ER
VERSCHUEREN IN FINALE
,Een nieuw
VAN BEEK: DE KRACHT
ACHTER GER BONGERS
De masseur" is 'n
vertrouwensman
voor de renners"
Post: fraaie zege
Ik had meer tegenstand verwacht"
AJAX-YOORZITTER VAN PRAAG
w.k. wielrennen voor
n.v.
LLIL
EREDIVISIE 16
Speltype
Aan de top
Veiligheid
Opoffering
J
HOEFIJZERS
ek
lassers
Irs
irs
Vrije tijd
12
DE STEM VAN DONDERDAG 7 AUGUSTUS 1969
13
man die i
Werktuigbouw)
nodig, er van over-
ine groepen.
jeven aan een groep
rn. Deze groep ver-
xkring in een dyna-
oemde N.V., Tete-
dienings-
ïring op
vaar alle
orden,
n op de
overige
inige op-
p kunt u
e Breda,
3e iedere
gelieve u
n een af-
/lissingen)
|OEP
Geertruidenberg
Jige indiensttreding
Igeen)
lorwaarden.
|afdeling Personeels-
sollicïtaties ook bij
Theo Verschueren op weg naar de overwinning in de serie voor profstayers.
(Van onze speciale verslaggever)
ANTWERPEN De wereld
kampioenschappen zün voor
Theo Verschueren onwaarschijn
lijk rustig begonnen. Geen van
de drie tegenstanders bleek aan
kracht van Verschueren te kun
nen tippen. De Zeeuwsch-Vla
ming kwam daardoor in de gele
genheid zijn concurrenten met de
regelmaat van de klok een ronde
achter te zetten. Verschueren
won zijn serie met vijf ronden
voorsprong op nummer 2, de
Zwitser Janser.
Het heeft slechts acht minuten ge
duurd eer de Belgische Zeeuw zich
vanuit derde positie opgewerkt had
naar de eerste plaats. Rudolph (als
eerste gestart) en Raynal op de
tweede plaats begonnen) konden
niets anders dan lijdelijk toezien hoe
het duo Verschueren-Meuleman met
speels gemak over hen heen ging.
Nog voor de klok vijftien volle mi
nuten aanwees had Theo Verschue
ren Raynal als eerste op een ronde
gezet.
Half koers was de spanning er
definitief af, toen Verschueren het
11 4:3 3 r 1 t-
(Van onze sportredacteur)
Gert Bongers wordt gelukgwenst met zijn succes door Wim van Beek, de
man die hem zoveel steun gaf tijdens zijn voorbereiding op het wereld
kampioenschap.
ANTWERPEN Gert Bongers kon weer lachen. De brede grijns,
die bij hem altijd meteen net iets te groot is, trok als een feestelijk
gebaar over zijn bezwete kop. Vergeten was de narigheid van de
eerste dag in het wereldkampioenschap, toen hij werd ingelopen
door Porter. Weg was het verdriet over de sombere vooruitzichten
in de kwartfinales. „Opgevreten", had hij hem, zijn tegenstander
Ole Ritter. Vernietigend, zoals V *h Porter het dinsdag met hem
deed. Ondanks de ervaring in de series had zijn persoonlijke ver
zorger Wim van Beek hem weer op een schema van 6 laten ver
trekken. Wat toen mislukte, ging nu goed. Gert Bongers liep snel
uit en keek v nslotte Ole Ritter recht in de rug. Een gevoel dat de
Deen niet kon hebben, reden waarom hij drie ronden voor het einde
stopte.
Gert Bongers ging het toen iets
kalmer aan doen om na een tijd van
6.11.06 zielsgelukkig in de kleine,
(Van onze speciale verslaggever)
AMSTERDAM „Uithuilen en
opnieuw beginnen", zei Ajax-voor-
zitter Jaap van Praag, op de
avonfl van de 28ste mei in Ma
drid, nadat zijn club in de finale
van het toernooi om de Europese
beker voor landskampioenen kans
loos (1-4) ten onder was gegaan
tegen A.C. Milan. Voor het uithui
len had Ajax niet veel tijd nodig.
Amper twee weken na „Madrid"
maakte de club bekend Nico Ren
ders van Go Ahead en Dick van
Dijk van F.C. Twente te hebben
gecontracteerd.
Daarmee deed Ajex de meest
spectaculaire aankopen van het
jaar. Aankopen, die grote bedra
gen vergden en duidelijk maakten,
dat het Ajax met het opnieuw be
ginnen ernst is.
Ajax deed nog meer op de trans
fermarkt. Het verkocht internatio
nal-linksback Theo van Duivenbode
aan Feijenoord, ex-international
Klaas Nuninga aan D.W.S. en de
Zweedse kanonnier Inge Daniels-
son aan diens oude club Halsing-
f>°rg en nam de Deense schakel-
speler Ton Soendergaard over van
Kapid Wien. Het ziet er dus naar
"jt, dat Ajax' keurtroep in het
pieuwe seizoen nogal zal verschil-
'rii met het elftal, dat in de vorige
competitie door Feijenoord werd
onttroond als landskampioen.
De Amsterdamse club zal alles
j® het werk stellen om in 1970 de
«mpioensvlag weer te kunnen hij
sen. Begrijpelijk, want voor een
™b als Ajax is, gezien de hoge
exploitatierekening dure spelers,
hainers, artsen, psychologen, en
verzorgers deelnamen aan het
toernooi om de Europese beker
v°or landskampioenen, onontbeer-
hjk. De voorbereiding op het
n|euwe seizoen werd bijzonder se-
rieus aangepakt. Trainer Rinus
Michels en zijn assistent Grijzen-
bout opvolger van de naar Vi
tesse vertrokken Brom riepen
spelers al begin juli bijeen. On-
de warmte werd er vanaf
de eerste trainingsdag keihard ge
werkt. En in de eerste oefenwed
strijd tegen Manchester City toon
de Ajax niets aan klasse te heb
ben ingeboet, al maakte Cruyff en
kele keren de indruk het moeilijk
te kunnen accepteren, dat Dick
van Dijk hem als schutter naar de
kroon steekt. Bovendien maakte
doelman Stuy een allesbehalve be
trouwbare indruk. Aangenomen
mag dan ook worden, dat routi
nier Gert Bals, vorig seizoen in
vele Europacupwedstrijden een on
neembare barrière en alleen in de
finale tegen A.C. Milan niet zo best
op dreef, ook in de komende com
petitie weer als laatste man zal
fungeren.
Er zijn, ondanks het beschikbare
spelersmatenaal, toch nog wel
problemen bij Ajax. Trainer Rinus
Michels heeft vrijwel zeker in 't be
gin der competitie niet de beschik
king over Henk Groot, die nog
steeds hinder ondervindt van de
knieblessure, die hem vorig sei
zoen dikwijls parten speelde.
Zeker nu Nuninga is vertrokken,
Bennie Mullers jaren beginnen te
tellen en Ton Pronk voorlopig niet
tot de selectie voor het eerste elf
tal behoort, kan Ajax het moeilijk
zonder Groot stellen. Bovendien is
het nog de vraag of Soendergaard
in de ploeg zal passen. Bij Rapid
Wien voldeed de Deen vrijwel nim
mer aan de verwachtingen en vol
gens Oostenrijkse voetbaldeskundi
gen past hij ook niet in het spel
type van Ajax als dat tenminste
zo blijft als het vorig jaar was.
Overigens moet het buiten de
selectie laten van Pronk met een
korreltje zout worden genomen.
Het is onwaarschijnlijk, dat de
man, die vorig seizoen Eusebi'o en
Adamec aan banden gelegd heeft,
ineens niet meer goed genoeg is
voor Ajax' hoofdploeg. Waarschijn
lijker is dat Michels Pronk wil aan
zetten tot een meer professionele
instelling: dat Michels van Pronk
een harde en dus voor het moder
ne voetbal meer geschikte speler
wil maken. Soendergaard, Van
Dijk en Rijnders de revelatie
van het vorig seizoen, zowel in de
competitie als in het nationale elf
tal zullen waarschijnlijk niet de
enige nieuwe gezichten zijn in het
Ajax-elftal zoals dat de competitie
begint. Ook Rob Krol, vorig sei
zoen al eens opgenomen in de se
lectie voor een Europacupwed
strijd, krijgt wellicht een vaste
plaats. Door he* vertrek van Theo
van Duivenbode als linksback
kwam de linksback-plaats vacant.
Wim Suurbier zal, afgaande op de
experimenten in de oefenwedstrij
den, naar alle waarschijnlijkheid
Ajax-voorzitter Jaap van
„Uithuilen en opnieuw beginnen".
van rechts naar links verhuizen,
waardoor voor Krol dan de rechts
backplaats zal vrij komen. Een an
dere mogelijkheid is, dat Sjaak
Swart als rechtsback wordt opge
steld. Als rechtsbuiten heeft deze
31-jarige ex-international vrijwel
afgedaan: als back kan hij echter
nog bijzonder nuttig zijn. Swart
speelde in verschillende Europa
cupwedstrijden al in de defensie en
hij deed dat voortreffelijk. De kans,
dat Michels aan hem de voorkeur
geeft boven de talentvolle maar
nog weinig geroutineerde Krol, is
niet denkbeeldig.
Ajax zal in het nieuwe seizoen
in ieder geval weer aan de top
meedraaien. F.C. Twente's trainer
Kees Rijvers heeft de ploeg favo
riet voor het landskampioenschap
genoemd. „Gewoon omdat Ajax
kwalitatief beter is dan Feije
noord", aldus Rijvers. Bovendien
kan Ajax een belangrijke rol gaan
spelen in het toernooi om de Euro
pese beker voor jaarbeurssteden,
waarvoor het door de K.N.V.B.
werd ingeschreven en waarin dit
jaar door meer internationaal ge-
renomeerde clubs wordt deelgeno
men dan ooit. Helemaal verstoken
van internationaal contact blijft
Ajax dus niet, al had de club, be
grijpelijk, de voorkeur gegeven aan
deelneming aan Europacup I, het
voornaamste doei van de komende
competitie.
maar stevige armen van Wim van
Beek te vallen. De moeite, de opoffe
ringen waaraan zij zich beiden over
gaven, was met het bereiken van de
halve finaleplaats voor een groot
deel gecompenseerd.
Samen leefden ze verbeten naar
dit kampioenschap. Gert Bongers
nam zes weken geleden afscheid van
zijn vrouw om bij Wim van Beek
thuis in retraite te gaan en omge
keerd bakte de verwarmingsman voor
zijn pupil biefstukken, wat hij anders
nooit doet. Met zijn tweeën losten ze
de vraagstukken rond de comeback
op, gisterochtend de laatste. Om
kwart over zeven al stond Wim van
Beek met Gert Bongers bij de plaat
selijke (Wilnis) arts Van der We
duwe, want met de ademhaling van
Gerrit ging het niet zoals het moest.
Dat was, zo bleek achteraf, ook de
oorzaak van zijn opvallende neder
laag tegen Porter op de eerste dag.
Bongers zat vast, zoals dat in het vak
heet. Wim van Beek heeft hem die
avond ze reden dinsdag na de
wedstrijd meteen terug naar Wilnis
in bed gestopt met twee asperien-
tjes, warm water en citroensap plus
een stapel dekens op het piepende
lijf. Dan zweet je het er wel uit, zou
je denken. Maar in het atletische li
chaam van Gert Bongers regeerde
's morgens nog de verstopping en dus
reed Wim van Beek met hem in alle
vroegte naar de heer Van der Wedu
we. Een met wielrenners ervaren
man, deze dokter, omdat Van Beek
er regelmatig coureurs die bij hem
om advies komen, heen stuurt. Dus
wist dokter Van der Weduwe ook al
les over en van verboden medicijnen
in de sport.
Voor alle veiligheid heeft hij ech
ter nog uitvoerig getelefoneerd met
instanties die hem precies konden
vertellen wat wel en niet mocht en
de actie eindigde met een spuit in
Bongers rechter bovenarm. „Een in
jectie", zo omschreef Wim van Beek
de medische ingreep ontroerend een
voudig, „die asthmapatiënten bij een
aanval krijgen". Meer kon dr. Van
der Weduwe niet voor Bongers doen,
„want", aldus Wim van Beek, „de
kwaal die Gert heeft kan alleen op
gelost worden met medicijnen waar
amfetamine of efidrine in zit en dat
is verboden."
Iets wat Bongers vanzelfsprekend
diep betreurde, „omdat", klaagde hij
in de middaguren, „wat efidrine be
slist beter zou helpen. Nu kan ik
vanavond alleen maar afwachten. Ik
zie het somber in. Hier, luister maar
eens hoe vast het zit" Gert Bongers,
gekleed in hemd met korte mouw
tjes en trainingsbroek, spande de ha
rige borst en ademde toen in één
keer diep uit. Alsof er een peloton
soldaten door een schuurpapierfa-
briek wandelde. „Zou jij er zo ver
trouwen in hebben?", probeerde hij
te weten te komen.
Wim van Beek echter had en
na achteraf bleek zeer juist alle
hoop. „Van het begin af aan zette ik
me in voor die jongen, hij werd Ne
derlands kampioen, nu sleur ik hem
door de kwartfinales", sprak de c.v.-
installateur met korte knetterende
zinnen. „Zes weken offerde ik alles
voor hem op", reconstrueerde hij het
werk dat met Bongers gemoeid was.
„Wanneer ik roe voor iemand inte
resseer, geef ik me honderd procent.
Dat heb ik ook tegen Bongers gezegd
toen hij bij me kwam. Nou ja, bij
me kwamHij liet het Gerard
Vianen die in mijn werkplaats mon
teur is, vragen. Luister, heb ik ge
zegd: Gerrit kan binnenstappen,
maar hij moet leven naar de regels
van het huis. Ik ben geen makke
lijke baas."
En dat alles nu, die zes weken op
offering, de aanwezigheid van zijn
vrouw, en de familie Van Beek, de
spuit van de dokter en de kampioens
trui, waren niet helemaal voor niets
geweest. Natuurlijk valt er meer eer
te behalen dan een halve finaleplaats,
en natuurlijk zal het moeilijk worden
om Ferdinand Bracke (zijn nieuwe
tegenstander die in de series de in
drukwekkende tijd van 5.56.60 maak
te) te kloppen. Maar in ieder geval
ging het minder beroerd dan na dins
dagavond en woensdagochtend ver
wacht kon worden. Gert Bongers en
Wim van Beek sloten zich na de race
dan ook als een voldaan duo op in
cabine 7, waar de verwarmingsbaas
aan een nieuwe psychologische bege
leiding begon. Tenslotte is Ferdinand
Bracke niet de eerste de beste.
PETER HEERKENS
drietal op twee ronden reed. Het
tweede half uur diende alleen nog
als programmavulling, want na der
tig minuten koers was het zeker dat
Verschueren niet meer van een
rechtstreekse plaatsing in de finale
afgehouden zou kunnen worden.
De winnaar was na afloop natuur
lijk bijzonder tevreden met zijn zege.
Door zijn eerste plaats is hij verlost
van de angst vrijdag in de herkan
sing te moeten rijden. „Ik had eigen
lijk wel meer van mijn tegenstan
ders verwacht", wilde Verschueren
nog wel kwijt. „Het ging erg goed.
Door deze overwinning heb ik goede
hoop op de finale van zaterdag."
De suprematie die Jaap Oudkerk
in de tweede serie van de avond ten
toon spreidde was beslist niet min
der dan die van zijn voorganger
Theo Verschueren. Half koers had
ook de 'Naardense renner zijn tegen
standers op minimaal twee ronden
achter zich, zodat ook in deze race
weinig spanning te beleven viel. Het
verloop van de strijd was voor de
hypernerveuze Nederlander bijzon
der gunstig, omdat hij reeds in het
eerste kwartier het hele veld gelapt
had, en dus wat rustger kon ademen.
De Italiaan Luciani kon Oudkerk nog
enigszins volgen en wist het verlies
beperkt te houden tot acht ronden.
Bongers zocht blijkbaar zo'n man
en hij liet zich opnemen in het gezin
Van Beek. Zes weken lang trommel
de de heer des huizes hem om half
acht uit bed. Geen minuut later. Bon
gers moest dan zelf zijn ontbijt klaar
maken, cornflakes, een sneetje brood
en wat vlees. Daarna volgde als ver
plicht nummer een trainingstocht van
100 km op de weg, vervolgens een
douche, dan een lichte hap met veel
vruchtensap en rond 12 uur een dik
ke biefstuk die Wim van Beek zelf
in de pan smeet. Daar mocht zijn
vrouw niet aankomen en Gert even
min.
Tot besluit ging Bongers dan op
de baan in Amsterdam rijden „zon
der" zegt Wim van Beek, „dat hij
wist wanneer ik kwam kijken. En
denk erom dat er wat zwaaide wan
neer hij niet op zijn fiets zat. Overi
gens heb ik totaal geen moeite met
hem gehad. Hij wilde zo verschrik
kelijk graag terug op de goede weg,
dat hij er alles voor deed. Ik kreeg
grote bewondering voor hem."
In de dagen na het Nederlands
kampioenschap, dat hij afsloot op de
hoogste trede van het ere-podium
reed Wim van Beek iedere dag met
Gert Bongers naar de Antwerpse pis
te om te trainen. Uren en uren stu
deerden ze op conditie, techniek en
schema's. Van Beek was niets te veel,
Bongers evenmin. En toen dan die
tegenslag. Het moment waarop hij
„dicht klapte" dinsdagavond. En de
dag erna, gisteren, toen de dokter
eraan te pas moest komen en het
zelfvertrouwen van Bongers wankel
de. Wim van Beek zocht alle mid
delen die er te vinden waren om
Bongers over zijn inzinking te hel
pen. Met een ondefinieerbare vorm
van psychologie, want dat hebben
dat soort mannen in de wielrennerij,
zocht Van Beek naar de mentale pep.
Hij haalde Bongers' vrouw Aaltje uit
haar huis in Apeldoorn en zette ze
langs de baan. Hij nam zijn vrouw
en dochtertje, met wie Gert het in die
zes weken uitstekend had kunnen
vinden, mee en plaatsten ze eveneens
aan de rand van de piste. En ten
slotte gebood Wim van Beek om de
oranje landstrui uit te laten en het
rood-wit-blauwe kampioenstricot aan
te trekken. „Psychologisch beter",
fluisterde Van Beek vanachter de op
geheven rechterhand. „Na het kam
pioenschap schonk Gert mij die trui.
Hij vond dat ik hem verdiend had.
Nu gaf ik die trui terug. Je mag hem
opnieuw verdienen, heb ik gezegd.
Psychologisch een stuntje, voel je."
Masseur Jansen: „liever in Brno bij de amateurs"
(Van onze sportredactie)
ANTWERPEN In cabine num
mer 61 heeft Leen Jansen, de mas
seur van de Nederlandse baanploeg
in Antwerpen, zich voor de rest van
de week geïnstalleerd. Naast de
traditionele attributen als rijen pot
jes en flessen, de massagetafel,
verscheidene kilo's fruit houdt dat
voor hem verder nog in de plaat
sing van een draagbaar televisie
toestel en een grote elektrische kook
pan, waarop hij in geval van nood
zelf maaltijden kan bereiden. De te
levisie heeft de forse Zandvoortse
vishandelaar schuin boven het hoofd
einde van de massagetafel geplaatst
„Dan kunnen de renners de races
volgen, terwijj ze gemasseerd wor
den", licht hij toe.
Dit is slechts een klein onder
deeltje van de voorbereidingen die
de masseur van de KNWU treft
voor hij zich naar een belangrijk
toernooi begeeft. Want bij Leen
Jansen wordt er niets aan het toe
val overgelaten, daarvoor is hij te
zeer doordrongen van de belangrijke
plaats die hij voor de renners in
neemt. „Mee gaan als ploegleider
of masseur betekent voor mij niet
alleen bij de wedstrijden aanwezig
zijn en 's avonds uitgaan", vertelt
de 48-jarige masseur „Er komt
veel meer bij kijken, wil je het ten
minste goed doen. Als je hoort wat
mij hier op deze tafel door de cou
reurs wordt toevertrouwd, zouden
je oren klapperen. Als ze ontspan
nen op de tafel liggen komen de
problemen los. die ze misschien te
gen hun moeder zelfs nog niet ver
tellen".
In de loop der jaren heeft Leen
Janisen geteerd de moeilijkheden zo
goed mogelijk op te vangen. Hij is
daarom voor veel coureurs meer
dan een masseur, een vertrouwens
man geworden. Net terug van een
serie amateurronden, in Oostenrijk,
Rijnland Pfals en Polen stapte hij
maandag het wereldje van de baan
renners binnen Voor Leen Jansen
Seen prettige overgang „Ik zit lie
ver op de weg bij de amateurs",
erkent hij, „daar wordt tenminste
nog fris van de lever gereden. Hier
in het sportpaleis word ïk ziek van
al hef gekonkel. Ik kan onderhand
vooruit zeggen wie er gaat winnen.
Dat is vooraj bij de stayers zo".
Als Leen Jansen het voor het
zeggen zou hebben werden er ri
goureuze maatregelen genomen.
„Alle oude gangmakers moeten weg,
in hun plaatsen moet men jonge
gangmakers aantrekken. Zoals het
nu gaat vermoorden de gangma
kers, maar ook de coureurs, hun
eigen sport. Er is eigenlijk nog
maar een gangmaker die het spor
tief opneemt: Spakenburg. Maar hij
ondervindt dan ook wei tegenwer
king van bijna al zijn collega's",
aldus de Zandvoortse wielerofficial.
Als goed voorbeeld voor de Euro
peanen stelt Jansen de drie Japanse
sprinters, die in eerste instantie ver
rasten met hun ongecompliceerde stijl.
Jansen: „zoals die jongens rijden is
het aantrekkelijk, ook voor het pu
bliek. De Europese coureurs maken
hun eigen sport dood met allerlei af
spraken. Dat moet er uit- Zij moeten
weer met de zelfde instelling de baan
op als de Japanners. Zo hard moge
lijk er tegenaan. En laat de snelste
dan maar winnen".
Het is duidelijk: de baansport
heeft zijn aantrekkelijkheid voor
Jansen verloren. Hij neemt dan ook
slechts bij hoge uitzondering de
moeite om op de baan de wedstrij
den te volgen. Wat hij zien wil
volgt hij op zijn draagbare TV. Zijn
interesse voor deze wereldtitelstrijd
is daarmee bevredigd. „De sfeer is
hier slecht. De hele baaniwielrenne-
rij is veel te zakelijk geworden. De
amateurs zouden er weer bij moe
ten zijn, dan wairen er tenminste
weer jongens die echt met plezier
hun sport beoefenen", stelt de mas
seur triest.
(Van onze sportredacteur)
ANTWERPEN Opnieuw dwong
Peter Post in het Antwerpse sport
paleis bewondering af. Hij ging wel
iswaar op een vlotte manier naar de
overwinning in de kwartfinales,
maar de wetenschap dat hij in leef
tijd veertien jaar achter lag op zijn
rivaal, maakte duidelijk dat Post er
meer voor moest doen dan het wed
strijdverloop wel aantoonde.
Albert Fritz, tegenstander van de
Nederlander, kreeg geen' enkele
kans. De pas deze winter prof ge
worden Berlijner (ik ging vooral
over omdat het zesdaagsewerk me
goed ligt") vond dat natuurlijk jam
mer, maar hij treurde er niet lang
om. „Luister", dicteerde hij, „voor de
start dacht ik zo: de belangen van
Post zijn groter dan die van mij. Als
hij verliest is hij geklopt door een
jongetje van 22 jaar. Ga ik er onder
door, dan ben ik uitgeschakeld door
de grote Peter Post, die iedereen
kent. Daarom heb ik me geen mo
ment zenuwachtig gemaakt voor de
ze wedstrijd".
Peter Post rekende zes ronden
voor het einde definitief af met
Fritz. Hij (gekleed in rood-wit-blauw
zesdaagsetruitje, omdat de KNWU
geen zijden tricots beschikbaar had)
liep toen met steeds groter wordend
verschil weg van de Duitser om te
eindigen in een tijd van 6.12.50. Deze
uitslag gaf hem voor de halve finale
de Engelsman Hugh Porter als te
genstander. Porter had in de kwart
finales de Duitser Adler bijzonder
duidelijk verslagen door hem half de
wedstrijd in te lopen. De man die
Bongers vrijdag tegen zich krijgt,
Ferdinand Bracke, deed hetzelfde
met Grosskost, alleen gebeurde het
wat eerder. Na acht ronden al.
In Antwerpen heeft hij genoeg
vrije tijd om zijn gedachten over de
wielersport, die hem reeds 35 jaar
zeer nauw aan het hart ligt, te la
ten gaan. De afvaardiging naar
Antwerpen met vijf renners bete
kent voor Jansen eigenlijk een hal
ve vakantie. Jansen: „voor de wed
strijden warm ik de jongens wat op
en ik rol ze los. Na afloop volgt er
dan een massage. Dat is het onge
veer". Tot nu toe heeft zich voor
hem weinig bijzonders voorgedaan.
Dc Nederlandse deelnemers aan de
baankampioenschappen verkeren,
op Gert Bongers na, in uitstekende
conditie. En ook voor Bongers zou
het er volgens Jansen in de loop
van de week weer beter uit gaan
zien.
Een wereldtitel acht Jansen
voor wat de Nederlanders betreft
alleen binnen het bereik van stayer
Jaap Oudkerk: „ik hoop in ieder ge
val dat Leo Proost het nu eens niet
wordt Maar dat hangt ook voor
een groot gedeelte va.n de gangma
kers af Al met al zal het Leen
Jansen niet berouwen als zaterdag
avond de laatste kampioen gehul
digd is. „Hef is hier voor mij net
als bij een gewone baanwedstrijd.
Ik merk er weinig van dat er om
wereldtitels gereden wordt. Nee,
dian ben ik toch maai blij dat ik
volgende maand naar Brno kan.
Daar wordt door de amateurs ten
minste nog een fris partijtje ge
fietst", aldus Jansen.
THEO KLEIN