In China kunnen doven weer horen fl li Tips voor filmers en fotografen ISRAELI IN VEILI Minimun nu spoei mm iM (dankzij propagandateams van Mao's leer bestaande uit medische verzorgers van de afdeling gezondheidszorg van het volksbevrijdingsleger") door Colin McCullough Com ment a Teken aan de wand de stem Hl» j i-M \t vi.iHi :1 3#» 5 I PEKING Een van de meest opzienbarende verhalen van de laatste maanden over de gebeur tenissen in China vormt wel het bericht, dat gewone Chinese sol daten mensen van hun doofheid genezen. Ik geef toe, dat het allemaal een beetje dramatisch klinkt, maar de berichten maken daad werkelijk melding van het feit, dat medische teams van het le ger door de toepassing van acu punctuur erin geslaagd zijn vele jonge mensen geheel of gedeelte lijk hun gehoor terug te geven. Acupunctuur is een zeer oude Chinese medische behandeling, waarbij zeer dunne naalden in de verschillende zenuwcentra van het lichaam worden ingebracht. Ongeveer zes maanden geleden werd het nieuws voor het eerst be kend en men stond er een beetje wantrouwend tegenover, omdat het hier misschien wel een incidenteel succesrijk geval betrof in plaats van een geneesmethode, die aan het won derbaarlijke grenst. Nu is echter on omstotelijk vast komen te staan, dat de acupunctuurmethode in verschil lende delen van het land op dove mensen wordt toegepast door groepen soldaten die luisteren naar de in drukwekkende benaming „propagan dateams van Mao's leer, bestaande uit medische verzorgers van de af deling gezondheidszorg van het volks bevrijdingsleger". Het experiment werd voor het eerst uitgevoerd in een school voor doof stommen in de provincie Kirin, waar en medisch team van het volksbe vrijdingsleger was gestationeerd. Het team bestond uit „drie legerartsen en vijf hospitaalsoldaten". Geen van hen had een medische opleiding ge had. Zeven van hen hadden alleen maar lager onderwijs gehad en de achtste had ook nog een poosje voort gezet onderwijs gevolgd. Zij begon nen te experimenteren met de acu punctuurmethode, waarbij zij zich zelf als proefkonijn gebruikten. Zij drukten de naalden dieper in het li chaam dan tot dusver als veilig werd beschouwd. Tenslotte liepen zij rond met gezwollen nekken, suizen de oren en zulke zere honden dat zij nauwelijks konden eten, maar ook met de wetenschap dat zij 'n behan delwijze hadden gevonden, die vei lig en effectief voor de dove leer lingen zou zijn. Hun experimenten hadden succes en 129 van de 168 leerlingen van de school konden na behandeling weer horen. Toen begon de school, die tot dan de kinderen alleen gebarentaal had bijgebracht, spraaklessen te ge ven. In de nabijheid van Kwanchow, een stad met bijna 3 miljoen inwo ners, die maar een paar mijl van de Britse kroonkolonie Hongkong af ligt, bezocht ik een dergelijke school. De school voor doofstommen bij Kan- chow beschikt alleen over het aller noodzakelijkste. Het is een groot ge bouw, opgetrokken uit in de zon ge droogde stenen een in een bijna tropische streek van de provincie Kwantoeng veel gebruikt bouwmate riaal. De vele klaslokalen hingen vol wandplaten met uitspraken van Mao Tse Toen-g en portretten van de grote leider. Er was verder niet veel meer te zien dan een ge wone houten lessenaar en een school bord. De school bestond 23 jaar. Begin dit jaar was een groep sol daten van de medische en gezond heidstroepen van de legerafdeling Kwanchow naar de school gekomen. Geen enkele van de 400 leerlingen kon op dat moment horen of spreken. Ik vroeg aan een van de soldaten van het medische team of een van de leden van de groep de acupunctuur methode had bestudeerd of instruc ties had gekregen van een van de soldaten, die had deelgenomen aan het project in de provincie Kirin. „Nee", zei hij, „we hebben wat de kameraden in Kirin hebben gedaan bestudeerd, maar omdat de situatie hier anders ligt besloten we op ons zelf te vertrouwen. (Een favoriete 'J® ÉPt'.-tij - •mm »wws pïiii9p0MB| 1 jwiste* i iSl 5®* 'tf-s-Miitó HM ii;if .AriüüiH 1 s*ïfci MNëj jjijt its» MË n 2r:i isi ws D lü Chinese uitdrukking, C.McC.). We pasten op elkaar acupunctuur toe. Velen van ons hebben meer dan 200 proeven ondergaan en een paar zelfs meer dan 400. Het is pijnlijk, maar we wilden zeker zijn van onze zaak". „Nadat de leerlingen een maand lang waren behandeld", vertelde hij verder, kon meer dan 90 procent weer horen". „Maar we hebben de techniek nog niet helemaal onder de knie" voegde hij eraan toe, „omdat ze nog niet allemaal genezen zijn. We gaan dus verder met onze ex perimenten". Hij vertelde dat de meeste leer lingen (de jongste was 9 jaar) door kinderziekten zoals mazelen doof wa ren geworden. Kinderen die op zeer jeugdige leeftijd doof waren gewor den hadden nooit de kans om spreken te leren en dit probleem wordt nu door de lerarenstaf aangepakt. Ik werd naar een vierde klas gebracht en ging op een houten stoeltje tus sen de leerlingen zitten. Het was la waaierig. De leraar moest tegen de kinderen schreeuwen om zich ver staanbaar te maken en de kinderen schreeuwden in koor zijn woorden en zinnen na om zichzelf te kunnen ho ren. Zü zongen ook een vereenvou digde toonhoogten (de Chinese taal kent vier toonhoogten) en deden wat mondoefeningen, waarbij zij de leraar nadeden, die zijn tong door de mond liet rollen. Om hun gehoor te testen ging hij achter in de klas staan en sprak luid een paar zinnen, die de kinderen moesten nazeggen. Voorzo ver ik het kon bekijken begrepen ze wat hij zei en konden ze zijn vragen beantwoorden de een beter dan de ander, maar ze konden allemaal horen en spreken. Een paar van de ze leerlingen voerden later samen met anderen, die ik niet bezig had ge zien, een kleine show op, waarbij ge zongen en gedanst werd. De voorstel ling had zoals tegenwoordig in China overal gebruikelijk is revo lutionaire thema's tot onderwerp, w. o. de oppositie tegen de in ongenade gevallen Lioe Tsjao Tsji en het Sov- jet-revisionisme. Zonder moeite her kende ik de inmiddels vertrouwde kreet „Weg met het Amerikaanse imperialisme". Een van de sketches ging over een boerenvrouw, die met haar do ve dochtertje naar een „bekende" dokter in de stad ging. De dokter had haast. Hjj bleef maar op zijn horlo ge kijken, nam nauwelijks notitie van het kind en verklaarde, dat ze onge neeslijk doof was. De sketch liet daar op zien hoe ze door een soldaat, die de leer van Mao in praktijk bracht werd genezen. Natuurlijk was het onderwijs ook hier sterk politiek geladen. De zinnen die de kinderen leerden zeggen, wa ren citaten uit Mao's werken en de Acupunctuur waarover in ne venstaand verhaal wordt ge sproken, is in de westerse me dische wereld slechts bekend als naam. De precieze werkwij ze en eventuele resultaten zijn hier totaal onbekend, zei ons een internist. Dezelfde dokter hecht er overigens bijzonder weinig waarde aan. Naar zijn mening is deze acupunctuur een soort magie, zoals dat ook wel door Afrikaanse medicijn mannen wordt bedreven. Het is volgens hem ondenkbaar, dat werkelijk doofstommen door de ze methode zouden worden ge nezen.' j Doofstomme studenten voeren een stukje op: een moeder komt met haar dove kind bij een „kapitalistisch ingestelde" dokter, die naumj lijks tijd voor het kind heeft. Hij verklaart dat genezing uitgesloten is (hierboven). Een soldaat van het volksbevrijdingsleger geeft het kind een acupunctuur-behandeling, waardoor het gehoor weer is hersteld, (hieronder piipiggflwi ■if-"' ■:hSf! liedjes die ze zongen waren gewijd aan zijn revolutionaire ideeën, 't Eer ste dat de soldaten deden toen ze naar school kwamen, was het sa menstellen van een overzicht aan de hand van de sociale bevolkings groepen waaruit de kinderen afkom stig waren, zo vertelden ze. Daaruit bleek dat de meeste kinderen uit de arbeidende klasse of de plattelands bevolking kwamen en dat hun han dicap te wijten was aan de onoplet tendheid van artsen, die Lioe Tsjao Tsji's „kapitalistische" theorieën over het medisch onderwijs en de medische praktijk aanhingen. Vrij vertaald, de artsen namen eigen belang ails uit gangspunt in plaats van 't verlangen de mensen te dienen. „Doofheid", aldus de soldaat, „werd hier niet door ziekte veroorzaakt maar door on derdrukkingspogingen van Vijanden van het volk". De korte geschiedenis van deze manier om doofheid te genezen wordt voorgesteld als een standaard voorbeeld dat bewijst, dat de grond stellingen van de culturele -evolutie waar gebleken zijn; dat de bourgois- theorieën van Lioe Tsjao Tsji op me disch gebied de schuld waren van de doofheid van de kinderen; dat men met vernieuwingen moet durven ko men; dat de medische legerteams vrienden van het volk zijn (en het is zeker waar dat de soldaten het risico liepen zichzelf blijvend letsel toe te brengen met hun experimen ten); dat men niet moet vertrouwen op „experts" en buitenlandse me thoden en dat de instructies van Mao Tsje Toeng, die al het voorgaande impliceren, juist zijn. Een interessant aspect aan de school bij Kwanchow is en dat geldt waarschijnlijk voor al dit soort scholen dat de leerlingen geen schoolgeld betalen, of ze nu extern of intern zijn. De school en de in dit geval twintig man van het me disch legerteam, vijftig leraren en de ongeveer vijftig middelbare scho lieren, die tijdelijk assisteerden, wer den door de staat onderhouden. Zelfs volwassenen, die uit de omgeving naar de school kwamen en dat wa ren er op een bepaalde dag zelfs dui zend hoefden niets te betalen. Daaronder bevonden zich ook Chine se „landgenoten" uit Hongkong en Macao, die naar Kwanchow kwamen om van hun doofheid genezen te wor den, zei de soldaat glimlachend. Over dreven? Ik kan u alleen maar vertellen, wat ik in de kleine overvolle wacht kamer op het spoorwegstation van de grensplaats Lo Woe met eigen ogen heb gezien. Een groepje Chinezen zat daar zeer druk met elkaar te praten. Een jon geman die tussen een jong meisje en een oude vrouw in zat, had het hoog ste woord. Een Chinees die naast mij zat, vroeg me of ik Chinees verstond. Toen ik ontkennend ant woordde, legde hij me uit dat de jon geman na een bezoek aan de doof- stommenschool in Kwanchow met zijn 16-jarige zuster en zijn moeder op de terugreis was naar Hongkong. „De jongeman zegt dat zijn zuster doof is geboren, maar dat ze nu, na een acupunctuurbehandeling kan ho ren. Ze moet nu waarschijnlijk nog Ieren spreken, maar ze kan al „ma ma" zeggen". Op dat moment klonk buiten het gedender van een binnen komende trein. Het meisje draai de haar hoofd om en met wijd open ogen staarde zij in de rich ting van het lawaai. Haar broer greep in een gewoontegebaar naar de deur om haar duidelijk te maken dat het tijd was om uit te stappen. Zij duwde zacht zijn hand weg, wees glimlachend naar haar oor en knikte. (H T 1 j .- o *|Rli]p Ons landje telt so'n dikke vier en een half miljoen be zitters van een fototoestel. Ne men tee dan nog een dikke 400.000 amateurfilmers, dan is het te begrijpen dat de ont- wikkelingscentrale's weer een druk seizoen tegemoet gaan. Wie eens een kijkje neemt in die cen- trale's, waar men in juli en augustus aantallen van pakweg tien h twintig duizend kleurenfilms op een enkele morgen binnen krijgt, schrikt soms van de onnozele fouten die amateurs kunnen maken. Fouten die helaas on herstelbaar zijn, omdat men niet nog eens duizend kilometer reist om de opnamen over te maken. Ofom dat de vakantiekoek op is. En toch is het zo seimpel om die fouten te voorkomen. Hieronder geven we een aantal tips 1. Zorg dat de camera in goede con ditie is voor u op reis gaat. Het gemakkelijkst is het als u tijdig even naar de fotohandelaar stapt en samen het toestel even bekijkt. Beter is het om dan meteen een proeffilmpje vol te schieten, liefst op wat uiteenlopende onderwer pen. Laat dat ontwikkelen en be kijk samen met uw handelaar de resultaten. 2. Een lensdop is primamits u die voor elkje opname verwijderd. Uit de resultaten van de ontwik- kelcentrale's blijkt dat heel wat opnamen onbelicht zijn omdat..,. 3. Zet films, ook filmcassettes, steeds in de schaduw in uw camera. Sluier en valse zwemen treden op door felle zonof lichtlekkage in de camera. 4. Gebruik aan zee, vooral aan de Middellandse zee en in het hoog gebergte een kleurloos ultra-vio- letfilter. 8. Gebruik uw laatste halve meter smalfilm of uw laatste kleurendia voor een opname van: het num merbord van uw auto, het verze keringsplaatje van uw brommer o.i.d. Bij eventueel vermist raken van de film, is deze toch weer op te sporen. 5. Gebruik een zonnekap tegen z.g. zwervend licht, plak die kap vast met leukoplast, ze plegen n.l. voor al bij diep water „los te raken". 6. Gebruik een geelfilter wel bij zwartwitfilm, nooit bij kleurens, anders krijgen uw dia's een kerry- sausje. 1. Schrijf op elke film die uit de ca mera komt „vol". Zeer veel films komen onbelicht, bij de centrale aan, en die kan uit dit soort ma teriaal. geen bruikbare vakantie kiekjes maken. 9. Schrijf duidelijk uw eigen naam en adres op de ontwikkelzak en controleer dat nog even voor u die in de brievenbus stopt. Veel films worden door onjuist vermelden van eigen adres onbestelbaar. 10. In straatjes met felle contrasten tussen licht en donker, zoals b.v. in Spanje, Italië enz. kunt U beter even „bijflitsen" op de donkere partijen. Stel de belichting dan wel in op de „lichte zijde". 11. Harde slagschaduwen bij opnamen aan het strand ook even verhelde ren met een flitsje. Gebrul* kleurenfilm een blauw fHt»W| of een electronenjlits. 12. De beste plaats voor uw c#! in de auto is onder de voord- van de passagier. Uit de zon j uit het zicht. Niet op de hot® plank, dat zou dieven op een1, brengen. Bij plotseling res"* zou de camera bovendien naarl ren kunnen schieten en ieW;J treffen. 13. Verzeker uw camera tegen if stal of beschadiging. Plak ew| goed een plaatje met naomj adres in de tas en... in de eet" zelf. Er bestaan nog steeds paar eerlijke mensen. 14. Valt de camera onverhoopt in water en u kunt het ding optik-' stop het toestel in een eWJ schoon water en houdt de ca-' daarin tot u bij een report^ bent, oxydatie kan dan nl. r optreden. „Afdrogen" helpt f de camera roest dan in een1 volkomen vast. 15. Houdt kleurenfilms koel, vooral droog. Stuur ze na OT komst meteen op naar de cetitsj Belichte kleurenfilms mogen niet te lang liggen, er onts^ soms kleurverschuivingen. Maak eens een trip langs een iMJ fotoroute's die ons land telt. Er jotoroute's in Castricum, Bergen j H.), Wijk aan Zee, Hulsthorst-l'A speet, Ede-Lunteren, Texel, (auto-1 fietsroute) Oost Zeeuwsch VlaandC] (autofotoroute), Valkenburg (Dl bij Zeist. Informaties verstrekken 1 plaatselijke V.V.V.-kantoren en Stichting Amateurfotografie, S'»!1 32 te Amsterdam. li- Het aftreden van Ruygj ceris van het bisdon een feit om bij stil te st. zover het een persoonlijk is (ernstig gewetensconflii advies) onthouden wij ons! mentaar. Maar waar Ruyg| maakt van de vrees, dat rament hem in de komenc een te heftig conflict za met taaie structuren, tre zaak in de publieke sfeer zaakt hij ons tot het plaatse kele kanttekeningen. Wat zijn de taaie s| waarmee Ruygers in oonfl te komen? Hij duidt ze n aan. Hij zegt alleen waar ze nie moeten worden door z'n ve uit te spreken in de ontwi van de Nederlandse kerk en in het beleid dat dool schoppen in samenspraak] clerus en het volk doorgaa gevoerd. De kritiek, woord „doorgaans" evenl hoek komt kijken, kan alle tails betrekking hebben, stap als de nu gezette kunnen motiveren. Ook d| verhoudingen in het bisdo kunnen gezien de vri| woorden, die Ruygers bisschop, priesters en gelov mogelijk de doorslag het! geven, ook al heeft het Rul ker pijn gedaan dat recenti mingsplannen, waar hij zi<[ had gesteld, op sterke zijn gestoten De „taaie structuren" mof op een ander niveau wor zocht. Zijn wij er ver naast, veronderstellen, dat Ruygers mende bisschoppenconferen Chur en de aanstaande synr Rome op een overwinning kerkelijke establishment nis pen en dat hij voor het zove functie als vicaris-generaal leggen om de oude vrijhe spreken terug te krijgen? De waarop zijn terugtreden w< publiceerd, de vooravor Chur, lijkt een verwijzing i mogelijkheid in te houden, is het, na zoveel andere eet| teken aan de wand. Ruimtesamenwerl (Van onze redactie buiten1 LENINGRAD Frank Box Amerikaanse astronaut, hee; ren in Leningrad gezegd, thans aan een programma, waarbij Amerika hoopt ove jaren een groot ruimtes tatio ceren. »fn dat programma voorzit tijdperk waarin de Sovjet-I Amerika gezamenlijk de rui zullen gaan", zo zei hij. Dat station zou in 1970 gelanc worden. (Van onze parlementaire rei den HAAG Er kunnet spoedig minimum-broodprijze den vastgesteld. Het produ voor granen, zaden en peulv heeft gistermorgen een vero aanvaard, waarin zijn voorzii machtlgd wordt dergelijke pr bepalen na overleg met o.m. i heid en consumentenorganisa verordening behoeft neg de keuring van het hoofdprodu voor akkerbouwprodukten, da juli vergadert en vervolgens regering. Half juli zal de vero kunnen gaan werken. In de verordening staat, dat auxtsch.apsvoorzitter n* overle mumprijzen kan vaststellen, c hen variëren naar gemeenten, soorten en tijdvakken. De v nmg loopt tot 1 juli 1970. 1 mogelijk zijn ontheffing van d mumprijzen te krijgen, mits trokken bakker die prijzen c blijvend beneden de vastgeste mmumprijzen houdt en d ais een tijdelijke stuntaanbiei en mits aangetoond wordt dat gere prijs voor zijn bedrijf misch verantwoord is. Tegen deze ontheffingsmc beid werd in het bestuur van 1 duktschap enige oppositie g omdat bakkers hierdoor de et heid zouden kriigen hekend ken, dat zii het brood hest go® zouden willen v-rkooen. maar door de overheid worden beier

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 6