De gebalde
vuist van
Melina
Mercouri
ZWARE WEEK
VOOR HBS-ERS
ZESHONDERD JAAR BASTILLE
GRIEKSE KOLONELS TWEE JAAR IN HET ZADEL
E
X
A
M
E
N
Vishoudtfit
SNIPPERS
ORDE EN RUST
VAKANTIE
Opstel gymnasium
Mulo en Havo
«T W
1
DE STEM VAN DINSDAG 22 APRIL 1969
9
Vertegenwoordigers van acht partijen in de Tweede Kamer, waaronder
de vier regeringspartijen hebben precies twee jaar na het aan de macht
komen van de Griekse kolonels, schriftelijke vragen gesteld aan minister
J. Luns van Buitenlandse Zaken over de Griekse kwestie.
Het zijn de heren Van der Stoel (P.v.d.A.), Mommersteeg (K.V.P.), Bos
C.H.U., Aarden (groep-Aarden), Van der Spek (P.S.P.), Visser (D'66), Geel
kerken (A.R.P.) en Portheine (V.V.D.), die vragen of de regering bereid is
tijdens de gedachtenwisseling over de Griekse kwestie in de eerstvolgende
zitting van het comité van ministers van de Raad van Europa zich uitdruk
kelijk op het standpunt te stellen, dat Griekenland thans niet aan de ver
eisten voor het lidmaatschap van de raad voldoet en dat een dictatuurstaat
niet ais lid van de Raad van Europa kan worden gehandhaafd.
„Is de regering bereid op bovenstaande vraag nog vóór 5 mei a.s. te ant
woorden", zo vragen deze kamerleden.
Het is niet voor het eerst, dat minister Luns vanuit de Tweede Kamer
wordt uitgenodigd zijn standpunt inzake Griekenland te bepalen.
Nog op 24 maart stelde het socialistische Tweede-Kamerlid Van der Stoel
vragen hierover. Op 9 april antwoordde minister Luns dat, alvorens wordt
besloten Griekenland te schorsen het rapport van de Europese commissie
voor de rechten van de mens moet worden afgewacht. De bewindsman
toonde zich bereid in de komende zitting van het ministerscomité van de
Raad van Europa met andere leden van gedachten te wisselen over de kwes
tie-Griekenland.
(Van een onzer redacteuren)
Niemand van de Griekse bannelingen heeft zich in twee jaar, dat
de Griekse kolonels-in het zadel zitten, zo fel gekeerd tegen „die
vieze en smerige dictatuur" als Melina Mercouri.
Een aantrekkelijke, niet zo jonge (44), frêle vrouw, barstens vol energie
en befaamd actrice, die met haar warme stem de woorden in niet geheel
vlekkeloos Engels „hist" is nog altijd een „big hit" als zij komt oproepen
tot verzet en protest tegen Papadopoulos en de zijnen.
Melina Mercouri: De tijd van praten is voorbij
Melina's bijdrage aan een protest
avond in Nijmegen tegen de dicta
tuur in Griekenland is niet zo groot
in woorden. Maar zij is er.
Met gebalde vuist. Zij, het symbool
van verzet tegen de Griekse dicta
tuur en een voorbeeld voor dege
nen, die menen, dat solidariteit ge
boden is met honderdduizenden,
wier vrijheden worden vertrapt, ook
al zullen nu hun treinen wel op tijd
rijden Mussolini's grootste troef
- en mooie autobanen worden aan
gelegd Hitiers grootste trots,
Be komst van Melina witte
laarzen, witte jumper, rode blazer,
rode lange broek in de volle aula
van de Nijmeegse universiteit had
het effect van een explosie. Haar
simpele begroeting „Hello" sloeg als
een vonk over op de Griekse gast
arbeiders, die onmiddellijk reageer
den en een spreekkoor inzetten met
de kreet „Demokratia". De negen
honderd mensen in de aula vielen
Melina zwaaide met gebalde
vuist, even indrukwekkend en drei
gend als de Black Power-vuist in
Mexico, mee op het ritme.
„Ik heb maar een paar woorden
zeggen", kondigt Melina aan. „De
tijd van praten is voorbij. Wij ver
wachten niets meer van deze rege
ring. Nu komt er actie, nu komt er
actief verzet. Wij vertrouwen op de
jeugd, wij vertrouwen U en U ver
trouwt ons. Wij vertrouwen, dat Pa
padopoulos en zijn kliek zullen ster
ven, zéér, zéér snel"
Deze laaste woorden worden weer
onderbroken door een donderend
„demokratia".
„I ask you one thing, als wij
vechten en winnen, zorg dan dat u
bij het rendez-vous bent".
De zaal applaudisseert. De andere
sprekers krijgen het moeilijk, om
dat Melina, zoals altijd vergezeld
van haar broer Spyros, maar een
paar woorden nodig heeft om de
aandacht te trekken. Zij zingt een
Grieks vrijheidslied. Melina zwaait
weer met de gebalde vuist. De
Griekse gastarbeiders kunnen zich
niet meer inhouden. Zij scharen zich
rond het symbool van verzet achter
de microfoon.
Op zo'n protestavond realiseer je
je eens te meer, dat Griekenland
inderdaad ook ONZE zaak is en
blijft. Griekenland is een deel van
onszeif. Niet alleen als de bakermat
van onze beschaving en democratie,
maar ook als een deel van onze hui
dige westelijke wereld. Een wereld
die voorstaat een eigen en betere
aard te bezitten, niet alleen beter
dan die van het fascisme, maar ook
beter dan die van het communisme.
Bij die betere wereld behoort Grie
kenland. Het is lid van de Navo,
(nog) lid van de Raad van Europa,
geassocieerd lid van de EEG en
maakt deel uit van het Noord-
Atlantische bondgenootschap.
Iemand zei het zo „Griekenland
heeft zich verbonden met al die an
dere landen, ook met het onze, die
vanuit een gemeenschappelijk erf
deel de dragers en handhavers wil
len zijn van geestelijke vrijheid, po
litieke vrijheid en democratie.
Daarom moeten wij blijven pro
testeren als in Griekenland na een
met cynisch (Navo) vakmanschap
uitgevoerde militaire coup juist al
datgene waarvoor het Westen zegt
te staan om hals is gebracht.
De feiten zijn wel bekendIn
Griekenland bestaat na twee jaar
dictatuur geen geestelijke en poli
tieke vrijheid meer. Voor het parle
ment is het concentratiekamp in de
plaats gekomen- Zeker, de kolonels,
die nu eenmaal niet op een politieke
beweging kunnen steunen, omdat
zij via een samenzwering aan de
macht kwamen, hebben inmiddels
wel wat ideologische snippers, veel
al ontleend aan andere totalitaire
regimes bijeengegaard.
Papadopoulos zo heet het in
officiële berichten heeft het nieu
we Griekenland herschapen in het
„Hellas van de christelijke Helle
nen", waarbij Helleens naar zijn
zeggen betrekking heeft op de radi
cale afstamming en christelijk op de
inhoud van het Griekse geloof. „Dat
is ons ideaal, voor de individuen
van dit land en voor de Grieken
van deze natie", zei Papadopoulos
nog onlangs, die daarmee de basis
legde voor de radicale en religieuze
onverdraagzaamheid. Hij spreekt
(zoals Hitier) ook geregeld over de
„eeuwige belangen van het vader
land". Grieken, zo vertelt Papado
poulos zijn volk herhaaldelijk, moe
ten eerlijke, hardwerkende mensen
worden, goede Europeanen en be
hoeders van de christelijke idealen.
Wij moeten onszelf echter niet
bedriegen. In Griekenland heerst
orde en rust. Twee jaar geleden
stonden dan ook vele Grieken niet
geheel onsympathiek tegenover de
Griekse kolonels, omdat zij „de
stinking corners" eerlijkheidshal
ve die waren er hee] wat van
de democratie zouden en konden
schoonmaken. Orde en rust.
Niemand staakt in Griekenland,
niemand gooit met stenenn zoals in
de voormalige nooit zo stabiele de
mocratie stellig veel gebeurde. Het
nieuwe regime is voor de kerk, het
moedigt zelfs de kinderen aan veel
naar de kerk te gaan. Lange haren
en baarden zijn uit den boze- Mini
rokken verboden. Het communisme
is staatsvijand nummero één. Maar
na twee jaar dictatuur is dat alleen
maar de zichtbare sluier, die de on
gerechtigheid bedekt. De Grieken
mogen niet meer zichzelf zijn
en zij mogen ook niet meer worste
len om aan de eigen democratie ge
stalte te geven.
Nog eens een citaat„Ook als
men erkent, dat het in Griekenland
politiek allemaal niet zo mooi was
als in prachtige volzinnen van onze
westelijke charters, statuten, ver
dragen en constituties wordt bele
den, dan moet men begrijpen dat de
dictatuur in Griekenland aan de
strijd en het streven om naar idea
len te jagen volledig een einde heeft
gemaakt. Dat bestaat niet meer in
Griekenland en daarmee is het ge
maakt tot het tegendeel van wat
onze westerse wereld wil zijn, ter
wijl het daar nog bij behoort en uit
eigenbelang bij wil blijven.
Een Navo-partner die fascist wordt
(ten gunste van Portugal kan men
tenminste nog zeggen dat het al
dictatoriaal geregeerd werd toen
het zich onder het Navo-vaan mocht
scharen), wat moet men daarmee
beginnen tegenover een communis
tisch land, waarmee wij het fascisme
bestreden en overwonnen hébben
Dat is niet te verkopen, al blijft
minister Luns zijn uiterste best
doen.
Daarom de gebale vuist van Me
lina Mercouri. De gebalde vuist ter-
wille van de mensen, die het zwij
gen is opgelegd of in ballingschap
zijn gejaagd. „Wij zullen hen nooit,
nooit in de steek laten", verzekerde
Melina Mercouri.
Nog een enkele opmerking over
het al of niet met vakantie gaan
naar Griekenland. Melina Mercouri
laat over dit punt geen enkele twij
fel bestaan. „Met vakantie gaan naar
Griekenland is misdadig, verklaart
zij. Als een land stervende is, kun
je het zo niet helpen".
Enkele Nijmeegse studenten dach
ten over dit probleem wat genuan
ceerder. Als iemand zo nodig zijn
vakantie wil doorbrengen in Grie
kenland, laat hem, maar draag
een macro-baard, lange haren èn
micro-minirokken. En boek vooral
een reisje naar de eilanden Yioura,
Jaros en Leros, waar duizenden po
litieke gevangenen volgens de laat
ste berichten een mensonwaardig
bestaan leiden.
Als u van plan bent dit alles te
doen nog één advies boek wel snel,
want anders hebben de kolonels
deze eilanden volgeboekt
A.T.
(Van onze oraderwijsredactie)
DEN HAAG Na een weekend dat menig kandidaat wellicht
meer zweetdruppels dan rust bezorgd heeft, is het examenlegioen
gistermorgen weer op mars gegaan, aangevuld met ruim zesdui
zend meisjes die een M.M.S.-diploma begeren en een handjevol
kandidaten van de handelsdagschool met driejarige cursus. Voor
de h.b.s.-B is nu de „zware week" aangebroken: met scheikunde
en natuurkunde.
De a-kandidaten van de h.b.s. begonnen met het maken van
een Engels versdag. Hun werd gevraagd een artikel te schrijven
voor een Engels jeugdtijdschrift over de opleiding en ervaringen
van een assistent-landbouwdeskundige als vrijwilliger voor ont
wikkelingshulp in Tanzania. Het was jammer, dat in deze opgave
de meeste aandacht besteed moest worden aan het onderwerp
„opleiding" en het onderwerp „ervaringen" beperkt bleef tot de
laatste alinea. De kandidaten zelf zullen hiertegen evenwel geen
bezwaar gemaakt hebben, daar deze alinea onder meer ingaand
op het begrip „vrijwilliger" redelijk moeilijk te verwerken viel.
Als geheel genomen was dit werkstuk voor de kandidaten dus
geschikt voor een goed verslag in de Engelse taal.
De M.M.S.-kandiidaten openden hun reeks zittingen voor het
eindexamen met een, eveneens redelijke, Engelse vertaling. „A
S visit to post-war Coventry, naar Muriel Beadle's' These ruins
are inhabited", handelde over een bezoek aan de in aanbouw
zijnde nieuwe kathedraal van Coventry, waarvan het centrum in
de Tweede Wereldoorlog door bommen verwoest werd. De ver
taling bracht het merkwaardige contrast ter sprake dat gevormd wondt
door de nieuwe architectuur en het nog bestaande gedeelte van de oude
kathedraal.
Intussen waren de gymnasiasten van beide richtingen bezig met hun
opstel. Er zijn altijd maar weinig examinandi, die met verlangen naar dit
uurtje uitzien. De grote angst bij velen is steeds: „Is er voor mij een titel
bij?" Dit jaar zullen de meesten wel iets naar hun gading gevonden
hebben, want de tien gegevens boden verscheidenheid genoeg. Voor een
degelijk betoog: „Verdovende middelen", „Is idividuele hulp aan die mede
mens een verouderd begrip?", „Overheidssubsidie aan de kunsten". Maar
ook in het minder zware genre waren er prettige onderwerpen: „Daarom
houd ik van toneel", „Het spel in mijn leven".
Natuurlijk ontbrak ook dit jaar het citaatje niet, waarmee de examen
commissie maar weer altijd kans ziet een bescheiden literair tintje aan de
opgave te geven. Voor 1969 had Paul van Ostayen de eer
((Ach alle mensen slapen goed
die de deur op grendél weten".
Een klein stukje poëzie dat bepaald verkwikkend werkt na de sombere
mededeling waarmee de serie opstellen werd geopend: „Futurologen verze
keren ons, dat in de zeer nabije toekomst de meeste mensen vijf of meer
keer in hun leven van beroep zulen moeten veranderen, omdat ze weg
geautomatiseerd worden". Een opwekkend begin voor jonge mensen die
op het punt staan de maatschappij iin te stappen.
Die uren hadden de h.b.s.-kandidaten gisterenmorgen voor de boeg, toen
ze met scheikunde begonnen. Redox is in de laatste jaren wel gebleken
een essentieel onderdeel van dit examen te vormen. Dit jaar zelfs met
twee wagen.
De finale van de gymnasiasten was overigens allesbehalve gemakkelijk.
De vertaling voor Fraais was gekozen uit het werk van de literator Gaetan
Picon, getiteld „Panorama de la nouvelle litterature fransadse". Hoewel
het ons voorkomt dat dit fragment niet ligt boven het niveau dat van
onze toekomstige studenten geëist mag warden, zullen meerderen wel
moeite gehad hebben met enkele niet vaak in het ter voorbereiding op dit
examen gelezen proza voorkomende woorden als: un monde assoupi (inge
slapen), fouetfer ie fou (geselen).
Intussen maakten de kandidaten voor het diploma h.b.s.-a het eerste
deel van het onderdeed handelswetenschappen. Meisjes van de m.m.s.
hadden voor het schrijven van een Nederlands opstel intussen de keuze
uit negen onderwerpen. Een greep uit de onderwerpen: Als een vrouw
haar huis ontwerpt, televisie een venster op de wereld, in de boetiek, ver
geten staart, antiek in de moderne tijd, eenzaamheid is een woning.
Op de bijafdeling van de h.b.s. kwam gistermorgen het tweede onderdeel
van het Nederlands aan de orde: het samenvatten van een tekst, waarbij een
helder beeld gegeven moesten worden van de gedachtengang van de schrijver.
Ditmaal ging het om een stuk van prof. dr. J. Pen, die vanuit zijn standpunt
ais econoom een aanval doet op de „bij uitstek degelijke opvatting, dat
lering en vermaak elkaar uitsluiten".
Gisteren was het ook de dag voor de examens m.u.l.o.-b-kandidaten van
zowel de openbare, de christelijke en de katholieke scholen. De kandidaten
begonnen gisteren met meetkunde. Zo op het eerste gezicht bleek het werk
een beetje „eenzijdig", daar in de drie opgaven sprake was van een cirkel
- ingeschreven om omgeschreven. Bij de uitwerking werd echter duidelijk,
dat de cirkels in de drie opgaven zeer verschillende functies hadden. De
eerste opgave leverde betrekkelijk veel werk op. Er moesten vier afzonder
lijke dingen berekend worden, maar de opgave was toch niet moeilijk.
Het tweede vak waarover de m.u.l.o.-b-kandidaten zich moesten buigen,
was natuurkunde. Het was nogal afwisselend werk met niet te lange uit
werkingen, maar dan moesten de kandidaten wel goed lezen.
Het eindexamen wiskunde h.a.v.o. was iets moeilijker dan in 1968. De
genen echter die de Wimecos-eindexamenopgaven volledig hebben door
gewerkt behoeven evenwel geen grote moeilijkheden te verwachten. Het
voor de leerlingen zo lastige onderdeel stereometrie is duidelijk lichter in
het eindexamen geplaatst don vorig jaar. Vorig jaar twee opgaven van de
zes, nu een stereometrische opgave van de zes.
-
onze Parijse correspondent)
y bastille!
Vandaag is het 600 jaar ge
iden, dat de toenmalige burge
meester van Parijs de eerste
steen legde voor een der grootste
mrten van Frankrijk. Deze Bas-
Me heeft het uitgehouden tot 14
Wü 1789, toen deze burcht
latsgevangenis geworden, door
Parijse revolutionairen werd
«estormd en vernield.
De bestormers van de Bastille de-
J® hun werk grondigei dan de stu-
enten van mei 1968, want van het
™<raw bleef weinig over en de
tertiende juli werd tot nationale
ima vei'8laard. Nog altijd wordt
f deze feestdag in Parijs over de
.anips Elysees een monsterparade
«jiouden in het bijzijn van de pre-
tiiw ,van de republiek. Het grote
."kleine vuurwerk, dat op die dag
heel Frankrijk de lucht ingaat,
r<0 geschat op tien miljoen frank.
Oorspronkeijlk was de Bastille een
s mizoen, bestaande uit een grote
e"®enPlaats omringd door grachten
ophaalbruggen voor voetgangers
u, "Ptuigen. Acht zware torens ver-
Ven zich 25 meter in de lucht,
oer met een eigen naam. Buiten
Ma t aC^' lorens was een binnen-
bnÜu' waar de Parijzenaars overdag
van a n wa»delen. Aan de ene kant
von i 0 binnenPlaats de kazernes
Hint 06 soldaten, aan de overkant
"keltjes, waar de Parijzenaars
j den kopen wat ze wilden Wie
centrale binnenplaats op wilde
moest een ophaalbrug passeren,
zwaar bewaakt. Bij die ophaalbrug
begonnen in 1789 de eerste gevech
ten.
De gevangenen, die meestal
's nachts. de Bastile in werden ge
bracht, in- gesloten rijtuigen met
neergelaten gordijnen, waren lieden
uit alle lagen van de bevolking:
grandseigneurs, edellieden, spionnen,
verraders van staatsgeheimen, al te
overmoedige schrijvers of pamflettis
ten, heksen, oplichters, gewone mis
dadigers en mensen, die wegens erfe
niskwesties door hun familie gek
waren verklaard en levenslang in de
Bastille konden worden opgesloten.
Een simpel c.evel, ondertekend dooi
de koning, was zonder verdere vorm
van proces voldoende om in de
Bastille terecht te komen. Hoe lang
men er zat was volkomen wille
keurig: drie dagen, drie jaar, veer
tig tot vijftig jaar of levenslang. Op
sluiting in de Bastille was, vooral
voor anti-monarchisten, in het ge
heel geen schande. Het gaf het
slachtoffer zelfs een zekere waar
digheid. Later, als vrij man, kon
men zich op de borst slaan en zeg
gen: ik heb in de Bastille gezeten!
Het gevangenispersoneel had streng
opdracht geen woord met de ge
vangenen te spreken. Hoogstens wa
ren toegestaan een paar nietszeggen
de opmerkingen over mooi of slecht
weer tijdens de gang naar de priva
ten. Zelfs de doktoren mochten de
namen van de gevangenen niet we
ieen, Als zij iemand behandelden
was het X ot IJ of Z uit die en die
toren. De huofddokter woonde bui
ten de Bastille. In de Bastille zelf
woonde alleen maar een barbier
apotheker, die, de in die tijd gebrui
kelijke middelen toepaste: aderlating
en lavementen, zoals men dat kent
uit „Le malade imaginaire" van Mo
lière. Streng werd er op toegezien,
dat de gevangen niet met elkaar
konden corresponderen door aante
keningen achter op de eetborden of
via briefjes in de boeken uit de bi
bliotheek. In die al te strenge voor
schriften kwam geleidelijk de klad.
Hoe was het eten?
Dat hing af van de welstand van
de gevangenen of van hun familie
leden. Arme sloebers beklaagden er
zich over, dat de gouverneur van de
gevangenis zich letterlijk en figuur
lijk vetmestte door te bezuinigen op
het gevangeniseten. Anderen konden
blijkens hun latere gedenkschriften
eten wat zij wilden en mochten zich
zelfs laten verzorgen door hun ka
merdienaar. Zo schreef b.v. Mar-
montel in zijn memoires het volgen
de: „Het is vandaag vrijdag. Eerst
kregen wij opgediend een puree van
tuinbonen met verse boter, daarna
uitstekende kabeljouw met een wei
nig knoflook. Toen ik voldaan van
tafel opstond at mijn kamerdienaar
de rest op. Daarna bracht de cipier
een tweede gerecht, waaruit ik be
greep, dat net eerste gerecht voor
mijn kamerdienaar was bedoeld. De
tweede maaltijd was inderdaad voor
treffelijk: een sappig stuk ossevlees,
een kippebout, een schotel artis
jokken, een schotel spinazie, een
rijpe peer, druiven, een fles oude
bourgogne en een kop bijzonder lek
kere mocca." Ook de markies De
Sade heeft in de Bastille niets te
klagen gehad. Zijn vrouw stuurde
hem van alles. In zijn cel had hij
honderden boeken, hij kon de beste
oogarts consulteren en op zijn toilet
tafel ontbrak het hem niet aan par
fum, poeder, crème of reukwater.
Met de kleding was het ongeveer net
zo. Er waren gevangenen, die het
jaren zonder horloge moesten doen,
maar er waren er ook, die op verzoek
kamerjassen kregen gevoerd met ko
nijnenvellen of vesten, van binnen
bekleed met zijde.
Toen de Bastille op 14 juli be
stormd werd, zaten er nog maar ze
ven gevangenen in. Om te beginnen
de graaf van So-lages, opgesloten op
verzoek van zijn familie. Hij zat er
sedert 1784 en schreef onleesbare
geschriften over de bijbel en gods
dienstgeschiedenis.
Als nummer twee zat er de mon
sieur De Witte (of Whyte) de Mal-
leville, een Ier, geboren in Dublin,
die eveneens schreef, maai- volgens
achtergelaten stukken volkomen van
zijn verstand was beroofd. Bij voor
beeld: „Ik ben het wezen, ver ver
heven boven alle andere wezens, ik
ben bovendien de schepper van deze
wereld. Ik ben Julius Caesar, Lode-
wijk XI, XII, XIII, IVX, de heilige
Lodewijk, commandant van het
heelal en van de oneindigheid" en
zovoort. De derde was Augustin Ta-
vemier, ook niet geheel snik, wat
niet te verwonderen was, want hij
zat al dertig jaar in de Bastille.
Voor getroubleerdheid was dus
wel enige reden. Dan waren er nog
vier gewone misdadigers, die bank
biljetten hadden vervalst. De gekken
hadden het in de Bastille nog zo
slecht niet als men weet, dat de
krankzinnigen in gestichten aan de
ketting lagen.
Als gevangenis was de Bastille in
onbruik geraakt. Parijzenaars had
den er al vóór de revolutie op aan
gedrongen, dat de torens en muren
zouden worden gesloopt „en dat op
de grond, doordrenkt van tranen- der
slachtoffers van willekeur, voortaan
tranen zouden vloeien vergoten van
geluk en van dankbaarheid aan de
koning". Op de plaats van de Bastille
zou een monument worden opge
richt tot glorie aan de vorst.
Dat monument is er nooit geko
men. De Bastille werd bestormd en
dat werd het begin van de grote
Franse revolutie van 1789.
Het is hier niet de plaats om de
betekenis van de Franse revolutie
uiteen te zetten. In het voorjaar van
De eerste aanval op de Bastille.
1789 verschenen in Frankrijk ontel
bare brochures en vlugschriften. Een
van die vlugschriften was van de
hand van Abbé Sièyes en daar stond
het volgende in. „Wat is de derde
stand? Alles! Wat heeft hij tot dus
ver in de politiek betekend? Niets!
Wat verlangt hij in de politiek te
worden? Iets!
In een notedop, kleiner kan het
haast niet, heeft men daar de bete
kenis van de Franse revolutie. In de
derde stand kwam de Franse bour
geoisie naar boven en zou weldra de
oude machten van adel en geestelijk
heid in haar schaduw zetten.
In die Politieke Partij Radikalen
(P.P.R., staat er dan altijd achter),
geachte „overlevers" van de altijd
weer beroerde maandag, moet toch
wel het een en ander zitten. Tenmin
ste, als ik afga op de verslagen die
ik gisteren hier en daar gelezen heb.
Na het P.v.d.A.-congres (te rumoe
rig), K.V.P.-congres (slaapverwek
kend), V.V.D.-congres (altijd weer
die centen) heeft het P.P.R.-congres
in Tilburg een goede beurt gemaakt.
Er is, zo las ik „rationeel over emo
tionele onderwerpen" gesproken.
En dit schijnt vooral bij de partij
van Vondeling indruk gemaakt te
hebben. Toch had het nóg wat ratio
neler kunnen gaan. Ais er naast het
buitenland ook enige aandacht aan
het eigen land was besteed. Voorzit
ter Erik (want bij de P.P.R. moet die
voornaam er altijd bij) Jurgens, een
van de weinige praeses die niet we
ten hoe groot of klein hun club is,
gaf dit ook wel toe. Volgende keer
beter.
Is die Van Doorn (met pijp en
snor) nu wel echt zo radicaal? Toch
even Frits van der Poel bellen.
Hebt u plezier in uw werk? Jam
mer, want dan doet u misschien niet
helemaal uw best. Een recent onder
zoek onder technici heeft aangetoond
dat zij, die ontevreden waren met
hun werk, meer presteerden dan de
tevreden werknemers. De ontevreden
heid werkte als een prikkel. Er werd
door de ontevredenen harder ge
werkt.
Het omgekeerde bleek echter te
gelden voor arbeiders, die wat
genoemd wordt sleurwerk hadden.
Onder hen waren de tevreden werk
nemers, degenen die de beste presta
ties leverden.
Het wordt wel steeds duidelijker
waarom de werkgevers de werkne
mers zo „jennen". Lonen laag hou
den, ontevredenheid kweken en toch
betere prestaties!
B e-Be-Be-atrix!
De pogingen van Thomassen en
Drijver om een gezonde, winstgeven
de blikfabriek te stichten zijn ook
Verblifalikant mislukt.
De 3i-jarige Amerikaanse, in Lon
den wonende onderwijzer Tom Far-
rell heeft een zeer angstig avontuur
achter de rug. Onlangs werd hij
's nachts om één uur wakker, staan
de op een richel 18 meter boven een
donkere Londense straat. Slapend
moet hij uit een raam van zijn flat
(vijfde verdieping) zijn gestapt om
verder over de richel te gaan lopen.
„Toen ik wakker werd, wist ik
niet waar ik was. Ik had het wel
verschrikkelijk koud in mijn pyjama.
Tenslotte keek ik naar de grond,
maar die zag ik helemaal niet. Op
mijn gillen heeft een voorbijganger
toen de politie gewaarschuwd". En
die kwam in gezelschap van vijf
brandweerlieden om de angstige on
derwijzer te bevrijden uit zijn nete
lige positie.
Op de vraag waarom hij niet langs
de richel naar zijn raam was terug
gelopen, zei Farrell geen stap meer
te hebben kunnen zetten. „Ik heb een
verschrikkelijke hoogtevrees".
Het Engelse leger moet te
(h)UL(p)STER komen.
In Noord-Ierland, zo weet u in
middels, is het ook allemaal geen
Pais (ley) en Vree.
En denk om donderdagmiddag vier
uur.
Tot morgen.
MERIJN.
(ADVERTENTIE)
GEKOOKTE KABELJAUW
MET RIJSTSCHOTEL
Pocheer tegen de kook aan jl
1800 g kabeljauwmoten gaar in
I weinig wat'r met wat zout,
stukjes ui, laurierblaadje, stukje
foelie en een paar peperkorrels.
Kook met weinig zout 300 g
rijst gaar en droog. Smelt 80 g
boter in de koekepan, bak
hierin 1 klein gesneden ui.
Voeg 15 g kerriepoeder en
half blikje tomatenpuree toe.
Even meebakken. Visvlees in
stukjes verdelen. Door rijst^
roeren. In een schotel
doen. Garneer met
plakjes hard gekookt el j
en fijngehakte
peterselie.
Vraag recepien bij uw
vishandelaar of bij het
Produktschap voor Vis
en Visprodukten,
Wassenaarseweg 20,
Pen Haag.
DE ZWEMBADEN in Utrecht krij
gen geen ontheffing van de prijzen-
beschikking voor de in december ver
hoogde tarieven.
CHARLES LABINE, de man die met
rijn broer in 1931 voor het eerst ura
nium vond, is op 81-jarige leeftijd
overleden.
