ia Hippe vogels die wat verbergen ntoor Dr. N. W. v. d. Brandhof: „Het is afschuwelijk om een leeuw in een kaal hok op te sluiten en een ijsbeer voor gek te zetten achter de tralies van een dierentuin" Jubileum met rouwrand 5 je nog een poging lagtjeDroeder tao re- Grote rotzooi DE STEM VAN ZATERDAG 25 OKTOBER 1969 (Van een onzer verslaggevers) WASSENAAR In een Wasse naars bejaardentehuis, dat in be tere tijden door de Rotterdamse scheepsmagnaat Van Ommeren in het weelderig groen is neergezet, glimlacht dr. N. W. v. d. Brandhof vertederd, wanneer hem deze ver nietigende kenschets bereikt. Toe gegeven, hij behoort niet meer tot het hippe volkje, dat bij voorkeur rijn uiltje knapt op de trappen van hef Dam-monument. „Ik ben trou wens altijd een liefhebber van bin- nenvering geweest", legt hij uit, „ik begrijp niet, wat de jongelui te genwoordig bezielt. Oké, dat wil ik ook nog wei toegeven. De hele wereld staat op zijn kop, je kunt er geen touw meer aan vast knopen. Het gezag wordt bespot, de gods dienst aan de laars gelapt. Toe maar. Ik lees het wel in de krant en voor de rst heb ik er geen bood schap aan. Een man van 75 jaar hoeft zich goddank niet meer over alles op te winden. Ik heb mijn handen vol aan de circussen en de dierentuinen. I Het kan er bij mij niet in, dat een wild dier, een leeuw, een tijger, een luipaard, noem ze maar op, voor een klontje suiker en een stuk stin kende pens graag door een bran dende hoepel springt. Die beesten zijn als de dood voor vuur. Laat Boltini dan maar van de da ken schreeuwen, dat de beesten bij hem humaan behandeld worden. Daar lachen wij om. Dal is je rein ste koekebakkerij Wat het publiek ziet is het kant en klare produkt, een beest, dat al zo vaak op zijn bliksem heeft gehad, dat hij het niet meer in zijn kop haalt om te rebel leren. Amoreel Als een leeuw sullig op zijn pos- tement klimt, dan is daar een be drijf aan vooraf gegaan, dan is hij geslagen, vernederd, vertrapt. Dat willen wij zien. Hoe vaak hebben we niet tegen Boltini gezegd: „Laat ons ook binnen, als je dompteur een beest africht", maar op zulke ver zoeken hoor je niks. Boltini kijkt wel uit. Die weet, dat hij dan gelijk hangt. Boltini weet ook, dat bij som mige dierentransporten 80 procent sterft. Het is gewoon bij de prijs in gecalculeerd. En dat allemaal om een handvol mensen op een paar minuten sensatie te vergasten. Is dat ethisch verantwoord? Neen me neer, dat is immoreel. Oud-ambtenaar V- d. Brandhof nog steeds kaarsrecht „maar de honderdtien meter horden loop ik niet meer in recordtijd" behoort tot een select gezelschap Nederlan ders, dat in zijn vrije tijd de circus sen en dierentuinen bestrijdt. „Ver sta me in 's-hemelsnaam goed", waarschuwt hij, „wij hebben niets te gen de mensen zelf. Du moment dat Boltini zijn zaak sluit, is hij voor ons uit bet gezicht verdwenen. Dan is hij weer gewoon een zeer on interessante man. Als ik nu met vol doening constateer, dat de meeste dierentuinen op apegapen liggen, dan is dat niet om de directeuren te pesten, ik gun hun dat baantje best, maar ik zeg dat alleen, omdat dierentuinen verfoeilijke instellingen zijn. Het is afschuwelijk om een leeuw in een kaal hok op te sluiten en ijsberen voor gek te zetten ach ter tralies. Laat u toch niets wijs maken door de heren. Ze doen het zogenaamd om uitstervende dieren- rassen te beschermen. Koekebakke rij zeg ik, het paard achter de wa gen spannen. Als ze dan zo nodig de dieren willen redden, laten ze dan liever de jacht beperken, laten ze de uitvoer van beesten aan ban den leggen. Dan doen ze tenminste echt goed werk". Om zijn gram te ventileren is V. d. Brandhof jaren geleden toegetre den tot het Nederland-s Jack London Verbond, dat in artikel vier van de statuten de bestrijding van alle ver toningen met en door al of niet ge dresseerde dieren en de afschaffing van dierentuinen en dierenparken als levensopdracht centraal heeft ge steld. Het verbond is iin 1922 door jonkvrouwe E. des Tombe opgericht en heeft volgens artikel zes „erele den, leden, jeugdleden, gezinsleden en begunstigers". Over de ereleden wordt onder sub 2 vermeld, dat zij „natuurlijke personen zijn, die zich bijzonder verdienstelijk hebben ge maakt voor het verbond". Helaas moet de heer V. d. Brand hof vaststellen, dat de natuurlijke personen tegenwoordig weinig fut meer hebben om zich bij het ver bond aan te sluiten. Het aantal le den daalt jaarlijks en de vergrijzing heeft de strijdlust allang een milde herfstkleur gegeven. Een kenmerk van hei Jack London Verbond is trouwens toch, dat het zijn edel doel op uiterst voorzichtige wijze tracht te bereiken. De leden missen de vi rulente „ik duld geen tegenspraak"- methodiek van de vivisectie-bestrij ders en proberen ook de betweterig toon van de notoire dierenbescher mers te vermijden. „Het gaat ons", zegt V. d. Brand hof, „hoofdzakelijk om de bestrijding van de excessen. Wij vinden een leeuw, die door een brandende hoe pel springt even beklagenswaardig als een vrouw, die in haar huis honderd katten heeft. Het zijn alle bei voorbeelden van uitwassen". Heeft het Jack Londen Verbond in de 41 jaar van zijn bestaan iets bereikt, dat de inspanningen van de leden rechtvaardigt'? V. d. Brand hof meent van wel. „Wat zou u denken van de kermisvermaken", zegt hij, „de dansende beren, de apen die in palen klimmen. Dat is goed afgelopen. Die strijd hebben we dus al gewonnen. Nu blijven alleen nog de circussen en de die rentuinen over. ALs Boltini schreeuwt, dat het cir cus het eeuwige leven heeft, dan moet hij niet om subsidie gaan lo pen bedelen. Dat is onwaardig voor een instelling, die de pretentie heeft voor de eeuwigheid te zijn gescha pen. De waarheid is echter, dat 90 procent van de circussen op sterven na dood is. Ik kan niet zeggen, dat deze ontwikkeling ons bedroelt. Het is al een schande, dat ons Verbond kans ziet om straks het vijftigjarig bestaan te vieren. Dat betekent im mers, dat het doel nog steeds niet bereikt is. We hadden er een lief ding voor over gehad, als We ons anno 1969 al lang overbodig hadden gemaakt. Het zal dan ook stellig een jubileum worden met oen rouwrand er omheen". Om de werkwijze van het Ver bond efficiënt uit de doeken te doen heeft V. d. Brandhof vast een aan tal exemplaren van het bondsorgaan „Vermaak en Dierenleed" op tafel gelegd, waarin hij saillante passa ges van een rood bruis voorzien heeft. „Als u dit thuis op uw dooie gemak doorleest", zegt hij glimla chend, „dan weet u er alles van". Hij heeft wederom gelijk. „Ver maak en Dierenleed", dat ook in zijn 38e jaargang op glanzend hout vrij papier gedrukt wordt, geeft over het wel en wee in circussen en dierentuinen een informatie, die opmerkelijk is voor mensen, die ge acht worden deze instellingen links In deze dubbele volière ziet U een aantal afbeeldingen van zeer zeldzame vogels! Zó zeld zaam, dat er van elk waarschijnlijk slechts één bestaat; op deze tekening dan Bovendien heeft een mijnheer de kooi betreden met allerlei zaken die met vogels niets van doen hebben, opgehangen, neergezet, aan de poten of snavels der vogels gedeponeerd of liefst boven op hun kop gezet! Er zit een puzzel in, beweert deze meneer, want de naam van elk ding zit verborgen in één dor vogelnamén Niet alleen de voorwerpen, maar dus ook de korenaar, de kabouter (de enige die echt is) en de drie dieren die nooit in volières leven (de schildpad meegerekend, hij loopt liever in de tuin Laten we even duidelijk zijn met een voorbeeld U ziet helemaal iinks-bovenaan de klarinet I en (bijna) helemaal rechts-bovenaan de „Baklapfrlteneter", die zo aardig zijn alpino voor U af remt. In déze vogelnaam vindt U de klarinet terug, zie maar: Ba(kla)pf(ri)te(net)er. Hij zit er dus in lettergrepen in, de klarinet. U wordt nu uitgenodigd om dit met alle anderen te doen. Hebt u dus een voorwerp bij één Ier vogels, in lettergrepen, kunnen terugvinden, streep dan zowel de naam van die vogel als het gevonden voorwerp" door. Daar er 20 vogels en maar 18 „voorwerpen" zijn, moet U aan bet eind van Uw karwei.... twee vogels overhouden. Een in de linkervolière en een in de rechter! Het is beslist niet zo dat deze twee erbij zijn voor de bekende spek en bonen, want het gaat a °m de oplossing. Deze twee verbergen n.l. iedereen échte vogelMen neme: de naam ,an de linker overblijver. Elke letter ervan streept U door in de naam van de rechter en wel even vaak als die daarin voorkomt. Is de eerste b.v. een M en U vindt in de rechtse twee emmen, dan streept U er twee door; is de tweede letter een O en U vindt rechts drie oos, dan 'keept U dus drie keer af. Komt U bij een letter die in de ander geheel niet voorkomt nu ia, dan is er niets door te schrappen. Klaar? Nu draaien we de zaak om en krassen de letters 'an rechts bij links door, op precies dezelfde manier. Ia elk van de twee blijven nu 4 letters staaan. Die van links komen niet rechts voor, die rechts niet links. In beide vindt U de naam van een begaande vogel. De vraag is nu -elke twee Echte Vogels komen uit deze Rare Vogels te voorschijn? erkoop en woordelijk iet de ver wen. Daar- i belangen antwoorde- en enthou- practisch is idwerkelijk studies en elijk werk waarbij de en aan een >ofd Perso- 13. iven U kunt Uw sollicitatie-voor- tien van een recente pasfoto richten aan de afdeling Personeelzaken van de Co öperatieve Centrale Boeren leenbank, Fellenoord 15 K Eindhoven. te zien,ondergaat 5u van te laten liggen. Afgezien van her haaldelijke opwekkingen om de al gemene ledenvergadering toch voor al te bezoeken is elk nummer van zestien pagina's boordevol gevuld met een baaierd van onheilspellende berichten. Een greep uit het herfstnum mer: „Ongelukken aan de lopen de band"; „Circusoorlog in Lim burg"; „Beer brak poot"; „Maas trichtse beren dreigen te verdrin ken"; „Trapeze raakt los, echt paar ernstig gewond"; „Beer valt dompteuse aan"; „Franse zangeres door leeuw aangeval len"; „Circus Heros vlucht voor mooie weer"; „Circus Rancy vlucht uit Valkenburg"; „Finan ciële tekorten nekslag voor jeugd- eirens Roberti". „Dan hoef ik u niets meer te zeggen", roept de heer V. d. Brandhof, „het is een grote rot zooi in ai die circussen en dieren tuinen". Persoonlijk is hij dan ook ver heugd, dat hij tijden® het komend uitje van het bejaardentehuis de keus heeft uit twee mogelijkheden. Een snelle opiniepeiling in de eet zaal heeft hem duidelijk gemaakt, dat de meeste bewoners de voorkeur geven aan een bezoek aan het sa faripark De Beekse Bergen in Til burg. „Dat moeten zij weten", zegt hij schouderophalend, „ieder zijn meug. Maar mijn vrouw en ik gaan naa,r het Evoluon in Eindhoven. Dat is tenminste leerzaam. Daar steek je nog eens wat van op". Uit zijn eigen jeugd herinnert hij zich nog slechts vaag de clowns uit de circussen, die hij met zijn ouders bezocht. „Ach hoe ging dat", zegt hij, „je was nog een kind, je werd meegesleept. Later heb ik in Zuid- Afrika de dieren in hun natuurlijke omgeving gezien. Sindsdien besef ik des te beter hoe gruwelijk het is om leeuwen en olifanten in kleine be nauwde hokken op te sluiten. En dat alleen voor het vermaak van de mens. Alles, wat er op dit ogenblik gebeurt, die zogenaamde safari-par ken bijvoorbeeld, dat is geen dieren bescherming. Laat je toch niiks wijs maken, dat is je reinste d'ierenex- ploitatie". Iemand heeft eens gezegd: „Als we de kreten van alle dieren op aarde die door de mens misbruikt werden, eens konden horen, dan zouden we ons schamen." Dit be sef zou gevolgd moeten worden door een daad. Het lidmaatschap van het Jack London Verbond zou natuurlijk zo'n daad kunnen zijn, maar de heer V. d. Brandhof zwijgt terzijde af doende. De praktijk heeft hem geleerd, dat bescheidenheid juist één der grote deugden van zijn Verbond is. Neen, de suffe leeuwen van Boltini zullen er geen weet van hebben en Toni zelf, Toni, de grootversierder, die de scepter zwaait over een chaotisch rijk, dat hij met veel bravour „het grootste circus van de wereld" noemt, heeft a1 meermalen laten weten, dat hij zijn opponenten niet serieus neemt „Een stelleje senieb grijsaards", zegt hij, „probeert mij, Toni Boltini, de wet te lezen. Een belachelijke zaak,, waarover ik me met eens wens op te winden. Laten ze maar schelden in hun clubblad. Er is toch geen hond, die het leest."

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 17