Orleans
een badplaats met
Europese Kuizen en
Oostenrijkse ijsjes
OP VAKANTIE IN CHINA
door
Colin McCullough
27
?SOASJeA
apuoojaq
.qoje-N
uj j0ia1j
ïjDQ
•linuas
uoauJooA
looquiAs
OilD)
Sir.TJ&DA
JajpSooz
VDD7J
-iao.il
ai
•uaaisaB
J9A9M
W=n|
•suaAai
jsasn as
-uiauioy
ajqpOJaq
Bfudo
•s&ujioiaq
/aap
PuapfliS
urujjuojj
U) SjDPId
*omsni
puau
•uaxiuo
apuiaajA
«Ff
-laaiuJOji
-pUJMdO
ipoq«»W
-isjaAjun
japtijlAo
-jooq
pjoom
-BaoA
uajnaz
Suiu
'UaTHÜo
ipatpsdia
piajq
-aBijn
doo|6njai
jnnBij
aqssiBoi
-omAiu
■tfl?ï»PU|
-;ssm
ïunmas
-TjaUBpno
*HW$! icp
PJooMfiq
Wasui
paoBujapj
pffuaojd
jusuisjjdd
-ap sudjj
lads
■uajpqaB
saiiDN ap
-6lU3J»A
ippmpfil
$jd)pddj6
aqasiuj
-appDD
uajai>
•uapaoS
tjUITj
-jauido
apuauoq
ap5aza6
êdda
pfojSsmq
600
tj a Bum
rajqwair
ujniiio6
JDOA
looquiAS
jaipBooz
uaiumapj
6ua;uD
•ipauim
|PCd|Wl[Jd
,IE2B23
DE STEM VAN ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1969
jchuren 12 J. Mar ij nissen
Wagemakers, 14. L. JongiiJ3
Broos, 16 C. Verkooyen 17
uvter. 18 Van Hornier»!,. t\
tuyter, 18 Van Hooijdonk-Luvt«t
Linders. 20 C. Braspenning,,'
van Steen, 23 P. Jonkers L
1. Danen, 25. M. de Vethem. 4
C. Roosendaal op Orleans
duiven: 1 W. Heynen of
■auwen, 3 A. Hellemons, 4 J
Sanden, 5 L. Suikerbuyk
is, 7 J. Notenboom, 8 CR„
s, 9 C. Goorden, 10 G. van G?"
11 J. Lambregts, 12 Q. van rn
Dekkers, 14 H- Wulms, 15
cers, 16 C. Dirken, 17 C Geen
V. Brouwers, 19 W. van Zundeït'
B. Maas, 22 Gebr. Brouwen V,'
■otters, 24 en 25 P. van Une3
machtige combinatie Etten
met 524 duiven: 1, 2, 20 enz
is toe maar jongens, 3, 5, 32
;nz. C. Luyckx, 4 C. Daelmaji
..auwen, 7 Adr. Valentijn 8
lien, 9 en 13 Adr. de Ro'oij
Rommers, 11 en 14 H.
Hermes, 15 Adr. van
it. Buys, 17 P. Janssnes, 18
rbregts, 19 P. Lauwen enz.
PEKING Het regende in Peking, toen we naar het station reden; zo'n koude grijze
regen, die met bakken tegelijk naar beneden komt. „Kijk", zei ik, „het is nog
„let te laat om de reis af te zeggen." Mijn vrouw Regina keek eens op zij naar ons
9-jaar oude dochtertje. Haar Chinese strohoed was verfomfaaid, toen ze een binnenband
probeerde op te blazen. „Nee", zei Regina tenslotte, „alle koffers zijn gepakt en
a||es is klaar. We gaan." Ik vroeg aan mijn tolk of het weer in Peitaho net
jo slecht was als in Peking. Maar zoals gewoonlijk was hij niet erg spraakzaam.
Het is nat in Peking", zei hij hoofdschuddend. „Te veel regen."
'osterhoutse Bond met 415 duiven-
Kops, 2 A. de Rooij en zonen'
L. Kops, 4 C. de Leeuw, 5 M van
ers. 6 C. van Dongen, 7 P. Snoe
8 J. Koreman, 9 M. Koreman «1
3e Vries-Van Beek.
smaal goeie
DEN bruinen
moest hem gelijk geven. Het had drie dagen regelmatig geregend; bepaald niet
I het soort weer dat iemand enthousiast kan maken voor een treinreisje van 200 mijl
naar de kustplaats Peitaho aan de Golf van Chihli, grenzend aan de Koreaanse Golf (bij
je Gele Zee). Tot zover de aardrijkskundige gegevens.
DNKE DRAGT: TORENHOOG
MIJLEN BREED. Uitg. Leo-
1, Den Haag).
In ieder geval leek het aanvankelijk een goed idee, We konden vrijdags naar
Peitaho vertrekken, 's Maandags zou ik weer naar Peking terugreizen, daar een week
werken en de volgende zaterdag teruggaan naar Peitaho om Regina en Katharine
op te pikken, waar de temperatuur al vroeg snel opliep.
Een overzicht vanaf een rotspunt van het strand hij Peitaho. Katharine, het dochterje van Colin McCullough op de voorgrond.
P»D)
3fiiapf!l
BjlDUipOp
.4
•Wiz
-sjuojd
heid" van het dorp ook geen gewe
ren hebben.
Het water is ondiep en warm en
erg zout. Maar er is een badhuis
met koude en warme douches- De
ligstoelen zijn gratis. Op het strand
zelf kun je heel prettig wandelen,
maar het is interessanter om door
een smal laantje op de top van de
rots te lopen, waar de oude zomer
huizen villa's is wellicht een be
ter woord die 40 of 50 jaar ge
leden gebouwd werden, te bekijken
zijn. Al deze huizen hebben een
Europees „uiterlijk". Enkele van de
grotere hebben 10 tot 15 kamers en
grote pilaren aan de voorkant. De
meeste huizen staan leeg en er zit
ten blinden voor de ramen. Het is
echter wel duidelijk, dat de Chine
zen ze goed onderhouden hebben.
Sommige staan op stukken grond,
die groot genoeg zijn om „staatjes"
genoemd te worden en het is merk
waardig om te zien, dat de tuinen
en brede lanen bedekt zijn met ko
ren en uienplanten.
Het hotel waardin wij logeerden,
was wit en groen geverfd en de
brede veranda liep er bijna hele
maal omheen. Er stonden rotan
stoelen en tafels, zodat we er
's avonds, als het wat koeler werd,
konden zitten en over het weer pra
ten. Wij hadden één grote kamer
met twee bedden (die we tegen el
kaar aan schoven zodat we er met
z'n drieen in konden slapen, als ik
er was), een houten w.c. en twee
kasten. Twee andere gezinnen in
hetzelfde gebouw hadden ook derge
lijke kamers, terwijl er voor ieder
gezin een aparte badkamer met
toilet, wastafel en douche was.
Sommige ambassades, zoals de
Tsjechoslowaakse, huurden hotels
voor het gehele seizoen. In ieder
geval probeerden de Chinezen zo
veel mogelijk mensen met dezelfde
nationaliteit in één huis onder te
brengen. Iedereen scheen daar de
voorkeur aan te geven. Over natio
naliteiten gesproken; er deed zich
ook een grappig incident voor. Of
het nu toevallig zo uitkwam of het
tevoren zo was gearrangeerd, aUe
Oosteuropese diplomaten waren ge
huisvest aan de ene kant van het
'„buitenlanders-dorp" en alle wes
terse aan de andere kant- Precies
in het midden zaten de Joegosla-
ven.
Ik had niet veel tijd in Peitaho;
slechts twee dagen. Ik vertrok maan
dags weer naar Peking en was de
enige buitenlander in de trein van
6.30 uur. Mijn vrouw en dochter
brachten me weg. Ik gaf ze de raad
niet teveel in de zon te zitten en op
te passen bij het zwemmen. Ik
moest wat boeken en truien mee
terug brengen.
„Zeg pa", zei mijn dochter, „voel
je je nu niet een beetje als een wis
sel." En ik deed het nog ook...
(Copy-right De Stem/The Globe and
Mail, Toronto)
u»8o|H
A«T
TSJOA
9tpt?At»|S 5DDU1
jeSoïT -jaojd
•MnoqpuD)
30OU&IDZ
lit toekomstverhaal voor de jeugd
t de jonge Edu als planeetonder-
cer naar Venus. Omdat op aarde
1 bossen meer zijn wi] hij daar
studie gaan maken van de wou-
die „als vuur zo heet, een to-
loog en mijlen breed" zyn. Een-
.1 op Venus hoort hij tot zijn ont-
ing dat de wouden verboden
De mensen leven, volkomen ver-
imd van de natuur, in een super
mische. reusachtige koepel. Toch
gt Edu er na verwoede pogingen
im uit deze moderne gavangenis
intsnappen. Dat hij daarna toch
vrij is, ondervindt hij op een
staanjagende ontdekkingsreis,
schrijfster is er in geslaagd om
legrijpelijke taal een beeld op te
>en van een vertechniseerde we-
Tijdens een reeks spannende
nturen wordt in de hoofdpersoon
conflict uitgevochten, dat ont-
t wanneer men een „robot" in
vergeten natuur plaatst. Met veel
tasie heeft Tonke Dragt opnieuw
heldere, boeiende roman geschre-
ERTUS AAFJES: EEN LADDER
IEN EEN WOLK (Meulenhoff f
Tijdens enkele reizen naar Ja-
is de Hoensbroekse dichter Ber-
Aafjes op het spoor gekomen
in de termen te blijven van
aantal verhalen over een Japan-
echter Ooka, die leefde van 1677-
recht sprak in Edo, het huidige
10 en om zijn wijze uitspraken bij
leven al legendarisch was. Dank
straatvertellers zijn de verhalen
nd gebleven (en vermoedelijk
wel uitgebreid). Aafjes trof een
erking van die verhalen aan, die
in staat stelde er een Neder-
Ise versie van te maken. Ze zijn
indeld onder de titel „Een lad-
tegen een wolk", verschenen bij
ilenhoff, Amsterdam.
oor de verteller Bertus Aafjes
t dit een kolfje naar zijn hand
geweest. Als een tweede Salomon
rechter Ooka door zijn stad, luis-
nd, kijkend, filosoferend en recht
kend op een manier die voor zijn
ongekend was. Behalve rechter
oka ook speurder, maar een die
11 gewapend is met wijsheid. Ie-
verhaal in dit boekje is onder de
len van Aafjes een dichterlijk,
nkelend stukje vertelkunst ge
en, boeiend en geladen met een
mde spanning. Aan de sfeer die
bundeltje typeert dragen mee
Tapanse prenten bij die telkens
erhalenreeks onderbreken, zonder
ze overigens op die verhalen be
king hebben. Op het omslag
ligt de uitgever een tweede turn
over Ooka aan, eveneens in een
erking van Aafjes.
GREUP-ROLDANUS: LEVENS-
rAARLIJKE MANNEN (uitg.
Querido's uitg)
heruitgave in goedkope editie
amander) van een gezellig ou'
■ets boek, in de goede zin van
woord. De schrijfster kan ver-
1. Ogenschijnlijk in een v0
tijd - wat langdradige V'3".'
door haar scherpe opmerking»"
en stillistische bekwaamhei
hel toch wel boeiend. Het in
speelt in een burgeüjk min
1750 en pendelt tussen Goes en
terdam In een typerende
ling wordt een geschiedenisP*
it, die alle menselijke dfuf
ideugden in voorbije maatscnap
ie verhoudingen zo weerge
tien het gevoel heeft ar zeU
te lopen.
LLIAM FAULKNER: j®
SDROOM (uitg. A. W. Bruna
cht) The
Nederlandse uitgave van
ing Tree" Een zeer P°eti^L_
lal, waarin Alice in het w°"..
van haar dromen wond ,1)
turen beleeft en verrukkelUKe
oetingen heeft Voorzien
ïtige pentekeningen is dit
lijk boekje, dat niet alleen
maai ook ouderen zal J
rasechte verteller, die gei P
doo. de natuurlijke °m^2en
:yn woon uis goed rond?.eQk^p
en zijn fantasie de vrye loop
PEITAHO,
Ia China krijgt men niet vaak de
kans om te reizen en Peitaho leek
it. Aan het begin van deze
«uw werd het een populair zomer
verblijf voor rijke Chinezen, missio-
diplomaten uit Peking
a Tientsin. Ze bleven er de hele zo-
ter en woonden in Europees aan-
huizen langs de kust. Sinds
ie oorlog gebruiken de Chinese com-
aiaisten de plaats als rustoord voor
iet kader en de arbeiders en als
hider-vakantiekamp. Nu mogen er
weer diplomaten naar toe.
orig jaar nog was Peitaho geslo-
verklaard voor diplomaten. Nie
tend wist waarom. Maar deze zo-
»er werd de plaats weer openge-
itrld, al was het slechts voor twee
tianden. We besloten te gaan. De
moesten wel gereserveerd
'orden. De prijzen waren ongeveer
1,15,40 en 12,25 gulden. We namen
ie duurste kamer.
Op dezelfde dag dat ik aan het
sinisterie van buitenlandse zaken
'«stemming vroeg om naar Peitaho
te gaan, kreeg ik die. De politie was
volgende stap. Mr. Chang, mijn
t, vulde de nodige papieren in en
lil ze met onze paspoorten op
politiebureau- De volgende dag
tilden we de paspoorten én de reis-
zonder welke niemand een
tein. of vliegtuigkaartje kan kopen,
tanen afhalen.
l'iteindelijk werden we m-t pas-
Men, treinkaartjes, reispapieren,
uSers, sandwiches, een tinnetje
H en een fles limonade in een
110 „gepropt" en gingen we op
i!8- Op de politiepost in het station
roesten we onze paspoorten en reis-
tfcen laten controleren. We wa-
1 aan de late kant Mr. Chang
de controle voor zijn rekening,
"Wijl wij ons naar de trein haast-
®- Op het moment dat de machi-
Jd met een fluitsignaal het ver-
•eksein gaf, kwam mr. Chang aan-
ifflnen, gaf de papieren en groette
een kort gebaar.
Het was een lange passagiers-
'e®, die behoorlijk vol was. Maar
'waren maar een paar Chinezen
duurdere kaartjes hadden ge-
«"t (zoals wij) en dus comfortabe-
konden zitten. De rest van de
'eSM was bestemd voor de z.g.
"He stoelen-kaartjes". Er zijn
™voudige, maar harde houten ban-
m aangebracht. In ons compar-
«tant reisde ook de jonge vrouw
een Fins diplomaat met haar
ee jaar oude dochtertje. Voldoen-
Wel,
dus. Er waren een kleine
een lamp hij het raam en vier
j'PHanken. Twee daarvan hadden
■asens en daar zaten wij op. De-
„ta lakens en kussens lagen keu-
«pgevouwen in een hoek- Katha-
tapb k natuurlÜta °P een hoge
Het bleek al snel dat we het bier
-nodig hadden. De restauratie-
«h? WaS ^akb'i- Al5 we trek in
hadden konden we daar gaan
L U en een biertje drinken, terwijl
H Mr 'le4 Chinese landschap ke-
Üet' 1 zoveel wa® er niet te zien
landschap was vlak en oninte-
ant tussen Peking en Peitaho:
te noteren in een groot boek. Wij
wandelden of zaten maar wat in de
kleine kamer, waar een lange tafel
het middelpunt vormde. Hij was be
zaaid met Rode Boekjes en Chinese
tijdschriften in verschillende talen.
In al die tijd werd me slechts één
vraag gesteld: waar het paspoort
van mijn dochtertje was. Zij was bij
geschreven in het paspoort van haar
moeder, wat in Canada vaak gedaan
wordt. De man accepteerde de ver
klaring, maar vond het idee kenne
lijk toch wat vreemd. Ik weet niet
of het altijd zo is, maar juist op het
moment dat de politiemannen klaar
waren met de passen-controle, arri
veerden de wagens die ons naar de
hotels zouden brengen: drie oude,
maar met veel liefde onderhouden
karretjes. Het was al donker, toen
we betaalden: 4 gulden per persoon
en twee cent voor iedere koffer.
Het duurde ongeveer een kwar
tier voor we bij ons hotel arriveer
den: we konden niets meer zien, We
bekeken onze kamer maar heel op
pervlakkig en lieten ons bijna on
middellijk op bed vallen. In de korte
periode voor we in slaap vielen, her
kende ik de reuk van zout water en
pijnbomen, en in de verte hoorden
we het geruis van de branding. Eén
keer werd ik wakker die nacht. Ik
ging uit bed om even naar buiten te
kijken. Het was nog steeds donker,
maar desondanks zag ik toch twee
soldaten voorbij het hotel wandelen,
het geweer (meit bajonet) over de
schouder.
Katharine was al om zes uur wak
ker en „eiste" dat iemand, wie deed
er niet zoveel toe, met haar naar
het strand zou gaan. Haar moeder
en ik waren echter minstens even
nieuwsgierig en binnen een kwartier
waren we aangekleed en stonden op
de hoek van een kleine rots, die
langzaam afliep in de richting van
het strand- Beneden ons strekte zich
zover als we konden kijken een
van de prachtigste stranden, die ik
ooit gezien had, uit. Een brede
strook fijn geel zand, aan de kant
van een baai met prachtig blauw
water. De ochtendbries „tekende"
kleine schuimkopjes op het water en
even uit de kust waren kleine boot
jes met bruine zeilen van vissers.
We liepen een uur langs het strand
en slaagden er in enkele interessan
te schelpen te vinden.
We waren ruim op tijd terug voor
het ontbijt, dat van 7.30 tot 9.00 uur
werd opgediend. Het restaurant was
een lang wit huis, dat me sterk deed
denken aan een bouwsel dat ik in
Ontario (Canada) al eens had ge
zien. In de zaal stonden tafels met
witte servetten. We hadden de keu
keuze uit drie tafels en namen er
een bij het raam. Een kaartje met
een nummer erop (12) gaf aan dat
we daar zaten voor de rest van ons
verblijf. Aan de andere wand hing
een bord. Er stond op: „Mensen
van deze wereld, verenig u en ver
sla de Amerikaanse agressors en
hun smerige honden. Mensen van de
wereld, wees moedig, durf te vech
ten, wees niet bang voor moeilijkhe
den en val golf voor golf aan. Pas
dan zal de hele wereld aan de men
sen toebehoren. De monsters zullen
vernietigd worden".
Op de menu's opnieuw een grote
verscheidenheid aan Chinees en
Europees voedsel. De prijzen waren
laag en de porties zeer groot- „Ham
en eieren" bijvoorbeeld betekende
drie eieren en zes plakjes ham
voor ruim een gulden. De verse vis
was uitstekend. Grote gepaneerde
sardines waren een specialiteit;
twee voor f 1,75. Het in het res
taurant gebruikelijke systeem was
eenvoudig. Als je klaar was met
een maaltijd, bestelde je al vast de
volgende. Tien minuten nadat je
weer was gaan zitten, werd die
maaltijd gebracht. Na iedere maal
tijd tekende je de rekening, terwijl
de totale rekening aan het eind van
je vakantie moest worden voldaan.
's Middags gingen we in het dorp
rondkijken. Er waren een aantal
kleine (één-kamer) winkeltjes, waar
een drogist, (met vreemd-ruikend
geneeskundige kruiden in flessen),
een schoenmaker, een kapper en
een manden vlechter werkten. Voorts
ook twee grote warenhuizen, waar
je spullen kon kopen zoals in Pe
king. Tot onze teleurstelling konden
we geen ansichtkaarten krijgen van
Peitaho. We kochten een grote rie
ten mat voor het strand en voor
Katharine een schep, die ze nodig
had om „het grootste kasteel op
het strand te bouwen".
De merkwaardigste plaatsen in de
winkelstraat waren de bakker en de
ijssalon. De bakkerij, gehuisvest in
een „breekbaar" klein gebouwtje,
maakte merkwaardig genoeg thee
gebak, cakejes, bolussen en zelfs
beschuit. Natuurlijk lagen er veel
soorten gebak en koekjes uitge
stald, waar de Chinezen dol op zijn.
De ijssalon eigenlijk een te groot
woord stond net achter de bak
kerij. Het ijs was heerlijk en te
koop in allerlei smaken. De specia
liteit van het huis was ijskoffie: een
glas sterke koffie met daarin een
„bolletje" ijs en veel slagroom- Wij
noemden het Oostenrijkse koffie,
wat het waarschijnlijk niet was,
maar ik neem aan dat het op de
zelfde manier werd klaar gemaakt
als 20 jaar geleden, toen de ijssalon
de namen van Kiessling en Bader
op een uithangbord droeg. Zij waren
de oorspronkelijke Oostenrijkse eige
naars van het winkeltje en de ijs
koffie wordt ook nu nog geserveerd
op ouderwetse dienbladen met rozen
en takken en de namen van Kiess
ling en Bader. Ik draaide een van
de dienbladen om om te zien waar
ze vandaan kwamen; Johann Havi-
land, Beieren.
Geen enkele winkel was uitslui
tend voor buitenlanders bestemd, of
juist verboden gebied voor hen. Op
een dag, toen we weer bij Kiessling
waren, zaten twee oudere Chinese
dames met twee kleine kinderen aan
een van de tafels en glimlachten,
toen de jongen en het meisje steeds
ijs pakten. Een militair, van wie ik
aannam dat hij officier was gezien
zijn leeftijd (distinctieven werden in
1965 afgeschaft), kwam binnen me
een grote fles. Hij liet het met ijs
vullen, waarschijnlijk voor zijn ge
zin. De Chinezen betaalden contant
voor het ijs, maar ik merkte in de
bakkerij dat er coupons gebruikt
werden. Ik neem aan dat dit spe
ciale voedselbonnen zijn, die worden
gegeven aan het kader en de arbei
ders, die hier op vakantie zijn.
De combinatie van overvloedige
maaltijden en ijskoffie kon (gezien
vanuit het „calorie-standpunt") op
gevangen worden met zwemmen en
lange wandelingen. Er is trouwens
niet veel anders te doen in Peitaho.
Het gebied waar je kunt zwemmen
is groot genoeg en is afgezet met
boeien, waaraan netten zijn beves
tigd, waarschijnlijk om de haaien
weg te houden. Op een avond za
gen we twee vissers een haai van
bijna anderhalve meter lengte dra
gen. 'Wellicht is dit ook de reder
van het waarschuwingsbord, waar
in in het Chinees, Russisch en En
gels staat aangegeven, dat donkert
badkleding verplicht is. Een ander
bord, in het dorp, meldt dat men
sen die last van hun zenuwen en
besmettelijke ziekten hebben niet
toegelaten worden. De bezoekers
mogen voor de „vrede en veilig-
SJDUld
-BDpdo
uspDleB
De oplossing vindt U zoals gewoonlijk op de fin. pagina
koren- en rijstvelden, die van eikaar
gescheiden waren door kleine groep
jes lemen huisjes. Soms reden we
voorbij een aantal fabrieken, die wa
ren opgetrokken uit rode stenen. De
Chinezen hebben op die plaatsen
echter drie, vier en soms wel vijf
rijen bomen geplant langs de spoor
baan, zodat we niet konden zien wat
voor soort fabrieken er stonden. De
trein reed ook door Tangshan, een
stad van 800.000 inwoners en we
konden daar iets opvangen van de
beroemde Kailuan-mijnen, die nu al
meer dan 90 jaar duizenden tonnen
kolen per jaar produceren.
Later kregen we een goed Chine
se maaltijd: rijst, stukjes vlees met
uien, loempia's, sneetjes vlees met
groene peper en soep van bamboe-
loten. Op het menu, zowel in het En
gels als Chinees, stond ook Europees
eten: maar wij bestellen zelden Eu
ropees voedsel in restaurants. Deels
omdat we Chinees eten erg lekker
vinden, deels omdat het pittiger en
zorgvuldiger is klaargemaakt.
Om acht uur 's avonds, juist toen
het begon te schemeren, kwamen
we in Peitaho aan. Het station be-
rxu>)
spuisou
-aBisJa»
tatuBnsp
JOdo»
lOtf&UDJS
pouSucz
|esdiu>|
•uawiDi
uaddoji)
18U5
6d|s
CWJD- dJ)
PK»q
-JOQAf.iq
tflispw
4 ;usui
nuouifDjS
tuad
UI G}UDlCi
JSAO
uadoi
OVJ3U1
HUi]»5
jnnEji
aipsiQ
'OJOIflAtU
staat uit een aantal gele gebouwen,
waar grote bloempotten omheen
staan. De reis had - zoals aange
kondigd trouwens precies twee-
en-een-half uur geduurd. We moes
ten ons uit de trein haasten, omdat
hij maar twee minuten zou stoppen.
De conducteur had ons daarvoor ge
waarschuwd (hij had gelijk). We
werden opgevangen door een man
van het reisbureau, die ons (verge
zeld van twee politiemannen in brui
ne uniformen) naar de politiepost
bracht-
Behalve wij en de Finse met haar
dochtertje was er ook nog een Pool
se vrouw met twee kinderen en haar
moeder. Zij kwam van de Poolse
ambassade in Sjanghai. Samen dus
vijf volwassenen en vier kinderen.
De politiemannen hadden er 40 mi
nuten voor nodig om de paspoorten
te controleren en allerlei gegevens
jajpBooz
3;UiQDJ9S
Ml
-apinpuo
nDUOQ
'P*V>ïf!Z
Bujpjoq
«ilsAppi
pjQOMfiq
jarpSooz
pJWAvfiq
i»)i;
-3J3ZI3--I
[3j*JD)UJnU
-UD qsod
®W0|Z
-jaBoA
afpjDDq
lasSusuj
JDDq
-paauT)
pJDDfUOd
pjooMflq
3T
-uaajsaB
3C0UJ
eiBuai
5ui|japuoz
- BirqTjjaM
HfgaXCWM syauapoz
PJOOM ZIUipsU
-fiaoA ^*6jn)aSr
