es „de laatste maanden veel geleerd Pompidou start zonder het presiige van de generaal ladaiTie Pompidou: vrouw van de wereld weinig aandacht aan voorkomen van hartziekten go gold spur 'n geweldige sigaret :ze... ze zijn er weer! zetramen FABRIEK POHER EEj\ OPRECHTE DEMOCRAAT Bankier Schone lei Koel Fijne neus H. van Sm)intfjer Dr. Kruisinga: gmmak Ontvluchten uit asiel gegrepen Huwelijken^*** Huisdieren Diversen an u denkt AND ESSJE luishouding EN landige EERLIEDEN LICHTDRUKKEN FOTOCOPIEëN STENCILWERK er f Dr. Lindt persona non grata in Nigeria AMBTENAREN DE STEM VAN MAANDAG 16 JUNI 1969 nstaande man, wedim 53 jaar, zoekt serieu» lismaking met alleen- ïde vrouw van plm. zPif, Üci. Huwelijk niet ,n. In bezit van nieuwe Lng. Brieven onder na 3941. nest Afghaanse wiöa net stamboom, 8 plus 1 teef, Prins pro. straat 49, Oosterhout, ildenregelingen d.w.2. ?entratie der betalingen punt voor particulieren tenaren en zakendrijvendpn voorkoming van Q en (loon) beslag, Ver- enz. enz. Medewerking minig van Voorschot, en incieringsbanken alsmede hen die rich belasten met invordering van schuldn&L Landelijk adviesbureau Middenstand gevestigd 1960 Bussum, Koningin nalaan 18, tel. 02159-1690? Istofbesparing en oor heel uw kamer ium zonneschermen linium syding gevel- Tel. 01199-255 LEFOON 01140 - 3546 dsiof"-stofzuigers be- aamheden m.b.t. on- ntagewerkzaamheden ïdrijf, tegen een goed 3r jonge vrouwen bij- Gratis werkkleding. rekken u vrijblijvend en tonen: 15 straat 203, rtraat 1 helminastraat 6 Isrtraat 7 ormale werkuren da- tageatelier METER- 7, TERNEUZEN. ETON- EN /h H. VRIENS g over de Maas t werk of telefonisch si. 01600-46072 of met de uitvoering UIZEN doende ervaring be- ergen op Zoom. er no. 0-1646-467-572. (Van onze Parijse correspondent) I PARIJS Pompidou heeft het gewonnen. Poher heeft het ver loren. De een gaat naar het Ely- see, de ander keert terug naar rijn voorzittersstoel in de senaat. Met ere. Want onverschillig van het percentage, dat hij. Poher, bij de tweede ronde heeft behaald, zal liij in do geschiedenis van Frank rijk blijven voortleven als de kleine David, die de reus Goli- ath een reus onder de mensen, rei Nixon van De Gaulle ten val hoeft gebracht. Geen gerin ge verdienste. Slechts een paar mensen kenden hem in de eerste agen van april, want wie ging I er nog naar de senaat en wie las nog de verslagen van de eerste kamer? Nog geen maand later stond Poher's portret in alle kranten van de wereld. Tegen de grote Pompidou, met je zakenwereld en het geld van die zakenwereld achter zich. heeft Poher niet kunnen opbok sen. Zijn vijanden gooiden hem met het vuil van de straat. Vol de terminologie van de I communisten was hij, Poher, jaar keus cholera of pest. Zij hadden hem, met hun 21 procent hij de eerste ronde, bij de her- j| stemming aan de overwinning kunnen helpen als hij zijn ziel verkocht had aan hun wereld. Poher heeft dat geweigerd en Deen hand uitgestoken om van hen ook maar één enkele stem te bedelen. Volgens de terminologie van I extreme Gaullisten extremis ten spelen elkaar altijd de bal toe was Poher de moffen-kan- t en zo werd hij als voige- II ling van Robert Schuman, „père Se l'Europe", afgebeeld op affi- thes aan de muren van Parijs. Dan waren er ook nog de valse vrienden, die hem tijdens de eer ste ronde steunden, maar die hem bij de herstemming de dolk- j stoot in de rug gaven. Ook gij, Brutus, kan Poher gezegd heb- ben tot zijn vroegere partijge noot Duhamel. (Van onze correspondent) PARIJS Op 5 juli a.s. viert Georges Pompidou zijn 58ste verjaardag. Voor het eerst als president van de republiek. Ve len hadden, na De Gaulle, liever een ander op het Elysee ge zien, maar nu het Franse volk uitspraak heeft gedaan moet men zich bij het besluit van de meerderheid neerleggen. Met de hoop, dat Pompidou uit de nederlaag van de generaal veel geleerd heeft en dat hij het wat liberaler, democratische en minder autoritair zal doen dan zijn voorganger. In 1911 is Pompidou geboren in Montboudif, departement van de Can- tal. Grootvader was boer, grootmoe der verdiende er wat bij als naaister en verstelster. Georges' vader was leraar, had met een beurs gestudeerd en trouwde met Marie-Louise Cha- vagnac, die met kerstmis 1945 in de armen van haar zoon stierf. Vader en moeder waren beiden bij het onder wijs, zodat het in de lijn lag, dat Georges die weg zou volgen. De jon ge gymnasiast muntte uit in Grieks, had grote liefde voor de literatur en studeerde af aan de hogere Normaal school. Als leraar in Marseille leer de hij in Parijs Claude Cahour ken nen, eerste-jaarsstudente in de rech ten, dochter van een plattelandsarts. Claude is zijn vrouw geworden, thans eerste dame van Frankrijk. Van de tweede wereldoorlog heeft het jonge paar niet al te veel last gehad, want die was voor Frankrijk gauw afgelopen. In augustus 1939 werd Pompidou gemobiliseerd, maar al een jaar later was hij bij zijn vrouw terug. De rest van de oorlogs jaren leraarde hij aan het Parijse gymnasium Henri IV. Als De Gaulle bij de bevrijding met een grote men senmenigte achter zich over de Champs Elysees loopt, staat Pompi dou als kijker aan de kant. De gene raal zag hij voor de eerste maal in zijn leven. Hij zal hem nog vele ma len terugzien. (ADVERTENTIE) Wamt de generaal, die een paar scherpe ogen in zijn hoofd had, kon niet blind zijn voor de briljante kwa liteiten van de toen nog jonge leraar. Hij benoemt hem tot kabinetschef. Voorlopig nog een bescheiden positie. Lang blijft Pompidou niet op die post zitten, want De Gaulle krijgt zulke moeilijkheden met het parlement, dat de door hem gestichte volksbeweging, (Rassemblement du Peuple Frangais) het bij de algemene verkiezingen van 1951 niet houdt. De Gaulle trekt er de consequenties uit en gaat eenzaam terug naar zijn landgoed in Colom- bey-les-deux Eglises. Wat moet de werkloos geworden Pompidou gaan doen? Stempelen hoort er voor hem niet bij. Guy de Rothschild, algemeen directeur van de gelijknamige bamk, ziet wel wat in Pompidou en begint hem de we reld in te sturen, altijd een ideale lei ding voor hoger kader. Pompidou gaat zakenreizen maken naar Senegal, Guinea, Gabon, de Kongo en Kame roen. Terug van al die nieuwe bele venissen is hij rijp voor het directeur schap van de bank Rothschild in Pa rijs. Onderhand is het mei 1958 gewor den. De vierde republiek gaat ten on der door de staatsgreep van de rebel lerende generaals en kolonels in Al gerije. De vijfde republiek volgt de vierde op. De Gaulle wordt president. Uit het oog verloren heeft hij Pom pidou niet, want in de jaren, toen hij in Colombey memoires zat te schrij ven, droeg Pompidou het onmisbare archiefwerk en documentatiemate riaal aan en beheerde het geld, dat De Gaulle met zijn gedenkschriften verdiende, wat niet gering was. De Gaulle wilde wel van de Alge rijnse oorlog af, want hij was ver standig genoeg om in te zien, dat hij die oorlog nooit met militair geweld van de rebellen zou kunnen winnen. Van die zes jaar zijn verreweg de belangrijkste de maanden mei en juni 1968 geweest: de barricadegevechten en de daarop volgende algemene ver kiezingen. Pompidou zat als toerist in Afgha nistan, toen de eerste botsingen uit braken. De Gaulle was er nog, bezig in Parijs zijn koffers te pakken voor een staatsbezoek aan Roemenië. Met het voorspel van de mei-dagen heb ik gelukkig niets te maken gehad, kon Pompidou zeggen, want toen was ik er niet. Wat mij betreft kan ik met een schone lei beginnen. Hij zette de veiligheidsklep open om een ex plosie van de ketel te vermijden. Her opende de gesloten poorten van de Sorbonne en gearresteerde studenten liet hij iin vrijheid stellen. Hij zei te willen proberen de studerende jeugd te begrijpen en vooral de studenten, die naar zijn eigen woorden niet meer als makke schapen aan de voet van de katheder wilden luisteren naar wat hun hoogleraren hun be liefden te dicteren. Dat bracht in de studentenwereld wat opluchting. Er werd stoom af geblazen. Maar toen begonnen de massale bezettingen van fabrieken en de monsterbetogingen in Parijs achter de rode en zwarte vlaggen. Niet alleen in Parijs. Ook in Nantes, Rennes, Lyon, Straatsburg, Marseille, Toulouse. Gaan of niet gaan naar Roemenië, dat was de vraag voor De Gaulle. Blijven, zeiden sommige mi nisters, die zich zonder de generaal met man en muis zagen verdrinken. Gaan is niet verantwoord. Pak het vliegtuig maar, adviseerde Pompi dou. Tussen Parijs en Boekarest is het maar vier uur vliegen en het erg ste is al achter de rug. De Gaulle ging slapen en vertrok de volgende mor gen van Orly naar de Roemeense hoofdstad, van uur tot uur in con tact met Parijs. Insiders hoorde hem zeggen: „Mijn goude en oude land ken ik niet meer terug." Daar was wel reden voor, want terwijl de generaal weg was, ik heb veel risico genomen, zei hij later. Pa rijs was toen een heksenketel, op tochten, stakingen, tekort aan le vensmiddelen, zo goed als geen drup pel benzine en het regeringsgezag te grabbel. Het geschreeuw van „De Gaulle naar het archief" was niet van de lucht. Mitterrand kondigde in een persconferentie algemene en tegelijk presidents-verkiezingen aan, procla meerde zichzelf tot kandidaat voor het Elysee en wees Mendes-France als zijn toekomde eerste-minister aan. De enige, die in die dagen het hoofd koel en zijn zinnen bij elkaar hield was Pompidou. Een zeer voornaam ding hield hij voor ogen: tot iedere prijs moest worden voorkomen, dat het in Parijs een bloedbad werd. Dat heeft hij De Gaulle, die er andere op vattingen op na hield daar was hij militair voor goed voorgehouden: aan uw handen mag geen bloed kle ven. Het is waar, dat de politie, voor al de CRS, in de mei-dagen bruut is opgetreden, maar een massa-slacht partij is het nooit geworden. Met schier bovenmenselijk uithoudings- Van de generaal kreeg Pompidou op dracht om in het grootste geheim in Zwitserland met de rebellen van Al giers te onderhandelen. Dat lukte, wat uitliep op de vredesakkoorden van Evian. Uit erkentelijkheid be noemde De Gaulle Pompidou tot zijn eerste-minister. Een weigering hoor de er voor Pompidou niet bij. Na het referendum van april 1962 over de onafhankelijkheid van Algerije schoof Pompidou zijn stoel bij in hotel Ma- tignon, de zetel van de regering. De leraar was minister-president gewor den. En dat bleef hq zes jaar lang. vermogen onderhandelde Pompidou met de vakbonden en sloot met hen de akkoorden van Grenelle, die neer kwamen op gemiddeld vijftien pro eent loonsverhoging. Daar greeg hij de arbeiders weer mee aan het werk. In die moeilijke mei-dagen heeft Pompidou zijn prestige gevestigd, niet alleen bij de gaullisten, maar ook in het land. Voor alle gaullistische mi nisters, wier hoofd in mei op hol ge slagen was, bleef hij in Matignon het rustpunt. Hij heette in die dagen „Le pere tranquille du regime". Op gewonden ministers kwamen bij hem binnen, zij kregen van Pompidou geen enkele belofte, maar gingen op gelucht weg. „Pompidou est la". Pom pidou is er. En het land zei dat na Pas toen de zaak hoofdzakelijk door Pompidou gered was, ver scheen De Gaulle weer op het toneel. Zei voor radio en televisie, dat hij niet zou aftreden, dat hij de kamer ontbond en nieuwe verkiezingen zou uitschrijven, het werden paniekver- kiezingen, waar Pompidou de motor van was. De Gaulle zat aan heel wat anders te denken, aan zijn referen dum over afschaffing van de senaat en het instellen van gewestelijke ra den, dat de mei-gebeurtenissen hem door de neus hadden geboord. Dat Pompidou de verkiezingen glansrijk won en dat zijn, De Gaulles referen dum, voorlopig van de baan was, heeft de generaal Pompidou nooit vergeven. Hij zette hem als eerste- minister op straat toen de slag ge wonnen was. Pompidou hield de eer aan zichzelf en diende zijn ontslag in. „Waar gij u ook moge bevinden schreef De Gaulle terug wees er van overtuigd, beste vriend, dat ik met u bijzonder nauwe betrekkingen wens te onderhouden. Ik spreek de wens uit, dat gij iedere opdracht zult aanvaarden en ieder mandaat zult accepteren, die u eens door het volk zidlen worden toevertrouwd". Daar kon Pompidou het voorlopig mee doen. „Zo God wil", kon hij een paar maanden later eerst in Rome en daar na in Genève zeggen, „ga ik een na tionale toekomst tegemoet". Met an dere woord: „Word ik president van de republiek". Wat dat met of zonder overleg met de generaal? Het is nau welijks voorstelbaar, dat Pompidou dat achter de rug van De Gaulle om heeft gedaan. Pas later, misschien als de generaal terug in Colombey zijn gedenkschriften afmaakt, zal dat op gehelderd worden. Het meest waar schijnlijke is, dat Pompidou met zijn fijne neus De Gaulle's nederlaag bij het komende referendum heeft zien aankomen, want uit de mei-dagen van 1968 wist hij, dat de generaal het re ferendum niet uit zijn hoofd had ge zet. Tot het laatste ogenblik heeft hij de generaal trouw gediend, misschien soms wel tegen beter weten in. Net als De Gaulle zelf heeft Pompidou zich op het referendum van 27 april van dit jaar verkeken. Voor De Gaulle werd het fataal vanwege de vertrouwenskwestie, die hij aan de volksstemming had gekoppeld. Hij moest aftreden, maar daardoor kwam de weg voor Pompidou vrij. Meer dan eens heeft het Franse volk in zijn geschiedenis bewezen, dat het een Jantje Sekuur is. Het hart van de Fransman zit links, maar de portefeuille rechts. Ook al was Poher nog zo'n beminnelijk, eerlijk en oprecht man, die met de democra tie beter „frère et compagnon" was dan Pompidou, hij bood in de ogen van het Franse volk niet de garantie, dat het eerst zonder De Gaulle en later nog eens zonder Pompidou van een leien dakje zou verlopen. De mei gebeurtenissen hebben bij het volk diepe wonden achtergelaten. De stu denten liggen nog allesbehalve op één oor. De betalingsbalans is nog altijd onevenwichtig. Industrie en landbouw krijgen het tegen de inter nationale concurrentie uit de gemeen schappelijke markt hard te verant woorden. De vakbonden zullen na de grote vakantie zeker eisen stellen. Jacques Duclos zal zich met zijn 21 proeent van de eerste ronde zeker niet zomaar gewonnen geven. In zijn verkiezings campagne had Pompidou het grote voordeel, dat hij kon zeggen: ik heb een grote werkmeerderheid in het parlement, die ik zo nodig kan aan vullen met katholieke democraten en zelfs met socialisten en die meerder heid heeft Poher niet. Ook al gaf Poher daaromtrent nog zulke opti mistische en geruststellende verkla ringen, dat hebben de Fransen niet van hem willen aannemen. „Pompi dou est la"! Dat laatste heeft het ge daan en de balans naar Pompidou doen overhellen. In de afgelopen weken heb ik veel geleerd, heeft Pompidou meermalen gezegd. Misschien is dat wel zo. Ze ker is, dat Pompidou start zonder het prestige van de generaal. De gran deur is er af. Maar met Pompidou is het gaullisme gebleven. Wij vrezen, dat de lommerd maar weinig voor schot zal geven op het pand van de toetreding van Engeland tot de ge meenschappelijke markt, om ons maar tot dat ene voorbeeld te be perken. Georges Pompidou is president van de Franse republiek. Menselijkerwijs gesproken voor de tijd van zeven jaar. LUCAS KLEYN m I He 'arms (AP) Nu ex-premier Jtt» Pompidou, tot president van ''ijk is gekozen, zal de „Eerste van het land de modieuze Wereld van Parijs en een at- 'ter van vrolijkheid in het Eiysée 'Sen. Ofschoon Pompidou en zijn ,Se blonde vrouw, Claude, beiden n in de 50 zijn, schijnen zij Jeugtiigr optreden en jonge vrien- JP prijs te stellen. ,j® stUl als eerste echtpaar van zal wellicht lijken op die torste jaren van wijlen John "Wedy als bewoner van het 'l( Buis. de Pompidou is de dochter m onvermogende plattelands nit het westen van Frankrijk. 1 anders had gekozen, had zij dan twaalf jaar geleden een Eerste Vrouw kunnen zijn, toen de Westafrikaanse republiek Senegal on afhankelijk werd van Frankrijk. Voor de Tweede Wereldoorlog leer de zij n.l. Leopold Senghor, de late re president van Senegal kennen, toen belden aan de Parijse universi teit studeerden. Hun vrienden dachten dat beiden voornemens waren te trouwen, zodra Senghor zijn studie zou hebben vol tooid. Het was Senghor, die een vriend van hem, Georges Pompidou, aan Claude voorstelde. Zij vormden eni ge tjjd een onafscheidelijk trio tot Georges en Claude verliefd op elkaar werden. Ondanks het verzet van beider fa milies trouwden zij in 1935 met de zegen van Senghor. Zij hebben een zoon, Alain, die medicijnen studeert. Toen Pompidou een bliksemcar rière maakte en van leraar, directeur van de RothschUd-bank en vervol gens premier werd, stortte Claude zich met verve en overgave in het mondaine teven van Parijs. Zij Het haar kleren maken bij een van de voornaamste couturiers van Frankrijk, verzamelde avant-garde- schilderijen en vulde haar huis met antieke meubelen. Tot haar vriendenkring behoorden verschillende leidende figuren uit de artistieke en literaire wereld, on der wie de schilder, Bernard Buffet, en de romanschrijfster Franpoise Sa- gan. Claude en haar man waren eni ge tijd prominente figuren in het Parijse nachtleven en onder de def tige zomergasten van St. Tropez. Maar kort nadat Georges premier was geworden nam Yvonne, de vronw van president De Gaulle, Claude onopvallend terzijde en hield haar voor, dat het raadzaam voor de Pompidous zou zijn een meer terug getrokken leven te leiden. Bijna onmiddellijk verdween het echtpaar uit het nachtleven. Er zijn dit jaar enkele pogingen gedaan om het echtpaar Pompidou in verband te brengen met het ge rechtelijk onderzoek aangaande de moord op de lijfwacht van de pret- lievende filmster Alain Delon, Stefan Markovitsj, maar Pompidou heeft deze pogingen verontwaardigd ge brandmerkt als deel uitmakende van een lastercampagne van politieke tegenstanders. (ADVERTENTIE) VOOR UW en snellere service Halen en brengen, wanneer U wenst. Breda Waalwijk Wilhelminastr. 30 Grotestr. 323 01600-32950 04160-2757 (Van onze parlementaire redactie) LEIDEN In Nederland wordt nog te weinig gedaan aan het voorkomen van hartziekten, met name de hartkransslagaderziekten, de zogenaamde pnl maire preventie. De aandacht is sterk geconcentreerd op het behandelen van de patiënten en het voorkomen van nieuwe hartaanvallen, de zogenaamde secundaire preventie. Als eerste stap in de richting van de primaire preven tie zal binnenkort worden begonnen met het registreren van gegevens over kransslagaderziekten, waaronder tevens plotselinge sterfgevallen. Die gege vens zijn onmisbaar voor het uitstippelen van het beleid. De staatssecretaris van Volksge zondheid, dr. R. J. H. Kruisinga, kon digde zaterdagmorgen dit epidemio logisch onderzoek aan tijdens een toespraak, die hij hield op het inter nationale symposium over „de pre ventie van hartziekten", in Leiden ge organiseerd door de Nederlandse Hartstichting, Hij zei, dat in een van onze academische centra een medisch team alle gevallen van hartkransslag aderziekten in een gebied van 200.000 inwoners zal registreren, zowel plot selinge sterfgevallen als patiënten die (ADVERTENTIE) :n_ LAGOS (Beuter) De federale regering van Nigeria heeft de alge meen commissaris Van het Interna tionale Bode Kruis in Nigeria, dr. August Lindt, zaterdag tot persona non grata verklaard. Het Nigeriaanse staatshoofd generaal Gowon eiste dat dr. Lind onmiddellijk van zijn functie wordt ontheven. Volgens de autoriteiten in Lagos raakte dr. Lindt de laatste tijd meer en meer bij politieke kwesties van Nigeria betrokken. Op het vliegveld van Lagos zou hij onder meer tegen de autoriteiten hebben gelogen om naar Cononou in Dahomey te kunnen vliegen, terwijl alle vluchten met kleine vliegtuigen toen verboden waren. Dr. Lindt zou bovendien geen enkele druk hebben uitgeoefend op de regering van Biafra om vluchten met hulpgoederen overdag toe te staan, waardoor smokkel van wapens naar Biafra voorkomen had kunnen worden. Dr. Lindt, die in Moskou verblijft, weigerde elk commentaar op de Ni geriaanse maatregel. Lindt handelt in de Russische hoofdstad zijn zaken af als ambassadeur van Zwitserland om zich daarna volledig aan zijn functie b ijhet Rode Kruis te kunnen wijden. Hij wordt dinsdag in Genève verwacht. Peter Stewart, correspondent van de BBC in West-Afrika, is zaterdag zonder opgaaf van redenen uit Nige ria gezet. Hij was van mening dat de tegen dr. Lindt en hem genomen maatregel verklaard kan worden uit het feit dat Nigeria de laatste tijd geen enkele vooruitgang in de oorlog met Biafra heeft geboekt. De autori teiten in Lagos zoeken nu naar zon debokken. aldus Stewart. (Van een onzer verslaggevers) VAALS/VOERENDAAL De rijkspolitie te Vaals heeft zaterdag morgen omstreeks 10.00 uur na een korte achtervolging de 25-jarige H. T. van O. uit Nijmegen en de 26-jari- ge Hoensbroekemaar A. M. P. H. ge arresteerd. Het tweetal, verpleegden van de Mesdaginrichting te Gronin gen, was donderdag 12 juni tijdens een bezoek aan een warenhuis, ont snapt. Van O. verbleef daar wegens diefstal en geweldpleging, H. voor diefstal en feitelijke aanranding. Kort voor het tweetal in Vaals werd aangehouden waren ze in Ubachs- berg, waar een 12-jarig meisje werd aangerand. De twee mannen hadden tijdens hun vlucht in Nijmegen een inbraak gepleegd en een auto gestolen. Dr. Kruisinga: „Er moet meer aandacht aan geschonken worden." thuis of in een ziekenhuis behandeld worden. Het onderzoek vindt plaats in het kader van een internationale studie van de wereldgezondheidsorganisatie. In Nederland komt er nog bij een re gistratie van de patiënten van de anti- stollingsdiensten en een verdere ana lyse van de sterftecijfers. Deze com binatie van gegevens heeft men no dig ter voorbereiding van het over heidsbeleid inzake de afdelingen voor verpleging van patiënten met hart kransslagaderziekten en voor de se cundaire preventie, „waarbij niet mag warden vergeten, dat het uiteinde lijke doel primaire preventie moet Zijn". tn de loop van zijn betoog zei de staatssecretaris, dat het toenemen van de sterfte door kransslagaderziekten in Nederland hand in hand is gegaan met de verstedelijking en met ver andering van levenswijze van platte lands- naar stadspatroon. Zelfs in de kleine Nederlandse steden en in de dorpen is er een toenemende sterfte door deze ziekte, tenminste onder de mannelijke bevolking. Pas sedert het begin van de jaren zestig zijn wij ons van deze toestand bewust geworden, aldus dr. Kruisinga. In de afgelopen paar jaar heeft een onderzoek aan het licht gebracht, dat deze ziekte ook in opmerkelijke mate voorkomt onder mannelijke en vrou welijke ambtenaren. De sterfte tengevolge van hart- en vaatziekten neemt sterk toe en deze toeneming doet zich bij mannen reeds voor op 35-jarige leeftijd. In Neder land sterven momenteel jaarlijks 15.000 mannen en 9000 vrouwen aan hartziekte, van wie 9000 mannen en 3500 vrouwen jonger dan 45 zijn. (ADVERTENTIE)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 5