RS
Voor u
marken
peseta's
en lires
en voor u
Het einde van
de
grote leugen
MEUWSEN
3gst glas-
irdbeien
el tegen
Spaar verschrikkelijk
veei geld
hij Meuwsen
KOUWELIJKE
5SISTENTË
TEREN
LOON VANEEN
MAANMAN;
32 DOLLAR
de bank waar ook
u zich thuis voeit
de
nadministratie
>elbedrijven N.V.
lingtextiel
>elbedrijven N.V.
tleklcing
S>>
147-212
Edwin Aldrin
Michael Collins
Hun vrouwen
Italië
Hoop
en vrees
Nieuw geluk
Kinderen
>ES De oogst van glasaard.
i is voor de meeste telers in
aid niet meegevallen. De kilo-
i-opbrengst viel iets tegen en
ai de prijs voor de koude glas-
beien was laag. Gunstiger was
voor de verwarmde kassen. On.
is de iets hogere stookkosten van
seizoen zijn de resultaten hier
over het algemeen bevredigend
eest-
it staat in het jongste nummer
de .Kleinfruitteeltadviezen", een
avevan het Consulentschap voor
luinouw in Zeeland,
ver de vollegrondsaardlbeien
dt gezegd dat vooral de teelt van
;ina op zwart plastic teleur gesteld
ft.
koude en ongunstige voorjaar is
•van de belangrijkste oorzaak-
)e stand van de frambozen is al
nmin opwekkend. Vooral het ras
ling Promise staat er slecht voor.
late ras Schonemann is veel be-
Steeds meer wordt de vraag ge
ld of de tijd van goede Malling
►mise niet voorbij is tengevolge
sterke degeneratie. De heer J.
issen van het rijkstuinbouwconsu-
tachap schrijft in het adviezen-
d .hoewel degeneratie en verzie-
ig wel aanwezig zijn op sommige
•celen, dit hem toch in het alge-
en niet de hoofdzaak lijkt voor
slechte stand in dit seizoen,
n de afgelopen herfst en najaar
;ft hij dit regelmatig nagegaan en
noemt het vele natte weer van
pier en herfst als de belangrijkste
len van de slechte stand.
De telers krijgen het dringend ad-
ts om bij aanleg van nieuwe per-
len vooral te letten op de gezond-
Ld van het piaintmateriaal. Moza-
virus koroit vrij veel voor.
n het adviezenblad voor de Idein-
littelers worden voorts vele aan-
jzingen gegeven voor het planten
n aardbeien op de vollegrond, wat
de komende weken moet gaan ge
irem
DE STEM VAN WOENSDAG 16 JULI 1969
Het R.-K. Ziekenhuis
,St.-Franciscus"
te Roosendaal
n op voor de functie van:
na's ULO en typen,
ervaring hebben, genieten de
er overeen te komen,
zo spoedig mogelijk.
•den ingewacht bij de directie
ziekenhuis, Boerhaaivelaan 25 te
an ons bedrijf bestaat er
werk.
iten aan de afd. Perso-
fLST.
in een afspraak voor een
vorden gemaakt (01140-
Ir. d' Hondt).
GOED BESTEDEN
g op
TROIKA NAAR DE MAAN
ERVAREN ASTRONAUTEN
Neil A. Armstrong, Edwin E.
Aldrin en Michael Collins ver
trekken vandaag voor de meest
gedurfde ontdekkingsreis in de
geschiedenis van de mensheid.
Wie zijn deze mannen, hoe is
hun levensloop, hoe staan ze
zelf tegenover hun opdracht?
En hoe staan hun naaste om
geving, hun vrouwen en hun
kinderen er tegenover? Alle
maal vragen die zich onwille
keurig aan ons opdringen. Wij
publiceren hierbij de belang
rijkste biografische gegevens
over degenen wier prestaties
gedurende de eerstkomende da
gen de gehele wereld in hun
ban zullen houden.
WASHINGTON (ANP-DPA) De man die als eerste mens de
maan zal betreden, Neil A. Armstrong, heeft eens op de vraag waar
om hij ruimtevaarder geworden was geantwoord: „De uitdaging van
het onbekende". Sinds zijn vijfde jaar heeft hij eigenlijk alleen nog
over vliegen gesproken. Toch was het voor hem een moeilijke be
slissing om bij de ruimtevaart te gaan. Als burgerpiloot had hij voor
de NASA al zeven maal vlak bij de ruimte gevlogen, in een X-15-ra-
ketvliegtuig, waarmee hij een snelheid van 6.400 km per uur op 64
km hoogte behaalde. Nu is deze 38-jarige piloot uitgekozen om, als
een Columbus van de ruimtevaart, de eerste voetstappen op de maan
te zetten.
In 1961, tijdens de eerste bemande Amerikaanse ruimtevluchten
onder het project Mercury, waren hij en zijn mede-piloten nogal
sceptisch. Zij vonden voertuigen met vleugels, waarin de piloot vol
ledig de macht zou hebben over de besturing, aanlokkelijker dan een
capsule.
Als ervaren piloot van de X-15,
die was ontworpen om de hoogste
toppen van de atmosfeer te berei
ken, was hij al betrokken bij een
manier van vliegen die hij opwin
dend vond. De X-15 was achter nog
steeds een vliegtuig. „Ik begon me
te realiseren dat onder de Gemini-
en Apollo-programma's mannen ver
buiten de uiterste grenzen van de
atmosfeer diep de ruimte zouden
ingaan. Omdat dat mijn ware be
langstelling had, besloot ik dat ik
daar maar beter aan kon gaan mee
doen". Als vlieger heeft hij intussen
meer dan 4000 vieguren op zijn
naam staan, de 10 uur en 42 minu
ten niet meegerekend die hij op 16
maart 1966 als commandant van de
Gemini-8 samen met David Scott in
de ruimte heeft doorgebracht. Hij
bracht toen het eerste rendez-vous
tot stand, met een onbemande ra-
kettrap.
Deze vlucht eindigde met de eer
ste noodlanding van het Ameri
kaanse ruimtevaartprogramma.
Een stuurraketje kon niet meer
worden uitgeschakeld, waardoor
het ruimteschip begon te tollen.
Armstrong ging over op besturing
met de hand, brak de vlucht af en
landde voor de eerste keer in de
Stille Oceaan. Daarbij behaalde hij
een record aan nauwkeurigheid: hij
kwam slechts twee kilometer van
het bergingsvaartuig in het water
neer.
Neil A. Armstrong is op 5 augus
tus 1930 in Wapakoneta (Ohio) ge
boren, waar hij als jongen al mo
delvliegtuigjes bouwde. In 1949
kwam hij als piloot bij de Ameri
kaanse marine, waarbij hij tot 1952
diende.
In de laatste twee jaar van die
periode vloog hij 78 gevechtsvluch-
ten in de Koreaanse oorlog. Hij
werd neergeschoten maar kwam
san zijn parachute veilig neer bij
de VN-troepen. Nadat hij was afge
zwaaid studeerde Armstrong voor
luchtvaartkundig ingenieur. Hij be
haalde in 1955 zijn „bachelor of
science". Sindsdien studeert hij aan
de universiteit van Zuid-Californië.
In 1955 kwam hij als piloot bij de
NASA. Hij was invlieger van vijf
typen. In september 1962 werd hij
door de NASA tot ruimtevaarder
benoemd.
Armstrong is gehuwd met Janet
hhearon. Het paar heeft twee zoons,
™tc. 12 jaar en Mark, 6 jaar.
Edwin E. Aldrin is voorbestemd
°to de tweede man op de maan te
worden. Hij is evenals zijn reisgeno
ten een lucht- en ruimtevaartpio-
™er. Hij is op 20 januari 1930 ge-
Wen in Montclair, New Jersey.
DIENSTREGELING APOLLO-11
WOENSDAG 16 JUL.:
14.32 uur: Lancering vanaf
Cape Kennedy
14.43 uur: Apollo-ll in parkeer-
baan
17.33 uur: Ontsteking derde en
laatste rakettrap
Apcllo-11 vertrekt
naar de maan
is.03 uur: Maanlandingsvaartuig
(LM) wordt vastge
koppeld aan voorzijde
m .o moedercabine
■42 uur: LM en moedercabine
maken zich los van
derde rakettrap
De drie astronauten op een rij. Edwin Aldrin, Neil Armstrong en Michael Collins.
Ook hij behaalde zijn „bachelor of
science", aan de Militaire Acade
mie te West Point, in 1951. Aan het
Technologisch Instituut van Massa
chusetts promoveerde hij in de
ruimtevaart. Begin 1963 schreef hij
zijn dissertatie over baanmechani-
ca, een onderwerp dat hij wel in
gedachten zal hebben als hij met
de Apollo-ll in een baan om de
aarde en later om de maan ma
noeuvreert. Zijn dissertatie sloot hij
met een opdracht aan de ruimte
vaarders: „O, ik wou dat ik er een
was". In hetzelfde jaar, oktober
1963, ging deze wens in vervulling.
Hij werd gekozen tot mede-piloot
van de Gemini-12 in november
1966. De vlucht duurde vier dagen,
met James Lovell als commandant.
Aldrin stond drieeneenhalf uur ach
tereen op zijn zetel, met zijn boven
lichaam door het open luik in de
ruimte te kijken en foto's te nemen.
Later maakte hij een ruimte-uit
stapje van 129 minuten, waarbij hij
met een lijn aan het ruimtevaartuig
verbonden bleef. Hij was de eerste
die daarbij nuttig werk deed zonder
uitgeput te raken, zoals zijn voor
gangers. Hij nam ook de tot dusver
enige foto's van een in de ruimte
opgenomen zonsverduistering.
Tijdens de Koreaanse oorlog heeft
Aldrin als oorlogsvlieger 66 vluch
ten in Korea gemaakt. Aldrin heeft
ook enige tijd in West-Duitsland ge
legen, waar hij vluchtleider was bij
de 36e tactische gevechtsgroep. Al
drin is gehuwd met Joan A. Ar
cher. Zij hebben twee zonen en een
dochter, de 13-jarige J. Michael, de
11-jarige Janice en de eveneens
elfjarige maar tien maanden jonge
re Andrew.
Bij zijn uitverkiezing tot ruimte
vaarder met dertien anderen,
oktober 1963, verklaarde Michael
Collins dat hij hoopte „de man op
de maan" te zullen worden. Die
wens gaat nog niet in vervulling.
Hij zal bij de reis van de Apollo-ll
in de stuurcabine rond de maan
blijven cirkelen, terwijl zijn twee
makkers op de maan rondlopen. Hij
heeft zijn kennis en vaardigheid in
de ruimtevaart al in een vorige
ruimtevlucht bewezen, en die zullen
speciaal nodig zijn wanneer de twee
anderen van de maan terugkeren
en trachten weer aan het moeder
schip vast te koppelen.
Collins is een man van weinig
woorden. Zijn kennissen zeggen dat
hij niet praat, maar doet. Op school
al werd hij door een leraar be
schreven als „een zeer rustige jon
gen, onverstoorbaar en zelfverze
kerd, maar met iets ondeugends in
zijn ogen". Collins wilde toen al
graag invlieger worden. Van ruim
tevluchten had hij nog geen ver
moeden.
In juli 1966 bleef Collins samen
met John W. Young drie dagen in
de ruimte met de Gemini-10. Hij
maakte daarbij een ruimtewande
ling van 39 minuten.
Collins is op 31 oktober 1930 in
Rome geboren. Moed en hang naar
avontuur zit in zijn familie. Zijn
oom, generaal Joseph Lawton Col
lins, die stafchef van het Ameri
kaanse leger is geweest, was be
kend om zijn dapperheid en besluit
vaardigheid. Collins vader, die al is
overleden, is generaal-majoor in het
leger geweest. Een tijdlang is hij
als militair attaché verbonden ge
weest aan de ambassade in Rome.
Michael volgde een opleiding aan
de Militaire Academie in West
Pokit. In 1952 behaalde hij daar
zijn „bachelor of science". Daarna
kwam hij bij de luchtmacht, waar
hij de rang heeft van luitenant-ko
lonel. Hij werkte als invlieger op
een luchtmachtbasis, waar hij
straaljagers beproefde op stabiliteit
en andere hoedanigheden. Evenals
Armstrong heeft hij meer dan 4.000
vlieguren.
Collins zou aanvankelijk meegaan
met de Apollo-8, in december vorig
jaar. Hij moest echter aan zijn rug-
gegraat worden geopereerd, en zijn
plaats werd ingenomen door James
Lovell.
Collins is gehuwd met Patricia
M. Finnegan uit Boston. Het paar
heeft twee dochters, de 10-jarige
Kathleen en de 7-jarige Ann, en
een zoon, Michael, zes jaar.
Evenals hun echtgenoten zijn de
vrouwen van de astronauten van de
Apollo-ll ook veteranen. Zij hebben
gewacht, gekeken en gebeden ter
wijl hun mannen de ruimte afspeur
den.
Janet Armstrong, de vrouw van
de commandant van de Apollo-ll,
is de enige van de vrouwen die te
lijden had toen zich in de ruimte
een noodtoestand voordeed. Toen
Armstrong met de Gemini in de
ruimte was, moest hij een vervroeg
de terugkeer in de dampkring uit
voeren toen een stuwraket het niet
deed.
Armstrong landde veilig op de
Stille Oceaan maar zijn vrouw
op 4800 km afstand kon niet sla
pen.
„Ik zat anderhalf uur op en scha
kelde van het ene station over op
het andere. Het benauwt mij nog
steeds dat ik niet begreep wat er
zich afspeelde".
De vrouwen zijn van mening dat
het bewustzijn van de gevaren
waar hun mannen mee te kampen
krijgen en de maatregelen die ge
nomen worden om hen te beveili
gen het beste middel zijn om paniek
te voorkomen tijdens een ruimte-
vlucht.
„Hoe meer je weet, hoe minder
er valt te vrezen", aldus Joan Al
drin.
„Michael wil de vlucht met zijn
gezin delen", aldus Pat Collins. Hij
brengt voedsel mee naar huis van
de soort die zij in de ruimte eten.
De gezinnen van de drie astro
nauten wonen in de omgeving van
het centrum voor bemande ruimte
vaart.
De meeste andere astronauten wo
nen ook in die omgeving en het
merendeel van hun buren is ook in
het ruimtevaartprogramma opge
nomen.
De vrouwen van de astronauten
komen bij elkaar als er een ruim
tevlucht aan de gang is. Zij wier
mannen niet vliegen, brengen le
vensmiddelen, doen boodschappen
en helpen voor de kinderen zorgen.
Mevrouw Armstrong was schoon
heidskoningin van de universiteit
waar zij haar man leerde kennen.
Mevrouw Aldrin leerde haar man
kennen in New Jersey, waar zij
beiden woonden, kort voordat hij
naar Korea ging.
Mevrouw Collins leerde haar man
in Frankrijk kennen. Zij was daar
in dienst van de Amerikaanse re
gering en hij gestationeerd als
straalj agerpiloot.
Mevrouw Aldrin is in de gemeen
schap van de ruimtevaarders een
kleine beroemdheid. Zij is afgestu
deerd van de toneelacademie en is
opgetreden in een aantal theater
voorstellingen.
Het heeft bijna 24 miljard dol
lar gekost om Neil A. Armstrong
de kans te geven twee uur en
veertig minuten op de maan te
lopen.
Zelf zal de eerste Amerikaan
se civiele astronaut met dit kar
weitje niet meer dan 33 dollar
verdienen.
Het bureau voor de ruimte
vaart heeft 23,915 miljard dollar
ontvangen voor ruimtevluchten
sedert het bureau tien jaar ge
leden werd gevormd.
Dit geld is besteed aan metaal,
salarissen, de bouw van raketten
en capsules en de opleiding der
astronauten.
Armstrong verdient het meeste
van de astronauten, namelijk
27.401 dollar per jaar.
Gebaseerd op een veertig-urige
werkweek ofschoon hij door
gaans langer werkt krijgt de
commandant van de Apollo-ll
32 dollar en 92 dollarcent voor
de 2 uur en 40 minuten waarin
hij op de maan zal lopen.
Als hij het ruimtepak dat hij
aan heeft zelf moest betalen zou
dit hem bijna twaalf jaar salaris
kosten. De complete maankleding
kost ongeveer 300.000 dollar.
De beide andere astronauten
zijn officieren van de Ameri
kaanse luchtmacht. Zij krijgen
slechts wat ook andere officier
vliegers in dezelfde rang verdie
nen.
Edwin E. Aldrin ontvangt
18.622 dollar en 55 dollarcent per
jaar.
Michael Collins verdient per
jaar 17.147 en 76 dollarcent.
De Apollo-ll zelf kost de
NASA 350 miljoen dollar 55
miljoen dollar voor de moeder
capsule, 411 miljoen dollar voor
de maanspin en 185 miljoen dol
lar voor de Saturnus-5-raket.
Grondpersoneel, brandstof en
andere aardseposten belopen
in totaal 69 miljoen dollar.
(ADVERTENTIE)
me}. Marlies Hek
kantoor Roosendaal
Goede koersnaar de NMB voor
uw buitenlands geld. U wordt
snel, accuraat en voorkomend
geholpen. En u kunt er ook te
recht voor andere reisdiensten,
zoals een bagageverzekering.
Want ook dat is een bij uw va
kantie passende zonnige kant
van de NMB: de persoonlijke
service!
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
270 vestigingen in Nederland
DEN HAAG (ANP) Via het
openbare telefoonnet kunnen voor de
kleine luchtvaart weerberichten wor
den beluisterd. Een tijdje werkt de
ze service aan de kleine luchtvaart
reeds, die in het leven is geroepen
door de luchtvaartinlichtingendienst
van de rijksluchtvaartdienst. Vorige
week ging deze dagelijkse service
van start.
(ADVERTENTIE)
Opruiming? Dan ook goed, vindt Meuwsen.
Niet zo kinderachtig.
Vooruit: Kortingen tot 50%!
Dassen en sokken halve prijs,
Vesten en pullovers v.a. 19,80,
Pyjama's o.a. satin feutre v.a. 13,80
Overhemden Bel-O-Fast, wit en pastelkleuren v.a. 13,80
Sportcolberts v.a. 68,-, Pantalons v.a. 38,- enz., enz.
(loop er eens binnen!)
BREDA Eindstraat 19 Tel, 35673
(Van een onzer redacteuren)
DEN HAAG Het aantal echt
scheidingen neemt ieder jaar toe.
De cijfers wijzen het uit, zoals
ook uit het wetsontwerp van mi
nister Polak van Justitie blijkt.
Daartegenover staat echter dat
jaarlijks steeds meer huwelijken
gesloten worden, dit ondanks alle
opvattingen over vrije liefde en
ongebonden sexueel leven.
In verhouding echter groeit het
aantal scheidingen sterker dan
het aantal huwelijken. Onderzoe
kingen in verschillende landen
hebben dit uitgewezen. Dit komt
niet, omdat na enige jaren het
verlangen naar het huwelijk ver
dwijnt, ook al zal dit voorkomen.
Belangrijker is echter, dat de
mensen een steeds groter ver
langen krijgen naar een werke
lijk gelukkig huwelijk. „Meer dan
ooit gaat het verlangen uit naar
een huwelijk, dat beide partners
gelukkig kan maken", schrijft de
Amerikaanse socioloog Morton
M. Hunt in zijn hoek „Het leven
na een mislukt huwelijk".
„Meer dan ooit is men bereid
naar een gelukkig huwelijk te
streven zelfs ten koste van de
dikwijls smartelijke ervaringen
van een echtscheiding. Meer dan
ooit is de mens geneigd te gelo
ven dat echtscheiding moreel ge
rechtvaardigd is als alle betrok
kenen er wel hij varen", aldus
Morton Hunt. Dat wil zeggen,
men gelooft steeds meer in de
juistheid van een scheiding, wan
neer een huwelijk blijkt volledig
mislukt te zijn met geen enkele
kans meer op herstel. Dit is ook
de kern van het wetsontwerp
over echtscheidingen, dat thans
bij het parlement ingediend is.
Nederland zet daarmee een grote
stap, groter dan men de laatste
jaren voor mogelijk gehouden
had. De grote leugen, die men in
Nederland dikwijls nodig had om
te kunnen scheiden was in feite
bijna altijd vooraf gegaan aan
een nog grotere leugen. Voor de
buitenwereld blijven doen alsof
het huwelijk nog goed was. Om
wille van de familie, de goede
betrekkingen met kennissen, de
carrière, de kinderen. Zoiets leid
de tot de meest onmaatschappe
lijke situaties.
In Italië kent de wet geen echt
scheidingen. Het gevolg is, dat
bijna drie miljoen mannen en
vrouwen samenleven, zonder ge
scheiden te zijn en dus zonder op
nieuw te kunnen trouwen
„Zoiets dwingt de mens ertoe
zijn gehoorzaamheid aan de wet
op te zeggen volgens zijn gewe
ten in onwettige, maar bevredi
gende verbintenissen te leven",
aldus de Amerikaan Hunt. Of zo
als kardinaal Alfrink het onlangs
zei: „Het pastoraal concilie heeft
de kerkelijke autoriteiten ge
vraagd aandacht te schenken aan
de failliete huwelijken. Daarbij
moet aldus het pastoraal conci
lie overwogen worden, of en hoe
daarvoor oplossingen gevonden
kunnen worden door middel van
het huidige canonieke recht. Hij
heeft zelfs ai verwezen naar de
Romeinse curie, die naar zijn ge
weten, „dit pastoraal probleem
aan het bestuderen is".
MINISTER POLAK
sor Lee G. Burchinal bevestigde
echter de opvattingen van zijn
landgenoot. Prof. Burchinal heeft
bij onderzoekingen onder studen
ten geen verschillen kunnen ont
dekken bij kinderen uit een „nor
maal" huwelijk, kinderen uit ge
scheiden huwelijken en kinderen
uit een verbroken gezin, waar
van een der partners weer ge
trouwd was.
Behalve sociologen zijn ook ve
le psychologen en psychiaters
het er tegenwoordig over eens,
dat het voor een kind een enor
me verlichting „kan" zijn, wan
neer aan een slecht huwelijk een
einde komt. „Omdat dan tege
lijk een einde komt aan het on-
verdragelijke heen en weer ge-
schommel tussen hoop en vrees".
Steeds meer blijkt namelijk, dat
de kinderen na de eerste sterke
emoties en psychische stoornis
sen zich gaandeweg aanpassen
en een nieuw evenwicht bereiken,
In tegenstelling verder met wat
men ook in sommige Nederland
se kringen nog steeds gelooft
verschilt het percentage crimine
len uit verbroken gezinnen wei
nig met dat uit intacte gezinnen.
Dit ligt echter totaal anders met
jeugdige delinquenten uit onge
lukkige gezinnen. Uit tal van
waarnemingen en onderzoekin
gen blijkt dat het aantal crimi
nelen uit ongelukkige gezinnen
hoger is dan uit andere gezinnen.
Dr. Louise Despert, een ver
maard kinderpsichiater kon na
tal van onderzoekingen alleen
maar vaststellen: „Echtschei
ding is niet automatisch verder
felijk voor kinderen, het huwe
lijk waaraan de scheiding een
eind maakt kan dit veel meer
zijn geweest. Echtscheiding kan
een zuiverende en genezende
werking hebben op het kind".
Het grote probleem bij echt
scheidingen vormen bijna altijd
de kinderen. Bij 7.464 echtschei
dingen in Nederland in 1967 wa
ren 10.267 kinderen betrokken.
Bij scheidingen na een huwelijk
van 20 jaar (1287 in 1967) ligt dit
probleem veel minder zwaar om
dat een aantal kinderen dan al
min of meer volwassen of half
volwassen zijn. Ernstig wordt het
bij scheidingen na huwelijken
van 2 tot 10 jaar, omdat de kin
deren dan bijna altijd het meest
gevoelig zijn voor dergelijke in
grepen in hun persoonlijk leven.
Desondanks blijkt uit vele on
derzoekingen, dat zoals Hunt
schrijft, het welzijn van het kind
meer gebaat is hij het verbreken
dan bij het voortduren van een
ongelukkig huwelijk, toch zijn er,
aldus Hunt, nog zeer veel eer
tijds gehuwden, die geloven uat
zij door de scheiding hun kinde
ren blijvende schade toegebracht
hebben. De Amerikaanse profes-
Wil dit allemaal zonder meer
zeggen, dat echtscheidingen het
medicijn betekenen voor de onge
lukkige vrouw of man? Een
vraag, die geen enkele socioloog,
moraal-theoloog van de nieuwe
visie, psycholoog of psychiater
zonder meer zullen durven be
antwoorden. Ook na de scheiding
blijven voorlopig de persoonlijke
conflicten niet uit in de maat
schappij, in de kring van fami
lieleden, in het werk. De heront
dekking van zichzelf, zoals men
dit noemt, zal van de vrouw of
man verschrikkelijk veel zelfbe
heersing vergen", „veel verdriet
veel eenzaamheid, veel teleur
stellingen", aldus Morton H.
Hunt. „Opluchting en wanhoop
zullen zich afwisselen, totdat een
nieuw geluk ontdekt is".
De ernst van deze levenssitua
tie ligt echter niet zozeer in de
scheiding als wel in het huwelijk
en de basis waarop dit tot stand
komt. Want scheiding komt al
leen voort uit een mislukt huwe
lijk, waarbij om maar weer eens
een psychiater aan te halen „de
verslaafdheid aan de romantiek"
wel een een begin van veel el
lende zou kunnen zijn. Hoe hard
dit ook klinkt.
