ALDRIN DEMONSTREERT DE KANGOEROE-PAS
Stenen rapen
op de maan
moeilijker dan
men dacht
IK KAN NIET
ZEGGEN HOE
TROTS WE ZIJN
Houston, dit is Tranquillity Base
"Je zou het de
kangoeroesprong
kunnen noemen
EERST]
Maani
dan
55
51
Hartslag
Honduras en
EI Savador
vechten door
President Nixon tot
maanwandelaars
55
Scherp
Kraters
Mike Collins
de Amerikaan
die niets zag
55
FELICITATIES
VAN DE JONG
EN LUNS
DIEFSTAL VAN
33 BONTJASSEN
[ONDANKS BESTAND
Moordenaar van
Mboya gepakt?
6
DE STEM VAN DINSDAG 22 JULI 1969
7
9
(Van onze redactie buitenland)
TRANQUILLITY BASE/HOUSTON - Wat er gebeurd
is, is nauwelijks te geloven. Toch is het waar. We zijn op
de maan. Dit zei zondagavond een van de hoogste NASA-
chefs toen hij via de geluidsinstallatie de honderden die
„mission control" bezetten, toesprak.
Miljoenen mensen op de hele wereld hebben het ongelooflijke met
eigen ogen zien gebeuren. Zij hebben gezien hoe twee omvangrijke
in het wit geklede balletdansers zich over het maanoppervlak voort
bewogen, hoe zij een wat blikkerig aandoende Amerikaanse vlag
plantten en de hand naar het hoofd brachten toen in hun koptelefoons
de Star Spangled Banner klonk, het volkslied van het land dat hen
over een afstand van 380.000 km naar deze barre, mensvijandige plek
zond.
in de overigens strak zakelijk ver
lopen operatie door als 'n kangoeroe
over het maanoppervlak te huppelen
en de kijkers te demonstreren hoe ge-
makelijk men zich daar kan voort
bewegen..
Ongeveer zes en een half uur na hun
landing op de maan, ruim drie uur
vroeger dan op het programma stond
verlieten de 38-jarige Neil Armstrong
en de 39-jarige Edwin Aldrin maan
dagochtend vroeg (Ned. tijd) het
maanlandingsschip „Eagle" en wijd
den zich 'n ongeveer 2 uur en drie
kwartier durend verblijf op de maan-
bodem aan belangrijke wetenschap
pelijke verrichtingen.
Op de circa 380.000 km van hen
verwijderde aarde beleefden miljoe
nen mensen via hun televisiescher
men in een rechtstreekse uitzending
het spannende ogenblik, dat Arm
strong om 03.56 als eerste mens de
maan betrad.
Langzaam en uiterst behoedzaam
en na urenlange voorbereidingen in
de op de maan staande maansloep,
al spoedig omgedoopt in „Tranquili
ty base" (Zee der Stilte-basis) daal
de Armstrong de trap at en waagde
na een ogenblik om zich heen te
hebben gespeurd, de eerste voetstap
in het onbekende kraterlandschap.
Terwijl Aldrin van achter het venster
van de maansloep_ toekeek en het
derde bemanningslid van de Apollo-
cabine met het moederschip „Co
lumbia" om de maan cirkelde.
maakte Armstrong bij een zwaarte
kracht die slechts een zesde van die
op aarde bedraagt zijn eerste tasten
de schreden.
In het pulverachtige maanzand lie
ten zijn voetstappen slechts enkele
centimeters diepe indrukken achter.
Zijn eerste zorg was vervolgens het
verzamelen van wat los gesteente,
waaruit de geleerden nu eindelijk
hun juiste conclusie over 't ontstaan
van de maan of zelfs het ontstaan
van het heelal hopen te kunnen trek
ken. Ook Aldrin, die dertien mi
nuten later volgde, hield zich met het
oprapen van maanstenen bezig, zo
dat men niet met lege handen naar
huis zou hoeven wanneer de missie
plotseling zou moeten worden afge
broken. Daartoe kwam het gelukkig
niet, beiden namen ruim de tijd om
foto's te maken, de t.v.-camera te
hanteren en instrumenten voor we
tenschappelijk onderzoek te plaatsen.
Armstrong installeerde op aanwij
zingen van Houston een vaste tele
visie-camera op enige afstand van de
maanlander, waardoor men op aarde
zowel dit voertuig als de bewegin
gen van de astronauten duidelijk kon
volgen.
Aldrin bracht even een lichte noot
In beelden van bijna ongelooflijke
scherpte konden de aardbewoners
zien hoe beide astronauten zich licht
als balletdansers over de maan bewo
gen, met daarachter de bodem van
de planeet als een wit glanzend de
cor.
Aldrin zei, dat de maan op hem de
indruk maakte van een woestijn in
de Verenigde Staten, doch van een
strakkere schoonheid. De oppervlak
te bleek tamelijk zacht te zijn. Bij
het verzamelen van materiaal met de
maanschop stootte men echter hier
en daar op hard gesteente.
Aldrin ontvouwde voorts een stuk
aluminiumfolie voor de registratie
van „zonnewind", de door de zon af
gestoten elektrisch geladen gasdeel-
tjes. Het opstellen van een seismo
graaf voor het meten van trillingen
en een laser-reflector voor een exac
te meting van de afstand tussen aar
de en maan completeerden de weten
schappelijke taken van de beide
maandanwelaars.
Om 04.42 plaatsten zij een Ameri
kaanse vlag op de maan, waarbij
vanuit Houston het volkslied ten ge
hore werd gebracht. President Nixon
sprak vervolgens vanuit het Witte
Huis de ruimtevaarders toe.
Tegen zes uur keerde Aldrin in de
Armstrong (links) en Aldrin rich
ten de vlag op. Op de achter
grond: de Arend.
maansloep terug, terwijl Armstrong
buiten nog enkele laatste werkzaam
heden verrichtte. Een kwartier later
was ook hij binnen en werd het luik
gesloten. Dat moest later nog even
open om enkele overbodig geworden
stukken, zoals de zuurstofkisten die
de astronauten bij hun maanwande-
ling op de rug droegen, overboord te
zetten.
Toen deze laatste taak was vervuld
kregen Armstrong en Aldrin van
Houston toestemming te gaan slapen
om uitgerust aan de nieuwe opdracht
te kunnen beginnen: het starten der
maansloep voor de terugkeer naar de
Apollocabine, waarin Collins zijn een
zame banen om de maan draaide.
Het maanavontuur van Armstrong
en Aldrin begon zondag om 21.18 met
het neerzetten van de maansloep
„Arend" in de „Zee der Stilte". De
laatste fase van de vlucht verliep
met grote precisie. Uit een omloop-
baan, die op een afstand van 110 km
van de maan lag, was de „Arend"
na het afkoppelen van het moeder
schip „Columbia" in een zachte cur
ve naar het maanoppervlak gezakt.
Op een hoogte van vijftien kilometer
en ongeveer 500 kilometer verwijderd
van de landingsplaats werden de rem-
raketten in werking gesteld. Op grond
van de informatie die de landingsra
dar, gecontroleerd door de elektroni
sche breinen in Houston, leverde en
waarbij onophoudelijk hoogte en snel
heid werden geregistreerd, stuurde de
boordcomputer de „Arend" naar de
landingsplaats.
Pas toen de maansloep nog slechts
150 meter boven het maanoppervlak
en 500 meter van de landingsplaats
zweefde ging de bemanning over op
handbesturing.
In de 75 seconden die daarvoor be
schikbaar waren stelden de astronau
ten vast dat het oorspronkelijke lan
dingsgebied vol grote stenen lag en
dat er zich ook een krater bevond.
Rustig stuurden zij hun landingsvaar
tuig naar een vlakker gebied.
Een van de weinige Amerikanen
die niets van de maanwandeling heb
ben gezien is astronaut Michael Col
lins, die het moederschip „Columbia"
wachtend op de terugkeer van zijn
partners, in banen om de maan stuur
de. De Apollo-cabine had namelijk al
leen radiocontact via het grondstation
in Houston.
Gedurende drie uur nadat Arm
strong en Aldrin het luik van de
maansloep sloten, bleef de op de maan
geplaatste televisiecamera het beeld
van de maanlander, met de Ameri
kaanse vlak op de voorgrond, uitzen
den.
Voordat zij het apparaat via afstands
bediening uitschakelden zei grondsta
tion Houston: „Dank u zeer. We ge
loven dat u vandaag prachtig werk
heeft gedaan". De astronauten ant
woorden: „Dank u. Het was een lan
ge dag". Vluchtleider Clifford Char-
lesworth zei later op een persconfe
rentie, dat alle systemen van de
maanlander voortreffelijk hebben ge
functioneerd.
HOUSTON (Reuter) President
Nixon heeft gistermorgen recht
streeks gesproken met de maanvaar-
ders en hen gelukgewenst met hun
historische landing. Zijn gesprek
werd via het centrum te Houston
overgebracht. Hij zei: „Ik spreek
met u via de telefoon uit de Ovale
Kamer van het Witte Huis en dit
moet zeker het meest historische te
lefoongesprek zijn dat ooit is ge
maakt. Ik kan u niet zeggen hoe
trots wij allen zijn op jullie. Voor
iedere Amerikaan moet dit de meest
trotse dag van ons leven zijn".
„Ik ben er zeker van dat de men
sen over de hele wereld met de
Amerikanen erkennen wat voor im
mens feit dit iS' Doordat wat jullie
gedaan hebben zijn de hemelen een
deel van de mensenwereld geworden.
En terwijl jullie tegen ons spreken
vanuit de Zee der Stilte, inspireert
ons dat tot dubbele inspanning voor
het brengen van vrede en rust op
aarde".
„Voor een waardevol ogenblik in
de hele geschiedenis van de mens
zijn alle volken van deze aarde wer
kelijk een: een in hun trots op wat
jullie gedaan hebben en een in ons
gebed dat jullie veilig op aarde zullen
terugkeren".
Armstrong, die even tevoren over
de maan had lopen springen als een
kangoeroe, antwoordde: „Dank u,
mister president. Het is een grote
eer en een voorrecht voor ons om
hier niet alleen de V.S. maar ook
de vreedzame mensen in alle landen
te vertegenwoordigen, mensen met
belangstelling en nieuv/sgierigheid
voor de ontdekkingen van de mens
in de toekomst. Het is een eer voor
ons om hier vandaag aan te kunnen
deelnemen".
President Nixon voegde er toen aan
toe: .En dank jullie ten zeerste en
ik verwacht jullie wij allemaal
verwachten jullie op de Hornet te
zien donderdag", (de Hornet is het
Amerikaanse vliegdekschip dat de
ruimtevaarders op 24 juli uit de
Stille Oceaan moet bergen) Aldrin
maakte een eind aan het gesprek
door te zeggen: „Dank u zeer, me
neer".
PRESIDENT NIXON
(Van onze redactie buitenland)
HOUSTON Mike Collins maj
zich bij wijze van spreken dt
enige Amerikaan noemen die niet
in staat was de verrichtingen van
zijn twee makkers op de maan per
t.v. gade slaan. Hij had aan boord
van zijn rond de maan cirkelend moe
derschip Columbia geen t.v.-ontvar
ger. Mike Collins leek daarover ech
ter niet al te bedroefd. Tijdens een
van zijn omlopen toen hij op 110 kilo.
meter hoogte over de Zee der Stillt
vloog, meldde Houston hem: „Alta
verloopt prachtig op de maan. B
geloof dat ze nu de vlag opzetten'
Collins: „Geweldig".
Houston: „Ik geloof dat je ongrl
veer de enige bent die niet op de t.i[
ziet wat er gebeurt".
Collins: „Roger, en het kan ml
niks schelen. Hoe is de kwaliteit vai|
de t.v."?
Houston: „O, prachtig Mike, echf".
Collins: „Geweldig, geweldig
(Vao nnze redactie buitenland)
TRANQUILLITY BASE/HOUSTON Neil Armstrong en Edwin
Buzz Aldrin, de eerste mannen op de maan hebben de sensatio
neelste radioreportage uit de geschiedenis gegeven. In koele, korte en
duidelijke zinnen vertelden zij van hun ervaringen. Miljoenen tv-kij-
kers over de hele wereld die tevens een geluidsverbinding met Hous
ton hadden, luisterden ademloos toe. Zwart op wit overgebracht in de
eigen taal, zien de historische woorden waarmee de eerste mensen het
aanzien van de planeet maan beschreven er nóg simpeler uit. Hier
onder volgen enkele interessante fragmenten uit de „conversatie"
tussen Houson, Neil en Buzz.
Het luik van de LM is na uren wer
ken en testen geopend en al pratend
met Buzz Aldrin werkt Neil Arm
strong zich tiaar buiten
Aldrin: Ja, nu ben je vrij. Beweeg
het nu naar me toe. Recht naar be
neden Rust even. Je hebt volp ruim
te. Een beetje naar mij toe, nu. Om
laag. Okay nu ben je vrij. je raakt
het scharnier.
Armstrong: Wat voor scharnier?
Aldrin: Naar links .okay, nu ben je
vrij. Ga met je linkervoet een beetje
naar rechts. Okay, zo is het goed.
Armstrong: Okay, nu ga ik hier con
troleren-
Aldrin: Okay, je bent nog niet hele
maal recht. Ga een beetje naar
rechts. Nu ben je recht, zo is het
goed. Je hebt volop ruimte aan je lin
kerkant Je bent te dicht bij aan de
andere kant.
Armstrong: Hoe doe ik het?
Aldrin: Prima.
Aldrin: All right, wil je nu die zak
hebben?
Armstrong: Ja, ik heb hem, okay
Houston, ik ben nou oD het platform.
Houston: Roger, Neil.
Aldrin: Wacht, Neil.
Houston: Columbia, dit is Houston.
Houston. Een minuut 30 sec., alle sy
stemen gaan werken, go, over
Armstrong: Heb il: wat meer speling
nodig?
Armstrong: Heb ik meer speling no
dig, Buzz?
Aldrin: Neen. hou het zo nog een mi
nuut
Armstrong: Okay
Aldrin. Okay alles is hier prachtig
c-n in orde
Armstrong: Okay. kan je de deur
een beetje meer open doen? Ik ga nu
trekken .Houston, het plateau is
is goed naar beneden gekomen.
Armstrong1 Houston, dit is Neil, ra
dio check?
Houston: Luid en helder. Breek,
breek, Buzz, dit is Houston, radio
check, en controleer of de tv door
komt.
Aldrin. Roger, tv circuit komt door,
luid en helder
Houston: Roger, en we krijgen beeld
cp de tv
Armstrong: kreeg je een goed beeld?
Houston: Er zit heel wat contrast in,
en op onze monitor is het nu op zijn
kop maar we kunnen aardig wat de
tails aflezen.
Even komt Houston ertussen met
aanwijzingen voor de instelling van
Neil Armstrong (hier de LM-trap
afdalend): „Het is maar een klei
ne stap voor een man'
de tv-carnera. Daarna gaat Arm
strong verder.
Armstrong: Ik ben aan de voet van
de ladder, de kussens van de LM-voe-
ten zijn maar, laat eens kijken, 2 a 5
centimeter in de oppervlakte gezakt,
hoewel het oppervlak heel fijn gekor
reld lijkt te zijn als je er dichtbij
bent. Hier beneden me is het bijna
poeder. Het is heel fijn. Ik ga nu van
de LM afstappen.
Dit is een kleine stap voor een
mens een grote sprong voor de mens
heid.
Armstrong: Het oppervlak is. eh, fijn
en poederachtig. Ik kan er met mijn
tenen in Het vuil dat er in dunne la
gen aan zit lijkt op mijn zool en aan
de kanten van mijn schoenen als ko
lengruis. Nu kan ik zien dat ik er
maar eenachtste van een inch (3/10
cm) in ga, maar ik kan voetafdruk
ken van mijn schoenen zien en mijn
stappen in de fijne zandachtige deel
tjes
Ik heb geen moeilijkheden om me
te bewegen, zoals we vreesden. Het
is misschoen nog wel makkelijker dan
het op de grond was met onze naboot
singen van de eenzesde g (eenzesde
zwaartekracht). Neen, helemaal
geen troubles om rond te lopen
Okay, en verder, eh, de dalingsmo
tor liet geen krater achter van enige
betekenis. Eigenlijk zijn we hier op
'n heel vlakke plek. Ik kan wat te
kens zien van, eh, stralen die van de
motor afkomen, maar eh, heel heel
weinig. Okay, Buzz, zijn we klaar om
de andere camera naar beneden te
brengen?
Aldrin laat de steelschop waarmee de
maanmonsters verzameld moeten
worden neer.
Aldrin: Ik ga er nu uit en een paar
van mijn eerste foto's hier maken.
Houston: Roger, Neil, we zien en ho
ren je luid en helder, krijgen wat
beelden en zien de Contingency Sam
ple collector (de steelschop om een
eerste monster van de aardbodem te
nemen) Ga je die nu gebruiken?
Armstrong1 Roger, ja zodra we met
die eerste foto's klaar zijn
Aldrin: Okay dat is goed, de Contin
gency Sample collector is beneden-
Het is nogal moeilijk om door de
korst heen te komen
Armstrong: Het is heel interessant.
Het is een heel zacht oppervlak.
Maar hier en daar waar ik met de
Contingency Sample Collector werk.
stuit ik op, eh, eh, heel harde grond.
Maar het lijkt erg cohesief materiaal
te zijn, van dezelfde soort Probeer er
nu een steen in te krijgen, een paar
maar.
Aldrin: Hé, Neil, van hieruit lijkt het
prachtig
Armstrong: het heeft een sterke
schoonheid van zichzelf, 't Lijkt veel
op een woestijn in de Verenigde Sta
ten. Het is. wel, het is anders, maar
het is hier toch mooi. Noteer nu dat
een paar van de rotsmonsters hier,
blaasjes vertonen, kleine caviteiten
met dunne wanden aan het oppervlak
Ongeduldig wacht Buzz op zijn beurt
om naar de maanbodem. af te dalen.
Aldrin: Neil, kan ik er nu uitkomen?
Armstrong: een seconde, ik breng dit
over naar de handrail, okay?
Aldrin: okay. ben je klaar?
Armstrong: Ja helemaal. Okay, je
hebt gezien wat de moeilijkheden zijn
Ik probeer je hier beneden vandaan
te volgen
Aldrin: All right de back up camera
staat aan
Armstrong: Okay .het lijkt van hier
uit allemaal goed. Daar ga je. je
bent vrij en ja, je bent helemaal
goed. Jc hebt een inch ruimte.
Aldrin: Okay, ik moet mijn rug een
beetje buigen om omlaag te komen
Hoe ver zijn mijn voeten nu van de
rand?
Armstron: Je bent nu precies bij het
platform
Aldrin: Nu een beetje mijn voeten be-
Buzz Aldrin (hier lopend bij de
Amerikaanse vlag het vierkan
te witte vlak rechts: „De kange-
roe-stap"
wegen en mijn rug buigen
Armstrong: Je gaat goed.
Aldrin: Nu ga ik terug om het luik
gedeeltelijk te sluiten en er voor te
zorgemdat ik het niet op slot doe
Armstrong: Een heel goede gedach
te
Aldrin: Ja, tenslotte is het voor een
paar uur ons huis, en we moeten er
goed voor zorgen
Aldrin: Okay, ik sta op de bovenste
sport en ik kan over de RCU naar be
neden kijken, 't lijkt me nu heel een
voudig om van de ene sport op de an
dere te springen
Armstron: Ja, ik vond het ook ge
makkelijk en ook het lopen is ge
makkelijker. Je doet nog drie stap
pen en dan een lange.
Aldrin: Ik laat die ene voet hier bo
ven en beide handen omlaag tot de
ierde
Armstrong: Daar ga je
Aldrin: Okay, nu ga ik hetzelfde weer
doen
Armstrong: Een beetje meer. nog
een inch, ja je hebt 'm
Aldrin: Dat is een flinke stap
Armstrong: Ja drie voet ongeveer
Aldrin: Wat een prachtig gezicht
Armstrong: Ja. dat is wel iets, hè.
Prachtig hiervandaan
Aldrin: Ja, een schitterende eenzaam
heid
Aldrin: Heel fijne poeder is het
Armstrong: Ja, fijn hè
Aldrin: Hier waar ik nu ben is er
niet veel anders .fijne poeder.
Moeilijk te zeggen of het een kluit is
of een steen
Armstrong: nu kan je het oppakken.
Aldrin: Ja, en het springt op, hè, en
het komt snel omlaag. Mijn pak wordt
nu vuil. De massa van de „rugzak"
lijkt invloed te hebben
Armstrong: Ja, je staat nu op een
grote rotssteen
Aldrin: Zeg, er is helemaal geen kra
ter van de motor
Armstrong: nee
Buzz en Neil onderzoeken nu samen
de maanbodem.
Aldrin: En, Neil, zei ik niet dat we
misschien paarse stenen zouden zien?
Armstrong: Heb je er een gevonden?
Aldrin: Neen, wel zijn er heel kleine
fonkelende fragmenten op sommige
plaatsen, lijkt een soort diotiet (een
bruine mica substantie) ik kom niet
dieper dan een kwart inch (blijkbaar
bedoelt Aldrin zijn voetafdrukken).
Aldrin: Neil gaat nu de plaquette ont.
hullen
Armstrong: We hadden de plaquette
nog niet gelezen. We gaan nu de pla
quette lezen die zich op het voorste
stuk van het landingsgestel van deze
LM bevindt. Het zijn de 2 halfron
den van de aarde En er onder staat
„Hier hebben mensen van de planeet
de aarde in juli 1969 voor het eerst
voet gezet op de maan. Zij kwa
men in vrede voor de gehele mens
heid" de tekst is ondertekend door de
leden van de bemanning en de presi
dent van de Verenigde Staten.
Opnieuw houden de maanwandelaars
zich bezig met de manier waarop zij
zich moeten voortbewegen.
ALDRIN: „Ik zou iets willen vertel
len over het tempo waarin een mens
zich op het maanoppervlak kan bewe
gen. Je moet wel voorzichtig zijn om
op te letten waar het centrum van 't
gewicht is Soms zijn er twee of drie
stappen nodig om er zeker van te
zijn, dat je je voeten onder je hebt.
Twee, drie of, kan zijn, vier stappen
kunnen je toch tot een vrij soepele
stilstand brengen.
Je moet van richting veranderen,
het lijkt op ontwijkende bewegingen
bij voetballen. Dan de ene, dan de an
dere kant op Je zou het de Kangoe
roe-sprong kunnen noemen.
Het werkt aardig, maar je vermo
gen om voorwaarts te gaan is
zo goed al3 op aarde, de ene voet»!
de andere. Wat het beste hier is v'l
ik nu doe. wordt wel na 'n paar hosi
derd stappen vermoeiend- Maar C'i
kan door het ruimtepak komen, tefl
ontbreken van zwaartekracht.
HOUSTON: Basis der stilte, dit
Houston, kunnen We jullie beiden
minuutje voor de camera krijgen?
Armstrong: zeg dat nog eens, Hous|
ton
Houston: we zouden jullie beiden f"|
minuutje in 't gezichtsveld van o
camera willen krijgen. Neil en Bi
de president van de Verenigde S'a'e|
zit nu in zijn werkkamer en zou#*
naar woorden tot jullie willen spï|
ken.
Armstrong: dat zou een grote eer!;;l
Houston: Go ahead, rar. president,»!
is Houston out
(volgde de tekst van de president,
elders op deze pagina).
(Van onze redactie buitenland)
HOUSTON Koele, nuchte
re, computerachtige kerels
den het zijn, had men van
kanten gezegd. Maar toen
maansloep „Adelaar" langzaj®
over de voetbalveldgrote krater
in Je Zee der Stilte zweefde en
kort daarna zachtjes op de maan
neerkwam, bonkten de harten
van Neil Armstrong en Ed«»
Aldrin met meer dan 150
gen per minuut onder de 28
gen dikke kleding. Tijdens de
daling steeg de hartslag 'a
Armstrong van 70 tot 110 slagn
p. min. Bij de landing ma¥j!
zijn hart 156 slagen en Pas
kwartier later was dat terugS
lopen tot 90 slagen per ®in ,n
Ook het verblijf op de maan
bleek de astronauten voldoen
opwinding te bezorgen. Dat w
al te horen aan hun sten®
die soms beefden van enthousr»^
me of ontroering maar de nar
slag onthulde gemoedstoestaw
en lichamelijke conditie het o
delijkst. Die varieerde bij AJ®
van 90 tot 125 en bij Arms'r™
zelfs van 90 tot 160. Dat la
record haalde Armstrong
hij de dozen met maanstenen^-
de LM laadde. Geen koele,
de kerels dus, maar goed opg
de, in topconditie verkere__
mensen, die hun gevoelens
der controle houden.
DEN HAAG (ANP) Pre
mier De Jong heeft telegrafiscl
de president der Verenigde Sta
ten gefeliciteerd met de geslaag
de landing op de maan. „Na
mens de Nederlandse regering"
zo luidt het telegram, „wil ib
graag uitdrukking geven aan
mijn gevoelens van immens res
pect en bewondering voor de
succesvolle landing van Ame
rikaanse^ astronauten op de.
maan. Bij deze historische gele
genheid zend ik u, meneer de
president, mijn oprechte geluk
wensen en via u aan al degenen
die hebben bijgedragen tot deze
unieke gebeurtenis. Wil mijn
beste wensen aanvaarden voor
de veilige terugkeer van de on
verschrokken bemanning van de
Apolo-ll. Met hartelijke per
soonlijke groeten, P. de Jong, mi
nister-president van Nederland.'
Minister van Buitenlandse Za
ken Luns stuurde het volgende
telegram aan zijn collega Ro
gers in Amerika:
,WiI mijn onrechte gelukwen
sen aanvaarden alsook miin
uiting van grenzeloze bewonde
ring voor de geweldige prestatie
door uw astronauten verricht.
Het is voorwaar voor de hele we
reld maar sneciaal ook voor de
Verenigde Staten een moment
van triomf, waaraan de mens in
zijn stoutste dromen niet had
durven denken. Met harteliike
persoonlijke groeten. Joseph
Luns, Nederlands minister van
Buitenlandse Zaken".
(Van onze correspondent)
GRONINGEN 33 bontjassen me
een totale waarde van een kleine
60.000 vormde de buit van een in
braak in een Groningse bontzaak.
De inbraak werd pas zondagmiddaj
ontdekt toen de Groningse politic
een 27-jarige zeeman uit Groninger
aanhield, die door de binnenstad liei
met een bontjas over de arm. De
zeeman zegt de bontjas te hebben'
gekregen van derden.
WASHINGTON (RTR) De or
ganisatie van Amerikaanse Staten
(OAS) is gisteren in spoedzitting bij
een geweest om officiële rapporten
Je bespreken over het mislukken van
het wankele bestand in de grensoor-
l?g tussen Honduras en El Salvador,
•eigens diplomatieke kringen zijn de
oalvadoriaanse strijdkrachten bezig
un posities in Honduras vooruit te
aiYen in plaats van met de door
e OAS gelaste terugtrekking te be
ginnen.
Jp® Salvadorianen meldden zondag
at Hondurese troepen het vuur had-
noordenPend °P hUn steUin§en in het
De OAS heeft besloten een afkeu-
hets Yan ,een van beide partijen bij
n van de wapenstilstand
achterwege te laten.
het °orloPig zouden de ambassadeurs
tiirt over eens geworden zijn meer
gunnen aan de OAS-waarne-
dat Pjaatse, die moeten zorgen
het-imï vnJdag afgekondigde staakt-
Vnu, nageleefd word.
Krni* k S. et internationale Rode
te" taat er een „acute behoef-
fets mn"!) en voor de slachtof-
enEllalvaedo0r°rl0g tUSSSn H°ndUraS
zendin^!5 uit Genève een eerste
bandarfii^,iaSma' antibiotica en ver-
gezonden "aar het striJdt°neel
^airolu °hLitRT?) De PoIiUe van
een man .fêteren meegedeeld
yerdacht worJt §earresteerd die
Keniase miJÏÏ n de moord op de
De arr M T°m Mboya-
Njenga ^nt baet Nahasjon Issac
hen voor ®latermiddag versche-
besehuldiginJ"aJltleeJ ooilege, dat de
V°^«cS^ Hy in
mische plannbLminister van econo-
elgemeen en ontwikkeling en
President j°ord^a,s
5 JUli Peergeschoten. Kenyatta> werd
