ia
Hippe vogels
die
wat verbergen
ntoor
Dr. N. W. v. d. Brandhof: „Het is
afschuwelijk om een leeuw in een kaal
hok op te sluiten en een ijsbeer
voor gek te zetten achter
de tralies van een dierentuin"
Jubileum met rouwrand
5 je nog een poging
lagtjeDroeder tao re-
Grote rotzooi
DE STEM VAN ZATERDAG 25 OKTOBER 1969
(Van een onzer verslaggevers)
WASSENAAR In een Wasse
naars bejaardentehuis, dat in be
tere tijden door de Rotterdamse
scheepsmagnaat Van Ommeren in
het weelderig groen is neergezet,
glimlacht dr. N. W. v. d. Brandhof
vertederd, wanneer hem deze ver
nietigende kenschets bereikt. Toe
gegeven, hij behoort niet meer tot
het hippe volkje, dat bij voorkeur
rijn uiltje knapt op de trappen van
hef Dam-monument. „Ik ben trou
wens altijd een liefhebber van bin-
nenvering geweest", legt hij uit,
„ik begrijp niet, wat de jongelui te
genwoordig bezielt. Oké, dat wil ik
ook nog wei toegeven. De hele
wereld staat op zijn kop, je kunt er
geen touw meer aan vast knopen.
Het gezag wordt bespot, de gods
dienst aan de laars gelapt. Toe
maar. Ik lees het wel in de krant en
voor de rst heb ik er geen bood
schap aan.
Een man van 75 jaar hoeft zich
goddank niet meer over alles op te
winden. Ik heb mijn handen vol aan
de circussen en de dierentuinen.
I Het kan er bij mij niet in, dat een
wild dier, een leeuw, een tijger, een
luipaard, noem ze maar op, voor
een klontje suiker en een stuk stin
kende pens graag door een bran
dende hoepel springt. Die beesten
zijn als de dood voor vuur.
Laat Boltini dan maar van de da
ken schreeuwen, dat de beesten bij
hem humaan behandeld worden.
Daar lachen wij om. Dal is je rein
ste koekebakkerij Wat het publiek
ziet is het kant en klare produkt,
een beest, dat al zo vaak op zijn
bliksem heeft gehad, dat hij het niet
meer in zijn kop haalt om te rebel
leren.
Amoreel
Als een leeuw sullig op zijn pos-
tement klimt, dan is daar een be
drijf aan vooraf gegaan, dan is hij
geslagen, vernederd, vertrapt. Dat
willen wij zien. Hoe vaak hebben we
niet tegen Boltini gezegd: „Laat ons
ook binnen, als je dompteur een
beest africht", maar op zulke ver
zoeken hoor je niks. Boltini kijkt
wel uit. Die weet, dat hij dan gelijk
hangt. Boltini weet ook, dat bij som
mige dierentransporten 80 procent
sterft. Het is gewoon bij de prijs in
gecalculeerd. En dat allemaal om
een handvol mensen op een paar
minuten sensatie te vergasten. Is
dat ethisch verantwoord? Neen me
neer, dat is immoreel.
Oud-ambtenaar V- d. Brandhof
nog steeds kaarsrecht „maar de
honderdtien meter horden loop ik
niet meer in recordtijd" behoort
tot een select gezelschap Nederlan
ders, dat in zijn vrije tijd de circus
sen en dierentuinen bestrijdt. „Ver
sta me in 's-hemelsnaam goed",
waarschuwt hij, „wij hebben niets te
gen de mensen zelf. Du moment
dat Boltini zijn zaak sluit, is hij
voor ons uit bet gezicht verdwenen.
Dan is hij weer gewoon een zeer on
interessante man. Als ik nu met vol
doening constateer, dat de meeste
dierentuinen op apegapen liggen,
dan is dat niet om de directeuren
te pesten, ik gun hun dat baantje
best, maar ik zeg dat alleen, omdat
dierentuinen verfoeilijke instellingen
zijn. Het is afschuwelijk om een
leeuw in een kaal hok op te sluiten
en ijsberen voor gek te zetten ach
ter tralies. Laat u toch niets wijs
maken door de heren. Ze doen het
zogenaamd om uitstervende dieren-
rassen te beschermen. Koekebakke
rij zeg ik, het paard achter de wa
gen spannen. Als ze dan zo nodig
de dieren willen redden, laten ze
dan liever de jacht beperken, laten
ze de uitvoer van beesten aan ban
den leggen. Dan doen ze tenminste
echt goed werk".
Om zijn gram te ventileren is V.
d. Brandhof jaren geleden toegetre
den tot het Nederland-s Jack London
Verbond, dat in artikel vier van de
statuten de bestrijding van alle ver
toningen met en door al of niet ge
dresseerde dieren en de afschaffing
van dierentuinen en dierenparken
als levensopdracht centraal heeft ge
steld. Het verbond is iin 1922 door
jonkvrouwe E. des Tombe opgericht
en heeft volgens artikel zes „erele
den, leden, jeugdleden, gezinsleden
en begunstigers". Over de ereleden
wordt onder sub 2 vermeld, dat zij
„natuurlijke personen zijn, die zich
bijzonder verdienstelijk hebben ge
maakt voor het verbond".
Helaas moet de heer V. d. Brand
hof vaststellen, dat de natuurlijke
personen tegenwoordig weinig fut
meer hebben om zich bij het ver
bond aan te sluiten. Het aantal le
den daalt jaarlijks en de vergrijzing
heeft de strijdlust allang een milde
herfstkleur gegeven. Een kenmerk
van hei Jack London Verbond is
trouwens toch, dat het zijn edel doel
op uiterst voorzichtige wijze tracht
te bereiken. De leden missen de vi
rulente „ik duld geen tegenspraak"-
methodiek van de vivisectie-bestrij
ders en proberen ook de betweterig
toon van de notoire dierenbescher
mers te vermijden.
„Het gaat ons", zegt V. d. Brand
hof, „hoofdzakelijk om de bestrijding
van de excessen. Wij vinden een
leeuw, die door een brandende hoe
pel springt even beklagenswaardig
als een vrouw, die in haar huis
honderd katten heeft. Het zijn alle
bei voorbeelden van uitwassen".
Heeft het Jack Londen Verbond
in de 41 jaar van zijn bestaan iets
bereikt, dat de inspanningen van de
leden rechtvaardigt'? V. d. Brand
hof meent van wel. „Wat zou u
denken van de kermisvermaken",
zegt hij, „de dansende beren, de
apen die in palen klimmen. Dat is
goed afgelopen. Die strijd hebben
we dus al gewonnen. Nu blijven
alleen nog de circussen en de die
rentuinen over.
ALs Boltini schreeuwt, dat het cir
cus het eeuwige leven heeft, dan
moet hij niet om subsidie gaan lo
pen bedelen. Dat is onwaardig voor
een instelling, die de pretentie heeft
voor de eeuwigheid te zijn gescha
pen. De waarheid is echter, dat 90
procent van de circussen op sterven
na dood is. Ik kan niet zeggen, dat
deze ontwikkeling ons bedroelt. Het
is al een schande, dat ons Verbond
kans ziet om straks het vijftigjarig
bestaan te vieren. Dat betekent im
mers, dat het doel nog steeds niet
bereikt is. We hadden er een lief
ding voor over gehad, als We ons
anno 1969 al lang overbodig hadden
gemaakt. Het zal dan ook stellig
een jubileum worden met oen
rouwrand er omheen".
Om de werkwijze van het Ver
bond efficiënt uit de doeken te doen
heeft V. d. Brandhof vast een aan
tal exemplaren van het bondsorgaan
„Vermaak en Dierenleed" op tafel
gelegd, waarin hij saillante passa
ges van een rood bruis voorzien
heeft. „Als u dit thuis op uw dooie
gemak doorleest", zegt hij glimla
chend, „dan weet u er alles van".
Hij heeft wederom gelijk. „Ver
maak en Dierenleed", dat ook in
zijn 38e jaargang op glanzend hout
vrij papier gedrukt wordt, geeft
over het wel en wee in circussen
en dierentuinen een informatie, die
opmerkelijk is voor mensen, die ge
acht worden deze instellingen links
In deze dubbele volière ziet U een aantal afbeeldingen van zeer zeldzame vogels! Zó zeld
zaam, dat er van elk waarschijnlijk slechts één bestaat; op deze tekening dan
Bovendien heeft een mijnheer de kooi betreden met allerlei zaken die met vogels niets van
doen hebben, opgehangen, neergezet, aan de poten of snavels der vogels gedeponeerd of liefst
boven op hun kop gezet!
Er zit een puzzel in, beweert deze meneer, want de naam van elk ding zit verborgen in één
dor vogelnamén Niet alleen de voorwerpen, maar dus ook de korenaar, de kabouter (de enige
die echt is) en de drie dieren die nooit in volières leven (de schildpad meegerekend, hij loopt
liever in de tuin
Laten we even duidelijk zijn met een voorbeeld U ziet helemaal iinks-bovenaan de klarinet
I en (bijna) helemaal rechts-bovenaan de „Baklapfrlteneter", die zo aardig zijn alpino voor U af
remt. In déze vogelnaam vindt U de klarinet terug, zie maar: Ba(kla)pf(ri)te(net)er. Hij zit
er dus in lettergrepen in, de klarinet.
U wordt nu uitgenodigd om dit met alle anderen te doen. Hebt u dus een voorwerp bij één
Ier vogels, in lettergrepen, kunnen terugvinden, streep dan zowel de naam van die vogel als
het
gevonden voorwerp" door. Daar er 20 vogels en maar 18 „voorwerpen" zijn, moet U aan
bet eind van Uw karwei.... twee vogels overhouden. Een in de linkervolière en een in de rechter!
Het is beslist niet zo dat deze twee erbij zijn voor de bekende spek en bonen, want het gaat
a °m de oplossing. Deze twee verbergen n.l. iedereen échte vogelMen neme: de naam
,an de linker overblijver. Elke letter ervan streept U door in de naam van de rechter en wel
even vaak als die daarin voorkomt. Is de eerste b.v. een M en U vindt in de rechtse twee
emmen, dan streept U er twee door; is de tweede letter een O en U vindt rechts drie oos, dan
'keept U dus drie keer af. Komt U bij een letter die in de ander geheel niet voorkomt
nu ia, dan is er niets door te schrappen. Klaar? Nu draaien we de zaak om en krassen de letters
'an rechts bij links door, op precies dezelfde manier.
Ia elk van de twee blijven nu 4 letters staaan. Die van links komen niet rechts voor, die
rechts niet links. In beide vindt U de naam van een begaande vogel. De vraag is nu
-elke twee Echte Vogels komen uit deze Rare Vogels te voorschijn?
erkoop en
woordelijk
iet de ver
wen. Daar-
i belangen
antwoorde-
en enthou-
practisch is
idwerkelijk
studies en
elijk werk
waarbij de
en aan een
>ofd Perso-
13.
iven
U kunt Uw sollicitatie-voor-
tien van een recente pasfoto
richten aan de afdeling
Personeelzaken van de Co
öperatieve Centrale Boeren
leenbank, Fellenoord 15 K
Eindhoven.
te zien,ondergaat 5u
van
te laten liggen. Afgezien van her
haaldelijke opwekkingen om de al
gemene ledenvergadering toch voor
al te bezoeken is elk nummer van
zestien pagina's boordevol gevuld
met een baaierd van onheilspellende
berichten.
Een greep uit het herfstnum
mer: „Ongelukken aan de lopen
de band"; „Circusoorlog in Lim
burg"; „Beer brak poot"; „Maas
trichtse beren dreigen te verdrin
ken"; „Trapeze raakt los, echt
paar ernstig gewond"; „Beer
valt dompteuse aan"; „Franse
zangeres door leeuw aangeval
len"; „Circus Heros vlucht voor
mooie weer"; „Circus Rancy
vlucht uit Valkenburg"; „Finan
ciële tekorten nekslag voor jeugd-
eirens Roberti".
„Dan hoef ik u niets meer te
zeggen", roept de heer V. d.
Brandhof, „het is een grote rot
zooi in ai die circussen en dieren
tuinen".
Persoonlijk is hij dan ook ver
heugd, dat hij tijden® het komend
uitje van het bejaardentehuis de
keus heeft uit twee mogelijkheden.
Een snelle opiniepeiling in de eet
zaal heeft hem duidelijk gemaakt,
dat de meeste bewoners de voorkeur
geven aan een bezoek aan het sa
faripark De Beekse Bergen in Til
burg. „Dat moeten zij weten", zegt
hij schouderophalend, „ieder zijn
meug. Maar mijn vrouw en ik gaan
naa,r het Evoluon in Eindhoven. Dat
is tenminste leerzaam. Daar steek
je nog eens wat van op".
Uit zijn eigen jeugd herinnert hij
zich nog slechts vaag de clowns uit
de circussen, die hij met zijn ouders
bezocht. „Ach hoe ging dat", zegt
hij, „je was nog een kind, je werd
meegesleept. Later heb ik in Zuid-
Afrika de dieren in hun natuurlijke
omgeving gezien. Sindsdien besef ik
des te beter hoe gruwelijk het is om
leeuwen en olifanten in kleine be
nauwde hokken op te sluiten. En
dat alleen voor het vermaak van de
mens. Alles, wat er op dit ogenblik
gebeurt, die zogenaamde safari-par
ken bijvoorbeeld, dat is geen dieren
bescherming. Laat je toch niiks wijs
maken, dat is je reinste d'ierenex-
ploitatie".
Iemand heeft eens gezegd: „Als
we de kreten van alle dieren op
aarde die door de mens misbruikt
werden, eens konden horen, dan
zouden we ons schamen." Dit be
sef zou gevolgd moeten worden
door een daad.
Het lidmaatschap van het Jack
London Verbond zou natuurlijk zo'n
daad kunnen zijn, maar de heer
V. d. Brandhof zwijgt terzijde af
doende.
De praktijk heeft hem geleerd,
dat bescheidenheid juist één der
grote deugden van zijn Verbond is.
Neen, de suffe leeuwen van Boltini zullen er geen weet van hebben en Toni zelf, Toni, de
grootversierder, die de scepter zwaait over een chaotisch rijk, dat hij met veel bravour
„het grootste circus van de wereld" noemt, heeft a1 meermalen laten weten, dat hij zijn
opponenten niet serieus neemt „Een stelleje senieb grijsaards", zegt hij, „probeert mij,
Toni Boltini, de wet te lezen. Een belachelijke zaak,, waarover ik me met eens wens op te
winden. Laten ze maar schelden in hun clubblad. Er is toch geen hond, die het leest."