9 UUR
'E MEISJES
IEN
miste
Samm Baker
wast reclame
vuiler
dan ze lijkt
Strijdpunten in
Franse kabinet
tekenen zich af
f. 4.660,-
INVLOED SOVJET-UNIE MEER BEPERKEN
KLM mag over Siberië naar Japan vliegen
EUROPA EN ISRAëL
iDE AANVAARDE LEUGENBOEK
7y°/ ftc5
/s/a of C#/o
1
lisfefci
SAS VAN GENT
Keizer Karelplein 8
CENSUUR
RADIO EN T.V.
Gevaar
Consolidatie
Geen breuk
Minderheid
Gebreken
DE STEM VAN WOENSDAG 25 JUNI 1969
S
ensmiddelensektor, opent
ÏBURG. Voor dit nieuwe
laissière opgeleid willen
i carrière in ons bedrijf),
opleiding vindt binnen
■nelgroeiend bedrijf,
pig.
den sollicitatie-avond, op
in Hotel de Eenhoorn,
lellen voor een afspraak.
I.v. afd. personeelszaken,
01640-6750.
igapparatuur en
;!igen van bezoekers en
Wijze tot stand brengen
:>wel met binnen- als
bp deze taak kan licht
ifopgedragen.
KmS- of ULO-opleiding
prkeur reeds enige er-
eden wij een prettige.
uitwerken van tactuurs
algemeen administratief
of gelijkwaardig
■orervaring.
'I (Adm.), postbus 246,
lak: tel. 01600-24450,
(Van een onzer verslaggevers)
BREDA De heer Samm Sinclair Baker is 'n gelijkhebbert. Een
schijnheilige bovendien. Want iemand die, naar eigen zeggen,
dertig jaar lang zijn brood verdiende in het reclamevak om ver
volgens maar niet eerder de vuile was ervan te gaan buiten
hangen, doet niet zo verschrikkelijk sympathiek aan.
Zijn thans bij Bosch en Keuning
in Nederlandse vertaling uitgeko
men boek „De aanvaarde leugen"
bevat weliswaar vele staaltjes van
ontsporingen en slechte smaak uiit
het Amerikaanse advertentiewezen
maar de meeste van zijn voorbeel
den slaan eerder op wat stylistisehe
overdrijving. Als iemand al valt o-
ver aanbevelingen als „het besite"
en „het mooiste", waarvan elke le
zer, luisteraar en kijker de betrek
kelijkheid uit zichzelf wel begrijpt,
maakt hij op ons de indruk volge
ling te zijn van zo'n geestelijke stro
ming die niet schroomt „absolute
eerlijkheid" en „absolute zuiver
heid" op alle levensterreinen na te
streven. Een fabrikant van was
middelen die in een tv spot een
regiment sloven van huisvrouwen
in stralend - witte bruiden omto
vert, heeft het bij hem helemaal
verkorven, terwijl wij dat een bij
zonder aantrekkelijk gezicht vin
den.
Nu heeft de heer Baker genoeg
gevoel voor reclametechniek over
gehouden om er geen been in te
zien over zijn boek mee te delen,
dat Reader's Digest de verschij
ning ervan bij een van de tot diat
concern behorende uitgeverijen te
genhield. Wat wil de heer Baker
hier nu eigenlijk mee betogen? Dat
zijn boek zo belangrijk of zo gevaar
lijk is? En dat deze - overigens
domme - beslissing van Reader's
Digest zijn beweringen bevestigt?
Wie dit humorloos geschreven boek
heeft gelezen, weet dat de auteur
een bleke imitatie heeft geleverd
van „De verborgen verleiders" van
Vance Packard en 't best kan wor
den vergeleken met een Hollandse
zedemeester als Henri Knap.
Wie lang in de reclamebranche
heeft gezeten, is natuurlijk best in
staat een bundeltje minder geslaag
de of zelfs kwalijke praktijken te
vergar en. In elke andere werkkring
is dat net zo goed mogenlijk. Dat
wil niet zeggen, dat er geen aardi
ge voorvallen en uitspraken in „De
aanvaarde leugen" voorkomen: het
boek wemelt ervan, want de schrij
ver is een ijverig noteerder van
wat anderen - soms lang geleden -
hebben gezegd en beweerd..
Dat leentje - buur spelen had hij
ook wel mogen uitstrekken tot de
deskundigen op het gebied van on
derzoek - methoden en marktver
kenningen. Dan zou hij niet hebben
geblunderd dat een steekproef bij
1170 tv - kijkers geen betrouwbaar
beeld van de kijkdichtheid zou op
leveren. 't Komt er immers maar
op aan in hoeverre die groep proef
personen representatief voor de be
volking is samengesteld. Een derge
lijke restrictie komt in zijn betoog
niet voor.
Een overeenkomstige denkfout
maakt de heer Baker in het hoofd
stuk waarin de radio- en televisie
reclame op de korrel wordt geno
men. We horen weer het bekende
argument dat de adverteerders de
kwaliteit van de programma's daar
door omlaag halen. Nu spreekt hij
zichzelf enigermate tegen, omdat
Reclame-psychologen zijn gehaaide mensen, die proberen ons tot het
kopen van allerlei dingen te verleiden door te speculeren op onze verbor
gen drijfveren. Een der belangrijkste daarvan is: sex. „Mijn tafelzilver is
een sieraad", zegt deze mooie vrouw bespiegelend. De suggestie die hier
van uitgaat op de vrouw gericht luidt: wees mooi neem tafelzilver
van dit merk. De voor de man bedoelde suggestie luidt: bekoor uw vrouw
schenk haar dit merk tafelzilver, dat heel persoonlijk is. „Zo zit de
vork aan de steel"!
hij zowel het succes van bepaalde
educatieve programma's vermeldt
als een voorbeeld noemt van een
firma, die zich op grond van baar
produkt nu juist tot eein beperkt pu
bliek richtte en dus ook bij haar
programmakeuze selectief te werk
kon gaan. Maar als hij dan de „a-
bonnetelevisie" aanbeveelt om tot
een hoger peil te geraken, moeten
we toch even lachen. Dat is een
stelsel, dat wij in Nederland maar
al te goed kennen en wij weten dus
ooit, tot welk gemiddeld program
mabeleid het kan leiden. De heer
Baker vertoeft dezer dagen in Ne
derland, zodat hij zijn illusies aan
de praktijk kan toetsen. Waarbij we
nog voorbijgaan aam het feit, dat
juist dankzij de commerciële basis
van de Amerikaanse televisie tal
van kostbare en informatieve pro
gramma's mogelijk zün gebleken.
Het is duidelijk dat Baker de re
clame wil gebruiken om „het Pu"
blielt te dienen" en niet om „omzet
en winst van de adverteerders en
hun reclamebureaus te laten stij
gen". Maar ook hier liggen de za
ken wat gecompliceerder dan op
het eerste gezicht lijkt. Een goede
reclame die de omzet bevordert
zal bijdragen tot uiteindelijke prijs
verlaging van het produkt. Wat een
dienst aan het publiek is. Wat Ba-
kaj. met reclame wil, komt in feite
neer op het bedrijven van public -
relations en dat is een vak apart.
Het grappige is dat de vertaal
ster waarschijnlijk onbedoeld, illus
treert aat we hier met een zoeken
van spijkers op laag water te doen
hebben. De heer Baker windt zich
op over het gebruik van de kwali
ficatie „edel" als het om de smaak
van tabak gaat.
Blijkbaar heeft mejuffrouw Santé
Brun zich daar ook over verwon
derd, want zij voegt 'n paar syno
niemen uit Koenen - Endepols aan
deze zinsnede toe, met als enig ef
fect dat de muggenzifterij van de
schrijver er des te scherper door
uitkomt.
Het is overigens het enige spoor
tje van een Nederlandse „bewer
king". Het zou natuurlijk zinrijk zijn
geweest als het hoofdstuk over de
consumentenorganisaties een Ne
derlandse versie zou hebben gekre
gen. Het plaatselijke „Bureau voor
Goed Zakendoen" zegt inwoners van
Dongen of Koewacht niet zoveel.
Het adres van de Nederlandse Con
sumentenbond of het Contactorgaan
van Consumentenorganisaties daar
entegen wel. Die verdienen meer
reclame dan het boek van Baker.
J.H. HARTMAN
SCHIPHOL (ANP) In Moskou
heeft staatssecretaris M. J. Keijzer
sisterochtend een luchtvaartovereen
komst tussen Nederland en de Sov
jet-Unie ondertekend, waarin voor de
KLM het recht is vastgelegd om via
Moskou over Siberië een lijndienst
te openen op Tokio. Als tegenpresta
tie heeft Nederland de Russische
Aeroflot vergunning verleend om via
Amsterdam naar Noord-Amerika lijn-
vluchten uit te voeren.
Het betreft hier een basisovereen
komst, die nader dient te worden uit
gewerkt door de beide luchtvaart
maatschappijen onderling.
Voorlopig zal de KLM juist als
nu al enkele jaren Japan Air Lines
alleen over Siberië mogen vliegen
met Russische Ilyoeshin IL-62 ma
chines, die met cockpit-bemanning
van de Aeroflot gehuurd worden. Per
1 april van het volgend jaar echter
zullen zowel de JAL als de KLM het
recht krijgen op deze route eigen
vliegtuigen te gaan gebruiken en dat
zullen dan waarschijnlijk voorlopig
DC-8 toestellen worden-
De route over Siberië is ca_ 3000
km korter dan de tot nu toe gevolgde
omweg over de noordpool. Het bete
kent dat de vliegduur, die nu nog 17
uup bedraagt, kan worden geredu
ceerd tot 14 uren.
De besprekingen in Moskou, die
in tegenstelling tot menig ander
luchtvaartgesprek, vruchtbaar, voor
spoedig en behalve misschien voor
insiders ook onverwacht gunstig
zijn verlopen, werden van Nederland
se zijde behalve door de staatssecre
taris gevoerd door KLM-directeur ir-
J. Luymes, de raadsadviseur voor
verkeerszaken mx. J. C. Nieuwenhuy-
zen van het ministerie van buiten
landse zaken en dr. H. A. Wassen-
bergh, hoofd dienst buitenlandse be
trekkingen van de KLM.
„Ik heb het vertrouwen," aldus
staatssecretaris Keijzer gistermiddag
op Schiphol bij zijn terugkomst uit
Moskou, „dat de verbinding tussen
Nederland en Japan via Moskou en
Siberië zich in de toekomst tot een
van de belangrijkste routes met het
Verre Oosten zal kunnen ontwikke
len.
Voor dat hij naar Moskou vertrok
had hij zich gerealiseerd, dat hij „een
zeker risico nam" bij het aansnijden
van dit verlangen van de KLM.
„Maar het is mogelijk gebleken om
mot de regering van de Sovjet-Unie
tot zaken te komen. Het is geen
holle frase, geen cliché, wanneer ik
ditmaal nadrukkelijk aanvoer, dat de
besprekingen in Moskou in bijzonder
goede sfeëj. zijn gevoerd".
Overigens maakte hij nog een klein
voorbehoud: de ondertekening is ge
schied door de luchtvaartautoriteiten
van Rusland, doch het verdrag moet
nog geratificeerd worden door de al
lerhoogste leiders van de Sovjet
unie.
De nieuwe luchtverbinding Mos-
kou-Hanoi gaat niot langer via Pe
king. Tasg heeft bekend gemaakt dat
voortaan op deze lijn tussenlandingen
zullen' worden gemaakt in Tasjkent,
Karachi en Calcutta.
(Van onze correspondent)
PARIJS Het nieuwe ministerie Chaban Delmas is door de Parijse pers
niet slecht ontvangen, maar voorlopig draait alles om de vraag: wat zal
Schumann als minister van buitenlandse zaken van zijn taak terecht brengen.
De strijd zal gaan schrijft het Parijse avondblad Le Monde van maandag
tussen de voorstanders van het Europa der vaderlanden, zoals De Gaulle dat
wilde en het Europa van de volken, een ideaal dat niet alleen wordt aange
hangen door Schumann, maar ook door Giscard d'Estaing (financiën) en
Duhamel (landbouw), die bovendien nog in het kabinet worden gesteund
door Pleven (justitie), Fontanet (arbeid) en Mondon (transport).
(ADVERTENTIE)
Zij zullen met elkaar een harde
dobber krijgen tegen Debré die wel
iswaar van buitenlandse zaken is ver
wijdend, maar die op defensie is ko
men te zitten waar hij ais vurig aan
hanger van generaal De Gaulle zal
zal ijveren voor voortzettaing van de
oude buitenlandse politiek. Als minis
ter van landsverdediging is hij te
vens in rang gepromoveerd tot de
tweede in 't kabinet. Dus zijn invloed
zal niet gering zijn.
Een twistpunt tussen Schumann
en Debré wordt eiveneens Israël.
Pompidou heeft in zijn verkiezings
campagne laten doorschemeren, aat
hij voorstander is van een -algemeen
wapenembargo, niet alleen tegen Is
raël maar ook tegen alle Arabische
landen.
Er komt in de praktijk natuurlijk
niets van terecht, want de Russen
zullen zich daar weinig van aantrek
ken en doorgaan met wapenleveran
ties aan Nasser. In Israel wordt er-
kend dat Egypte momenteel een
overwicht heeft aan supersonische
vliegtuigen, die allen door de Russen
zijn geleverd.
Maar men troost zich in Jeruzalem
met het feit, dat men wel wapens
kan leveren maar dat men niet de
piloten uit de grond stampt om snel
le straaljagers te bedienen.
Van oorsprong is Schumann een
jood, die over is gegaan tot het ka
tholicisme, maar een Frans spreek
woord zegt dat men altijd terugkeert
tot zijn oude liefde. En van Schu
mann mag dus worden verwacht dat
hij zal pleiten voor opheffing van het
eenzijdige wapenembergo naar Israël.
Maar dan zal hij onmiddellijk zijn
collega Debré op landsverdediging
tegenover zich vinden en die is baas
over de Mirages die door Israel in
Frankrijk zijn besteld, maar nog al
tijd niet zijn geleverd en nog op
Franse bodem staan.
Bij al deze politieke tegenstellin
gen moet men de menselijke kamt
niet uit het oog verliezen. En dat
geldt met name voor oud-minister
Edgar Faure die door Pompidou en
Chaban-üelmas als minister van on
derwijs overboord is gezet. Faure
heeft maandag een groot aantal men
sen op zijn departement verenigd om
afscheid te nemen.
Men zag onder hen vele universi
teitsrectoren, die met de oud-minis
ter hebben samengewerkt. Verschei
dene vakbondslieders uit hoger en
middelbaar onderwijs en ■vertegen
woordigers van oudersverenigingen.
Faure was zeer bewogen.
Hij wilde wel een paar woorden zeg
gen over zijn ontslag. Waarom ben
ik niet ingegaan op het aanbod om
minister van culturele zaken te wor
den, zei hij. Vele van mijn vrienden
hebben mij dat aangeraden. Ik wei
gerde om de eenvoudige reden dat
ik in normale omstandigheden zeker
een man als Malraux zou hebben wil
len opvolgen.
Want aan het hoofd te staan van
de cultuur in Frankrijk is mooi.
dankbaar en nobel werk. Maar de
huidige omstandigheden zijn alles
behalve normaal. Ik weigerde om
dat ik begrip heb voor de psycholo
gie van de jeugd, voor haar wrok,
voor haar gevoeligheden, voor haar
verzet, voor haar vrees bedrogen te
worden door de ouderen, door poli
tici die zich als professionelen gedra
gen die leven in een sfeer van com
promissen of die alleen maar denken
aan hun eigen carrière.
Aan dat risico heb ik noch de jeugd
noch mijzelf willen bloot stellen. Ik
heb alles gedaan om de vriendschap
en het vertrouwen van de jeugd te
krijgen en misschien ben ik daarin
niet ten volle geslaagd. Maar ik wil
de de jeugd niet doen twijfelen aan
de ernst waarmee ik mijn hervormin
gen ben begonnen. Ik verlaat het
ministerie van onderwijs met ver
driet in het hart. En om zijn ontroe
ring en de tranen in zijn ogen te
verbergen draaide Edgar Faure
zich snel om en omhelsde zijn vrouw.
LUCAS KLEIJN
ontvangt U op de gulden af
door aankoop van onze
SPAARBRIEF, groot:
ff *0
(geen levensverzekering!)
Hoe dat kan kunt U lezen in
onze brochure:
SPAARPLAN 71, hierin Is
tevens vermeld, hoe U een van
onze spaarrekeningen kunt
openen tegen een rente van:
Het verzilveren van spaarbrie-
ven en het opnemen van UW
spaargeld is mogelijk in
IEDERE PLAATS IN
NEDERLAND
Vraagt vrijblijvend en kosteloos
onze uitvoerige
BROCHURE
SPAARBANK ENDRAMAC N.V.
Weerdestein 50 Amsterdam.
Postbus 7956 Tel. 020-421550.
DE FDP, heeft gisteren op haar par
tijcongres in Nürnberg een resolutie
aangenomen waarin wordt voorge
steld de kiesgerechtigde leeftijd in
West-Duitsland te verlagen tot 18 jaar
en de president van de Bondsrepu
bliek voortaan rechtstreeks te kiezen.
(ADVERTENTIE)
(Door David Hirst)
BEIROET „De Arabisch-Rus-
sische vriendschap gaat", aldus
een krant in Beiroet, „hoger dan
de Assoeandam en is meer solide
dan de piramiden".
Dit is niet het geval. De uitbrei
ding van de Russische invloeds
sfeer in de Arabische wereld,
waarmee na de juni-oorlog een
aanvang gemaakt is, lijkt naar
buiten indrukwekkend maar staat
'n feite erg zwak. Het is nu dui
delijk dat er in Syrië voor Rus
land een ernstige kink in de kabel
gekomen is en dit is een van de
voornaamste factoren, die de hui
dige Russische politiek in het
Midden-Oosten bepalen.
Syrië, dat soms „het hart van het
Arabisme" genoemd wordt, is vaak
de windwijzer geweest, die verande
ringen in het politieke klimaat (in de
Arabische wereld als geheel) aangaf,
«et was het eerste Arabische land,
dat er aan dacht het westen het wes
ten te laten en de blik op het oosten
te richten. En nu, in een tijd waar-
te de Sovjet - Unie de gerechtvaar-
J hoop koesterde de politieke en
he vruchten te kunnen pluk
ken van deze werking van het Ara
bische politieke klimaat, is het door
Syrië flink op zijn nummer gezet.
Er zijn veel ingewikkelde factoren
die een rol spelen bij de strijd tussen
de „Baathistische" minister van de
fensie Hasef el Assad en de tweede
secretaris van de partij Salah Jadid,
maar misschien is het belangrijkste
vraagstuk wel dat van de betrekkin
gen van Syrië met de Sovjet - Unie.
Ongetwijfeld ziet de man die deze
strijd aan het winnen is, generaal As
sad, het als zijn plicht het proces,
waarbij Syrië zo gevaarlijk dicht bij
Rusland was komen te staan en bij
na een volledige satellietstaat was
geworden, in omgekeerde richting te
laten werken. Er bestaat weinig twij
fel over dat anderen, Nasser in het
bijzonder, dit ook graag zouden doen
als ze daartoe in staat waren. Wat
wat op Syrië van toepassing is, geldt
grotendeels ook voor Egypte, zij het
met belangrijke plaatselijke variaties.
De recente woede-uitbarsting van de
Pravda tegen de anti - progressieve
machten in Egypte en het bezoek van
Gromyko laten zien, dat Rusland
zich heel goed van dit gevaar be
wust is.
Het is waarschijnlijk dat de betrek
kingen van een onderontwikkeld land
met Rusland een kritiek hoogtepunt
grond gekregen had, kwam Rusland
bereiken, wanneer vrijwillige associ
atie over dreigt te gaan in gedwon
gen afhankelijkheid. Maar toen het
eenmaal in Syrië voeten aan de
in de verleiding het tempo, waarmee
de veranderingen binnen 't land zich
voltrekken, kunstmatig te verhogen.
En hier begonnen pas echt de moei
lijkheden, en trad er een scheuring
in het bewind op, waarbij de ene par
tij bereid was deze overgang te aan
vaarden en de andere hier niets voor
voelde.
Door deze breuk zal het leger waar
schijnlijk tegenover de burgers ko
men te staan. Dat is de reden waar
om (in 't Russische denken) de Ara
bische „officier - patriot" van voor
de oorlog daarna „bourgeois" of „of
ficier - zakenman" geworden is.
goede, en zij reageerden niet alleen
tegen de Russische controle, zoals
die dreigde te worden, maar ook zo
als die al was. Assad trad op verga
deringen van de partij naar voren en
veroordeelde openlijk de aanmatiging
en heerszucht van de Russische am
bassadeur en beschuldigde zijn ei
gen tegenstamiders ervan dat zij zich
met communisten omringden, die
staatsgeheimen aan de Russen ver
kochten.
Na een lange strijd kreeg Assad
Tegen het einde van verleden jaar
werd duidelijk dat het Baathistisch
bewind onderling verdeeld was. De
„progressieven", onder leiding van
Salah Jadid en het burgerambtena
ren - apparaat maakten zich gereed
om een unie met de communistische
partij te smeden. Khalid Bakdash,
een voorman van de Arabische com
munisten en een streng Stali»isti-
sche gezagsman zou plaats moeten
maken voor een van zijn soepeler lui
tenanten.
Deze binnenlandse consolidatie zou
bekrachtigd worden door de „Brezj-
nev - leer" toe te passen, waarbij
Syrië een uiterst belangrijke compo-
ment van het „socialistische gemene
best" gemaakt zou worden. Russi
sche militaire „faciliteiten" zouden
op een hechtere basis verkregen wor
den.
Dit wias voor Assad en zijn mili
taire „nationalisten" teveel van het
grotendeels zijn zin. Hij bracht met
geweld een belangrijke koersverande
ring tot stand: liberalisatie in het ei
gen land, nauwere betrekkingen met
andere Arabische landen en serieuze
pogingen om de oosterse Arabische
defensie tegen Israel ap te bouwen.
De „progressieven" en hun com
munistische hondgenoten werden ge
dwongen de koerswijziging te onder
schrijven, en op deze manier wist
men volslagen een breuk te vermij-
dne.
Zodoende slaagde de Sovjet-Unie
er in de situatie nog tot op zekere
hoogte te redden, maar legde hier
bij een koloniale arrogantie aan de
dag, waardoor Assad en diens volge
lingen alleen nog maar voorzichtiger
dan ooit zullen zijn geworden De Rus
sische ambassadeur liet Assad weten
dat deze op het punt stond een „on
vriendschappelijke" daad te begaan,
en volgens een van de verhalen ver
telde hij hem precies welke gevolgen
dit zou hebben: intrekking van Rus
sische hulp en het terugroepen van
experts.
Assad zoekt naar wegen om Rus
land op een afstand te kunnen hou
den via Frankrijk, China of elke an
dere mogendheid, waarmee het geen
schande zou zijn betrekkingen te on
derhouden.
Geïsoleerd van de Arabische we
reld door een pseudo - militaire dic
tatuur, heeft men in Syrië weer her
ontdekt dat men toch eigenlijk Pan-
Arabische verlangens koestert. Het
is meer dan alleen maar toeval, dat
de communisten in de eerste plaats
met de Baathisten samengegaan zijn.
Communisten in het Midden - Oosten
hebben in het allereerste begin veel
kracht aan vreemdelingen ontleend
(Joden, Grieken, Armeniërs en Euro
peanen) en in een later stadium aan
minderheden, die in die landen thuis
hoorden (christelijke Arabieren en
Koerden).
Het Baathistisch bewind is, ondanks
de halfslachtige pogingen om zich
met het kleed van het Pan - Arabis-
me te bekleden, een minderheidsbe
wind, dat de vrees van de minder
heid deelt de eigen identiteit in een
Pan - Arabische beweging te verlie
zen.
Maar het is niet alleen een minder-
heidisbewind. Het is ook hoogst impo
pulair, en na de juni - oorlog en het
schandaal over de val van Kuneitra
was het bijna een bewind van verra
ders genoemd. En toch houden de
communisten zich na de oorlog hier
steviger aan vast dan ooit tevoren.
Tot voor de recente koerswijziging
weigerden alle linkse om maar te
zwijgen over de rechtse partijen bot
weg als minder belangrijke partijen
deel van een soort nationaal front
uit te maken.
De partij die ideologisch het dichst
bij de communisten staat, de Arabi
sche Nationalistische Beweging, is de
felste tegenstander van allen en heeft
zich een nieuw dogma gekozen, waar
door veel van het kwaad in de Ara
bische wereld toegeschreven kan wor
den aan de „kleine bourgeois" - oor
sprong en opvattingen van een mili
taire dictatuur zoals men die in E-
gypte, Irak en Syrië aan de macht
ziet.
Dit „Nieuw Links" houdt vol, dat
de Arabische wedergeboorte alleen
onder leiding van de boeren en arbei
ders tot stand kan worden gebracht,
de „actieve krachten van het volk",
waarbij de andere klassen een strikt
ondergeschikte rol zouden moeten
spelen Zij nemen de ..officiële com
munisten" onder handen, zoals pro-
Russische partijen spottend genoemd
worden, omdat deze volhouden dat
het „kleine bourgeois" - bewind, on
danks alle gebreken, toch nog be
keerd kan worden.
De werktuiglijke eenvoud van
„Nieuw Links" vindt een weinig ge
willig gehoor bij die Arabieren, die
geloven dat eenvoudige afkomst niet
het enige criterium is dat bepaalt of
men geschikt is om als leider te fun
geren of te regeren.
Voor de communisten, net zoals
voor de Syrische en in mindere ma
te ook het Egyptische bewind, bete
kende de juni - oorlog geen neder
laag, in zoverre, dat de „revolutie"
gered werd. Zij, en degenen in Mos
kou die hen steunen, suggereren o-
penlijk, dat de nederlaag een goede
gelgenheid was om „de revolutie die
per te laten werken" en in feite be
weren zij dat de Arabieren vrede
moeten scheppen om beter in staat
te zijn van deze gelegenheid gebruik
te maken.
Dit is niet alleen een belediging te
genover de elementaire patriottisti
sche instincten, maar een kleine po
litieke kliek waarvan de trouw aan
de Arabische zaak aan twijfel onder
hevig is en van een Arabische ramp
egoïstisch profijt probeert te trekken)
maakt een eigenaardig walgelijke in
druk. Zij beginnen hiervoor te boeten
en net zoals ze het tegen de buiten
landers hebben moeten afleggen in
die twintiger en dertiger jaren en in
hun strijd tegen Arabische eenheid in
de vijftiger jaren, lopen ze het rtó-
co een teleurstelling te moeten ver»
werken inzake de grotere huidige
Pan - Arabische kwestie - Palestina,
(copyright De Stem The Guardian)