In China kunnen
doven weer horen
fl
li
Tips voor
filmers en
fotografen
ISRAELI
IN VEILI
Minimun
nu spoei
mm
iM
(dankzij propagandateams van Mao's leer
bestaande uit medische verzorgers
van de afdeling gezondheidszorg
van het volksbevrijdingsleger")
door
Colin McCullough
Com ment a
Teken aan
de wand
de stem
Hl»
j i-M
\t vi.iHi
:1
3#»
5
I
PEKING Een van de meest
opzienbarende verhalen van de
laatste maanden over de gebeur
tenissen in China vormt wel het
bericht, dat gewone Chinese sol
daten mensen van hun doofheid
genezen.
Ik geef toe, dat het allemaal
een beetje dramatisch klinkt,
maar de berichten maken daad
werkelijk melding van het feit,
dat medische teams van het le
ger door de toepassing van acu
punctuur erin geslaagd zijn vele
jonge mensen geheel of gedeelte
lijk hun gehoor terug te geven.
Acupunctuur is een zeer oude
Chinese medische behandeling,
waarbij zeer dunne naalden in de
verschillende zenuwcentra van
het lichaam worden ingebracht.
Ongeveer zes maanden geleden
werd het nieuws voor het eerst be
kend en men stond er een beetje
wantrouwend tegenover, omdat het
hier misschien wel een incidenteel
succesrijk geval betrof in plaats van
een geneesmethode, die aan het won
derbaarlijke grenst. Nu is echter on
omstotelijk vast komen te staan, dat
de acupunctuurmethode in verschil
lende delen van het land op dove
mensen wordt toegepast door groepen
soldaten die luisteren naar de in
drukwekkende benaming „propagan
dateams van Mao's leer, bestaande
uit medische verzorgers van de af
deling gezondheidszorg van het volks
bevrijdingsleger".
Het experiment werd voor het eerst
uitgevoerd in een school voor doof
stommen in de provincie Kirin, waar
en medisch team van het volksbe
vrijdingsleger was gestationeerd. Het
team bestond uit „drie legerartsen
en vijf hospitaalsoldaten". Geen van
hen had een medische opleiding ge
had. Zeven van hen hadden alleen
maar lager onderwijs gehad en de
achtste had ook nog een poosje voort
gezet onderwijs gevolgd. Zij begon
nen te experimenteren met de acu
punctuurmethode, waarbij zij zich
zelf als proefkonijn gebruikten. Zij
drukten de naalden dieper in het li
chaam dan tot dusver als veilig
werd beschouwd. Tenslotte liepen zij
rond met gezwollen nekken, suizen
de oren en zulke zere honden dat zij
nauwelijks konden eten, maar ook
met de wetenschap dat zij 'n behan
delwijze hadden gevonden, die vei
lig en effectief voor de dove leer
lingen zou zijn.
Hun experimenten hadden succes
en 129 van de 168 leerlingen van de
school konden na behandeling weer
horen. Toen begon de school, die tot
dan de kinderen alleen gebarentaal
had bijgebracht, spraaklessen te ge
ven. In de nabijheid van Kwanchow,
een stad met bijna 3 miljoen inwo
ners, die maar een paar mijl van de
Britse kroonkolonie Hongkong af
ligt, bezocht ik een dergelijke school.
De school voor doofstommen bij Kan-
chow beschikt alleen over het aller
noodzakelijkste. Het is een groot ge
bouw, opgetrokken uit in de zon ge
droogde stenen een in een bijna
tropische streek van de provincie
Kwantoeng veel gebruikt bouwmate
riaal. De vele klaslokalen hingen vol
wandplaten met uitspraken van
Mao Tse Toen-g en portretten
van de grote leider. Er was verder
niet veel meer te zien dan een ge
wone houten lessenaar en een school
bord. De school bestond 23 jaar.
Begin dit jaar was een groep sol
daten van de medische en gezond
heidstroepen van de legerafdeling
Kwanchow naar de school gekomen.
Geen enkele van de 400 leerlingen
kon op dat moment horen of spreken.
Ik vroeg aan een van de soldaten
van het medische team of een van
de leden van de groep de acupunctuur
methode had bestudeerd of instruc
ties had gekregen van een van de
soldaten, die had deelgenomen aan
het project in de provincie Kirin.
„Nee", zei hij, „we hebben wat de
kameraden in Kirin hebben gedaan
bestudeerd, maar omdat de situatie
hier anders ligt besloten we op ons
zelf te vertrouwen. (Een favoriete
'J® ÉPt'.-tij -
•mm »wws
pïiii9p0MB| 1
jwiste* i
iSl 5®* 'tf-s-Miitó
HM ii;if .AriüüiH
1 s*ïfci MNëj
jjijt its»
MË
n 2r:i isi
ws
D lü
Chinese uitdrukking, C.McC.). We
pasten op elkaar acupunctuur toe.
Velen van ons hebben meer dan 200
proeven ondergaan en een paar zelfs
meer dan 400. Het is pijnlijk, maar
we wilden zeker zijn van onze zaak".
„Nadat de leerlingen een maand
lang waren behandeld", vertelde hij
verder, kon meer dan 90 procent
weer horen". „Maar we hebben de
techniek nog niet helemaal onder de
knie" voegde hij eraan toe, „omdat
ze nog niet allemaal genezen zijn.
We gaan dus verder met onze ex
perimenten".
Hij vertelde dat de meeste leer
lingen (de jongste was 9 jaar) door
kinderziekten zoals mazelen doof wa
ren geworden. Kinderen die op zeer
jeugdige leeftijd doof waren gewor
den hadden nooit de kans om spreken
te leren en dit probleem wordt nu
door de lerarenstaf aangepakt. Ik
werd naar een vierde klas gebracht
en ging op een houten stoeltje tus
sen de leerlingen zitten. Het was la
waaierig. De leraar moest tegen de
kinderen schreeuwen om zich ver
staanbaar te maken en de kinderen
schreeuwden in koor zijn woorden en
zinnen na om zichzelf te kunnen ho
ren. Zü zongen ook een vereenvou
digde toonhoogten (de Chinese taal
kent vier toonhoogten) en deden wat
mondoefeningen, waarbij zij de leraar
nadeden, die zijn tong door de mond
liet rollen. Om hun gehoor te testen
ging hij achter in de klas staan en
sprak luid een paar zinnen, die de
kinderen moesten nazeggen. Voorzo
ver ik het kon bekijken begrepen ze
wat hij zei en konden ze zijn vragen
beantwoorden de een beter dan
de ander, maar ze konden allemaal
horen en spreken. Een paar van de
ze leerlingen voerden later samen
met anderen, die ik niet bezig had ge
zien, een kleine show op, waarbij ge
zongen en gedanst werd. De voorstel
ling had zoals tegenwoordig in
China overal gebruikelijk is revo
lutionaire thema's tot onderwerp, w.
o. de oppositie tegen de in ongenade
gevallen Lioe Tsjao Tsji en het Sov-
jet-revisionisme. Zonder moeite her
kende ik de inmiddels vertrouwde
kreet „Weg met het Amerikaanse
imperialisme".
Een van de sketches ging over
een boerenvrouw, die met haar do
ve dochtertje naar een „bekende"
dokter in de stad ging. De dokter had
haast. Hjj bleef maar op zijn horlo
ge kijken, nam nauwelijks notitie van
het kind en verklaarde, dat ze onge
neeslijk doof was. De sketch liet daar
op zien hoe ze door een soldaat, die
de leer van Mao in praktijk bracht
werd genezen.
Natuurlijk was het onderwijs ook
hier sterk politiek geladen. De zinnen
die de kinderen leerden zeggen, wa
ren citaten uit Mao's werken en de
Acupunctuur waarover in ne
venstaand verhaal wordt ge
sproken, is in de westerse me
dische wereld slechts bekend
als naam. De precieze werkwij
ze en eventuele resultaten zijn
hier totaal onbekend, zei ons
een internist. Dezelfde dokter
hecht er overigens bijzonder
weinig waarde aan. Naar zijn
mening is deze acupunctuur
een soort magie, zoals dat ook
wel door Afrikaanse medicijn
mannen wordt bedreven. Het is
volgens hem ondenkbaar, dat
werkelijk doofstommen door de
ze methode zouden worden ge
nezen.' j
Doofstomme studenten voeren een stukje op: een moeder komt met haar dove kind bij een „kapitalistisch ingestelde" dokter, die naumj
lijks tijd voor het kind heeft. Hij verklaart dat genezing uitgesloten is (hierboven).
Een soldaat van het volksbevrijdingsleger geeft het kind een acupunctuur-behandeling, waardoor het gehoor weer is hersteld, (hieronder
piipiggflwi
■if-"'
■:hSf!
liedjes die ze zongen waren gewijd
aan zijn revolutionaire ideeën, 't Eer
ste dat de soldaten deden toen ze
naar school kwamen, was het sa
menstellen van een overzicht aan
de hand van de sociale bevolkings
groepen waaruit de kinderen afkom
stig waren, zo vertelden ze. Daaruit
bleek dat de meeste kinderen uit de
arbeidende klasse of de plattelands
bevolking kwamen en dat hun han
dicap te wijten was aan de onoplet
tendheid van artsen, die Lioe Tsjao
Tsji's „kapitalistische" theorieën over
het medisch onderwijs en de medische
praktijk aanhingen. Vrij vertaald, de
artsen namen eigen belang ails uit
gangspunt in plaats van 't verlangen
de mensen te dienen. „Doofheid",
aldus de soldaat, „werd hier niet
door ziekte veroorzaakt maar door on
derdrukkingspogingen van Vijanden
van het volk".
De korte geschiedenis van deze
manier om doofheid te genezen
wordt voorgesteld als een standaard
voorbeeld dat bewijst, dat de grond
stellingen van de culturele -evolutie
waar gebleken zijn; dat de bourgois-
theorieën van Lioe Tsjao Tsji op me
disch gebied de schuld waren van
de doofheid van de kinderen; dat men
met vernieuwingen moet durven ko
men; dat de medische legerteams
vrienden van het volk zijn (en het
is zeker waar dat de soldaten het
risico liepen zichzelf blijvend letsel
toe te brengen met hun experimen
ten); dat men niet moet vertrouwen
op „experts" en buitenlandse me
thoden en dat de instructies van Mao
Tsje Toeng, die al het voorgaande
impliceren, juist zijn.
Een interessant aspect aan de
school bij Kwanchow is en dat
geldt waarschijnlijk voor al dit soort
scholen dat de leerlingen geen
schoolgeld betalen, of ze nu extern
of intern zijn. De school en de in
dit geval twintig man van het me
disch legerteam, vijftig leraren en
de ongeveer vijftig middelbare scho
lieren, die tijdelijk assisteerden, wer
den door de staat onderhouden. Zelfs
volwassenen, die uit de omgeving
naar de school kwamen en dat wa
ren er op een bepaalde dag zelfs dui
zend hoefden niets te betalen.
Daaronder bevonden zich ook Chine
se „landgenoten" uit Hongkong en
Macao, die naar Kwanchow kwamen
om van hun doofheid genezen te wor
den, zei de soldaat glimlachend. Over
dreven?
Ik kan u alleen maar vertellen,
wat ik in de kleine overvolle wacht
kamer op het spoorwegstation van
de grensplaats Lo Woe met eigen ogen
heb gezien.
Een groepje Chinezen zat daar zeer
druk met elkaar te praten. Een jon
geman die tussen een jong meisje en
een oude vrouw in zat, had het hoog
ste woord. Een Chinees die naast
mij zat, vroeg me of ik Chinees
verstond. Toen ik ontkennend ant
woordde, legde hij me uit dat de jon
geman na een bezoek aan de doof-
stommenschool in Kwanchow met
zijn 16-jarige zuster en zijn moeder
op de terugreis was naar Hongkong.
„De jongeman zegt dat zijn zuster
doof is geboren, maar dat ze nu, na
een acupunctuurbehandeling kan ho
ren. Ze moet nu waarschijnlijk nog
Ieren spreken, maar ze kan al „ma
ma" zeggen".
Op dat moment klonk buiten
het gedender van een binnen
komende trein. Het meisje draai
de haar hoofd om en met wijd
open ogen staarde zij in de rich
ting van het lawaai. Haar broer
greep in een gewoontegebaar
naar de deur om haar duidelijk
te maken dat het tijd was om
uit te stappen. Zij duwde zacht
zijn hand weg, wees glimlachend
naar haar oor en knikte.
(H T 1
j .- o *|Rli]p
Ons landje telt so'n dikke
vier en een half miljoen be
zitters van een fototoestel. Ne
men tee dan nog een dikke
400.000 amateurfilmers, dan
is het te begrijpen dat de ont-
wikkelingscentrale's weer een
druk seizoen tegemoet gaan.
Wie eens een kijkje neemt in die cen-
trale's, waar men in juli en augustus
aantallen van pakweg tien h twintig
duizend kleurenfilms op een enkele
morgen binnen krijgt, schrikt soms
van de onnozele fouten die amateurs
kunnen maken. Fouten die helaas on
herstelbaar zijn, omdat men niet nog
eens duizend kilometer reist om de
opnamen over te maken. Ofom
dat de vakantiekoek op is. En toch
is het zo seimpel om die fouten te
voorkomen.
Hieronder geven we een aantal tips
1. Zorg dat de camera in goede con
ditie is voor u op reis gaat. Het
gemakkelijkst is het als u tijdig
even naar de fotohandelaar stapt
en samen het toestel even bekijkt.
Beter is het om dan meteen een
proeffilmpje vol te schieten, liefst
op wat uiteenlopende onderwer
pen. Laat dat ontwikkelen en be
kijk samen met uw handelaar de
resultaten.
2. Een lensdop is primamits u
die voor elkje opname verwijderd.
Uit de resultaten van de ontwik-
kelcentrale's blijkt dat heel wat
opnamen onbelicht zijn omdat..,.
3. Zet films, ook filmcassettes, steeds
in de schaduw in uw camera.
Sluier en valse zwemen treden op
door felle zonof lichtlekkage
in de camera.
4. Gebruik aan zee, vooral aan de
Middellandse zee en in het hoog
gebergte een kleurloos ultra-vio-
letfilter.
8. Gebruik uw laatste halve meter
smalfilm of uw laatste kleurendia
voor een opname van: het num
merbord van uw auto, het verze
keringsplaatje van uw brommer
o.i.d. Bij eventueel vermist raken
van de film, is deze toch weer op
te sporen.
5. Gebruik een zonnekap tegen z.g.
zwervend licht, plak die kap vast
met leukoplast, ze plegen n.l. voor
al bij diep water „los te raken".
6. Gebruik een geelfilter wel bij
zwartwitfilm, nooit bij kleurens,
anders krijgen uw dia's een kerry-
sausje.
1. Schrijf op elke film die uit de ca
mera komt „vol". Zeer veel films
komen onbelicht, bij de centrale
aan, en die kan uit dit soort ma
teriaal. geen bruikbare vakantie
kiekjes maken.
9. Schrijf duidelijk uw eigen naam
en adres op de ontwikkelzak en
controleer dat nog even voor u die
in de brievenbus stopt. Veel films
worden door onjuist vermelden
van eigen adres onbestelbaar.
10. In straatjes met felle contrasten
tussen licht en donker, zoals b.v.
in Spanje, Italië enz. kunt U beter
even „bijflitsen" op de donkere
partijen. Stel de belichting dan
wel in op de „lichte zijde".
11. Harde slagschaduwen bij opnamen
aan het strand ook even verhelde
ren met een flitsje. Gebrul*
kleurenfilm een blauw fHt»W|
of een electronenjlits.
12. De beste plaats voor uw c#!
in de auto is onder de voord-
van de passagier. Uit de zon j
uit het zicht. Niet op de hot®
plank, dat zou dieven op een1,
brengen. Bij plotseling res"*
zou de camera bovendien naarl
ren kunnen schieten en ieW;J
treffen.
13. Verzeker uw camera tegen if
stal of beschadiging. Plak ew|
goed een plaatje met naomj
adres in de tas en... in de eet"
zelf. Er bestaan nog steeds
paar eerlijke mensen.
14. Valt de camera onverhoopt in
water en u kunt het ding optik-'
stop het toestel in een eWJ
schoon water en houdt de ca-'
daarin tot u bij een report^
bent, oxydatie kan dan nl. r
optreden. „Afdrogen" helpt f
de camera roest dan in een1
volkomen vast.
15. Houdt kleurenfilms koel,
vooral droog. Stuur ze na OT
komst meteen op naar de cetitsj
Belichte kleurenfilms mogen
niet te lang liggen, er onts^
soms kleurverschuivingen.
Maak eens een trip langs een iMJ
fotoroute's die ons land telt. Er
jotoroute's in Castricum, Bergen j
H.), Wijk aan Zee, Hulsthorst-l'A
speet, Ede-Lunteren, Texel, (auto-1
fietsroute) Oost Zeeuwsch VlaandC]
(autofotoroute), Valkenburg (Dl
bij Zeist. Informaties verstrekken 1
plaatselijke V.V.V.-kantoren en
Stichting Amateurfotografie, S'»!1
32 te Amsterdam.
li-
Het aftreden van Ruygj
ceris van het bisdon
een feit om bij stil te st.
zover het een persoonlijk
is (ernstig gewetensconflii
advies) onthouden wij ons!
mentaar. Maar waar Ruyg|
maakt van de vrees, dat
rament hem in de komenc
een te heftig conflict za
met taaie structuren, tre
zaak in de publieke sfeer
zaakt hij ons tot het plaatse
kele kanttekeningen.
Wat zijn de taaie s|
waarmee Ruygers in oonfl
te komen? Hij duidt ze n
aan.
Hij zegt alleen waar ze nie
moeten worden door z'n ve
uit te spreken in de ontwi
van de Nederlandse kerk
en in het beleid dat dool
schoppen in samenspraak]
clerus en het volk doorgaa
gevoerd. De kritiek,
woord „doorgaans" evenl
hoek komt kijken, kan alle
tails betrekking hebben,
stap als de nu gezette
kunnen motiveren. Ook d|
verhoudingen in het bisdo
kunnen gezien de vri|
woorden, die Ruygers
bisschop, priesters en gelov
mogelijk de doorslag het!
geven, ook al heeft het Rul
ker pijn gedaan dat recenti
mingsplannen, waar hij zi<[
had gesteld, op sterke
zijn gestoten
De „taaie structuren" mof
op een ander niveau wor
zocht. Zijn wij er ver naast,
veronderstellen, dat Ruygers
mende bisschoppenconferen
Chur en de aanstaande synr
Rome op een overwinning
kerkelijke establishment nis
pen en dat hij voor het zove
functie als vicaris-generaal
leggen om de oude vrijhe
spreken terug te krijgen? De
waarop zijn terugtreden w<
publiceerd, de vooravor
Chur, lijkt een verwijzing i
mogelijkheid in te houden,
is het, na zoveel andere eet|
teken aan de wand.
Ruimtesamenwerl
(Van onze redactie buiten1
LENINGRAD Frank Box
Amerikaanse astronaut, hee;
ren in Leningrad gezegd,
thans aan een programma,
waarbij Amerika hoopt ove
jaren een groot ruimtes tatio
ceren.
»fn dat programma voorzit
tijdperk waarin de Sovjet-I
Amerika gezamenlijk de rui
zullen gaan", zo zei hij. Dat
station zou in 1970 gelanc
worden.
(Van onze parlementaire rei
den HAAG Er kunnet
spoedig minimum-broodprijze
den vastgesteld. Het produ
voor granen, zaden en peulv
heeft gistermorgen een vero
aanvaard, waarin zijn voorzii
machtlgd wordt dergelijke pr
bepalen na overleg met o.m. i
heid en consumentenorganisa
verordening behoeft neg de
keuring van het hoofdprodu
voor akkerbouwprodukten, da
juli vergadert en vervolgens
regering. Half juli zal de vero
kunnen gaan werken.
In de verordening staat, dat
auxtsch.apsvoorzitter n* overle
mumprijzen kan vaststellen, c
hen variëren naar gemeenten,
soorten en tijdvakken. De v
nmg loopt tot 1 juli 1970. 1
mogelijk zijn ontheffing van d
mumprijzen te krijgen, mits
trokken bakker die prijzen c
blijvend beneden de vastgeste
mmumprijzen houdt en d
ais een tijdelijke stuntaanbiei
en mits aangetoond wordt dat
gere prijs voor zijn bedrijf
misch verantwoord is.
Tegen deze ontheffingsmc
beid werd in het bestuur van 1
duktschap enige oppositie g
omdat bakkers hierdoor de et
heid zouden kriigen hekend
ken, dat zii het brood hest go®
zouden willen v-rkooen. maar
door de overheid worden beier