om gebokst moet worden
UNIVERSITEIT OP DRIFT: NOODZAAK
Demo
cratie
is iets
waar
Charles de Gaulle:
astrologisch
zo dood als een pier
Vragen over mogelijke
fusie van Europese
computer-industrieën
verkiezingsstrijd
Door
Dr.H.P.M.Goddijn,
lector in de sociologie
aan de
Leidse universiteit
Bekaktheid
De tijd mee
Ondermelk
Grote offers
Humor in de Franse
C.A.O. kappers
goedgekeurd
7
Het gezeten deel der burgerij heeft met afgrijzen de wilde
tonelen gezien, die het glazen oog van de televisie hen voor
spiegelde over wat in en om universiteiten en hogescholen
momenteel plaats vindt. Het minder gezeten deel, de jeugd, de ar
beidende bevolking, de nieuwe middenstand wist sneller via de
buitenkant door te dringen naar de kern van wat er gaande is in
ons hoger onderwijs. Die kern is beknopt te omschrijven als een
proces van democratisering. Nu is democratie de meest verkrachte
term in het moderne taalgebruik en dit misbruik heeft veel van de
oorspronkelijke betekenis van dit woord besmet.
Maar die betekenis kan men aan de hand van een alledaags voor
beeld zichtbaar maken. Enige maanden geleden gaf ik een werk
groep sociologie. Het onderwerp was boeiend genoeg. We behan
delden een boek van de Amerikaanse socioloog Wright Mills, die
bekend staat als een progressief maatschappijcriticus en stimulator
van een kritische sociologie- Toch bleek de student, die een deel van
het boek voor de werkgroep behandelde, geprikkeld. Op mijn vraag
wat de grond van zijn onbehagen was, gaf hij een drievoudig ant
woord.
In de eerste plaats weten wij ei
genlijk niet goed wie onze docenten
zijn. Wat zijn dat voor mensen, wat
hebben ze gepubliceerd en welke
opvatting hebben ze over de maat
schappij? In de tweede plaats we
ten we niet, waarom we de vakken
krijgen, die we krijgen. Waarom nu
wel organisatiesociologie en geen
gezinssociologie, waarom wel metho
den en technieken, maar geen maat
schappijkritiek In de derde plaats
weten we niet waarom in het kader
van een vak bepaalde onderdelen
wel en anderen niet worden behan
deld. Waarom krijgt wel een be
paalde sociologische verklaringswij
ze een uitvoerige behandeling en
wordt een figuur ais Karl Marx zo
gemakkelijk afgedaan.
Wie als docent over zijn eigen
positie weet heen te stappen zal
moeten toegeven dat dit van een
student, die wil weten waar hij met
zijn studie en toekomstig beroep aan
toe is, zinnige vragen zijn. Die be
antwoord moeten worden. Veel van
het universitair onderwijs en onder
zoek had een vanzelfsprekendheid
gekregen, die de gang van zaken
binnen deze belangrijke maatschap
pelijke instelling onttrok aan de kri
tiek. En zelfs aan de aandacht van
vele betrokkenen. Het vertrouwen
dat de studenten vroeger als onder
geschikten aan hun docenten als
bovengeschikten gaven, stond bui
ten kijf. Er was niet de geringste
behoefte aan beide zijden om on
derling overleg te plegen. Voor de
studenten belangrijke beslissingen
werden buiten en zonder hen geno
men. Dat is zo ongeveer het tegen
deel van democratie.
Democratie is niet iets wat je
hebt of niet hebt. Het is iets waar
voortdurend om gebokst moet wor
den, een waarde die telkens weer
bedreigd wordt en eenmaal ontfut
seld veel menselijke beroerdigheid
oplevert. Twee wereldoorlogen en
een economische crisis, de huidige
situatie in Griekenland, Spanje,
Portugal en anti-democratische kie
men in moderne samenlevingen als
Frankrijk, Duitsland, Amerika lig
gen als een steen op de maag van
de moderne mens. De televisie laat
ons dagelijks de schrikbeelden zien
van geweid en onderdrukking. De
jeugd weigert deze wildernis in te
gaan en wie kan hen ongelijk
geven
Dat is de algemeen-maatschappe-
!Jke context van de behoefte aan
democratisering als dagelijkse op
gave. Geen elitisme, geen geheim
zinnigdoenerij, geen hiërarchische
oekaktheid. Precies dezelfde tenden
ties zien we momenteel in het be
drijfsleven, in het leger, in de ker-
S\ln ,?e P°btieke partijen. Hoe
üstandig ,°°k 'n baar opstelling,
oen universiteit, die naar de samen-
leving gekeerd staat, kan de teke
nen van de tijd niet straffeloos mis
verstaan. Integendeel, zij zou hen
moeten duiden en voorop moeten
gaan bij de vorming van nieuwe
maatschappelijke idealen bij de
jeugd. Zij is de plaats waar ophel
dering gevraagd en gegeven moet
worden over wat in en om ons ge
beurt. En dat moet ze des te meer
doen naarmate de andere maat
schappelijke instanties in hun kriti
sche functies falen.
De kerken beginnen nu pas oog
te krijgen voor htm maatschappe
lijke taken. Het politieke bedrijf in
ons land loopt ver achter bij de po
litieke idealen, die onder de men
sen leven, zo krijgt de kritiek op de
universiteit als onderwijsinstelling
en plaats van wetenschapsbeoefe
ning nog een extra accent door wat
in de Nederlandse samenleving als
geheel gaande is. Men mag de crisis
van de universiteit niet los zien van
de crisis in de kerken, in het be
drijfsleven, in de politiek, op aller
lei bestuurlijke niveaus.
Heel de onrust, die onze samen
leving als geheel en haar belang
rijkste maatschappelijke instellin
gen ook het gezin doortrekt,
is op een gemeenschappelijke noe
mer te brengen wij willen niet dat
anderen op autoritaire en ondoor
zichtige wijze over onze belangen
beschikken.
langen dat geen besluiten genomen
worden over zaken, die de studen
ten direct raken zonder dat zij in
het kapittel een stem hebben gehad.
In het zog van de belangenver-
dediging van de studenten is een
vroeger bijna onzichtbare groep
meegekomen, aan wie de universi
teit veel te danken heeft zonder dat
ze die dank altijd met waardering
en medezeggenschap honoreerde,
namelijk de technische en admini
stratieve staf. In feite wordt de
„klassenstrijd" tussen hoogleraren
en studenten bovendien verder nog
van haar tweeheid ontdaan, door
dat zich tussen hoogleraren en stu
denten de wetenschappelijke staf
bevindt.
Zoals het Vaticaans concilie de
priesters bijna verpletterde tussen
de tegenstelling bisschoppen - le
ken, zo zai naar het zich laat aan
zien geen gering deel van de lasten
van de ingrijpende universitaire
hervorming op de schouders van de
wetenschappelijke staf komen te
liggen. Evenals de technische en ad
ministratieve staf zit de weten
schappelijke staf het duidelijkst
met het probleem van een dubbele
loyaliteit of in elk geval van een
rolconflict: in hun hart meelevend
en meedenkend met de studenten,
zitten zij als beroepsbeoefenaar-
werknemer nog vast aan een oude
universiteitsstructuur.
Zo komt er aan de universiteiten
en hogescholen een heel nieuw spel
van krachten op gang, die op den
duur zal moeten uitmonden in een
nieuw type universiteit, een nieuw
type studenten en docenten en een
hernieuwde plaatsbepaling van de
universiteit in de samenleving. Stu
denten treden de heilige hallen van
senaatskamer en faculteitskamer
binnen en moeten hun bevochten
medebeslissingsrecht werkzaam
gaan maken in het mede dragen
van verantwoordelijkheid. Een on
gelooflijke uitdaging.
Het algemeen verlangen naar de
mocratisering doorgetrokken naar
het hoger onderwijs, levert de nood
zaak op te streven naar een demo
cratische universiteit. Met aanpas
sing alleen is die nu niet meer te
verwerkelijken en dus moet funda
mentele verandering ons doel zijn.
Oude gevestigde structuren funda
menteel veranderen gaat onvermij
delijk met strijd gepaard en de stu
denten hebben die strijd aangebon
den en daarbij winst geboekt. Wat
in Nederland vooruitstrevend is,
staat aan hun kant en ze hebben de
tijd mee. Met inspraak alleen zijn
ze niet tevreden, want veel inspraak
leidt tot weinig uitspraak en tot be
sluiteloosheid. Medezeggenschap is
een vanzelfsprekendheid waarover
niet meer gesproken hoeft te wor
den.
Blijft als doel medebeslissings
recht op alle bestuurlijke niveaus
en dat is de moeite van de strijd
volop waard. Bovendien is dit de
logische gevolgtrekking van het ver-
Wie regelmatig het tijdschrift
„Universiteit en hogeschool" las en
bovendien geïnteresseerd was in
kerkelijke sociologie, kon zich
meermalen betrappen op verbazing
over het feit, dat in menig artikel
het woord „universiteit" door
„kerk" kon worden vervangen en
vervolgens de gehele strekking van
het betoog onverlet laten. Bij nader
toezien maakte verbazing plaats
voor begrip, omdat het in beide ge
vallen gaat om instellingen, die
sterk hiërarchisch waren, van bo
venaf bestuurd werden door een
plechtige „establishment" zonder
veel verantwoordingsplicht naar be
neden. Zoals de leek de ondermelk
van de kerk was, was de student de
ondermelk van de universiteit. De
room dreef boven.
Curatoren gaan nu de plaats van
de bisschoppen innemen, die laing
als de kop van jut moesten funge
ren voor zij het hoofd in de schoot
van het pastoraal concilie legden,
dat nieuwe ideeën over kerk en
godsdienst handen en voeten moest
geven. Die moeilijke fase gaat nu
beginnen voor de universiteiten en
hogescholen.
Over democratisering, medebe
slissingsrecht, openheid, participa
tie, en inspraak als ideeën kunnen
moderne mensen het best met elk
aar eens warden. Maar hoe moeten
we die ideeën in alledaagse handel
en wandel omzetten? Dat vraagt de
opbouw van totaal nieuwe rollen
voor alle betrokkenen. Wanneer we
niet in algemeenheden willen blij
ven hangen, moeten we van de
grond af de universiteit opnieuw
vorm gaan geven, te beginnen bij
de kleinste secties, de subfacultei
ten, de faculteiten en zo opkrui
pend tot het hoogste niveau. Tege
lijkertijd zal men van de top if con
amore moeten inspelen op de nieu
we behoeften, delegerend, openheid
betrachtend, overleggend en ver
antwoording afleggend. De prijs
van de vernieuwing zal tijdelijke
onzekerheid zijn in tal van ver
trouwde relatievelden. De een zal
een dergelijke nieuwe opstelling
gemakkelijker vallen dan de ander.
Intussen moet de universiteit naar
best vermogen blijven functioneren
en dat kan in een overgangssituatie
een tijdelijke aanvaarding van veel
extra problemen geven, waarvan de
oplossing ten koste van onderwijs
en wetenschappelijk onderzoek kan
gaan. Zonder een dergelijke prijs is
echter geen enkele fundamentele
verandering mogelijk en de belan
gen van het heden zullen mogelijk
een tijd lang moeten wijken voor
die van de komende generatie stu
denten en docenten. Of de oude
zakken zoveel nieuwe wijn zullen
kunnen dragen moet de toekomst
leren. Of de huidige generatie stu
denten bereid is grote offers te
brengen voor de toekomstige gene
ratie eveneens.
Zoals eb en vloed beiden veel
schuim opleveren, zo brengen plot
selinge veranderingen in belangrij
ke instellingen soms wonderlijke
sociale stijlfiguren met zich mee.
Een ervan is het zoeken naar zonde
bokken. Als zodanig schijnen mo
menteel vooral de curatoren te moe
ten dienen. Toch is dat eigenlijk
niet eerlijk. Het is duidelijk dat
vooral strukturen in het spel zijn,
die niet meer aansluiten op heer
sende behoeften en dat men de
schuldvraag niet bij een klein groep
je bestuurders moet leggen, dat de
laatste jaren met zulke schaarse
middelen een snel groeiende uni
versiteit draaiend moest houden.
Van de verouderde struktuur van
de universiteit hebben de curatoren
evenveel last gehad als de staf en
de studenten. De struktuur heeft
hen in rollen gedrukt, waar ze mo
gelijk innerlijk al lang afstand van
hadden willen nemen en hetzelfde
geldt ook voor menig docent.
Een tweede stijlfiguur in dit soort
driftige situaties is het „Alle Men-
schen werden Brüder"-complex, dat
optreedt wanneer we van het oude
afscheid nemen en het nieuwe ons
nog niet belast. Hoe de nieuwe uni
versiteit er ook gaat uitzien, hetzij
als professionele organisatie moder
ne stijl, hetzij als radenuniversiteit
met collectieve verantwoordelijkhe
den, we zullen moeten roeien met
de riemen die we hebben.
Hoe nieuwe vormen van beheer,
onderzoek en onderwijs materieel
en personeel voorzien en bemand
moeten gaan worden, zal geen ge
ring probleem zijn. De verhevigde
aandacht voor de doeleinden van de
universiteit mag niet doen vergeten
dat wie doeleinden wil bereiken
over middelen moet beschikken.
Overspant men de doeleinden en
blijken de middelen ontoereikend,
dan lopen de frustraties hoog op en
verdubbelen wij het aantal proble
men.
Maar wie hier zorglijk over doet,
moet zelf gaan deelnemen aan de
discussies met de studenten om vast
te stellen dat hun realiteitszin dik
wijls groter is dan de geschokte
burgerij vermoedt. Zij zijn bereid
hun aandeel van de lasten te dra
gen, die het universitaire experi
ment gaat vragen.
Als de meest actieve en vooruit
strevende groep onder hen nu
dikwijls nog een minderheid de
verbeelding van de meerderheid van
studenten weet te boeien, zal de
volgende stap zijn die mentaliteits
verandering om te zetten in goed-
gerichte actie en werkelijkheidszin.
Naarmate dat lukt, zullen vele
thans nog aarzelende docenten en
stafleden hun koudwatervrees ver
liezen en bereid zijn samen met de
studenten de risico's te lopen, waar
mee een universiteit op drift weer
op nieuwe koers kan raken.
(ADVERTENTIE)
.meebeslissen op de universiteit.
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
COLOMBO Er is een man ter wereld die tegen de grote verlie
zer, generaal Dm Gaulle kan zeggen: „Ik heb het U wel gezegd", na
melijk Ceylons koninklijke astroloog, professor C E C. Bulathsinghala.
In januari waarschuwde de professor de Franse president „het noodlot
niet uit te dagen" door een referendum te houden, omdat hij zeker zou ver
liezen". De professor heeft wereldfaam verworven door zijn vele griezelige
juiste voorspellingen, inclusief de dood van John F. Kennedy en de vooruit
zichten voor een tweede huwelijk van Jacqueline Kennedy.
In oktober 1965 voorspelde professor
Bulathsinghala dat generaal De Gaul
le „onder afnemende invloeden staat.
Hij kan niet langer dan vijf jaar le
ven. Maar binnen drie en een half
jaar zal hij zich terugtrekken of de
macht verliezen".
In zijn huis in een buitenwijk van
Colombo, Kottawa, liet de professor
een kopie zien van zijn brief van 13
januari j.l. aan De Gaulle, waarin
hij hem waarschuwde dat de „plane
taire conjuncties" (stand van de pla
neten ten opzichte van elkaar op een
bepaald tijdstip) niet gunstig waren
en hij vroeg hem „zich rustig te hou
den en het noodlot niet te tarten door
een referendum te overwegen".
Er staat oprechte spijt op zijn ge
zicht te lezen als Bulathsinghala, die
een bewonderaar van de Franse lei
der was, zegt: ,.Als hij mijn advies
had opgevolgd, had hij het nog een
tijdje kunnen uithouden".
„Zijn horoscoop begon te verzwak
ken en hij kon het zich niet veroor
loven het noodlot te tarten. Er zijn
omstandigheden waarin je je rustig
moet houden. Maar ofwel zijn aan
hangers en raadgevers wilden een re
ferendum, ofwel de generaal zelf
die een egoïst is negeerde mijn
brief en hield een referendum. Van
het begin af wist ik dat hij niet de
minste kans had om een meerderheid
van stemmen achter zich te krijgen.
Sterker, het zal hem nooit meer luk
ken terug te komen, hoe hij zich ook
zou inspannen. Astrologisch gezien is
hij zo dood als een pier".
De professor heeft een zeer simpele
verklaring voor de wijze waarop hij
tot deze conclusie is gekomen. Gene
raal De Gaulle is, volgens het ooster
se astrologische systeem, een ram. Op
16 juni 1968 naderde de kwaadwillige
Saturnus Aries (ram). Gelukkig bleef
Saturnus daar maar twee maanden
staan en ging toen naar Pisces (vis
sen). Maar op 7 maart 1969 keerde
hij weer terug naar Aries. „Dat was
het begin van het einde voor De
Gaulle".
„De Gaulles ondergang", aldus de
professor „is voor Europa een zegen",
want binnen twee jaar zal Engeland
zich kunnen aansluiten bij de EEG.
Ook zai Europa een groot politiek
aanzien krijgen in feite wordt het
zoiets als de Verenigde Staten van
Europa met Engeland, West-Duits-
land. Frankrijk en Italië als vor-
naamste partners.
„De Verenigde Staten van Europa,
met hun eigen leger, vloot en atoom-
striidkrachten, zullen op gelijke voet
staan met de Verenigde Staten van
Amerika en de Sovjet-Unie. Zij zul
len de Russische invloed op Europa
onder controle helpen houden".
Dit betekent voor Engeland dat nu
in een onevenwichtige economische
positie verkeert, een godsgeschenk.
Maar nu zal de Britse economische
en politieke invloed zich ten volle
in de Europese aangelegenheden
kunnen iaten gelden en Engeland zal
dezelfde dominerende rol in Europa
gaan spelen als in de dagen van ko
ningin Elizabeth I.
Op de vraag hoe de horoscoop van
koningin Elizabeth II ervoor stond,
antwoordde professor Bulathsinghala.
die indertijd ook haar huwelijk, kin
dertal en troonsbestijging heeft voor
speld: „Voor haar persoonlijk uitste
kend", zei hij, maar hii voegde eraan
toe dat de horoscoop van prins Philip,
haar echtgenoot, „niet zo best" was.
Als men Bulathsinghala moet ge
loven, staat het allemaal in de sterren
geschreven.
DEN HAAG (ANP) Ir. H. Vre
deling (soc.), lid van de Tweede Ka
mer en van het Europees parlement,
heeft de Europese commissie schrif
telijk gevraagd in welke vorm en
op welke wijze zich een samenwer
king zou kunnen voltrekken tussen
Philips in Nederland, Olivetti uit
Italië, Siemens en Telefunken uit
West-Duitsland, Compagnie Interna
tionale pour Tlnformatique uit
Frankrijk en International Compu
ters ltd uit Engeland.
Hij vraagt of het waa-r is dat be
sprekingen tussen deze bedrijven
gaande zijn over samenwerking met
het doel de concurrentie op dit ge
bied, van de kant van de Amerikaan
se industrie het hoofd te bieden.
UTRECHT (ANP) De collectie
ve arbeidsovereenkomst voor het
kapperspersoneel is met ingang van
gisteren goedgekeurd.
De minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid had geen bezwaren
meer tegen de CAO nadat de bij de
overeenkomst betrokken partijen
hadden besloten de duur van het
contract met twee maanden te ver
lengen.
(Van onze Parijse correspondent
Lucas Kleyn)
PARIJS Gelukkig ontbreekt de
humor in de verkiezingsstrijd voor
het presidentschap van de republiek
niet. Er zijn twee kandidaten van de
zeven over wie wij ons vrolijk kun
nen maken, en dat is maar goed ook,
want anders worden wij in Frankrijk
veel te ernstig en dat ligt de Fransen
niet.
Wij hebben in de eerste plaats de
27-jarige Krivine, die net als Poher
van zijn voorn aam Alain heet. Met
heel veel moeite is hij door de mazen
van het militaire net heen gekropen
om gedurende 14 dagen propaganda
voor het trotzkisme te kunnen maken.
Hij verliest het natuurlijk en dan
moet hij onmiddellijk terug naar zijn
kazerne in Verdun. Want hij heeft
nog een paar maanden militaire
diensttijd voor de boeg. Maar men
moet er niet aan denken dat hij het
zou winnen. Want dan keert hij na
twee weken terug naar de kazerne
als president van de republiek. Als
staatshoofd, en wat moet de sergeant
dan zeggen: mijnheer de president
presenteer het geweer? Mijnheer de
president voorwaarts mars? Wij lopen
in Frankrijk zo langzamerhand naar
de 14e juli, nationale feestdag. Moe
ten dan de troepen van het leger, van
de zeevloot en van de luchtvloot naar
Verdun komen om daar met volle
muziek te paraderen voor staatshoofd
Krivine? De Gaulle in Ierland moet
het besterven als hij daar aan denkt.
Dan hebben we in de tweede plaats
de schertskandidaat Louis Ducatel, die
zich de partij van alle ontevredenen
noemt. Dat zijn er heel wat in Frank
rijk, want wie brengt met opgeruimd
gemoed en met een blij gezicht zijn
geld naar de ontvanger van de belas
tingen als hij weet dat een deel van
dat geld niet besteed wordt voor de
telefoon waar honderdduizenden op
zitten te wachten en die bovendien
ook nog slecht functioneert, maar
voor atoombommen die nooit gebruikt
zullen worden en voor atoom-onder
zeeboten, die nimmer een projectiel
zullen afschieten? Telt men het aantal
ontevredenen in Frankrijk op, dan
zou Louis Ducatel al bij de eerste
ronde kans maken om staatshoofd te
worden en naar het Elysée te ver
huizen.
Een heel merkwaardig man, deze
Louis Ducatel. Ik ben er trots op,
zegt hij, dat mijn vader schoenlapper
is geweest. Maar ik heb mijn handen
uit de mouwen gestoken en met God
en met ere ben ik miljardair gewor
den. Daar heb ik een boek over ge
schreven, dat iedereen in de winkel
kan kopen en dat de titel heeft: „Met
de kracht van mijn vuisten". Nie
mand zal kunnen ontkennen, dat Du
catel het in de wereld ver geschopt
heeft. Hij is een van de grootste on
dernemers van openbare werken en
legt met 2000 arbeiders en 60 inge
nieurs randboulevards aan in Parijs.
Hij heeft een weelderig ingericht
woonhuis, waar de muren vol hangen
met doeken van meesters uit de re
naissance. Met schilderijen van Tou
louse Lautrec en ook met werken van
hemzelf, niet minder dan 50 in getal.
Ook is hij in zijn vrije tijd goochelaar
en hij kan zelfs voor fakir spelen.
Wanneer hij al zijn belastingen be
taald heeft, houdt hij nog maar 35
miljoen per jaar voor zichzelf over.
Zijn politiek program? Daar be
hoeft hij niet lang over na te denken
en dat is in een paar woorden gezegd.
Vanzelfsprekend staat hij noch rechts,
noch links maar is een centrum-man.
Trouwens alle Fransen staan tegen
woordig in of vlak bij het centrum,
want dat is na de val van De Gaulle
mode geworden. Zodra hij gekozen is
schaft hij het salaris voor de presi
dent van de republiek af, wat hij zich
als miljardair gemakkelijk kan ver
oorloven. Aan een boom zo vol gela
den mist men een paar pruimpjes
niet. Wie per jaar minder dan 12.000
frank verdient, zal vrijgesteld wor
den van belasting. De „negerpotenta
ten" in Afrika krijgen van hem als
president van de republiek geen halve
stuiver meer los. Ofschoon bewonde
raar van generaal De Gaullè de
liefde zal vermoedelijk niet weder
kerig zijn is hij vurig aanhanger
van de Ver. Staten van Europa en zit
hij eenmaal op het Elysée, dan laat
hij onmiddellijk een regering vormen.
Niet van technocraten, maar van ka
meraden.
Toen Louis Ducatel gevraagd werd
of hij een redelijke kans aanwezig
achtte om te worden gekozen, aarzel-'
de hij geen ogenblik. Iedereen zal ojj
mij stemmen, zei hij, want in Frank
rijk is iedereen ontevreden.
Wij kunnen dus lachen als Louis
Ducatel binnenkort op de televisie
komt. Hij mag in totaal ongeveei
2 uur praten. De keren die hij spre
ken gaat, kunnen de cabarets wel
sluiten....
(ADVERTENTIE)
Ook voorllgemakkelijker
en prettiger eten met Uw
kunstgebit, dank zij een
grotere kauwkracht.
Als U last hebt met Uw kunstgebit, zat Uv#
tandarts U het speciale Dentofix-kleef-
poeder kunnen aanbevelen. Uv gebit komt
daardoor vaster te zitten en zal bij het
spreken niet gaan schuiven of loslaten,
zodat U zich zekerder gevoelt. Het ge
voelige tandvlees wordt door Dentofix
beschermd, zodat U steviger kunt bijten
en gemakkelijker kauwen. Dank zii Dento
fix kunt U zonder bezwaar weer lachen,
hoesten, zelfs niezen en U spreekt duide-
fifker. Dentofix voorkomt ook slecht rie
kende adem (gebitsgeur).
n°9 heden Dentofix aan.
Verkrijqbaar bii Apothekers en Drogisten
in neutrale, plastic strooiflacons a fl. 2,5f