DE KOSMOS
IN
SCHILDERIJ
FORMAAT
Werkende jongeren
bundelen krachten
in één Raad
De achtste medische faculteit
DE
29.95
RIJDENDE AMERIKAAN'
„LARGO-SHOP"
GORIS GROENEWEGEN VAN DER WEIDEN (47):
LAMMERTS
van RUEREN
OVERLEDEN
DRAMATISCH
CIRKEL
TOEKOMST
Rozen!
No binnen ieders bereik.
Een feestelijke bloem.
Om uzelf en anderen
mee te verrassen.
Vooral nu ze
zó gevarieerd
voorhanden zijn.
I )ere|ya
Informatie
Klimaat
Aandacht
TREINVERTRAGING
BIJ AMSTERDAM
EN EINDHOVEN
DE MUREN BARSTEN UIT ELKAAR
I vanwege de enorme voorraad. Daarom gaat De Rijdende Amerikaan
binnenkort verhuizen naar de KORTE BOSCHSTRAAT 8.
|b.v. SPAANSE BROEKEN
7
DE STEM VAN VRIJDAG 22 AUGUSTUS 1969
9
Goris Groenewegen van der Weiden (47) is geboren in Rotterdam.
Vandaar zijn verwantschap met schepen, water en beweging. Hij schil
dert deze herkenbaar met een kosmisch-filosofische inslag. In de Bel
gische Kempen, waar hij zijn atelier heeft, geniet hij bekendheid om
zijn hartstocht voor de ruimte en de oneindigheid. Deze hartstocht is
niet van vandaag of gisteren: al lang voor er sprake was van ruimte
vaart trachtte hij de oneindigheid en het raadselachtige van de ruimte
voelbaar en voorstelbaar te maken op het doek. Hij gebruikt daarvoor
felle kleuren en wijdse vormen. Daardoor wordt de toeschouwer mee
genomen in een wereld, waarvan hij weet, dat het de zijne is, maar
waarvan hij plotseling ontdekt, dat ze mysterieus is.
Eigenlijk moet je niet praten bij een schilderij, zegt hij. Want als
je het met woorden kon zeggen, zou je geen schilderij nodig hebben.
Het zijn juist de kleuren en vormen, die tot je spreken, waar woorden
te kort schieten
ROTTERDAM „Hangt er in uw huiskamer ook een schilderij
aan de muur Wat doet dat ding daar vraagt Goris Groenewe
gen van der Weiden. „Als u het weghaalt, merkt u dat de muur
op u afkomt als een keiharde begrenzing van uw leefruimte. Als
de muur weer helemaal muur is, is hij koud, vijandig, uitzichtloos.
Maar het schilderij maakt een doorkijk, dwars door de muur heen,
het verwijdt uw kamer. U kunt door de muur heenkijken, want er
is door dat schilderij een venster in gekomen. Op die manier wordt
de begrensde woonruimte onbegrensd, wereldwijd, kosmisch-groot
zelfs...."
„Toch moet ik er even bij zeg-
ai: dat schilderstuk is niet als
een gat in de muur. Het is veel
meer! Het is een ding, dat spreekt,
het deelt zich aan u mee en vloeit
over in uw bewustzijn. Elk goed
kunstwerk is mededeelzaam, wordt
iets van uzelf, het wordt een stuk
van uw bestaan".
,.In mijn schilderijen is nooit een
horizon", vervolgt hij, „want die
beperkt je gezichtsveld. Al is de
mens dan een eindig wezen, toch
heeft dat wezen deel aan de onein
digheid: hij is een deej van de kos
mos en hij gebruikt de oneindige
krachten van zon en natuur. Dat
ben je je niet bewust, als je in de
auto zit of het knopje van het elek
trisch licht omdraait, maar het is
een feit: het zijn stuk voor stuk kos
mische krachten! Ook de boer, die
de schop in de grond steekt ge
bruikt en sluit zich aan bij die
krachten. Schakel de zon maar
eens uit alles is dan weg, be
staat niet meer, de mens is dan
nergens meer!"
„Eigenlijk zou de mens zich dit
meer bewust moeten zijn, vooral
nu hij via de techniek deze kosmi
sche krachten gebruiken en tem
men kan. Integendeel: hij ziet zijn
arbeid veel te veel als iets, dat op
zichzelf staat. Dat ligt wel aan de
sociale omstandigheden van de
voorbije tijden. Toen werd de ar
beid door de kunstenaars ook te
veel uitgebeeld als een dramati
sche zaak; de arbeidende mens
werd eenzijdig afgebeeld als een
ploeteraar, die het voedsel ontwor
stelt aain de stugge grond. Zeker
hier in de arme Kempen was de
arbeid zo zwaar en moeizaam, dat
de mens teveel bleef stilstaan bij
en vergroeide met de arbeid. Maar
dat is eigenlijk een valse beper
king. Dat maakt de arbeid uitzicht
loos, terwijl die eigenlijk vol uit
zicht en zonder beperking is. De
kosmische krachten staan hen in-
mers ten dienste en hebben allang
voor hem gewerkt.
Dat dringt allemaal zo moeizaam
tot ons door. Soms lukt het hele
maal niet om het in ons bewust
zijn op te nemen. Toen de eerste
astronauten een stap op de maan
zetten, waren er mensen, die het
niet geloven konden. Natuurlijk
moesten ze het wej geloven, want
ze konden het met eigen ogen zien
op de televisie. De moeilijkheid was
dat ze het niet verwerken konden.
Iedereen heeft daar moeite mee.
Even moeilijk als het voor de tech
nici is om een man op de maan
te brengen, even moeilijk is het
om onze fantasie en ons bewust
zijn in te passen in dat grenzeloze
geheel dat ruimte heet. Dat doet
pijn. Daarom wil je het uitbeelden
om het voorstelbaar en herkenbaar
te maken.
Het eerste voertuig waarmee de
mens buiten zijn natuurlijke om
geving ging was het schip. Daar
mee vergrootte hij voor het eerst
zijn ruimte. Dat moet hem wel be
angstigd hebgen. Toen Columbus
zijn eerste tocht over de oceaan ging
maken, waarschuwde men hem
van alle kanten, dat hij van de aar
de af zou tuimelen
Ik' hoüid van schepen. Ze zijn al
tijd in beweging, zelfs voor anker
bewegen ze nog. Ze overbruggen en
gooien zich vooruit de ruimte in,
de toekomst tegenmoet. Ze slepen
je mee, je moet meebewegen, je
kunt niet stilstaan, zeker niet bij
jezelf. Vandaar dat schilderij. „De
marine". De lijnen van de rompen
en de golfslag leveren je onherroe
pelijk over aan de oneindigheid. Die
cirkel tekent de oneindigheid uit.
Hij zou ook de zon kunnen verbeel
den, maar ik zie hem meer als de
gangmaker van het geheel, de golf
slag komt in beweging daardoor.
En dat voert ons weer naar het al
lereerste bestaan van ons. Geleer
den zijn het er over eens, dat alle
leven uit de golfslag van de zee
voortkomt. Daar zit een scheppings
drang in, ontembaar en meesle
pend. En daarom ook weer beang
stigend. Scheppingsdrang en ver-
woestingsdrang schijnen bij elkaar
te horen. Daarom kun je houden
van de zee en van de ruimte, maar
er ook bang voor zijn.
Maar die golfslag is ons geboor
tehuis! Vandaar dit schilderij
„Kempische Boerderij". Het pro
beert het raadsel van onze afkomst
en toekomst voelbaar en waar
neembaar te maken. We zijn niet
alleen afhankelijk van de grond,
waarop we leven, maar ook en veel
meer van de kosmische krachten.
De golfslag wordt daarom uitge
beeld als de grondslag van het
huis, maar het is er ook de hart
slag van. het huis wordt tegelijk
omhelsd en weer verder gevoerd
de toekomst en de oneindigheid te
gemoet.
Ik ben altijd bezig met dit raad
sel. Al meer dan twintig jaar ge
leden, lang voor de eerste spoetnik
de ruimte inging, wilde ik uitbeel
den, dat we deel uitmaken van de
een onmogelijke zaak. Soms lukt
het je, dan maakt het je gelukkig.
Maar tegelijk weet je weer, dat het
mislukt is, want oneindigheid is niet
uit te beelden.
De abstracte schilders hebben dit
al eerder gevoeld. Daarom hebben
ze de gewone vormen verlaten. Ze
wilden er boven uit. De abstractie
boeit daarom. Hun poging om uit
de bevriezing van de beperking te
komen is gezond. Ze raken het mys
terie. Ik probeer dat mysterie te
raken door het water, de vissen,
de schepen uit te beelden. En voor
al de beweging. Die was oorsprong
van ons bestaan en zal ook weer
oorsprong van de toekomst zijn.
Ook daarom geen horizon op mijn
doeken. De toekomst voor de men
sen heeft geen einder. Ik kan daar
om niet pessimistisch zijn. Ondanks
alle dwaze oorlogen en onbegrijpe
lijke ellende, kan ik toch de moed
niet opgeven. Ik voorzie, dat de
mens het eens zal aankunnen om
orde te scheppen in zichzelf, maar
ook in de wereld. Dat zal lukken!
Ik geloof erin!"
(ADVERTENTIE)
Neem vaker een bloemetje mee!
(Van onze correspondent)
UTRECHT Sinds gisteravond is de Raad van Werkende Jongeren in Ne
derland een feit. Tot de oprichting van deze raad is de stoot gegeven, zoals
de heer H. Groeneveld, de voorzitter ervan, bij de installatierede zei, door de
organisaties van werkende jongeren van de drie vakcentrales om tot bunde
ling van krachten te komen. De raad is er dan ook van overtuigd, het niet te
kunnen steUen zonder steun van de Nederlandse vakbeweging, „die reeds
vele jaren als pressiegroep in de maatschappij is opgetreden". Het N.V.V.,
N.K.V. en C.N.V. hebben zich zeer positief opgesteld ten opzichte van de tot
standkoming van de Raad van Werkende Jongeren.
J
Bjj de samenstelling is er naar
gestreefd om jongeren uit alle be
drijfstakken in totaal 21 personen
bü het werk van de raad te be
trekken, van bouwvakker tot ver
pleegster, van ambtenaar tot me
taalbewerker. Tevens zijn afgevaar
digden van de drie landelijke orga
nisaties van het vormingswerk als
mede van een aantal leerlingenra
den en actiegroepen aangetrokken.
Het ligt in de bedoeling om op kor
te termijn te komen tot de instelling
van een aantal werkgroepen, die
zich met bepaalde facetten van de
gehele problematiek zullen bezig
houden-
De raad heeft zich tot doel ge
steld maximale ontplooiingskansen
voor werkende jongeren te bewerk
stelligen. Zij dacht dit doel te berei
ken door: het inventariseren en kri
tisch analyseren van omstandighe
den waarin jongeren werkzaam zijn
in het bedrijfsleven, het nauwkeurig
nagaan op welke wijze schoolgaande
jongeren op de werksituatie worden
voorbereid, op welke wijze het on
derwijs aansluit bij individuele ca
paciteiten, hoe de doorstromingsmo
gelijkheden zijn met name in het la
ger beroepsonderwijs, hoe een zo
breed mogelijke algemene basisop
leiding in het beroepsonderwijs be-
vorder^ kan worden.
Kritisch analyseren van de totale
vakopleiding. Bovendien wordt ge
tracht het doel te bereiken door in
ventarisatie v-an de wijzen waarop
deelneming aan het vormingswerk
wordt verwezenlijkt vanuit de werk
situatie en vanuit het vormingsinsti
tuut. De raad wil tevens fungeren
als adviesgroep en indien noodzake
lijk als pressiegroep naar overheid,
vakcentralen en bedrijfsleven, onder
wijs en vormingsinstituten. Buiten
deze researchtaken ziet de raad het
als zijn plicht werkende jongeren al
le mogelijke informatie te verschaf
fen over beroepsopleidingen, vor
mingsmogelijkheden, studiekosten
enzovoorts.
Het was een felle installatierede,
die de heer Groeneveld hield, in fei
te een ver wij t aan het ministerie
van Onderwjjs, dat de werkende jon
geren nog steeds ais vergeten groep
schijnt te beschouwen: „Waarschijn
lijk moeten onze bewindslieden nog
lilburgs burgemeester mr. C. J. G.
Mcht heeft Brabants argumenten
Vl»r vestiging van de 8e medische fa-
w'teit onderstreept. Terecht wees hij
«aarbij op de noodzaak van een ver
zakelijking van de discussie. Hij heeft
Mabants stem eindelijk nog eens la
ke horen. Dat zal de komende weken
«lerwege moeten gebeuren.
"oe sterk Brabant zou moeten
'taan, wordt dan duidelijk. Deze
Waardebepaling zal nodig zijn om
eenieder in Brabant te overtuigen
'an de gerechtvaardigdheid van een
iwurende de komende weken door
Meel Brabant ondersteunde actie.
Eind december 1968 kwam de in
jaauari 1967 door de minister van
"™erwijs en Wetenschappen ter ad
hering ingestelde deskundigen-com-
Jiissie Van Walsum, aanzienlijk later
Jan gepland, met haar eindrapport.
w'e verwacht had dat daarmee de
- fde gegadigden toen nog voorna-
®elijk via rapporten gevoerde strijd
fan e°Ht, kwam bedrogen uit.
Mral door een verschillend beoor-
van de vraag: anticiperen op
weidingsbeleid of, ter vermijding
arvan, het dienen van een inrich-
«eleid, een kwestie waartoe de
"Wussie gezien haar samenstelling
opdracht niet competent was,
een verdeeld advies uit de bus
daarnaast liet zij zich leiden door 3
iJPen factoren, die zij voor een
iaa e faoulteit als wezenlijk en
jei)l®ee^als zakelijke basisvoorwaar
de factoren:'
1 f,6 ®e<Hsche factoren
actoren op het eebi
op het gebied van de sa-
Ulo U Stulvu vau vj
I ia t ^er wetenschappen
«Moren van socio-economische en
socio-culturele aard.
De eerste twee groepen bepalen in
derdaad het peil van het wetenschap
pelijk onderwijs en onderzoek aan
een 8e medische faculteit.
De gehele commissie-Van Walsum
achtte Tilburg en Eindhoven op
grond van de belangrijkste factoren
- de medische - „zonder meer ge
schikt". Enschede kreeg „de zegen
der twijfel". Maastricht, vooruitge
schoven post van grootste schreeuwer
Limburg, werd door de meerderheid
„niet geschikt" bevonden.
De commissie in haar geheel wijst
op het belang „dat de medische fa
culteit tot stand zal komen in een
klimaat dat de wederzijdse beïnvloe
ding der wetenschappen bevestigt en
bevordert".
Maastricht kan dit zakelijke argu
ment niet hanteren. Ook de commis
sie-voorstanders voor Maastricht zien
concrete mogelijkheden voor een der
gelijke samenhang als een conditio
sine qua non voor de vestiging voor
de vestiging. Limburg wil dan ook
maar meteen een universiteit, rede
nerend dat de omstandigheid dat zij
nog niets aan wetenschappelijk on
derwijs heeft, niet tegen haar ge
bruikt mag worden.
Een gevaarlijke redenering. Het
gaat nü immers louter en alleen om
de spoedige oprichting van een me
dische faculteit. Voor niet direct
noodzakelijke andere nieuwe facul
teiten is een gedegen totaal-plan voor
het wetenschappelijk onderwijs no
dig. Ook uit financieel oogpunt en
uit een zo voorzichtig mogelijke en
ook voor de belastingbetaler als zo-
De achtste
De heer B. M. J. Pauw, vijfde-
jaars juridisch student van de
Katholieke Hogeschool Tilburg
en enkele jaren redacteur van
Het Hogeschoolblad, maakt zich
zorgen over het feit dat in het
openbaar nauwelijks iets blfjkt
van een Brabantse actie om de
achtste medische faculteit in Bra
bant te krijgen. Hij somt in bij
gaand stuk de argumenten van
zakelijke aard die voor Brabant
pleiten op en betoogt dat het de
hoogste tijd wordt dat Brabant
zich wezenlijk druk gaat maken
over deze zaak.
danig zichtbare besteding van gel
den, mag niet het risico genomen
worden dat we door vestiging nü van
een medische faculteit in Maastricht
op dit totaalplan negatief vooruitlo
pen.
Voor Twente, Eindhoven en Til
burg gelden deze factoren zonder
meer. In dit verband moet vooral
terdege rekening worden gehouden
met de plaats, die de in Tilburg ge
doceerde mens- en maatschappij-we
tenschappen innemen in bijvoorbeeld
de huisartsengeneeskunde, waarin 2
van de 3 medici werkzaam zijn.
Resteren de factoren van socio-eco-
nomisch en socio-culturele aard. De
commissie-Van Walsum achtte deze
„van minder belang". Terecht, om
dat deze het niveau van het medisch
onderwijs en onderzoek nauwelijks of
niet beïnvloeden.
Alleen Tilburg en Eindhoven kun
nen dus aan de gestelde zakelijke en
als basisvoorwaarden voor een me
dische faculteit geldende, eisen vol
doen. Van de optanten herbergen dus
alleen deze steden die omstandighe
den, die een optimaal functionerende
medische faculteit garanderen.
Sinds het eindrapport van de com'
missie-Van Walsum is de discussie
naar de politieke arena verplaatst.
Maar wat gebeurt in feite? Jam
mer genoeg niet Tilburg en Eindho
ven spanden zich hiertoe in, maar
Maastricht, zich ten onrechte als een
optant die aan de door de deskun
digen gestelde eisen voldoet, ver
schuilend achter het oordeel van haar
4 commissie-voorstanders. Een infe
rieure en bedriegelijke aangelegen
heid, omdat ook Limburg uit het rap
port kan concluderen dat haar voor
standers, 3 medici en 1 econoom, hun
voorkeur uiteindelijk slechts baseren
op niet-medische factoren, zoals de
als niet-mediseh te kwalificeren
„wenselijkheid van een universiteit
in een stedelijk gebied van importan
tie", een argument overigens dat des
te sterker voor Brabant geldt, dat,
zoals het rapport terecht opmerkt,
„na de randstad het ftveede stedelijk
zwaartepunt wordt geacht", het even
eens als niet-medisch te beschouwen
„wegvallen van de mijnindustrie" en
tenslotte de medische niet relevante
„bevordering van het culturele ni
veau in Zuid-Limburg".
Nogmaals en het kan niet vaak ge
noeg gezegd worden, het gaat er nu
eenmaal in de eerste plaats om, dat
een medische faculteit, die zich zal
moeten bezighouden met medisch on
derwijs, en onderzoek, daar terecht
komt, waar de omstandigheden zo
danig zijn, dat medisch onderwijs en
onderzoek optimaal mogelijk zijn. De
ze omstandigheden worden niet be
paald door terrasjes op het Vrijthof,
Neen, het gaat erom, dat er goede
affiliatie-mogelijkheden zijn en dat
het patiënten-aanbod in de desbetref
fende regio zodanig is, dat door de
stichting van een bij de medische fa
culteit behorend academisch zieken
huis in de reeds aanwezige, of bij uit
bouw van een bestaand tot acade
misch ziekenhuis in de overblijven
de algemene ziekenhuizen, geen bed
denoverschot ontstaat.
Het zal nog een paar weken duren,
voordat de beslissing genomen wordt.
Laten we deze weken gebruiken om
het gevaar dat een de nationale ge
zondheidszorg niet dienend besluit
wordt genomen, af te wenden. Zoals
al duidelijk aangetoond, is de 8e me
dische faculteit op strikt zakelijke
gronden alleen in Brabant op haar
plaats.
Laat Brabant het initiatief nemen
tot het organiseren van een forum in
het centrum van het land, waar de
optanten Twente, Maastricht, Tilburg
en Eindhoven, de gelegenheid krijgen
hun argumenten ten overstaan van
regering en Staten-Generaal voor de
laatste maal uiteen te zetten.
Laten de Brabantse dagbladen hun
lezers mobiliseren. Het is namelijk
juist nu, nu de politiek meespeelt,
zeer belangrijk dat Brabants gerecht
vaardigde eis gedragen wordt door de
publieke opinie in Brabant. Slechts
politieke druk ten gunste van een
kandidaat die aan alle voorwaarden
voldoet schaadt immers het wezenlijk
te dienen medisch en onderwijskun
dig belang niet.
B. M. J. PAUW.
eens duidelijk worden gewezen op
de groep van ruim 450.000 werkende
jongeren van 14 tot en met 18 jaar,
Zij bezetten niet, zij vernielen niet,
zij komen niet in opstand tegen het
gezag, zij eisen geen loonsverhogin
gen, maar slechts een recht om als
volwaardige mensen in de maat
schappij te kunnen staan. Zij vragen
slechts een recht op ontplooiing van
hun persoon en op een op hun situ
atie gerichte plaats binnen het be-
drijfsgebeuren."
„Het blijkt duidelijk dat de tijd ge
komen is dat voor jongeren bij hun
intrede in de arbeidswereld wettelijk
een aantal minimumvoorwaarden
moeten worden gesteld."
„We nemen als samenleving aan,
dat jongeren tussen 12 en 15 jaar op
een technische school -genoeg geeste
lijke begage mee krijgen om de
spanningen van de „werkwereld"
aan te kunnen. De huidige samenle
ving is aandacht en zorg verschul
digd aan de jonge werknemers even
zeer als zij aandacht en zorg be
steed aan jongeren, die om welke
redenen ook langer op school gaan'
„Werkgevers zullen moeten weten
waar ze aan toe zijn. Het kweken
van een grote onderlaag van onge
schoolden is in 1969 onaanvaard
baar".
NIJMEGEN (ANP) In het Dia-
konessenhuis te Arnhem is op 72-
jarige leeftijd overleden de heer
A. Lammerts van Bueren, oud hoofd
redacteur van de Arnhemse Courant,
het Nijmeegs Dagblad en het Gelders
Dagblad.
De heer Lammerts van Bueren,
Amersfoorter van geboorte, startte
zijn loopbaan in Oost-Indië bij de In
dische Courant en de Preangerbode en
trad na terugkeer in dienst bij het
Tiels Nieuwsblad. Hij werd laterbe-
noemd tot hoofd-redacteur van de
Provinciale Geldersche en Nijmeeg-
sche Courant.
De heer Lammers van Bueren, die
zich vooral voelde aangetrokken tot
de beschouwende journalistiek, ver
zorgde ettelijke publikaties in boek
vorm en gedenkschriften. Op zijn
verzoek heeft de crematie van zijn
stoffelijk overschot iin Dieren vandaag
in alle stilte plaatsgehad.
Kijk eens beste mensen, het is tijd
ons eens bezig te gaan houden en
dan ernstig met het openbare ver
voer in Nederland, dat ook niet meer
is wat het was. Laten we even eer
lijk zij-n, de bus en de trein kun je
niet missen, geen dag. Ruim baan
voor het openbare vervoer is een van
de slagzinnen en moderne mensen
zijn busmensen is een andere.
Over de nadelen van het openbaar
(bus)vervoer kan iedereen, die wel
eens de reis heeft ondernomen van
Tjietjerksteradeel naar Uitwelinger-
ga, lange en barre verhalen vertellen.
Maar daar wil ik het nu niet over
hebben.
Het zijn. momenteel de treinen, die
mij ernstig zorgen maken. Neem nu
de maandag van deze week eens.
Goed, het is een rotdag, maar moeten
er dan driemaal ongemakken voor de
reizigers ontstaan? Neem nou giste
ren. Weer tweemaal ongemakken
voor de reizigers. Waar moet dat naar
toe?
Al deze ongevalletjes schokken het
vertrouwen dat ik in treinen had. En
het vertrouwen in het openbaar ver
voer. Want de treinen hebben ruim
baan; de bussen vragen het, maar de
treinen misbruiken de vrijheid, waar
blijven we dan met de bussen. Ik zal
er nog maar eens een nachtje over
slapen.
„We hebben niet de gewoonte men
sen te adviseren hoe andere staats
hoofden te vermoorden" (een woord
voerder van het Engelse ministerie
van buitenlandse zaken).
Paisley: Bernadette Duivlin I
I-n Australië kunnen ze er ook wat
van. Daar klaagde de 48-jarige Hen
ry Hughes weliswaar na een ver
keersongeval over hevige hoofd
pijnen. Van buiten was er niets te
zien. Een röntgen-opname toonde
aan, dat er i-ets tussen zijn linkeroog
en zijn neus diep in zijn voorhoofd
zat. Bij de operatie bleken het een
bout en een vleugelmoer te zijn, die
verwijderd werden. Hughes' hoofd zit
overigens nog steeds stevig op zijn
plaats.
Laatst liep ik op een gravel-veld
over NAC na te denken, waarom weet
ik niet, toen lichtend aan de hemel
Roy Rogers verscheen; het idool uit
vroeger jaren, die zich op zijn paard
bliksemsnel vermaardheid verwierf.
Toen hij zijn pistolen trok en op mij
richttedook ik bliksemsnel weg.
Mijn hond keek me vreemd aan, op
het moment dat ik zwart uit de gra-
vel-stof tevoorschijn kwam. Want
Roy Rogers was weg. Maar toch
„De helft van het aantal psychia
trische inrichtingen zou leeg staan,
en de helft van het aantal psychia
ters werkloos zijn, als ieder huis
twee badkamers en geluidsdichte
slaapkamers had" (Een psychiater).
Guyana: Ve-nee-zuela
Zo aan het einde van deze week
wens ik iedereen veel sterkte. Ik doe
dat trouwens ook aan het begin van
een week. Hou de oogjes open!
MERIJN
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT Het treinverkeer tus
sen Amsterdam en Amersfoort heeft
gistermorgen aanzienlijke vertraging
ondervonden doordat een trein naar
Utrecht even buiten Amsterdam
strandde door motorstoring. De trein
bleef precies op de wissels staan zo
dat hij verschillende sporen versper
de.
Het treinverkeer tussen Geldrop
en Eindhoven is gistermiddag weer
normaal geworden. Zoals bekend
moesten de treinen op dit deel van
het traject gisterochtend gebruik ma
ken van een enkel spoor, omdat
woensdagavond twee wagons' van een
goederenwagen ontspoord waren.
(ADVERTENTIE)
Om deze verhuizing te vieren
FEESTELIJKE VOORDEELKOOPJES
alle maten van 37,50 en duurder
NU ALLEMAAL
Voor Kleding die
Haagdijk 15 - BREDA
IN"
IS!
Tel. 38549
I Deze voordeelkoopjes ook verkrijgbaar bij
Ginnekenstraat 133 Hoek Stallingstraat
nabij v. Coothplein Tel. 45527
