RUSSISCH VERSLAG VANEEN GRENSINCIDENT Voor Vaderland voor partij, in de aanval" NIXONS AMERIKA NA DE De kaarten worden opnieuw geschud UW EG1LD Konstantijn leidt leven van een rijke monarch in ballingschap lïfejll W Amerikanen gaan Nederlanders kip leren eten WENNEKER VLEERMUIZEN, RATTEN EN KREKELPLAAG IN LIMBURG Klacht tegen „Canard Enchainé BOOTTOCHTEN ESTUN IJzendijke ©Men Earrings The Shoes nte Hontenisse n!@ Hontenisse aeente Clinge 1 UT7' -v Provocateurs Paniek In de aanval Dolce Vita "4 Hl i lil H; jJjL'h mm BfeiÉBuSi A Jl 5 juli m.m.v. rp bestemmingsplan r van Hontenisse brengt ter dat vanaf 28 juli 1969 gedu* d ter gemeentesecretarie voer rage ligt het ontwerp van het Lamswaarde. erboven vermelde termijn van een ieder bij de gemeenteraad aren tegen genoemd ontwerp i 1969. irgemeester voornoemd, van Hootegem, wnd. Hontenisse kan worden g«- êente-arbeider mgroep IV) 764,76 per maand, etoelage. angesloten bij het I.Z.A. e rechtspositieregelingen zi)n 125,per jaar. 75,per jaar. £o spoedig mogelijk. ïen 10 dagen na verschijning n de burgemeester van Honte- zande. SC* BESTEMMINGSPLAN ING NOBELSTRAAT" leester van de gemeente Cling® lening aan het bepaalde artlK de ruimtelijke ordening ter ai- dat onherroepelijk is gew0„ a Gedeputeerde Staten van Ge 1969 nr. 2182/338-4e afd. r.o, dsbesluit van 24 oktober 1» van het bestemmingsplan „o aat" is goedgekeurd. bestemmingsplan ligt_ ter êe voor een ieder ter inzage. rgemeester voornoemd, cauteren Br N.V. te Baarland. gustus t.m. 23 augustus 1969 WERKKRACHTEN de oogst op onze fabriek te te Baarland, Oude-Dieriks- lefonisch 01193 - 356. DE STEM VAN1 VRIJDAG 25 JULI 1969 Russische en Chinese soldaten twisten bij een grenspost. ssS® (Van onze correspondent) MOSKOU Twee maanden na de slag aan de rivier de Ussuri waarin, naar men gelooft, ongeveer 500 Chinezen het leven lieten, heeft de „Sovjetskojw Rossija" in Moskou het eerste volledige niet noodzakelijk nauwkeurige verslag van het incident gepubli ceerd. W(j geven hier een verkorte versie van het verhaal. Op 15 maart werden in Nizjnje-Michailovska en aan de grenspost Koele- bjakinij vergaderingen van de Komsomol bijeengeroepen. Kolonel Leonov en luitenant-kolonel Konstantinov waren laat aangekomen en hadden be sloten de jongeren toe te spreken. Die nacht inspecteerden Leonov en Kon stantinov volgens een oude traditie de patrouille op de oevers van de Ussuri. Schuin tegenover het Damansky eiland hielden ze halt en luisterden in de donkere nacht. Geen enkel geluid verbrak de stilte, alles was rustig en ver borgen, alsof alles dood was. „Het schijnt dat daar nu alle voorbereidingen getroffen zijn", zei Leonov zachtjes. „Dat was de veertiende verkennistocht". „Van Mao kunnn we elke laaghartige actie verwachten", antwoordde Konstantinov, Alle dagen, de gehele dag en nacht door, hadden sinds 2 maart onze pa trouilles en waarnemingsposten in het gebied van het Damansky Ei land toenemende activiteiten op de andere oever gemeld. Provocateurs hadden nieuwe opdrachten uit Pe king ontvangen. En dit feit hielden ze niet verborgen. Op een vergade ring van de officiële vertegenwoordi gers van de strijdkrachten aan de grens had een Chinese officier ver klaard dat ze het Damansky Eiland hun eigendom beschouwden. En om deze verklaring kracht bij te zetten had hij een opdracht van Mao Tse Toeng geciteerd. Sn nu was er deze verbazingwekkende stilte. Er ritsel de niets, men hoorde geen stem men en geen krakende voetstappen in de sneeuw. „Ik heb het gevoel dat er iets gaat gebeuren", voegde leonov eraan toe. Ze hielden hun pas in en keerden terug. Onderweg besloot de leider van het detache ment de groep onder leiding van lui tenant kolonel Jevgenij Ivanovitsj Jansjin naar het eiland te sturen. Hij wendde zich tot Konstantinov: „Maakt u zich geen zorgen. Ik zal de opdracht zelf geven". Samen na men ze de groep nog eens in ogen schouw. Niet om de leden der groep nog eens vaarwel te zeggen. Maar om zich ervan te overtuigen dat elk lid voorbereid was op een hevige strijd. Er stonden 45 jonge mannen, mot gladde geschoren gezichten. Hun ogen toonden vrees noch bezorgdheid over hun lot. Die dag werd het maar langzaam licht. Maar misschien leek dit maar zo voor Leonov en hemzelf terwijl ze zich in toenemende mate bezorgd maakten en vrees begonnen te koes teren. Toen het licht geworden was hoorden ze de hese stem van 'n Chi nese luidspreker op de andere oever: „Rode leeuwen, gewapend met de ideeën van Mao Tse Toeng zullen jul lie van het eiland verdrijven" Eer ste luitenant Lev Mankovskij hoor de de Chinse aankondiging en zei te gen de soldaten die met hem op pa trouille waren: „Zo pochte de kar per voordat hij in de braadpan lag". Om 10 uur 's morgens werden er op Damansky schoten gehoord. En kele ogenblikken later berichtte lui tenant-kolonel Jansjin dat hij tegen een sterkere legermacht Chinese pro vocateurs vocht die op Russisch gebied probeerde door te dringen. Aanvankelijk wisten Leonov, noch Jansjin noch Konstantinov noch de andere officieren dat de Chinezen voor de aanval 'n heel regiment van het leger hadden ingezet, gesteund met vuur van kanonnen, mortieren en granaten. Dit werd pas later be kend. Leonov en Konstantinov had den het gevecht verwacht, net zoals de soldaten en toch begon het voor degenen die de nacht op het eiland door hadden gebracht, onverwacht. Het was rustig en dit verontrustte Jansjin. „Ga naar de oever van de rivier en kijk of je iets kunt ont dekken", beval h(j de eerste luitenant Mankovsky. Zes van hen gin gen. Ze verspreiden zich en keken over de wal. De verkenners stonden rechtop verborgen zich niet, ze ston den tenslotte toch op hun eigen ter rein. Tenslotte gaf Mankovsky de op dracht terug te keren. Op dat ogen blik hoorde Vladimir Kroeglov een zachte vreemde stem. Niet aan deze kant, maar op het eiland. Mankovs ky rapporteerde dit en ze bewogen zich in de richting waar de stem van daan kwam: de provocateurs bevon den zich weer op de wallen. Hoe en wanneer waren ze op het eiland ge komen? Er was geen tijd om daar nu aan te denken, de stilte werd ver scheurd door het lawaai van auto matische wapens. Op de een o_' an dere manier gebeurde het dat Kroeg lov de rest van zijn manschappen uit het oog verloor. Een linie van Maoïs ten op de wal scheidde hem van de rest van Jansjin groep. En nog zo'n linie was bezig vanaf de rivier de oever op te klauteren. Het flitste door zijn geest: „De reptielen wil len me levend. Ik geef het niet op". Deze man uit Siberië, met zijn don kere gelaatskleur, zwart haar, vro lijke aard en altijd een beetje traag, veranderde op slag. Hij bewoog zich vlug, gemakkelijk en vol zelfvertrou wen. Hij nam alles in zich op van wat er rond hem gebeurde. In die se conden realiseerde hij zich dat de provocateurs hem eén gemakkelijke prooi beschouwden en het niet op hem in het bijzonder gemunt hadden. Hij veranderde wat van positie, deed een nieuwe voorraad in de kamer, bracht het automatische geweer aan zto schouder, schoot op de wal, liet zich vallen en rolde in een kuil die hij in de grond gezien had. Eigenlijk zou het beter zijn geweest als hij op diegenen geschoten had die vanaf de oever van de rivier naar voren kwa men, omdat deze een grotere bedrei ging voor Kroe,glov zelf vormden. Maar toen dacht hij niet alleen aan zichzelf. De linie op de wal schoot klaarblijkelijk op Jansjin en diens mannen en Kroeglov kwam tot de conclusie dat het nuttiger was om daar paniek te zaaien. Kroeglov kroop in de richting waar hij verwachtte zijn eigen mannen te vinden, de strijd werd heter en he ter terwijl er steeds meer nieuwe krachten ingezet werden. Boven de struiken steeg een vuile rookkolom van sneeuw en vuur omhoog. Acht of tien Chinese soldaten sprongen op en raakten in paniek. Een dodelijk salvo doodde de hele groep bandie ten. Weinige ogenblikken later ontdekten ze op de commandopost een onver wacht tactisch voordeel, iets waar door zelfs de getrainde en ervaren strijders verrast waren. Maar op dat ogenblik meldde de radio en tele foon nieuws van luitenant-kolnoel Jansjin. „Heb de derde aanval van de provocateurs verdreven. De schur ken lijden hevige verliezen. Aan onze kant is eerste luitenant Lev Kon- stantinovitsj Mankovsky gesneuveld. We vechten nu tegen een andere aanval. Majoor Pjotr Ivanovitsj Ko- sinov is ernstig gewond". De Maoïsten hadden al vele ke ren de stellingen van de Russische troepen aan de grens met geweldig grote strijdkrachten aangevallen. Maar keer op keer hadden ze geen stand kunnen houden tegen 't sterke en nauwkeurige tegenvuur en had den ze zich moeten terugtrekken. Er waren ogenblikken waarop tien man van de vijand tegen een Russische soldaat vochten. De ridders op het Damansky Eiland wonnen zelfs toen. Zij vonden tijd om dekking te zoe ken en waar dat nodig was meest al op de flanken gunstige stellingen in te nemen. De soldaten en onderof ficieren begrepen wat Jansjin wil de zonder dat er ook maar nauwe lijks een woord gesproken werd. En hijzelf bevond zich altijd daar waar de strijd het hevigst was. Vanuit de commandopost volgde kolonel Leonov de loop van het ge vecht. Plotseling was de verbinding met de groep van Jansjin verbro ken. Omdat het vuurgevecht op de oever van de rivier in hevigheid toe nam, realiseerde Leonov zich dat nu misschien de meest kritieke mi nuten van de strijd aangebroken wa ren. Ogenblikkelijk had hij 'n besluit genomen. Hij zou de gevechtsvoer tuigen in de achterhoede inzetten, zoals Boebesin op 2 maart gedaan had. Hij zou zelf heit bevel hierover voe ren. Het gevecht nam niet in hevigheid af. Het contact met Jansjin was weer hersteld en zijn verslagen werden steeds alarmerender. „We lijden ver liezen. Er zijn gewonden". De ge woon dienstplichtige Wjatsjelav Le- vasjov zag een van de gewonden. Het was Sjoera Sjoelgin, die uit de zelfde landstreek als hij afkomstig was. Sjoelgin probeerde zich met zijn armen op te richten, maar een enorm gewicht drukte hem in de sneeuw terug. En plotseling als in een waas keek Sjoelgin op en zag dat z'n vriend hem terugsleepte. En toen hij begreep wat er met hem gebeurde, zei hij: „Maak je over mij geen zorgen, red je eigen leven". Levasjov antwoord de: „Een Rus zegt dat niet. Misschien juist op dat ogenblik, of even daarvoor of daarna, doorboorde 'n granaat het pantser van het voer tuig dat kolonel Leonov op het hoog tepunt van de strijd had ingezet. Zij wilden de gewonde officier uit het1 voertuig helpen, maar op dat mg>- ment trof een Chinese sluipschutter hem recht in het hart. Zelfs nog voordat hij zich kon rea liseren wat dit verlies betekende maar met 'n brok in zijn keel, besloot Konstantinov de reservetroepen in te zetten en door in de aanval te gaan de provocateurs van Russisch grond gebied te verdrijven. De motoren van de gepantserde voertuigen ronk ten luid en zij reden met grote snel heid naar het eiland. De provoca teurs begroetten hem met een hagel van kogels, granaten en mortier vuur. Haastig openen de soldaten de luikgaten en deuren van hun voertui gen, maar vallen terug onder de druk van de loden wervelwind. Tozh zijn ze in staat een linie te vormen en met majoor Vladimir Sergejevitsj Basjonov en luitenant-kolonel Kon stantinov vielen zij de Chinese ro vers aan. De luitenant-kolonel had een auto matisch. wapen in zijn handen, in zijn laarzen had hij 'n voorraad mu nitie, in zijn zakken granaten. „Voor het vaderland. Voor de partij. Voor de dood van kolonel Leonov, voor waarts", klonk de kreet van de poli tieke officier. Granaten en mortieren vlogen over hun hoofden. De Russische artille rie had zich in de strijd gemengd. De Maoïstische stellingen werden vernietigd en als zwart rokende puin hopen achtergelaten. De provoca teurs die niet gewond waren trokken zich terug. Vluchtten over het ijs maar vonden overal de dood. Op de post Hoensij reden Maoïstische amb tenaren gekleed in zwart bont, heen en weer. Weer een nederlaag. Nog erger nog, verpletterender. (Copyright The Guardian-De Stem) (Van een onzer redacteuren) WASHINGTON Gisteren stond Resident Richard Mulhouse Nixon 'an de Verenigde Staten op het ad- Mraalsdek van het vliegdekichip 'Hornet" en sloeg daar de meest lomfantelijke intocht van helden t de Amerikaanse geschiedenis ga- "et een plons in de Pacific ein- jjde de meest indrukwekkende de- ui nstratie van technologische macht 1M geschiedenis van de mensheid. dit aureool van macht is de m inmiddels in Azië geatri- horvM Daar Zal hij een 3tuk °f Wat .""(eden bezoeken, praten met re- iJ^pifiders en zoeken naar een al- Viot V00r de mislukte oorlog in V,pïam- Het zich terugtrekken uit tnani door (je Amerikanen, iets bar 0a.a*WMidbaar en binnen afzien- tuurl'T ®e')euren zaL betekent na- ODhnj n'e* ^at de Amerikanen ook Stem met 1161 sPeien van politie ker» t Verre Oosten, aan de an- in Ki.t nt Van diezelfde Pacific waar- lUi» n de gloeiend hete Apollo- send neerdook. seDfnnadvC.~ 20 hebben Amerikaan- ®et nas° c^' inc)usief de president riita i. geze£d is voor Ame- sch» o n elan£rÜk als de Atlanti- praktiiifeaan en dat betekent, in de spel i* Vaa het internationale poker- eeir' J? Washington de Pacific als het. r' Amerikaanse binnenzee "0S de°7°er dogen, toen Brittannia ■ht spm„^ye?.. zeeën beheerste rfas Vad vunrt» dan nu. Op de dag hieer intwf kun ie riet zonder °Pstuten atie-vloten de hoge zee dat hp*7,wa3 het alleen maar om- Hati,' ,7!?.er.h van de ene super bas twee - 1S.' Fr w nu 111'ia en de ene maakt er een levensbelang van met de andere in evenwicht te komen, overal waar de ze verschijnt (en omgekeerd). Om over de Pacific te heersen is een subtieler spel nodig waarbij de supermacht steun, hulp en sympathie nodig heeft van in wereldtermen gesproken kleinere machten, die in de dagen van Victoria nooit door de supermacht zouden zijn geaccep teerd. Nixon is op zoek naar nieuwe troef kaarten om het Pacific-poker zo sterk mogelijk te kunnen spelen. Een andere Pacifie-mogendheid is China. De Verenigde Staten hebben altijd groot belang gesteld in China. Door de gebeurtenissen aan het ein de van de tweede wereldoorlog, cul minerend in de overwinning van Mao Tse Toeng zijn de beide Paeific -reu- zen „gebrouilleerd" geraakt. Er is geen enkele reden om te veronder stellen dat dit eeuwig zo zal blijven. Er is zelfs niet eens zoveel reden voor de veronderstelling dat dit nood zakelijkerwijs op 'n Amerikaans-Chi- nese kernoorlog moet uitlopen- Er zijn al heel wat waarnemers die er op wijzen dat de belangenovereaen- komsten tussen Chine .en de Ver- Staten heel wat groter zijn dan de belangentegenstellingen en het is duidelijk dat in Amerika de stroom die naar normalisatie van de betrek kingen met China wil, steeds sterker wordt Het moment dat Peking en Was hington de handen ineenslaan om de gevaarlijke en vredebedreigende problemen oD te lossen (zoals de Sovjet-Unie en Amerika dat nu meer en meer doen) is echter nog lang niet aangebroken. En tot het zover is zien de merikanen het ais een levensbelang is China in toom te houden. Op dit punt komt de derde spe ler, de Sovjet-Unie, met de kaar ten goed verborgen in de brede hand palm in het spel. De Sovjet-Unie heeft grote moeilijkheden met China moeilijkheden die er mede debet aan zijn dat het Kremlin, ondanks de har de orthodoxie van zijn bewoners, met de Amerikanen over „détente", ont spanning, wil praten. De vriendelijkheden zijn riet van de lucht de laatste tijd. Hubert Hum phrey, Arthur Goldberg, astro naut Frank Borman, McGeorge Bun- dy, Rogers' assistent op buitenland se zaken Joseph Sisco en nog een stuk of wat Amerikanen waaronder filmbonzen als Jack Valenti en Kirk Douglas hadden allemaal een aange name tijd in Moskou. De norse minister van buitenland se zaken Andrei Gromyko verbaas de de wereld vorige week door met ongekende tederheid oratorische bruggen naar het westen te bouwen. Lyndon Johnson in zijn tijd zou het hem niet verbeterd hebben. Maar de aap zat niet diep in de mouw, Gromyko gebruikte nu zijn rijke scheldwoordenarsenaal voor China en eerder had Leonid Brezjnev in wat vage termen een politiek in Azië aangekondigd ter verhoging van de „veiligheid" daar: in het gunstig ste geval een politieke constructie, gericht op handhaving van de status quo, in het ongunstigste geval een Foster Dulles-achtige „roll-back"-con- ceptie ter isolering en kneveling van China. In deze Aziatische driehoeksver houding moet Nixon zijn positie kie zen met enerzijds als doelstelling een wereldwijde détente met de Sovjet Unie en anderzijds de noodzaak niet terecht te komen in het vaarwater van de Chinees - Russische tegenstel lingen. Sommigen hebben in het I geven van de landoorlog in Vietnam door de Amerikanen, het begin ge zien van een meer isolationistische politiek- Vooral voor sommige Ame rikaanse commentatoren geldt hier dat de wens de vader van de ge dachte kan zijn geweest. Een wereld macht als Amerika kan zich niet eens een isolement veroorloven, zelfs geen zelf gekozen isolement. Amerika blijft in Azië. Het hoopt er zich ech ter met minder soldaten, minder vliegdekschepen en minder B-52's te kunnen handhaven. Amerika zoekt gewoon naar een nieuwe, aan de hui dige omstandigheden aangepaste en minder beschamende vorm van machtsuitoefening in dit wereld deel. Dat is het doel van Richard Nixons bliksemtoer. Wanneer men dit dan ziet in com binatie met de Amerikaans-Russi sche ontspanning de hoeksteen van Nixons buitenlandse politiek en het (nog wat aarzelende) streven van de VS om tot meer normale be trekkingen met China te komen, dan is het beeld compleet, zij het niet duidelijk. Blijft nog de vraag: wat is het deel van het bezoek van Nixon aan Roemenië? Als de verhoudingen tussen Moskou en Washington opklaren, als de Rus sen zo vriendelijk zijn, waarom dan die „provocatie"? Op deze vragen is al een breed scala van antwoorden gegeven. Feit is dat Boekarest geen stad is waar een president van de V.S. toevallig even langs wipt en daar van de gelegenheid gebruikmaakt ou de vrienden gedag te zeggen Er zit dus meer achter. Waarschijnlijk zat de Amerikaanse commentator Ken neth Crawford er nog het dichtste bij toen hij m het laatste nummer van Newsweek uiteenzette dat het be zoek aan Ceausescoe te maken heeft met het duidelijk maken van „waar Amerika staat". Want achter de nu opwekkende fa cade van wederzijds begrip en ont zien van eikaars belangen, blijft de essentie van het tweepolige machts evenwicht stevig overeind. Sterker nog: de wederzijdse vriendelijkheden en belangen komen slechts voort uit en steunen op dat machtsevenwicht. W.K. (ADVERTENTIE) EOME (AP) Terwijl het zijn zuster Sophie, vrouw van de toe komstige koning van Spanje, Juan Carlos, goed gaat heeft koning Konstantijn van Griekenland minder reden tot optimisme. De thans 29-jarige monarch woont al sinds december 1967, nadat hij vergeefs had geprobeerd het nieuwe „bewind der kolonels", omver te werpen, in de buurt van Rome. In zijn plaats werd in Griekenland een regent benoemd, luitenant- generaal George Zoitakis en niets wijst erop dat de functie van de generaal spoedig teneinde zal zijn. Konstantijn leidt op het ogenblik het leven van een rijke monarch in ballingschap. Hij is zich wel bewust van het streven van de Griekse re gering om door het nemen van be paalde maatregelen het zover te krijgen, dat het Griekse volk hem langzamerhand gaat vergeten. Hij wordt meer en meer van Athene geïsoleerd. In het begin van zijn ballingschap arriveerden er op de koninklijke villa bij Rome herhaalde lijk hoge persoonlijkheden uit Athene om met hem te spreken, maar dat is thans vrijwel afgelopen. In het begin kwam de Griekse ambassadeur te Rome naar het vliegveld om de koning uitgeleide te doen, of te wachten* als deze naar het buitenland ging of eruit terug kwam. Dit gebeurt thans ook niet meer. Toen Konstantijn destijds naar Washington vloog om er de begra fenis van oud-president Eisenhower bij te wonen de Griekse plaats vervangende minister-president Pa- takos was er ook voor naar Ameri ka gekomen uitten regeringsge zinde kranten te Athene bezwaar tegen het bezoek van de koning en in diezelfde pers is ook al voorge steld, dat de koning niet meer in. of althans bij Rome, de stad van het „Dolce Vita" moet wonen, maar beter zijn gezin kon verhuizen naar Zwitserland of Zuid-Frankrijk. Financieel heeft Konstantijn niets te klagen. De re gering keert hem jaarlijks een be drag groot 580.000 dollar uit, de twee jaar oude kroonprins Paul krijgt 83.000 dollar per jaar en de koningin-moeder, Frederika. heeft een jaarwedde van 100.000 dollar. De koningin-moeder woont met haar dochter prinses Irene in een gehuur de villa die recht tegenover die van Konstantijn, welke eveneens gehuurd is, staat. De vrouw van Konstan tijn, koningin Anne-Maria, verwacht haar derde kind in oktober. Het tweede kind is een dochtertje, de vier-jarigo Alexia. Anne-Maria, die Deense van geboorte is, wordt hl augustus 23 jaar oud. Zowel Kon stantijn, een vermaard zeiler, als zijn vrouw houden van het water en maken veelvuldig tochten op de Middellandse Zee met hef jacht „De Peg.asus-2", dat verleden jaar door de Griekse regering aan de koning werd gezonden. Konstantijn reist tamelijk veel. Hij gaat regelmatig naar Zurich om zich medisch te laten onderzoeken en is al enkele malen in London geweest met zijn zoon Paul om daar een oogspecialist met de jon gen fe bezoeken. Konstantijn is niet de enige koning zonder emplooi- Want er zijn nog Umberto, ex-koning van Italië en Simeon, ex-koning van Bulgarije be halve dan nog drie pretendenten die hun tijd beiden en dit doen in lang niet ongunstige omstandigheden: zij die hopen op de tronen van Joego slavië. Roemenië en Albanië. (ADVERTENTIE) (Van onze correspondent) UTRECHT De American Way of Life als het om kip bereiden en e- ten gaat is sinds woensdag ook in Ne derland doorgedrongen. In Zeist wer den twee kippenrestaurants Pantucky en Kentucky geopend- twee in de trotse keten van 2200 stuks over de hele wereld. De beide restaurants zijn in het zelfde pand gevestigd. Pantucky voor het serveren van convenianf food, pancakes, snacks enzovoorts. Ken tucky waar van service nauwelijks ieits te bespeuren valt, waar men eventueel aan sfaantafeis zijn brok kip naar binnen kan werken, maar dat eigenlijk bedoeld is ais „verzend huis" van kip. Inpakken en meene men is het devies. Deze keten van Pantucky en Ken tucky restaurants is 25 jaar geleden met 'n klein restaurantje begonnen, opgezet door 'n kolonel buiten dienst. Zijn speciale recept, gecombineerd met Amerikaanse flair en reclame, maakte de Kentucky kip tot een we reldsucces. In Nederland is voorlopig een aan tal van 44 kippenrestaurants gepland. Het kapitaal daarvoor is gedeelte lijk Amerikaans, gedeeltelijk Neder lands. Van particuliere investeerders samen met d-e brouwerij de Drie Hoefijzers uit Breda en haar dochter Hotel Mij. SCHIEDAM ROOSENDAAL. (Van een onzer verslaggevers) KLIMMEN De woning van de heer B. aan de Schoolstraat te Klim men wordf geteisterd door een ware vleermuizenplaag. Niet minder dan 36 vleermuizen zochten een goed „dagverblijf' bij de ramen en in de luchtkokers van het pand. Het is nog steeds een raadsel waar de beest jes vandaan komen. Verondersteld wordt, dat ze op de in de buurt van de woning van B. liggende gemeen telijke stortplaats, in de avonduren op jacht naar voedsel gingen. MunsterGeleen heeft te kampen met een ratten- en krekelplaag. De oorzaak daarvan vormt de vuilnis stortplaats aan de Sittardweg. Bijna iedere avond gaat een groepje jon gelui. gewapend met luchtbuksen, op die stortplaats 'n schietwedstrijd hou den. Vooral de laatste warme dagen is het voor de omwonenden bijna niet te harden, 's Nachts kan nien geen oog dicht doen dioor het getsjirp van de duizenden krekels, die even eens een toevlucht hebben gezocht bij deze stortplaats. De omwonenden die grote bedragen hebben geïnves teerd om riant te kunnen wonen, ne men het niet langer en gaan stappen ondernemen. VAN BERGEN OP ZOOM UIT vertrek:Theodorushaven naar ZIERIKZEE op di,do en za:V 9.45 uur naar VEERE op wo,vr en zo:V 9.45 uur Plaatsbewijzen en folders V.V.V.en R.T.M. Rosestr.3,R'dam-2Q, tel.010*272864 (Van onze correspondent) PARIJS Wat nooit in het hoofd van generaal De Gaulle is opgeko men, doet thans de algemene secre taris van het Elysee, de heer Foc- cart. Hij heeft het spotblad de „Ca nard Enchaine" dat iedere week ver schijnt en door iedereen wordt gele zen die nog gevoel voor humor heeft, voor de rechtbank gedaagd en we gens belediging een schadevergoe ding geëist van 120.000 franc. De klacht is in behandeling geno men maar de datum van het proces is nog niet vastgesteld. Aan belangstelling voor dit pro ces zal het tezijnertijd zeker niet ontbreken. Foccart was algemeen se cretaris van 't Elysée onder De Gaul le. En belast met zaken voor Ma dagascar. Toen De Gaulle aftrad en Poher tijdelijk als president van de republiek op het Elysee kwam te zit ten, werd Foccart onmiddellijk ont slagen. Poher heeft in zijn verkie zingscampagne beweerd dat Foccart alle geheime archiefstukken had meegenomen, speciaal die betrekking hebben op de besteding van de ge heime fondsen, die ter beschikking staan van iedere president van de republiek en waarover naar buiten nooit rekening en verantwoording woording wordt afgelegden en d wordt afgelegd. Poher heeft in zijn verkiezingscampagne herhaaldelijk gesproken over het bestaan van een geheime politie maar nooit openlijk gezegd dat Focart de touwen van zulke geheime politie in handen had. De „Canard Enchainé" heeft op dat aambeeld doorgehamerd en schreef zelfs dat Foccart in zijn bureau mi crofoons had, waarmee hij ieder ge sprek in het Elysee kon afluisteren. De heer Foccart meent in zijn aan klacht dat over hem als een grijze eminentie een belachelijke legende is ontstaan waardoor hij zich aangetast v°ri( zlln eer en goede naam. i anard Enchainé" schrijft naar aanleiding van deze aanklacht dat het voor de algemene secretaris die door Pompidou weer in dienst werd genomen, bli.ikbaar gemakkelijker is to tPeraS te verv°l£en dan een klacht m te dienen tegen Poher zelf Ook al zou Foccart zijn proces win nen, dan krijgt de „Canard Enchainé" me"! ïln nnT heel Frankri.ik die betaald 0 met te duur is Men kan er van op aan dat de ad- ™cat,e" van het spot-weekblad jan alleman als getuigen zal laten op- meTlthertelf beginnen natuurlijk die móéten wel goed zijn!

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 5