ER VERSCHUEREN IN FINALE ,Een nieuw VAN BEEK: DE KRACHT ACHTER GER BONGERS De masseur" is 'n vertrouwensman voor de renners" Post: fraaie zege Ik had meer tegenstand verwacht" AJAX-YOORZITTER VAN PRAAG w.k. wielrennen voor n.v. LLIL EREDIVISIE 16 Speltype Aan de top Veiligheid Opoffering J HOEFIJZERS ek lassers Irs irs Vrije tijd 12 DE STEM VAN DONDERDAG 7 AUGUSTUS 1969 13 man die i Werktuigbouw) nodig, er van over- ine groepen. jeven aan een groep rn. Deze groep ver- xkring in een dyna- oemde N.V., Tete- dienings- ïring op vaar alle orden, n op de overige inige op- p kunt u e Breda, 3e iedere gelieve u n een af- /lissingen) |OEP Geertruidenberg Jige indiensttreding Igeen) lorwaarden. |afdeling Personeels- sollicïtaties ook bij Theo Verschueren op weg naar de overwinning in de serie voor profstayers. (Van onze speciale verslaggever) ANTWERPEN De wereld kampioenschappen zün voor Theo Verschueren onwaarschijn lijk rustig begonnen. Geen van de drie tegenstanders bleek aan kracht van Verschueren te kun nen tippen. De Zeeuwsch-Vla ming kwam daardoor in de gele genheid zijn concurrenten met de regelmaat van de klok een ronde achter te zetten. Verschueren won zijn serie met vijf ronden voorsprong op nummer 2, de Zwitser Janser. Het heeft slechts acht minuten ge duurd eer de Belgische Zeeuw zich vanuit derde positie opgewerkt had naar de eerste plaats. Rudolph (als eerste gestart) en Raynal op de tweede plaats begonnen) konden niets anders dan lijdelijk toezien hoe het duo Verschueren-Meuleman met speels gemak over hen heen ging. Nog voor de klok vijftien volle mi nuten aanwees had Theo Verschue ren Raynal als eerste op een ronde gezet. Half koers was de spanning er definitief af, toen Verschueren het 11 4:3 3 r 1 t- (Van onze sportredacteur) Gert Bongers wordt gelukgwenst met zijn succes door Wim van Beek, de man die hem zoveel steun gaf tijdens zijn voorbereiding op het wereld kampioenschap. ANTWERPEN Gert Bongers kon weer lachen. De brede grijns, die bij hem altijd meteen net iets te groot is, trok als een feestelijk gebaar over zijn bezwete kop. Vergeten was de narigheid van de eerste dag in het wereldkampioenschap, toen hij werd ingelopen door Porter. Weg was het verdriet over de sombere vooruitzichten in de kwartfinales. „Opgevreten", had hij hem, zijn tegenstander Ole Ritter. Vernietigend, zoals V *h Porter het dinsdag met hem deed. Ondanks de ervaring in de series had zijn persoonlijke ver zorger Wim van Beek hem weer op een schema van 6 laten ver trekken. Wat toen mislukte, ging nu goed. Gert Bongers liep snel uit en keek v nslotte Ole Ritter recht in de rug. Een gevoel dat de Deen niet kon hebben, reden waarom hij drie ronden voor het einde stopte. Gert Bongers ging het toen iets kalmer aan doen om na een tijd van 6.11.06 zielsgelukkig in de kleine, (Van onze speciale verslaggever) AMSTERDAM „Uithuilen en opnieuw beginnen", zei Ajax-voor- zitter Jaap van Praag, op de avonfl van de 28ste mei in Ma drid, nadat zijn club in de finale van het toernooi om de Europese beker voor landskampioenen kans loos (1-4) ten onder was gegaan tegen A.C. Milan. Voor het uithui len had Ajax niet veel tijd nodig. Amper twee weken na „Madrid" maakte de club bekend Nico Ren ders van Go Ahead en Dick van Dijk van F.C. Twente te hebben gecontracteerd. Daarmee deed Ajex de meest spectaculaire aankopen van het jaar. Aankopen, die grote bedra gen vergden en duidelijk maakten, dat het Ajax met het opnieuw be ginnen ernst is. Ajax deed nog meer op de trans fermarkt. Het verkocht internatio nal-linksback Theo van Duivenbode aan Feijenoord, ex-international Klaas Nuninga aan D.W.S. en de Zweedse kanonnier Inge Daniels- son aan diens oude club Halsing- f>°rg en nam de Deense schakel- speler Ton Soendergaard over van Kapid Wien. Het ziet er dus naar "jt, dat Ajax' keurtroep in het pieuwe seizoen nogal zal verschil- 'rii met het elftal, dat in de vorige competitie door Feijenoord werd onttroond als landskampioen. De Amsterdamse club zal alles j® het werk stellen om in 1970 de «mpioensvlag weer te kunnen hij sen. Begrijpelijk, want voor een ™b als Ajax is, gezien de hoge exploitatierekening dure spelers, hainers, artsen, psychologen, en verzorgers deelnamen aan het toernooi om de Europese beker v°or landskampioenen, onontbeer- hjk. De voorbereiding op het n|euwe seizoen werd bijzonder se- rieus aangepakt. Trainer Rinus Michels en zijn assistent Grijzen- bout opvolger van de naar Vi tesse vertrokken Brom riepen spelers al begin juli bijeen. On- de warmte werd er vanaf de eerste trainingsdag keihard ge werkt. En in de eerste oefenwed strijd tegen Manchester City toon de Ajax niets aan klasse te heb ben ingeboet, al maakte Cruyff en kele keren de indruk het moeilijk te kunnen accepteren, dat Dick van Dijk hem als schutter naar de kroon steekt. Bovendien maakte doelman Stuy een allesbehalve be trouwbare indruk. Aangenomen mag dan ook worden, dat routi nier Gert Bals, vorig seizoen in vele Europacupwedstrijden een on neembare barrière en alleen in de finale tegen A.C. Milan niet zo best op dreef, ook in de komende com petitie weer als laatste man zal fungeren. Er zijn, ondanks het beschikbare spelersmatenaal, toch nog wel problemen bij Ajax. Trainer Rinus Michels heeft vrijwel zeker in 't be gin der competitie niet de beschik king over Henk Groot, die nog steeds hinder ondervindt van de knieblessure, die hem vorig sei zoen dikwijls parten speelde. Zeker nu Nuninga is vertrokken, Bennie Mullers jaren beginnen te tellen en Ton Pronk voorlopig niet tot de selectie voor het eerste elf tal behoort, kan Ajax het moeilijk zonder Groot stellen. Bovendien is het nog de vraag of Soendergaard in de ploeg zal passen. Bij Rapid Wien voldeed de Deen vrijwel nim mer aan de verwachtingen en vol gens Oostenrijkse voetbaldeskundi gen past hij ook niet in het spel type van Ajax als dat tenminste zo blijft als het vorig jaar was. Overigens moet het buiten de selectie laten van Pronk met een korreltje zout worden genomen. Het is onwaarschijnlijk, dat de man, die vorig seizoen Eusebi'o en Adamec aan banden gelegd heeft, ineens niet meer goed genoeg is voor Ajax' hoofdploeg. Waarschijn lijker is dat Michels Pronk wil aan zetten tot een meer professionele instelling: dat Michels van Pronk een harde en dus voor het moder ne voetbal meer geschikte speler wil maken. Soendergaard, Van Dijk en Rijnders de revelatie van het vorig seizoen, zowel in de competitie als in het nationale elf tal zullen waarschijnlijk niet de enige nieuwe gezichten zijn in het Ajax-elftal zoals dat de competitie begint. Ook Rob Krol, vorig sei zoen al eens opgenomen in de se lectie voor een Europacupwed strijd, krijgt wellicht een vaste plaats. Door he* vertrek van Theo van Duivenbode als linksback kwam de linksback-plaats vacant. Wim Suurbier zal, afgaande op de experimenten in de oefenwedstrij den, naar alle waarschijnlijkheid Ajax-voorzitter Jaap van „Uithuilen en opnieuw beginnen". van rechts naar links verhuizen, waardoor voor Krol dan de rechts backplaats zal vrij komen. Een an dere mogelijkheid is, dat Sjaak Swart als rechtsback wordt opge steld. Als rechtsbuiten heeft deze 31-jarige ex-international vrijwel afgedaan: als back kan hij echter nog bijzonder nuttig zijn. Swart speelde in verschillende Europa cupwedstrijden al in de defensie en hij deed dat voortreffelijk. De kans, dat Michels aan hem de voorkeur geeft boven de talentvolle maar nog weinig geroutineerde Krol, is niet denkbeeldig. Ajax zal in het nieuwe seizoen in ieder geval weer aan de top meedraaien. F.C. Twente's trainer Kees Rijvers heeft de ploeg favo riet voor het landskampioenschap genoemd. „Gewoon omdat Ajax kwalitatief beter is dan Feije noord", aldus Rijvers. Bovendien kan Ajax een belangrijke rol gaan spelen in het toernooi om de Euro pese beker voor jaarbeurssteden, waarvoor het door de K.N.V.B. werd ingeschreven en waarin dit jaar door meer internationaal ge- renomeerde clubs wordt deelgeno men dan ooit. Helemaal verstoken van internationaal contact blijft Ajax dus niet, al had de club, be grijpelijk, de voorkeur gegeven aan deelneming aan Europacup I, het voornaamste doei van de komende competitie. maar stevige armen van Wim van Beek te vallen. De moeite, de opoffe ringen waaraan zij zich beiden over gaven, was met het bereiken van de halve finaleplaats voor een groot deel gecompenseerd. Samen leefden ze verbeten naar dit kampioenschap. Gert Bongers nam zes weken geleden afscheid van zijn vrouw om bij Wim van Beek thuis in retraite te gaan en omge keerd bakte de verwarmingsman voor zijn pupil biefstukken, wat hij anders nooit doet. Met zijn tweeën losten ze de vraagstukken rond de comeback op, gisterochtend de laatste. Om kwart over zeven al stond Wim van Beek met Gert Bongers bij de plaat selijke (Wilnis) arts Van der We duwe, want met de ademhaling van Gerrit ging het niet zoals het moest. Dat was, zo bleek achteraf, ook de oorzaak van zijn opvallende neder laag tegen Porter op de eerste dag. Bongers zat vast, zoals dat in het vak heet. Wim van Beek heeft hem die avond ze reden dinsdag na de wedstrijd meteen terug naar Wilnis in bed gestopt met twee asperien- tjes, warm water en citroensap plus een stapel dekens op het piepende lijf. Dan zweet je het er wel uit, zou je denken. Maar in het atletische li chaam van Gert Bongers regeerde 's morgens nog de verstopping en dus reed Wim van Beek met hem in alle vroegte naar de heer Van der Wedu we. Een met wielrenners ervaren man, deze dokter, omdat Van Beek er regelmatig coureurs die bij hem om advies komen, heen stuurt. Dus wist dokter Van der Weduwe ook al les over en van verboden medicijnen in de sport. Voor alle veiligheid heeft hij ech ter nog uitvoerig getelefoneerd met instanties die hem precies konden vertellen wat wel en niet mocht en de actie eindigde met een spuit in Bongers rechter bovenarm. „Een in jectie", zo omschreef Wim van Beek de medische ingreep ontroerend een voudig, „die asthmapatiënten bij een aanval krijgen". Meer kon dr. Van der Weduwe niet voor Bongers doen, „want", aldus Wim van Beek, „de kwaal die Gert heeft kan alleen op gelost worden met medicijnen waar amfetamine of efidrine in zit en dat is verboden." Iets wat Bongers vanzelfsprekend diep betreurde, „omdat", klaagde hij in de middaguren, „wat efidrine be slist beter zou helpen. Nu kan ik vanavond alleen maar afwachten. Ik zie het somber in. Hier, luister maar eens hoe vast het zit" Gert Bongers, gekleed in hemd met korte mouw tjes en trainingsbroek, spande de ha rige borst en ademde toen in één keer diep uit. Alsof er een peloton soldaten door een schuurpapierfa- briek wandelde. „Zou jij er zo ver trouwen in hebben?", probeerde hij te weten te komen. Wim van Beek echter had en na achteraf bleek zeer juist alle hoop. „Van het begin af aan zette ik me in voor die jongen, hij werd Ne derlands kampioen, nu sleur ik hem door de kwartfinales", sprak de c.v.- installateur met korte knetterende zinnen. „Zes weken offerde ik alles voor hem op", reconstrueerde hij het werk dat met Bongers gemoeid was. „Wanneer ik roe voor iemand inte resseer, geef ik me honderd procent. Dat heb ik ook tegen Bongers gezegd toen hij bij me kwam. Nou ja, bij me kwamHij liet het Gerard Vianen die in mijn werkplaats mon teur is, vragen. Luister, heb ik ge zegd: Gerrit kan binnenstappen, maar hij moet leven naar de regels van het huis. Ik ben geen makke lijke baas." En dat alles nu, die zes weken op offering, de aanwezigheid van zijn vrouw, en de familie Van Beek, de spuit van de dokter en de kampioens trui, waren niet helemaal voor niets geweest. Natuurlijk valt er meer eer te behalen dan een halve finaleplaats, en natuurlijk zal het moeilijk worden om Ferdinand Bracke (zijn nieuwe tegenstander die in de series de in drukwekkende tijd van 5.56.60 maak te) te kloppen. Maar in ieder geval ging het minder beroerd dan na dins dagavond en woensdagochtend ver wacht kon worden. Gert Bongers en Wim van Beek sloten zich na de race dan ook als een voldaan duo op in cabine 7, waar de verwarmingsbaas aan een nieuwe psychologische bege leiding begon. Tenslotte is Ferdinand Bracke niet de eerste de beste. PETER HEERKENS drietal op twee ronden reed. Het tweede half uur diende alleen nog als programmavulling, want na der tig minuten koers was het zeker dat Verschueren niet meer van een rechtstreekse plaatsing in de finale afgehouden zou kunnen worden. De winnaar was na afloop natuur lijk bijzonder tevreden met zijn zege. Door zijn eerste plaats is hij verlost van de angst vrijdag in de herkan sing te moeten rijden. „Ik had eigen lijk wel meer van mijn tegenstan ders verwacht", wilde Verschueren nog wel kwijt. „Het ging erg goed. Door deze overwinning heb ik goede hoop op de finale van zaterdag." De suprematie die Jaap Oudkerk in de tweede serie van de avond ten toon spreidde was beslist niet min der dan die van zijn voorganger Theo Verschueren. Half koers had ook de 'Naardense renner zijn tegen standers op minimaal twee ronden achter zich, zodat ook in deze race weinig spanning te beleven viel. Het verloop van de strijd was voor de hypernerveuze Nederlander bijzon der gunstig, omdat hij reeds in het eerste kwartier het hele veld gelapt had, en dus wat rustger kon ademen. De Italiaan Luciani kon Oudkerk nog enigszins volgen en wist het verlies beperkt te houden tot acht ronden. Bongers zocht blijkbaar zo'n man en hij liet zich opnemen in het gezin Van Beek. Zes weken lang trommel de de heer des huizes hem om half acht uit bed. Geen minuut later. Bon gers moest dan zelf zijn ontbijt klaar maken, cornflakes, een sneetje brood en wat vlees. Daarna volgde als ver plicht nummer een trainingstocht van 100 km op de weg, vervolgens een douche, dan een lichte hap met veel vruchtensap en rond 12 uur een dik ke biefstuk die Wim van Beek zelf in de pan smeet. Daar mocht zijn vrouw niet aankomen en Gert even min. Tot besluit ging Bongers dan op de baan in Amsterdam rijden „zon der" zegt Wim van Beek, „dat hij wist wanneer ik kwam kijken. En denk erom dat er wat zwaaide wan neer hij niet op zijn fiets zat. Overi gens heb ik totaal geen moeite met hem gehad. Hij wilde zo verschrik kelijk graag terug op de goede weg, dat hij er alles voor deed. Ik kreeg grote bewondering voor hem." In de dagen na het Nederlands kampioenschap, dat hij afsloot op de hoogste trede van het ere-podium reed Wim van Beek iedere dag met Gert Bongers naar de Antwerpse pis te om te trainen. Uren en uren stu deerden ze op conditie, techniek en schema's. Van Beek was niets te veel, Bongers evenmin. En toen dan die tegenslag. Het moment waarop hij „dicht klapte" dinsdagavond. En de dag erna, gisteren, toen de dokter eraan te pas moest komen en het zelfvertrouwen van Bongers wankel de. Wim van Beek zocht alle mid delen die er te vinden waren om Bongers over zijn inzinking te hel pen. Met een ondefinieerbare vorm van psychologie, want dat hebben dat soort mannen in de wielrennerij, zocht Van Beek naar de mentale pep. Hij haalde Bongers' vrouw Aaltje uit haar huis in Apeldoorn en zette ze langs de baan. Hij nam zijn vrouw en dochtertje, met wie Gert het in die zes weken uitstekend had kunnen vinden, mee en plaatsten ze eveneens aan de rand van de piste. En ten slotte gebood Wim van Beek om de oranje landstrui uit te laten en het rood-wit-blauwe kampioenstricot aan te trekken. „Psychologisch beter", fluisterde Van Beek vanachter de op geheven rechterhand. „Na het kam pioenschap schonk Gert mij die trui. Hij vond dat ik hem verdiend had. Nu gaf ik die trui terug. Je mag hem opnieuw verdienen, heb ik gezegd. Psychologisch een stuntje, voel je." Masseur Jansen: „liever in Brno bij de amateurs" (Van onze sportredactie) ANTWERPEN In cabine num mer 61 heeft Leen Jansen, de mas seur van de Nederlandse baanploeg in Antwerpen, zich voor de rest van de week geïnstalleerd. Naast de traditionele attributen als rijen pot jes en flessen, de massagetafel, verscheidene kilo's fruit houdt dat voor hem verder nog in de plaat sing van een draagbaar televisie toestel en een grote elektrische kook pan, waarop hij in geval van nood zelf maaltijden kan bereiden. De te levisie heeft de forse Zandvoortse vishandelaar schuin boven het hoofd einde van de massagetafel geplaatst „Dan kunnen de renners de races volgen, terwijj ze gemasseerd wor den", licht hij toe. Dit is slechts een klein onder deeltje van de voorbereidingen die de masseur van de KNWU treft voor hij zich naar een belangrijk toernooi begeeft. Want bij Leen Jansen wordt er niets aan het toe val overgelaten, daarvoor is hij te zeer doordrongen van de belangrijke plaats die hij voor de renners in neemt. „Mee gaan als ploegleider of masseur betekent voor mij niet alleen bij de wedstrijden aanwezig zijn en 's avonds uitgaan", vertelt de 48-jarige masseur „Er komt veel meer bij kijken, wil je het ten minste goed doen. Als je hoort wat mij hier op deze tafel door de cou reurs wordt toevertrouwd, zouden je oren klapperen. Als ze ontspan nen op de tafel liggen komen de problemen los. die ze misschien te gen hun moeder zelfs nog niet ver tellen". In de loop der jaren heeft Leen Janisen geteerd de moeilijkheden zo goed mogelijk op te vangen. Hij is daarom voor veel coureurs meer dan een masseur, een vertrouwens man geworden. Net terug van een serie amateurronden, in Oostenrijk, Rijnland Pfals en Polen stapte hij maandag het wereldje van de baan renners binnen Voor Leen Jansen Seen prettige overgang „Ik zit lie ver op de weg bij de amateurs", erkent hij, „daar wordt tenminste nog fris van de lever gereden. Hier in het sportpaleis word ïk ziek van al hef gekonkel. Ik kan onderhand vooruit zeggen wie er gaat winnen. Dat is vooraj bij de stayers zo". Als Leen Jansen het voor het zeggen zou hebben werden er ri goureuze maatregelen genomen. „Alle oude gangmakers moeten weg, in hun plaatsen moet men jonge gangmakers aantrekken. Zoals het nu gaat vermoorden de gangma kers, maar ook de coureurs, hun eigen sport. Er is eigenlijk nog maar een gangmaker die het spor tief opneemt: Spakenburg. Maar hij ondervindt dan ook wei tegenwer king van bijna al zijn collega's", aldus de Zandvoortse wielerofficial. Als goed voorbeeld voor de Euro peanen stelt Jansen de drie Japanse sprinters, die in eerste instantie ver rasten met hun ongecompliceerde stijl. Jansen: „zoals die jongens rijden is het aantrekkelijk, ook voor het pu bliek. De Europese coureurs maken hun eigen sport dood met allerlei af spraken. Dat moet er uit- Zij moeten weer met de zelfde instelling de baan op als de Japanners. Zo hard moge lijk er tegenaan. En laat de snelste dan maar winnen". Het is duidelijk: de baansport heeft zijn aantrekkelijkheid voor Jansen verloren. Hij neemt dan ook slechts bij hoge uitzondering de moeite om op de baan de wedstrij den te volgen. Wat hij zien wil volgt hij op zijn draagbare TV. Zijn interesse voor deze wereldtitelstrijd is daarmee bevredigd. „De sfeer is hier slecht. De hele baaniwielrenne- rij is veel te zakelijk geworden. De amateurs zouden er weer bij moe ten zijn, dan wairen er tenminste weer jongens die echt met plezier hun sport beoefenen", stelt de mas seur triest. (Van onze sportredacteur) ANTWERPEN Opnieuw dwong Peter Post in het Antwerpse sport paleis bewondering af. Hij ging wel iswaar op een vlotte manier naar de overwinning in de kwartfinales, maar de wetenschap dat hij in leef tijd veertien jaar achter lag op zijn rivaal, maakte duidelijk dat Post er meer voor moest doen dan het wed strijdverloop wel aantoonde. Albert Fritz, tegenstander van de Nederlander, kreeg geen' enkele kans. De pas deze winter prof ge worden Berlijner (ik ging vooral over omdat het zesdaagsewerk me goed ligt") vond dat natuurlijk jam mer, maar hij treurde er niet lang om. „Luister", dicteerde hij, „voor de start dacht ik zo: de belangen van Post zijn groter dan die van mij. Als hij verliest is hij geklopt door een jongetje van 22 jaar. Ga ik er onder door, dan ben ik uitgeschakeld door de grote Peter Post, die iedereen kent. Daarom heb ik me geen mo ment zenuwachtig gemaakt voor de ze wedstrijd". Peter Post rekende zes ronden voor het einde definitief af met Fritz. Hij (gekleed in rood-wit-blauw zesdaagsetruitje, omdat de KNWU geen zijden tricots beschikbaar had) liep toen met steeds groter wordend verschil weg van de Duitser om te eindigen in een tijd van 6.12.50. Deze uitslag gaf hem voor de halve finale de Engelsman Hugh Porter als te genstander. Porter had in de kwart finales de Duitser Adler bijzonder duidelijk verslagen door hem half de wedstrijd in te lopen. De man die Bongers vrijdag tegen zich krijgt, Ferdinand Bracke, deed hetzelfde met Grosskost, alleen gebeurde het wat eerder. Na acht ronden al. In Antwerpen heeft hij genoeg vrije tijd om zijn gedachten over de wielersport, die hem reeds 35 jaar zeer nauw aan het hart ligt, te la ten gaan. De afvaardiging naar Antwerpen met vijf renners bete kent voor Jansen eigenlijk een hal ve vakantie. Jansen: „voor de wed strijden warm ik de jongens wat op en ik rol ze los. Na afloop volgt er dan een massage. Dat is het onge veer". Tot nu toe heeft zich voor hem weinig bijzonders voorgedaan. Dc Nederlandse deelnemers aan de baankampioenschappen verkeren, op Gert Bongers na, in uitstekende conditie. En ook voor Bongers zou het er volgens Jansen in de loop van de week weer beter uit gaan zien. Een wereldtitel acht Jansen voor wat de Nederlanders betreft alleen binnen het bereik van stayer Jaap Oudkerk: „ik hoop in ieder ge val dat Leo Proost het nu eens niet wordt Maar dat hangt ook voor een groot gedeelte va.n de gangma kers af Al met al zal het Leen Jansen niet berouwen als zaterdag avond de laatste kampioen gehul digd is. „Hef is hier voor mij net als bij een gewone baanwedstrijd. Ik merk er weinig van dat er om wereldtitels gereden wordt. Nee, dian ben ik toch maai blij dat ik volgende maand naar Brno kan. Daar wordt door de amateurs ten minste nog een fris partijtje ge fietst", aldus Jansen. THEO KLEIN

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 13