VERA BETH (23):
organiseren,
studeren en
spelen op een Stradivarius
Ml Wigg: malaise in de pop
Big Wheel
in enkele weken snel omhoog
ankwerker
serling-vlechter
>riek FASSAERT
rs en enkele 1
age-arbeiders
ELBARE
DOL te Terneuzen
kantie-adres
etters invullen)
{ES
l
l
DE STEM VAN ZATERDAG 19 JULI 1969
5uid 19 Axel. Tel. 01155-1674,
10 - 2578.
lm DE DRIE HOEFIJZER9
N 01150—2562 b.g.g. 01150—2895
vrijstelling geeft van het Mid-
een goede basis geeft voor ad-
voor Praktijkexamens t.w.: Ne-
enkele jaren voortgezet kan men
i.
de opleiding wenst, dan kurtU
in
dschool, Burg. Geillstr. 2
tel.
enlinig(e) vain MasseK
er opleiding A, B, C, D.
ipleiding: L.O.
ulo havo
hbs havo
ipleiding
ïning:
;simg is.
ent u, uiterlijk 14 dagen van te-
inde bon, aan onze afdeling
«fonische opgaven kunnen niet
es in Nederland en België zullen
gebracht. Buiten Nederland en
sg in rekening gebracht,
iota. Wij verzoeken u dringend
anummer te vermelden.
afhankelijk van de postbestel-
vooral in Zuideuropese landen
sl per maand per week"
aost
toepassing is.
t/m
toezending vermelden.
Behalve dat violiste Vera Bets
door haar formidabele optredens
constant in het vizier van vele
recensenten en journalisten wordt
genomen, is ze ook geregeld in
het nieuws door haar uitge
sproken mening over de concert
kleding, die nu (nog) wordt ge
bruikt. De kleding is voor haar
volkomen verouderd.
„Vind jij het dan wat? Man-
nen'in belachelijke
pinguinjassen en de vrouwen
in soepjurken. Ik treedt graag
op in een broekpak. Ik droeg
het voor het eerst tijdens een
concert in Amsterdam.
De mensen zeiden er echt wel
wat van. Ze letten er op, zoals
op alles van je wordt gelet. Je
moet nu eenmaal aangepaste
kleding hebben. In Overijssel?
Weet ik nog niet. Hangt er
vanaf wat ik speel".
Dan kun je wel ophouden
met vragen stellen, want elke
week studeert ze een ander
stuk in voor de les van
Herman Krebbers. Ze heeft nu
bijna zes jaar les van Herman
Krebbers, dus reken maar uit.
In elk geval staan er even
zo'n twintig vioolconcerten op
haar lijst en dan nog eens drie
lijsten met allerlei fraaie titels.
„Kijk, dat is een enorm voordee'.
ais je iedere week een
ander stuk instudeert. Je krijgt
een machtig repertoire. Ik ken
de stukken allemaal uit mijn
hoofd. Er komt geen notenbalk
meer aan te pas. Ik ben enorm
blij met Herman Krebbers,
geloof dat maar".
a Vera Beths. Sinds 1 juni
23 jaar. Bewoont een boven
verdieping in de Amsterdamse
De Laraissestraat. Op haar zesde
jaar kreeg ze les van haar vader,
Gijs Beths, die leraar aan het
conservatorium is. Amper
veertien behaalde ze de eerste
prijs van het internationaal
muziekfestival te Wales. In 1963
eindexamen m.m.s. In '67 solis
tenexamen conservatorium.
„Als je dat goed doet,
kun je doorstuderen voor de prijs
van uitnemendheid. Dat hoop
ik volgend jaar in Amsterdam
te doen". In maart van dit
jaar won ze de Oscar Backprijs,
zestien mille. Van dat geld kam
ze bij Galamanion in New York
studeren. Volgend jaar. Velen
vragen haar natuurlijk waarom
ze niet naar Oistrach gaat.
Klare zaak. „Die man maakt
zelf carrière. Hij moet dus
alles aan zijn assistenten
overlatep."
Verdiensten? Vrij behoorlijk.
Soms verdient ze een hele
maand niets en een andere
maand weer ontzettend veel.
Geen klachten, liever gezegd
behoorlijk tevreden. Soms speel
ze vijf avonden per week,
soms één, soms helemaal niet.
De organisatorische kant van
haar bestaan regelt ze zelf.
„Het Nederlands Impresario
doet wel eens wat, en Koning,
maar meestal regel ik het
allemaal zelf. Ach, het is erg
spannend. Ik zou niet anders
willen. Die vrijheid is me veel
te lief. Ben in Israël, Londen,
Parijs, Brussel, Wenen, Italië
en waar nog meer geweest".
In Nederland speel ik overal. Het
publiek in de provincie is net
zo belangrijk als dat in het
westen. Ik heb overal kennissen.
Daar blijf ik meestal. Ik heb
weinig zin om met mijn autootje
terug naar Amsterdam te rijden.
Ik val bijna altijd in slaap.
Dat is dikwijls voorgekomen".
Ze bespeelt een Stradivarius.
Van een „mecenas". Wie? Weet
ze veel, zegt ze niet. „Die mag
ik gebruiken zolang mijn carrière
in stijgende lijn is". Als ze
slecht speelt? „Dat mag gewoon
niet. Als je een mentale
dreun hebt gehad en je staat
op het podium, dan moet je
zo spelen, dat niemand merkt,
dat je het die avond niet in
de vingers hebt". Ze studeert
vier uur per dag. Haar spel
wordt ieder jaar beter.
Concurrentie? „Daar kun je
eigenlijk niet van spreken.
Dat zou overigens niet best zijn.
Nee, ik geloof, dat we vredig
naast elkaar leven. Iedereen
blijft wel aan het eten".
Speelt ze beter dan Emmy
Verhey? „Gelukkig zijn we totaal
verschillend. Het is een
kwestie van smaak. In een orkest
spelen? Nee. Het is een heel
apart vak. Ik geloof, dat het
helemaal niet te combineren
is met het werk, dat ik nu
doe, namelijk kamermuziek.
En dat vind ik fantastisch"
Er heerst momenteel een
malaise in de pop. Dat is althans
d: mening van de 24-jarige
roodharige Engelsman David
Wigg, een van de Britse pop
deskundigen. Hij interviewt
regelmatig bekende popartiesten
(ook Beatles en Rolling
Stones) in zijn wekelijks BBC-
rcdioprogramma „Gezien
en gehoord", dat in de top-tien
van de beste Britse
radioprogramma's genoteerd
staat.
Wigg was deze week in Knok-
ke, heeft daar ook wat
aardige uitspraken over, maar
we hebben al zoveel mensen
over Knokke laten praten, dat
we veel liever zijn mening
horen over de pop èn de popma-
laise. Dre vindt zijn oorzaak,
volgens hem, in het ontstaan van
zogenaamde supergroepen
uit musici, die vanuit verschil
lende bekende groepen
elkaar vonden. Als voorbeeld
noemt hij: Eric Clapton,
Brian Jones, Ginger Baker, zelfs
George Harrison.
De establishment-musici, voor
namelijk gitaristen, zochten
een nieuwe vorm om uit hun
establishment te geraken.
In die zin zijn ook de gratis-
openluchtconcerten van
The Blind Faith en The Rolling
Stones in Hyde Park te
verklaren. „Ze willen gewoon
een mooi gebaar doen als
dank tegenover die honderddui
zenden fans, die hen door
al die jaren gesteund hebben"-
Wigg denkt, dat de esta
blishment definitief voorbij is in
de pop en dat men meer
de weg naar het experiment is
ingeslagen.
Er is een single op de markt
van David Wigg met de
titel „Life is complicated". Die
titel slaat ook, zegt hij,
op het leven van de poparties
ten.
Neem nu de onlangs overleden
Brian Jones. Wigg heeft
hem goed gekend. „Ik denk dat
het grote publiek Brian niet be
grepen heeft. Wat men bij
de popmensen vergeet is dat ze
musici zijn, die hun gevoelens
op een bepaalde mander
instrumentaal of vocaal uiten.
De meesten zijn zeer
gevoelige mensen, vergeet dat
niet. Brian gaf niet de
indruk gevoelig te zijn, maar hij
was het niettemin. Als je
je hele jonge leven hard ge
werkt hebt en rijk bent
geworden, weet je op de duur
niet meer wie je wel en
wie je niet kan vertrouwen. Bri
an ervoer dat als een leegte.
Hij moest daaraan ontsnappen.
Die vlucht bracht hem
naar de verdovende middelen.
En die vlucht heeft hem
hoogstwaarschijnlijk ook ge
bracht naar zijn dood".
„Ik zag Mick Jagger daags
na de dood van Brian. Hij
was erg overstuur. Maar achter
af zei hij, dat we er. niet
te lang om moeten treuren om
dat Brian wellicht in het
hiernamaals zijn leven zou ver
der zetten. Ze geloven
beiden in het hiernamaals. Char
lie Watts was die dag
zo overstuur, dat hij geen woord
kon uitbrengen. En Mick
Taylor, die nieuwe gitarist, hij
draagt om zo te zeggen
zijn hele leven die dood van
Brian mee. Als Brian niet
gestorven was, had Mick waar
schijnlijk nooit zo'n zware
psychologische schok gehad. Het
publiek ziet hem thans
als de boosdoener, die Brian
verstoten heeft".
„De massa is vooringenomen
tegenover de popmusici.
Neem bijvoorbeeld ook het geval
Marianne Faithfull. Zij heeft
teveel slaappillen genomen, zed
Mick Jagger me, cn ik
geloof hem. Maar het publiek?
Dat leest 's ochtends in
de krant, dat Marianne in een
coma gevonden is en dade
lijk denkt het aan
verdovende middelen. Het vraagt
zich zelfs niet meer af
wat er gebeurd zou kunnen
zijn".
„Men vergeet de spanningen,
die drukken op het leven
van een artiest. Dusty Spring
field, Paul Mc Cartney,
Mick Jagger kunnen geen nor
maal leven leiden".
si jSbSyiiiiPfi
Aan het firmament van onze
Nederbeat-wereld is sinds
enkele weken een nieuwe groep
ais een komeet omhoog geschoten:
Big Wheel. De eerste single,
„Little woman" was onmiddellijk
goed voor een tv-optreden in
het programma „Doebiedoe".
Ook Veronica's Lex Harding
laat zijn enthousiasme in zijn
vaste show regelmatig blijken.
Voor een groep die pas zó
kort (enkele maanden) bestaat
is zoiets veelbelovend. Er wordt
ook ai gewerkt aan een LP.
Voorts staan enkele optredens in
Duitsland op het programma.
Big Wheel zal daar, samen
met de Engelse formatie „Amen
Corner" werken in Diisseldorf
en Dortmund.
Big Wheel heeft een viermans
bezetting: Cyril Havermans
(zang), Ton - Shei - Schellekens
(drums), Peter Vink (basgitaar)
en Rob van der Zwan (sologitaar)
Zowel Cyril Havermans als
Shei Schellekens zijn afkomstig
uit Breda. Zij hebben met ver
schillende groepen veel
opgetreden in Zeeland en West-
Brabant. Beiden zijn twintig.
Vorig Jaar werkten zij voor het
eerst samen in de Bredase
groep „Special Concept", waarvan
ook Aad v.d. Kreeft deel
uitmaakte. Tijdens het concours
„Beatparade '68" te Etten be
haalde dit trio onbedreigd de
eerste plaats, vóór een gerenom
meerde band als „After Tea".
Na de opheffing van „Special
Concept" gingen Shei Schellekens
en Aad v.d. Kreeft over naar
de „INCROWD", terwijl Cyril
probeerde een nieuwe formatie
bijeen te krijgen, waarmee hij
ook verder in moderne stijl
zou kunnen werken. Toen
de plannen voor Big Wheel rond
waren, keerde Schellekens
onmiddellijk terug.
Beide anderen, Rob van der
Zwan en Peter Vink, komen
uit Q 65. Rob is 22 en speelde
voordien bij de „Haigs" en de
„Boots". Peter Vink maakte
voordat hij bij Q 65 kwam
deel uit van „Zeppelin".
Het repertoire van Big Wheel
bestaat voor ongeveer de helft
uit eigen composities. Voor
het overige speelt de groep
nummers in de stijl van o.a.
„Birds", „Cream", „Family" en
Jimmy Hendrikx.
Cyril Havermans
De vakanties zijn aangebroken
en dat betekent dat voor Bertus
(„in de wandeling noemen ze me
Bob") Honhof (38) een zeer
drukke tijd. Elf jaar
geleden begon hij met zijn
vrouw in Amsterdam de
Lift Service en in al die jaren
heeft hij tienduizenden Neder
landse jongeren via een lift
een goedkope vakantiereis
naar het buitenland bezorgd.
Hij zegt: „Ik zit nu al tot
over m'n oren in het werk.
Met Pinksteren is de drukte goec
begonnen en dat gaat door tot
eind augustus, begin september
Dat is het hoogseizoen. Daarna
heb ik nog wel werk, hoor,
want dan gaan de mensen alwef
aan de wintersport denken.
De laatste jaren willen steeds
meer mensen naar de winter
sport liften. Dat zijn zo van
die ontwikkelingen, hè?"
Bertus Honhof heeft altijd
voor zichzelf willen werken.
„Ik ben inkoper geweest voor
verschillende zaken. Ik zat toei
veel langs de weg. En dan zie
je zo het een en ander. Bij
voorbeeld dat er nogal wat
mensen staan te liften en
dat er ook nogal wat
auto's langsrijden, waarin alleer.
maaT de chauffeur zit. Toen ben
ik op het idee van de Lift
Service gekomen".
In '58 begon hij zijn bemid-
delingswerk. „Dat was in het
begin niet gemakkelijk. Ik had
nogal wat tegenwerking.
De grootste moeilijkheden
had ik met de vervoersbonden.
Die vonden dat ik dat werk niet
mocht doen. Ik heb de zaak
uitgevochten tot aan de Hoge
Raad en uiteindelijk gewonnen".
De eerste jaren ging de
belangstelling van de lifters
vooral uit naar het MiddeUandse-
Zeegebied: Frankrijk en ook
wel Italië.
Honhof: „Dat was toen de mode,
het ideaalbeeld. De mensen
wilden naar de Middellandse Zee,
naar Monte Carlo en andere
plaatsen. Ook wel naar het
Garda Meer en omstreken.
Daar begonnen ze toen die
campingterreinen te bouwen".
Later verlegde de belangstelling
van de lifters zich via
Joego-Slavië naar Oost-Europa.
Spanje kwam zeer in trek.
Dit land is trouwens nog steeds
zeer populair bij de klanten
van de Lift Service.
„Ik denk dat ook dit jaar
de meeste lifters weer naar
Spanje zullen gaan, vooral
naar de Costa Brava, maar
dit keer waarschijnlijk ook
wel wat zuidelijker: de Costa del
Sol, omgeving Malaga, misschien
nog wel meer naar het
zuiden, richting Marokko".
Ook Griekenland is de
laatste jaren erg in. „Daar zullen
er dit jaar ook wel weer een
heleboel naar toe gaan. Ondanks
de strubbelingen. Met politiek
hou ik me trouwens niet bezig.
Ik zorg er alleen maar voor
dat de mensen zo snel mogelijk
in het land van bestemming
komen. Het gaat mij om de
service. Die is geloof ik wel
goed. Het is heel gewoon dat
ais iemand om 8 uur 's morgens
belt voor een lift naar Parijs,
hij 2 uur later ai in een auto
onderweg is. De service, daar gaat
het mij om. Ik geef ook geen
inlichtingen over landen of
plaatsen. Ik ben geen TVT
of ANWB".
Hoe werkt de Lift Service?
Laten we een voorbeeld geven:
iemand wil naar Barcelona
liften en neemt contact op met
de LS. Wat gebeurt er dan?
„Dan moet die persoon
een rijksdaalder inschrijfgeld
storten, dat is voor de admini
stratiekosten. Dan sturen
wij een folder met inlichtingen
over onze werkwijze en over de
condities, waaronder gelift
kan worden. We sturen ook
een inschrijfformulier. Daarop
kan worden ingevuld wanneer
hij of zij naar Barcelona wil
liften; als iemand minderjarig
is, moeten de ouders ook
tekenen. Wij geven één of
meer adressen van mensen,
die in die periode naar
Barcelona of omgeving gaan.
De lifter kan dan contact met
hen opnemen".
En hoe zit het met de financiën?
a „Het is gebruikelijk dat de
lifter de helft betaalt van
wat het hem gekost zou hebben
als hij met de trein naar de
betrokken plaats zou zijn ge
gaan. In het geval-Barcelona
is dat ongeveer 60 gulden.
Een enkele reis Barcelona
kost namelijk ruim 120 gulden.
Als de lift doorgaat, betaalt
de lifter 10 procent aan ons.
Als hij dus naar Barcelona gaat,
betaalt hij ons 6 gulden. Er zijn
gevallen, waarin je als lifter
voordeliger uit kan zijn.
Als je bijvoorbeeld met zijn
drieën een lift in één auto krijgt
dan vindt d.e chauffeur het
meestal wel goed als in de
benzinekosten wordt gedeeld.
De lifters zijn dan natuurlijk
voordeliger af".
Wie maken gebruik van dc
Lift Service?
„Voor ongeveer 75 procent
zijn dat jongeren en dan
vooral studenten. En je zal
het misschien niet geloven,
maar het zijn vooral meisjes,
die naar ons toe komen".
Worden de meisjes tijdens het
liften nou nooit lastig gevallen?
„Ik heb nog nooit één klacht
binnengekregen. Dat komt omdat
ons systeem waterdicht in
elkaar zit. De automobilisten,
die ons laten weten lifters te
willen meenemen, moeten ook
formulieren invullen. Dus als
die wat willen, zitten ze
natuurlijk meteen fout. Bo
vendien: de automobilisten, die
meisjes willen pakken, hebben
ons niet nodig. Er staam zóveel
lifters langs de weg, dat ze
niet lang hoeven te zoeken".
De laatste jaren trekken
Nederlandse lifters steeds
verder weg. Vooral Azië blijkt
grote aantrekkingskracht te
hebben. „Wij hebben", zegt
Bertus Honhof, „al liften verzorgd
naar Turkije, Perzië, India,
Nepal, En de laatste tijd komt
het noorden van Finland,
Lapland, er weer in".
„De jongeren willen steeds
wat anders. Liften in Europa
is heel gewoon geworden. Elk
jaar gaat men verder van
huis. Als er over 10 jaar
auto's naar de maan rijden,
breng ik daar ook nog lifters
naar toe".
Je ziet ze veel; in binnen- en buitenland.
