Indonesië wil
pratend naar
oplossing
voor \Y .-Irian
Thuislozen niet
alleen „zwervers
en drankorgels"
BELGISCH PARTIJENSTELSEL OP DE HELLING
e^elU
Inventum
zorgt voor
lekkere
koffie
GEEN STEMBUSSEN, MAAR „MUSJAWARAH"
Abortuscommissies
in alle ziekenhuizen
MODERN TEHUIS VOOR AL
LEENSTAANDEN IN NIJMEGEN
INVENTUM
PRATEN
VN-MISSIE
CONSULTATIES
Clochards
Afdelingen
Radertje
Oud-politieman
schiet na ruzie op
voorbijgangers
Radiltalen
CVP
Gistingsproces
Prof. Haspels wil:
DE STEM VAN DINSDAG 6 MEI 1969
(Van een speciale medewerker)
DEN HAAG De laatste tijd is er veel gerucht om de Nieuw-
Guinea-kwestie. De naar Nederland uitgeweken Papoea's lijken,
onder leiding van Nicolaas Jouwe, erin geslaagd te zijn om de pu
blieke opinie in Nederland voor hun zaak wakker te schudden. Er
is van deze zijde grote activiteit. De tijd dringt, want in juli a.s.
zal de „act of free choice" (daad van vrije keuze), zoals de volks
stemming officieel is aangeduid in West-Irian de nieuwe naam
voor het vroegere Nederlands Nieuw-Guinea plaatsvinden.
Bij de disputen en uiteenzettingen in de pers, voor de radio en
op de televisie wordt de indruk gewekt alsof de Indonesiërs in
West-Irian maar hun gang gaan en daarmee de Papoea's de gele
genheid ontnemen om hun recht op vrije keuze tussen aansluiting
bij en afscheiding van de republiek Indonesië uit te oefenen, zoals
in de New York-overeenkomst van 15 augustus 1962 is vastgelegd.
Deze indruk is door de eenzijdige voorstelling van zaken mislei
dend.
Indonesië heeft zich vanaf het begin van de Indonesische revolutie op
het standpunt gesteld, dat de onafhankelijkheidsproclamatie van 17 aug.
1945 het gehele gebied van Nederlands-Indië betreft, van Sabang tot
Merauke, zoals de Indonesiërs het noemen. Daaruit is het conflict over
West-Irian ontstaan. President Soeharto noemde onlangs de overdracht
van West-Irian aan Indonesië een historisch feit. Die overdracht is niet
als gunst verkregen, maar met de wapens afgedwongen, zo zei hij.
Niettemin wil de huidige Indo
nesische regering de bepalingen van
de New York-overeenkomst stipt
nakomen. Een zich respecterende
natie moet internationale overeen
komsten eerbiedigen, hebben presi
dent Soeharto en zijn ministers her
haaldelijk gezegd. Bij beoordeling
van de handelwijze van de Indone
sische regering in de West-Irian
kwestie is daarom van primair be
lang wat de New York-overeen
komst inhoudt.
Uitdrukkelijk is vermeld, dat met
het sluiten van de overeenkomst
Nederland geen enkele bemoeienis
met West-Irian meer heeft. Neder
land kan morele verplichtingen te
genover de Papoea's, sympathie
voor hen voelen, maar die moeten
dan anders tot uiting worden ge
bracht dan door inmenging in de
wijze van uitoefening van de daad
van vrije keuze door de Papoea's.
De overeenkomst van New York
is onder auspiciën van de Verenig
de Naties tot stand gekomen. Daar
in is de bepaling opgenomen, dat
de daad van vrije keuze onder volle
verantwoordelijkheid van de Indo
nesische regering zal plaatsvinden.
De Indonesische regering stelt dan
ook de wijze vast, waarop de daad
van vrije keuze zal worden uitge
oefend. De taak van de VN is be
perkt tot „bijstaan, adviseren en
deelnemen" in de uitvoering van de
daad van vrije keuze. Om deze taak
te vervullen is een missie van het
secretariaat-generaal van de VN,
onder leiding van de Boliviaanse
diplomaat Ortiz-Sanz, ingesteld.
Indonesische regering, tot de con
clusie, dat hoofdelijke stemming in
geheel West-Irian onuitvoerbaar is.
In november heeft de missie een
gemengd systeem naar voren ge
bracht, waarbij hoofdelijke stem
ming voor de meer progressieve ge
bieden langs de kust zou worden
toegepast en een methode van over
leg met adat- en volkshoofden in de
moeilijk toegankelijke gebieden van
het binnenland.
Deze missie is in augustus j.l. in
Indonesië aangekomen en heeft zich
in de hoofdstad van West-Irian,
Djajapura, gevestigd. De missie is
zeer actief en krijgt van Indonesi
sche zijde volle medewerking om
haar taak zo goed mogelijk uit te
oefenen. Leden van de missie door
kruisten West-Irian in alle richtin
gen om zich van de plaatselijke situ
atie op de hoogte te stellen. In ok
tober j.l. deed de missie reeds een
aantal suggesties aan de Indonesi
sche regering, waarop positief werd
gereageerd. Zo werd de voorlich
ting over de daad vain vrije keuze
door geheel West-Irian geïntensi
veerd, werden 50 Papoea's, die in
Java werden gevangen gehouden,
in vrijheid gesteld en toegestaan
naar hun land terug te keren, later
gevolgd door de vrijlating van nog
eens 105 politieke gevangenen.
Voorts werd aan vluchtelingen van
West-Irian toegestaan om aan de
daad van vrije keuze deel te ne
men, mits zij voorgoed terugkeren.
De VN-missie kwam, evenals de
De Indonesische regering heeft
evenwel de voorkeur gegeven aan
een systeem van overleg, dat in
Indonesië „musjawarah" genoemd
wordt praten tot een voor allen
aanvaardbare oplossing is bereikt.
In elk der acht regentschappen
van West-Irian zal een raad van
overleg worden gevormd op basis
van een vertegenwoordiger per 800
inwoners. Op deze wijze zullen 1000
personen namens de bevolking, die
op 800.000 zielen geschat wordt, re-
gentschapsgewijze hun stem uit
brengen en daarmede over de toe
komstige politieke status van West-
Irian beslissen.
De raden van overleg zullen be
staan uit: a) vertegenwoordigers
uit de districten van elk regent
schap, b) vertegenwoordigers van
politieke partijen, massa-organisa
ties en functionele groepen als de
geestelijkheid, en c) stam- en adat-
hoofden, aangewezen door het volk.
Kern van de raden van overleg
zullen de bestaande regentschaps
raden vormen, van wie de leden
door de overheid zijn benoemd. Dit
zijn de personen, genoemd onder a)
en b), namelijk 10 van de districten
en 10 van de politieke partijen in
elk der acht regentschappen.
In maart werd door de regering
een team voor de uitvoering van de
New York-overeenkomst in het le
ven geroepen, onder voorzitter
schap van mr. Sudjarwo Tjondro-
negoro, de vroegere Indonesische
ambassadeur in Den Haag. Nog de
zelfde maand vertrok het team
naar West-Irian en voerde daar van
24 maart t/m 11 april „consultaties"
met elk der acht regentschapsraden
over de door de regering voorge
stelde-procedure voor de uitvoering
van de daad van vrije keuze door
middel van raden van overleg.
Niettegenstaande de leden van de
regentschapsraden door de over
heid benoemd zijn, was er hier en
daar oppositie, welke in de rich
ting van afscheiding wees. De voor
gestelde procedure werd evenwel
overal aanvaard, waarop terstond
commissies voor de oprichting van
(Van een onzer verslaggevers)
DELFT Papoealeider Nicolaas
Jouwe (45) zegt: „Hoe kunnen wij
ons nu verbonden voelen met Indo
nesië? We hebben eeuwenlang ge
vochten met de Indonesische sla
venhandelaren. Vandaar ook die
grote concentraties Papoea's diep in
de binnenlanden, ze trokken steeds
verder weg van de kust. Voor de
Papoea's wordt het dit jaar erop of
eronder."
Nicolaas Jouwe, eens Papoea
bestuursambtenaar, thans voorzitter
van 't vrijheddscomité west-Papoea
heeft evenals Kaisiepo voor de over
dracht van Nederlands Nieuw-Gui
nea in 1962 een functie bekleed in
de Nieuw-Guinea Raad: hij was
tweede vice-voorzitter, Kaisiepo eer
ste.
De heer Jouwe laat er geen twij
fel over bestaan hoe het wel moet
bij die komende verkiezingen: in de
kustgebieden normaal via het sy
steem van algemene verkiezingen,
elke man of vrouw een stem. In de
gebieden waar de bevolking nog
analfabeet is, laten kiezen door kies
mannen of door tekens en symbo
len te gebruiken, zoals de Verenig
de Naties die elders al hebben toe
gepast. Zo is hert door ons ook voor
gesteld aan de heer Ortiz-Sanz, op
3 mei van het vorig jaar."
De heer Jouwe is absoluut zeker
van de uitslag bij eerlijke verkie
zingen. De Indonesische „bezetting"
heeft het nationale zelfbewustzijn
van de Papoea alleen gestimuleerd,
meent hij.
(Van een onzer verslaggevers)
DELFT De heer Marcus Kaisiepo, Papoea-leider in ballingschap,
hier voor zijn huis in Delft, heeft geen goed woord over voor Indonesië,
dat ondanks de waarborgen neergelegd in de overeenkomst van New
York het politieke leven in West-Irian onmogelijk maakt, de vrije me
ningsuiting verbiedt en geen politieke partij of vergadering tolereert.
Over de schrikbarende armoede en de terreur die er heersen, wil hij
nauwelijks spreken.
„Daarover hebben we ai honderden feiten doorgegeven aan de V.N.,
aan de Nederlandse regering en aan het internationaal gerechtshof.
Maar daarom gaat het niet in de eerste plaats. Waar het om gaat, is dat
ons volk de keus in het vooruitzicht is gesteld: samengaan met Indone
sië of los van Indonesië. Een eerlijke, vrije keuze. Zonder dwang, zon
der beïnvloeding. Maar wat komt daarvan straks terecht bij een be
zetting door meer dan 80.000 Indonesiërs, militairen en „ambtenaren",
en bij een verkeerd kiessysteem?
Onze enige hoop vormen de Verenigde Naties en hun medeverant
woordelijkheid voor een eerlijke gang van zaken bij het referendum.
Maar we weten dat Soeharto al zijn listen zal aanwenden om het pleit
te winnen. Hoewel de bevolking als geheel geen enkele band wenst
met Indonesië. Want Indonesië is ons vreemd", aldus Kaisiepo.
de raden van overleg werden ge
vormd, die voor 1 juli a.s. met hun
taak gereed moeten zijn. De daad
van vrije keuze zal vervolgens in
de loop van de maand juli regent-
schapsgewijze door de raden over
overleg worden uitgevoerd.
Bij al deze consultaties waren le
den van de VN-commissie aanwe
zig. Zij zullen erop toezien, dat de
leden van de raden over overleg
alle sectoren van de bevolking ver
tegenwoordigen en dat de nieuwe
leden duidelijk door de bevolking
gekozen worden.
De raden van overleg zullen per
regentschap 75 tot 175 leden tellen,
afhankelijk van het aantal inwo
ners. Maximaal zullen deze acht ra
den van overleg ieder 20 leden van
de regentschapsraden bevatten; de
overige leden zullen door de be
volking worden aangewezen. Deze
laatsten zullen dan ook verre in de
meerderheid zijn in het totale aan
tal van 1000 kiesmannen, die de be
volking in de daad van vrije keuze
vertegenwoordigen.
Ongetwijfeld is de propaganda-
voering volkomen eenzijdig. Zij, die
afscheiding van Indonesië wensen,
komen daarbij niet aan bod. Een
recente demonstratie voor onafhan
kelijkheid in West-Irians hoofdstad
leidde tot ingrijpen van de over
heid. Maar dat betekent niet, dat
de 1000 kiesmannen willoze werk
tuigen van de Indonesische rege
ring zullen zijn. Indien werkelijk
van een nationaal gevoel onder de
Papoea's van dit uitgestrekte en
ontoegankelijke gebied sprake is,
dan wordt hun in de komende
stemming, in tegenwoordigheid van
een neutrale VN-missie, de gele
genheid geboden om daaraan ui
ting te geven.
De Papoea-leiders in Nederland
wensen een onafhankelijk Papoea,
geheel los van Indonesië. De ge
dachten van hun vooraanstaande
landgenoten in Indonesië gaan uit
naar een autonoom West-Irian, in
federaal verband met Indonesië,
met een Papoea als gouverneur-
generaal.
(Van onze correspondent)
NIJMEGEN Een tehuis voor alleenstaanden te Nijmegen, het vroegere
Labrehuis, thans „De Hulsen" van de stichting Benedictus Labre, zal morgen
officieel geopend worden door minister Kiompé van cultuur, recreatie en
maatschappelijk werk, bisschop BIpyssen van Den Bosch zal het gebouwen
complex inzegenen.
Pater A. van Hazendonk o.s.a. is eigenlijk een tegenstander van te veel ophef
over zijn inrichting. Hij is directeur en aalmoezenier tegelijk en runt het
hele bedrijf. De voorzitter van het bestuur, de heer F. H. Biessels, voelt wel
voor publiciteit. Hij vertelt in ieder geval grif dat het nieuwe gebouw ruim
3 miljoen gulden heeft gekost.
Over de bewoners zegt de arts F.
Pijnenborg, die aan De Hulsen als
sociaal geneeskundige verbonden is
„Thuislozen, zoals wij die in onze te
huizen kennen, vormen een heel wat
meer gevarieerde groep, dan wat de
buitenstaander ervan maakt„zwer
vers en drankorgels". De belangrijk
ste categorie, die naar mijn mening
in het internaat is te onderscheiden,
wordt gevormd door mensen, die
voor enige maanden in een tehuis
verblijven ofwel opstappen om het
opnieuw in de maatschappij te pro
beren. In beide gevallen belanden zij
normaliter na enige dagen in een vol
gend tehuis".
Zo maken deze alleenstaande men
sen een kringloop door een aantal
tehuizen, totdat door het klimmen
der jaren hun mobiliteit afneemt en
zij een van deze tehuizen als hun
bejaardentehuis kiezen. Volgens dr.
Pijnenborg komt deze groep 't meest
overeen met wat men in Frankrijk
clochards noemt.
Dan is er de kleinere groep die het
passantenverblijf vult, de mannen
die echt zwerversbloed in de aderen
hebben. Voor deze mobiele vrijheids
lievende zwervers is er een verblijf
met 14 slaapplaatsen. Na aankomst
kunnen ze douchen, een maaltijd ge
nieten en slapen tussen lagens en
dekens. Sommigen van hen vragen
soms na enkele bezoeken of ze niet
mogen blijven als er plaats is. Ze
hebben dan behoefte aan een rust
punt. De blijvers vinden een bed en
wat eenvoudige meubeltjes in een
keurige kamer of ze delen een ruimte
met anderen.
Het tehuis „De Hulsen" bestaat
verder uit twee hoofdafdelingen een
die bestemd is voor in hoofdzaak
bejaarde, verzorgings- en sociaal
hulpbehoevende mannen. Daaronder
vallen mannen, met tot nu toe vol
doende eigen leefmilieu, welke toe
stand echter bm sociale redenen niet
te handhaven is. Voorts alleenwo
nende mannen, die niet meer in staat
zijn zichzelf te verzorgen en zich so
ciaal staande te houden en dus in dit
opzicht begeleidingsbehoeftig zijn
geworden.
Hoofdafdeling b. is bestemd voor
in hoofdzaak nog werkende, maar
sociaal behoeftige mannen, waaronder
vele zwakbegaafden, mannen met
(ADVERTENTIE)
het
nieuwste
Inventum volautomatisch
koffiefilter maakt
8 koppen heerlijke
filterkoffie f 99.50
alcohol-moeilijkheden, reclassanten
en andere alleenstaande mannen. In
totaal zijn er 56 eenpersoonskamers
en 54 chambrettes, alsmede een zie
kenafdeling met bedden.
Er is een ruime werkplaats met
verschillende afdelingen, bijvoor
beeld een ruime papierhal, waar-
oud papier wordt verwerkt, een sor-
teerhal voor nylonvezels, 3 hallen
voor spoelmachines, een timmer
werkplaats, een schoenreparatie-
werkplaats en een vertrek bestemd
voor tapijtknopen.
Wat de eerste opvang betreft: het
gemiddels aantal overnachtingen per
jaar tot 1968 was 2384. Wat de inter
naten betreft: de gemiddelde bezet
ting per jaar tot 1968 was 129 perso
nen.
In ons land is een koortsachtige
ijver merkbaar om allerlei tehuizen,
pensions of hoe men ze ook noemen
wil, te realiseren. Er zijn reeds lan
ger bestaande pensiontehuizen in
Amsterdam en in Den Haag. Nog niet
lang geleden gestichte tehuizen zijn
er in Tilburg, Helmond, Enschede en
Utrecht. In aanbouw zijn nog derge
lijke inrichtingen te Eindhoven en
Amsterdam. Verder schijnen er plan
nen tot iets dergelijks te leven in
dertien andere steden van ons land.
Zowel de bejaarden als de jonge
ren vinden 's avonds in „De Hulsen"
een prettige sfeer. Er kan gelezen,
gekaart of naar de televisie geke
ken worden. Soms worden er films
vertoond of treden amateurgezel
schappen op in de keurig ingerichte
recreatiezalen. De gebouwen zijn
emgeven door grasgazons en bloem
perken die door de bewoners zelf
worden onderhouden.
De arts F. Pijnenborg: „Nu wij in
dit tehuis met een bijtijdse accom
modatie zitten verwacht ik dat wij
ook een opvangmogelijkheid gaan
vormen voor bijvoorbeeld mannen
die te slecht zijn om alleen op ka
mers te wonen en te goed om een
plaats te kunnen krijgen in de
ook weer overbevolkte bejaarden
tehuizen of zelfs verpleegtehuizen,
en dan vooral de momenteel moei
lijkst plaatsbare groep van de licht
psychisch gestoorde bejaarden. Zo
verwacht ik dan ook, dat ons tehuis,
dat begonnen is als een geïsoleerde
hulppost voor een soort paria's van
onze gemeenschap, steeds meer gaat
meedraaien als een radertje in de
grote kringloop van maatschappelijke
voorzieningen."
(Van een onzer verslaggevers)
LUIK Zondagmorgen heeft te
Luik een lugubere schietpartij plaats
gevonden, waarbij de 26-jarige oud
politieman Godfried Alen ernstig
werd gewond.
De oud-politieman wond zich in
een bar plotseling op, toen de ober
hem de rekening presenteerde. Hij
rende de trap op en begon vanuit een
raam met een machinepistool op
voorbijgangers te vuren. Een zwaar
bewapend politiekordon was snel ter
plaatse en wist de eenzame schutter
in te sluiten. Bij het gevecht raakte
een agent gewond en werd ook de
dader door enkele kogels geraakt.
Hevig bloedend en niet meer in staat
om te vuren kon de dader uiteinde
lijk overmeesterd worden.
(Van onze correspondent)
BRUSSEL Deze lente brengt in
8le een grote partijpolitieke be-
injvigheid. Evenmin als haar voor
gangsters slaagt de huidige rooms-
ooe regering erin, noemenswaardi
ge Wetgevende prestaties te leve-
en. De fundamentele problemen
nujven alsmaar dezelfde, met dit
erschil dat ze er in al die jaren
et eenvoudiger op zijn geworden,
enschetsend feit: het huidige par-
Ment is het derde in 12 jaai dat
r naar alle waarschijnlijkheid niet
,ijs a£en zab gebruik te maken van
Jb grondwetgevende bevoegdheid.
v eze voortdurende demonstratie
Machteloosheid komt uiteraard
het ul ?oede aan het prestige van
v -Belgische parlementarisme en
tiie e zogenaamde traditionele p-ar-
Z™ (katholieken, socialisten, libe-
tin o -1,1111 structuur en opvat-
liikTÏ k?nden die Partijen geen ge-
lutio j houden met de snelle evo-
sta 111 de geesten van de Belgische
T°t dusver dienden
zien bij iedere gelegenheid aan
als „unitaire" partijen van en voor
Vlamingen, Walen en Brusselaars.
Die broederlijke eenheid is echter
met de jaren een doorzichtige en
onhoudbare fictie geworden. De we
derzijdse (over) gevoeligheden van
Walen en Vlamingen hebben zodani
ge proporties aangenomen dat aan
iedere regeringsdeelneming, aan
iedeT kiesprogramma, aan elk wets
ontwerp een uitermate moeizaam
spel van geven en nemen vooraf
gaat. Voor de openbare opinie ver
schijnen de traditionele partijen als
logge lichamen, gebonden aan han
den en voeten.
Dit schouwspe' is onaanvaardbaar
voor de geradicaliseerde geesten ten
noorden en ten zuiden van de taal
grens, zodat de wind de zeilen bol-
zet van alle partijen die zich uit
spreken voor radicale oplossingen.
Hun positie in parlement en provin
ciale raden is na de verkiezingen
van maart 1968 enorm versterkt. Bij
de jongste twee verkiezingen heeft
bijvoorbeeld de Volksunie haar ze
telaantal telkens verdubbeld van 5
tot 10 en 10 tot 20 zetels em een re
cente opiniepeiling wees uit dat zij
haar opmars nog zal voortzetten. In
Brussel wordt de kaart van het ra
dicalisme uitgespeeld door het FDF
(Front Democratique Francophone),
dat een nauwe coalitie heeft aange
gaan met het even radicale RW
(Rassemblement Wallon).
Naarmate die jonge partijen win
nen aan macht, brokkelen de stel
lingen van de traditionele partijen
af, zodat thans een coalitie vereist
zou zijn van katholieken, socialisten
en liberalen om een grondwetsher
ziening te kunnen verwezenlijken. De
jonge radical partijen versterken
hun imago bij de openbare mening.
De traditionele partijen pogen, ieder
op haar manier, het noodlottige im
mobilisme te doorbreken.
Er is nog een partij, namelijk de
liberale partij van vrijheid en voor
uitgang, die officieel stoelt op het be
ginsel van de Belgische eenheid. Dat
beginsel wordt echter vooral van
Vlaams-liberale zijde fel aangevoch
ten nadat de PVV bij de jongste
verkiezingen een even pijnlijke als
verrassende nederlaag opliep, hoe
wel de campagne het recordbedrag
had opgeslorpt van ruim 5 miljoen
gulden.
De Belgische socialistische partij
verkondigt met de lippen de solida
riteit van alle Belgische werkne
mers, maar in de praktijk zijn
scherpe spanningen ontstaan tussen
Franstalige en Nederlandstalige
BSP-partijleden, onder meer rond
het verlenen van prioriteit aan eco
nomische ontwikkelingsprojecten aan
deze of gene kant van de taalgrens.
In Brussel is er een open breuk
tussen Vlaamse en Francophone so
cialisten en onlangs hebben zes
Waalse „BSP-federaties" het bijeen
roepen geëist van een apart Waals
sociahstisch congres.
Van alle traditionele partijen is de
katholieke CVP (Christelijke Volks
partij) het verst de weg van de
autonomie opgegaan. Het laatste
weekend van april heeft de Vlaamse
CVP na bewogen debatten besloten,
voortaan zelfstandig haar eigen weg
te gaan en slechts een bepaalde
ban,j te behouden met de Franco
phone PSC (Parti Social Chretien)
via een overlegorgaan. Deze beslis
sing werd genomen ondanks het ver
zet van een aantal invloedrijke oude
re partijbonzen en met name van
haar nationale CVP-partij voorzitter
prof. Houben, die van partijpolitiek
stafchef gedegradeerd wordt tot een
soort verbindingsofficier.
Door het uitwerpen van unitaire
baRast hoopt de CVP zich opnieuw
aanvaardbaar te maken in de ogen
van de radicale Vlaamse kiezers en
een gedeelte terug te winnen van de
stemmen die ze aan de Volksunie
verloren heeft. Maar inmiddels blij
ven de spanningen in de CVP en in
de andere traditionele partijen groot.
Een aantal jongeren in de CVP pro
pageren het samensmelten van
christendemocraten en sociaaldemo
craten in een nieuwe „travaillisti-
sche" formatie. In de BSP woedt
een koude oorlog tussen de oude
marxistische garde em de jongeren
die dromen van een soort Labour
(of PvdA)-formule. De Waalse PSC,
nu al een Waalse minderheidspartij,
dreigt uiteen te vallen in een con
servatieve fractie die aansluiting
zoekt bij de behoudings-gezinde PVV
een progressieve fractie die aan
stuurt op toenadering met het Ras
semblement Wallon.
Partijmutaties en zelfs het ont
staan van nieuwe partijen in een
min of meer nabije toekomst zijn
dus allerminst uitgesloten. Volgend
jaar worden in België gemeente
raadsverkiezingen gehouden er die
zullen het gistingsproces ongetwij
feld verhaasten.
Deze uitermate labiele toestand
vergemakkelijkt allerminst de taak
van de Belgische regering, die wel
geen grootse verrichtingen op haar
naam zal schrijven, maar die zolang
mogelijk overeind zal worden gehou
den, omdat eenieder zich er scherp
van bewust is dat een nieuwe rege
ringscrisis fataal zou uitmonden in I
een open crisis van het regime.
Was wel weer even wennen niet;
naar - vakantie - snakkende - mede
burgers? Zo'n weekeinde met ruim
een half miljoen toeristen zo maar
erbij. Dat doet je weer eens besef
fen dat je toch eigenlijk in een oord
woont, waar het goed toeven is. On
danks alle misère die het bestaan in
een veel te klein land met veel te
weinig geld en veel te weinig grote
mannen en vrouwen aankleeft.
Waarom heten studenten aan een
hogeschool eigenlijk niet gewoon ho-
gescholieren?
Professoren noemen we toch ook
gewoon hoogleraren?
En toch heten studenten aan een
hogeschool studenten. Wat dacht u?
Curatoren vinden het al erg genoeg
dat hun hogeschool geen universiteit
Als je van bovenaf op de dingen
neerkijkt, moet je ook wel heel hoog
van de curatoren blazen.
„En wie zo geïrriteerd wordt door
studentenbetogingen tegen de oorlog
in Vietnam of tegen de honger in
Biafra (of vul verder zelf maar
in, M.), moet nog maar eens beden
ken dat het nog niet zo lang geleden
is dat studenten zich alleen druk
maakten om ontgroeningsrituelen".
(Uit Kruispunt)
Kon je de mond van een student
maar net zo gemakkelijk open en
dicht laten gaan dan een hele hoge
school met 2700 studenten. (Curator).
De zondagsplicht heeft ook zijn na
delen, vrienden. Dat heeft een domi
nee van de eerste methodistische
kerk in Camden (in de Amerikaanse
staat Arkansas) ervaren. Hij preekte
zondag j.l. over het gebod „Gij zult
niet stelen". Hoe actueel dit onder
werp was, bleek na de dienst toen
de dominee merkte dat dieven er
met zijn auto vandoor waren gegaan.
De carlisten hebben zondag in
Spanje op de befaamde Monte Jurra
hun jaarlijkse bijeenkomst gehouden.
Zonder hun troonpretendent Carlos
Hugo, want die is vorig jaar decem
ber uit Spanje gezet. Dat dacht u.
Dan kent u Carlos Hugo nog niet.
Hij was wel degelijk van de partij,
zo weet onze correspondent te mel
den. In een vliegtuigje, waarmee hij
boven de samengestroomde menigte
cirkelde.
In de ogen van de echte carlisten
moet dit zoiets geweest zijn als een
apocalyptische wederkomst. Of een
soort hemelvaart?
Hebt u nog niets gemerkt? Dat het
opvallend stil is in Griekenland?
Luns zit in Londen te proberen Grie
kenland te diskwalificeren. Dat land
moet uit de Raad van Europa, heeft
Luns in de kamer moeten beloven.
Maar Engeland is er tegen.
Wilson: Je kunt wachten tot je een
pond weegt.
Kruisridder Nixon trekt nu ten
strijde tegen schunnigheid, onzedelij
ke boeken, pornografie en sexpost.
Dat is niet zo vreemd, want zeer veel
Amerikanen zijn in de grond van
hun hart nette, brave burgers. En
Nixon is een strijder voor orde en
netheid. De negers in zijn land vra
gen zich wel af: wat voor orde.
Dagelijkse zonde, doodzonde,
Nixonde.
„Een tien jaar oude auto wordt
binnenkort verplicht gekeurd, maar
huizen kunnen rustig verder rotten".
(Een krotbewoner in de Haagse
Schildersbuurt)
„Ik wacht al jaren op het socialis
me en het christendom". (Een andere
krotbewoner).
Het lijkt er wel eens op of ze alle
bei al voorbij zijn, net zoals kansen
die voorbijgaan.
MERIJN
UTRECHT (ANP) Het verdient
aanbeveling dat in alle Nederlandse
ziekenhuizen abortuscommissies wor
den gevormd, zodat deze ingreep in
overeenstemming met de regels, in
zeldzaam voorkomende gevallen,
overal kan worden verricht en dat
niet bepaalde ziekenhuizen tot abor
tuskliniek worden bestempeld.
Dank zij het feit dat de geboorten-
regeling in Nederland langzamerhand
geaccepteerd is, vooral na de invoe
ring van de pil, is het aantal abortus
provocates sterk gedaald tot ca. 4-6
procent van het aantal bevallingen.
In landen, waar de abortus wettelijk
is toegestaan, is het aantal zelf opge
wekte abortus nauwelijks gedaald.
Dit zei gistermiddag prof. dr. A. A.
Haspels, gewoon hoogleraar in de
verloskunde en de leer der vrouwen
ziekten in zijn inaugurele rede te
Utrecht.
Wanneer men herhaaldelijk wordt
geconfronteerd met de ellende van
de ongewenste zwangerschap en de
tragiek van abortus provocates raakt
men sterk gemotiveerd tot goede
zorg voor de geboortenregehng, aldus
prof. Haspels.
De Utrechtse hoogleraar noemde
3 nieuwe methoden voor geboorten-
regeling: een injectie progestagen per
drie of zes maanden, het onder de
huid inplanten van een silicone rub
ber capsule gevuld met progestagen
en een ring van silastic met progesta
gen in de schede ingebracht.