mm VON THADDEN VOORZITTER AF? N.P.D. overleefde fiasco Synode geneigd tot meer praktische pastorale besluiten van de verkiezingen TWEED België zonder hippies versteege zuiver wollen STMEISJE SOLIDAIRE PRIESTERS BIJZONDER RUSTIG EN VOORZIEN VAN GOEDE PAPIEREN DE MAJVTELSPECIAJLIST Geen land heeft zoveel toekomstige bourgeois >r direct: dekking 5,— per meter Dreed 3. el.: 6857 o Door mgr. dr. J. DeHepoort WENDTNG TEGENSTELLINGEN KERKELIJK recht soms in strijd met rechten van de mens Schulden Eén van onze vele nieuwe mode-suksessen in tientallen frappant mooie dessins en kleuren maten32t/m46 stélgerust de hoogste eisen Breda: Ginnekenstraat29 DE STEM VAN VRIJDAG 17 OCTOBER 1969 ;el intern. Hoog loon. >E KORENBEURS", 1.01178-402 meter 135,— meerdere eed, 148,— per meter nz. enz. di, 12,80 per rraad. MIDDELBURG LANGE DELFT 103-105 TEL. 01180-7684 'Filialen: ■s-Gravenhije. Groningen, Heerlen ROME Toen we zaterdag hier kwamen, zijn we uiteraard liet eerst in aanraking gekomen met de z.g. solidaire priestergroe- pen, want de synode was alleen nog maar geopend door de paus en is feitelijk pas maandag be gonnen. Mijn eigen ervaring van deze priestergroepen is, dat ze zich bijzonder rustig hebben op gesteld op een enkele uitzonde ring na. Er zijn een paar kleine demonstraties geweest, zowel van uiterst rechtse groepen als van linkse groepen, maar ik ben bang, dat deze in de buitenlandse pers zijn overdreven. Het is nooit tot een echte „contestatie" gekomen. De solidariteitsgroepen hadden bijzonder goede working-papers en zijn het eens geworden om ge zamenlijk uit te gaan van het „rode boekje", dat was samenge steld door de Nederlandse Sep- tuagintgroep. Directeur van het Instituut voor Europese Priesterhulp te Maastricht). Oneens zijn ze het gebleven over Je te volgen methode. Daar tekenen zich duidelijk twee Stoepen af, ik zou haast zeggen, de Germaanse groep, als ik daar da® ook België bij mag rekenen: Ne derland, België, Duitsland, Oost en - topese landen: Frankrijk, Italië en tijk, tegenover de meer Latijnse Eu- Spanje. De eerste groep heeft veel meer uitsluitend flegmatisch inge- en wil een realistischer beleid voe ten. de andere groepen zijn eigenlijk steld en willen meer „constateren". Hier en daar hoor je nog wel gelui den, dat men op het einde, dus tegen het weekeinde, nog een provoceren de actie verwacht, maar ik gelo >f toch niet, daf dat erg reëel is. De priestergroepen hebben zeker, dacht ik, enorm vee] bijgedragen om een zeker spanningsveld op te roe- Pen tussen en ook in de synode en daardoor een positieve bijdrage ge leverd. Zij hebben natuurlijk ook per [and toch wel echt veel contact ge- aad met de bisschoppen zelf. Het is "iet gekomen tot een officieel con tact. De paus heeft op hun brief, waarin om zo'n contact werd ver docht, antwoord gegeven. Dat is be- [etd; het zal niemand verwonderd "ebben, dat hij niet direct tot een ?esprek overging, maar van de an dere kant heeft het feit, dat hij ge antwoord heeft, toch wel een goede l"druk gemaakt. Het tweede punt wat de synode be treft. De opening door de paus werd aanvankelijk heel erg verschillend be oordeeld. Er zaten voor een optimist wej enige punten in die positief wa ren die een opening konden geven, floeren, en de meesten dacht ik, n-. dat er tocdl eigenlijk maar tl» 11 de oude theologische opvat- .)verd gedacht en dat is later, jk; ook wel waar gebleken. io hijzonder goede wending heeft ml„Sy.n0de genomen, zo heb ik het ten- mol: ®rvaren' OP de eerste voor- a® (maandag) door de interven- r.„.van kardinaal Suenens, die di- w»7„a?",s?uurde op een echte ver- Kaïs- J^ng van de collegialiteit. onm»T. Suenens van België, die een! a j"We ziin het tenslotte femL u r grondprincipes, betref fend j Primaat enerzijds, betref- schonnA collegialiteit van de bis- niet vS|a erzlids' Laten we daar erder over praten. We moeten praten over de uitvoering daarvan. En dus tot pastorale beslissingen komen". Naast hem heeft patriarch Meouchi uit 't oosten (Libanon) een bijzonder goede indruk gemaakt door te wij- Ik dacht, dat we mochten zeggen dat op het ogenblik de synode op gang aan het komen is en een ge zicht begint te krijgen in die zin, dat de debatten over theoretische ach tergronden kort zullen zijn en men werkelijk zal overgaan tot pastorale beslissingen- Over het algemeen wordt het ont- werp-schema, dat we te eenzijdig vonden, te statisch ,te veel als cen traal klimaat van de paus en te wei nig van de bisschoppen uit gezien. En dan is er natuurlijk wel een enorm verschil te constateren tussen de verschillende continenten. Of schoon ik er toch wel graag bij wil zeggen, dat de Afrikaanse aarts bisschop uit Zambia ook heeft ge zegd, dat ook Afrika de indruk heeft, dat Rome alles wil doen en te wei nig kans geeft aan de lokale kerken en dat daardoor juist het gevaar ont staat dat iedere kerk zijn eigen weg zal gaan. Nu kom ik aan punt drie en dat vind ik eigenlijk het meest interes sante. Zo gauw wij \hier waren, heb ik namelijk gezocht naar een derde reeds jarenlang verwezenlijkt is en waar de westerse kerk eigenlijk naar school kan gaan. oosterse kerk, waar de collegialiteit zen op de patriarchale synode in de groep buiten de priestergroepen en de eigenlijke synode, een groep van afgevaardigden van de priesterra den. Het bleek al gauw, dat er wel enige waren. Het had ook in de kran ten gestaan, dat Rome de allerlaat ste dagen een beroep had gedaan op de bisschoppen om vertegenwoor digers van de priesterraden mee te brengen. Er is een voorbespreking geweest tussen zes Europese landen en drie Zuidamerikaanse landen, vertegen woordigers dus van dep riesterra- den daar, over de positie, die men tijdens de synode wilde innemen: ver tegenwoordigers van België, Duits land, Frankrijk, Oostenrijk, Neder land, Zwitserland, Zweden en twee Zuidamerikaanse landen. Hoofdten dens van het gesprek: aansturen op pastorale beslissingen. Er was eigenlijk, dacht ik, maan dagavond even een inzinking te constateren in de hele atmosfeer in Rome, een begin van een pessimis me. Alting van Geusau had op het Idoc een aantal lezingen georgani seerd, waarvoor weinig belangstel ling bleek te bestaan, maar er kwam wel een plan uit, om een noodkreet te laten horen als een oproep aan de synode om tot praktische beslis singen te komen. Deze noodkreet is niet doorgegaan omdat de plannen zzich verder ontwikkeld hebben. Er werd namelijk besloten, dat een groep van zeven of acht Europese landen een voorstel zou doen op de vergadering bij curie-kardinaal Wright, die dinsdagmiddag plaats had. Het was een oijeenkomst, geor ganiseerd door kardinaal Wright als hoofd van de congregatie voor de priesters, waarop hij de bisschoppen uitnodigde en de priesters die zij meegebracht hadden als vertegen woordigers van de priesterraden. Op deze bijeenkomst is het tot scherpe tegenstellingen gekomen. Aan de ene kant stond de groep bis schoppen en priesters uit Europa en drie landen van Zuid-Amerika, die 'n interventie hadden voorbereid. Zij deden n.l. op een bepaald moment het voorstel om hier een perma nent iets van te maken en dit is als een bom ingeslagen. Van de andere kant kwam heel scherp protest van de Afrikaanse bisschoppen die met name tegen West-Europa zeiden: „Probeer niet jullie problemen aan ons op te drin gen". Men betoogde, dat in Afrika de ze problemen van collegialiteit, van democratie in de kerk niet leven en ook niet de problemen rondom het celibaat. Hetzelfde werd betoogd door de bisschoppen van India, van Pakistan, van Ceylon, die zeiden: „Dat zijn niet onze problemen en wij wensen ook niet, dat deze problemen door Europa naar ons worden gebracht". Merkwaardig genoeg kwam de fel ste stem ook van alle Oosteuropese landen, eerst van kardinaal Wyszins- ki uit Polen, woensdag op de tweede bijeenkomst van die aard nog van Tsjechoslowakije en van Joegoslavië: ..Bij ons leven deze problemen niet". De landen achter het ijzeren gordijn en ook de nieuwe kerken in Afrika zeggen: „Wij hebben roepingen in overvloed. Onze seminaries zijn over vol. Onze priesters hebben nog het imago dat de priester vroeger in Eu ropa had en u probeert nu verder de moeilijkheden van West-Europa bij ons te brengen". „Ik dacht dat al deze betogingen hierop aansturen, dat er een regio nale oplossing moet komen voor zo veel mogelijk pastorale problemen. En dit is woensdag met name op de tweede bijeenkomst bij kardinaal Wright door kardinaal Alfrink be toogd. Aangezien de problemen ver schillend liggen, zullen ook de oplos singen verschillend moeten zijn en mijn verwachting, waarmee ik graag wilde sluiten is dan ook, dat de sy node zich gaat ontwikkelen in het concreet maken van de collegialiteit en de eigen verantwoordelijkheid van de regionale kerken. Tenslotte wou ik nog zeggen, dat tussen de priesters van Duitsland, van Oostenrijk, van België, van Frankrijk, van Nederland, van Zwit serland, van Zweden besloten is om voortdurend in contact te blijven, met elkaar deze problemen te blijven be studeren. J. DELLEPOORT (Van een onzer verslaggevers) NIJMEGEN De kerkelijke wetgeving van de r.-k. kerk strijdt in sommige opzichten met de rechten van de mens, in 1948 door de V.N. afgekondigd. In ander opzicht kan men op dit ge bied een voorbeeld nemen aan de kerkelijke wetgeving. Dit is de conclusie van een groep rechtskundigen uit Euro pa en Amerika, die naar deze materie een onderzoek hebben ingesteld. Het resultaat van dit onderzoek is gepubliceerd in het jongste nummer van het inter nationale tijdschrift voor theo logie. Aan het onderzoek heeft ook de Nijmeegse canonist en lid van de post-conciliaire com missie tot herziening van het kerkelijk recht, prof. P. Huizing s.j. medewerking verleend. Wettelijk is het bijvoorbeeld niet mogelijk in beroep te gaan tegen een beslissing van de Ro meinse curie. De kerkelijke rechtbanken houden zich bezig met huwelijksprocessen en pro cessen over werkelijke rechts geschillen komen zelden voor. In de praktijk is de hele rechts bedeling een gunst van de ker kelijke overheid, waarbij de be langhebbende buiten de gang van zaken wordt gehouden en de beslissing niet wordt gemoti veerd. Sinds kort echter is aan de curie opgedragen bij straf rechtelijke processen bepaalde normen aan te houden en in ieder geval de betrokkene te ho ren. Maar een onpartijdige, onaf hankelijke rechtspraak ontbreekt in de katholieke kerk. Als een bisschop een conflict heeft met een priester, dan is er geen on afhankelijke rechterlijke instan tie die een onpartijdige uitspraak kan doen. Dat is moeilijk aan vaardbaar, zowel voor de be trokken priester als voor de ge meenschap. (Van onze correspondent dr. F. Schlomann) BONN Het is begrijpelijk dat het „buitenland" de ontwikkeling van de NPD met zeer wantrou wende blikken gadeslaat. Maar het was uiteraard overdreven dat men tijdens de verkiezingen in West-Duitsland vrjjwel alleen aandacht had voor de neo-nazis- ten. Men kon immers vlak voor de verkiezingen zien, dat de neo nazi's op zijn hoogst maar net over de drempel van de vijf pro cent stemmen zouden komen. En toch werden Westduitse journa listen, die dit durfden te schrijven, in het buitenland vaak uitgela chen. De kiezers in de Bondsrepubliek brachten voor 95,2 procent hun stem uit op de democratische partijen, en de NPD kreeg slechts 4,3 procent, en dus bleef het parlement voor hen gesloten Het is moeilijk te zeggen waar de vreugde over dit feit het grootst was: binnen of buiten de Duitse grenzen. Natuurlijk is het ook onjuist om de NPD als niet-bestaand te beschouwen Het fiasco aan de stembus is voor de partij wel een ernstige klap, maar niettemin blijft hij in leven. Vergele ken met de verkiezingen voor de Bondsdag in 1965 werden thans twee maal zoveel stemmen behaald. En men moet ook niet vergeten dat de partij bij de huidige verkiezingen voor de Bondsdag aan zgn. twee de stemmen (in West-Duitsland heeft elke kiezer twee verschillende stem men) in Rijnland en de Palts. Hes sen en Beieren meer dan 5 procent kon behalen, en in het Saargebied zelfs 5.7 procent- Von Thadden had bij de laatste verkiezingen op twaalf procent gere kend, en hij kon, evenals destijds Goebbels tegen het einde van de oor log, zijn teleurstelling moeilijk voor zich houden: „De massa van de West duitsers toont noch politiek inzicht, noch karakter te bezitten". Sympto matisch voor de huidige toestand binnen de neo-nazi-partij is dat hij aan de komende gemeenteraads-ver- kiezingen begin november in Noord- rijn-Westfalen niet wil meedoen. En het gebouw, dat in Bad Godesberg aangekocht is als zetel voor de partij - die thans in Hannover zijn centrum heeft - zal weer verkocht worden om aldus de enorme schulden van de par tijkas wat te verminderen. Daarbij komt dat er kans bestaat dat de regering een wetsontwerp zal indie nen, waarbij de partij verboden zal worden. Natuurlijk is het niet zeker of te bewijzen zal zijn dat de partij 'met de grondwet in strijd is. De mo gelijkheid dat de regering met een dergelijk ontwerp zou komen schrikt reeds heel wat leden en aanhangers af Van de ander kant mag men aan nemen dat het politieke radicalisme in West-Duitsland weer kansen krijgt. Het nationalisme kan in West-Duits land weer opleven, nu Bonn zich na der schijnt te beraden op een nieuwe oost-politiek, met name tot een er kenning van de Oder-Neisse-grens en van de DDR. Het is een vraag of de NPD de komende vier jaren zal weten te doorstaan. Misschien kan de partij zelfs attractiever worden als tegen hangers van de nieuwe linkse coalitie en zodoende wat invloed uitoefenen op de conservatieve leden binnen de FPD De anti-neo-nazistische krachten in West-Duitsland, die tot dusver met hun tegenstanders alleen met knup pels en geweld debatteerden, zul len moeten leren met zakelijke argu menten te komen. Misschien zullen we op de eerst volgende partijdag van de NPD, op 14 tot 16 november a.s. in Saar- brücken nader over d enieuwe koers der partij vernemen. Het is nu nog de vraag of Von Thadden voorzitter blijft of misschien wordt vervangen. (ADVERTENTIE) DEN HAAG ROTTERDAM LEIDEN HAARLEM AMERSFOORT BREDA TILBURG UTRECHT (Van onze correspondent) BRUSSEL Buitenlandse bezoe kers van België is het - volgens de resultaten van een enquête naar indrukken van hun verblijf - opge vallen, dat in het stadsleven het hip pie-fenomeen totaal ontbreekt. Wel iswaar hebben zij in de grote steden zoals Brussel, Antwerpen en Luik ook wel extravagan opgetuigde fi guren gezien, die op beide halfron den thans een eigen gezicht willen geven aan de huidige generatie, maar dat scheen hun in tegenstel ling tot andere landen meer inciden teel en deed daardoor zelfs bepaald vreemd aan. Nergens heeft men op openbare plaatsen die kenmerkende verzamelingen jongelui aangetroffen, die hun ongenoegen met de maat schappij uitdrukken. Inderdaad moeten buitenlanders die een beetje verder kijken dan het bekende ondeugende Brusselse Man neke of de gemobiliseerde Brugse kantwerksters er van staan kijken, dat.hier in het hart van West-Europa de jonge mensen in een soort comfor- mistische oase leven. Wie van Am sterdam, Londen, Parijs, Stockholm, Kopenhagen, Berlijn of Frankfurt komt en België sosdologisch niet heeft bestudeerd, verwacht normaal op het kruispunt, dat Brussel is, in het hart van het hippie-rijk te be landen. Nergens is hier echter iets van te bespeuren. Het omgekeerde is veeleer ken schetsend. Belgen, ook Brusselaars, die een dagje of wat Amsterdam hebben „gedaan", komen hoofdschud dend terug en alle impressies over de zelfde kam scherend, de walletjes vermengend met de Dam en het Leidseplein, hebben zij het met de buren over „Sodom en Gomorrha". „Wat leven wij dan toch in een ge lukkig rustig landje is een uit spraak die men hier geregeld hoort. Onwillekeurig is men dan geneigd te denken aan Heines woord, des tijds bestemd voor Holland, dat hij daarheen zou gaan als de wereld ver gaat, omdat alles er honderd jaar later gebeurt. Deze boutade kan ech ter niet op België van toepassing zijn, want (althans wat de jonge ge neratie aangaat) gaan de tijdsver schijnselen eraan voorbij. Wanneer men chronologisch alle vernieuwin gen overziet, waarmee sinds het ein de van de oorlog de jonge mensen zich hebben gemanifesteerd, blijkt in België niets wortel te hebben ge schoten. Nozems, beatniks, provo's, hippies, stuk voor stuk zijn deze ui tingen aan de jeugd voorbijgegaan. Incidentele pogingen liepen zowel dood door gebrek aan interesse als door klappen vam politiële gummi knuppels. Soms probeerden groepjes het Brouckèrepleim in het hart van plaats te veroveren of in de drukste winkelbuurt, de Nieuwstraat, een happening te houden. Maar bij ge brek aan ruggesteun van een behoor lijke aanhang en een sympathiseren de pers, waren zij gewoon speelgoed in de handen van de politie en kraai de geen haan naar de niet malse klappen, zodat hun voorgoed de lust verging. Afgezien van de studentenrevol te is de jongste generatie in België door geen enkel fenomeen, dat in de loop van de laatste kwarteeuw in zoveel landen deining gaf, gegre pen. Zelfs uitbarstingen, veroorzaakt door rock of pop in overtreffende trap en waarbij dan een aantal stoe len het leven moesten laten, hebben zich hier niet voorgedaan. Weliswaar wordt er hier en daar een betrapt op het inhaleren van een „duizeling wekkend sigaretje", maar men kan dat bezwaarlijk een echte instelling op de tijd noemen. De jonge generatie in België is een levende afspiegeling van het maatschappelijk bestel. De geest, die daarin leeft, verbiedt eenvoudig eni ge extremiteit. Geen enkel land heeft zoveel „bourgeois" of die het wil len worden, ais België. (ADVERTENTIE) Voor de volle 100% puur tabak

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 19