Commentaar RS NADER TOT GERARD WASHINGTON De stad waar nog alleen prostituees veilig zijn „GEEF JE AUTO WEG 1 Remedie tegen coronaire hartziekten: DES Beneden de maat Pluim voor Roolvmk Lapmiddelen ENDAAL Dr. Corn. Verhoeven: nfabrieken STENTE STENTE BLANKEN BENDE VREES 15 DE STEM VAN ZATERDAG 1 NOVEMBER 1969 17 N PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIUNGEN PEIUNGEN PEILINGEN PEILINGENl|L|N^yNGEN ^UNGEN pE(U EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN „PEILINGEN „PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN PEILINGEN PEmNGEN PEIUNü^N PEILINGEN !EN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN, PEILNGEN „PEILNGEN PE'UIJGEN PEILINGEN PEILINGEN KtiurN^tw rciu V L|NGEN pE|[ PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEI1LINGEN PEILINGEN PEILINGcN pciLiiNV7trM re zowel voor dag- als voor ploegendienst verk voor dagdienst oon bedrijfskleding sociale voorzieningen 40 lat 82 i 47 2 [1 1 HET debat in de Amsterdamse raad over de Damslapers en het Nationale Monument is beneden de maat gebleven. Provo Roel van Duyn, niet gehinderd door enige kennis van zaken, slaakte wilde kreten over Nederlandse soldaten, die niet ten onrechte in Indonesië zouden zijn gesneuveld. Andere raadsleden vertelden barre onzin over de Damslapers: langharigen en dus werkschuw tuig. De woorden van het Provo-raadslid zijn uit de notulen van de Amster damse raad geschrapt. De overige orizin is blijven staan. Maar desondanks geeft dit raadsverslag een duidelijk beeld van (generatie-) tegenstellingen, die ontstaan door zwart-wit denken, intolerantie en gemis aan historische feitenkennis. OVER minister Roolvink zijn bij de behandeling van de nieuwe loonwet onaardige opmerkingen gemaakt. Terecht teen. Maar even terecht verdient deze minister een pluim op zijn steek, omdat hij de a.o.w.- en a.w.w.-uitkeringen nu met drie procent wil gaan optrekken. Bovendien wil de bewindsman de a.o.w.- en a.w.w.-trekkers nu ook een vakantie uitkering geven. Als één groep een extraatje kan gebruiken dan zijn het we! de bejaar den. Zeer velen van hen moeten rondkomen met niet meer dan hun a.o.w.- uitkering. Dat betekent armoe. NOG minder dan de heift van het totaal aantal dienstplichtigen in Ne derland draagt het offer van de hele gemeenschap. Minder dan 50 procent van de dienstplichtigen moet werkelijk :r dienst. Aan de ene kant is dit prettig voor degenen, die niet in dienst hoeven, voor de rest is het een duidelijk discriminerende situatie. Zelfs een redelijke beloning voor dit offer ontbreekt, terwijl zij nog al te vaak als onmondige kinderen worden behandeld. Maar hef „er wordt voor jullie gedacht" gaat terecht steeds minder op. De vereniging die de dienstplichtige militairen heb ben opgericht ontmoet nog veel tegenwerking, maar heeft al een paar aardige resultaten bereikt. Toch zijn het slechts lapmiddelen. Een werkelijk redelijke beloning, inspraak en wijziging van de sterk verouderde krijgstucht b.v. zijn nog I steeds eerste vereisten. Hel is meer dan tijd dat hiervoor afdoende oplos- singen worden gevonden. Qver de VPRO-uitzending van 23 oktober wordt nog steeds heftig nagekaart. In de kerk van het Allerheiligste Hart in Am sterdam werd de schrijver Ge rard Kornelis van het Reve, win naar van de P.C. Hooft-prijs, door de Maatschappij der Neder landse Letterkunde gehuldigd op een manier die bij zijn werk past. Toevallig past die ook heel goed bij de VPRO, maar mis schien iets minder bij de Maat schappij der Nederlandse Letter kunde, zoals die zich tot nu toe gemanifesteerd heeft. Niet al leen omdat ik van beide vereni gingen lid ben, maar omdat ik mij erop betrapte de uitzending ademloos en ontroerd te volgen, interesseer ik mij zeer voor de uiteenlopende reacties. Eén is er vooral die mij in ho ge mate aanspreekt: het is de verontwaardiging van vrome mensen, die het godgeklaagd vinden dat een kerk die nog in gebruik is voor liturgische doel einden, wordt uitgeleend voor zo'n vertoning. En dat is inder daad bijna ondenkbaar. Het be wijst op zijn minst dat de vromen (elfs in de kerk, waar zij en zij alleen thuishoren vrijwel niets meer te zeggen hebben. Ook hier worden de touwtjes in handen ge houden door managers, zaalver huurders, organisators, econo men en andere heidenen: in hun beslissingen op kerkelijk terrein I lijkt uitgerekend de vroomheid geen enkele rol te spelen. We zien hetzelfde bij de talloze kerk vergaderingen: te midden van al moet bekennen betekent dat ik mij eigenlijk schaam voor die ontroering. En het meesterschap van G.K. van het Reve bestaat hierin dat hij aan deze hele zit ting, inclusief de manier waarop hem vragen gesteld werden, pre cies dezelfde sfeer wist te geven die zijn boeken kenmerkt. De keuze van het gebouw was daar van een wezenlijk onderdeel. Voor de VPRO, de vrijzinnige en niet meer ongecompliceerd vro me, maar van huis uit toch zeer religieuze omroep, was dit na tuurlijk gesneden koek, een bui tenkansje dat zii eenvoudig niet mocht missen. Jk moet verder bekennen dat ik de ergernis van de vromen wel bewonder, maar niet deel. Ontroering en echte ergernis gaan moeilijk samen. Ik zal niet beweren dat ik overtuigd ben van de religieuze echtheid van de vertoning. Integendeel: zodra iets een vertoning wordt, is het zijn echtheid al kwijt en ik denk dat de vromen zo moeilijk te or ganiseren zijn omdat het uitspre ken van vroomheid al bijna strij dig is met het wezen ervan. Maar het gaat mij te ver om, zo als de Volkskrant, zonder meer van cabaret te spreken. Dat is een oordeel forceren. Van het Reve mag dan een clown en een pias zijn, het krankzinnige is, zo als hij zelf zei, dat hij in die rol zo echt is. Normaal gesproken zou iemand in zo'n situatie, waar in twee tegenstrijdigheden bij van - tot 18 45-19 15 uui 19 30-20 00 uw 20 15-20 45 UW 18 45-19 15 uur 19 30-20 00 uur 19 00-19 30 uW 19 45-20 15 UW nastr 90 18 45-19 15 uur Zwaanhoefstraat 2. 2 15 en 1315-17.15 uur voudig administratief werk niet vereist. ikuncüge kennis en ervaring LASTINGADVIESBTJREAt NGEN, Vogelzangsweg 69 10 8697. dat politieke en sociologische ge- Praat van deskundigen, team- workers, caseworkers etc- wordt de stem van de vroomheid niet i vernomen En als we ze horen b.v in zo'n protest, dan nog is het niet duidelijk of ze wel zelf I aan het woord zijn en niet een I baasje dat meent namens hen te spreken Heeft de vroomheid geen stem meer of zijn er geen vromen meer? Kan iemand wel als vrome spreken zonder van zijn vroomheid een vertoning te ^aken. Ik kan op die vragen niet antwoorden, maar ik heb rede- i nen om te vermoeden dat, als er I waren en als zij iets te I neggen hndden de zitting niet in een kerk zou hebben plaatsge- j vonden I Waarschijnlijk zou zij nie. I rJo ,p^aatsSevonden hebben. Het aecadentp van zo'n vertoning be- j a* namelijk voor een groot aeeJ hierin dat er gespeeld wordt met de resten van een tamelijk dubieus geworden vroomheid ons bewust te worden van ets dat op het punt staat te ver dwijnen moeten we het overdrij ven het in een ander verband Plaatsen en ermee spotten Dan bhjkt of het nog echt is Dat geeft en een schrijnend gevoel van vervreemding, dat in dit geval el degelijk iets met vroomheid e maken heeft, maar dan met vroomheid die we niet hele- eel ernstig nemen en waarover We ons beginnen te schamen. Ik .et bekennen dat ik bij het Zien van die uitzending herhaal delijk kippevel kreeg. Dat ik het elkaar komen, uiteen moeten barsten, minstens van het lachen maar hij lijkt zich op dit krank zinnige grensgebied te kunnen handhaven. Het is de speciali teit van deze clown te kunnen balanceren op de smalle richel tussen vroomheid en godslaste ring. De waardering voor zijn werk wijst erop, dat dit wankel evenwicht bij veel mensen blijkt te bestaan. Het is aan weinigen gegeven uit één stuk te zijn en resoluut te kiezen voor het een of het ander, voor de ongecom pliceerde vroomheid of voor de volstrekte afwijzing van alles wat maar mystiek is. Er blijken meei romantisch-decadente bur gers rond te lopen dan wij kon den vermoeden. Voor Van het Reve kan dat een troost zijn, want zijn klantenkring wordt daar groter door. Voor de bur gers is het misschien een schok te ervaren dat zij decadente ge voelens hebben, ook wat de vroomheid betreft. Daarom juist is zo'n uitzending zo opwindend en zo leerzaam. Maar moet voor deze les een kerkgebouw ter beschikking ge steld worden? Ik weet het niet Er gebeuren wel meer gekke dingen in een kerk. Het lijkt mij van belang dat eens zo precies mogelijk wordt nagegaan of er nog vrome mensen zijn en wat die ervan zouden vinden. Want zij zijn de enige eigenaars van de kerken, en zolang er geen po ging gedaan is die op te sporen, mag niemand deze verloren voorwerpen als zijn eigendom beschouwen. Orde en recht. De meest gevoe lige woorden in de Amerikaanse stedelijke politie houdt meer in dan alleen maar een racistisch codewoord. Adam Raphael be schrijft wat zij betekenen voor een kleine zakenman. WASHINGTON „De eigenaar van een meubelzaak in zuid-oost- Washington werd op een zaterdagavond doodgeschoten door een jongeman, verdacht van het plegen van een overval, die op zijn beurt gedood werd door de zoon van de eigenaar...." Weer zo'n routinegeval van moord, vermeld op de binnenpagina, temidden van een halve ko lom andere gevallen. Niet belangrijk genoeg om verdere aandacht aan te besteden. In een stad, waar gewelddaden aan de lopende band worden gepleegd; waar de banken bewaard worden door gehuurde schutters, die niets anders doen dan de deuren in het oog houden; waar de bussconducteurs geen wisselgeld bij zich hebben, nadat er een gedood was voor 10 dollar aan kleingeld. Ook tè onbelangrijk voor een stad waar kleine winkeliers in vele wij ken hun deuren dag en nacht geslo ten houden en ze alleen maar openen voor onbekende klanten; waar slechts idioten en protituées 's avonds vrije lijk op straat lopen, want zo normaal zijn de aanrandingen en de wurgge- vallen geworden. De politiedetective zei: „Een win kelier gedood. Niets bijzonders. Nee, dat gebeurt hier geregeld. Een poli tieke moord of iets dergelijks zou anders zijn. Het enige dat een beetje ongewoon is, is het feit, dat zowel de overvaller als zijn slachtoffer gedood werd." Het geval, dat ik hieronder zal be schrijven en dat gebaseerd is op een verslag in de „Washington Post" is inderdaad alleen in zoverre onge woon, dat zowel aanvaller als de aan gevallene de dood vonden, maar voor de rest volgt deze geschiedenis het vertrouwde en welbekende patroon. Laszlo Megyeri was het voorbeeld van de Amerikaanse droom, die wer kelijkheid werd. Tien jaar geleden kwam hij zonder een cent op zak met zijn twee jonge zonen uit Hongarije gevlucht. Hij begon met een zeer slecht betaald baantje als borden wasser. Binnen zes maanden had hij zijn eigen zaak, waar hij meubels re pareerde. Hij werkte 17 uur per dag in het portaal van zijn huis in een achterbuurt van Washington. Hij en zijn twee zonen waren zo zumig, zo efficiënt en zo ijverig, dat zij al gauw genoeg geld bijeen hadden om een meubelwinkel zonder woonruimte in noordoost-Washington te kunnen hu ren. „We hadden niet zo'n grote selec tie", legde Eugène, zijn jongste zoon van 23 uit, „maar hij gaf krediet aan mensen, die niet veel verdienden. Wij verkochten liever niet aan blanken, omdat dit bij ons in de buurt, meestal klaplopers waren." In het begin ging alles goed. Laszlo was een geboren verkoper en de za ken gingen zo goed, dat hij de zaak en de familie naar een betere wijk kon overbrengen, genaamd Anacosi- tia„ ongeveer zes kilometer vanaf het Witte Huis. Toen in 1965 kwamen de eerste moeilijkheden. Er werd een winkelraam ingegooid. Het jaar daar op werden er nog meer ramen inge gooid en toen in 1967 deed zich de eerste ernstige inbraak voor. In de maanden, die daar op volgden werd er steeds meer gestolen. Toch bleef de zaak winst maken en de familie Megyeris besloot om door te gaan. „Als de zaken goed gaan", zei een cynisch politieman, „dan slik je een heleboel. Dan neem je zelfs zo nu en dan een overval op de koop toe. Ik heb veel met drankwinkeliers gesproken, en zij houden altijd 100 dollar in hun kassa voor een even tuele overvaller, die je geen 20 dol lar kan geven...." Op vier april 1968 werd Martin Luther King vermoord. Laszlo had een voorgevoel van wat er ging ko men, maar zijn beide zonen waren opgeroepen voor de nationale garde en hij moest toekijken, hoe bij de on lusten zijn winkel geplunderd werd. Hij en zijn vrouw smeekten twee voorbijlopende politieagenten om de winkel te beschermen, maar zij kre gen te horen, dat de heren het te druk hadden. Na de onlusten kochten de Megye ris een geweer, een kaliber 38 pistool en een heleboel munitie. Verkrijgbaar in alle 100 wapenhandels in Washing ton. Zij namen ook een verkoper in dienst, hoewel deze niet veel ver kocht. „Het enige, wat hij deed,'' ver klaart Eugène, „was met een pistool rondlopen. Maar wapens werkten niet afschrik kend. Drie maanden later liepen er drie jongemannen de zaak binnen en vroegen of ze een meubelement kon den zien en haalden hun machine- pistolenu tevoorschijn. Laszlo dook naar zijn 38 kaliber en die jongens vluchtten. De „Washington Post", vraagt: „Heeft het enige zin, dat de eigenaar van een zaak gewapend is." „Dat is moeilijk te zeggen", antwoordde een stadsdetective. „Als je een eerlijk on derzoek uitvoert, dan krijg je meer gegevens. In sommige gevallen zou den de gedodien toch gedood zijn, maar gezien het enorme aantal over vallen, waarbij geen doden vallen, zou ik mijn handen hoog de lucht in steken. Sommigen zeggen, dat dit ge lijk staat met moord, maar ik weet het nog zo net niet." Van nu af aan was de deur van de winkel van de Megyeris altijd op slot en ging alleen maar open voor be kende klanten. Maar dat baatte ook niet. In januari van dit jaar kwam er een man binnen die veinsde een waarborgsom te willen betalen, maar prompt een revolver trok maar met „Voor tien dollar maken ze je koud". lege handen wegvluchtte, toen Laszlo's vrouw Hermilinda schreeu wend de straat oprende. Er ging nog een maand voorbij en er gebeurde niets. Toen belde er op de derde fe bruari van dit jaar een jongen met colbert en dasje aan de deur en werd binnengelaten door Laszlo die zijn stem herkende van een telefoonge sprek, waarbij de jongen om inlich tingen vroeg. Wat gebeurde staat in het politie rapport: „De m.n. (mannelijke ne ger) haalde een 22 kaliber auto matisch pistool met een lange loop tevoorschijn en zei dit is een over val." De eigenaar maakte toen een beweging naar de m.n. Daarop schoot de m.n. zes salvo's af op de eigenaar, waarbij twee salvo's in de borst te rechtkwamen. „Mijn vader sprong naar voren en greep de arm van de jongen", zei Eugène. „En twee scho ten kwamen in het plafond terecht. We duwden de indringer terug op de toonbank en ik trok mijn 38 uit mijn broekzak en vuurde zesmaal op hem. Toen viel mijn vader voorover, ik wist niet eens dat hij getroffen was." In dat korte moment werden een 57 jaar oude man en een 16-jarige jongen gedood. Binnen 24 uur had de politie de zaak voor elkaar. Volgens hen behoorde de jongen tot een ge vaarlijke bende. Voor een korte tijd hield de politie de winkel onder een speciaal toezicht maar spoedig hield men daarmee op. Tot zover dus de achtergrond van een zinloze dood van twee mannen, maar hoe ziet de toekomst er uit? Het is duidelijk, dat de Megyeris zeer bitter gestemd waren, over het gebrek aan politiebescherming, over hun stijgende schulden, over het feit dat hun zaak bijna onverkoopbaar was. En bovenal verbitterd over de politici die orde en recht blijven be loven, maar nooit resultaten leveren. „Weet u, Nixon sprak over de verge ten Amerikaan", zei Leslie, de oud ste zoon, die in opleiding is voor ac countant. „Mijn vader behoorde tot de lagere middenklasse en hij pro beerde zich op te werken. Hij zei, je hebt geen onderwijs nodig. Je werkt hard en je komt er. Maar dat kan niet meer. Wat kan je verdomme nog doen? Die kleine mensjes zijn bang, dat ze gepasseerd zullen wor den, doordat de regering de negers helpt. Toch tracht ik niet bevooroor deeld te zijn. Ik geloof, dat wij onder de omstandigheden minder bevoor oordeeld zijn dan een heleboel men sen." Afschuwelijke verslagen van ge welddaden, zoals deze dagelijks ver schijnen in de kranten van Washing ton. Vrees groeit door vrees. Sommige autorijders hebben pistolen in het handschoenenvakje van hun auto's, vele vrouwen hebben traangaspisto len in hun handtasje, en velen zijn zo bang, dat ze weigeren om zonder geleide 's avonds een stap buiten de deur te zetten. Het is natuurlijk even gemakkelijk om over de misdadigheid in paniek te raken als om simplistische oplossin gen te eisen, zoals meer politie en strengere straffen. En toch maken zij, die de verzoeken om orde en recht op straat alleen maar zien als een dekmantel voor rassenvooroordeel, een verschrikkelijke vergissing. Wijlen senator Robert Kennedy, die waarschijnlijk beter dan enige presi dentiële kandidaat de noodzaak van een rechtvaardige maatschappij in Amerika inzag, maakte de veiligheid op de straten tot het centrale thema van zijn veTkiezingsspeeches. Het is jammer, dat zijn opvolger het na zijn vermoording aan de extremisten overliet om politieke munt uit het vraagstuk te slaan zonder daarbij te genstand te bieden. Dit falen is de gematigden reeds duur komen te staan bij de verkiezingsuitslagen en het kon hen in deze jaren van stede lijke verkiezingen nog wel eens duur der komen te staan. (Copyright De Stem/Pers Unie) (Van onze redactie binnenland) AMSTERDAM „Gemiddeld sterven thans ruim 50 Nederlanders per dag aan coronair- hartziekten, die de ernstigste en meest langduri ge epidemie vormen, welke ons land ooit heeft geteisterd", dit zei prof. dr. J.J. Groen in Amsterdam. Hij hield een voordracht ter gele genheid van de uitreiking van de jaarprijs 1968 door de Stichting voorlichtingsbureau voor de voeding voor de beste publikatie op het ge bied van de voeding, verschenen in een Nederlands dag- of nieuwsblad of periodiek. De prijs bestaande uit een bedrag van 1.000 gulden werd door dr. G.F. Wilmim, vice-voorzitter Voorlich tingsbureau en raadadviseur van de minister van landbouw, uitgereikt aan Willem van Stuyveniberg voor een artikelenserie over voeding in het damesweekblad „Margriet". Hier mee werd het gehele team gehuldigd dat aan de samenstelling van de du- blikaties had medegewerkt. De Leddse hoogleraar stelde, dat het merkwaardig is, dat de noodtoe stand op het gebied van de coronai re hartziekten zo betrekkelijk rustig door de bevolking wordt aanvaard. „Dit is alleen te verklaren door afstomping van onze gevoelens en door aanpassing aan wat als onver mijdelijk wordt beschouwd. Men kan zeggen, dat er in Nederland meer onrust bestaat over de slachtoffers der ondervoeding in verre landen dan over deze bedreiging van ons leven en dat van onze naasten in ons eigen land". Door intensief speurwerk zijn de laatste jaren meer gegevens bekend geworden over de oorzaken van de atherosclerose (ziekte van de vaat- wand der kransslagaderen, die aan deze hartziekten ten grondslag lig gen). Er bestaan echter nog grote hiaten in de kennis over deze mate rie bij de medici. Het lijkt evenwel steeds waarschijnlijker, dat in de ontstaanswijze van dc ziekte meer factoren een rol spelen. Samen gevat: middelbare leeftijd en man nelijk geslacht (bij westerse volke ren). „De ziekte komt", aldus de pro fessor, „zeer frequent voor onder de westerse volkeren". Onder het 30ste jaaT is zij vrij zeldzaam, maar daarboven stijgt de frequentie voor al bij mannen zeer snel. Bij wester se vrouwen komt de stijging later. In landen, waar de ziekte over het algemeen minder voorkomt, is er minder verschil in vatbaarheid tussen man en vrouw. Waarop het verschil in ontvankelijkheid tussen de geslachten berust, is niet met zekerheid bekend. Voedingsfactoren en lichaamsbeweging schijnen hier bij niet van betekenis te zijn. Mis schien wel hormonale factoren, rookgewoonten en verschil van psy chosociale positie gedragspatro nen. In het algemeen gebruiken de be volkingsgroepen, die frequent aan de ziekte leiden een voeding, die zich van andere groepen onderscheid! door een hoger gehalte aan chlores- tarol, verzadigde vetzuren en suiker In termen van voedingsmiddelen is het vooral het hoge gebruik van ei eren, room, boter, roomijs, marga rine, vet vlees en snoeperij, dat hier de voornaamste rol speelt. De voor deze ziekte beschutte groepen gebrui ken meer brood, aardappelen, peul vruchten, rijst, maïs en in sommige gevallen olijfolie. Het is vooral hel ontbreken van bewijsstukken, dat de meeste onderzoekers doet aarzelen voor een verandering in het voedings patroon van de westerse bevolking. Ook dominatieverschillen tussen man en vrouw en tussen vader en kinde ren kunnen een grote rol spelen. Voor al als conflicten niet worden uitge vochten of uitgepraat, doch onder zelf beheersing of poging tot aanpassing verborgen worden gehouden. Hetzelf de geldt voor dominantieconflicten tussen arbeiders en chefs, enz. Zelfs de emancipatie van vrouw en kinde ren en de daarmee gepaard gaands bedreiging van de positie van d: moderne man, moet een der redener, zijn waarom mannen in de westersi cultuur zoveel vaker aan de ziekte lijden dan in de oosterse. De hypo these is echter nog te zwak gesteund om terugschroeving der vrouwen emancipatie als maatregel ter voor koming van coronaire hartziekten tc kunnen aanbevelen. Prof. Groen deed ten slotte enig vrijblijvende aanbevelingen: verminder het gebruik van eie ren, in het bijzonder van het eigee1 in de voeding. verminder het gebruik van cho- lesterolrijke voedingsmiddelen, zoals hersenen en lever. verminder het gebruik van dier lijk vet. gebruik in plaats daarvan mager vlees en vis. bereid de maaltijden met plant aardige oliën .of een van de marga rines. waarin verzadigde vetzuren grotendeels door linolzuur zijn ver vangen. het is niet nodig om wanneer men vlees of kaas of vis als brood- belegging gebruikt, dit brood boven dien nog met boter of margarine te nesmeren. er is geen reden om gezonde kin leren en jonge mensen het gebruik van gewone melk of kaas te ontraden. Men zou hun daarmede belangrijke •oedingsmiddelen onthouden en de toeveelheid verzadigd vet, die zij ildus opnemen, is te gering om zulk ten ingrijpend advies te rechtvaardi gen. Wei is duidelijk, dat vetrijkdom van melk en kaas eerder een nadeel van het voordeel is. Vooral op mid delbare leeftijd verdienen karnemelk, taptemelk-yoghurt of melk met een lager vetgehalte de voorkeur. wees zuinig met het gebruik van suiker eet vruchten, rijst, aardappelen, erwten en bonen, havermout en voor al brood. rook geen sigaretten, zorg voor voldoende lichaamsbeweging, tracht conflicten in gezin en werk op te los sen door ze uit te praten in plaats ze te beheersen. Ironisch bedoeld komt het hierop ieer- laat ie sekse veranderen, zorg niet dat je de middelbare leeftijd Vi- kt w'ërk r<--t ms:- sport veel, geef j,e auto aan je vijanden.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 15