RUSSISCH VERSLAG VANEEN GRENSINCIDENT
Voor Vaderland
voor partij,
in de aanval"
NIXONS AMERIKA NA DE
De kaarten worden opnieuw geschud
UW
EG1LD
Konstantijn leidt leven
van een rijke monarch
in ballingschap
lïfejll
W
Amerikanen
gaan
Nederlanders
kip leren eten
WENNEKER
VLEERMUIZEN,
RATTEN EN
KREKELPLAAG
IN LIMBURG
Klacht tegen
„Canard
Enchainé
BOOTTOCHTEN
ESTUN IJzendijke
©Men Earrings
The Shoes
nte Hontenisse
n!@ Hontenisse
aeente Clinge
1 UT7' -v
Provocateurs
Paniek
In de aanval
Dolce Vita
"4
Hl i
lil
H;
jJjL'h
mm
BfeiÉBuSi A Jl
5 juli m.m.v.
rp bestemmingsplan
r van Hontenisse brengt ter
dat vanaf 28 juli 1969 gedu*
d ter gemeentesecretarie voer
rage ligt het ontwerp van het
Lamswaarde.
erboven vermelde termijn van
een ieder bij de gemeenteraad
aren tegen genoemd ontwerp
i 1969.
irgemeester voornoemd,
van Hootegem, wnd.
Hontenisse kan worden g«-
êente-arbeider
mgroep IV) 764,76 per maand,
etoelage.
angesloten bij het I.Z.A.
e rechtspositieregelingen zi)n
125,per jaar.
75,per jaar.
£o spoedig mogelijk.
ïen 10 dagen na verschijning
n de burgemeester van Honte-
zande.
SC* BESTEMMINGSPLAN
ING NOBELSTRAAT"
leester van de gemeente Cling®
lening aan het bepaalde artlK
de ruimtelijke ordening ter ai-
dat onherroepelijk is gew0„ a
Gedeputeerde Staten van Ge
1969 nr. 2182/338-4e afd. r.o,
dsbesluit van 24 oktober 1»
van het bestemmingsplan „o
aat" is goedgekeurd.
bestemmingsplan ligt_ ter êe
voor een ieder ter inzage.
rgemeester voornoemd,
cauteren
Br N.V. te Baarland.
gustus t.m. 23 augustus 1969
WERKKRACHTEN
de oogst op onze fabriek te
te Baarland, Oude-Dieriks-
lefonisch 01193 - 356.
DE STEM VAN1 VRIJDAG 25 JULI 1969
Russische en Chinese soldaten twisten bij een grenspost.
ssS®
(Van onze correspondent)
MOSKOU Twee maanden na de slag aan de rivier de Ussuri
waarin, naar men gelooft, ongeveer 500 Chinezen het leven lieten,
heeft de „Sovjetskojw Rossija" in Moskou het eerste volledige
niet noodzakelijk nauwkeurige verslag van het incident gepubli
ceerd. W(j geven hier een verkorte versie van het verhaal.
Op 15 maart werden in Nizjnje-Michailovska en aan de grenspost Koele-
bjakinij vergaderingen van de Komsomol bijeengeroepen. Kolonel Leonov
en luitenant-kolonel Konstantinov waren laat aangekomen en hadden be
sloten de jongeren toe te spreken. Die nacht inspecteerden Leonov en Kon
stantinov volgens een oude traditie de patrouille op de oevers van de Ussuri.
Schuin tegenover het Damansky eiland hielden ze halt en luisterden in de
donkere nacht. Geen enkel geluid verbrak de stilte, alles was rustig en ver
borgen, alsof alles dood was.
„Het schijnt dat daar nu alle voorbereidingen getroffen zijn", zei Leonov
zachtjes. „Dat was de veertiende verkennistocht". „Van Mao kunnn we
elke laaghartige actie verwachten", antwoordde Konstantinov,
Alle dagen, de gehele dag en nacht
door, hadden sinds 2 maart onze pa
trouilles en waarnemingsposten in
het gebied van het Damansky Ei
land toenemende activiteiten op de
andere oever gemeld. Provocateurs
hadden nieuwe opdrachten uit Pe
king ontvangen. En dit feit hielden
ze niet verborgen. Op een vergade
ring van de officiële vertegenwoordi
gers van de strijdkrachten aan de
grens had een Chinese officier ver
klaard dat ze het Damansky Eiland
hun eigendom beschouwden. En om
deze verklaring kracht bij te zetten
had hij een opdracht van Mao Tse
Toeng geciteerd. Sn nu was er deze
verbazingwekkende stilte. Er ritsel
de niets, men hoorde geen stem
men en geen krakende voetstappen
in de sneeuw. „Ik heb het gevoel
dat er iets gaat gebeuren", voegde
leonov eraan toe. Ze hielden hun
pas in en keerden terug. Onderweg
besloot de leider van het detache
ment de groep onder leiding van lui
tenant kolonel Jevgenij Ivanovitsj
Jansjin naar het eiland te sturen.
Hij wendde zich tot Konstantinov:
„Maakt u zich geen zorgen. Ik zal
de opdracht zelf geven". Samen na
men ze de groep nog eens in ogen
schouw. Niet om de leden der groep
nog eens vaarwel te zeggen. Maar
om zich ervan te overtuigen dat elk
lid voorbereid was op een hevige
strijd. Er stonden 45 jonge mannen,
mot gladde geschoren gezichten. Hun
ogen toonden vrees noch bezorgdheid
over hun lot.
Die dag werd het maar langzaam
licht. Maar misschien leek dit maar
zo voor Leonov en hemzelf terwijl ze
zich in toenemende mate bezorgd
maakten en vrees begonnen te koes
teren. Toen het licht geworden was
hoorden ze de hese stem van 'n Chi
nese luidspreker op de andere oever:
„Rode leeuwen, gewapend met de
ideeën van Mao Tse Toeng zullen jul
lie van het eiland verdrijven" Eer
ste luitenant Lev Mankovskij hoor
de de Chinse aankondiging en zei te
gen de soldaten die met hem op pa
trouille waren: „Zo pochte de kar
per voordat hij in de braadpan lag".
Om 10 uur 's morgens werden er
op Damansky schoten gehoord. En
kele ogenblikken later berichtte lui
tenant-kolonel Jansjin dat hij tegen
een sterkere legermacht Chinese pro
vocateurs vocht die op Russisch
gebied probeerde door te dringen.
Aanvankelijk wisten Leonov, noch
Jansjin noch Konstantinov noch de
andere officieren dat de Chinezen
voor de aanval 'n heel regiment van
het leger hadden ingezet, gesteund
met vuur van kanonnen, mortieren
en granaten. Dit werd pas later be
kend. Leonov en Konstantinov had
den het gevecht verwacht, net zoals
de soldaten en toch begon het voor
degenen die de nacht op het eiland
door hadden gebracht, onverwacht.
Het was rustig en dit verontrustte
Jansjin. „Ga naar de oever van
de rivier en kijk of je iets kunt ont
dekken", beval h(j de eerste luitenant
Mankovsky. Zes van hen gin
gen. Ze verspreiden zich en keken
over de wal. De verkenners stonden
rechtop verborgen zich niet, ze ston
den tenslotte toch op hun eigen ter
rein.
Tenslotte gaf Mankovsky de op
dracht terug te keren. Op dat ogen
blik hoorde Vladimir Kroeglov een
zachte vreemde stem. Niet aan deze
kant, maar op het eiland. Mankovs
ky rapporteerde dit en ze bewogen
zich in de richting waar de stem van
daan kwam: de provocateurs bevon
den zich weer op de wallen. Hoe en
wanneer waren ze op het eiland ge
komen? Er was geen tijd om daar
nu aan te denken, de stilte werd ver
scheurd door het lawaai van auto
matische wapens. Op de een o_' an
dere manier gebeurde het dat Kroeg
lov de rest van zijn manschappen uit
het oog verloor. Een linie van Maoïs
ten op de wal scheidde hem van de
rest van Jansjin groep. En nog
zo'n linie was bezig vanaf de rivier
de oever op te klauteren. Het flitste
door zijn geest: „De reptielen wil
len me levend. Ik geef het niet op".
Deze man uit Siberië, met zijn don
kere gelaatskleur, zwart haar, vro
lijke aard en altijd een beetje traag,
veranderde op slag. Hij bewoog zich
vlug, gemakkelijk en vol zelfvertrou
wen. Hij nam alles in zich op van
wat er rond hem gebeurde. In die se
conden realiseerde hij zich dat de
provocateurs hem eén gemakkelijke
prooi beschouwden en het niet op
hem in het bijzonder gemunt hadden.
Hij veranderde wat van positie, deed
een nieuwe voorraad in de kamer,
bracht het automatische geweer aan
zto schouder, schoot op de wal, liet
zich vallen en rolde in een kuil die
hij in de grond gezien had. Eigenlijk
zou het beter zijn geweest als hij op
diegenen geschoten had die vanaf de
oever van de rivier naar voren kwa
men, omdat deze een grotere bedrei
ging voor Kroe,glov zelf vormden.
Maar toen dacht hij niet alleen aan
zichzelf. De linie op de wal schoot
klaarblijkelijk op Jansjin en diens
mannen en Kroeglov kwam tot de
conclusie dat het nuttiger was om
daar paniek te zaaien.
Kroeglov kroop in de richting waar
hij verwachtte zijn eigen mannen te
vinden, de strijd werd heter en he
ter terwijl er steeds meer nieuwe
krachten ingezet werden. Boven de
struiken steeg een vuile rookkolom
van sneeuw en vuur omhoog. Acht
of tien Chinese soldaten sprongen op
en raakten in paniek. Een dodelijk
salvo doodde de hele groep bandie
ten.
Weinige ogenblikken later ontdekten
ze op de commandopost een onver
wacht tactisch voordeel, iets waar
door zelfs de getrainde en ervaren
strijders verrast waren. Maar op dat
ogenblik meldde de radio en tele
foon nieuws van luitenant-kolnoel
Jansjin. „Heb de derde aanval van de
provocateurs verdreven. De schur
ken lijden hevige verliezen. Aan onze
kant is eerste luitenant Lev Kon-
stantinovitsj Mankovsky gesneuveld.
We vechten nu tegen een andere
aanval. Majoor Pjotr Ivanovitsj Ko-
sinov is ernstig gewond".
De Maoïsten hadden al vele ke
ren de stellingen van de Russische
troepen aan de grens met geweldig
grote strijdkrachten aangevallen.
Maar keer op keer hadden ze geen
stand kunnen houden tegen 't sterke
en nauwkeurige tegenvuur en had
den ze zich moeten terugtrekken. Er
waren ogenblikken waarop tien man
van de vijand tegen een Russische
soldaat vochten. De ridders op het
Damansky Eiland wonnen zelfs toen.
Zij vonden tijd om dekking te zoe
ken en waar dat nodig was meest
al op de flanken gunstige stellingen
in te nemen. De soldaten en onderof
ficieren begrepen wat Jansjin wil
de zonder dat er ook maar nauwe
lijks een woord gesproken werd. En
hijzelf bevond zich altijd daar waar
de strijd het hevigst was.
Vanuit de commandopost volgde
kolonel Leonov de loop van het ge
vecht. Plotseling was de verbinding
met de groep van Jansjin verbro
ken. Omdat het vuurgevecht op de
oever van de rivier in hevigheid toe
nam, realiseerde Leonov zich dat
nu misschien de meest kritieke mi
nuten van de strijd aangebroken wa
ren. Ogenblikkelijk had hij 'n besluit
genomen. Hij zou de gevechtsvoer
tuigen in de achterhoede inzetten,
zoals Boebesin op 2 maart gedaan had.
Hij zou zelf heit bevel hierover voe
ren.
Het gevecht nam niet in hevigheid
af. Het contact met Jansjin was weer
hersteld en zijn verslagen werden
steeds alarmerender. „We lijden ver
liezen. Er zijn gewonden". De ge
woon dienstplichtige Wjatsjelav Le-
vasjov zag een van de gewonden.
Het was Sjoera Sjoelgin, die uit de
zelfde landstreek als hij afkomstig
was. Sjoelgin probeerde zich met zijn
armen op te richten, maar een enorm
gewicht drukte hem in de sneeuw
terug. En plotseling als in een waas
keek Sjoelgin op en zag dat z'n vriend
hem terugsleepte. En toen hij begreep
wat er met hem gebeurde, zei hij:
„Maak je over mij geen zorgen, red
je eigen leven". Levasjov antwoord
de: „Een Rus zegt dat niet.
Misschien juist op dat ogenblik, of
even daarvoor of daarna, doorboorde
'n granaat het pantser van het voer
tuig dat kolonel Leonov op het hoog
tepunt van de strijd had ingezet. Zij
wilden de gewonde officier uit het1
voertuig helpen, maar op dat mg>-
ment trof een Chinese sluipschutter
hem recht in het hart.
Zelfs nog voordat hij zich kon rea
liseren wat dit verlies betekende
maar met 'n brok in zijn keel, besloot
Konstantinov de reservetroepen in
te zetten en door in de aanval te gaan
de provocateurs van Russisch grond
gebied te verdrijven. De motoren
van de gepantserde voertuigen ronk
ten luid en zij reden met grote snel
heid naar het eiland. De provoca
teurs begroetten hem met een hagel
van kogels, granaten en mortier
vuur. Haastig openen de soldaten de
luikgaten en deuren van hun voertui
gen, maar vallen terug onder de druk
van de loden wervelwind. Tozh zijn
ze in staat een linie te vormen en
met majoor Vladimir Sergejevitsj
Basjonov en luitenant-kolonel Kon
stantinov vielen zij de Chinese ro
vers aan.
De luitenant-kolonel had een auto
matisch. wapen in zijn handen, in
zijn laarzen had hij 'n voorraad mu
nitie, in zijn zakken granaten. „Voor
het vaderland. Voor de partij. Voor
de dood van kolonel Leonov, voor
waarts", klonk de kreet van de poli
tieke officier.
Granaten en mortieren vlogen over
hun hoofden. De Russische artille
rie had zich in de strijd gemengd.
De Maoïstische stellingen werden
vernietigd en als zwart rokende puin
hopen achtergelaten. De provoca
teurs die niet gewond waren trokken
zich terug. Vluchtten over het ijs
maar vonden overal de dood. Op de
post Hoensij reden Maoïstische amb
tenaren gekleed in zwart bont, heen
en weer. Weer een nederlaag. Nog
erger nog, verpletterender.
(Copyright The Guardian-De Stem)
(Van een onzer redacteuren)
WASHINGTON Gisteren stond
Resident Richard Mulhouse Nixon
'an de Verenigde Staten op het ad-
Mraalsdek van het vliegdekichip
'Hornet" en sloeg daar de meest
lomfantelijke intocht van helden
t de Amerikaanse geschiedenis ga-
"et een plons in de Pacific ein-
jjde de meest indrukwekkende de-
ui nstratie van technologische macht
1M geschiedenis van de mensheid.
dit aureool van macht is de
m inmiddels in Azië geatri-
horvM Daar Zal hij een 3tuk °f Wat
.""(eden bezoeken, praten met re-
iJ^pifiders en zoeken naar een al-
Viot V00r de mislukte oorlog in
V,pïam- Het zich terugtrekken uit
tnani door (je Amerikanen, iets
bar 0a.a*WMidbaar en binnen afzien-
tuurl'T ®e')euren zaL betekent na-
ODhnj n'e* ^at de Amerikanen ook
Stem met 1161 sPeien van politie
ker» t Verre Oosten, aan de an-
in Ki.t nt Van diezelfde Pacific waar-
lUi» n de gloeiend hete Apollo-
send neerdook.
seDfnnadvC.~ 20 hebben Amerikaan-
®et nas° c^' inc)usief de president
riita i. geze£d is voor Ame-
sch» o n elan£rÜk als de Atlanti-
praktiiifeaan en dat betekent, in de
spel i* Vaa het internationale poker-
eeir' J? Washington de Pacific als
het. r' Amerikaanse binnenzee
"0S de°7°er dogen, toen Brittannia
■ht spm„^ye?.. zeeën beheerste rfas
Vad vunrt» dan nu. Op de dag
hieer intwf kun ie riet zonder
°Pstuten atie-vloten de hoge zee
dat hp*7,wa3 het alleen maar om-
Hati,' ,7!?.er.h van de ene super
bas twee - 1S.' Fr w nu 111'ia
en de ene maakt er een
levensbelang van met de andere in
evenwicht te komen, overal waar de
ze verschijnt (en omgekeerd).
Om over de Pacific te heersen is
een subtieler spel nodig waarbij de
supermacht steun, hulp en sympathie
nodig heeft van in wereldtermen
gesproken kleinere machten, die
in de dagen van Victoria nooit door
de supermacht zouden zijn geaccep
teerd.
Nixon is op zoek naar nieuwe troef
kaarten om het Pacific-poker zo
sterk mogelijk te kunnen spelen.
Een andere Pacifie-mogendheid is
China. De Verenigde Staten hebben
altijd groot belang gesteld in China.
Door de gebeurtenissen aan het ein
de van de tweede wereldoorlog, cul
minerend in de overwinning van Mao
Tse Toeng zijn de beide Paeific -reu-
zen „gebrouilleerd" geraakt. Er is
geen enkele reden om te veronder
stellen dat dit eeuwig zo zal blijven.
Er is zelfs niet eens zoveel reden
voor de veronderstelling dat dit nood
zakelijkerwijs op 'n Amerikaans-Chi-
nese kernoorlog moet uitlopen- Er
zijn al heel wat waarnemers die er
op wijzen dat de belangenovereaen-
komsten tussen Chine .en de Ver-
Staten heel wat groter zijn dan de
belangentegenstellingen en het is
duidelijk dat in Amerika de stroom
die naar normalisatie van de betrek
kingen met China wil, steeds sterker
wordt
Het moment dat Peking en Was
hington de handen ineenslaan om
de gevaarlijke en vredebedreigende
problemen oD te lossen (zoals de
Sovjet-Unie en Amerika dat nu meer
en meer doen) is echter nog lang
niet aangebroken. En tot het zover
is zien de merikanen het ais een
levensbelang is China in toom te
houden.
Op dit punt komt de derde spe
ler, de Sovjet-Unie, met de kaar
ten goed verborgen in de brede hand
palm in het spel. De Sovjet-Unie
heeft grote moeilijkheden met China
moeilijkheden die er mede debet aan
zijn dat het Kremlin, ondanks de har
de orthodoxie van zijn bewoners, met
de Amerikanen over „détente", ont
spanning, wil praten.
De vriendelijkheden zijn riet van
de lucht de laatste tijd. Hubert Hum
phrey, Arthur Goldberg, astro
naut Frank Borman, McGeorge Bun-
dy, Rogers' assistent op buitenland
se zaken Joseph Sisco en nog een
stuk of wat Amerikanen waaronder
filmbonzen als Jack Valenti en Kirk
Douglas hadden allemaal een aange
name tijd in Moskou.
De norse minister van buitenland
se zaken Andrei Gromyko verbaas
de de wereld vorige week door met
ongekende tederheid oratorische
bruggen naar het westen te bouwen.
Lyndon Johnson in zijn tijd zou het
hem niet verbeterd hebben.
Maar de aap zat niet diep in de
mouw, Gromyko gebruikte nu zijn
rijke scheldwoordenarsenaal voor
China en eerder had Leonid Brezjnev
in wat vage termen een politiek in
Azië aangekondigd ter verhoging van
de „veiligheid" daar: in het gunstig
ste geval een politieke constructie,
gericht op handhaving van de status
quo, in het ongunstigste geval een
Foster Dulles-achtige „roll-back"-con-
ceptie ter isolering en kneveling van
China.
In deze Aziatische driehoeksver
houding moet Nixon zijn positie kie
zen met enerzijds als doelstelling een
wereldwijde détente met de Sovjet
Unie en anderzijds de noodzaak niet
terecht te komen in het vaarwater
van de Chinees - Russische tegenstel
lingen. Sommigen hebben in het I
geven van de landoorlog in Vietnam
door de Amerikanen, het begin ge
zien van een meer isolationistische
politiek- Vooral voor sommige Ame
rikaanse commentatoren geldt hier
dat de wens de vader van de ge
dachte kan zijn geweest. Een wereld
macht als Amerika kan zich niet eens
een isolement veroorloven, zelfs geen
zelf gekozen isolement. Amerika
blijft in Azië. Het hoopt er zich ech
ter met minder soldaten, minder
vliegdekschepen en minder B-52's te
kunnen handhaven. Amerika zoekt
gewoon naar een nieuwe, aan de hui
dige omstandigheden aangepaste en
minder beschamende vorm van
machtsuitoefening in dit wereld
deel. Dat is het doel van Richard
Nixons bliksemtoer.
Wanneer men dit dan ziet in com
binatie met de Amerikaans-Russi
sche ontspanning de hoeksteen van
Nixons buitenlandse politiek en
het (nog wat aarzelende) streven
van de VS om tot meer normale be
trekkingen met China te komen, dan
is het beeld compleet, zij het niet
duidelijk.
Blijft nog de vraag: wat is
het deel van het bezoek van Nixon
aan Roemenië?
Als de verhoudingen tussen Moskou
en Washington opklaren, als de Rus
sen zo vriendelijk zijn, waarom dan
die „provocatie"? Op deze vragen is
al een breed scala van antwoorden
gegeven. Feit is dat Boekarest geen
stad is waar een president van de
V.S. toevallig even langs wipt en daar
van de gelegenheid gebruikmaakt ou
de vrienden gedag te zeggen Er zit
dus meer achter. Waarschijnlijk zat
de Amerikaanse commentator Ken
neth Crawford er nog het dichtste bij
toen hij m het laatste nummer van
Newsweek uiteenzette dat het be
zoek aan Ceausescoe te maken heeft
met het duidelijk maken van „waar
Amerika staat".
Want achter de nu opwekkende fa
cade van wederzijds begrip en ont
zien van eikaars belangen, blijft de
essentie van het tweepolige machts
evenwicht stevig overeind. Sterker
nog: de wederzijdse vriendelijkheden
en belangen komen slechts voort uit
en steunen op dat machtsevenwicht.
W.K.
(ADVERTENTIE)
EOME (AP) Terwijl het zijn zuster Sophie, vrouw van de toe
komstige koning van Spanje, Juan Carlos, goed gaat heeft koning
Konstantijn van Griekenland minder reden tot optimisme.
De thans 29-jarige monarch woont al sinds december 1967, nadat
hij vergeefs had geprobeerd het nieuwe „bewind der kolonels", omver
te werpen, in de buurt van Rome.
In zijn plaats werd in Griekenland een regent benoemd, luitenant-
generaal George Zoitakis en niets wijst erop dat de functie van de
generaal spoedig teneinde zal zijn.
Konstantijn leidt op het ogenblik
het leven van een rijke monarch in
ballingschap. Hij is zich wel bewust
van het streven van de Griekse re
gering om door het nemen van be
paalde maatregelen het zover te
krijgen, dat het Griekse volk hem
langzamerhand gaat vergeten. Hij
wordt meer en meer van Athene
geïsoleerd. In het begin van zijn
ballingschap arriveerden er op de
koninklijke villa bij Rome herhaalde
lijk hoge persoonlijkheden uit Athene
om met hem te spreken, maar dat
is thans vrijwel afgelopen.
In het begin kwam de Griekse
ambassadeur te Rome naar het
vliegveld om de koning uitgeleide
te doen, of te wachten* als deze
naar het buitenland ging of eruit
terug kwam. Dit gebeurt thans ook
niet meer.
Toen Konstantijn destijds naar
Washington vloog om er de begra
fenis van oud-president Eisenhower
bij te wonen de Griekse plaats
vervangende minister-president Pa-
takos was er ook voor naar Ameri
ka gekomen uitten regeringsge
zinde kranten te Athene bezwaar
tegen het bezoek van de koning en
in diezelfde pers is ook al voorge
steld, dat de koning niet meer in.
of althans bij Rome, de stad van
het „Dolce Vita" moet wonen, maar
beter zijn gezin kon verhuizen naar
Zwitserland of Zuid-Frankrijk.
Financieel heeft
Konstantijn niets te klagen. De re
gering keert hem jaarlijks een be
drag groot 580.000 dollar uit, de
twee jaar oude kroonprins Paul
krijgt 83.000 dollar per jaar en de
koningin-moeder, Frederika. heeft
een jaarwedde van 100.000 dollar.
De koningin-moeder woont met haar
dochter prinses Irene in een gehuur
de villa die recht tegenover die van
Konstantijn, welke eveneens gehuurd
is, staat. De vrouw van Konstan
tijn, koningin Anne-Maria, verwacht
haar derde kind in oktober. Het
tweede kind is een dochtertje, de
vier-jarigo Alexia. Anne-Maria, die
Deense van geboorte is, wordt hl
augustus 23 jaar oud. Zowel Kon
stantijn, een vermaard zeiler, als
zijn vrouw houden van het water
en maken veelvuldig tochten op de
Middellandse Zee met hef jacht
„De Peg.asus-2", dat verleden jaar
door de Griekse regering aan de
koning werd gezonden.
Konstantijn reist tamelijk veel. Hij
gaat regelmatig naar Zurich om
zich medisch te laten onderzoeken
en is al enkele malen in London
geweest met zijn zoon Paul om
daar een oogspecialist met de jon
gen fe bezoeken.
Konstantijn is niet de enige koning
zonder emplooi- Want er zijn nog
Umberto, ex-koning van Italië en
Simeon, ex-koning van Bulgarije be
halve dan nog drie pretendenten die
hun tijd beiden en dit doen in lang
niet ongunstige omstandigheden: zij
die hopen op de tronen van Joego
slavië. Roemenië en Albanië.
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
UTRECHT De American Way
of Life als het om kip bereiden en e-
ten gaat is sinds woensdag ook in Ne
derland doorgedrongen. In Zeist wer
den twee kippenrestaurants Pantucky
en Kentucky geopend- twee in de
trotse keten van 2200 stuks over de
hele wereld.
De beide restaurants zijn in het
zelfde pand gevestigd. Pantucky voor
het serveren van convenianf food,
pancakes, snacks enzovoorts. Ken
tucky waar van service nauwelijks
ieits te bespeuren valt, waar men
eventueel aan sfaantafeis zijn brok
kip naar binnen kan werken, maar
dat eigenlijk bedoeld is ais „verzend
huis" van kip. Inpakken en meene
men is het devies.
Deze keten van Pantucky en Ken
tucky restaurants is 25 jaar geleden
met 'n klein restaurantje begonnen,
opgezet door 'n kolonel buiten dienst.
Zijn speciale recept, gecombineerd
met Amerikaanse flair en reclame,
maakte de Kentucky kip tot een we
reldsucces.
In Nederland is voorlopig een aan
tal van 44 kippenrestaurants gepland.
Het kapitaal daarvoor is gedeelte
lijk Amerikaans, gedeeltelijk Neder
lands. Van particuliere investeerders
samen met d-e brouwerij de Drie
Hoefijzers uit Breda en haar dochter
Hotel Mij.
SCHIEDAM ROOSENDAAL.
(Van een onzer verslaggevers)
KLIMMEN De woning van de
heer B. aan de Schoolstraat te Klim
men wordf geteisterd door een ware
vleermuizenplaag. Niet minder dan
36 vleermuizen zochten een goed
„dagverblijf' bij de ramen en in de
luchtkokers van het pand. Het is
nog steeds een raadsel waar de beest
jes vandaan komen. Verondersteld
wordt, dat ze op de in de buurt van
de woning van B. liggende gemeen
telijke stortplaats, in de avonduren
op jacht naar voedsel gingen.
MunsterGeleen heeft te kampen
met een ratten- en krekelplaag. De
oorzaak daarvan vormt de vuilnis
stortplaats aan de Sittardweg. Bijna
iedere avond gaat een groepje jon
gelui. gewapend met luchtbuksen, op
die stortplaats 'n schietwedstrijd hou
den. Vooral de laatste warme dagen
is het voor de omwonenden bijna
niet te harden, 's Nachts kan nien
geen oog dicht doen dioor het getsjirp
van de duizenden krekels, die even
eens een toevlucht hebben gezocht
bij deze stortplaats. De omwonenden
die grote bedragen hebben geïnves
teerd om riant te kunnen wonen, ne
men het niet langer en gaan stappen
ondernemen.
VAN BERGEN OP ZOOM UIT
vertrek:Theodorushaven
naar ZIERIKZEE op
di,do en za:V 9.45 uur
naar VEERE op
wo,vr en zo:V 9.45 uur
Plaatsbewijzen en folders V.V.V.en R.T.M.
Rosestr.3,R'dam-2Q, tel.010*272864
(Van onze correspondent)
PARIJS Wat nooit in het hoofd
van generaal De Gaulle is opgeko
men, doet thans de algemene secre
taris van het Elysee, de heer Foc-
cart. Hij heeft het spotblad de „Ca
nard Enchaine" dat iedere week ver
schijnt en door iedereen wordt gele
zen die nog gevoel voor humor heeft,
voor de rechtbank gedaagd en we
gens belediging een schadevergoe
ding geëist van 120.000 franc.
De klacht is in behandeling geno
men maar de datum van het proces
is nog niet vastgesteld.
Aan belangstelling voor dit pro
ces zal het tezijnertijd zeker niet
ontbreken. Foccart was algemeen se
cretaris van 't Elysée onder De Gaul
le. En belast met zaken voor Ma
dagascar. Toen De Gaulle aftrad en
Poher tijdelijk als president van de
republiek op het Elysee kwam te zit
ten, werd Foccart onmiddellijk ont
slagen. Poher heeft in zijn verkie
zingscampagne beweerd dat Foccart
alle geheime archiefstukken had
meegenomen, speciaal die betrekking
hebben op de besteding van de ge
heime fondsen, die ter beschikking
staan van iedere president van de
republiek en waarover naar buiten
nooit rekening en verantwoording
woording wordt afgelegden en d
wordt afgelegd. Poher heeft in zijn
verkiezingscampagne herhaaldelijk
gesproken over het bestaan van een
geheime politie maar nooit openlijk
gezegd dat Focart de touwen van
zulke geheime politie in handen had.
De „Canard Enchainé" heeft op dat
aambeeld doorgehamerd en schreef
zelfs dat Foccart in zijn bureau mi
crofoons had, waarmee hij ieder ge
sprek in het Elysee kon afluisteren.
De heer Foccart meent in zijn aan
klacht dat over hem als een grijze
eminentie een belachelijke legende is
ontstaan waardoor hij zich aangetast
v°ri( zlln eer en goede naam.
i anard Enchainé" schrijft naar
aanleiding van deze aanklacht dat
het voor de algemene secretaris die
door Pompidou weer in dienst werd
genomen, bli.ikbaar gemakkelijker is
to tPeraS te verv°l£en dan een
klacht m te dienen tegen Poher zelf
Ook al zou Foccart zijn proces win
nen, dan krijgt de „Canard Enchainé"
me"! ïln nnT heel Frankri.ik die
betaald 0 met te duur is
Men kan er van op aan dat de ad-
™cat,e" van het spot-weekblad jan
alleman als getuigen zal laten op-
meTlthertelf beginnen natuurlijk
die
móéten
wel
goed
zijn!