es
„de laatste maanden veel geleerd
Pompidou start zonder het
presiige van de generaal
ladaiTie Pompidou: vrouw van de wereld
weinig aandacht
aan voorkomen
van hartziekten
go gold spur
'n geweldige sigaret
:ze... ze zijn er weer!
zetramen
FABRIEK
POHER EEj\
OPRECHTE
DEMOCRAAT
Bankier
Schone lei
Koel
Fijne neus
H. van Sm)intfjer
Dr. Kruisinga:
gmmak
Ontvluchten uit
asiel gegrepen
Huwelijken^***
Huisdieren
Diversen
an u denkt
AND
ESSJE
luishouding
EN
landige
EERLIEDEN
LICHTDRUKKEN
FOTOCOPIEëN
STENCILWERK
er f
Dr. Lindt persona
non grata
in Nigeria
AMBTENAREN
DE STEM VAN MAANDAG 16 JUNI 1969
nstaande man, wedim
53 jaar, zoekt serieu»
lismaking met alleen-
ïde vrouw van plm. zPif,
Üci. Huwelijk niet
,n. In bezit van nieuwe
Lng. Brieven onder na
3941.
nest Afghaanse wiöa
net stamboom, 8
plus 1 teef, Prins pro.
straat 49, Oosterhout,
ildenregelingen d.w.2.
?entratie der betalingen
punt voor particulieren
tenaren en zakendrijvendpn
voorkoming van Q
en (loon) beslag, Ver-
enz. enz. Medewerking
minig van Voorschot, en
incieringsbanken alsmede
hen die rich belasten met
invordering van schuldn&L
Landelijk adviesbureau
Middenstand gevestigd
1960 Bussum, Koningin
nalaan 18, tel. 02159-1690?
Istofbesparing
en
oor heel uw kamer
ium zonneschermen
linium syding gevel-
Tel. 01199-255
LEFOON 01140 - 3546
dsiof"-stofzuigers be-
aamheden m.b.t. on-
ntagewerkzaamheden
ïdrijf, tegen een goed
3r jonge vrouwen bij-
Gratis werkkleding.
rekken u vrijblijvend
en tonen:
15
straat 203,
rtraat 1
helminastraat 6
Isrtraat 7
ormale werkuren da-
tageatelier METER-
7, TERNEUZEN.
ETON- EN
/h H. VRIENS
g over de Maas
t werk of telefonisch
si. 01600-46072 of
met de uitvoering
UIZEN
doende ervaring be-
ergen op Zoom.
er no. 0-1646-467-572.
(Van onze Parijse
correspondent)
I PARIJS Pompidou heeft het
gewonnen. Poher heeft het ver
loren. De een gaat naar het Ely-
see, de ander keert terug naar
rijn voorzittersstoel in de senaat.
Met ere.
Want onverschillig van het
percentage, dat hij. Poher, bij de
tweede ronde heeft behaald, zal
liij in do geschiedenis van Frank
rijk blijven voortleven als de
kleine David, die de reus Goli-
ath een reus onder de mensen,
rei Nixon van De Gaulle ten
val hoeft gebracht. Geen gerin
ge verdienste. Slechts een paar
mensen kenden hem in de eerste
agen van april, want wie ging
I er nog naar de senaat en wie las
nog de verslagen van de eerste
kamer? Nog geen maand later
stond Poher's portret in alle
kranten van de wereld.
Tegen de grote Pompidou, met
je zakenwereld en het geld van
die zakenwereld achter zich.
heeft Poher niet kunnen opbok
sen. Zijn vijanden gooiden hem
met het vuil van de straat. Vol
de terminologie van de
I communisten was hij, Poher,
jaar keus cholera of pest. Zij
hadden hem, met hun 21 procent
hij de eerste ronde, bij de her-
j| stemming aan de overwinning
kunnen helpen als hij zijn ziel
verkocht had aan hun wereld.
Poher heeft dat geweigerd en
Deen hand uitgestoken om van
hen ook maar één enkele stem
te bedelen.
Volgens de terminologie van
I extreme Gaullisten extremis
ten spelen elkaar altijd de bal
toe was Poher de moffen-kan-
t en zo werd hij als voige-
II ling van Robert Schuman, „père
Se l'Europe", afgebeeld op affi-
thes aan de muren van Parijs.
Dan waren er ook nog de valse
vrienden, die hem tijdens de eer
ste ronde steunden, maar die
hem bij de herstemming de dolk-
j stoot in de rug gaven. Ook gij,
Brutus, kan Poher gezegd heb-
ben tot zijn vroegere partijge
noot Duhamel.
(Van onze correspondent)
PARIJS Op 5 juli a.s. viert Georges Pompidou zijn 58ste
verjaardag. Voor het eerst als president van de republiek. Ve
len hadden, na De Gaulle, liever een ander op het Elysee ge
zien, maar nu het Franse volk uitspraak heeft gedaan moet
men zich bij het besluit van de meerderheid neerleggen. Met
de hoop, dat Pompidou uit de nederlaag van de generaal veel
geleerd heeft en dat hij het wat liberaler, democratische en
minder autoritair zal doen dan zijn voorganger.
In 1911 is Pompidou geboren in
Montboudif, departement van de Can-
tal. Grootvader was boer, grootmoe
der verdiende er wat bij als naaister
en verstelster. Georges' vader was
leraar, had met een beurs gestudeerd
en trouwde met Marie-Louise Cha-
vagnac, die met kerstmis 1945 in de
armen van haar zoon stierf. Vader en
moeder waren beiden bij het onder
wijs, zodat het in de lijn lag, dat
Georges die weg zou volgen. De jon
ge gymnasiast muntte uit in Grieks,
had grote liefde voor de literatur en
studeerde af aan de hogere Normaal
school. Als leraar in Marseille leer
de hij in Parijs Claude Cahour ken
nen, eerste-jaarsstudente in de rech
ten, dochter van een plattelandsarts.
Claude is zijn vrouw geworden, thans
eerste dame van Frankrijk.
Van de tweede wereldoorlog heeft
het jonge paar niet al te veel last
gehad, want die was voor Frankrijk
gauw afgelopen. In augustus 1939
werd Pompidou gemobiliseerd, maar
al een jaar later was hij bij zijn
vrouw terug. De rest van de oorlogs
jaren leraarde hij aan het Parijse
gymnasium Henri IV. Als De Gaulle
bij de bevrijding met een grote men
senmenigte achter zich over de
Champs Elysees loopt, staat Pompi
dou als kijker aan de kant. De gene
raal zag hij voor de eerste maal in
zijn leven. Hij zal hem nog vele ma
len terugzien.
(ADVERTENTIE)
Wamt de generaal, die een paar
scherpe ogen in zijn hoofd had, kon
niet blind zijn voor de briljante kwa
liteiten van de toen nog jonge leraar.
Hij benoemt hem tot kabinetschef.
Voorlopig nog een bescheiden positie.
Lang blijft Pompidou niet op die post
zitten, want De Gaulle krijgt zulke
moeilijkheden met het parlement, dat
de door hem gestichte volksbeweging,
(Rassemblement du Peuple Frangais)
het bij de algemene verkiezingen van
1951 niet houdt. De Gaulle trekt er
de consequenties uit en gaat eenzaam
terug naar zijn landgoed in Colom-
bey-les-deux Eglises.
Wat moet de werkloos geworden
Pompidou gaan doen? Stempelen
hoort er voor hem niet bij. Guy de
Rothschild, algemeen directeur van
de gelijknamige bamk, ziet wel wat
in Pompidou en begint hem de we
reld in te sturen, altijd een ideale lei
ding voor hoger kader. Pompidou gaat
zakenreizen maken naar Senegal,
Guinea, Gabon, de Kongo en Kame
roen. Terug van al die nieuwe bele
venissen is hij rijp voor het directeur
schap van de bank Rothschild in Pa
rijs.
Onderhand is het mei 1958 gewor
den. De vierde republiek gaat ten on
der door de staatsgreep van de rebel
lerende generaals en kolonels in Al
gerije. De vijfde republiek volgt de
vierde op. De Gaulle wordt president.
Uit het oog verloren heeft hij Pom
pidou niet, want in de jaren, toen hij
in Colombey memoires zat te schrij
ven, droeg Pompidou het onmisbare
archiefwerk en documentatiemate
riaal aan en beheerde het geld, dat
De Gaulle met zijn gedenkschriften
verdiende, wat niet gering was.
De Gaulle wilde wel van de Alge
rijnse oorlog af, want hij was ver
standig genoeg om in te zien, dat hij
die oorlog nooit met militair geweld
van de rebellen zou kunnen winnen.
Van die zes jaar zijn verreweg de
belangrijkste de maanden mei en juni
1968 geweest: de barricadegevechten
en de daarop volgende algemene ver
kiezingen.
Pompidou zat als toerist in Afgha
nistan, toen de eerste botsingen uit
braken. De Gaulle was er nog, bezig
in Parijs zijn koffers te pakken voor
een staatsbezoek aan Roemenië. Met
het voorspel van de mei-dagen heb
ik gelukkig niets te maken gehad, kon
Pompidou zeggen, want toen was ik
er niet. Wat mij betreft kan ik met
een schone lei beginnen. Hij zette
de veiligheidsklep open om een ex
plosie van de ketel te vermijden. Her
opende de gesloten poorten van de
Sorbonne en gearresteerde studenten
liet hij iin vrijheid stellen. Hij zei te
willen proberen de studerende jeugd
te begrijpen en vooral de studenten,
die naar zijn eigen woorden niet
meer als makke schapen aan de voet
van de katheder wilden luisteren
naar wat hun hoogleraren hun be
liefden te dicteren.
Dat bracht in de studentenwereld
wat opluchting. Er werd stoom af
geblazen. Maar toen begonnen de
massale bezettingen van fabrieken
en de monsterbetogingen in Parijs
achter de rode en zwarte vlaggen.
Niet alleen in Parijs. Ook in Nantes,
Rennes, Lyon, Straatsburg, Marseille,
Toulouse. Gaan of niet gaan naar
Roemenië, dat was de vraag voor De
Gaulle. Blijven, zeiden sommige mi
nisters, die zich zonder de generaal
met man en muis zagen verdrinken.
Gaan is niet verantwoord. Pak het
vliegtuig maar, adviseerde Pompi
dou. Tussen Parijs en Boekarest is
het maar vier uur vliegen en het erg
ste is al achter de rug. De Gaulle ging
slapen en vertrok de volgende mor
gen van Orly naar de Roemeense
hoofdstad, van uur tot uur in con
tact met Parijs. Insiders hoorde hem
zeggen: „Mijn goude en oude land
ken ik niet meer terug."
Daar was wel reden voor, want
terwijl de generaal weg was, ik heb
veel risico genomen, zei hij later. Pa
rijs was toen een heksenketel, op
tochten, stakingen, tekort aan le
vensmiddelen, zo goed als geen drup
pel benzine en het regeringsgezag te
grabbel.
Het geschreeuw van „De Gaulle
naar het archief" was niet van de
lucht. Mitterrand kondigde in een
persconferentie algemene en tegelijk
presidents-verkiezingen aan, procla
meerde zichzelf tot kandidaat voor
het Elysee en wees Mendes-France als
zijn toekomde eerste-minister aan.
De enige, die in die dagen het hoofd
koel en zijn zinnen bij elkaar hield
was Pompidou. Een zeer voornaam
ding hield hij voor ogen: tot iedere
prijs moest worden voorkomen, dat
het in Parijs een bloedbad werd. Dat
heeft hij De Gaulle, die er andere op
vattingen op na hield daar was hij
militair voor goed voorgehouden:
aan uw handen mag geen bloed kle
ven. Het is waar, dat de politie, voor
al de CRS, in de mei-dagen bruut is
opgetreden, maar een massa-slacht
partij is het nooit geworden. Met
schier bovenmenselijk uithoudings-
Van de generaal kreeg Pompidou op
dracht om in het grootste geheim in
Zwitserland met de rebellen van Al
giers te onderhandelen. Dat lukte,
wat uitliep op de vredesakkoorden
van Evian. Uit erkentelijkheid be
noemde De Gaulle Pompidou tot zijn
eerste-minister. Een weigering hoor
de er voor Pompidou niet bij. Na het
referendum van april 1962 over de
onafhankelijkheid van Algerije schoof
Pompidou zijn stoel bij in hotel Ma-
tignon, de zetel van de regering. De
leraar was minister-president gewor
den. En dat bleef hq zes jaar lang.
vermogen onderhandelde Pompidou
met de vakbonden en sloot met hen
de akkoorden van Grenelle, die neer
kwamen op gemiddeld vijftien pro
eent loonsverhoging. Daar greeg hij
de arbeiders weer mee aan het werk.
In die moeilijke mei-dagen heeft
Pompidou zijn prestige gevestigd,
niet alleen bij de gaullisten, maar ook
in het land. Voor alle gaullistische mi
nisters, wier hoofd in mei op hol ge
slagen was, bleef hij in Matignon
het rustpunt. Hij heette in die dagen
„Le pere tranquille du regime". Op
gewonden ministers kwamen bij hem
binnen, zij kregen van Pompidou
geen enkele belofte, maar gingen op
gelucht weg. „Pompidou est la". Pom
pidou is er. En het land zei dat na
Pas toen de zaak hoofdzakelijk
door Pompidou gered was, ver
scheen De Gaulle weer op het toneel.
Zei voor radio en televisie, dat hij
niet zou aftreden, dat hij de kamer
ontbond en nieuwe verkiezingen zou
uitschrijven, het werden paniekver-
kiezingen, waar Pompidou de motor
van was. De Gaulle zat aan heel wat
anders te denken, aan zijn referen
dum over afschaffing van de senaat
en het instellen van gewestelijke ra
den, dat de mei-gebeurtenissen hem
door de neus hadden geboord. Dat
Pompidou de verkiezingen glansrijk
won en dat zijn, De Gaulles referen
dum, voorlopig van de baan was,
heeft de generaal Pompidou nooit
vergeven. Hij zette hem als eerste-
minister op straat toen de slag ge
wonnen was. Pompidou hield de eer
aan zichzelf en diende zijn ontslag in.
„Waar gij u ook moge bevinden
schreef De Gaulle terug wees er
van overtuigd, beste vriend, dat ik
met u bijzonder nauwe betrekkingen
wens te onderhouden. Ik spreek de
wens uit, dat gij iedere opdracht zult
aanvaarden en ieder mandaat zult
accepteren, die u eens door het volk
zidlen worden toevertrouwd".
Daar kon Pompidou het voorlopig
mee doen.
„Zo God wil", kon hij een paar
maanden later eerst in Rome en daar
na in Genève zeggen, „ga ik een na
tionale toekomst tegemoet". Met an
dere woord: „Word ik president van
de republiek". Wat dat met of zonder
overleg met de generaal? Het is nau
welijks voorstelbaar, dat Pompidou
dat achter de rug van De Gaulle om
heeft gedaan. Pas later, misschien als
de generaal terug in Colombey zijn
gedenkschriften afmaakt, zal dat op
gehelderd worden. Het meest waar
schijnlijke is, dat Pompidou met zijn
fijne neus De Gaulle's nederlaag bij
het komende referendum heeft zien
aankomen, want uit de mei-dagen van
1968 wist hij, dat de generaal het re
ferendum niet uit zijn hoofd had ge
zet.
Tot het laatste ogenblik heeft hij
de generaal trouw gediend, misschien
soms wel tegen beter weten in. Net
als De Gaulle zelf heeft Pompidou
zich op het referendum van 27 april
van dit jaar verkeken. Voor De
Gaulle werd het fataal vanwege de
vertrouwenskwestie, die hij aan de
volksstemming had gekoppeld. Hij
moest aftreden, maar daardoor kwam
de weg voor Pompidou vrij.
Meer dan eens heeft het Franse
volk in zijn geschiedenis bewezen,
dat het een Jantje Sekuur is. Het
hart van de Fransman zit links, maar
de portefeuille rechts. Ook al was
Poher nog zo'n beminnelijk, eerlijk
en oprecht man, die met de democra
tie beter „frère et compagnon" was
dan Pompidou, hij bood in de ogen
van het Franse volk niet de garantie,
dat het eerst zonder De Gaulle en
later nog eens zonder Pompidou van
een leien dakje zou verlopen. De mei
gebeurtenissen hebben bij het volk
diepe wonden achtergelaten. De stu
denten liggen nog allesbehalve op
één oor. De betalingsbalans is nog
altijd onevenwichtig. Industrie en
landbouw krijgen het tegen de inter
nationale concurrentie uit de gemeen
schappelijke markt hard te verant
woorden.
De vakbonden zullen na de grote
vakantie zeker eisen stellen. Jacques
Duclos zal zich met zijn 21 proeent
van de eerste ronde zeker niet zomaar
gewonnen geven. In zijn verkiezings
campagne had Pompidou het grote
voordeel, dat hij kon zeggen: ik heb
een grote werkmeerderheid in het
parlement, die ik zo nodig kan aan
vullen met katholieke democraten en
zelfs met socialisten en die meerder
heid heeft Poher niet. Ook al gaf
Poher daaromtrent nog zulke opti
mistische en geruststellende verkla
ringen, dat hebben de Fransen niet
van hem willen aannemen. „Pompi
dou est la"! Dat laatste heeft het ge
daan en de balans naar Pompidou
doen overhellen.
In de afgelopen weken heb ik veel
geleerd, heeft Pompidou meermalen
gezegd. Misschien is dat wel zo. Ze
ker is, dat Pompidou start zonder het
prestige van de generaal. De gran
deur is er af. Maar met Pompidou is
het gaullisme gebleven. Wij vrezen,
dat de lommerd maar weinig voor
schot zal geven op het pand van de
toetreding van Engeland tot de ge
meenschappelijke markt, om ons
maar tot dat ene voorbeeld te be
perken.
Georges Pompidou is president van
de Franse republiek. Menselijkerwijs
gesproken voor de tijd van zeven
jaar.
LUCAS KLEYN
m
I He
'arms (AP) Nu ex-premier
Jtt» Pompidou, tot president van
''ijk is gekozen, zal de „Eerste
van het land de modieuze
Wereld van Parijs en een at-
'ter van vrolijkheid in het Eiysée
'Sen. Ofschoon Pompidou en zijn
,Se blonde vrouw, Claude, beiden
n in de 50 zijn, schijnen zij
Jeugtiigr optreden en jonge vrien-
JP prijs te stellen.
,j® stUl als eerste echtpaar van
zal wellicht lijken op die
torste jaren van wijlen John
"Wedy als bewoner van het
'l( Buis.
de Pompidou is de dochter
m onvermogende plattelands
nit het westen van Frankrijk.
1 anders had gekozen, had zij
dan twaalf jaar geleden een
Eerste Vrouw kunnen zijn, toen de
Westafrikaanse republiek Senegal on
afhankelijk werd van Frankrijk.
Voor de Tweede Wereldoorlog leer
de zij n.l. Leopold Senghor, de late
re president van Senegal kennen,
toen belden aan de Parijse universi
teit studeerden.
Hun vrienden dachten dat beiden
voornemens waren te trouwen, zodra
Senghor zijn studie zou hebben vol
tooid.
Het was Senghor, die een vriend
van hem, Georges Pompidou, aan
Claude voorstelde. Zij vormden eni
ge tjjd een onafscheidelijk trio tot
Georges en Claude verliefd op elkaar
werden.
Ondanks het verzet van beider fa
milies trouwden zij in 1935 met de
zegen van Senghor. Zij hebben een
zoon, Alain, die medicijnen studeert.
Toen Pompidou een bliksemcar
rière maakte en van leraar, directeur
van de RothschUd-bank en vervol
gens premier werd, stortte Claude
zich met verve en overgave in het
mondaine teven van Parijs.
Zij Het haar kleren maken bij een
van de voornaamste couturiers van
Frankrijk, verzamelde avant-garde-
schilderijen en vulde haar huis met
antieke meubelen.
Tot haar vriendenkring behoorden
verschillende leidende figuren uit
de artistieke en literaire wereld, on
der wie de schilder, Bernard Buffet,
en de romanschrijfster Franpoise Sa-
gan. Claude en haar man waren eni
ge tijd prominente figuren in het
Parijse nachtleven en onder de def
tige zomergasten van St. Tropez.
Maar kort nadat Georges premier
was geworden nam Yvonne, de
vronw van president De Gaulle,
Claude onopvallend terzijde en hield
haar voor, dat het raadzaam voor de
Pompidous zou zijn een meer terug
getrokken leven te leiden.
Bijna onmiddellijk verdween het
echtpaar uit het nachtleven.
Er zijn dit jaar enkele pogingen
gedaan om het echtpaar Pompidou
in verband te brengen met het ge
rechtelijk onderzoek aangaande de
moord op de lijfwacht van de pret-
lievende filmster Alain Delon, Stefan
Markovitsj, maar Pompidou heeft
deze pogingen verontwaardigd ge
brandmerkt als deel uitmakende van
een lastercampagne van politieke
tegenstanders.
(ADVERTENTIE)
VOOR UW
en
snellere service
Halen en brengen, wanneer
U wenst.
Breda Waalwijk
Wilhelminastr. 30 Grotestr. 323
01600-32950 04160-2757
(Van onze parlementaire redactie)
LEIDEN In Nederland wordt nog te weinig gedaan aan het voorkomen
van hartziekten, met name de hartkransslagaderziekten, de zogenaamde pnl
maire preventie. De aandacht is sterk geconcentreerd op het behandelen van
de patiënten en het voorkomen van nieuwe hartaanvallen, de zogenaamde
secundaire preventie. Als eerste stap in de richting van de primaire preven
tie zal binnenkort worden begonnen met het registreren van gegevens over
kransslagaderziekten, waaronder tevens plotselinge sterfgevallen. Die gege
vens zijn onmisbaar voor het uitstippelen van het beleid.
De staatssecretaris van Volksge
zondheid, dr. R. J. H. Kruisinga, kon
digde zaterdagmorgen dit epidemio
logisch onderzoek aan tijdens een
toespraak, die hij hield op het inter
nationale symposium over „de pre
ventie van hartziekten", in Leiden ge
organiseerd door de Nederlandse
Hartstichting, Hij zei, dat in een van
onze academische centra een medisch
team alle gevallen van hartkransslag
aderziekten in een gebied van 200.000
inwoners zal registreren, zowel plot
selinge sterfgevallen als patiënten die
(ADVERTENTIE)
:n_
LAGOS (Beuter) De federale
regering van Nigeria heeft de alge
meen commissaris Van het Interna
tionale Bode Kruis in Nigeria, dr.
August Lindt, zaterdag tot persona
non grata verklaard. Het Nigeriaanse
staatshoofd generaal Gowon eiste dat
dr. Lind onmiddellijk van zijn functie
wordt ontheven.
Volgens de autoriteiten in Lagos
raakte dr. Lindt de laatste tijd meer
en meer bij politieke kwesties van
Nigeria betrokken. Op het vliegveld
van Lagos zou hij onder meer tegen
de autoriteiten hebben gelogen om
naar Cononou in Dahomey te kunnen
vliegen, terwijl alle vluchten met
kleine vliegtuigen toen verboden
waren. Dr. Lindt zou bovendien geen
enkele druk hebben uitgeoefend op
de regering van Biafra om vluchten
met hulpgoederen overdag toe te
staan, waardoor smokkel van wapens
naar Biafra voorkomen had kunnen
worden.
Dr. Lindt, die in Moskou verblijft,
weigerde elk commentaar op de Ni
geriaanse maatregel. Lindt handelt
in de Russische hoofdstad zijn zaken
af als ambassadeur van Zwitserland
om zich daarna volledig aan zijn
functie b ijhet Rode Kruis te kunnen
wijden. Hij wordt dinsdag in Genève
verwacht.
Peter Stewart, correspondent van
de BBC in West-Afrika, is zaterdag
zonder opgaaf van redenen uit Nige
ria gezet. Hij was van mening dat de
tegen dr. Lindt en hem genomen
maatregel verklaard kan worden uit
het feit dat Nigeria de laatste tijd
geen enkele vooruitgang in de oorlog
met Biafra heeft geboekt. De autori
teiten in Lagos zoeken nu naar zon
debokken. aldus Stewart.
(Van een onzer verslaggevers)
VAALS/VOERENDAAL De
rijkspolitie te Vaals heeft zaterdag
morgen omstreeks 10.00 uur na een
korte achtervolging de 25-jarige H.
T. van O. uit Nijmegen en de 26-jari-
ge Hoensbroekemaar A. M. P. H. ge
arresteerd. Het tweetal, verpleegden
van de Mesdaginrichting te Gronin
gen, was donderdag 12 juni tijdens
een bezoek aan een warenhuis, ont
snapt. Van O. verbleef daar wegens
diefstal en geweldpleging, H. voor
diefstal en feitelijke aanranding.
Kort voor het tweetal in Vaals werd
aangehouden waren ze in Ubachs-
berg, waar een 12-jarig meisje werd
aangerand.
De twee mannen hadden tijdens
hun vlucht in Nijmegen een inbraak
gepleegd en een auto gestolen.
Dr. Kruisinga: „Er moet meer
aandacht aan geschonken worden."
thuis of in een ziekenhuis behandeld
worden.
Het onderzoek vindt plaats in het
kader van een internationale studie
van de wereldgezondheidsorganisatie.
In Nederland komt er nog bij een re
gistratie van de patiënten van de anti-
stollingsdiensten en een verdere ana
lyse van de sterftecijfers. Deze com
binatie van gegevens heeft men no
dig ter voorbereiding van het over
heidsbeleid inzake de afdelingen voor
verpleging van patiënten met hart
kransslagaderziekten en voor de se
cundaire preventie, „waarbij niet mag
warden vergeten, dat het uiteinde
lijke doel primaire preventie moet
Zijn".
tn de loop van zijn betoog zei de
staatssecretaris, dat het toenemen van
de sterfte door kransslagaderziekten
in Nederland hand in hand is gegaan
met de verstedelijking en met ver
andering van levenswijze van platte
lands- naar stadspatroon. Zelfs in de
kleine Nederlandse steden en in de
dorpen is er een toenemende sterfte
door deze ziekte, tenminste onder de
mannelijke bevolking. Pas sedert het
begin van de jaren zestig zijn wij ons
van deze toestand bewust geworden,
aldus dr. Kruisinga.
In de afgelopen paar jaar heeft een
onderzoek aan het licht gebracht, dat
deze ziekte ook in opmerkelijke mate
voorkomt onder mannelijke en vrou
welijke ambtenaren.
De sterfte tengevolge van hart- en
vaatziekten neemt sterk toe en deze
toeneming doet zich bij mannen reeds
voor op 35-jarige leeftijd. In Neder
land sterven momenteel jaarlijks
15.000 mannen en 9000 vrouwen aan
hartziekte, van wie 9000 mannen en
3500 vrouwen jonger dan 45 zijn.
(ADVERTENTIE)