mm
Branden
ide
EKSTERS
AAN DISCRIMINATIE
WERKENDE JEUGD
MOET EIND KOMEN
Libanon
I
voor u
4vCS
en voor u,
AMPER
MOEITE WAARD
29,75
RKERS
„Dank zij
de ogen
van mijn
vrouw
van twee
kanten
bedreigd
BLINDE ARNOLD VERSTEEG HAALDE DOCTORAAL
KVP in „Blauwdruk zeventiger jaren":
I
de bank waar ook u zich thuis voelt
Nieuwe ziekte in
Amerika (slot)
attentie!
industrie
inter-
test
tapijt
>on Hermans
anen
ifrijdende
ictoropbouW
tokranen
WILSKRACHT
EXPLOSIE
OPERATIE
NIEUW LEVEN
TOEKOMST
SPAANS
f2000,- 18 maanden f124J3 p.m. aflossen
of f5000,- 24 maanden f238,14 p.m. aflossen
Bloed
Kiezers
DE STEM VAN ZATERDAG 25 OKTOBER 19ÓV
EBRUG
Ivoor haar afdeling beton-
C.B. 1 beslist vereist.
kkring wordt goed salaris
|kan gezorgd worden.
aag aan ons adres:
JEN.
1-548 ook na 18.00 uur.
Imogelijk
imachines.
laaisters, zoomsters
751
3, tel. 01150-2834.
met
certificaat
5 jaar
garantie.
Gratis
leggen.
50 per strekkende meter
I— per strekkende meter
speciale korting.
XTRA KORTING
■LOEZIEëN.
Telefoon 01140-2732
-ealei voor de Pr(>v;
Ikee van de bekende»
tering onderdelen en
UI.INAPOLUËK 10 11
f52 - 304-
Mr. Arnold Versteeg en zijn vrouw Puck- Versteeg-Hoogenbosch in hun salon te Voercndaal.
blinde is een normaal mens, vooral als hij een vrouw heeft, die voor hem kan zien."
(Van een onzer verslaggevers)
Mr. Arnold Versteeg (38) hoeft geen medelijden. Zijn vrouw Puck
Versteeg-Hoogenbosch, evenmin. Al hebben zij een leven achter de
rug, waar weinig echtparen tegen opgewassen zullen zijn. Mr. Arnold
Versteeg zit op de bank in de zonnige salon van zijn huis Hogeweg 61
te Voerendaal. Zijn linkerhand van zwart kunstleer ligt op zijn knie.
Geamputeerd. Een gehoorapparaat duidt op zijn hardhorigheid.
Verder is er op enige afstand niets aan hem te zien. Een intelligent
gezicht met hoog voorhoofd. Het glimlachende gezicht van een nuchter
man, die de dingen accepteert. Zoals ze komen en er het beste van maakt.
Maar dichterbij gekomen zie ik zijn ogen. De lichte, wat wazige ogen
van een blinde. Blind vanaf zijn 22ste jaar.
werktuigbouwkundig ingenieur.
In oktober 1951 moet hij deze stu
die onderbreken, omdat hij geen
uitstel krij-gt voor militaire dienst.
Uiteraard wil hij zo spoedig mo
gelijk de dienst weer uit en wei
gert daarom een officiers-oplei
ding. In mei 1953 heeft hij het er
bijna op zitten. Hij heeft dam de
sergeantsopleiding moeten volgen,
en is hoofd voorraadscontrole van
een onderdeel van de luchtmacht.
Nog drie maanden en hij zal af
zwaaien en zijn studie aan de
Technische Hogeschool hervatten.
Het is er niet van gekomen.
In mei 1953 moet zijn peleton
als tegenpartij optreden voor offi
cieren op herhaling. De militaire
oefening vindt plaats op een oe
fenterrein nabij Soesterberg. „Een
tijdje tevoren hadden zij een oefe
ning met scherpe handgranaten
gehad", vertelt mr. Versteeg,
„en daar hadden zij trotylbiokken
bij gekregen om blindgangers te
laten exploderen. Enkele van die
blokken hadden zij achtergehou
den en verstopt op het oefenter
rein, waar wij die oefening had
den. Zij gebruikten dat trotyl met
een lange lont eraan om naar ons
toe te gooien en te laten explode
ren, om de oefening realistischer
te maken. Bij de iefenirag mocht
geen trotyl worden gebruikt. Wel
lichtkogels. Die ochtend waren al
een paar van die dingen op de hei
neergekomen, die niet uitge
brand waren en zo heidebrand] es
veroorzaakten. Wij kregen de in
structie die lichtkogels te blussen.
En zo kwam ik bij een brandend
ding. Dacht, dat het een lichtko-
gel was en poogde te blussen. Er
volgde een heftige explosie en ik
wist van niets meer. Het was een
blok trotyl.
Ik kwam bij in het militaire
hospitaal in Utrecht. Ik zat tot
aam mijin nek in het verband. Ik
was blind. Mijn rechterhand was
eraf. Mijn trommelvliezen waren
geperforeerd. En verder had ik
nog een aantal andere meer f
minder ernstige verwondingen".
Dan begint voor de 22-jarige
verminkte student een tien jaren
lange tocht door ziekenhuizen.
Ongeveer vijftig operaties moet
hij doorstaan. Hij ligt alleen in
een verduistere kamer, wamt er
is nog een spoortje licht in zijn
ogem. „Die eerste jaren in de
ziekenhuizen waren zwaar", zegt
mr- Versteeg. „Maar gelukkig
hebben mijn ouders het prachtig
opgevangen en na 1955 heeft mijn
vrouw altijd naast me gestaan. Zo
kon ik het vol houden. Ook die
aaneenschakeling vain operaties,
die uiteindelijk tegen al mijn ver
wachtingen in, niets leidden.
Zes weken ligt Arnold Versteeg
na de explosie in die verduistere
kamer in het militair hospitaal te
Utrecht. Als er gebeld wordt gaat
in zijn pikdonkere kamer boven
de deur een piepklein lampje aan.
En zelfs dat geringe lichtstraaltje
Een hardhorende blinde, die on
danks deze dubbele handicap en
ondanks zijn vijftig operaties tus
sen mei 1953 en 1963 op 26 sep
tember van dit jaar aan de uni
versiteit van Nijmegen zijn mees
tertitel behaalde in de tijd van
drie en een half jaar. Zonder col
leges te volgen, uitsluitend op dic
taten van zijn schoonzus, me
vrouw mr- Patricia Hoogenbosch-
Volmer te Maastricht, aangevuld
met eigen studie. Hij heeft geen
examen gemist. Begon zijn studie
op 28 maart 1966, deed in mei
1967 kandidaats en in maart van
dit jaar doctoraal, op 26 septem
ber doctoraal 2.
Het was een triomf, niet slechts
voor de optimistische levenswil
en het uithoudingsvermogen vam
mr. Versteeg, doch ook voor de
toewijding vam zijn vrouw Puck.
Omdat hij hardhorend is, zat zij
ook bij dat laatste examen naast
haar mam en bracht de vragen
der professoren over. En bij het
examen voor administratief recht
gebeurde het zelfs, dat haar mam
een verkeerd antwoord gaf en zij
dit corrigeerde. Deze blonde,
knappe vrouw, moeder van twee
kinderen (Arnold van tien en Ka
rin van acht jaar) had immers
in die drie en een half jaar alle
dictaten, alle studieboeken voor
haar mam op band voorgelezen.
Achthonderd uur lang. In totaal,
twaalfduizend bladzijden. De ogen
en stem van zijn vrouw, die het
studiemateriaal voor hem toe
gankelijk maakten op band: de
prachtige opvang van hem in zijn
zwaar lot.
Vooral zijn vrouw. Zij raakte
verliefd op hem in 1955, toen hij
reeds twee jaar blind en hardho
rend was en trouwde met hem in
1958. Een opgewekte, hartelijke
vrouw, die de handicap van haar
man niet als een last ervaart.
„Hij is een groot optimist", zegt
zij. „Hij heeft altijd een goed hu
meur hij is dapper. Anders
had hij, na alles wat hem over
kwam, ook nooit dit succes op
zijn leven kunnen bevechten".
Wamt mr. Arnold Versteeg
heeft het niet cadeau gekregen.
Hij vertelt er zelf heel nuchter
over, zonder enig zelfbeklag en
zelfs soms met een droge humor.
Maar achter deze nuchtere stem
trekt een aaneenschakeling van
ellendige en dramatische beleve
nissen aan je voorbij, genoeg om
meerdere levens kapot te maken.
En je kijkt met respect en ook
met enige verbijstering naar de
evenwichtige man naast je.
In 1950 doet Arnold Versteeg
«it Heerlen eindexamen voor
gymnasium. Hij vertrekt naar
Delft en begint aan de studie voor
doet de tranen uit zijn gekwetste
ogen stromen en doet hem krim
pen van de pijn. In die tijd is zijn
moeder nagenoeg voortdurend in
het ziekenhuis. Maar als hij naar
het oogiijdêrsgasthuis moet, mag
zijn moeder alleen op het bezoek
uur komen.
Er volgen tien jaar van verblij
ven in ziekenhuizen. Telkens on
derbroken door verblijf thuis.
Voortdurend operaties. Hij heeft
periodes, dat hij kan zien, maar
telkens verdwijnt het licht weer.
In 1955 gaat hij met zijn ouders
naar Lourdes en ontmoet daar een
juffrouw Hoogenbosch uit Meers
seri. Deze vraagt de groeten aan
haar ouders te doen en zo bezoe
ken vader en moeder Versteeg met
hun zoon de familie Hoogenbosch.
Maken ook kennis met een andere
dochter Hoogenbosch. En al brengt
Lourdes hem dan geen genezing...-
er geschiedt toch een wonder. Hij
leert zo Wilhelrnina (Puck) Hoo
genbosch kennen en zij worden
verliefd op elkaar. Hij ziet zijn
vrouw voor het eerst als hij in 1959
weer een periode heeft dat hij even
kan zien en zijn vrouw hem be
zoekt. „Het is een wonderbaarlijke
vrouw", zegt mr. Arnold Versteeg
en richt zijn blind gelaat in de
richting van Puck. „Mijn reis naar
Lourdes was een goddelijke vin
gerwijzing".
In 1961 volgt de laatste operatie
in de reeks van vijftig. Netvleis-
transplaiïtatie. En hij kan zien.
Van december 1961 tot augustus
1962. Veel minder dan normaal,
maar hij kan lezen, kan alleen
van Voerendaal naar Heerlen rei
zen. Hij ziet zijn kinderen voor het
eerst. De kans op blijvende gene
zing is echter één op miljoen.
Maar als de genezing zo lang aan
houdt, hoopt hij; ook al is zijn ge
zichtsvermogen in die tien maan
den niet stabiel. Als het licht weer
en nu definitief verdwijnt, is
diat voor hem een geweldige schok.
Te meer daar de geneesheren
hem zeggen van verdere operaties
af te riem, daar zijn ogen het niet
meer verdragen. Hij is voorgoed
blind.
Maar Arnold Versteeg is geen
man om het hoofd in de schoot te
leggen. Hij zal als blinde en hard
horende met één hand een nieuw
leven opbouwen. Hij heeft reeds te
voren naar studiemogelijkheden ge
zocht. In 1955 is hij een maand in
het blindeninstituut te Grave om
brailleschrift te leren en typen.
Ook in 1955 gaat hij met zijn broer,
die kandidaatsnotaris-opleiding
volgt bij prof. dr. notaris Luyten,
heen en weer naar Sittard. Maar
hij moet deze notarisstudie opge
ven. omdat hij telkens naar het
ziekenhuis moet en omdiat er geen
studiemateriaal bestaat, dat voor
hem toegankelijk is. In 1956 gaat
hij naar Nijmegen en loopt aan de
universiteit colleges rechten. Hij
heeft de gebrailleerde boeken
daarvoor overgenomen van een
blinde student, die kandidaats
rechten heeft gedaan. Maar ook
die poging mislukt, omdat hij tel
kens voor enkele maanden naar
het ziekenuis moet.
In 1963, als definitief de opera
ties gestaakt worden, gaat hij naar
het philosoficum in Heerlen. Hij
wil als bijzitter daar de denktrant
van de alpha-vakken leren, want
rechten is een alpha-vak. Boven
dien wil hij zich weer trainen, re
gelmatig geestelijk bezig te zijn.
Hij doei dat anderhalf jaar, tot
eind 1964. Dan krijgt hij een aler-
gie voor huisstof. Al zijn luchtwe
gen raken verstopt en hij kan nau
welijks ademhalen. In zijn huis laat
hij alle wollen stoffen vervangen
door synthetische weefsels en het
helpt. Maar in die tijd studeert
zijn schoonzusje af in Nijmegen en
dan kan hij zijn rechten-studie door
haar dictaten en boeken beginnen
zond-er colleges te volgen. Hij
wordt mr- en heeft zijn lange
strijd met succes gestre-d-en.
Hij ig n-u een gelukkig mens. Ge
lukkig getrouwd en hij heeft een
basis voor verdere ontplooiing in
zijn rechtenstudie. „De tijd heelt
alle wonden", zegt hij' glimla
chend. „Een mooie gemeenplaats,
maar er is iets van waar. Wel
licht heb ik teveel energie om bij
de pakken neer te zitten. Een
groot geluk is, d-at ik gezien heb
en nu me de dingen goed ka-n
voorstellen. Bovendien heb ik een
technische knobbel, denk snel in
vormstructuren en heb dus weinig
moeite op tastzin d-e vorm van iets
te zien". Hij heeft zelfs deze ka
mer naar zijn ontwerp laten hou
wen en ze ook ingericht", zegt
mevrouw, „zelfs de kleuren van
gordijnen uitgezocht en de plaats
van de wandversieringen aangege
ven. Hij weet precies hoe alles ®r
uitziet".
wat gaat mr. Versteeg met zijn
titel doen? „Voor een officiële
functie als rechtskundige wordt ik
gehandicapt door hardhorigheid",
zegt mr. Versteeg. „Ik kan geen
groepsgesprekken volgen, maar er
is toch veel voor mij te doen. Ik
denk vooral op de een of andere
wijze een bijdrage te leveren aan
de integratie van blinden en tevens
hardhoreniden. Door het acade
misch genootschap PetroneHa
Moens b.v., dat de bel-angen be
hartigt van een honderdtal leden,
van wie een dertigtal blinde aca
demische studenten. Een van de
ze instanties is het coördinatiecen
trum in Amsterdam, waar een ca
talogus wordt bijgehouden van alle
bestaande wetenschappelijke stu
dies op geluidsband o-f in braille.
Voorkomt doublures en spaart
enorm veel tijd en kosten uit- Be
denkt u maar eens, dat een pocket
boekje reeds uit dertig dikke ban
den in gebrailleerd schrift bestaat.
En dat voor het voorlezen van stu
dieboeken voor geluidsbanden een
grote deskundigheid v-ap de lezer
nodig is. Denk maai eens aan een
boek 'over hogere wiskunde
Er is nog veel te do-en voor Ar
nold Versteeg. Hij volgt een Spaan
se cursus met zijn vrouw. Zijn
vrouw leest hem voortdurend boe
ken voor op alle terreinen tot en
met science fiction. Hij volgt nauw-
lettaid alle ontwikkelingen op het
gebied va-n d-e rechtspraak en
denkt aan een specialisatie op
burgerlijk recht.
Hij is geen meewarige blinde,
die medelijden oproept. Wel be
wondering. Want zijn activiteit
duidt erop, dat hij zich nooit met
zijn handicap zal verzoenen. „Een
blinde is een normaal mens", zegt
hij, „vooral als hij een lieve vrouw
heeft, die voor hem kan zien..-...".
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Aan de discriminerende behandeling van de wer
kende jeugd moet zo snel mogelijk een eind komen. Dit schrijft
de K.V.P. in een uitvoerige schets: „Blauwdruk voor de zeventiger
jaren." Deze blauwdruk moet richting geven aan de christen-politi
cus, die zich volgens de KVP vanuit zijn evangelische opdracht moet
inzetten voor een waarachtige welzijnsbeleid in alle sectoren van
het leven.
De K.V.P. wil de jeugd in haar
beleid voor de toekomst centraal
- r -- iiri i -1 i e tongeren
getuigt immers van idealisme, vita
liteit en van een eerlijke benade
ring van alle problemen, aldus de
K.V.P.
De moderne mens heeft behoefte
aan cl-, ""dige leefruimte in de
meest uitgebreide zin van het
woord. Toch is er 25 jaar na de
Tweede Wereldoorlog nog steeds
een groot tekort aan woningen en
aan het onderwijs moet veel meer
gedaan worden. Aan de bejaarden-
problematiek wordt nog géén mil
joen besteed, het aantal verkeers
doden blijft iaarlijks stijgen en bo
dem-. lucht-, en waterverontreini
ging gaan door. We hebben zelf nau
welijks iets over voor behoorlijk
openbaar vervoer, aldus de K.V.P.
in de blauwdruk. Hierin moet snel
verandering komen, evenals aan de
positie van de werkende jongeren.
In het K.V.P.-beeld voor de ze
ven tiger jaren past ook een defini
tieve oplossing van het pensioen-
vraagstuk, het invoeren van een
volksverzekering tegen arbeidsonge
schiktheid, de gelijke behandeling
van fonds- en particuliere patiënten,
de bouw van meer dan 125.000 wo
ningen, het opruimen van krotten
tot zeker 40.000 in 1975, een even
wichtige spreiding van de welvaart,
een betere inkomens- en vermogens
verdeling.
De blauwdrukken vormen volgens
de K.V.P. een grondplan. De uitge
werkte werktekeningen moeten nog
volgen. Want men kan in 1969 niet
een gedetailleerd programma voor
leggen, zelfs niet eens voor de par
lementaire periode van 1971-1975.
(ADVERTENTIE)
5000
'da heerJ. W. Hoornveen
- beheerder bijkantoor Amstelveen
Contant geld nodig voor prlvé-doeleinden?
Neem een persoonlijke lening bij de NMB.
Dat gaat prettig en snel. Bijvoorbeeld:
3000,- in handen, betaling in 18 x
ƒ186,28. Of: 10.000,- in handen, betaling
in 36 x 335,65. Loop eens binnen bij het
dichtstbijzijnde NMB-kantoor. Men geeft u
er graag alle inlichtingen over de persoon
lijke lening. U zult zien, dat bij de NMB de
persoonlijke lening samengaat met per
soonlijke service.
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
Breda: Veemarktstraat 55-57, Valkeniersplein 14. Bergen op Zoom: Zuivel-
plein 5. Dongen: Hoge Ham 19. Etten-Leur (N.Br.): Markt 34. Halsteren:
Dorpsstraat 13. Oostbnrg: Nieuwstraat 24. Oosterhout: Heuvelstraat 8.
Roosendaal: Markt 19. Terneuzen: Nieuwstraat 10. Voorts bijkantoren te
Breskens, Goes, Hulst, Sas van Gent en Zaamslag.
(Van onze speciale verslaggever)
Het schijnt, dat de president van
de Libanon, Charles Helou, over
weegt om het leger de macht m han
den te geven. Om te proberen de
laatste en ernstigste crisis van dit
land in haar verhoudingen met de
Palestijnse guerrilla's te boven te ko
men. Het is duidelijk, dat de Liba
non zich weer op de rand van de
chaos bevindt.
De Palestijnse guerrilla's zijn, vol-
gens de leidende krant in Beiroet de
enigen in de Libanondie werkelijk
weten wat ze willen.
Zij worden met de dag brutaler
Zij zijn de oorzaak van de gisting
die het land in haar greep heeft.
Gisteren waren er weer demonstra
ties in de drie grote centra van de
Libanon. In Beiroet, dat er uiterlijk
tamelijk rustig uitzag, is het aantal
oproertroepen toegenomen. Zij heb
ben tenminste twee guerrilla
demonstraties uiteen gedreven.
Bij één gelegenheid, volgens het
Egyptische nieuwsbureau, door het
vuur op de menigte te openen.
Het zakenleuen ging geiooon door,
maar scholen en universiteiten waren
gesloten.
Een bom ontplofte bij de Ameri
kaanse ambassade waarschijnlijk
een voorteken van wat komen gaat.
In de noordelijke stad Tripoli, die
overwegend Mohammedaans is, werd
gedurende twee dagen een uitgaans
verbod ingesteld.
Volgens een officiële woordvoerder
overvielen ge wapende mannen
(waarschijnlijk Palestijnen) in de
nacht van woensdag op donderdag
een legereenheid bij een vluchtelin
genkamp, waarbij vier man gewond
en drie ontvoerd werden.
In Beiroet heeft Karnat Junblatt,
een feodaal opperhoofd, zich verbon
den met de Arabische nationalisten
en opgeroepen tot een nationale sta
king ter ondersteuning van de guer
rilla's.
Vanaf 6 uur vrijdagochtend zal er
door de gehele Libanon een uit
gaansverbod ingesteld worden.
Dit zal ongetwijfeld grote moeilijk
heden bij de moskeeën opgenen, om
dat vrijdag de Mohammedaanse ge
bedsdag is.
Zoals in alle Libanese crises gaat
het binnenlandse gevaar gepaard met
een bedreiging van buitenaf. Dit ma
nifesteerde zich in een bijzonder
drastische vorm op woensdagavond,
toen Eï-Fatah guerrilla's zich op drie
grensposten aan de Syrisch-Libanese
grens tegelijkertijd een aanval on
dernamen. Er werden 23 grenswach
ters gekidnapt. El Fatah zei in een
verklaring over de aanval, dat zij
opgezet was om aan te tonen, dat de
guerrilla's in staat waren om geweld
met geweld te beantwoorden. Het is
opmerkelijk, dat El Fatah haar ver
klaring in Damascus aflegde. In een
telefoongesprek, dat vroeg in de
morgen werd gevoerd met president
Helou, ontkende de Syrische presi
dent Attasni, dat hij iets af wist van
de guerrilla-aanvallen, maar het was
duidelijk, dat hij loog.
In werkelijkheid wordt de Liba
nese regering het voorwerp van be
schimpingen in de gehele Arabische
wereld en in alle Arabische hoofd
steden.
De onmiddellijke zorg van presi
dent Helou is om een nieuwe pre
mier te vinden voor de aftredende
Karami, die er in zal slagen de on
mogelijke taak om in woordmaar
niet in daad de guerrilla's te steunen,
uit te voeren.
Intussen schijnt de president er
volgens berichten over te denken om
de macht in handen van het leger te
geven.
(Copyright The Guardian/De Stem)
(Van onze speciale verslag
gever Peter Preston)
Detroit is een vieze stad. Rom
mel en afval ligt overal langs
'Ie grauwe straten, de verf blad
dert van de gevels. Men vindt
er geweldige verlaten parkeer-
ferreinen. Op dit moment ben
'k in Sheraton Cadillac Hotel,
waar 500 nette jonge mannen en
vrouwen bijeen zijn. Zij zijn
goed gekleed, praten levendig
O" zijn meestal vrijgezellen. Zij
ophoorden tot een soort club.
'o actualiteiten bespreekt. „Hef
onderwerp van vandaag is Ro
man Gribbs, de sheriff van
Wayne County en uw toekom-
V'"o burgemeester van Detroit,
eriff Gribbs voor orde en
recht."
k*TLibbs „is 42 jaar oud en een
"p- flinke Pooi. Hij zegt, dat
v ntlerende studenten onlangs „on-
oationale vlag" hebben onteerd.
De gewelddadigheid bedreigt „de
structuur van onze ordelijke maat
schappij". We kunnen niet op socio
logische rapporten wachten, terwijl
onze kinderen in angst rondlopen.
Wij kunnen niet langer vriendelijk
zijn. Met een flinker optreden had
den we deze misdadige tendenzen
in het begin, toen zij nog niet zo
overheersend waren, in toom kunnen
houden.
En de goedverzorgde meisjes in
hun minirokjes en de weldoorvoede
iongens in hun blauwe blazers stel
len vraag na vraag. Over misdadig
heid, misdaad en dergelijke. Wan
neer Gribbs zegt, dat de misdaad
het belangrijkste vraagstuk is, dan
:telt hij niets anders dan een vam-
elfsprekend feit.
Het afgelopen weekend stierven
:even negers door schotwonden in
Detroit en de grote kramte-n vermel
den het nauwelijks- Waarom zouden
zij zich druk maken over iets, wat
even belangrijk is als een deuk in
een bumper op de snelweg. In de
Wayne County gevangenis slapen
300 gevangenen op de grond.
Als men echt eer. goede indruk
wil krijgen van de alom tegen
woordige misdaad lees dan de pam
fletten die voor het stadhuis worden
uitgegeven door vrouwen en kinde
ren. Er staat onder andere in:
„Wanneer u in die stad bent, of het
nu dag of nacht is, probeer altijd
in het gezelschap van meerdere
mensen te blijven. Als u zijstraat
jes of inspringende gangen nadert,
ga dan bij de rand van het trottoir
lopen, zodat u niet verrast kunt
worden. Controleer uw geparkeerde
auto of er ook iemand achterin zit,
voordat j u naar binnen stapt. Ge
bruik 's nachts een zaklantaarn.
Schuw vreemdelingen als de plaag,
sluit em doe alles op slot".
Er is bloed en vuiligheid in de
straten. Men vraagt Gibbs of hij
daarom zijn politiemannen toestem
ming mag geven om er keihard met
d-e knuppel op los te slaan? Nee,
Gribbs ontsloeg verleden week om
die reden vijf officieren op staande
voet. „Het spijt me, dat ik dit moet
zeggen", zegt hij. Hij dwaalt van
zijn onderwerp af en vertelt over
zijn tijd als docent aan d-e univer
siteit en de noodzaak voor betere
jeugdclubs en beter uitgeruste ge
vangenissen en veel, veel meer re-
el-asseringsambtenaren.
En plotseling zie je, dat hij wan-
hopig toneel speelt, hij vindt zijn
image van hardheid, dat hij in de
ze campagne van orde en recht
moet ophouden, zeer onaangenaam.
Zijn tegenstander in deze campagne
is Richard Austin, d-e negerkandi
daat voor het burgemeesterschap,
die een redelijke kans heeft om te
winnen. Gribbs en Austin zijn beide
democraten en ideologisch gezien is
er niet veel verschil tussen hen.
Maar Gribbs is een blan-ke man en
de politieman en hij ligt met onge
veer tien procent voor. Gribbs wil
gekozen worden en daarom moet hij
een fagade van hardheid ophouden.
De meeste „zwevende stemmers"
zijn innerlijk zeer verdeeld in
Detroit. In bekwaamheid of idealis
me bestaat er niet veel verschil.
Toch is Cleveland slechts 150 km
verwijderd. Cleveland de stad, die
nu sinds 22 maanden door de neger
burgemeester Charles Stokes wordt
bestuurd, v-oor de eerste maal in de
geschiedenis. In die tijd is de crimi
naliteit met 56 procent toegenomen.
Toch geven de Detroiters toe, dat
Stokes een uitzonderlijk main is. Hij
heeft een kwijnende stad weer op
gang gebracht, geweldige federale
subsidies verkregen, het zakenleven
tot nieuwe bloei gebracht. In zijn
herkiezingscampagne is de steun van
blanke zijde nog meer toegenomen
Maar is Austin even uitzonderlijk?
Kan Austin de stad herenigen? Zou
den we toch ma-ar niet weer het ze
kere voor het onzekere nemen en
op Gribbs stemmen?
Austin is geen man, die iemand
vrees inboezemt. Een vriendelijk,
weinig inspirerend man, een accoun
tant. Hij zou de eerste negerburge
meester kunnen worden van de op
vier n-a grootste stad in d-e V.S.,
maar hij heeft het niet graag over
ras. Ras is een woord, dat in zijn
verkiezingscampagne niet van toe
passing is en dat hem irriteert- Het
feit, dat 90 procent v-an de neger-
bevolking op zijn hand is, verwart
hem en veroorzaakt dubbele stan
daarden bij Austin. Austin vindt het
fijn om over financiën te praten en
over Vietnam. Slechts met uiterste
tegenzin praat hij over het „recht
en orde"-vraagstuk.
Het is dus een vreemde campag
ne, zonder de zekerheden die je in
kleinere provinciesteden vindt. De
verkiezingscampagnes zijn saai en
zeker niet luidruchtig en er wordt
niet op heftige wijze stelling geno
men, omdat niemand duidelijke ant
woorden geeft. „Zij noemen New
York de onbestuurbare stad", zegt
een zeer welbevoegde, een door de
wol geverfde kenner. „Maar geloof
me, New York gaat nog best-
Detroit is gewoon een doodlopende
straat".
De trek naar de buitenwijken gaal
op grote schaal door. Zaken en ge
zinnen verlaten de eigenlijke stad.
omdat het verval absoluut deprime
rend werkt, omdat zich negers in
de wijken gaan vestigen, omdat de
scholen geïntegreerd worden en in
kwaliteit achteruit gaan, omdat de
belastingen door het bizarre Ameri
kaanse belastingsysteem buiten de
stad soins vier maal lager zijn. Dus
wordt de stad ieder jaar geconfron
teerd met grotere sociale eisen, ter
wijl haar inkomsten daarentegen
steeds kleiner worden. Austin of
Gribbs zullen een enorm tekort er
ven voor het volgende jaar.
wie ka-n er hoop prediken in zo'n
situatie? Je kunt proberen om de
wanhoop te verlichten en de toe
stand te verdoezelen. Je kunt je
voornemen om de federale regering
eens wakker te porren. Je kunt va
ge programma's onthullen.
Omdat hij zwart is. heeft Austin
de volledige luidruchtige steun van
de studenten. Maa-r Gribbs is racist
en hij weigert om in het openbaar
over Vietnam te spreken, omdat dat
alleen maar de aandacht van de
grote problemen van Detroit afleidt.
Als men privé met hem spreekt, dan
geeft hij toe, dat hij zou willen, dat
Amerika zich morgen nog uit Viet
nam terug zou trekken. Maar deza
uitspraak zou natuurlijk niet in over
eenstemming zijn met „zijn h-ard4
aanpak"-image. De kandidaat zegt
wat de kiezers verwachten
(Copyright The GuardianDe Stem)
Al KA -
->* - - -■ aI CZAi