Spontane reactie van inwoners Breda op initiatief van Creatie ECHTSCHEIDING OP EEN LIJN MET PORNOGRAFIE «r w MORGEN EERSTE RONDE PRESIDENTSVERKIEZINGEN Franse communisten zitten op de wip BOEK OP 7 JUNI VERKRIJGBAAR Osservatore Romano ipsa LUIE STOEL NAMEN CITY EIGEN BEHEER „Oorlog" Cohn-Bendit heeft filmplannen I ïet is onget wijfeld zo, dat de huidige stadsarchitecten over 25 jaar all dc grote misdadigers van deze eeuw zullen worden aangewezen. Een bladzijde uit het boek dat de inwoners van Breda over hun stad maakten. (Van een onzer verslaggeefsters) BREDA „Ik zou willen dat Breda er heel anders uitzag. Ten eerste zou ik willen dat het veel kleiner was. Ook zou ik wil len dat er geen flats waren. Een flat is zo akelig om in te wonen. Zo dicht op elkaar. In een ge woon huis kun je nog eens iets roepen. Maar als je dat in een flat doet, komen er een heleboel boze mensen uit de deur die zeg gen: Maak toch niet zo'n her- Een fragment uit „Het Breda Boek" dat begin juni zal verschij nen. Een uniek boek, want het werd geschreven door ongeveer vijfhonderd Bredanaars, jong en oud, uit aile lagen van de bevol king. Bewoners laten praten over hun stad, in positieve of negatieve zin, dat was de opzet van de Bre dase actiegroep Creatie, toen zij enkele maanden geleden het ini tiatief nam voor dit experiment. Het was een gokje. Maar het is tot nu toe goed uitgevallen- De belangstelling overtrof alle verwachtingen. kwamen on geveer vijfhonderd inzendingen binnen. Inzendingen waarin Bre danaars hun zegje doen over wat er iu hun stad leeft: hoe Breda ei genlijk zou moeten zijn, over hippe toestanden, carnaval, de burge meester, De Stem. de steenwoes tijn Hoge Vucht. waarin ailes staat. Er was ook een praktische reden, die tot deze me thode leidde: het moest een Breda- Boek worden en er zouden zoveel mogelijk Bredanaars een kans in moeten krijgen. De namen van alle mensen die iets ingezonden hebben zullen als medewerkers worden vermeld. De grafische vormgeving van het boek is van Vincent van Oosterhout. Het grootste deel van de illustra ties van fotograaf Gerard Spek man. Het boek wil een beeld geven van Breda zoals het nu is en zoals het zou kunnen (zijn en) worden. Een beeld in tekst en (even) veelzeg gende foto's. danaar geeft een impressie van enkele pagina's over dit feno meen. Niet aHe Bredanaars heb ben dezelfde mening. Dat bleek tijdens de straatinterviews, die zes Creatiemensen op enkele zater dagmiddagen gemaakt hebben. Een kreet hieruit: „D'r zijn dus ten toonstellingen en daarna gaan zij naar boven en als je daar blijft, dan word je gechanteerd". Een ander straatinterview-onder werp: de politie- „Wat moet ik er van zeggen van die Bredase poli tie; 2 paarden en een paardekop bij wijze van spreken Die vind ik geweldig. Ais je hulp nodig hebt z(jn ze geweldig Zijkers Zijn goeie mannen als je Ze ntaar niets in de weg legt Een groot deel van die inzendin gen kon in de ingezonden vorm niet gebruikt worden. Er werd ijverig geknipt en geplakt door de redactie bestaande uit de Creatie- mensen Cox Oudejans-Van Eijsden Mieke Vossenaar, Frans van Dijk, Rob v-d. Calseijde en Jo Bertram. Een hele klus. Van sommige ver halen zijn slechts essentiële ali nea's overgebleven, van enkele slechts één zin, maar wel een, Hieronder enkele citaten. Bre dase kinderen over de taak van de burgemeester: Een burgemeester slaapt bij zijn moeder Als de burgemeester gegeten heeft gaat hij papiertjes ophalen en die gooit hij dan in de vuilnisauto Ik heb de burge meester een keer gezien- Met plech tigheden heeft hij een ketting aan, maar anders is hij een gewoon mens. En soms ligt hij in een luie stoel, maar als er iemand komt, dan zit hij weer gauw achter zijn boeken, en is heel druk bezig. Maar zo gauw ze weg zijn zit hij weer in de luie stoel Burgemeester ir. W. Merkx ver telt te een uitvoerig interview wat hü werkelijk de hele dag doet. Hij geeft zijn visie op de ontwikke ling van „zijn stad". Maar hij ver telt daarnaast wat hij denkt over b-v. de pil, de fusie NAC-Baromie, annexatie, De Stem, minirokken („daar til ik niet zo zwaar aan"), het gezag, Provadya?, inspraak, autoritedteiwerering („Daar ben ik niet op gesteld. Ik wil wej dat men zich netjes gedraagt tegen over een autoriteit"), drugs, en De Trapkes. Aan dat Vestzaktheater De Trap kes wordt nog meer aandacht be steed in het boek. Eein jonge Bre- Tijdens de straatinterviews wer den de mensen om hun mening ge vraagd over ongeveer 25 onderwer pen. De aardigste (zowel positief als negatief) antwoorden kwamen op De Koepel, De politie, De Trap kes, K.M.A. en de fusie NAC-Ba- ronie. Over koe het was in Breda komen vooral oudere Bredanaars aan het woord, onder wie een vrouw die dertig jaar wel en wee op schrift stelde; een 85-jarige vrouw die nog h©t begin van de restauratie van de grote toren van zeer nabij meemaakte, omdat ze in de schaduw van die grote kerk opgroeide; een dichterlijke ont boezeming over jeugdliefde in de Baroraiestad; een non die vertelt over het kloosterleven. Maar ook de jonge dichter Wim Huijskens, ouid-Bredanaar nu wonend in Am sterdam, kijkt terug- Er wordt ook geklaagd, maar niet zoveel als men eigenlijk zou verwachten. Zelfs de „steenwoes tijn Hoge Vucht" blijkt in de ogen van de bewoners, die hieraan een inzending wijdden, in de praktijk toch best mee te vallen. Een zeer positief element is een in het boek opgenomen geheel nieuw plan voor de Bredase binnenstad, waarin de Bredase city door ringen wordt verdeeld. Aan deze ringen zouden dan de belangrijke stedelijke ge bouwen gegroepeerd moeten wor den. „In lekenogen een goed plan", zegt Jo Bertram, een van de redac tieleden. Er wordt ook al vooruitgekeken, en weer teruggekeken. Vanuit 1989 iin een uittreksel van de notulen van de raadsvergadering die in het nieuwe stadhuis is gehouden, en waarin o.a. de sanering van de wijken Hoge Vucht en IJpelaar (met name het krottenprob leem in de Hoge Vucht) aan de orde kwa men. En Breda nu? Daarover vertel len om. twee middelbare scholie ren (jongen en meisje). Over hippe toestanden (een der onderwerpen) is weinig binnenge komen, zo vertelt de redactie. Jo Bertram: „Alleen cliché-dingetjes die ze in kranten lezen, maar die hier niet te vinden zijn". Ook het plan de mensen over Breda te laten schrijven aan de hand van foto's, die in folders werden verspreid is niet z°'n suc" ces geworden „We kregen verha len die met Breda niets te maken hadden. En we hebben in het boek alleen de dingen opgenomen die een hoog Breda-gehalte hebben". Het boek over, door en voor Bre da, zal zaterdag 7 juni voor het eerst verkocht worden. Daarna is het in de maand juni zaterdags verkrijgbaar op de Havermarkt en de Grote Markt en verder iedere dag in de Bredase boekhandels- Het boek wordt door Creatie in eigen beheer uitgegeven om de prijs zo laag mogelijk te houden. Verwacht wordt dat deze onge veer f 5,90 zal bedragen. Het boek wordt officieel gepresenteerd op de avond van 7 juni, wanneer in cul tureel centrum De Beijerd de gro te Creatie-tentoonstelling geopend wordt. ROME Een wetsontwerp, waardoor echtscheiding in Italië mogelijk ge maakt zou worden, is na veel moeilijkheden toch doorgedrongen tot het parlement. Tijdens de stemming waren alle christen-democraten, neo-facisten en monarchisten ervoor om het debat uit te stellen, omdat het ontwerp in strijd met de grondwet zou zijn. Hoewel er al jarenlang verscheidene pogingen gedaan zijn om de echtschei ding in het parlement ter sprake te brengen, zal dit nu pas voor de eerste maal in 117 jaar tijd plaatsvinden. Tegen het wetsontwerp, opgesteld door een socialist en een liberaal, hebben de katholieke partij en de rechts georiënteerde groeperingen zich al uitgesproken. De christen democraat Aradraotti heeft gezegd diat hij erop toe zal zien dat alle 260 leden van zijn partij in lange redevoeringen het wetsontwerp zul len aanvallen. De stemming, waarmee werd be slist dat echtscheiding op d'e agenda kwam te staan, was een van de zeldzame en misschien unieke ge vallen waarin alle niet-confessionele partijen voor een sociale hervorming stemden. Het strekt de socialisten en republikeinen tot eer dat zij, als leiders van de door christen-demo craten beheerste coalitie, zich aan hun grondbeginselen hielden en niet zijn gezwicht voor dreigementen van de katholieken, dat er represaille maatregelen genomen zouden wor den. De „Osservatore Romano" sugge reerde al dat het invoeren van echt scheiding in Italië gelijk staat aan het aanmoedigen van pornografie- In (wat wordt genoemd) „het meest huichelachtige artikel sinds de serie artikelen, waarin verkondigd werd dat de gehele katholieke wereld ach ter de paus stond inzake zijn verbod op de pU", zegt het dat de partijen, die tegen de christen-democraten gestemd hebben „een religieuze oor logverklaard hebben. Pornografie otmdermijnt volgens het blad „het ge drag van fundamenteel gezonde men sen. Echtscheiding zal, in een der gelijk verband, een nieuw desintegre rend element invoeren. Binnen een paar uur nadat het parlement besloten had echtschei ding ter sprake te brengen, waren de muren van Rome volgeplakt met aanplakbiljetten waarop de laagste vorm van demagogie te lezen stond. „Attentie, vrouwen van Italië", stond er „als die echtscheidingswet van kracht wordt, zal uw echtge noot, als hij zijn hart zou verliezen aan een meisje jonger dan u, u kun nen verlaten, afzonderlijk gaan le ven en na vijf jaar, of u het leuk vindij of niet, trouwen. Niemand heeft u dat ooit verteld, of wel soms?" (Copyright De Stem/The Guardian) FRANKFURT (AP) De Duitse studentenleider Daniël Cohn-Bendit is gisteren naar Rome vertrokken waar hij met de Franse regisseur Jean-Luc Godard besprekingen gaat voeren over een te maken film. Hij knoopt er een vakantie van twee we ken in Italië aan vast. „Rode Danny", die in Parijs heeft gestudeerd waar hij heeft deelgeno men aan de studentenopstand van verleden jaar, mag Frankrijk niet meer binnenkomen. Daarna is hij als demonstrant actief geweest in zijn eigen land. In maart is Cohn-Bendit ook in Rome geweest om daar te onderhan- len over bepaalde filmrechten. VOOR VMF-STORK/WERKSPOOR wordt het lopende jaar moeilijk. Re kening moet worden gehouden met een verlaging van het dividend. Niet wordt verwacht dat er verlies zal worden geleden, aldus bleek in de jaarvergadering. (ADVERTENTIE) a a m De weersvooruitzichten voor het weekeinde passen, zoals het er giste ren uit zag, helemaal in de rouw- sfeer rond een verloren cupfinale, en daarmee houd ik het, wat dat be treft, maar voor gezegd. Geen weer voor 'n uitje of een gezellige demonstratie bijvoorbeeld. Dat was het wel deze week in De venter, waar 600 vrouwen van de Nederlandse Vrouwenbeweging duch tig hebben betoogd. Ze demonstreer den om precies te zijn tégen de slui ting van de fabrieken van Thomas sen en Drijver/Vèrblifa, vóór het vertrek van de Amerikanen uit Viet nam, tégen de BTW, tégen de prijs verhogingen, vóór loonsverhoging en vóór hogere pensioenen. Een typische grote schoonmaakt sfeer daar in Deventer. Voor een rechtgeaard Amsterdam mer natuurlijk een zaak om te hui len. Daar zaten wel zes demonstraties in In de categorie langste woord grappen zijn vooral de Duitsers erg sterk. Wat zegt u hiervan: Einineinem- untererdischenkastchenversteckten- schlechtausdemkopflernendenschau- spielervorsagender. Da's een souffleur. Minister Bakker van verkeer en waterstaat bracht deze week een be zoek aan Bergen op Zoom. Prof. dr. Jan de Quay oud-minister-presi dent en oud-commissaris-van-de- koningin-in-Noord-Brabant en thans o.a. professioneel commissariaten- bundelaar begroette de bewinds man aldaar in zijn functie van voor zitter van de afdeling Noord-Brabant van het Benelux-comité. (Die functie bestaat.) De Quay noemde Bakker op een gegeven moment: „Minister van Overzeesche gebiedsdelen." Ant woord van een der aanwezigen: „Van Zeeuwsch-Vlaanderen zeker!" (Onderweg in het vliegtuig naar huis toe) Joseph: Jammer dat ze bij de Verklaring van de Rechten van de Mens de landingsrechten vergeten zijn. Piet: Zeg dat wel, dan hadden we deze week fijn thuis kunnen blij ven en de cupfinale kunnen zien. Nixon, na afloop van het Neder landse bezoek, tot zijn secretaris: Zeg, Hollanders zijn toch geen ne gers? Waarom willen ze dan ook burgerrechten? Secretaris: U hebt die kleine Hollander niet goed ver staan. Ze willen landingsrechten. Nixon: Is dat alles? Dan had ik niet zo vriendelijk hoeven doen. Als Cruyff Latijn kende, dan had den deze woorden van hem kunnen zijn: Milan culpa, Milan culpa, Milan maxima culpa. Blij dat ik geen Fransman ben, an ders had ik me zondag nog verplicht gevoeld te gaan stemmen. De zaak is daar overigens Wel duidelijk: of Pompidou öf Poher wordt Du-clos! 't Is een pijnlijke tijd, vrienden. CuraQ-au! Gegroet en au revoir MERIJN (Van onze Parijse correspondent) PARIJS Morgen is het de dag tan de eerste ronde van de presi dentsverkiezingen in Frankrijk. Wie die dag van de zeven kandidaten plus 1 haalt is gekozen. Gebeurt dat niet, dan moet over twee weken, 1™'. een herstemming worden ge- 7. en tussen de twee kandidaten haald mecs'e stemmen hebben ge- mvür "Re tweede ronde, of herstem- S geldt niet meer de volstrekte meerderheid van 50 plus 1. an is hij gekozen, die het in aan wint o.men van 2Ün tegenstander u ïou het maar één enke stem schelen. er een wonder gebeurt, zal da? ?even kandidaten het zon VnL fruhet R'ysée halen, ver p„L Remming blijven dan o- (hathnS j1 (Gaullist> en Poher man). democraat en centrum- p°ber is nog altijd favoriet. tenabLvfJ'an de zeven kandida- feit PoinPid°"- HÜ Is bister z,es 'laar eerste mi- eest en heeft dus een goe de leerschool gehad. Die had hij trouwens al, want hij was na zijn le raarschap directeur geweest bij de bank Rothschild. In de mei-dagen van 1968 hing zijn politieke leven aan een zijden draad, maar hij redde het door lang, bijna onmenselijk lang te onderhandelen met de vakbonden over een niet on aanzienlijke loonsverhoging van ge middeld 15 procent om een einde te maken aan de ruineremde algemene staking van vier weken. - De vlak daarop volgende algemene verkiezingen leverden een overwel digende Gaullistische meerderheid in de volksvertegenwoordiging op. Het werden, na de barricade-ge- vechten, paniek-verkiezingen. De Gaulle kon tevreden zijn. Maar dat was hij niet. Hij misgunde Pompidou zijn verkiezings-overwinning en wil de zelf een referendum-overwinning. Hoe dat op 27 april j.l. uitpakte weet men. De Gaulle verloor zijn specula, tie, trad af en ging met vakantie naar Ierland. Pompidou stelde zich voor als zijn opvolger. Met het nadeel dat het Franse volk schoon schip wilde ma ken. De Gaulle weg en dus ook het Gaullisme weg. Pompidou begreep dat nadeel aanstonds en diende zich niet meer aan als puur Gaullist maar als humanist, als liberaal, als demo craat. Die plotselinge bekering heeft hem tot dusver niet meer opgeleverd dan 40 procent. Dat hij zondag veel meer zal halen is niet waarschijnlijk. Zijn grote concurrent is Poher, die als voorzitter van de senaat tijdens het referendum een der grootste te genstanders was van De Gaulle. Een maand geleden was hij een on bekende. Diezelfde Poher, grondwet telijk De Gaulle's opvolger gewor den, is thans overal bekend, ook ver buiten Frankrijk. Hij is een bescheiden man, al te be scheiden. Zeker tegenover de agres sieve Pompidou, die onvermoeibaar met spreekbeurten heel Frankrijk heeft afgereisd. Poher bleef thuis on kwam alleen maar voor radio en te levisie. Hij begon zijn verkiezings campagne met 35 procent, maar daalde geleidelijk tot 31 procent. Wat zijn vrienden ongerust heeft gemaakt over zijn kansen tegen Pompidou bij de tweede ronde op 15 juni. De derde kandidaat is Jacques Du- clos, een communist van de oude stempel. Hij heeft het in vele spreek beurten, ook voor radio en televisie, niet slecht gedaan. Hij ziet er rus tig uit, spreekt vlot uit zijn hoofd en maakt alles behalve de indruk van een koppensneller zoals De Gaulle hem heeft afgeschilderd. Ook al is men het volstrekt met hem oneens (Praag!) toch kijkt en luistert men graag naar hem. Met eenvoudi ge voorbeelden weet hij te boeien. De arbeider die na-ar hem luistert, krijgt noodt de indruk: dat gaat ver boven mijn pet. Dat is niet het geval met de vier de kandidaat. Gaston Defferre de socialistische burgemeester van Mar seille, in zijn campagne gesteund door Mendes-France, een der knap ste economen van Frankrijk. Tussen de logica van Defferre en Mendes is geen speld te krijgen, maar zijn be togen zijn ofschoon volkomen juist te academisch. Gooi al die cijfers van de OECD en van de gemeen schappelijke markt maar in mijn pet, zeggen de arbeiders die veel liever luisteren naar de simpele Duclos. Duclos haalt er voor de televisie een man bij uit het overzeese ge biedsdeel La Réunion, die vertelt hoe daar door meneer Debre, minis ter van buitenlandse zaken geknoeid en bedrogen wordt bij verkiezingen. Duclos zegt dat de looien stukken om hoog moeten, dat de werkdag moet worden verkort omdat mannen en vrouwen 's morgens al moe beginnen en 's avonds door de lange transpor ten nog vermoeider thuis komen. D-at de mannen op 60 en de vrouwen op 55 moeten worden gepensioneerd. Terwijl hij dat zei kondigde een A- merikaanse onderneming de vier dagen-werkweek af. Dat gaat er in als een zacht ge kookt eitje. De eieren van Deferre en Mendes zijn te hard. Mendes-Fran ce heeft gezegd dat iedere volgende regering, of het een regering wordt van Pompidou of van Poher of var Deferre, volmachten zal moeten vragen om harde, zeer impopulai re maatregelen te nemen voor Frank, rijks herstel. Welke kiezer hoort dat graag? Geef mij maar Duclos, zeggen de arbeiders. Verder heeft Duclos het voordeel dat zijn hele partij achter hem staat, ook met een eigen dag blad, de „Humanité". Deferre heeft het grote nadeel da zijn eigen partij, die in Parijs geen dagblad heeft, hem praktisch ge sproken in de steek heeft gelaten. De socialistische partij, de oude SFIO, is in deze verkiezingscampag ne nergens te vinden. Guy Mollet, de secretaris, heeft voor Defferre geen voet verzet. Dat verklaart het betrekkelijk grote percentage van Duclos (17) en het zeer lage van Def ferre (7). Duclos kon zeggen: misschien wordt ik zondag wel tweede. Defferre was yan de aanvang af kans loos, maar dan ook volstrekt kans loos. Voor hem is het bijzonder pijn lijk dat de socialisten het hebben moeten afleggen tegen de commu nisten, terwijl op het tegendeel gere kend was. Over de andere drie kandidaten kan men kort zijn. Zij spelen bij de eerste ronde hoegenaamd geen rol. Zij halen samen 5 procent. Mogelijk komt er vlak voor zondag nog een laatste proefstemming met iets andere percentages dan boven genoemde. Maar dat verandert wei nig aan wat er de volgende twee we ken gaat gebeuren. Bij de tweede ronde op 15 juni, gaan alle stemmen van Defferre over op Poher. Dat wordt dus een percen- DUCLOS van 38 (31 plus 7). Te weinig voor Poher om het van Pompidou te winnen. Met hun 17 procent kunnen de com munisten de doorslag geven. En dan wordt het een percentage van 55 (31 plus 7 plus 17) en is Poher gekozen. Bij de stemming zitten de commu nisten op de wip. Stemmen zij voor Poher, dan is Pompidou verslagen. Onthouden zij zich massaal van stem ming, dan wordt Pompidou presi dent van de republiek. Voor de communisten zijn Pompi dou en Poher Siamese tweelingen. Lood om oud ijzer, „pest of cholera". Toch zullen zij moeten kiezen, want wegblijven van de stembus is ook kiezen. Nog meer dan op Alain Po her zijn de komende twee weken al ler ogen gericht op Jacques Duclos. Precies wat de gewezen bakkers knecht altijd heeft gewild. Als iemand hem in de kaart heeft gespeeld, dan is het wel de generaal in Ierland.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 7