Katholieke kerkelijke
boekerijen gaan
voor ons land verloren
DE „VRIJE GOLVEN" IN SAARLAND
Amst
dam
moet
een
kabo
stad
worde
De wufte volksgunst
DR. CORN, VERHOEVEN:
Ongezond
Stapje verder
Hoe lang duurt de geldigheid
van zo'n hoongelach? Blijk
baar niet lang. Het fanatisme
waarmee een overtuiging collectiei
HET ZUIDEN
NIET GELUKKIG
OPLOSSING
ROEL v. D
20
DE STEM VAN ZATERDAG 6 DECEMBER 1969
vV;,:
.PEILJMCENi PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN ^PEIL NGlN -PEIL
EN ^PFIl iNr êïJNGIc.i IK1 PI'NGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN PEILINGEN PEILINGEN .PEILINGEN PEILINGEN spn
PFIMNr cw lcii iMPJLLJ.NGiy„ lk,ïïE,.,MNGlN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN, j -.KMtiCft
PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGE^^PÉIIINGEN Pc»
DOOR vragen van enkele KVP-Kamerleden is opnieuw het probleem
het probleem aan de orde gesteld van de als maar stijgende kosten
van ziektekostenverzekeringen, met name de particuliere,
ledereen kent het probleem maar wat doen we er aan? Er is nu
een overleg op gang gekomen over de tariefstelling van de medische
specialisten. Maar bij dat overleg heeft de consument geen directe in
spraak. Hij wordt vertegenwoordigd door de ziektekostenverzekerings
maatschappijen. Dat is onvo doende. Wij steunen daarom' van harte het
voorstel van de Nederlandse Consumentenbond om bij dit overleg de
stem van de consument te laten horen.
Deze inspraak is overigens niet alleen van belang vanwege de hoogte
der tarieven. De huidige tariefstelling, althans van een aantal specialis
ten, wekt wrevel en wantrouwen. Daardoor wordt de verhouding patiënt
specialist vertroebeld en dat is ongezond. Voor beide partijen.
WIE in Nederland kan vertellen, wat de gevolgen zijn geweest van
de grote bankfusies van enkele jaren geleden? Geld is macht.
Hoe wordt die macht aangewend, bijvoorbeeld ten aanzien van
de kleine en middelgrote ondernemer, die dikwijls een beroep
op de bank zal moeten doen, wil hij kunnen blijven groeien?
Er zijn naar onze mening niet zo heel veel mensen In ons land, die deze
vragen volledig kunnen beantwoorden. Dat is voor een democratie
een ongewenste situatie. Minister De Block, die als bewindsman van
Economische Zaken achter de schermen kan kijken, zou de eerste moeten
zijn om aan die situatie een einde te maken. Zo is deze bewindsman echter
niet. Hij heeft zich zelfs deze week in de Tweede Kamer met hand en tand
verzet tegen een motie, waarin de instelling (bij de wet) werd gevraagd
van een college van onderzoek van fusies en van hun gevolgen voor de
machtsverhoudingen binnen het bedrijfsleven.
Gelukkig heeft het grootste deel van de regeringspartijen ditmaal niet
de kant van het kabinet gekozen. KVP, AR en CHU zorgden er met de
oppositie voor, dat bedoelde motie met grote meerderheid werd aange
nomen, met een zo grote meerderheid, dat minister De Block het zich
niet kan veroorloven de Kameruitspraak naast zich neer te leggen.
Al gaat het dan allemaal erg moeizaam, wij zijn deze week weer een
stapje gevorderd op de weg naar de democratisering van het bedrijfs
leven. En dat houdt de moed erin.
2<>als ik al beloofd of ge
dreigd had, zou ik nog eens
terugkomen op het thema verou
dering of afschrijving van inte
resses en overtuigingen. Het is
jen aangelegenheid die, precies zo
als de reclame, mij ontzettend
hoog zit en ik wil daar eerlijk
heidshalve als de hazen aan toe
voegen dat dit ook allerlei per
soonlijke achtergronden heeft
Deze confidentie is een Sintei-
klaas-cadeautje voor de slimme-
rikjes die dat al door hadden; zij
kunnen zich dus hun opmerkingen
besparen. Laat ik dus maar be
ginnen met iets persoonlijks en
dan met Sinterklaas verder gaan.
Misschien dat dan een volgende
keer het probleem in wat breder
verband uit de doeken gedaan
kan worden. Het jaar loopt weer
met rasse schreden ten einde en
wie niet worstelt met het pro
bleem veroudering mag de vin
ger opsteken. Eerst dus iets per
soonlijks. In de Volkskrant van 22
november besprak Gabriël Smit
mijn boek „Voor eigen gebruik".
Die bespreking wekte in mij de
overtuiging dat hij er geen blad
zijde van gelezen had. Maar geen
nood: enkele diepzinnigheden zijn
altijd wel te spuien. De schrijver
ia best een aardig iemand, zelfs
wel intelligent, maar hij houdt
zich zo afzijdig van de actualiteit:
hij is maar bezig met Homerus en
met Udenhout. Nu is dat helemaal
niet waar maar toch staat er het.
En dan komt het: zolang deze
man niet „staatsgevaarlijk" op
treedt, zullen We hem de vrijheid
gunnen. Het is dus al gevaarlijk.
kele jaren rechts weer „in" is,
hebben we dat mede te wijten
aan het kotsgevoel, dat „inne" en
karakterloze kranten weten op te
wekken. Actueel als ik altijd ben,
wil ik het nog even over Sinter
klaas hebben. Deze figuur heeft
zich nooit in mijn sympathie kun
nen verheugen. Daarom was ik zo
blij dat een jaar of vijf geleden
iemand in een Brabantse of Lim
burgse krant wees op de discri
minatie die gelegen is in het feit
dat de knechten van die man
zwart zijn. In alle landelijke bla
den, voorop de Volkskrant steeg
toen een vrolijk hoongelach op
over zoveel provinciale achterlijk
heid. Zoiets was nu werkelijk te
ver gezocht en bovendien vreselijk
ongezellig. In een Brabants dag
blad van 14 november 1964 verde
digde ik de zienswijze van de weg
gehoonde Limburger. Maar niks
hoor, in Amsterdam was het toen
nog niet in om zoiets te zeggen
en bovendien: Sinterklaas is iets
heel anders. En nu moest in 1969
voor de aardigheid eens iemand
proberen aan te tonen dat die
zwartepiet niets met discrimi
natie te maken heeft. Hij zou het
zelfde hoongelach en dezelfde ver
dachtmakingen ondervinden als
jaar geleden de man die het te
gendeel beweerde. Ik zou het wel
eens willen proberen, als het mij
niet tegen de borst stuitte. Maar
vroeg of laat ga ik eens de proef
op de som nemen.
Wie niet „geëngageerd" te keer
gaat, wordt de dupe van een tota
litair systeem. Dat is de leer van
de Volkskrant al jaren. Daar komt
nog dit bjj: wie het heeft over een
Brabants dorp is streekgebonden.
Afzijdigheid en voorliefde voor
een Brabants dorp samen leveren
voor geroutineerde lezers van dit
blad het beeld van een halve fas
cist; en als die dan nog in Bra
bant woont en niet in Amsterdam
dan wordt zijn afzijdigheid bijna
staatsgevaarlijk.
rioed, ik schrijf dat op en stuur
het naar die krant, nederig,
als een ingezonden stukje. Het
wordt natuurlijk niet opgeno
men; dat is niiet de ge
woonte, zegt de redactie
wat niet waar is, want kritiek op
afzijdige, onhippe medewerkers
wordt gretig geplaatst. Ook het
links establishment verdraagt
geen kritiek. De reden is uiter
aard dat die kritiek commercieel
niet verantwoord is. wanneer hij
tegen de trend ingaat. Aan wie
kan ik nu vertellen dat diezelfde
medewerker, die nu mijn restjes
respect voor het roomse verleden
als afzijdigheid bestrijdt, vijf jaar
geleden toen die krant nog volop
theologisch was, dikke tranen
weende, omdat ik 't woordje ,god'
niet met een hoofdletter schreef?
Maar „god" is uit, dus zijn we
dit principiële standpunt vergeten.
En het gaat de Volkskrant beter
dan ooit, want voor mode is de
markt onbeperkt. Ik wil verder
niet roddelen, ik leg alleen even
schriftelijk dit vast: als over en-
beleden wordit, is blijkbaar om
gekeerd evenredig met de kracht
en de waarde van die overtuiging.
Mensen gaan overtuigingen fana
tiek belijden zodra ze de onhoud
baarheid ervan beginnen te ver
moeden. Ik ben er zeker van dat
mij hier in mijn verontwaardiging
een grote waarheid ontvalt. Zo is
het: fanatisme is de kracht waar
mee een collectief zich opstelt om
Mn verdwijnende overtuiging, een
rest daarvan, te verdedigen. Het
engagement wordt fanatisch bele
den, omdat de onmogelijkheid er
van al in zicht komt. De Sinter
klaasgezelligheid wordt fanatiek
bewaakt omdat zij vrijwel geen
reden van bestaan heeft. Mode is
autoritair omdat zij niets te bete
kenen heeft. Raakt er een steekje
aan los, dan is het hele autoritaire
breiwerk naar de bliksem.
Vroeger spraken intellectuelen
onbekommerd over het „lagere"
volk, het „plebs" en de „wufte
volksgunst". Dat mag niet meer.
Maar welke naam moeten we nu
geven aan dat snelle en geweten
loze overschakelen van de ene
overtuiging op de andere? Nie
mand kan ons natuurlijk het
recht betwisten van overtuiging
te veranderen, maar hoe is het te
verklaren, dat dit zo massaal, zo
gelijktijdig en vooral zo fanatiek
gebeurt? Het probleem is zo
moeilijk, dat het zelfs niet gemak
kelijk is het te stellen. Het staat
bovendien iedereen vrij te ont
kennen dat hier een probleem ligt.
Dat heeft dan alleen maar tot ge
volg dat op dit punt de communi
catie afbreekt.
TILBURG De concentratie van de ongeveer 40 pries
teropleidingen in ons land in 5 centra Amsterdam, Heer
len, Nijmegen (universiteit), Tilburg en Utrecht heeft
niet geringe problemen opgeroepen met betrekking tot de vaak
unieke boekerijen van orden, congregaties en seminaries die
de opleiding staakten.
Heel wat van die bibliotheken samen zeker 2 miljoen banden en
honderdduizenden kostbare complete verzamelingen tijdschriften
dreigen tussen de wal en het schip te raken. Er heerst grote onze
kerheid over het toekomstig gebruik ervan. Antiquairs stropen in
opdracht van Amerikaanse gegadigden het land af en proberen
waardevolle en vaak onvervangbare boeken en vooral tijdschrift
verzamelingen te kopen. Op die manier zijn reeds heel wat unieke
banden uit ons land verdwenen.
Daarover is ongerustheid gegroeid
bij de deskundigen. De Rijkscommis
sie van Advies inzake het Biblio
theekwezen heeft haar subcommis
sie voor de seminarie- en klooster
bibliotheken gevraagd over dat bij
zondere boekenbezit haar gedachten
te laten gaan.
Ai g.auw bleek dat die subcommis
sie, alles tegen elkaar afwegend,'
minder zwaar tilde aan dat boeken
bezit als zodanig. In heel wat geval
len immers zou, met rijkssteun,
zo'n boekerij rustig kunnen blijven
waar ze al tientallen jaren, soms
enkele eeuwen zit: bij de kloosters,
orden of congregaties. De subcom
missie had echter een onverteerbare
kluif, toen zij ging denken over het
gebruik van die boekerijen in de toe
komst. Want spoedig werd duidelijk
dat het bibliotheekwezen in ons
land in zijn huidige organisatie die
kostelijke boekerijen niet kan opvan
gen.
In feite is de kern van het pro
bleem dat niemand duidelijk voor
ogen staat, of die katholieke kerke
lijke bibliotheken nog een functie
hebben in de samenleving. In de
meeste gevallen immers zijn het be
slist geen research-boekerijen. Het
zijn verzamelingen die over het al
gemeen werden gebruikt voor de op
leiding van priesters. Elke orde of
congregatie heeft bij het aanleggen
van de boekerij uiteraard de nadruk
gelegd op het specifiek eigene, op de
publikaties van de eigen orde- en
congregatiegenoten. Dat neemt niet
weg dat de meeste van die biblio
theken een bree<j terrein bestrijken
en zich veelal niet beperken tot the
ologie, filosofie en de devotie. Vaak
zijn er uitstekende verzamelingen bij
die men het best met de term
„menswetenschappen" kan omschrij
ven.
De vraag wat er met ze gaat ge
beuren is in niet gerinige mate af
hankelijk van de ontwikkeling die de
Nederlandse kerkprovincie zal gaan
doormaken. Is er in die ontwikkeling
nog plaats voor die oude kloosterbi
bliotheken? Niemand weet dat. Nie
mand weet ook, hoe de theologie-op-
Xeiding zich zal ontwikkelen. Een an
der, maar mlnsteng zo belangrijk
aspect van het vraagstuk is dat die
bibliotheken ook een bezit zijn van
de Nederlandse gemeenschap in
haar geheel. Alg geheel vormen zij
een niet te onderschatten facet van
onze culturele rijkdom. Juist die
kant van het vraagstuk wordt nogal
eens gemaikfcelijk vergeten.
Het is duidelijk dat ook het Neder
lands episcopaat zich zorgen maakt
over de toekomst van die boekerijen,
over hun functie in de kerk. Daar
om gaat dat episcopaat 16 december
overleg plegen met deskundigen. On
getwijfeld wordt daaruit een kerke
lijke adviescommissie geboren die
op korte termijn voorstellen zal doen.
2 leden van de rijkscommissie zullen
de vergaderingen als adviseurs bij
wonen.
De klacht, onlangs geuit door dr.
Bredero, docent van de stichting
Theologische Faculteit Tilburg, dat
„het zuiden" een soort cultureel nie
mandsland dreigt te worden, door
dat vele bibliotheken naar andere
streken in ons land gaan, is juist.
Maar hij stelt het vraagstuk mis
schien wat te eenvoudig. Men kan
namelijk niet voorbijgaan aan het
feit dat de toekomst van de theolo
gische opleidingen in Tilburg en
Haarlem zeer onzeker is. Gaat men
daar van de toekomstige priesters
tijdens de opleiding een soort opge
trokken sociale werkers maken, of
ziet men kans in de opleiding toch
nog een moderne, maar priesterlijke
ondergrond te leggen? Gaan die 2
opleidingen in „het zuiden" aan
werfkracht winnen, door de doelge
richtheid van de opleiding onder an
dere, of blijven zij een wat nooddruf
tig bestaan lijden? Men kan het de
rijksoverheid namelijk onder de hui
dige situatie niet kwalijk nemen dat
zij niet bereid is grote bedragen te
geven voor de uitbouw van de boe
kerijen van die opleidingen, waarvan
de toekomst zo uiterst onzeker is.
Wat er tot nu toe is gebeurd,
maakt duidelijk dat „het zuiden" in
derdaad grote kans loopt nog veel
meer van die onvervangbare biblio
theken kwijt te raken. Ook al, om
dat het trieste lokaal patriotisme,
met name,in Brabant, ook een lelij
ke spaak in het wiel steekt bij de po
gingen tot stichting van een regiona
le steunbibliotheek er moeten er
12 in ons land komen in Brabant.
Want Den Bosch en Eindhoven be
vechten elkaar daarover tot het ui
terste. En dat heeft waarschijnlijk
tot gevolg dat het nog wel jaren
zal duren, voordat Brabant in dit op
zicht aan de beurt is. Maastricht
heeft er al een, evenals een vijftal
andere plaatsen. Maar Brabanders
gunnen elkaar het licht niet in de
ogen.
Het lijkt niet onwaarschijnlijk diat
de rijke boekerij van de priester-op
leiding in Hoeven niet zou zijn ver
kocht aan de Vrije Universiteit in
Amsterdam als er in Brabant wél
een regionale bibliotheek zou zijn
geweest, of op korte termijn zou zijn
gesticht.
Het verlies voor „het zuidien" is
reeds aanzienlijk. De jezuiten liqui
deerden hun reseanchbibliotheken in
Maastricht en Nijmegen 300.000
banden en concentreerden het be
zit bij de Amsteedamse Katholieke
Theologische Hogeschool. Ook het
seminarie Warmond bracht daar
heen haar boekerij over. Er is een
aparte stichting, gevormd. Die koste
lijke bibliotheken krijgen in de hoge
school een fuhctie, maar blijven
zelfstandig bestaan. Er is dus een
mogelijkheid open om, als de oplei
ding uit.elk&ar valt, de bibliotheken
ongeschonden te bewaren.
De Franceskanen en het seminarie
Dijnselburg (Huis ter Heide) hebben
hun 100.000 handen naar Utrecht
overgebracht. In feite zijn die boeke
rijen geïntegreerd in dé theologische
opleiding daar. Ze zijnopgegaan in
het geheel. De Tilburgse opleiding is
buiten de concentratie gebleven. Ze
beschikt over gedeelten: van biblio
theken van de orden en congregaties
die hun afzonderlijke priesteroplei
dingen ophieven. Hetzelfde geldt
voor de opleiding in Heerlen.
Het is bekend dat de subcommis
sie van de Rijkscommissie niet ge
lukkig is over de verkoop van de
Hoevense boekerij aan de Vrije Uni
versiteit. Niet omdat daardoor onge
twijfeld een duidelijke culturele ver
schraling in Brabantis opgetreden.
Maar wel, omdat daardoor in' Am
sterdam 3 grote concentraties van
katholieke theologica zijn ontstaan.
Vanuit bibliothecair oogpunt is dat
ongewenst. Daar staat tegenover dat
die integrale aankoop door de Vrije
Universiteit van de. Hoevense biblio
theek als' geheel onaangetast heeft
gelaten en dat' die universiteit nu,
naast een kostbare collectie protes-
tantïca, ook" een goede verzameling
oatholica heeft gekregen.
Het is vainuit het oogpunt van een
goede spreiding echter triest dat de
universiteiten van Leiden en Gronin
gen geen verzameling eatholiea -heb
ben. De Rijkscommissie is daarom
sterk geporteerd voor het overbren-
(Van onze correspondent)
BONN De bevolking van het
Saarland moet in juni 1970 de nieuwe
landdag kiezen. Deze gebeurtenis
houdt nu reeds in sterke mate par
tijen bezig en de discusie levendig-
Sinds 1957, toen het destijds autono-
nome Saarland weer bij de bondsre
publiek ingedeeld werd, vormen de
christendemokraten de leidende rege
ringspartij. Op het ogenblik ligt de
CDU met 24 afgevaardigden net voor
op de sociaaldemokraten met 21 par
lementszetels. De liberale vrije de-
mokraten hebben vijf afgevaardig
den in het deelstaat-parlement.
De coalitie van CDU en FDP heeft
tot dusver zeker succesvol gewerkt.
Alleen al in de laatste twee jaar heb
ben zich zeventig bedrijven met bijna
25.000 arbeidsplaatsen in het Saar
land gevestigd. Drie twistpunten zijn
er echter, die sinds twee jaar aan
leiding zijn voot hef tige discussies en
ook in de verkiezingsstrijd een rol
spelen: het in privé-eigendom over
gaan van de „Saarbrücker Zeitung",
die met een oplage van 165.000 exem
plaren tot nu toe eigendom was van
het Saarland zelf, het openbreken van
het huidige gesloten teüevisdebestól en
de oprichting van een Casino.
Belangrijker dan de beide andere
zuiver Saarlandse problemen is
de vraag van de commerciële tele
visie. Daarmee wordt in Saarland een
beslissing genomen, die in geheel
West-Duitsland al een strijdpunt
sinds jaren vormt: nadat Konrad
Adenauers plan van een „regerings
televisie" in z(jn tijd als zijnde strij
dig met de grondwet door een rechts
uitspraak van het hoogste Duitse ge
rechtshof in Karlsruhe gestrand was,
werd niemand anders buiten het
„eerste" en „tweede" net meer toe
gestaan, een eigen televisieomroep op
te richten. Allereerst had de Duitse
PTT verklaard niet te beschikken
over de technische capaciteiten
namelijk „vrije" golven.
Voor dit probleem is intussen een
oplossing gevonden. Sindsdien ijveren
talloze personen voor televisie-zend
tijd. Niet voor niets heeft Axel Sprin
ger een eigen kantoor met een „ra
dio machtiging" ingericht. Hij en ook
andere uitgevers, evenals regionale
krantenconcerns, hebben hun aan
spraak op een licentie bekendge
maakt. Ze zijn ervan overtuigd, dat er
binnen afzienbare tijd toch een re
gionaal televisieprogramma komt, en
willen aan de veelbelovende zaak
deelnemen, vooral omdat de beide be.
staande televisiezenders in hun hui
dige reclame-uitzendingen een groot
deel van de landelijke advertenties
aan de dagbladen onttrekken.
Tot op heden bezit Saarland als
enig bondsland de wettelijke moge
lijkheid, „privé"-radio en t.V> toe te
laten.
Overigens zendt sinds vele jaren
reeds vanaf de Saarlandse Feïsberg
de „Europese Radio en Televisie n.v.
Saarbrücken" via drie reusachtige
zendmasten het in Parijse studio's
gemaakte radioprogramma van „Eu
ropa 1" in de Franse taal naar
het westen uit. Het sensationele suc
ces van „Europa 1" de maat
schappij doet buiten de belastingen
een jaarlijkse amtennehuur van
minstens acht miljoen mark in
de landskas vloeien gaf goed
twee jaar geleden de stoot tot
de verandering van de Saarlandse
radiowet. En die staat het financieel
sterke groepen toe naar het recht te
solliciteren, het eerste Duitse (lou
ter) commerciële radio- en televisie
programma in 'het leven te roepen.
De minister-president van Saarland
heeft aangekondigd, dat de in op
richting zijnde „Vrije
Saarbrücken (FAG)" de co
zal krijgen. De benodigde tecw":
licentie wordt van dé
verwacht. Het touwtrekken
FAG-aandelen is in volle 8*
gens de huidige stand van zak
ten 26 procent de Franse pn
dér „Europa 1" ten deel val'
wijl de verdere 74 procent o gl
regionale pers-, kranten- e:
schriftenuitgeverjjen gedeeia
worden.
nog "J
Een definitieve vorm is
gevonden. Reeds in het v°0u.j
men met een geleende „JP
uit Joegoslavië een rackopros J
vanaf de Felsberg in de Dui J
uitzenden. De initiatiefnem
pen, dat ongeveer 18 maaod®J|
ook het kleurentelevisiepro^l
beginnen kan. Eventueel zal
via een in Amerika gebouwde p
liet uitgezonden worden.
gen vam te liquideren katholieke ij
kelijke bibliotheken naar Leiden s
Groningen.
Het is dringend gewenst dat i
op korte termijn klaarheid km
over de theologie opleidingen in
burg en Heerlen. Als die er is k
men beginnen de bibliotheken
die opleidingen te formeren. Boi
dien is het niet onredelijk metdeij
bouw van nieuwe bibliotheken te
kenen op een Brabantse en een 1
burgse universiteit. Kansen zijn
dian nu nog te over. Heel wat onk
en congregaties hebben de i
bliotheken nog zelf in handen. S
getroosten zij zich daarvoor grote A
fers, in mankracht, geld en ruin
Zij zijn best bereid hun boekente
onder te brengen bij een theoloj
opleiding mits er over die oplcii
klaarheid bestaat. Maar als de t
zekerheid over de twee zuidelijl
priesteropleidingen blijft, wordt h
gevaar steeds groter dat heel t
van die bibliotheken gaan i
nen. De aanbiedingen, ook uit 1
buitenland, zijn vaak verleidelijk,
de financiële positie van heel wat t
den en congregaties is niet roo(
kleurig.
Daarbij moet men goed begryps
dat het vooral de vaak historis
waardevolle kloosterbibliothekl
zijn die geruisloos dreigen te vq
dwijnen. De antiquairs die koopo
drachten uit de Verenigde StoteJ
hebben, weten precies waar zij i
"tem zün. Controle is vrjjwel.ui'
ten. Bov'endifen is de eigenaar val
een kostbare bibliotheek gerechtig
te verkopen wanneer en aan wie
wil.
Vast staat dat uit-ons land c
manier al vrij veel onvervangta
verzameling tijdschriften zijn i
dwenen. soms zelf simpele
tijdschriften. In de Verenigde S
vindt men in die ve!
waardevol materiaal voor de s
over gewoonten en gebruiken ii
landen waar de orden hun miss
rissen hadden.
Een oplossing lijkt niet in zi(
de rijksoverheid niet bereid is
in de schatkist te tasten. In het fl
stigste geval zullen orden en *3
■gaties die het zelf niet meert
kunnen hun boekerijen naar buitK
landse vestigingen overbrengen a
het ongunstigste geval wordt er w|
kocht naar het buitenland. I
Als er voldoende subsidie W
zou men de bibliotheken in heel «j
gevallen rustig in takt kunnen
den en ze niet hoeven te verplat®;
Dat zou betekenen dat de strtfc
waar die boekerijen, soma al SjjA
eeuwen, bestaan geen culturele^»",
lating hoeven te ondergaan. Het B
ook betekenen dat de uitleen-W
lijkheden niet kleiner worden. b|
centratïe van bibliotheken brenr"
tijd verschraling vam de uitlee
gelijkheid met zich. Ook is hu
een concentratie het gevaar
zig d'at heel veel materiaal ont<#/
kelij'k wordt omdat de vloed doft' C
ontvangende instantie niet meer j
te verwerken. Dat heeft er,
beeld, toe geleid dat in de k*|
van de Katholieke Universiteit
Nijmegen dus, enorme hoeveel!™
eatholiea staan opgeslagen Ook
is een bedenkelijk verschijnsel, I
in het minst voor de wetenschap
oefenaren. fHB
JACQUES
(Van een onzer verslaggev
Amsterdam Var
gen om tien ove
elf is de koerier
het stadhuis weer ges
leerd in de Karthuizers
Opa Bomhof, die op da
ment toevallig uit één
de ramen van zijn dol
tweekamerwoning me
koof hing, zag, hoe de
op nummer vijftien de
stenen stoep beklom en
minste vijf grote, gel|
veloppen door de na
brievenbus wrong.
kunnen er ook zes zijn
weest", geeft hij acht
ruiterlijk toe, „want ik
mijn leesbril op en
scheelt gelijk. Ik heb
geroepen, dat ie niet t
was. Hij is trouwens n
thuis. Als u nou voor w
nen was gekomen, dan
u een kansje gehad. A
later komt, kunt u het
effe proberen in het ko
huis op de Lindegracht. I
zit ie ook elke morgen,
je langs de speeltuin g
is het gelijk rechts, het
de of /ierde huis vanaf
hoek."
De naam is hem effe ontsch
faar het kan niet missen, f
meneer Van Duyn is geen 1
zittertje, als hij het zo mag fc
aren. Dat is ie trouwens nooi
weest. Altijd op pad voor de i
zaak. Eerst voor de provo en
weer voor de daktuintjes. Hij
de krant gelezen, dat me
Van Duyn op elk plat dak sch
en herders wil neerzetten. E
l °°k de leeuwen uit Artis
aten en door de Leidsestraaf
nieren. God bewaar me, hoe
zon jongen op het idee.
oet'i 'm, h?m ziet met ziJ'n in'S
dan buU.etle en zijn gymscho
kan 2u' dat- nooit achter hem
et is gewoon een hele
doet V0ngen.' die geen mens
de f„ 3 aI die jaren, dat ie nc
reJ daa.n woont, hebben de t
den clntie P'jn van hem ondet
drnhu een keiharde muziek,
ronkemansgeia1. Je kunt natu^
komt 1?-'. dat ie niet uit de 1
sntrieif heeft gewoon een
zp at de rest. maar daai
al aan gewend.
si^j de overkant wonen twet
m„n, Pastoors in een huisje
I kar BmfnJtenzorg" °at had ie
fiehm u n °°k n'et voor mog
Kram™*? Keurige mensen, die
Maai u nooit te hard z<
de laat ia. geen Jordaan. Hi
want j Zljn die er wat van
meer t 0Uwe sfeer komt toch
tenpelstèrrUg' °f Hjd van de g
Weest n en. e vette bokking i
i grietw r kun ie om Saan i
Nieu^ h?aar at helpt geen
Not, 1 ,eren. nieuwe wetten,
die in uS weer meneer Van
tuinties6,86"??6,?161"330 zegt' dat
steld'ep vaTPhcbt moeten worde
Ook, want u r^Pn heeft nog t
in Amstelu ^ote rot
Waai 1 «am 0vera' stank, o
een om,,r fats°enlijk oversteken
tere,, heaffu ook 31 niet meer
kwartier b 'n de Westerstraa
door aZ. stean wachten, voord
UOOjt ap-. aciltiCii, V UvlU
werd oeuS?° us naar de ovet
neer vln "nen Van hem mag
n Duyn zeggen dat we