De oprichter van het
koninklijk paleis
II
Wie een kuil graaft
voor een ander...
BONZO
ORGELSHOW-DEMONSTRATIES
Ini
m s 1
Schadeloosstelling
kan softenonproces
doorkruisen
werkster
werkster
wens
Avond
Een sprekende
kaars
ROZA
Muiters in arrest
Friendship
neergestort
'ROEP
ing
earner
Een
*-
Door rechtstreekse import en directe verkoop aan
u honderden guldens voordeel!
- Toegang vrij - Kom luisteren - Kom spelen
Komen, gaan en blijven
Oosterhout (31.000 inwoners) biedt grote mogelijkheden voorde industrie.
Op de eerste plaats door de ligging: in het centrum van de Benelux en vlakbij het
Ruhrgebied. 50 km van de havens van Rotterdam en Antwerpen en via open
vaarwater bereikbaar voor schepen tot 2000 ton. Ook vrachtvervoer over de weg
levert geen problemen, Oosterhout ligt aan de hoofdweg Amsterdam-Brussel
en aan de autoweg die via Eindhoven verbinding heeft met Duitsland. De Maas
route, die pas is aangelegd, verbindt Oosterhout met het Europoortgebied. Het
'komen en gaan' schept in Oosterhout dus geen problemen, de verbindingen
over land en water zijn uitstekend. Het is zeifs mogelijk, een speciale spoorweg
aansluiting te krijgen. Voeg daaraan de ruimte toe, die de gemeente voor industrie
terrein heeft uitgetrokken (40 ha 'droog' en 40 ha 'nat' terrein zijn kiaar, aan nog
eens 100 ha wordt gewerkt) en de voordelen van het'blijven'zullen u duidelijk zijn.
De Gemeente zal u op dit punt alle medewerking verlenen en geeft graag
nadere informatie.
DE STEM VAN WOENSDAG 23 APRIL 1969
15
>edrijf kunnen ge-
a
ngen van de ver-
t goede cijfers voor
eftijd, opleiding en
- per maand (sehrij-
ige leeftijd.
ren van concepten,
n verdelen van het
tiwerkperiode zal zij
de algehele leiding
ip zich te nemen,
ederlandse Handels
luie type-ervaring.
;3 jaar.
bleiding, leeftijd en
per maand (schrij-
in te zenden bij de
d bedrijf, Doornbo»-
v i
In de tijd dat Schotland nog een koninkrijk was (en dat is al hon
derden jaren geleden) leefde er eens een koning die zich graag ver
kleedde als een gewone man om zich ongemerkt te bewegen tussen
de mensen. Zo kon hij allerlei horen en ontdekken, dat hem anders
zeker nooit ter ore zou zijn gekomen.
Op een dag dwaalde hij alleen
over een landweg toen hij werd
overvallen door een troep zigeu
ners. Het zou er lelijk voor hem
hebben uitgezien, als er zich niet
vlakbij, een smalle hoge brug
over bruisend water in een diep
ravijn had gebogen. Het lukte de
koning de brug te bereiken; nu
konden de zigeuners hem maar
met tweeën tegelijk aanvallen,
anders zouden ze over de borst
wering gedreven zijn en in de
diepte vol bruisend water zijn
gestort. Nóg was het de vraag
of de vermomming de koning het
tegen zijn aanvallers zou uithou
den
Maar oen eind verder was een boe
renknecht op het veld bezig koren in
een schuur te bergen. Hij zag het ge
vecht op de brug en vond dat de par
tijen oneerlijk verdeeld waren. Twee
tegen een, en telkens nog nieuwe
krachten als de eerste twee waren
uitgeput! Zonder zich te bedenken,
rende do knecht naar de brug en
zwaaide met zijn sikkel in het rond,
waarop de zigeuners haastig op de
vlucht sloegen.
De knecht nam de koning mee naar
zijn schuur, bracht hem water en een
handdoek om zich het bloed van ge
zicht en handen te wassen, en ver
gezelde hem nog een eind op de weg
naar Edinburg zodat de gehavende
vreemdeling buiten het bereik van de
zigeuners zou komen. Onderweg
vroeg de koning wie zijn redder was
en hoe hij heette. „Ik ben John Ho-
wieson en ik werk als arbeider op
het land van Braeheaci, dat door mijn
baas is gepacht van de koning. Want,
4t koning is eigenaar van heel wat
lander ij en hier in de buurt."
drong John aan. „Heel eenvoudig,
alle aanwezigen moeten het hoofd
onbedekt laten, behalve de koning,
hij draagt zijn hoed of zijn muts".
Terwijl zij zo spraken, bracht de ko
ning zijn gast in een grote hal waar
talloze edellieden en officieren van
het leger bijeen waren. Het werd
John een beetje angstig om het hart
bij zoveel hoog vertoon en Wapenge
kletter, en hij drukte zich tegen zijn
begeleider aan. Maar alle aanwezi
gen hadden een ontbloot hoofd. Waar
was de koning dan? „Ik zie hem
niet", fluisterde hij. „Ik zei je toch
dat je hem kunt herkennen aan zijn
hoed of muts", herinnerde de op
zichter hem.
John keek rond en raakte in ver
warring. „Alleen u en ik hebben on
ze hoofden bedekt kwam 't aar
zelend over zijn lippen. „Dan moe
ten wij het een van tweeën zijn
en hij schudde verwijtend het hoofd.
Nu lachte de koning. „Goed gezien
John!" Dat de dappere knecht all'
reden had óók te lachen, is te be
grijpen: want als beloning voor zijn
moedige hulp op de smalle brug in
het gevecht tegen de zigeuners, gaf
de koning hem de prachtige bezit
ting van Breahead ten geschenke.
Maar hij verbond er één voorwaarde
aan: er ^ou ten alle tijde gedurende
het leven van John, maar ook later
als zijn nakomelingen de bezitting
zouden beheren,, een kan en kom mei
fris water klaar moeten staan voor
het geval de koning voorbij het land
goed of over de brug zou komen en
zich zou willen verfrissen.
Het duurde 300 jaar vóór er een
koning deze landerijen bezocht. Dat
was in het jaar 1822, Schotland was
geen koninkrijk meer, maar een deel
van Engeland geworden. Toen be
zocht koning George IV van Enge
land het huis dat de nakomelingen
van John Howieson hadden geërfd.
De bewoners boden hem de 300 jaar
oude zilveren kom aan om de han
den te wassen, zoals naar de over
levering in de familie wilde, John
destijds had beloofd.
An Mac Gillavry.
„Heb je soms een bijzondere
wens?" vroeg de koning aan John.
De knecht zuchtte diep. „Mijn innig
ste wens zou zijn: mezelf de eigenaar
te noemen van het land van Brea
head. Maar wie bent u?" vroeg John
OP zijn beurt.
„Ik ben een van de opzichters in het
wnmfclijk paleis van Bellengiech",
was het antwoord. „Het is maar een
bescheiden baantje", voegde hij er
aan toe. „Maar als je het paleis van
binnen zou willen zien, dan kan ik
er je wel eens rondleiden". Zij spra
ken af dat John eerstkomende zon
dag het paleis zou komen bezichtigen.
De knecht trok zijn beste kleren
aan, zette zijn zondagse hoed op en
woeg aan de poort van het paleis
naar de opzichter van Bellengiech.
Natuurlijk had de koning tevoren or
ders gegeven dat de man moest toe-
Selaten worden. John trof de opzich
ter die hij van de zigeuners bevrijd
had, aan in dezelfde gewone kleren,
niet dezelfde muts op het hoofd. De
koning, die nog steeds deed alsof hij
niaar een eenvoudige bediende was,
tódde zijn bezoeker door het paleis.
„Ik kan je best ongemerkt naar de
koning brengen".
„Draagt hij zijn kroon?"
vroeg John. „Nee, dat niet", glim
lachte de begeleider. „Maar hoe zal
'k hem dan kunnen herkennen?"
Er was eens een boertje. Het was
een heel vriendelijk boertje. Het
heette Diedeldoekes. Dat is een „tik
keltje" rare naam, maar ja, rare men
sen hebben rare namen.
De laatste weken was hij zijn goede
humeur van vroeger kwijtgeraakt, en
dat kwam, doordat er een vos in de
buurt was, die zijn kippen stal. Iedere
mofgen, als hij zijn kippen ging tel
len, bleek dat er één of meer weg
waren. Hij, zijn vrienden en zijn buur
lui waren al meer dan eens op jacht
geweest, maar dat had allemaal niets
opgeleverd. Maar hij zou geen Die
deldoekes heten als hij niet het een
of andere plan bedacht. Op een goede
dag, en als hij tenminste zin had, en
dat laatste moest dan Wel héél erg
veel zijn. zou hij eens een valkuil
gaan maken.
Toen het dan eindelijk zo ver was
dat het een goede dag was en dat ons
boertje veel zin had, stond hij 's mor
gens vroeg voor dag en dauw op en
gmg voor het kippenhok een diepe
kuil graven. Hij was nog niet geheel
uitgeslapen en dat bleek wel toen hij
een hamer pakte, inplaats van een
schop, maar dit laatste merkte hij
toen hij zich op zijn duim sloeg.
Toen het gat diep genoeg was
bromde hij tevreden„Mooj so, as
tie fos d'f nauw nog uutkomt, dan is
tie slim, or." Maar Diedeldoekes was
zelf niet slim, want hij had de kuil
zó diep gemaakt dat hij er zelf óók
niet meer uit kon.
Eindelijk was hij er uit en bemerk
te, dat het al middag was geworden.
„Gauw nog effies de knijnen ete geve
en daan aon moeder-de-vrauw om
t'eten," dacht hij en na het eten ging
hij een dutje doen, iets wat hij wel
verdiend had, vond hij, en je weet
wel waar hij van droomde, van vos
sen, die hij bij de snuit nam.
Nadat hij tegen de avond de koeien
i. I" '-S -sS* '*ma
Ferry Pecters, Regentesselaan 21
Breda, 6 jaar.
had gemolken ging de boer zijn kip
pen voeren. Nu denk je natuurlijk,
dat hij in die kuil viel, maar dat was
niet het geval, want hij zag het gat
daar het nog niet afgedekt was en
kreeg opeens een gedachte in zijn
hoofd „As tie fos nou 's bangst d'n
achteruitgang gaot, wa daan?"
En zo ging ons boertje nu een nieu
we valkuil graven, nu voor de achter
uitgang. Hij kreeg ook nog de ge
dachte dat de vos een omweg zou
gaan maken en nog eert heleboel
dingen meer, maar tenslotte conclu
deerde hij toch, dat de vos langs één
van beide ingangen moest.
Toen het avond was, en al donker,
zat de vos rustig in de struikjes aan
een kippeboutje te kluiven, terwijl
Diedeldoekes nog een pijpje rookte,
zich van niets bewust. Toen hij naar
bed wilde gaan, ging hij toch nog
maar even buiten kijken.
,,Wit e wa?" dacht hij ,,'k gaon
laangst den achteruitgaang kijken of
te fos soms so dom is gewiest bij den
veuriengaang in mienen kuil te val
len." Zachtjes sloop hij over het
grinidpaadje dat nu natuurlijk veel
harder dan anders knarste. Hij was
nu vlak bij het kippenhok gekomen
en opeens krak boem
au boing au Toen hij
bijkwam zag hij dat hij in de kuil
lag: aan de rand stond een lachende
vos, die riep
Wie een kuil graaft voor een ander,
valt er zelf in
Sinds deze geschiedenis is gebeurd
spreken wij nog steeds van Wie een
kuil graaft voor een ander, valt er
zelf in.
Marianne van Mechelen: 12 jaar
van Gaverenlaan 15
Steenbergen.
Er was eens een kaars en stond boven
op de kast. De kaars kon praten.
Er woonden een vrouw en een dienst
meisje in dat huis. De mevrouw sliep
's morgens lang uit. Het dienstmeisje
moest elke morgen de gordijnen open
gaan doen voordat mevrouw uit het
bed kwam.
Op een morgen ging ze weer naar
de kamer om de gordijnen te openen.
De kaars sprak: „Achter je oren ziet
het nog zwart". Het dienstmeisje liep
kwaad de kamer uit. Zo ging het elke
morgen. Dan had ze dit vergeten en
dan dat.
Op een goede morgen ging het meisje
weer naar de kamer om de gordijnen
te openen. De kaars sprak: „Je hebt
vergeten het koper te poetsen".
Ze rukte de gordijnen open en liep
hard weg.
De volgende morgen had ze alles
goed gedaan. Ze pakte de kaars op
en wou hem een andere mooie plaats
in de kamer geven en wat zag ze:
een bandrecorder onder de kaars. De
andere morgen hoorde ze de stem
niet meer.
Caroline Gosens, 11 jaar
Groenestraat 6, Dorst.
Er was eens een varkentje dat
in een hok op een boerderij
woonde. Het varkentje had ook
een naam, het heette Roza.
Roza had het er erg naar haar
zin. Ze was nog maar klein, en
dus nog schoon. Maar ze werd
steeds viezer en viezer. Tot op
een keer de boerin zei: „Je moet
vanmiddag in bad, want je bent
zo vies".
Die middag waste de boerin
het varkentje. Ze maakte een
teil met flink wat zeepsop en be
gon het varkentje te schrobben.
Maar Roza spartelde tegen ze
wou niet in bad. Ze wou dat vie
ze zeepsop niet aan haar lijf.
Maar de boerin bleef maar
schrobben, ze boende en boen
de.
En Roza spartelde zo hard tot
ze vrij was en wegvluchtte. De
boerin schrok daar zo van dat
ze wit werd van schrik. Ze bleef
even staan en holde toen pas ach
ter Roza aan.
Toen ze een paar meter gelo
pen had, holde ze weer terug om
de boer te halen.
Toen ze weer op de boerderij
aankwam was de boer in de stal.
Ze riep hem en vertelde het hele
verhaal. De boer pakte zijn
bromfiets en reed weg. De boerin
bleef hem nakijken tot ze hem
niet meer zag. Ze ging naar bin
nen.
De boer kwam een kwartier
tje later aanrijden, met het var
kentje aan een touw. Gelukkig
had hij het varkentje toch nog
te pakken gekregen en hij zei te
gen de boerin dat ze het varken
tje nooit meer in bad moest doen.
Want anders ging het er mis
schien weer vandoor. En dat
heeft de boerin ook nooit meer
gedaan.
Caroiientje Staal, 11 jaar
Bergseweg 24, Drimmelen.
Blfi-fe?
(ADVERTENTIE)
Het WURUTZER elektronisch orgel en diverse andere merken worden
DAGELIJKS VAN 10 UUR TOT 6 UUR N.M.
dinsdag-, donderdag- en vrijdagavond tot 21 uur (Zondags gesloten) GEDEMONSTREERD
OP DE CENTRUM-PARKING 1, HOEK GINNEKENSTRAAT HOUTMARKT TE BREDA.
Bijzondere mogelijkheden voor finan
ciering, o.a. huur met recht van koop,
v.a. 20 gld. per mnd., zonder eerste
storting.
Bij aanschaffing gratis unieke cursus
volgens het aanwijssysteem. Alleen
bij ons verkrijgbaar.
Ook gedemonstreerd wordt de
vermaarde Tchaika-piano.
Westersingel 42-44 Rotterdam
tel. (010) 136400
(Van een onzer verslaggevers)
STOLBERG De bereidheid van het Westduitse Chemisch Con
cern Cliemie-Grünenthal in Stolberg om de kinderen die jaren ge
leden onder invloed van het slaapmiddel Contergan (Softenon) li
chamelijk gehandicapt ter wereld zqn gekomen met een bedrag van
rond 150 miljoen inarkt althans enigszins schadeloos te stellen is de
laatste dagen sterk toegenomen.
Al enige maanden wordt tegen de
fabrikant chemie Grünenthal gepro
cedeerd omdat er sprake van schuld
zou zijn. Maar achter de coulissen
rechtbank, als door de advocaten druk
wordt zowel door Grünenthal, de
over schadeloosstellingen gesproken.
Bij alle partijen bestaat zo langza
merhand de overtuiging, dat voort
zetting van het monsterproces, dat
nog wel een jaar of tien zou kunnen
duren zinloos is geworden.
Een van de verdedigers, dr. Günter
Dörr verklaarde onlangs: „wanneer
we het einde van het proces willen
afwachten kunnen wfe hier nog wel
tien jaar zitten en dan nog hebben
de getroffen kinderen niets gekre
gen".
Intussen is het wel de vraag of het
mogelijk is het proces af te bre
ken. Uit rechtbankkringen in Aken
vernemen wij, dat het proces, wat er
ook achter de schermen wordt afge
sproken, door moet gaan, omdat het
er om gaat een schuldige vast te
stellen. Bovendien niet de firma Grü
nenthal is gedagvaard, maar negen
van haar medewerkers persoonlijk.
Noch van de kant van Grünenthal,
noch de advocaten hebben iets over
het bedrag van 150 miljoen als scha
deloosstelling willen zeggen. Hoewel
zij bevestigen, dat er officieuze be
sprekingen aan de gang zijn, hebben
zij zich niet aan een bedrag willen
binden. Verdediger Frank Dahren-
dorf: „Het noemen van een bedrag
zou het proces ernstig beïnvloeden
en wellicht zelfs onmogelijk maken".
Duidelijk is, dat bij alle partijen
de overtuiging is doorgedrongen dat
met het hele Contergaziproces, dat
van maandag af in de vergaderzaal
van de firma Grünenthal is voort-
geet, weinig kan opleveren.
Het zal, ook na tien jaar procederen,
zeer moeilijk worden een schuldige
aan te wijzen. En dan nog bestaan er
genoeg mogelijkheden voor hoger be.
roep.
Gedurende al die tijd zouden de
ouders der getroffen kinderen geen
cent vergoeding ontvangen. Een van
de advocaten zei ook nog, dat een
eindeloze voortzetting van het pro
ces het klimaat voor officieuze on
derhandelingen om tot een schade-
lo -.stelling te komen niet zou ver
beteren.
Het ziet er naar uit, dat onderling
een schadeloosstelling overeen zal
worden gekomen en dat intussen de
juristen zich zullen buigen over de
vraag hoe het proces snel kan wor
den beëindigd.
SAN JU AN (Rtr.) De Ameri
kaanse kustwacht heeft maandag aan
boord van het ruim 3.000 ton meten
de Westduitse vrachtschip „Helga
Witt" vijf man gearresteerd op ver
denking van muiterij.
De met kanonnen uitgeruste kot
ter van de Amerikaanse kustwacht
„Courageous" onderschepte het West
duitse schip op circa 120 mijl ten
zuidwesten van San Juan, de hoofd
stad van Puerto Rico, nadat de kapi
tein om hulp had gevraagd.
De muiterij zou zijn uitgebroken
in verband met een ongeval dat men
niet heeft kunnen verklaren. Op 2
februari sloeg namelijk een lid van
de bemanning overboord toen de
„Helga Witt" op weg was van West-
Duitsland naar Australië.
CALCUTTA (AP) Een Fokker
Friendship van Indian Airlines is
maandagavond in een onweersbui
boven Oost-Pakistan neergestort. Al
le 44 inzittenden kwamen om het
leven, aldus is gisteren bekendge
maakt door een ambtenaar van het
ministerie van luchtvaart op liet
vliegveld van Calcutta.
Het toestel was onderweg van Sil-
char in Oost-Assam via een tussen
landing te Argatala, de hoofdstad van
de staat Tripurua, onderweg naar
Calcutta.
Het vliegtuig dat is neergestort bij
Khulna, 130 km ten noordoosten van
Calcutta had 40 passagiers (allen In
diërs) en een vierkoppige beman
ning aan boord.
(ADVERTENTIE)
pp
kW.'
Plaats in Brabant. Oosterhout.
Gemeentehuis, Slotman 15, tel. 0.162,0-4.9 6Q, Doste,
i'" jKvT- •>-
