Indonesië wil pratend naar oplossing voor \Y .-Irian Thuislozen niet alleen „zwervers en drankorgels" BELGISCH PARTIJENSTELSEL OP DE HELLING e^elU Inventum zorgt voor lekkere koffie GEEN STEMBUSSEN, MAAR „MUSJAWARAH" Abortuscommissies in alle ziekenhuizen MODERN TEHUIS VOOR AL LEENSTAANDEN IN NIJMEGEN INVENTUM PRATEN VN-MISSIE CONSULTATIES Clochards Afdelingen Radertje Oud-politieman schiet na ruzie op voorbijgangers Radiltalen CVP Gistingsproces Prof. Haspels wil: DE STEM VAN DINSDAG 6 MEI 1969 (Van een speciale medewerker) DEN HAAG De laatste tijd is er veel gerucht om de Nieuw- Guinea-kwestie. De naar Nederland uitgeweken Papoea's lijken, onder leiding van Nicolaas Jouwe, erin geslaagd te zijn om de pu blieke opinie in Nederland voor hun zaak wakker te schudden. Er is van deze zijde grote activiteit. De tijd dringt, want in juli a.s. zal de „act of free choice" (daad van vrije keuze), zoals de volks stemming officieel is aangeduid in West-Irian de nieuwe naam voor het vroegere Nederlands Nieuw-Guinea plaatsvinden. Bij de disputen en uiteenzettingen in de pers, voor de radio en op de televisie wordt de indruk gewekt alsof de Indonesiërs in West-Irian maar hun gang gaan en daarmee de Papoea's de gele genheid ontnemen om hun recht op vrije keuze tussen aansluiting bij en afscheiding van de republiek Indonesië uit te oefenen, zoals in de New York-overeenkomst van 15 augustus 1962 is vastgelegd. Deze indruk is door de eenzijdige voorstelling van zaken mislei dend. Indonesië heeft zich vanaf het begin van de Indonesische revolutie op het standpunt gesteld, dat de onafhankelijkheidsproclamatie van 17 aug. 1945 het gehele gebied van Nederlands-Indië betreft, van Sabang tot Merauke, zoals de Indonesiërs het noemen. Daaruit is het conflict over West-Irian ontstaan. President Soeharto noemde onlangs de overdracht van West-Irian aan Indonesië een historisch feit. Die overdracht is niet als gunst verkregen, maar met de wapens afgedwongen, zo zei hij. Niettemin wil de huidige Indo nesische regering de bepalingen van de New York-overeenkomst stipt nakomen. Een zich respecterende natie moet internationale overeen komsten eerbiedigen, hebben presi dent Soeharto en zijn ministers her haaldelijk gezegd. Bij beoordeling van de handelwijze van de Indone sische regering in de West-Irian kwestie is daarom van primair be lang wat de New York-overeen komst inhoudt. Uitdrukkelijk is vermeld, dat met het sluiten van de overeenkomst Nederland geen enkele bemoeienis met West-Irian meer heeft. Neder land kan morele verplichtingen te genover de Papoea's, sympathie voor hen voelen, maar die moeten dan anders tot uiting worden ge bracht dan door inmenging in de wijze van uitoefening van de daad van vrije keuze door de Papoea's. De overeenkomst van New York is onder auspiciën van de Verenig de Naties tot stand gekomen. Daar in is de bepaling opgenomen, dat de daad van vrije keuze onder volle verantwoordelijkheid van de Indo nesische regering zal plaatsvinden. De Indonesische regering stelt dan ook de wijze vast, waarop de daad van vrije keuze zal worden uitge oefend. De taak van de VN is be perkt tot „bijstaan, adviseren en deelnemen" in de uitvoering van de daad van vrije keuze. Om deze taak te vervullen is een missie van het secretariaat-generaal van de VN, onder leiding van de Boliviaanse diplomaat Ortiz-Sanz, ingesteld. Indonesische regering, tot de con clusie, dat hoofdelijke stemming in geheel West-Irian onuitvoerbaar is. In november heeft de missie een gemengd systeem naar voren ge bracht, waarbij hoofdelijke stem ming voor de meer progressieve ge bieden langs de kust zou worden toegepast en een methode van over leg met adat- en volkshoofden in de moeilijk toegankelijke gebieden van het binnenland. Deze missie is in augustus j.l. in Indonesië aangekomen en heeft zich in de hoofdstad van West-Irian, Djajapura, gevestigd. De missie is zeer actief en krijgt van Indonesi sche zijde volle medewerking om haar taak zo goed mogelijk uit te oefenen. Leden van de missie door kruisten West-Irian in alle richtin gen om zich van de plaatselijke situ atie op de hoogte te stellen. In ok tober j.l. deed de missie reeds een aantal suggesties aan de Indonesi sche regering, waarop positief werd gereageerd. Zo werd de voorlich ting over de daad vain vrije keuze door geheel West-Irian geïntensi veerd, werden 50 Papoea's, die in Java werden gevangen gehouden, in vrijheid gesteld en toegestaan naar hun land terug te keren, later gevolgd door de vrijlating van nog eens 105 politieke gevangenen. Voorts werd aan vluchtelingen van West-Irian toegestaan om aan de daad van vrije keuze deel te ne men, mits zij voorgoed terugkeren. De VN-missie kwam, evenals de De Indonesische regering heeft evenwel de voorkeur gegeven aan een systeem van overleg, dat in Indonesië „musjawarah" genoemd wordt praten tot een voor allen aanvaardbare oplossing is bereikt. In elk der acht regentschappen van West-Irian zal een raad van overleg worden gevormd op basis van een vertegenwoordiger per 800 inwoners. Op deze wijze zullen 1000 personen namens de bevolking, die op 800.000 zielen geschat wordt, re- gentschapsgewijze hun stem uit brengen en daarmede over de toe komstige politieke status van West- Irian beslissen. De raden van overleg zullen be staan uit: a) vertegenwoordigers uit de districten van elk regent schap, b) vertegenwoordigers van politieke partijen, massa-organisa ties en functionele groepen als de geestelijkheid, en c) stam- en adat- hoofden, aangewezen door het volk. Kern van de raden van overleg zullen de bestaande regentschaps raden vormen, van wie de leden door de overheid zijn benoemd. Dit zijn de personen, genoemd onder a) en b), namelijk 10 van de districten en 10 van de politieke partijen in elk der acht regentschappen. In maart werd door de regering een team voor de uitvoering van de New York-overeenkomst in het le ven geroepen, onder voorzitter schap van mr. Sudjarwo Tjondro- negoro, de vroegere Indonesische ambassadeur in Den Haag. Nog de zelfde maand vertrok het team naar West-Irian en voerde daar van 24 maart t/m 11 april „consultaties" met elk der acht regentschapsraden over de door de regering voorge stelde-procedure voor de uitvoering van de daad van vrije keuze door middel van raden van overleg. Niettegenstaande de leden van de regentschapsraden door de over heid benoemd zijn, was er hier en daar oppositie, welke in de rich ting van afscheiding wees. De voor gestelde procedure werd evenwel overal aanvaard, waarop terstond commissies voor de oprichting van (Van een onzer verslaggevers) DELFT Papoealeider Nicolaas Jouwe (45) zegt: „Hoe kunnen wij ons nu verbonden voelen met Indo nesië? We hebben eeuwenlang ge vochten met de Indonesische sla venhandelaren. Vandaar ook die grote concentraties Papoea's diep in de binnenlanden, ze trokken steeds verder weg van de kust. Voor de Papoea's wordt het dit jaar erop of eronder." Nicolaas Jouwe, eens Papoea bestuursambtenaar, thans voorzitter van 't vrijheddscomité west-Papoea heeft evenals Kaisiepo voor de over dracht van Nederlands Nieuw-Gui nea in 1962 een functie bekleed in de Nieuw-Guinea Raad: hij was tweede vice-voorzitter, Kaisiepo eer ste. De heer Jouwe laat er geen twij fel over bestaan hoe het wel moet bij die komende verkiezingen: in de kustgebieden normaal via het sy steem van algemene verkiezingen, elke man of vrouw een stem. In de gebieden waar de bevolking nog analfabeet is, laten kiezen door kies mannen of door tekens en symbo len te gebruiken, zoals de Verenig de Naties die elders al hebben toe gepast. Zo is hert door ons ook voor gesteld aan de heer Ortiz-Sanz, op 3 mei van het vorig jaar." De heer Jouwe is absoluut zeker van de uitslag bij eerlijke verkie zingen. De Indonesische „bezetting" heeft het nationale zelfbewustzijn van de Papoea alleen gestimuleerd, meent hij. (Van een onzer verslaggevers) DELFT De heer Marcus Kaisiepo, Papoea-leider in ballingschap, hier voor zijn huis in Delft, heeft geen goed woord over voor Indonesië, dat ondanks de waarborgen neergelegd in de overeenkomst van New York het politieke leven in West-Irian onmogelijk maakt, de vrije me ningsuiting verbiedt en geen politieke partij of vergadering tolereert. Over de schrikbarende armoede en de terreur die er heersen, wil hij nauwelijks spreken. „Daarover hebben we ai honderden feiten doorgegeven aan de V.N., aan de Nederlandse regering en aan het internationaal gerechtshof. Maar daarom gaat het niet in de eerste plaats. Waar het om gaat, is dat ons volk de keus in het vooruitzicht is gesteld: samengaan met Indone sië of los van Indonesië. Een eerlijke, vrije keuze. Zonder dwang, zon der beïnvloeding. Maar wat komt daarvan straks terecht bij een be zetting door meer dan 80.000 Indonesiërs, militairen en „ambtenaren", en bij een verkeerd kiessysteem? Onze enige hoop vormen de Verenigde Naties en hun medeverant woordelijkheid voor een eerlijke gang van zaken bij het referendum. Maar we weten dat Soeharto al zijn listen zal aanwenden om het pleit te winnen. Hoewel de bevolking als geheel geen enkele band wenst met Indonesië. Want Indonesië is ons vreemd", aldus Kaisiepo. de raden van overleg werden ge vormd, die voor 1 juli a.s. met hun taak gereed moeten zijn. De daad van vrije keuze zal vervolgens in de loop van de maand juli regent- schapsgewijze door de raden over overleg worden uitgevoerd. Bij al deze consultaties waren le den van de VN-commissie aanwe zig. Zij zullen erop toezien, dat de leden van de raden over overleg alle sectoren van de bevolking ver tegenwoordigen en dat de nieuwe leden duidelijk door de bevolking gekozen worden. De raden van overleg zullen per regentschap 75 tot 175 leden tellen, afhankelijk van het aantal inwo ners. Maximaal zullen deze acht ra den van overleg ieder 20 leden van de regentschapsraden bevatten; de overige leden zullen door de be volking worden aangewezen. Deze laatsten zullen dan ook verre in de meerderheid zijn in het totale aan tal van 1000 kiesmannen, die de be volking in de daad van vrije keuze vertegenwoordigen. Ongetwijfeld is de propaganda- voering volkomen eenzijdig. Zij, die afscheiding van Indonesië wensen, komen daarbij niet aan bod. Een recente demonstratie voor onafhan kelijkheid in West-Irians hoofdstad leidde tot ingrijpen van de over heid. Maar dat betekent niet, dat de 1000 kiesmannen willoze werk tuigen van de Indonesische rege ring zullen zijn. Indien werkelijk van een nationaal gevoel onder de Papoea's van dit uitgestrekte en ontoegankelijke gebied sprake is, dan wordt hun in de komende stemming, in tegenwoordigheid van een neutrale VN-missie, de gele genheid geboden om daaraan ui ting te geven. De Papoea-leiders in Nederland wensen een onafhankelijk Papoea, geheel los van Indonesië. De ge dachten van hun vooraanstaande landgenoten in Indonesië gaan uit naar een autonoom West-Irian, in federaal verband met Indonesië, met een Papoea als gouverneur- generaal. (Van onze correspondent) NIJMEGEN Een tehuis voor alleenstaanden te Nijmegen, het vroegere Labrehuis, thans „De Hulsen" van de stichting Benedictus Labre, zal morgen officieel geopend worden door minister Kiompé van cultuur, recreatie en maatschappelijk werk, bisschop BIpyssen van Den Bosch zal het gebouwen complex inzegenen. Pater A. van Hazendonk o.s.a. is eigenlijk een tegenstander van te veel ophef over zijn inrichting. Hij is directeur en aalmoezenier tegelijk en runt het hele bedrijf. De voorzitter van het bestuur, de heer F. H. Biessels, voelt wel voor publiciteit. Hij vertelt in ieder geval grif dat het nieuwe gebouw ruim 3 miljoen gulden heeft gekost. Over de bewoners zegt de arts F. Pijnenborg, die aan De Hulsen als sociaal geneeskundige verbonden is „Thuislozen, zoals wij die in onze te huizen kennen, vormen een heel wat meer gevarieerde groep, dan wat de buitenstaander ervan maakt„zwer vers en drankorgels". De belangrijk ste categorie, die naar mijn mening in het internaat is te onderscheiden, wordt gevormd door mensen, die voor enige maanden in een tehuis verblijven ofwel opstappen om het opnieuw in de maatschappij te pro beren. In beide gevallen belanden zij normaliter na enige dagen in een vol gend tehuis". Zo maken deze alleenstaande men sen een kringloop door een aantal tehuizen, totdat door het klimmen der jaren hun mobiliteit afneemt en zij een van deze tehuizen als hun bejaardentehuis kiezen. Volgens dr. Pijnenborg komt deze groep 't meest overeen met wat men in Frankrijk clochards noemt. Dan is er de kleinere groep die het passantenverblijf vult, de mannen die echt zwerversbloed in de aderen hebben. Voor deze mobiele vrijheids lievende zwervers is er een verblijf met 14 slaapplaatsen. Na aankomst kunnen ze douchen, een maaltijd ge nieten en slapen tussen lagens en dekens. Sommigen van hen vragen soms na enkele bezoeken of ze niet mogen blijven als er plaats is. Ze hebben dan behoefte aan een rust punt. De blijvers vinden een bed en wat eenvoudige meubeltjes in een keurige kamer of ze delen een ruimte met anderen. Het tehuis „De Hulsen" bestaat verder uit twee hoofdafdelingen een die bestemd is voor in hoofdzaak bejaarde, verzorgings- en sociaal hulpbehoevende mannen. Daaronder vallen mannen, met tot nu toe vol doende eigen leefmilieu, welke toe stand echter bm sociale redenen niet te handhaven is. Voorts alleenwo nende mannen, die niet meer in staat zijn zichzelf te verzorgen en zich so ciaal staande te houden en dus in dit opzicht begeleidingsbehoeftig zijn geworden. Hoofdafdeling b. is bestemd voor in hoofdzaak nog werkende, maar sociaal behoeftige mannen, waaronder vele zwakbegaafden, mannen met (ADVERTENTIE) het nieuwste Inventum volautomatisch koffiefilter maakt 8 koppen heerlijke filterkoffie f 99.50 alcohol-moeilijkheden, reclassanten en andere alleenstaande mannen. In totaal zijn er 56 eenpersoonskamers en 54 chambrettes, alsmede een zie kenafdeling met bedden. Er is een ruime werkplaats met verschillende afdelingen, bijvoor beeld een ruime papierhal, waar- oud papier wordt verwerkt, een sor- teerhal voor nylonvezels, 3 hallen voor spoelmachines, een timmer werkplaats, een schoenreparatie- werkplaats en een vertrek bestemd voor tapijtknopen. Wat de eerste opvang betreft: het gemiddels aantal overnachtingen per jaar tot 1968 was 2384. Wat de inter naten betreft: de gemiddelde bezet ting per jaar tot 1968 was 129 perso nen. In ons land is een koortsachtige ijver merkbaar om allerlei tehuizen, pensions of hoe men ze ook noemen wil, te realiseren. Er zijn reeds lan ger bestaande pensiontehuizen in Amsterdam en in Den Haag. Nog niet lang geleden gestichte tehuizen zijn er in Tilburg, Helmond, Enschede en Utrecht. In aanbouw zijn nog derge lijke inrichtingen te Eindhoven en Amsterdam. Verder schijnen er plan nen tot iets dergelijks te leven in dertien andere steden van ons land. Zowel de bejaarden als de jonge ren vinden 's avonds in „De Hulsen" een prettige sfeer. Er kan gelezen, gekaart of naar de televisie geke ken worden. Soms worden er films vertoond of treden amateurgezel schappen op in de keurig ingerichte recreatiezalen. De gebouwen zijn emgeven door grasgazons en bloem perken die door de bewoners zelf worden onderhouden. De arts F. Pijnenborg: „Nu wij in dit tehuis met een bijtijdse accom modatie zitten verwacht ik dat wij ook een opvangmogelijkheid gaan vormen voor bijvoorbeeld mannen die te slecht zijn om alleen op ka mers te wonen en te goed om een plaats te kunnen krijgen in de ook weer overbevolkte bejaarden tehuizen of zelfs verpleegtehuizen, en dan vooral de momenteel moei lijkst plaatsbare groep van de licht psychisch gestoorde bejaarden. Zo verwacht ik dan ook, dat ons tehuis, dat begonnen is als een geïsoleerde hulppost voor een soort paria's van onze gemeenschap, steeds meer gaat meedraaien als een radertje in de grote kringloop van maatschappelijke voorzieningen." (Van een onzer verslaggevers) LUIK Zondagmorgen heeft te Luik een lugubere schietpartij plaats gevonden, waarbij de 26-jarige oud politieman Godfried Alen ernstig werd gewond. De oud-politieman wond zich in een bar plotseling op, toen de ober hem de rekening presenteerde. Hij rende de trap op en begon vanuit een raam met een machinepistool op voorbijgangers te vuren. Een zwaar bewapend politiekordon was snel ter plaatse en wist de eenzame schutter in te sluiten. Bij het gevecht raakte een agent gewond en werd ook de dader door enkele kogels geraakt. Hevig bloedend en niet meer in staat om te vuren kon de dader uiteinde lijk overmeesterd worden. (Van onze correspondent) BRUSSEL Deze lente brengt in 8le een grote partijpolitieke be- injvigheid. Evenmin als haar voor gangsters slaagt de huidige rooms- ooe regering erin, noemenswaardi ge Wetgevende prestaties te leve- en. De fundamentele problemen nujven alsmaar dezelfde, met dit erschil dat ze er in al die jaren et eenvoudiger op zijn geworden, enschetsend feit: het huidige par- Ment is het derde in 12 jaai dat r naar alle waarschijnlijkheid niet ,ijs a£en zab gebruik te maken van Jb grondwetgevende bevoegdheid. v eze voortdurende demonstratie Machteloosheid komt uiteraard het ul ?oede aan het prestige van v -Belgische parlementarisme en tiie e zogenaamde traditionele p-ar- Z™ (katholieken, socialisten, libe- tin o -1,1111 structuur en opvat- liikTÏ k?nden die Partijen geen ge- lutio j houden met de snelle evo- sta 111 de geesten van de Belgische T°t dusver dienden zien bij iedere gelegenheid aan als „unitaire" partijen van en voor Vlamingen, Walen en Brusselaars. Die broederlijke eenheid is echter met de jaren een doorzichtige en onhoudbare fictie geworden. De we derzijdse (over) gevoeligheden van Walen en Vlamingen hebben zodani ge proporties aangenomen dat aan iedere regeringsdeelneming, aan iedeT kiesprogramma, aan elk wets ontwerp een uitermate moeizaam spel van geven en nemen vooraf gaat. Voor de openbare opinie ver schijnen de traditionele partijen als logge lichamen, gebonden aan han den en voeten. Dit schouwspe' is onaanvaardbaar voor de geradicaliseerde geesten ten noorden en ten zuiden van de taal grens, zodat de wind de zeilen bol- zet van alle partijen die zich uit spreken voor radicale oplossingen. Hun positie in parlement en provin ciale raden is na de verkiezingen van maart 1968 enorm versterkt. Bij de jongste twee verkiezingen heeft bijvoorbeeld de Volksunie haar ze telaantal telkens verdubbeld van 5 tot 10 en 10 tot 20 zetels em een re cente opiniepeiling wees uit dat zij haar opmars nog zal voortzetten. In Brussel wordt de kaart van het ra dicalisme uitgespeeld door het FDF (Front Democratique Francophone), dat een nauwe coalitie heeft aange gaan met het even radicale RW (Rassemblement Wallon). Naarmate die jonge partijen win nen aan macht, brokkelen de stel lingen van de traditionele partijen af, zodat thans een coalitie vereist zou zijn van katholieken, socialisten en liberalen om een grondwetsher ziening te kunnen verwezenlijken. De jonge radical partijen versterken hun imago bij de openbare mening. De traditionele partijen pogen, ieder op haar manier, het noodlottige im mobilisme te doorbreken. Er is nog een partij, namelijk de liberale partij van vrijheid en voor uitgang, die officieel stoelt op het be ginsel van de Belgische eenheid. Dat beginsel wordt echter vooral van Vlaams-liberale zijde fel aangevoch ten nadat de PVV bij de jongste verkiezingen een even pijnlijke als verrassende nederlaag opliep, hoe wel de campagne het recordbedrag had opgeslorpt van ruim 5 miljoen gulden. De Belgische socialistische partij verkondigt met de lippen de solida riteit van alle Belgische werkne mers, maar in de praktijk zijn scherpe spanningen ontstaan tussen Franstalige en Nederlandstalige BSP-partijleden, onder meer rond het verlenen van prioriteit aan eco nomische ontwikkelingsprojecten aan deze of gene kant van de taalgrens. In Brussel is er een open breuk tussen Vlaamse en Francophone so cialisten en onlangs hebben zes Waalse „BSP-federaties" het bijeen roepen geëist van een apart Waals sociahstisch congres. Van alle traditionele partijen is de katholieke CVP (Christelijke Volks partij) het verst de weg van de autonomie opgegaan. Het laatste weekend van april heeft de Vlaamse CVP na bewogen debatten besloten, voortaan zelfstandig haar eigen weg te gaan en slechts een bepaalde ban,j te behouden met de Franco phone PSC (Parti Social Chretien) via een overlegorgaan. Deze beslis sing werd genomen ondanks het ver zet van een aantal invloedrijke oude re partijbonzen en met name van haar nationale CVP-partij voorzitter prof. Houben, die van partijpolitiek stafchef gedegradeerd wordt tot een soort verbindingsofficier. Door het uitwerpen van unitaire baRast hoopt de CVP zich opnieuw aanvaardbaar te maken in de ogen van de radicale Vlaamse kiezers en een gedeelte terug te winnen van de stemmen die ze aan de Volksunie verloren heeft. Maar inmiddels blij ven de spanningen in de CVP en in de andere traditionele partijen groot. Een aantal jongeren in de CVP pro pageren het samensmelten van christendemocraten en sociaaldemo craten in een nieuwe „travaillisti- sche" formatie. In de BSP woedt een koude oorlog tussen de oude marxistische garde em de jongeren die dromen van een soort Labour (of PvdA)-formule. De Waalse PSC, nu al een Waalse minderheidspartij, dreigt uiteen te vallen in een con servatieve fractie die aansluiting zoekt bij de behoudings-gezinde PVV een progressieve fractie die aan stuurt op toenadering met het Ras semblement Wallon. Partijmutaties en zelfs het ont staan van nieuwe partijen in een min of meer nabije toekomst zijn dus allerminst uitgesloten. Volgend jaar worden in België gemeente raadsverkiezingen gehouden er die zullen het gistingsproces ongetwij feld verhaasten. Deze uitermate labiele toestand vergemakkelijkt allerminst de taak van de Belgische regering, die wel geen grootse verrichtingen op haar naam zal schrijven, maar die zolang mogelijk overeind zal worden gehou den, omdat eenieder zich er scherp van bewust is dat een nieuwe rege ringscrisis fataal zou uitmonden in I een open crisis van het regime. Was wel weer even wennen niet; naar - vakantie - snakkende - mede burgers? Zo'n weekeinde met ruim een half miljoen toeristen zo maar erbij. Dat doet je weer eens besef fen dat je toch eigenlijk in een oord woont, waar het goed toeven is. On danks alle misère die het bestaan in een veel te klein land met veel te weinig geld en veel te weinig grote mannen en vrouwen aankleeft. Waarom heten studenten aan een hogeschool eigenlijk niet gewoon ho- gescholieren? Professoren noemen we toch ook gewoon hoogleraren? En toch heten studenten aan een hogeschool studenten. Wat dacht u? Curatoren vinden het al erg genoeg dat hun hogeschool geen universiteit Als je van bovenaf op de dingen neerkijkt, moet je ook wel heel hoog van de curatoren blazen. „En wie zo geïrriteerd wordt door studentenbetogingen tegen de oorlog in Vietnam of tegen de honger in Biafra (of vul verder zelf maar in, M.), moet nog maar eens beden ken dat het nog niet zo lang geleden is dat studenten zich alleen druk maakten om ontgroeningsrituelen". (Uit Kruispunt) Kon je de mond van een student maar net zo gemakkelijk open en dicht laten gaan dan een hele hoge school met 2700 studenten. (Curator). De zondagsplicht heeft ook zijn na delen, vrienden. Dat heeft een domi nee van de eerste methodistische kerk in Camden (in de Amerikaanse staat Arkansas) ervaren. Hij preekte zondag j.l. over het gebod „Gij zult niet stelen". Hoe actueel dit onder werp was, bleek na de dienst toen de dominee merkte dat dieven er met zijn auto vandoor waren gegaan. De carlisten hebben zondag in Spanje op de befaamde Monte Jurra hun jaarlijkse bijeenkomst gehouden. Zonder hun troonpretendent Carlos Hugo, want die is vorig jaar decem ber uit Spanje gezet. Dat dacht u. Dan kent u Carlos Hugo nog niet. Hij was wel degelijk van de partij, zo weet onze correspondent te mel den. In een vliegtuigje, waarmee hij boven de samengestroomde menigte cirkelde. In de ogen van de echte carlisten moet dit zoiets geweest zijn als een apocalyptische wederkomst. Of een soort hemelvaart? Hebt u nog niets gemerkt? Dat het opvallend stil is in Griekenland? Luns zit in Londen te proberen Grie kenland te diskwalificeren. Dat land moet uit de Raad van Europa, heeft Luns in de kamer moeten beloven. Maar Engeland is er tegen. Wilson: Je kunt wachten tot je een pond weegt. Kruisridder Nixon trekt nu ten strijde tegen schunnigheid, onzedelij ke boeken, pornografie en sexpost. Dat is niet zo vreemd, want zeer veel Amerikanen zijn in de grond van hun hart nette, brave burgers. En Nixon is een strijder voor orde en netheid. De negers in zijn land vra gen zich wel af: wat voor orde. Dagelijkse zonde, doodzonde, Nixonde. „Een tien jaar oude auto wordt binnenkort verplicht gekeurd, maar huizen kunnen rustig verder rotten". (Een krotbewoner in de Haagse Schildersbuurt) „Ik wacht al jaren op het socialis me en het christendom". (Een andere krotbewoner). Het lijkt er wel eens op of ze alle bei al voorbij zijn, net zoals kansen die voorbijgaan. MERIJN UTRECHT (ANP) Het verdient aanbeveling dat in alle Nederlandse ziekenhuizen abortuscommissies wor den gevormd, zodat deze ingreep in overeenstemming met de regels, in zeldzaam voorkomende gevallen, overal kan worden verricht en dat niet bepaalde ziekenhuizen tot abor tuskliniek worden bestempeld. Dank zij het feit dat de geboorten- regeling in Nederland langzamerhand geaccepteerd is, vooral na de invoe ring van de pil, is het aantal abortus provocates sterk gedaald tot ca. 4-6 procent van het aantal bevallingen. In landen, waar de abortus wettelijk is toegestaan, is het aantal zelf opge wekte abortus nauwelijks gedaald. Dit zei gistermiddag prof. dr. A. A. Haspels, gewoon hoogleraar in de verloskunde en de leer der vrouwen ziekten in zijn inaugurele rede te Utrecht. Wanneer men herhaaldelijk wordt geconfronteerd met de ellende van de ongewenste zwangerschap en de tragiek van abortus provocates raakt men sterk gemotiveerd tot goede zorg voor de geboortenregehng, aldus prof. Haspels. De Utrechtse hoogleraar noemde 3 nieuwe methoden voor geboorten- regeling: een injectie progestagen per drie of zes maanden, het onder de huid inplanten van een silicone rub ber capsule gevuld met progestagen en een ring van silastic met progesta gen in de schede ingebracht.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 7