9 UUR 'E MEISJES IEN miste Samm Baker wast reclame vuiler dan ze lijkt Strijdpunten in Franse kabinet tekenen zich af f. 4.660,- INVLOED SOVJET-UNIE MEER BEPERKEN KLM mag over Siberië naar Japan vliegen EUROPA EN ISRAëL iDE AANVAARDE LEUGENBOEK 7y°/ ftc5 /s/a of C#/o 1 lisfefci SAS VAN GENT Keizer Karelplein 8 CENSUUR RADIO EN T.V. Gevaar Consolidatie Geen breuk Minderheid Gebreken DE STEM VAN WOENSDAG 25 JUNI 1969 S ensmiddelensektor, opent ÏBURG. Voor dit nieuwe laissière opgeleid willen i carrière in ons bedrijf), opleiding vindt binnen ■nelgroeiend bedrijf, pig. den sollicitatie-avond, op in Hotel de Eenhoorn, lellen voor een afspraak. I.v. afd. personeelszaken, 01640-6750. igapparatuur en ;!igen van bezoekers en Wijze tot stand brengen :>wel met binnen- als bp deze taak kan licht ifopgedragen. KmS- of ULO-opleiding prkeur reeds enige er- eden wij een prettige. uitwerken van tactuurs algemeen administratief of gelijkwaardig ■orervaring. 'I (Adm.), postbus 246, lak: tel. 01600-24450, (Van een onzer verslaggevers) BREDA De heer Samm Sinclair Baker is 'n gelijkhebbert. Een schijnheilige bovendien. Want iemand die, naar eigen zeggen, dertig jaar lang zijn brood verdiende in het reclamevak om ver volgens maar niet eerder de vuile was ervan te gaan buiten hangen, doet niet zo verschrikkelijk sympathiek aan. Zijn thans bij Bosch en Keuning in Nederlandse vertaling uitgeko men boek „De aanvaarde leugen" bevat weliswaar vele staaltjes van ontsporingen en slechte smaak uiit het Amerikaanse advertentiewezen maar de meeste van zijn voorbeel den slaan eerder op wat stylistisehe overdrijving. Als iemand al valt o- ver aanbevelingen als „het besite" en „het mooiste", waarvan elke le zer, luisteraar en kijker de betrek kelijkheid uit zichzelf wel begrijpt, maakt hij op ons de indruk volge ling te zijn van zo'n geestelijke stro ming die niet schroomt „absolute eerlijkheid" en „absolute zuiver heid" op alle levensterreinen na te streven. Een fabrikant van was middelen die in een tv spot een regiment sloven van huisvrouwen in stralend - witte bruiden omto vert, heeft het bij hem helemaal verkorven, terwijl wij dat een bij zonder aantrekkelijk gezicht vin den. Nu heeft de heer Baker genoeg gevoel voor reclametechniek over gehouden om er geen been in te zien over zijn boek mee te delen, dat Reader's Digest de verschij ning ervan bij een van de tot diat concern behorende uitgeverijen te genhield. Wat wil de heer Baker hier nu eigenlijk mee betogen? Dat zijn boek zo belangrijk of zo gevaar lijk is? En dat deze - overigens domme - beslissing van Reader's Digest zijn beweringen bevestigt? Wie dit humorloos geschreven boek heeft gelezen, weet dat de auteur een bleke imitatie heeft geleverd van „De verborgen verleiders" van Vance Packard en 't best kan wor den vergeleken met een Hollandse zedemeester als Henri Knap. Wie lang in de reclamebranche heeft gezeten, is natuurlijk best in staat een bundeltje minder geslaag de of zelfs kwalijke praktijken te vergar en. In elke andere werkkring is dat net zo goed mogenlijk. Dat wil niet zeggen, dat er geen aardi ge voorvallen en uitspraken in „De aanvaarde leugen" voorkomen: het boek wemelt ervan, want de schrij ver is een ijverig noteerder van wat anderen - soms lang geleden - hebben gezegd en beweerd.. Dat leentje - buur spelen had hij ook wel mogen uitstrekken tot de deskundigen op het gebied van on derzoek - methoden en marktver kenningen. Dan zou hij niet hebben geblunderd dat een steekproef bij 1170 tv - kijkers geen betrouwbaar beeld van de kijkdichtheid zou op leveren. 't Komt er immers maar op aan in hoeverre die groep proef personen representatief voor de be volking is samengesteld. Een derge lijke restrictie komt in zijn betoog niet voor. Een overeenkomstige denkfout maakt de heer Baker in het hoofd stuk waarin de radio- en televisie reclame op de korrel wordt geno men. We horen weer het bekende argument dat de adverteerders de kwaliteit van de programma's daar door omlaag halen. Nu spreekt hij zichzelf enigermate tegen, omdat Reclame-psychologen zijn gehaaide mensen, die proberen ons tot het kopen van allerlei dingen te verleiden door te speculeren op onze verbor gen drijfveren. Een der belangrijkste daarvan is: sex. „Mijn tafelzilver is een sieraad", zegt deze mooie vrouw bespiegelend. De suggestie die hier van uitgaat op de vrouw gericht luidt: wees mooi neem tafelzilver van dit merk. De voor de man bedoelde suggestie luidt: bekoor uw vrouw schenk haar dit merk tafelzilver, dat heel persoonlijk is. „Zo zit de vork aan de steel"! hij zowel het succes van bepaalde educatieve programma's vermeldt als een voorbeeld noemt van een firma, die zich op grond van baar produkt nu juist tot eein beperkt pu bliek richtte en dus ook bij haar programmakeuze selectief te werk kon gaan. Maar als hij dan de „a- bonnetelevisie" aanbeveelt om tot een hoger peil te geraken, moeten we toch even lachen. Dat is een stelsel, dat wij in Nederland maar al te goed kennen en wij weten dus ooit, tot welk gemiddeld program mabeleid het kan leiden. De heer Baker vertoeft dezer dagen in Ne derland, zodat hij zijn illusies aan de praktijk kan toetsen. Waarbij we nog voorbijgaan aam het feit, dat juist dankzij de commerciële basis van de Amerikaanse televisie tal van kostbare en informatieve pro gramma's mogelijk zün gebleken. Het is duidelijk dat Baker de re clame wil gebruiken om „het Pu" blielt te dienen" en niet om „omzet en winst van de adverteerders en hun reclamebureaus te laten stij gen". Maar ook hier liggen de za ken wat gecompliceerder dan op het eerste gezicht lijkt. Een goede reclame die de omzet bevordert zal bijdragen tot uiteindelijke prijs verlaging van het produkt. Wat een dienst aan het publiek is. Wat Ba- kaj. met reclame wil, komt in feite neer op het bedrijven van public - relations en dat is een vak apart. Het grappige is dat de vertaal ster waarschijnlijk onbedoeld, illus treert aat we hier met een zoeken van spijkers op laag water te doen hebben. De heer Baker windt zich op over het gebruik van de kwali ficatie „edel" als het om de smaak van tabak gaat. Blijkbaar heeft mejuffrouw Santé Brun zich daar ook over verwon derd, want zij voegt 'n paar syno niemen uit Koenen - Endepols aan deze zinsnede toe, met als enig ef fect dat de muggenzifterij van de schrijver er des te scherper door uitkomt. Het is overigens het enige spoor tje van een Nederlandse „bewer king". Het zou natuurlijk zinrijk zijn geweest als het hoofdstuk over de consumentenorganisaties een Ne derlandse versie zou hebben gekre gen. Het plaatselijke „Bureau voor Goed Zakendoen" zegt inwoners van Dongen of Koewacht niet zoveel. Het adres van de Nederlandse Con sumentenbond of het Contactorgaan van Consumentenorganisaties daar entegen wel. Die verdienen meer reclame dan het boek van Baker. J.H. HARTMAN SCHIPHOL (ANP) In Moskou heeft staatssecretaris M. J. Keijzer sisterochtend een luchtvaartovereen komst tussen Nederland en de Sov jet-Unie ondertekend, waarin voor de KLM het recht is vastgelegd om via Moskou over Siberië een lijndienst te openen op Tokio. Als tegenpresta tie heeft Nederland de Russische Aeroflot vergunning verleend om via Amsterdam naar Noord-Amerika lijn- vluchten uit te voeren. Het betreft hier een basisovereen komst, die nader dient te worden uit gewerkt door de beide luchtvaart maatschappijen onderling. Voorlopig zal de KLM juist als nu al enkele jaren Japan Air Lines alleen over Siberië mogen vliegen met Russische Ilyoeshin IL-62 ma chines, die met cockpit-bemanning van de Aeroflot gehuurd worden. Per 1 april van het volgend jaar echter zullen zowel de JAL als de KLM het recht krijgen op deze route eigen vliegtuigen te gaan gebruiken en dat zullen dan waarschijnlijk voorlopig DC-8 toestellen worden- De route over Siberië is ca_ 3000 km korter dan de tot nu toe gevolgde omweg over de noordpool. Het bete kent dat de vliegduur, die nu nog 17 uup bedraagt, kan worden geredu ceerd tot 14 uren. De besprekingen in Moskou, die in tegenstelling tot menig ander luchtvaartgesprek, vruchtbaar, voor spoedig en behalve misschien voor insiders ook onverwacht gunstig zijn verlopen, werden van Nederland se zijde behalve door de staatssecre taris gevoerd door KLM-directeur ir- J. Luymes, de raadsadviseur voor verkeerszaken mx. J. C. Nieuwenhuy- zen van het ministerie van buiten landse zaken en dr. H. A. Wassen- bergh, hoofd dienst buitenlandse be trekkingen van de KLM. „Ik heb het vertrouwen," aldus staatssecretaris Keijzer gistermiddag op Schiphol bij zijn terugkomst uit Moskou, „dat de verbinding tussen Nederland en Japan via Moskou en Siberië zich in de toekomst tot een van de belangrijkste routes met het Verre Oosten zal kunnen ontwikke len. Voor dat hij naar Moskou vertrok had hij zich gerealiseerd, dat hij „een zeker risico nam" bij het aansnijden van dit verlangen van de KLM. „Maar het is mogelijk gebleken om mot de regering van de Sovjet-Unie tot zaken te komen. Het is geen holle frase, geen cliché, wanneer ik ditmaal nadrukkelijk aanvoer, dat de besprekingen in Moskou in bijzonder goede sfeëj. zijn gevoerd". Overigens maakte hij nog een klein voorbehoud: de ondertekening is ge schied door de luchtvaartautoriteiten van Rusland, doch het verdrag moet nog geratificeerd worden door de al lerhoogste leiders van de Sovjet unie. De nieuwe luchtverbinding Mos- kou-Hanoi gaat niot langer via Pe king. Tasg heeft bekend gemaakt dat voortaan op deze lijn tussenlandingen zullen' worden gemaakt in Tasjkent, Karachi en Calcutta. (Van onze correspondent) PARIJS Het nieuwe ministerie Chaban Delmas is door de Parijse pers niet slecht ontvangen, maar voorlopig draait alles om de vraag: wat zal Schumann als minister van buitenlandse zaken van zijn taak terecht brengen. De strijd zal gaan schrijft het Parijse avondblad Le Monde van maandag tussen de voorstanders van het Europa der vaderlanden, zoals De Gaulle dat wilde en het Europa van de volken, een ideaal dat niet alleen wordt aange hangen door Schumann, maar ook door Giscard d'Estaing (financiën) en Duhamel (landbouw), die bovendien nog in het kabinet worden gesteund door Pleven (justitie), Fontanet (arbeid) en Mondon (transport). (ADVERTENTIE) Zij zullen met elkaar een harde dobber krijgen tegen Debré die wel iswaar van buitenlandse zaken is ver wijdend, maar die op defensie is ko men te zitten waar hij ais vurig aan hanger van generaal De Gaulle zal zal ijveren voor voortzettaing van de oude buitenlandse politiek. Als minis ter van landsverdediging is hij te vens in rang gepromoveerd tot de tweede in 't kabinet. Dus zijn invloed zal niet gering zijn. Een twistpunt tussen Schumann en Debré wordt eiveneens Israël. Pompidou heeft in zijn verkiezings campagne laten doorschemeren, aat hij voorstander is van een -algemeen wapenembargo, niet alleen tegen Is raël maar ook tegen alle Arabische landen. Er komt in de praktijk natuurlijk niets van terecht, want de Russen zullen zich daar weinig van aantrek ken en doorgaan met wapenleveran ties aan Nasser. In Israel wordt er- kend dat Egypte momenteel een overwicht heeft aan supersonische vliegtuigen, die allen door de Russen zijn geleverd. Maar men troost zich in Jeruzalem met het feit, dat men wel wapens kan leveren maar dat men niet de piloten uit de grond stampt om snel le straaljagers te bedienen. Van oorsprong is Schumann een jood, die over is gegaan tot het ka tholicisme, maar een Frans spreek woord zegt dat men altijd terugkeert tot zijn oude liefde. En van Schu mann mag dus worden verwacht dat hij zal pleiten voor opheffing van het eenzijdige wapenembergo naar Israël. Maar dan zal hij onmiddellijk zijn collega Debré op landsverdediging tegenover zich vinden en die is baas over de Mirages die door Israel in Frankrijk zijn besteld, maar nog al tijd niet zijn geleverd en nog op Franse bodem staan. Bij al deze politieke tegenstellin gen moet men de menselijke kamt niet uit het oog verliezen. En dat geldt met name voor oud-minister Edgar Faure die door Pompidou en Chaban-üelmas als minister van on derwijs overboord is gezet. Faure heeft maandag een groot aantal men sen op zijn departement verenigd om afscheid te nemen. Men zag onder hen vele universi teitsrectoren, die met de oud-minis ter hebben samengewerkt. Verschei dene vakbondslieders uit hoger en middelbaar onderwijs en ■vertegen woordigers van oudersverenigingen. Faure was zeer bewogen. Hij wilde wel een paar woorden zeg gen over zijn ontslag. Waarom ben ik niet ingegaan op het aanbod om minister van culturele zaken te wor den, zei hij. Vele van mijn vrienden hebben mij dat aangeraden. Ik wei gerde om de eenvoudige reden dat ik in normale omstandigheden zeker een man als Malraux zou hebben wil len opvolgen. Want aan het hoofd te staan van de cultuur in Frankrijk is mooi. dankbaar en nobel werk. Maar de huidige omstandigheden zijn alles behalve normaal. Ik weigerde om dat ik begrip heb voor de psycholo gie van de jeugd, voor haar wrok, voor haar gevoeligheden, voor haar verzet, voor haar vrees bedrogen te worden door de ouderen, door poli tici die zich als professionelen gedra gen die leven in een sfeer van com promissen of die alleen maar denken aan hun eigen carrière. Aan dat risico heb ik noch de jeugd noch mijzelf willen bloot stellen. Ik heb alles gedaan om de vriendschap en het vertrouwen van de jeugd te krijgen en misschien ben ik daarin niet ten volle geslaagd. Maar ik wil de de jeugd niet doen twijfelen aan de ernst waarmee ik mijn hervormin gen ben begonnen. Ik verlaat het ministerie van onderwijs met ver driet in het hart. En om zijn ontroe ring en de tranen in zijn ogen te verbergen draaide Edgar Faure zich snel om en omhelsde zijn vrouw. LUCAS KLEIJN ontvangt U op de gulden af door aankoop van onze SPAARBRIEF, groot: ff *0 (geen levensverzekering!) Hoe dat kan kunt U lezen in onze brochure: SPAARPLAN 71, hierin Is tevens vermeld, hoe U een van onze spaarrekeningen kunt openen tegen een rente van: Het verzilveren van spaarbrie- ven en het opnemen van UW spaargeld is mogelijk in IEDERE PLAATS IN NEDERLAND Vraagt vrijblijvend en kosteloos onze uitvoerige BROCHURE SPAARBANK ENDRAMAC N.V. Weerdestein 50 Amsterdam. Postbus 7956 Tel. 020-421550. DE FDP, heeft gisteren op haar par tijcongres in Nürnberg een resolutie aangenomen waarin wordt voorge steld de kiesgerechtigde leeftijd in West-Duitsland te verlagen tot 18 jaar en de president van de Bondsrepu bliek voortaan rechtstreeks te kiezen. (ADVERTENTIE) (Door David Hirst) BEIROET „De Arabisch-Rus- sische vriendschap gaat", aldus een krant in Beiroet, „hoger dan de Assoeandam en is meer solide dan de piramiden". Dit is niet het geval. De uitbrei ding van de Russische invloeds sfeer in de Arabische wereld, waarmee na de juni-oorlog een aanvang gemaakt is, lijkt naar buiten indrukwekkend maar staat 'n feite erg zwak. Het is nu dui delijk dat er in Syrië voor Rus land een ernstige kink in de kabel gekomen is en dit is een van de voornaamste factoren, die de hui dige Russische politiek in het Midden-Oosten bepalen. Syrië, dat soms „het hart van het Arabisme" genoemd wordt, is vaak de windwijzer geweest, die verande ringen in het politieke klimaat (in de Arabische wereld als geheel) aangaf, «et was het eerste Arabische land, dat er aan dacht het westen het wes ten te laten en de blik op het oosten te richten. En nu, in een tijd waar- te de Sovjet - Unie de gerechtvaar- J hoop koesterde de politieke en he vruchten te kunnen pluk ken van deze werking van het Ara bische politieke klimaat, is het door Syrië flink op zijn nummer gezet. Er zijn veel ingewikkelde factoren die een rol spelen bij de strijd tussen de „Baathistische" minister van de fensie Hasef el Assad en de tweede secretaris van de partij Salah Jadid, maar misschien is het belangrijkste vraagstuk wel dat van de betrekkin gen van Syrië met de Sovjet - Unie. Ongetwijfeld ziet de man die deze strijd aan het winnen is, generaal As sad, het als zijn plicht het proces, waarbij Syrië zo gevaarlijk dicht bij Rusland was komen te staan en bij na een volledige satellietstaat was geworden, in omgekeerde richting te laten werken. Er bestaat weinig twij fel over dat anderen, Nasser in het bijzonder, dit ook graag zouden doen als ze daartoe in staat waren. Wat wat op Syrië van toepassing is, geldt grotendeels ook voor Egypte, zij het met belangrijke plaatselijke variaties. De recente woede-uitbarsting van de Pravda tegen de anti - progressieve machten in Egypte en het bezoek van Gromyko laten zien, dat Rusland zich heel goed van dit gevaar be wust is. Het is waarschijnlijk dat de betrek kingen van een onderontwikkeld land met Rusland een kritiek hoogtepunt grond gekregen had, kwam Rusland bereiken, wanneer vrijwillige associ atie over dreigt te gaan in gedwon gen afhankelijkheid. Maar toen het eenmaal in Syrië voeten aan de in de verleiding het tempo, waarmee de veranderingen binnen 't land zich voltrekken, kunstmatig te verhogen. En hier begonnen pas echt de moei lijkheden, en trad er een scheuring in het bewind op, waarbij de ene par tij bereid was deze overgang te aan vaarden en de andere hier niets voor voelde. Door deze breuk zal het leger waar schijnlijk tegenover de burgers ko men te staan. Dat is de reden waar om (in 't Russische denken) de Ara bische „officier - patriot" van voor de oorlog daarna „bourgeois" of „of ficier - zakenman" geworden is. goede, en zij reageerden niet alleen tegen de Russische controle, zoals die dreigde te worden, maar ook zo als die al was. Assad trad op verga deringen van de partij naar voren en veroordeelde openlijk de aanmatiging en heerszucht van de Russische am bassadeur en beschuldigde zijn ei gen tegenstamiders ervan dat zij zich met communisten omringden, die staatsgeheimen aan de Russen ver kochten. Na een lange strijd kreeg Assad Tegen het einde van verleden jaar werd duidelijk dat het Baathistisch bewind onderling verdeeld was. De „progressieven", onder leiding van Salah Jadid en het burgerambtena ren - apparaat maakten zich gereed om een unie met de communistische partij te smeden. Khalid Bakdash, een voorman van de Arabische com munisten en een streng Stali»isti- sche gezagsman zou plaats moeten maken voor een van zijn soepeler lui tenanten. Deze binnenlandse consolidatie zou bekrachtigd worden door de „Brezj- nev - leer" toe te passen, waarbij Syrië een uiterst belangrijke compo- ment van het „socialistische gemene best" gemaakt zou worden. Russi sche militaire „faciliteiten" zouden op een hechtere basis verkregen wor den. Dit wias voor Assad en zijn mili taire „nationalisten" teveel van het grotendeels zijn zin. Hij bracht met geweld een belangrijke koersverande ring tot stand: liberalisatie in het ei gen land, nauwere betrekkingen met andere Arabische landen en serieuze pogingen om de oosterse Arabische defensie tegen Israel ap te bouwen. De „progressieven" en hun com munistische hondgenoten werden ge dwongen de koerswijziging te onder schrijven, en op deze manier wist men volslagen een breuk te vermij- dne. Zodoende slaagde de Sovjet-Unie er in de situatie nog tot op zekere hoogte te redden, maar legde hier bij een koloniale arrogantie aan de dag, waardoor Assad en diens volge lingen alleen nog maar voorzichtiger dan ooit zullen zijn geworden De Rus sische ambassadeur liet Assad weten dat deze op het punt stond een „on vriendschappelijke" daad te begaan, en volgens een van de verhalen ver telde hij hem precies welke gevolgen dit zou hebben: intrekking van Rus sische hulp en het terugroepen van experts. Assad zoekt naar wegen om Rus land op een afstand te kunnen hou den via Frankrijk, China of elke an dere mogendheid, waarmee het geen schande zou zijn betrekkingen te on derhouden. Geïsoleerd van de Arabische we reld door een pseudo - militaire dic tatuur, heeft men in Syrië weer her ontdekt dat men toch eigenlijk Pan- Arabische verlangens koestert. Het is meer dan alleen maar toeval, dat de communisten in de eerste plaats met de Baathisten samengegaan zijn. Communisten in het Midden - Oosten hebben in het allereerste begin veel kracht aan vreemdelingen ontleend (Joden, Grieken, Armeniërs en Euro peanen) en in een later stadium aan minderheden, die in die landen thuis hoorden (christelijke Arabieren en Koerden). Het Baathistisch bewind is, ondanks de halfslachtige pogingen om zich met het kleed van het Pan - Arabis- me te bekleden, een minderheidsbe wind, dat de vrees van de minder heid deelt de eigen identiteit in een Pan - Arabische beweging te verlie zen. Maar het is niet alleen een minder- heidisbewind. Het is ook hoogst impo pulair, en na de juni - oorlog en het schandaal over de val van Kuneitra was het bijna een bewind van verra ders genoemd. En toch houden de communisten zich na de oorlog hier steviger aan vast dan ooit tevoren. Tot voor de recente koerswijziging weigerden alle linkse om maar te zwijgen over de rechtse partijen bot weg als minder belangrijke partijen deel van een soort nationaal front uit te maken. De partij die ideologisch het dichst bij de communisten staat, de Arabi sche Nationalistische Beweging, is de felste tegenstander van allen en heeft zich een nieuw dogma gekozen, waar door veel van het kwaad in de Ara bische wereld toegeschreven kan wor den aan de „kleine bourgeois" - oor sprong en opvattingen van een mili taire dictatuur zoals men die in E- gypte, Irak en Syrië aan de macht ziet. Dit „Nieuw Links" houdt vol, dat de Arabische wedergeboorte alleen onder leiding van de boeren en arbei ders tot stand kan worden gebracht, de „actieve krachten van het volk", waarbij de andere klassen een strikt ondergeschikte rol zouden moeten spelen Zij nemen de ..officiële com munisten" onder handen, zoals pro- Russische partijen spottend genoemd worden, omdat deze volhouden dat het „kleine bourgeois" - bewind, on danks alle gebreken, toch nog be keerd kan worden. De werktuiglijke eenvoud van „Nieuw Links" vindt een weinig ge willig gehoor bij die Arabieren, die geloven dat eenvoudige afkomst niet het enige criterium is dat bepaalt of men geschikt is om als leider te fun geren of te regeren. Voor de communisten, net zoals voor de Syrische en in mindere ma te ook het Egyptische bewind, bete kende de juni - oorlog geen neder laag, in zoverre, dat de „revolutie" gered werd. Zij, en degenen in Mos kou die hen steunen, suggereren o- penlijk, dat de nederlaag een goede gelgenheid was om „de revolutie die per te laten werken" en in feite be weren zij dat de Arabieren vrede moeten scheppen om beter in staat te zijn van deze gelegenheid gebruik te maken. Dit is niet alleen een belediging te genover de elementaire patriottisti sche instincten, maar een kleine po litieke kliek waarvan de trouw aan de Arabische zaak aan twijfel onder hevig is en van een Arabische ramp egoïstisch profijt probeert te trekken) maakt een eigenaardig walgelijke in druk. Zij beginnen hiervoor te boeten en net zoals ze het tegen de buiten landers hebben moeten afleggen in die twintiger en dertiger jaren en in hun strijd tegen Arabische eenheid in de vijftiger jaren, lopen ze het rtó- co een teleurstelling te moeten ver» werken inzake de grotere huidige Pan - Arabische kwestie - Palestina, (copyright De Stem The Guardian)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 7