Het mysterie
BOB DYLAN
blijft bestaan
DE KINDEREN VAN
MAO'S REVOLUTIE
Jeugd later sociaal onafhankelijk
Geen nieuws uit eigen land
BRUSSELSE PROFESSOR IN C.R.M.-RAPP0RT
Ellecom
kreatief
Provadya
in Breda
Eindfeest
M.E.
van
Door
mkwereldzijn I
Isn in alle delen
oog voor de
belegging.
nimale inleg?
daar u kunt
u per maand, dan
wartaal
f250,-en per
disch gekeurd
ïnzij u ouder bent
l van het
:nsverzekering*
;er door wil
zich wilt
dat te allen tijde.
;1 goed om er
resultaat van
laken van
a enkele jaren
els gevormde
ij is en ik de
iting betalen?
e-periode
rordt uitgekeerd,
lasting.
;eld mag ik
fom
de beleggings
van de afgelopen
ijgingen
:er gunstige
>ger zijn geen
i als ik mee
eigen
i de kantoren
Pierson,
landsche
onale
anden van 1845.
beleggen):
teren van
DE STEM VAN ZATERDAG 31 MEI 1969
„Nashville skyline", de
nieuwste elpee van Bob Dylan
heeft de geheimzinnigheid
rond deze zanger alleen nog
maar groter gemaakt.
Pop-exegeren luisteren avonden
lang naar deze korte
Dylan-elpee, die op dit moment
in Nederland de meest
verkochte lp is, om de
verwarring te overwinnen en
over de eerste schok heen te
komen. Maar Bob Dylan is
altijd ongrijpbaar geweest
sinds hij in het begin van de
zestiger jaren voor het eerst
van zich liet horen.
Hij is een wegloper en een
werver, die in 1959 zijn eerste
"antje krijgt in een strip-
isebar in Central City,
Colorado, in februari 1961 naar
I het Greystone Hospital in New
Jersey lift om zijn voorbeeld
Woody Guthrie, die zwaar ziek
I ls' 'e bezoeken, en in november
1961 wat aarzelend de CBS-
studio binnenstapt voor twee
sessies, waaruit zijn eerste lp
„Bob Dylan" ontstaat.
In de folk-wereld in Amerika
is men weg van Dylan. Robert
™elton noemt hem in de New
ïork Times een kruising tussen
Koorknaap en beatnik. In de
Komende jaren maakt hij vier
epees vol regelrechte aanvallen
P Pet sociale onrecht, de oorlog,
rassendiscriminatie en cynische
escnrijvingen van zijn beleve-
j fissen als lifter en (later) als
motorrijder.
Wij in Nederland zien het
meer in Anneke Grönloh
1 NÜs. Het duurt tot het
I van 1965 tot Dylan
bekend wordt. De doorbraak
jer ,niet de waardering
or de simpele folkstijl, maar
van phbdringende rockgeluid
hw Subterranean homesick-
Ms. Hg wordt p0pulair alg
niJf gitaar-mondharmo-
en m e afëezworen heeft
wJt ^en rock-combo gaat
5e™' Maar in Nederland
de hem dan pas als
een'S-est2anger"' die het zo
udig en raak kan zeggen.
wan!?- over§ang van folk naar
shnniCJ n,oemde ..folkrock"
at v,nelde Velen- het is zoieta
o s vloeken in de kerk. Paul
zonHol n°e? no® volkszanger
..verraa?3 Unakel) noemde het
Ja Toas aan de g°ede zaak".
Prów Was het jaar van de
eS°&ngs' Vietnam, Provo
dereen schreef over profeet
Dylan, „die slordige, onge
kamde miljonair". Maar Dylan
lag ver voor op de critici, hij
maakte barokke, asociatieve
teksten en breidde de begelei
ding sterk uit.
In de film Don't look back is
te zien hoe Dylan een Time
reporter, die hem zo graag wil
begrijpen, afkat en een goedwil
lende student tot wanhoop brengt.
Op een persconferentie nam hij
eens een gloeilamp mee. Een
andere keer verklaarde hij keer
op keer een psychopaat te zijn.
En de critici ploeterden maar
met zijn ontoegankelijke teksten.
Over het privé-leven van
Bob Dylan is al veel minder
bekend. Nu eens wordt hij
gefotografeerd bij een of
andere bouwvallige houten hut,
dan weer zien we hem aange
kleed als heer met chauffeur
in een dure Mercedes. Als hij al
een jaar getrouwd is, wordt
zijn vrouw voor het eerst ge
signaleerd: verstopt in een kist
achter het toneel. De fabeltjes
en geruchten zijn niet te teHen.
Hij heeft een zoontje dat, net
als hij, de namen van een paar
ouwe Engelse dichters draagt.
In 1966, als iedereen nog
ademloos naar het dubbelalbum
Blonde on blonde luistert, krijgt
hij een motorongeluk, waarvan
niets bekend is. Ruim een jaar
is het stil rond Dylan. De ge
ruchten tieren nu welig. De een
beweert dat de dichter geestelijk
over zijn toeren in een gekken
huis opgenomen is, de ander weet
te vertellen dat zjjn wonden zo
groot zijn dat hij zich met in
het openbaar durft te vertonen.
Het mooiste is de stellige ver
klaring, dat Dylan werkte aan
een campagne voor het Ameri
kaanse presidentschap.
a Begin 1968 komt dan de elpee
John Wesley Harding, opgedra
gen aan een zogenaamde goede
boef. Dylans tem is harder, de
begeleiding weer uiterst simpel.
De teksten zijn nog gecompli
ceerd, maar de onderwerpen
zijn nu duidelijk te herkennen:
sympathie voor de underdogs,
het uitschot. Er zijn popkenners
die uit zijn teksten kunnen op
maken dat Dylan religieus
is geworden (hij is een halve
koorknaap, zoals Shelton al
schreef). Hij zingt immers over
heiligen en eeuwigheid?
Dylan lacht in zijn vuistje
om ai die tekstinterpretatoren,
getuige een bizar en bijtend
verhaaltje op de hoes van J.
W. Harding. Het verhaaltje
gaat over drie koningen
waarvan de ene een gebroken
neus, de tweede een gebroken
arm heeft en de derde „broke"
(gebroken of blut) is. Zij zoeken
naar de sleutel tot de nieuwe
Dylanplaat. De een zegt
„geloof" (zie je wel), de tweede
„geklets", de derde „Frank".
Deze Frank zegt inderdaad de
sleutel te zijn en hij is bereid
het raadsel op te lossen: hij
maakt vreemde bewegingen en
slaat een ruit in. Volkomen
genezen gaan de koningen huis
waarts.
Dan, het is eind 1968, rollen
er via allerlei kruip-door-sluip-
door-wegen geheimzinnige
bandjes binnen, waarop nooit
uitgebrachte Dylan-opnamen
staan. De geluidskwaliteit is
niet al te best en sommige songs
breken abrupt af. Er staan ook
opnamen op die hij gemaakt
heeft met The Band, een groep
cafézangers van het platteland.
Dit voorjaar is, zoals bekend
de laatste Dylan-elpee uitge
bracht. Weer is zijn stem ver
anderd (kanker, weetjewei),
weer is de begeleiding anders
(country and western) en
andermaal zijn de teksten op
een nieuwe leest geschoeid.
De eenvoudige, melancholieke
steelguitar sluit precies aan
bij Dylans opvattingen over het
tekstschrijven. Hij heeft immers
nooit gehouden van mensen die
zijn teksten op de vreemdste
wijzen interpreteren (denk aan
de hoestekst). Woorden doen
iets of doen niets, maar ze zijn
niet meer dan wat ze zijn.
We leven in een tijd dat moeilijke
woorden ongeveer 34 beteke
nissen hebben, de tijd van de
„loze kreet" en daarom gebruikt
Dylan eenvoudige taal, recht
op de man af en zingt hij
over alledaagse dingen (hij
wil alleen zo graag bij zijn
meisje zijn).
Zo zijn er dus drie Dylans.
De slordig geklede, halflang-
harige protestzanger (The times
they are a-changing), de ruige
krullebol met zonnebril, die
elektrisch ondersteund raadsels
zingt, en de frisse kortgeknipte,
die met Jim Reeves-allures
de love bezingt.
Maar je weet niets zeker btj
Dylan: misschien zijn er drie
broers aan het werk, of handige
oplichters, die Zijn Naam
gebruiken om geld te verdienen.
We zullen het wel nooit weten.
Dylan woont in afzondering op
het platteland bij New York
en zelfs zijn „vriend" Jan
Cremer is niet in staat contact
met hem te leggen.
DIRK VELLENGA
□wy
De laatste twee en een half jaar is China overstroomd door een golf
van zuiveringsacties. Er is een groep, die deze vlaag van
veroordeling indirect even scherp ondergaan heeft als elke openlijk
aan de kaak gestelde functionaris: de kinderen van Mao's
vijanden. Het zijn, zoals onze correspondent in Peking, Collin
McCullough, schrijft: de kinderen van de mannen en vrouwen
waarop de culturele revolutie het stempel heeft gedrukt van
„onvergeeflijke kapitalisten, overlopers, vijandelijke spionnen, rijke
boeren of reactionairen".
De Chinese communisten
hechten een grote waarde aan
iemands klasse-afkomst. Wanneer
je ouders „bourgeois" zijn ben je
verdacht. Want je hebt
blootgestaan aan de verderfelijke
invloed van hun denkwijze.
Daar staat tegenover dat de
communisten geloven, dat je toch
je eigen toekomst kunt bepalen,
omdat je niet verantwoordlijk
bent voor je afkomst.
De vraag is nu, hoe kan een
jongeman of -vrouw bewijzen
een echte revolutionair te zijn,
ondanks de ideologische
tekortkomingen van zijn ouders.
Het Volksdagblad, officieel
orgaan van het centrale comité,
heeft onlangs in een artikel
getracht deze vraag te
beantwooiden. Het artikel was
duidelijk bedoeld om te dienen
als leidraad bij het bepalen
van een houding
ten opzichte van
de kinderen van vervolgde
klassevijanden. Als voorbeeld
schilderde het blad een
produktie-eenheid binnen een
commune, die vele verborgen
klassevijanden ontmaskerd had.
Later ondervond men, dat de
kinderen van deze „kapitalisten"
mensenschuw geworden waren,
geen lust tot werken meer hadden
en geen uitweg wisten.
De leiders van de
produktie-eenheid beseften dat
er iets moest gebeuren om deze
jongeren alsnog om te vormen
tot ware revolutionairen. Zij
besloten massabijeenkomsten te
houden tijdens welke de zonen
en dochters van
klassevijanden door kritische
beschouwingen tot het inzicht
gebracht moesten worden
dat hun ouders reactionair waren
en in het verleden misdaden
tegen de gemeenschap hadden
begaan.
Zij waren ervan overtuigd, dat
alleen door een dergelijke
campagne de jonge mensen kon
worden bijgebracht hoe ze
afstand moesten nemen van het
besmette verleden van hun
ouders.
Een treffende illustratie werd
gegeven door het nieuwsblad
van Sjanghai, Wen Hui Pao,
dat het verhaal publiceerde van
drie zusjes Lu Yan-Pin,
Lu Yang-Bing, Lu Yang-Bin.
Hun vader was een kapitalist
die op een bureau van het
centrale comité werkte. Hij werd
ontmaskerd tijdens de culturele
revolutie.
„Lange tijd", aldus de meisjes,
„hadden we geen flauwe notie
van zijn reactionaire
eigenschappen. We konden geen
positie kiezen, vooral niet toen
hij werd aangeklaagd door
revolutionaire proletariërs.
We waren neerslachtig en
wisten niet wat we doen moesten.
Pas nadat we regelmatig de
massabijeenkomsten van de Rode
Garde hadden bijgewoond
realiseerden wij ons, dat hij een
volksvijand was. Jaren achtereen
had hij bezwaar gemaakt tegen
het bestuderen van Mao's
werken, had hij de vooruitgang
aangevallen, die het systeem
van de communes gebracht had,
en had hij de revisionistische
ideeën van Liu Shao-Chi
gepropageerd".
„We beseften, dat we tegen
hem in opstand moesten komen,
maar traditionele denkbeelden
weerhielden ons ervan en
onderdrukten onze vechtlust.
Daarbij komt nog dat we bang
waren onze eigen toekomst in
gevaar te brengen door de
fouten van vader te erkennen.
Uiteindelijk kwamen wij tot
de conclusie dat we gehoor
moesten geven aan de oproep
van Mao. We gingen zelfs zo
ver een vergadering bij te
wonen die tegen vader gericht
was. We klommen op het podium
en oog in oog met hem
ontmaskerden wij zijn
reactionaire woorden en daden.
Ook ons huis veranderde in
een toneel van de klassenstrijd".
Aldus het verhaal van de drie
Chinese meisjes, die het ongeluk
hadden geboren te worden in
een „kapitalistisch" gezin.
Wat er uiteindelijk van hen
en hun vader geworden is,
is niet bekend. Maar sinds de
nadruk van de culturele revolutie
is komen te liggen op het
vinden van een uitweg door
zelfkritiek en zelfverloochening,
is het zeer waarschijnlijk, dat
de familie herenigd is als een
„proletarisch revolutionair
gezin".
Medicijnen en hygiëne verlengen
niet alleen het leven, ze maken
de jongeren ook groter, fysiek
sterker en bovenal vroegrijp.
Jongeren bereiken hun
biologische volwassenheid eerder,
maar zo worden wel pas veel
later onafhankelijk.
Deze conclusie komt uit een
studie van prof. Sivadon,
verbonden aan de universiteit
van Brussel. Hij heeft een
onderzoek ingesteld naar de
verlenging van de jeugdjaren.
In het jeugdrapport van het
ministerie van Cultuur, Recreatie
en Maatschappelijk werk wordt
daar aandacht aan besteed.
Bij vorige generaties nam de
overgang van kind naar
volwassene slechts enkele
maanden in beslag. Men ging op
zijn twaalfde jaar naar de
fabriek. Nu leert hij al meer
dan tien jaar. Deze lange
adolescentie stelt de jongeren in
staat zeer verschillende en
tegenstrijdige normensystemen te
vergelijken en uit te proberen,
voordat zij hun eigen, morele
code vaststellen. Dit lange proces
leidt ook tot een voortdurende
vaagheid van denkbeelden, tot
het vermogen een droomwereld
te scheppen en te leven in een
onwerkelijk ideefixe.
Een generatie of twee terug,
besliste het grootste deel van de
15-jarige jongens over hun
carrière; nu hebben veel jongeren
van 25 hun keuze niet bepaald.
26 pet. van de jongens en 50 pet.
van de meisjes, die een middel
bare opleiding hebben voltooid,
weten nog niet wat voor beroep zij
zullen kiezen.
Dit uitstel bij het bereiken van
sociale onafhankelijkheid leidit
tot een groot aantal jonge
paartjes, zelfs met kinderen, die
volkomen leven van de financiële
steun van de ouders.
Professor Sivadon stelt, dat de
generatieconflicten, de studenten
revoltes en de geweldpleging van
sommige groepen, altijd hebben
bestaan; op het ogenblik echter
is de student geen uitzondering
meer, maar regel. De kans
bestaat, dat het in de toekomst
een probleem gaat worden van
de misluking van de volwassene
om zich aan de hedendaagse
maatschappij aan te passen.
De kans bestaat, dat onze
maatschappij binnenkort voor een
groot deel bestaat uit individuën
met volwassen lichamen en een
kinderlijk hoofd. Vroeger
ontwikkelden de jongeren zich
vaak door zich met hun ouders
te identificeren. Momenteel
geschiedt dat door identificatie
met kameraden en idolen.
Vroeger probeerden ouders
hun kinderen zoveel mogelijk te
begrijpen en hun vertrouwelingen
te zijn. Sivadon houdt ons voor,
dat er geen behoefte meer is aan
kameraadschappelijke ouders.
Jongeren accepteren de sociale
verantwoordelijkheden en
functies pas veel later en zijn
zich bewust van het delen in de
sociale voordelen (hun recht).
De periode van op de gemeen
schap leven is verlengd ten koste
van de periode van plichten en
arbeid, kinderbijslag en studie
beurzen.
Het is voor het uitoefenen van
gezag noodzakelijk, dat degene,
die in het gezag is gesteld ook
waar maakt, dat hij de capacitei
ten daarvoor bezit. Dti is alleen
mogelijk, als er een nieuwe
relatie bestaat tussen de
gezagsdrager en de onder gezag
gestelden, waarbij de onder
gezag gestelden overtuigd zijn
van de capaciteiten van de
gezagsdrager en hem dus
eigenlijk als natuurlijk leider
willen accepteren.
Het probleem in onze huidige
samenleving is, dat de gezags
drager meent, dat, als het gezag
hem eenmaal opgedragen is, hij
niet meer dagelijks hoeft aan te
tonen dat hij dat waard is en
dat, als er kritiek is, deze naar
zijn mening altijd geuit wordt
door mensen, die zijn capaci
teiten niet kunnen beoordelen.
Het hele probleem is terug
te voeren op een gebrek aan
begrip tussen de ouderen en de
jeugd, aldus de Brusselse
professor in het CRM-rappoTt.
Men zal de jeugd moeten over
tuigen, dat de oplossing niet van
één kant zal kunnen komen.
Maar de ouderen, c.q. de
gezagsdragers, dienen wel te
beseffen, dat zij de eerste stap
zullen moeten doen en de meeste
volharding zullen moeten tonen,
want zij hebben uiteindelijk de
situatie, zoals die nu bestaat,
geschapen. Laten de ouderen
bedenken, dat het mogelijk
moet zijn bepaalde naar hun
inzicht goede verworvenheden
en toestanden anders te
beoordelen én anders te
waarderen, omdat de jeugd er
geheel anders tegen aankijkt.
Het jeugdfestival Velp. speciaal
bedoeld voor studerende jongeren,
krijgt dit jaar een nieuwe vorm.
Van maandag 11 augustus tot en
met vrijdag 15 augustus kan de
jeugd creatief bezig zijn in een
grote als werkplaats ingerichte
sporthal en andere daartoe ge
schikt gemaakte ruimten in het
dorp Ellecom, ongeveer tien
kilometer van Arnhem.
„Ellecom Kreatief" is de naam
van deze grote manifestatie.
Vorig jaar mochten de deelne
mers ook al wat zelf doen o.a. in
de literaire workshop, de paint-in,
de openbare toneelrepetitie. Dit
jaar zijn er maar liefst acht
creativiteitsgroepen beeldende
kunst, dans, film, cabaret, letter
kunde, mime, muziek, toneeL
Op het foldertje „Voor jou.
Omdat het „iets" is, omdat jij iet*
bent en het kunt, en wel wilt,
wie weet zullen er nog wat men
sen ziin die doen wat ze niet
laten kunnen, spelen, schilderen,
dichten, filmen, bouwen, denken,
doen. met jou, om wie te zijn
wat te worden er zal papier zijn,
schutting, potten rood, heb je
nog vingers aan je handen en
hoeveel schuttingwoorden in je
schoot 7"
En dat alles voor vijfenzeven
tig guldentjes. Inclusief.
Vrijdagavond 6 juni staat
Zuidwest Nederland weer een
Provadya?-gebeuren te wachten.
Ditmaal in Breda, in het gebouw
Fidelis aan de Schorsmolenstraat
9. Hoofdattractie van deze mani
festatie van Provaya? Breda (de
laatste in dit seizoen) is een
optreden van Brainbox met slag
gitarist Jan Akkerman en de
Oosterhoutse zanger Casik Lux.
Daar blijft het niet bij. Er staan
nog vijf andere groepen op het
programmaSoft Explosion,
Chakyara, Sugar Mama, de groep
zonder naam. en Het Groene Oog.
VerderFantasio-dansmeisjes,
Dead trip I, de Vredesapostel, een
goochelaar, een jongleur, gedich
ten van Jan, griezel-, sex- en
lachfilms, vlocistofprojectie-show
jtepelem" van Provadya? Ooster
hout o.l.v. Cees van Golde.
Er zullen ook stands zijn van
de NVSH, de bond voor militaire
dienstweigeraars, de socialistische
jeugd.
Nou maar hopen dat alles heter
verloopt dan de laatste Provadya?-
manifestatie in Oosterhout.
Eindexamenkandidaten van
1969, die deel uitmaken van
scholen voor voortgezet onder
wijs kunnen een afscheidsavond
met een van Nederlands top
groepen winnen. De enige
voorwaarde om voor een derge
lijke afscheidsavond in aan
merking te komen is, dat de
eindexamenklassen, vallend
onder bovengenoemd onderwijs,
in hun geheel voor het
examen moeten slagen.
Evenals voorgaande jaren zul
len er ook dit jaar zeker weer
diverse klassen zijn, die in hun
totaliteit voor het eindexamen
slagen. Daarom heeft het
muziekblad „Muziek Expres
besloten om per provincie één
afscheidsavond te verzorgen.
Indien er in één bepaalde pro
vincie meer geslaagde klassen
zijn, dan zal er geloot worden.
Aan deze avonden zijn geen
kosten verbonden.
Geslaagde klassen dienen be
richt te sturen aan: Muziek
Expres, Theresiastraat 59, Den
Haag, met vermelding van
naam en adres van de school.
Voor de afscheidsavonden kan
een keus gemaakt worden uit
de volgende groepen: David
Copperfield Style, Pepper
Soul, Brainbox, Swinging Soul
Machine, Moody Sec, Frank
Burt And The Soul Serenade,
Oscar Benton Blues Band,
Memphis Junction, Motions,
Livin' Blues, Cuby's Blues
Band, Euson Stax en de
Maskers.
Evenals „Emotion" van Tee-
Set, kost „Roek's Family Favou
rites" van (inderdaad) Roek's
Family (voorheen Roek Williams
and The Fighting Cats) zeven
gulden vijftig en dat is niet veel
voor een elpee. Behalve dat ze op
hetzelfde label zitten en uit ons
eigen land stammen, hebben beide
groepen toch weinig gemeen.
Aan de elpee van Roek en zijn
kornuiten is duidelijk meer zorg
besteed en deze is bovendien uit
gevoerd in (nep)stereo. Zoekt
Tce-Set het in het eentonige geluid
van Peter Tctteroo. Roek's Family
hoopt het gevonden te hebben in
de melodieuze muziek, mei
viooltjes en koortjes op de achter
grond, orkestbegeleiding, fluitjes,
gitaarspel a The Shadows en
meerstemmig gezongen nummers.
Maar vinden doen ze „het" niet
hoor. We kunnen Roek's Family
ongetwijfeld niet tot de nieuw
lichters rekenen en dat is een van
de redenen waarom de sound ons
zo bekend voorkomt. Juist, we
hebben het drie, vier jaar geleden
ook al eens gehoord. Maar toen
kwam het overwaaien uit Enge
land en de VS. Het is nu alleen
kwalitatief iets minder uitgevoerd.
(Roek's Family Roek's Family
Favourites. Delta Mu 210).
JESS JAMES
Belgisch-Portugese (verkapte
en verknipte) soul komt van Jess
James; een mysterieus duo,
dat zo hier en daar nog wel eens
met een toppertje op de proppen
komt (Change, b.v.). Revolution,
evolution, change, heet hun elpee,
die geen plaat vol soul genoemd
kan worden. Julie's Doll en The
Question (er wordt hier wat
gespeeld met geluid vervormers)
kunnen zeker niet onder dat etiket
ondergebracht worden. Endless
Night komt er weer zeer dicht bij
en ga zo maar door. Deze geheel
Belgische produktie is beslist geen
tegenvaller te noemen. De stem
men van genoemd duo hadden
iets compacter opgenomen kunnen
worden, de begeleiding herstelt
dit mankement. (Jess James
Revolution, evolution, change.
Palette MPB S-3237).
B.B. (KING)
We hebben B.B. King we! eens
beter gehoord dan op „Live. B.B.
King on stage". Hier is de Blues
koning beslist niet in zijn beste
vorm. Het gegil op de achtergrond
werkt enorm storend, van de
echte keiharde blues, die we van
B.B. kunnen verwachten, komt
niet zo erg veel terecht en dat is
zeer jammer. Pas van het laatste
nummer van de plaat, Let me
love you, valt volledig te genieten,
maar dan heb je al wel enige tijd
tevergeefs zitten wachten. Ook
Rock me baby haait een ruime
voldoende en daarna is het op.
Zonder dat gegil zou alles wel een
stuk beter zijn geworden. Maar
net doen of je het niet hoort.
(B.B. King Live, B.B. King on
stage. Relax 30569).
E.Li
