslaggev Amsterdam Var gen om tien ove elf is de koerier het stadhuis weer ges leerd in de Karthuizers Opa Bomhof, die op da ment toevallig uit één de ramen van zijn dol tweekamerwoning me koof hing, zag, hoe de op nummer vijftien de stenen stoep beklom en minste vijf grote, gel| veloppen door de na brievenbus wrong. kunnen er ook zes zijn weest", geeft hij acht ruiterlijk toe, „want ik mijn leesbril op en scheelt gelijk. Ik heb geroepen, dat ie niet t was. Hij is trouwens n thuis. Als u nou voor w nen was gekomen, dan u een kansje gehad. A later komt, kunt u het effe proberen in het ko huis op de Lindegracht. I zit ie ook elke morgen, je langs de speeltuin g is het gelijk rechts, het de of /ierde huis vanaf hoek." De naam is hem effe ontsch faar het kan niet missen, f meneer Van Duyn is geen 1 zittertje, als hij het zo mag fc aren. Dat is ie trouwens nooi weest. Altijd op pad voor de i zaak. Eerst voor de provo en weer voor de daktuintjes. Hij de krant gelezen, dat me Van Duyn op elk plat dak sch en herders wil neerzetten. E l °°k de leeuwen uit Artis aten en door de Leidsestraaf nieren. God bewaar me, hoe zon jongen op het idee. oet'i 'm, h?m ziet met ziJ'n in'S dan buU.etle en zijn gymscho kan 2u' dat- nooit achter hem et is gewoon een hele doet V0ngen.' die geen mens de f„ 3 aI die jaren, dat ie nc reJ daa.n woont, hebben de t den clntie P'jn van hem ondet drnhu een keiharde muziek, ronkemansgeia1. Je kunt natu^ komt 1?-'. dat ie niet uit de 1 sntrieif heeft gewoon een zp at de rest. maar daai al aan gewend. si^j de overkant wonen twet m„n, Pastoors in een huisje I kar BmfnJtenzorg" °at had ie fiehm u n °°k n'et voor mog Kram™*? Keurige mensen, die Maai u nooit te hard z< de laat ia. geen Jordaan. Hi want j Zljn die er wat van meer t 0Uwe sfeer komt toch tenpelstèrrUg' °f Hjd van de g Weest n en. e vette bokking i i grietw r kun ie om Saan i Nieu^ h?aar at helpt geen Not, 1 ,eren. nieuwe wetten, die in uS weer meneer Van tuinties6,86"??6,?161"330 zegt' dat steld'ep vaTPhcbt moeten worde Ook, want u r^Pn heeft nog t in Amstelu ^ote rot Waai 1 «am 0vera' stank, o een om,,r fats°enlijk oversteken tere,, heaffu ook 31 niet meer kwartier b 'n de Westerstraa door aZ. stean wachten, voord UOOjt ap-. aciltiCii, V UvlU werd oeuS?° us naar de ovet neer vln "nen Van hem mag n Duyn zeggen dat we

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 20