„Bisschop ziet alleen maar
ondermijning
van kerkelijk
gezag...e.
Dader samen met
jonge vrouw (22)
naar Nederland
Totaal nieuw en
mildQamerikaans
Golden Fiction
Kleine man met grote stok grijpt naar macht
Argentijnse priester
uit ambt ontheven:
^evolutionaire acties'
FILTER
XD KINGS
NEW YORK MOET EEN NIEUWE BURGEMEESTER KIEZEN
AANSLAG AMBASSADE ISRAëL:
Jonge Oostduitsers
naar West-Herlijn
W-NEDERLANDSE BEURS
Gezag
Acties
Opvoeden
proeven
DE STEM VAN WOENSDAG 29 OKTOBER 1969
Francesco Ruben Parenti (31 jaar), docent theologie en bijbelse an
tropologie aan de faculteit voor de journalistiek, letteren en rechten
aan de katholieke universiteit van Rosario in Argetinië, is een van de
twaalf priesters, die enkele maanden geleden door bisschop Guillemo
Bolatti van Rosario uit het priesterambt ontheven werden. De reden
voor bisschop Bolatti wasrevolutionaire aciviteit onder studenten en
arbeiders tegen het christelijk gezag.
Het verhaal dat hier volgt is een woordelijk verslag van Francesco
Parenti over de bizarre en tragische gebeurtenissen van het ai-
^plonen "IQot*
Het is duidelijk dat de problematiek die er uit spreekt, de grenzen
van het bisdom Rosario verre overschrijdt.
Shockerend immers waren de getuigenissen van tientallen priesters,
die namens omvangrijke priester groepen uit vrijwel de gehele wereld,
werden gegeven tijdens de bijeenkomst van Europese priestergroepen.
Daar trof onze speciale verslaggever in Rome deze Argentijnse priester.
Enkel Nederlandse priesters (van Septuagint) tijdens de recente bij
eenkomst van Europese solidaire priesters in Rome.
(Van onze speciale verslaggever)
ROME Het Argentijnse bisdom Rosario, waarin ik in 1962
priester ben gewijd en waarvan mgr. Guillemo Bolatti leider is,
wil de kerkelijke vernieuwingen van na het Tweede Vaticaans
concilie niet doorvoeren.
Vorig jaar juli hebben wij met 18 priesters de eisen van het concilie
nog eens geformuleerd en de situatie in ons bisdom daarnaast gelegd. Wij
zijn met dit document naar een zestal representatieve Argentijnse bisschop
pen gegaan. Zij bleken het met onze zienswijze fundamenteel eens te zijn,
maar zagen geen oplossing. „In de nationale bisschoppenconferentie
kennen wij hetzelfde conflict. Sommige collega's groeten ons niet meer.
Zij vinden ons contestanten die het gezag in de kerk ondermijnen", zeiden
zjj.
Wat vroegen wij van onze bis
schop Bolatti?
Ten eerste hervorming van zijn
curie, die louter juridisch is inge
steld.
Ten tweede vorming van pas
torale groepen: priesters, die sa
men leven en samen werken.
Ten derde een pastorale week
voor bijscholing van de priesters.
Ten vierde: laat de Spaanse
priesters die hier werken na een
vakantie terugkeren in hun arbeid.
4 november 1968: 25 priesters
gaan naar bisschop Bolatti om met
hem over onze eisen te spreken.
Geen resultaten. De bisschop ziet
in onze wensen slechts ondermij
ning van het kerkelijk gezag.
25 november: Vergadering met
de bisschop die op niets uitloopt.
I 27 november: Drie priesters rei-
Izen naar Buenor Aires om de situ-
I stie van Rosario te bespreken met
de Argentijnse bisschoppenconfe
rentie.
De bisschoppen Caferata, Ponce
e Leon. Angeleli en Devoto ontvan
gen ons informeel. Zij raden ons
aan een brief te sturen aan het he
le episcopaat. Wij beschrijven daar
in de situatie van Rosario, onze
pogingen tot gesprek, ons gewetens
conflict: kunnen wij de bisschop
blijven gehoorzamen tegen alle con
cilie-eisen tot vernieuwing in, of
moeten wij tegen onze bisschop
ageren om trouw te kunnen zijn
aan de kerk. Wij vroegen de Ar
gentijnse bisschoppenconferentie,
deze ene collega terecht te willen
wijzen. Het antwoord luidde: Wij
hebben het recht niet, een van de
bisschoppen terecht te wijzen. Hier
op hebben wij de paus geschreven.
Deze brief werd door veertig van
de honderdtien priesters in Rosario
ondertekend. Van de paus geen ant
woord. Dan volgt op 17 februari
van dit jaar het cynische slot van
het eerste deel van dit proces: de
pastorale vastenbrief van bisschop
Bolattie met als titel: over de dia
loog.
Eind vorig jaar hen ik een Spaan
se priester gaan vervangen die. na
vijf jaar onafgebroken werken in
Rosario. op vakantie ging. Ik werd
zodoende voor enkele maanden pas
toor in een arbeiderswijk aan de
rand van de stad, waar een chris
telijke gemeenschap leeft onder de
naam Godoy. Deze mensen delen
gemeenschappelijk hun bezit en leg
gen zich toe op een dynamisch
christelijk leven.
De Spaanse priester had er de
misstipendia afgeschaft. Hij had
een eenvoudige misviering inge
voerd, waarvan de woorddienst in
dialoogvorm gebeurde tussen pries
ter en volk. Bisschop Bolatti was
het hiermee niet eens. Al lange tijd
had hij naar wegen gezocht om aan
deze buitenissigheden een einde te
maken. Zij vormden zoals altijd
een ondermijning van zijn gezag.
Terwijl ik daar ben om de Spaan
se priester te vervangen- stuurt de
bisschop een priester uit zijn curie
om het vroegere regiem weer in
te voeren. De Godoy-groep tracht
de curie-man van zijn ongelijk te
overtuigen. Niets helpt. Ook een
audiëntie bij de bisschop wordt af
gewezen. Op een zondag proberen
de parochianen een gesprek met
de curie-priester te voeren tij
dens de mis. Furieus en woedend
trekt de priester zijn gewaden uit
en probeert zijn interumpeerders
buiten te zetten. Hij schreeuwt:
„Jullie zijn geëxcommuniseerd".
Tenslotte worden de kerkgangers
met behulp van gewapende politie
naar buiten gewerkt. Als de Godoy-
groep nog eens bij de bisschop
probeert binnen te komen worden
zij door de politie aan de deur ge
ïdentificeerd: zij zijn immers, zo
als alle oproerige arbeiders, com
munisten, zo menen kerk en staat,
die twee handen op één buik zijn.
de
Een volgende zondag worden in
kerk pamfletten rondgedeeld
met opmerkingen over wat volgens
de bisschoppenconferentie van Me-
dellin, die inmiddels gehouden is,
een christelijke gemeenschap is.
Ook komt er een brief van de bis
schop aan de parochie. De bisschop
vraagt zich af of hij deze mensen,
die het gezag in de kerk aantas
ten wel ontvangen mag. Of is het
niet veeleer zo, aldus de bisschop,
dat u mij vergeving moet vragen.
Een aantal priesters tracht tever
geefs tussenbeide te komen.
Op zondag 23 februari beslist de
Godoy-gemeenschap de curie-pries
ter niet meer in de kerk toe te la
ten. Er ontstaat een discussie op
het kerkplein. Politie tracht met
mitrailleurs een toegang te force
ren. Het lukt niet. De discussie
wordt in het politiebureau voortge
zet. De commissaris kiest de wijs
te partij: zoek dit maar uit met de
bisschop- het is een kerkelijke aan
gelegenheid.
Dan vertrek ik voor twee weken
naar het zuiden. Toen ik terug
kwam, vernam ik van een van mijn
studenten dat de bisschop mij in
middels uit mijn ambt ontheven
had. Tevens had hij mij verboden,
examens af te nemen. De studen
ten namen dit niet, beschouwden
deze beslissing als een aanval op
de autonomie van de universiteit.
Elf priesters trachtten haar suspen
sie ongedaan te maken. Dit lukte
niet en was voor hen de aanleiding
om, uit solidariteit met mij, hun
ontslag als priester aan te bieden.
„Wij kunnen niet langer uw mede
werkers zijn, die ons negeert. Wij
willen niet medeplichtig zijn aan
uw zonden van koelbloedige onmen
selijkheid", zo schreven zij in hun
ontslag-aanvrage. De bisschop
spoort hen middels de pers, aan
na te denken. „Ik ben altijd bereid
tot gesprek. U wilt structuren in
de kerk veranderen. Dit kan niet,
want gezag is volgens het evange
lie in de kerk noodzakelijk".
Ook de leken, niet alleen de Go
doy-gemeenschap, komen tegen
haar bisschop in verzet. Zij wen
sen niet dat zij de beste priesters
verliezen. De raad voor katholie
ke actie tracht te bemiddelen maar
op dat moment was de bisschop
verdwenen. Hij probeerde Paulus
de zesde voor zijn visie te winnen.
Het pauselijke antwoord kwam in
een brief: bisschop Bolatti, neem
het tweede Vaticaans concilie ais
leidraad voor uw pastoraal- Waar
op Bolatti in de kranten liet be
kend maken, dat de paus hem
steunde, dat er niets op te lossen
viel. en dat hij het ontslag aan de
elf priesters verleende.
Dan verschijnen op pleinen en
openbare gebouwen leuzen als:
„Bolatti treedt af", kerken worden
bezet gehouden om curie-priesters
de toegang te verhinderen. Politie-
geveehten. Drie gewonden. Grote
verontwaardiging heerst in heel
Roario. De kranten schrijven
„Volksvergaderingen verontwaar
digd over zeer slechte bisschop van
de kerk".
400 Argentijnse priesters laten
hun bisschoppen weten, dat zij so
lidair zijn met de ontslagen pries
ters van Rosario. De acties tegen
het absolutistische gezag van de
kerk, verbreiden zich over geheel
Argentinië. Ook priesters in Chili
en Uruguay stemmen er mee in.
Overal in Latijns-Amerika rijst ver
zet! Priesters en lekengroepen ne
men het niet langer. Hun actie-pun
ten betreffen allereerst de kerke
lijke structuren. De niets zeggen
de, zoet-gevooisde liturgie en ver
volgens ook de nalatigheid van de
kerk in de moeilijke sociale vraag
stukken. De contesterende priester-
groepen blijven buiten de officiële
kerkstructuren samen komen met
gelijk gerichte lekengroepen en ont
werpen acties.
Andere priesters wachten de
komst van nieuwe bisschoppen af,
die wel de nieuwe inzichten van
de wereldkerk willen doorvoeren en
betuigen inmiddels sympathie met
ons werk. In het bisdom Rosario
alleen al werken dertig van de hon
derdtien priesters buiten de offici
ële kerkstructuren, en meer dan
vijftig anderen hebben zich achter
ons gesteld. De oplossing kan niet
juridisch gevonden worden. De
vernieuwing van de kerk in Rosa
rio en elders in de wereld is een
kwestie van bekering. Terugkeer
naar kerkelijke structuren is niet
meer mogelijk-
Tot zover Francesco Rnben Pa
renti.
Intussen hebben studenten en le
den van de arbeidersgemeenschap
Godoy geld bijeengebracht om Pa
renti te laten deelnemen namens
de priestergroepen in Argentinië,
aan de Eu-opese priestergroepen
die in de Waldenzer-faculteit te
Rome vergadering over het
thema „De kerk bevrijden om
de wereld te bevrijden". Aanslui
tend op deze bijeenkomst bezoekt
Parenti nu priestergroepen in Ne
derland, Duitsland, België en
Frankrijk, die in denken en hande
len verwant zijn. Hij vindt dat in
onze tijd, waarin de kerk naar col
legiale verhoudingen zoekt (verge
lijk de bisschoppen-synode), het
lijden van de ene lokale kerk be
kend moet zijn aan de andere. Me
ieverantwoordelijkheid vraagt me-
ïe-lijden van de universele kerk,
co meent hij.
(Van een onzer verslaggevers)
r»FN HAAGDe iongeman, die bekend heeft schuldig te zijn aan de bo®
5ü,in a, 2
Hiag" is in gezelschap geweest van een 22-jarige Iranese j g
bem in een Amsterdams hotel heeft gelogeerd. Het meisje ,s op de dag van
de aanslag per vliegtuig teruggereisd.
Over het onderzoek heeft de Haag
se politie dinsdag nadere bijzonder
heden verstrekt.
„Als dader van de aanslag werd
een jongeman gegrepen die zei te he
ten Taysir AU El-Attar, geboren in
1953 te Jericho. Bij zijn verhoor ver
telde hij met de trein samen met een
man (62) naar Nederland te zijn ge
komen. Hij zou vijf dagen over deze
reis gedaan hebben. Ook vertelde hij
dat hij gedurende de gehele reis de
handgranaten waarmee hij de aanslag
moest plegen, in een koffer bij zich
had gehad". De politie betwijfelde
dit verhaal.
Het Volksfront voor de Bevrijding
van Palestina gaf na de aanslag de
naam van de dader vrij: Wael Mo
hammed Hassan. Bij zijn verhoor er
kende de jonge-n dat hij onder laatst
genoemde naam bekend stond in het
kamp waar hij opgeleid werd.
Er werd in Amsterdam een onder
zoek ingesteld, omdat de poütie de
indruk had dat die jongen daar was
aangekomen. De politie vond een ho-
telkaart die op naam stond van Has
san, met als voornaam Waal of Maal.
Het bleek dat Hassan niet alleen daar
verbleven had, maar vergezeld was
geweest van een jonge vrouw van
omstreeks 22 jaar.
Enkele personeelsleden van het
hotel herkenden de jongen aan de
hand van een politiefoto. Van de
vrouw ko-n een redelijke beschrij
ving geven worden; zij waren een
nacht in het hotel gebleven en de
volgende morgen vroeg vertrokken.
De jongen bleek Wael Hassan te he-
ten, was te Bagdad geboren in 1953,
en had de Irakese nationaliteit.
Om vanuit een der landen uit het
Midden-Oosten Nederland te mogen
binnenreizen, is een visum verplicht.
Bij het nazoeken van het visumregis-
ter uit Baghdad werd de naam van
het meisje gevonden. Haar foto kwam
zo snel mogelijk naar ons land. De
politie vermoedde dat zij per vlieg
tuig naar ons land waren gekomen.
Op zondag 7 september om 15.58
uur was een vliegtuig van de K.L.M.
vanuit Beiroet op Schiphol geland.
De twee Irakezen waren om ongeveer
17.00 uur in het hotel aangekomen.
Het was dus waarschijnlijk dat zjj
met dit vliegtuig waren gearriveerd.
De marechaussee op Schiphol slaag
de er niet alleen in de tickets van
Beiroet naar Amsterdam te vinden,
maar ook de terugreistickets van het'
meisje op maandag 8 september.
Uit het feit dat de terugreisticket
werd teruggevonden moet (aldus de
politie) afgeleid worden dat het meis
je inderdaad met dat vliegtuig is te
ruggereisd. De bij de politie bekend
zijnde personalia van het meisje zijn:
Maryam Khalik Al-Badri, geboren
in 1947 te Bagdad en woonachtig te
Bagdad.
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
NEW YORK Columbusdag in
New York., er is een optocht van
doedelzakspelers, tamboers en trom
petters en kwiekstappende majoret
tes, van 15 kilometer lengte. In de
kopgroep bevindt zich Mario Procac-
eifio de democratische burgemees
terskandidaat met een brede grijns
°P zijn gezicht: een kleine, donkere
wan met een heel dun snorretje en
oen zwart glimpak. Hij wuift en gaat
do Fifth Avenue op en dan een half
dnr later is hij daar weer. En na
dog een half uur komt hij weer langs,
j'o goede oude Mario sprong de hele
t'jd aan het einde van de route in een
Witte sportwagen en reed dan snel
wngs de Madison Avenue, zodat hij
de route driemaal af kon leggen, hij
Weeg op die manier drie porties toe-
JWgingen en publiciteit.De goeie oude
Mario.
In de zonneschijn temidden van de
trombones ziet hij er niet anders uit
dan een hansworst en een pias. Maar
zoals een populariteitsonderzoek van
oe New York Times vorige week aan
toonde, gaat het in de verkiezingen
lii ^wsemeesterschap hoofdzake-
Jk om het vraagstuk van orde en
t. (er zijn 25 van deze verkie-
wgen in grote Amerikaanse steden
de gang.) en oom Mario verte-
r!1T.?°rdigt ten zeerste de „orde en
cht voorstanders. De kleine man
wet de grote stok.
J™ ie van Manhatten af naar het
v oreen gaat, door de grauwe ellende
Harlem naar de verlatenheid
van de Bronx, dan leer je Procacci-
no in zijn eigen omgeving kennen-
We staan op de hoek van Fordham
Straat en Grand Concourse, een rom
melige winkelcentrum vol met bier
stalletjes en worstverkopers. Mario
„komt er aan". Een menigte verza
melt zich rondom de vrachtwagen
met de luidspreker en zijn helpers
met harde gelaatsuitdrukkingen, grij
zend haar en met goedkope pakken
aan staan klaar om zijn komst voor
te bereiden.
„Binnen een paar ogenblikken zal
meneer Procaccino hier zijn. In tus
sentijd kan je nadenken over een
paar vragen en feiten, in Manhatten
wordt het vuil 4 tot 5 maal per week
opgehaald hoe komt het dan, dat
jullie vuil nooit wordt opgehaald?"
Over burgemeester Lindsay: „Linds-
say en zijn Limousine-liberalen. Hij
maakt zich alleen maar druk over
Manhattan. Die vent heeft een stads
plattegrond nodig om in de Bronx te
komen." Bovenal over de misdaad:
„jullie weet, dat Fordham Straat na
9 uur uitgestorven is, omdat jullie
bang zijn om dan nog op straat te
zijn. Jullie weten, dat men de win
kels barricadeert. Als meneer Pro
caccino hoort over een oude vrouw
van 70 jaar die neergeslagen en be
roofd is, dan wordt hij woest en
daar is hij dan. Mario Procaccino
van orde en recht."
Ruim tweehonderd mensen stor
men naar zijn auto toe. Men klopt
hem op de rug en men lacht uitbun
dig. Procaccino loopt 15 ninuten lang
rond, de mensen kunnen hem een
hand geven en hem aanraken. Het
enige dat hij zegt is, „hoe maakt
u het. beste man?" en dan rijdt hij
weer weg. Hij zegt hoe langer hoe
minder gedurende de campagne, om
dat zijn boodschap toch wel bekend
is en omdat hij iedere keer, als hij
iets zegt een aantal stemmen ver
liest, want wat hij zegt is nogal dom,
onhandig en simplistisch.
Maar Mario heeft al een heleboel
stemmen. Dus zou het niet erg zijn,
•Os hij er een paar verloor.
Wat waren dat voor mensen, die
naar- hem kwamen kijken in de Ford
hamstraat? Blanken van middelba
re leeftijd behoren tot de kleine bur
ger jj- Flatbewoners, die hun buik vol
hebben van Lindsay en zijn stijgende
belastingen, zijn vuile riolen, zijn stu
dentenaanhangers, zijn slapheid te-
de negers de misdaad op de straten.
Een grote misdaad voor iedere mi
nuut, iedere 10 uur een moord.
De leuzen van Procaccino spreken
boekdelen. „Een goede behandeling
voor iedereen": dat betekent, dat, het
blanke Brooklyn boven het zwarte
Harlem bevoorrecht zal worden.
„Een schone stadeen veilige stad":
voorwaarts stormen de politieagen
ten al zwaaiend met hun knuppels
„Opvoeder, jurist, rechter, opzich
ter". Zelfs deze aanspraken op per
soonlijke glorie en voortreffelijkheid
zijn met verkiezingsmodder bespat,
sinds Mario's zeer geroemde staat
van dienst eens aan een nader on
derzoek is onderworpen.
Je wordt telkens weer door de sym
boliek getroffen in deze verkiezings
campagne. Aan de ene kant is daar
John Lindsay na Chappaquiddick
waar Edward Kennedy zijn politieke
einde vond, de laatste echte liberale
strijder. Aan de andere kant Procac
cino. Een partijpoliticus, een „bemid
delaar", een conservatief, een reac
tionair, die de tijd terug wil zetten
tot vóór Kennedy. De grootste stad
van Amerika beslist nu voor geheel
Amerika bij volmacht, hoe zij gere
geerd wil worden: door de open hapd
of door de gebalde vuist, door Lind
say of door Procaccino. Het is een
beslissing, die grote nationale conse
quenties moet hebben en die de
tendens in de stedelijke be'sturen en
dus in de ghettoverhoudingen zal be
palen tot ver in de zeventiger jaren.
Als je de zaken zo stelt, dan lijkt
de keuze duidelijk. Maar in het ge
val van New York ligt het anders en
doen zich grote moeilijkheden voor.
Niets is hier gemakkelijk. De geschil
punten zijn even rommelig en vuil
als de grote parkeerplaatsen.
Lindsay ziet er op de televisie ge
weldig uit (laat hem naar Holly
wood gaan. daar hoort hij thuis",
roepen de aanhangers van Procacci
no). Maar in levende lijve valt hij
wat tegen, dan lijkt hij meer op een
houten Indiaan, een mannequin, die
wel knap is, maar een beetje saai-
De grote zwaargewicht, die niet weet
hoe hij er hard en gemeen op los
moet slaan. „Iedereen, die iets tracht
te doen, maakt daarbij vergissingen,
ik niet uitgezonderd", zegt hij.
Misdaad, verdovende middelen en
stadsvuil zijn de werkelijke vraag
stukken. Neger- en joodse extremis
ten wagen een strijd op leven en dood
Een pamflet zegt. „alle joodse moe
ders leven in een staat van grote
angst. Deze jungle is de schuld van
Lindsay." De burgemeester kan
slechts zijn vergissingen, niet nage
komen beloften toegeven en dan be
ginnen te praten over verre horizon-
Een beëindiging van de oorlog in
Vietnam, waar men onophoudelijk
voor pleit, zou New York genoeg vrij
gekomen belastinggelden geven om
binnen een week 10.000 politieagen
ten boven het huidige aantal in te
zetten.
Per jaar stuurt New York 22 mil
jard aan belastingen naar Washing
ton en krijgt precies 1 miljard terug.
De stadsgrenzen zijn oud en totaal
uit de tijd. De federale en staatsbe
sturen zuigen New York leeg. Actief
leiderschap is het enige antwoord.
„Ik wil, dat er gestreden wordt voor
onze mensen, niet onder onze men
sen". En wat dan nog? langs de ar
moedige straten van de New Yorkse
voorsteden vertellen supporters van
Mario je een ander verhaal. „Het
enige wat je nodig hebt om de straten
schoon te krijgen is een sterke rug
en een bezem" ze moesten die steun
trekkers aan het werk zetten om de
parken en de gebouwen schoon te
alle
Zeer geachte Nederlanders. Dit te
geen open brief aan u, maar wed een
teken van bezorgdheid over het peil
van dit kabinet. We kunnen haast
wel zeggen dlit kussende kabinet. In
de tijd dat er schoten voor de boeg
worden gegeven door een waarachti
ge christen-politicus, de btw-verho»
ging wordt uitgesteld en ministers
(ook zij) smokkelen, kussen bewind
voerders maar raak.
Klompé liet het zich doen door G.
K. van 't Reve; premier De Jong
buigt zich even (een klein beetje
maar) om een volle zoen in ontvamgst
te nemen van een lief, maar tóch
(communisbin-haters!) Oosteuropees
meisje.
Waar moet dat naar toe? Wamt zó
lief zijn die ministers niu ook niet
Ik geloof dat wij burgers wat
kieskeuriger moeten zijn wie wjj met
kussen vereren.
De ziekenhuizen zo bericht mij
een collega, die er geweest is en er
dus alles van weet gaan ook al
met hun tijd mee. Vroeger was alles
potjeslatijn wat de klok sloeg in de
wereld van de dokters. Nu is het
Engels in opkomst, „Intensive Care",
„Coronair Unit" lees je nu op de deu
ren en er zijn meer van die kreten.
Niet dat diat erg is, want Engeland,
en de Engelsen zijn zio heb ik nog
pas ondervonden geweldig. Maar
in die ziekenhuizen verwacht je nu
wel ieder moment dokter Kildare te
zien opdraven.
Maar ook dat valt tegen. De dok
ters hebben nog gewoon namen van
het Jansen en Tilanus-soort!
Met een Brandt-schone led begin
nen, maar ook een B randt-slang te
een slang in de politiek.
De synode is voorbijmaar de no
den stijgen verder.
Het horeca-wezen, in het centruim
van Tilburg heeft nu nog maar voor
60 gasten een bed. De rest zal vol
gende zomer wel als „Heuvelslaper®"
worden opgepakt!
Gerben Karstens is pisnijdig.
Vrij naar A.M.G. Schmidt: „De ko
ning van Lombardije die ging op een
fiets uit rijden. En hij wuifde naar
links en hij wuifde naar rechts en hij
wuifde naar overal".
De Pel-len van de ogen valient
De groeten vandaag overigens aan
prof. Tinbergen, Willy Brandt, Doef,
minister Klompé (die het oneens is
met haar ambtgenoot Beermdnk) en
Lucy Ball. En natuurlijk ook aan u
allen. Het beste.
MERIJN
(ADVERTENTIE)
houden."
Het is een heroïsche strijd en
oude partijgrenzen zijn verdwenen.
Procaccino en Marchi (de bleke,
nauwgezette republikein) tegen Lind
say, die nu voor de liberale partij
uitkomt en de jongere generatie, de
de radicalen en de gekleurden onder
zijn banier verenigd. Op het moment
met nog ongeveer een week voor de
boeg schijnt Procaccino duidelijk
voor te liggen.
Het kan zijn. dat de burgemeester
nog inloopt. De New York Metropoli
tans, de helden van het plaatselijke
baseball (honkbal) hebben champag
ne over hem gegoten Hij beschikt
over drie maal zoveel geld om zijn
campagne mee te voeren- drie maal
zoveel televisiereclames en Frank
Sinatra en senator Jacob Javits steu
nen hem. Hij koopt zichzelf terug in
de race. Procaccino, 57 jaar oud en
een komisch figuur, verknoeit zijn
kansen misschien. De waardigheid
die hij had als stadscontroleur, de op
twee na zwaarste baan in New York,
neemt zeer snel af.
Maar Procaccino met „orde en
recht" als zijn motto staat toch zeer
sterk, als hij zijn huidige populariteit
weet te handhaven, dan zal hij een
plaats in de Amerikaanse geschiede
nis krijgen, als het pafferige ventje
op de hoek van de straat, die de
„nieuwe politiek", de hoop 'en de il
lusie van de zestiger jaren, het
dichtstbijzijnde riool intrapte, en bur
gemeester werd.
Copyright The Guardian-De Stem.
BERLIJN (AFP) Drie jonge
Oostduitsers van 19 en 20 jaar zijn
dinsdag zwemmend naar West-Ber-
lijn gevlucht. Zij wisten onopgemerkt
door de Oo-stduitse grenswachten een
water diat Oost. en West-Berlijn
scheidt, over te steken. Totaal ver
kleumd zijn zij onmiddellijk naar een
ziekenhuis overgebracht.
(ADVERTENTIE)
eindhoven
in de philips-jubileum-hallen
dagelijks Lm. zondag van 2—11 uur,
kijken, keuren,
