Heel bisdom gaat
Rotterdamse
bisschop kiezen
Lin Piao (61) is
onvoorwaardelijk
vo
g van
De pioniers
van Toronto.
GISCARD
OPPONENT
VAN
POMPIDOU
B3 BS
Hypotheekgarantie
voor huurwoningen
ROND
JEZUÏET
AIR CANADA®)
<TsJM
OPVOLGER VAN MGR. JANSEN
„KUIPERIJEN"
lm toekomst dwars door de
christenheid héén
GEEN JA-WOORD
MEER, WEL
EEN KUS BIJ
KERKELIJK
HUWELIJK
Doordenken
Duits pastoraal
concilie wordt
„gründlicher"
Wereldraad van
Kerken blij
met benoeming
Willebrands
Opvolger partij-voorzitter
Jenen
V ictoria Eugenie
ex-koningin
van Spanje
overleden
Eerste direkte lijndienst
van Brussel naar Toronto via Montreal.
Tweemaal per week.
Alleen met Air Canada.
J~)e Parijse beurs slaat de kansen van
De Gaulle om het 27 april met
een fatsoenlijke meerderheid te win
nen, niethoog aan. De veroordeling
van het refer'enr^pp} door de conser
vatieve democraat Giscard d'Estaing
zal de generaal geen goed doen en
hem zeker een paar honderdduizend
stemmen kosten. Dat is niet het enige.
Want behalue Pompidou staat thans
nog pen man klaar, Giscard om het
van De Gaulle over te nemen als de
generaal zich aan zjjn woord houdt
en na een nederlaag op 27 april de
volgende dag weggaat. Daardoor ver
dwijnt het spook van: „Ik of de
chaos" hoe langer hoe meer naar de
achtergrond.
Vragen in Kamer
DE STEM VAN DONDERDAG 17 APRIL 1969
DELFT (KNP) Het bisdom Rotterdam treft ernstige voorberei
dingen om de keuze van een opvolger voor bisschop M. A. Jansen
tot een aangelegenheid te maken van het hele bisdom.
Tijdens een deze week gehouden vergadering van de Rotterdamse
diocesane pastorale raad heeft de officiaal, dr. M. J. de Jong, meege
deeld, dat deze raad een belangrijke functie zal krijgen in de benoe
ming van de nieuwe bisschop van Rotterdam, wanneer mgr. Jansen
binnen afzienbare tijd aftreedt, zoals in zijn bedoeling ligt.
ROME (KNP) De assistent-ge
neraal der jezuïeten voor de Duits
talige landen, pater Schoenenberger,
heeft zijn ontslagaanvrage ingetrok
ken. Onder bijval van jonge Duitse
jezuïeten heeft hij in vergaderingen
van Duitse provincies in Frankfort
en Pullach verklaard, dat „hij om
wille van de waarachtigheid en tegen
alle kuiperijen in" wil aanblijven.
Pater Schoenenberger, onder wiens
verantwoordelijkheid ook de Neder
landse provincie der jezuïeten valt,
heeft enige tijd geleden volgens on
officiële informatie ontslag gevraagd
uit zijn functie van assistent-gene
raal. Deze ontslagaanvrage zou ge
daan zijn vóór de gebeurtenissen rond
de Amsterdamse studentenpastores,
(die zoals bekend, door Schoenen
berger gesteund werden) en daarmee
dan ook niets te maken hebben.
In eerste instantie zou generaal
Arrupe dit aftreden afgewezen heb
ben, maar later onder druk van con
servatieve krachten binnen de curie
der jezuïeten en in de Duitse pro
vincies toch besloten hebben het ver
zoek om ontslag in overweging te ne
men.
Onder de diocesanen zal een onder
zoek worden ingesteld naar de eisen,
die dezen stellen ten aanzien van een
nieuwe bisschop. Via predikaties zul
len de diocesanen hierop worden
voorbereid.
Het is de bedoeling, dat via de pa
rochie. en dekenale raden kandidaten
voor het bisschopsambt worden door
gegeven aan de diocesane pastorale
raad, die deze kandidaten dan met
zijn commentaar moet doorgeven aan
het kathedrale kapittel. Het kapittel
is volgens de kerkelijke traditie van
Nederland de instantie, welke ge
rechtigd is om aan de paus drie kan
didaten voor het bisschopsambt voor
te dragen.
De Rotterdamse diocesane pastorale
raad zal twee commissies benoemen.
De eerste commissie zal worden be
last met de verwijderde voorberei
ding van de kandidatenkeuze, de
tweede commissie bereidt de feite
lijke keuze voor. Het kapittel zal in
alle eerlijkheid over het advies van
de pastorale raad beslissen, aldus of
ficiaal De Jong.
NA HET knoopjes- en biesjesbesluit
van het pauselijk staatssecretariaat
van vorige week inzake de kardi-
naalskleding heeft thans de Congre
gatie der Riten besloten dat zusters,
die de altijddurende aanbidding be
oefenen, voortaan nu zelf het taber
nakel mogen open zetten. Zij behoe
ven daarvoor niet meer een priester
te roepen.
(Van een onzer redacteuren)
1 Berkhof heeft gelijk: „Of
we het weten of niet, op een
boeltje als dit zaten we eigenlijk al
™g te wachten." Hij zegt dit in het
voorwoord op het boekje „Dwarsla
gen in de christenheid" van een jon
gt predikantsvrouw, die, opgevoed in
Jet predikanten- en evangelistenmi-
beu, het klappen van de kerkelijke
??t'Cent: Liel^e Kuybnan-Hoe-
Zij is de dochter van Karei Hoe-
™dp, de Pinkster-zendeling; klein-
ooehter van de eertijds vermaarde
vnj-evangelische dominee Hoeken-
.'J en echtgenote van een hervorm
de vormingswerk-dominee.
tui» spreekt over: dwarslagen. Zij
eest ook aan „grondhoudingen" en
nü "v?or'en" en aan „golflengten"
Maaï hield het °pde
Wiegen, die dwars door de ker-
héénn dfi„?eestel«ke groeperingen
engaan. Zij onderscheidt er vier.
.i?™rslaa5 1: hier wordt de genade
laiiJpersoonlijke re-
irm d ervaren; hier ontmoet
'amhtS^'r Pinksterbewegmg en
nbtelijk) de evangelist.
1 t?!ï!rS^as 'l: kier wordt de genade
varen* S met de medemens er-
diaken" ontmoet men ambtelijk
deD!aaK!fs kier wordt de gena-
turri- 5 ambten. sacramenten, li-
I óifaLt Struiken ervaren: hier
Dwaili n, ambteiUk de priester,
genade „i j hler w()rdt men de
dikiiw fe leer°verdracht, de pre.
:fcn e k'jbel deelachtig; hier
koorders ISf kjjbel vaste preek-
ambtelijk de leraar.
tJrtfWtfnZe?(1; die dwarslagen (deze
SJJn donr h" S0dsdienstig beleven)
héén' e onderscheiden kerken
komen ve„Wars,agen in de ene kerk
<J( :,n,ler"f ™d sereen met die
enkele w/l.r?,rk' terwijl binnen een
k gemeensrhan6; hlstoris('h gegroei-
Vormde £ÏÏ?P (neem kijv. de her-
de vier n,,... communicatie tussen
Nan alllH,as™'. 00k a' kestaan
ln dezelfde t u, ''dmaten van een
®oellijk „f rzlck maar heel
bekt. °f ln ket geheel niet, vol-
kcbus'im ket ei van Co-
"""tes óm aiw nfl el van Co-
in '"«lei kerïVlerkelijk "gedoe"
^ar cons on a U "onmin" nu
?logische ma5eze sociol°gisch-psy-
tóaav zoaU te kenaderen.
>it de huisf0"; Kuyl®an het,
."•°P soms oil®ende actuali-
?'J2c voordraaf? rd"vrolÜke
e" bassend fiVtwerpt het ineena
ailerlei inte™ l0!l f- "waarom"
gePrikkeinï^^ onenig-
hiTenslotte: dtu gezeur'
tr vll?>el!Jlk,0Tt °P een
Pleidooi neerU,"' Doekie komt op een
*2 «ito «Zn^^'^een-
vaarding derhalve
=edutde veelvuldig-
nstlg beleven, indi-
ritormiTeit.CRui^tegroePabeleven.
ROME (KNP) Het traditio
nele ja-woord tijdens de kerke
lijke huwelijkssluiting wordt met
ingang van 1 juli aanstaande of
ficieel afgeschaft. In plaats daar
van spreken bruidegom en bruid
zelf in plaats van de priester de
officiële trouwformule uit„Ik
neem je tot wettige echtge-
no(o)t(e). Ik beloof je mijn
trouw in voor- en tegenspoed en
zal je alle dagen van mijn leven
beminnen en eerbiedigen". Met
deze wijziging keert men in de
katholieke kerk terug tot de hu
welijkssluiting zoals die voor het
concilie van Trente in de 16e
eeuw gebruikelijk was.
Dit is bekendgemaakt in een
decreet van de Congregatie der
Riten in Rome. Het besluit legt
ook soepeler normen aan voor
de huwelijksviering tussen ka
tholieken en niet-gedoopten. Met
deze terugkeer tot het oude ritu
eel wordt weer duidelijker ge
maakt, dat niet de priester het
huwelijkssacrament toedient,
maar dat het huwenden zelf zijn.
De Congregatie der Riten laat
aan de landelijke bisschoppen
conferenties de vrijheid om van
het ritueel af te wijken overeen
komstig plaatselijke gebruiken.
Deze vrijheid strekt zich ook uit
tot de formulering der vragen,
die de priester aan de huwenden
stelt.
Het nieuwe decreet wordt pas
op 1 juli a.s. van kracht.
De Nederlandse commissie
voor de liturgie heeft de zaak al
in studie.
Het huwelijksritueel, waarvoor
de Ritencongregatie de grote lij
nen aangeeft, stelt ook niet lan
ger verplicht, dat de huwenden
elkaar de hand geven en de rin
gen uitwisselen. De jonggehuw
den kunnen zelf kiezen hoe zij
willen communiceren, alleen
brood of brood en kelk. Zij kun
nen elkaar tijdens de dienst de
vredeskus geven en die doorge
ven aan allen, die de plechtig
heid bijwonen.
Een huwelijk tussen katholie
ken en niet-gedoopten kan zo-
wei in de kerk gesloten worden
als op elke andere plaats. De
vorm, die men ervoor kiest, mag
geen elementen bevatten, waar
tegen een der partners bezwaar
zou kunnen hebben.
En zo ontwerpt de schrijfster dan
haar ideale christelijke gemeente en
ten behoeve dier gemeente haar ide
ale tehuis. Daarin zou, schrijft zij,
ruimte moeten zijn voor:
o getijdegebeden in een kapel;
o stille meditatiehoekjes in flats of
winkelcentra;
o samenkomsten met een informeel,
improviserend en enthousiast karak
ter en getuigenissen;
o vrolijke simpele zangdiensten;
o strakke liturgische avondgebeden
of vespers;
o bidstonden in zaaltje of huiska
mer;
o zeer vrije experimenten van ge
meenschap;
o liefdemalen;
o missen in de volkstaal;
o missen in het Latijn;
o persoonlijke biecht;
o algemene schuldbelijdenis of ge
nerale biecht;
o sociëteiten waar je altijd terecht
kunt en altijd de anderen kunt vin
den;
o avondmaal met handoplegging
voor zieken;
o een gezinsrecreatieproject als bijv.
zondagsviering voor gezinnen op een
camping, waarbij speelse creativiteit
gecombineerd wordt met geloofsbele
ving, hetzij in opwekkings- of in re
traitestijl;
o leerhuis waar kritisch denken
wordt geoefend;
o bijbelkringen;
o projecten-ad-hoc in sociale nood
situaties;
o werkgroepen en breekijzers in
maatschappelijke structurele fouten
te zetten.
Met haar „Dwarslagen in de chris
tenheid" heeft mevr. Kuylman-Hoe-
kendijk een heleboel dingen aan de
orde gesteld, waar men in onze va
derlandse „verdeelde christenheid"
niet langs mag lopen. Haar boekje
is misschien niet af, en prof. Berk
hof in zijn inleiding miste terecht de
vijrzinnige en de z.g. bevindelijke
„dwarslaag", maar des te beter; er
kan nu aanvullend worden doorge
dacht.
Merkwaardig is het in dat verband
dat bijv. de opzet der kerkelijke struc
turen in de nieuwe Amsterdamse
Bijlmermeer ook al in de richting van
het door mevr. Kuylman aangeduide
„plurale" gaat: geen afzonderlijke
kerkgebouwen meer, maar in plaats
daarvan een groot, open, veelzijdig
kerkelijk centrum voor allen en
waarin niet slechts het ene „kerkge
nootschap" het andere als gelijk en
volwaardig erkent, maar waarin ook
de dwarslagen hun gang kunnen
gaan. Je zou haast zeggen: hun god
delijke gang.
(Dwarslagen in de christenheid,
door Liebje Kuylman-Hoeken-
dijk, verscheen bij Bosch en
Keuning, Baarn)
BAD GODESBERG (KNP) Het
Duitse episcopaat houdt 1972 aan als
streefdatum voor het eigen pastoraal
concilie der Duitse katholieken. De
Duitse bisschoppen volgen hiermee
het voorbeeld van hun Nederlandse
collega's, maar zij willen het een en
ander veel „gründlicher" voorbereid.
In een verklaring voor journalisten
deelde mgr. Karl Forster, secretaris
der Westduitse bisschoppenconferen
tie mee, dat het pastoraal concilie in
Nederland in totaal „maar" door 20
pet. der praktiserende katholieken
was voorbereid. In Duitsland zal dat
anders worden. De bisschoppen wil
len daar de hele katholieke openbare
mening voor het Duitse pastoraal
concilie interesseren, onder meer
door opinie-onderzoeken.
Kardinaal Döpfner heeft als voor
zitter van de bisschoppenconferentie
meegedeeld, dat het nationaal katho
liek overleg „synode" zal heten. Dan
zullen de besluiten ook bindend zijn
voor de kerk van West-Duitsland.
De bisschoppen willen er zorgvul
dig voor waken, dat zij met de orga
nisatie van hun nationale synode bui
ten het boekje van het kerkelijk
recht zouden gaan. Zij willen dan
ook van te voren van de paus zelf
zijn goedkeuring over de voorgeno
men plannen hebben.
GENEeVE (KNP) De benoe
ming van mgr. J. Willebrands tot
hoofd van het secretariaat voor de
eenheid der christenen is volgens dr.
Carson Blake, secretaris-generaal van
de Wereldraad van Kerken in Gene
ve, een stimulans voor de oecumeni
sche beweging.
Blake reageerde hiermee officieel
op de benoeming van Willebrands
tot opvolger van kardinaal Bea.
Volgens Blake is de benoeming een
bewijs dat paus Paulus het werk van
het secretariaat waardeert en ermee
instemt. „De diepe persoonlijke toe
wijding van mgr. Willebrands in de
oecumenische beweging en zijn gron
dige kennis van de andere kerken
zal ons zeer behulpzaam zijn bij de
opgaven waar wij thans voor staan.
Wij zijn ervan overtuigd, dat het
werk van het secretariaat wordt
voortgezet in de geest waarmee kar
dinaal Bea het geleid heeft. Het ver
heugt ons zeer dat een voorzitter
werd gekozen, die ons in de oecu
menische raad van kerken zo dier
baar is", aldus dr. Blake.
(Van onze redactie buitenland)
PEKING Lin Piao, de maarschalk die door het negende congres
van de Chinese communistische partij is aangewezen als opvolger
van voorzitter Mao Tse Toeng, is een van de eerste medewerkers
van Mao. Hij wordt algemeen beschouwd als een onvoorwaardelijk
volgeling van de huidige partijvoorzitter. Het duidelijkst kan dit ge
ïllustreerd worden met enkele uitspraken: „Soms begrijpt men niet
goed wat voorzitter Mao wenst, dan moet men zich verstandig tonen
en zijn woorden bestuderen" en „het doet er weinig toe of men de
richtlijnen van voorzitter Mao al dan niet begrijpt, men moet ze
onmiddellijk volgen. Later zal men ze wel begrijpen".
Lin Piao's grote invloed bleek het Vervolgens speelde hij een belang,
best in 1965, toen hij een artikel pu
bliceerde over Mao's leer in de „re
volutionaire oorlog" onder de titel
„leve de overwinningsoorlog van het
volk". Zijn publicaties toen, leidden
de culturele (of grote proletarische)
revolutie in.
Lin werd in 1908 te Oeang-Kang in
de provincie Hopeh geboren. Zijn fa
milie bestond uit kleine neringdoen
den. Toen hij 10 jaar was, verliet hij
het gezin en verving de voornaam
Joe-Joeng die hij van zijn ouders
had gekregen, door Piao, hetgeen
„tijgierkat" betekent. Hij koos voor
een militaire loopbaan. Evenals de
huidige premier Tsjoe-en-Lai be
zocht hij de beroemde militaire aca
demie Wjampoa in Kanton. In 1927
nam hij deel aan de militaire op
stand van Nansjang, die nu in China
wordt beschouwd als het ontstaan
van het „rode leger". Kort tevoren
had hij als kolonel van een nationa
listisch regiment de zijde van de
communisten gekozen.
Met Mao-Tse-Toeng de legenda
rische Tsjoe-Teh, Pen Sjen en de in
middels in ongenade gevallen lei
der Lioe-Sjao-Sji nam hij deel aan de
„lange mars", waarbij de communis
ten zich tenslotte in 1935 in het ontoe
gankelijke bergland van de noord
westelijke provincie Sjensi konden
vestigen.
Lin Piao, die tijdens de lange
mars verscheidene militaire succes
sen boekte, kwam in de leiding van
militaire en politieke academie van
Jenen.
rijke rol in de strijd tegen Japan. In
maart 1939 raakte hij gewond. Voor
herstel ging hij naar Moskou, waar
hij Russisch leerde. In 1943 kreeg hij
de leiding over de communistische
gurrillagroepen in de strijd tegen a-
pan In 1945 trok hij naar Mandsjoe-
rije waar hij zijn troepen uitruste met
de Japanse wapens die daar waren
opgeslagen. In datzelfde jaar werd
hij gekozen in het centrale partijco
mité en benoemd tot opperbevelheb
ber van het communistische leger
in het noordoosten.
In 1943 voltooide hij de verovering
van Mandsjoerije op Tsjang-Kai-
Sjek en trok vervolgens naar het
zuiden,waar hij achtereenvolgens
het midden en het zuidwesten van
Chania bezette. In 1959 volgde hij
maarschalk Pen-Teh-Hoeai op als
minister van defensie en als voorzit
ter van de militaire commissie van
het centrale partijcomité.
In 1966 werd Lin Fia op een ple
naire bijeenkomst van het centrale
partijcomité „de naaste kameraad
van Mao" genoemd. In de grote me
ningsverschillen die zich in de afge
lopen twaalf jaar in China hebben
voorgedaan over kwesties als het
moderniseren van het leger, de „Gro
te Sprong Voorwaarts", de volks-
communes en de betrekkingen met
Rusland, stond Lin Piao steeds on
voorwaardelijk aan de kant van Mao.
Terwijl mensen als president Liao-
Sjao-Sji van het politieke toneel ver
dwenen werd China door toedoen van
Lin Piao en andere medestanders
van Mao, zoals Sjen-Po-Ta, Kang-
Sjing, de echtgenote van Mao, een
LIN PIAO
reusachtige gemilitariseerd „werk
kamp" gebaseerd op de „gedachten
van Mao". De strijdkrachten wer
den daarbij met steun van de rode
gardisten geleidelijk de belangrijk
ste stuwende kracht.
Uiterlijk maakt Lin Piao weinig
indruk. Hij ziet er slecht uit, is bij
ziend en heeft last van een droge
hoest, die nog een overblijfsel zou
zijn van een tbc-infectie waar hij in
de jaren 1939-1942 aan heeft geleden.
Rode gardisten in ieder geval vinden
Lin Piao ook de meest geschikte op
volger van Mao, „door zijn ideologi
sche zuiverheid en politieke zuiver
heid en politieke kennis".
MADRID/LAUSANNE Konin
gin Victoria Eugenie van Spanje, we
duwe van de laatste koning Alphonso
XHI en kleindochter van koningin
Victoria van Engeland, is op 83-jarige
leeftijd in Lausanne overleden. Het
was gisteren precies 33 jaar geleden,
dat zij uit Spanje vluchtte.
Ex-koningin Victoria werd 24 ok
tober 1877 in het kasteel Balmoral in
Schotland geboren. Op 31 mei 1906
trad zij in het huwelijk met Alphon
so de 13e en ontsnapte die dag aan
een bomaanslag die talrijke mensen
bet leven kostte.
In 1931 moest het koninklijk paar
na 25 jaar sociale onrust afstand doen
van de troon en Spanje verlaten. Se
dertdien woonde zij in Parijs, Lau
sanne en Rome, waar de ex-koning
in 1942 overleed. De vorstin vestigde
zich toen definitief in Lausanne.
De overleden vorstin leidde in Lau.
sanne een teruggetrokken leven. Zij
bracht haar tijd door met liefdadig
heid.
(ADVERTENTIE)
wEuaHumitMiMiaxwmsaanmi!Bimn>'~ t
30 april. Een dag om te onthouden.
Op die dag start een nieuwe Air Canada-
dienst, die u snel van Brussel naar
Toronto brengt - zonder overstappen.
Air Canada baant de weg voor u, met
twee vluchten per week ('s woensdags
en 's zaterdags) vanuit Brussel ver
trek 17.30 u.) naar Toronto (aankomst
22.20 u.). Alleen Air Canada biedt u -
vanaf 30 april a.s. - deze mogelijkheid.
U kunt vanuit Brussel op geen enkele
andere manier Toronto bereiken - tenzij
door in Europa of Canada over te stappen.
Moet u naar Montreal? Om 20.00 u. kunt
u daar uitstappen. Wij maken er de
enige tussenlanding op onze weg naar
Toronto.
Maar dat is niet alles. Air Canada heeft
non-stop-vluchten vanuit Londen naar
Montreal, Toronto en West-Canada -
iedere dagEn bovendien zijn er elke
week zes vluchten vanuit Londen naar
de Atlantische Provincies. Nóg zo'n
exclusieve Air Canada-dienst
Vraag uw reisagent om meer inlichtingen
over Air Canada's nieuwe Pioniers van
Toronto en de voordelige tarieven voor
transatlantische gezinsreizen. (Uw echt
genote kan meereizen voor de prijs van
de heenreis; kinderen van onder 2 jaar
voor slechts 10% van de heen- en
terugreis
En vergeet niet dat Air Canada vluchten
verzorgt naar 37 Canadese steden en
8 sleutelsteden in de VS, zoals Chicago,
Los Angeles, Cleveland, New York en
Miami. Zoveel vluchten... zoveel voor
trekkers indertijd I
Rokin 9-15Amsterdam
Tel.: 020/ 24.60.41
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS
(giscard en Pompidou waren tot dus
ver verklaarde vijanden. Wat her
haaldelijk naar buiten is gebleken.
Na de vele speldeprikken van Gis
card in de richting van het gaullis-
me, noemde Pompidou hem een „cac
tus". Giscard bleef het antwoord niet
schuldig, hij noemde Pimpidou een
jongen in een klas waar het licht was
uitgegaan die een ander onder de
banken een schop gaf. Ook tussen De
Gaulle enerzijds en Pompidou-Giscard
anderzijds, boterde het niet.
Nog donderdagavond j.l. toen De
Gaulle drie kwartier voor de radio
en televisie kwam, gaf de generaal
een steek onder water naar Pompi
dou door te zeggen, dat de verkiezin
gen van verleden jaar hoofdzake
lijk door Pompidou gewonnen veel
meer weg hadden van een referen
dum dan van verkiezingen. En een
referendum is zoals men weet het pri
vilege van de generaal. Ook Giscard
heeft, toen hij nog minister van fi
nanciën was onder De Gaulle, van de
generaal menige veeg uit de pan ge
kregen. Als minister schreef Giscard
een staatslening uit en vroeg De
Gaulle of hij het goed vond dat de
lening zijn naam zou dragen zoals er
vroeger een lening-Pinay was ge
weest. Midden in de ministerraad zei
De Gaulle honend, dat een „lening-
Giscard d'Estaing" een geleende naam
zou dragen. De Gaulle doelde daar
mee op het feit, dat de vader van
Giscard zich door de staatsraad in
de adel had laten verheffen. Vroeger
heette de familie gewoon Giscard,
maar daar mocht voortaan d'Estaing
aan worden toegevoegd.
De. twee oude vijanden, Pompidou en
Giscard d'Estaing, hebben elkaar
de laatste weken gevonden. Dat be
tekent niet dat zij vrienden zijn ge
worden, verre van dat. Maar De
Gaulle zelf heeft hen onbewust naar
elkaar toegedreven. Gaat De Gaulle
weg, dan moet er een nieuwe presi
dent van de republiek komen. Pom
pidou heeft zich daarvoor aangediend
met de woorden: „Zo God wil, ga ik
een nationale bestemming tegemoet".
Maar zo gemakkelijk laat Giscard zich
de kaas niet van het brood eten. Ook
voor hij met De Gaulle brak, heeft
hij altijd laten weten, dat het hem
te doen was om een presidentschap
van de republiek. „Ik ben geen lid
van de gaullistische fractie gewor
den, heeft hij eens gezegd, om er weer
uit te lopen. Ik wil president van de
republiek worden". Ook tegen Pom
pidou werd hem gevraagd? „Ook te
gen Pompidou", luidde het antwoord.
giscard is wat bekwaamheid be
treft een niet minder briljante fi
guur dan Pompidou. In het illegale
verzet en aan het oorlogsfront heeft
hij medailles op de borst gekregen,
studeerde aan de poly-technische
school voor ingenieur, doorliep de
school voor administratie, werd op
jeugdige leeftijd inspecteur bij het de
partement van financiën, werd ge
protegeerd door de huidige minister
van onderwijs, Edgar Faure, werd
parlementslid voor de Puy-de-Döme
in de plaats van zijn grootvader, werd
onder-staatssecretaris van financiën
en tenslotte minister van financiën
onder eerste minister Debré. De
Gaulle, die zich nooit aan personen
hecht, zette hem op straat, wat Gis
card de uitdrukking ontlokte, dat hij
getroffen was door een verdwaalde
kogel.
Jn beurskringen is men er volgens
betrouwbare inlichtingen van over
tuigd, dat achter de schermen Giscard
en Pompidou samen praten over mo
gelijkheden als De Gaulle weggaat.
Een eventueel vertrek van De Gaulle
zal in de gehele wereld zeker een
schokkende gebeurtenis zijn waar
Frankrijk zonder veel kleerscheuren
doorheen moet. Om maar een spre
kend voorbeeld te noemen: de Franse
munt mag in die overgangstijd niet
in gevaar komen. Wie van de twee,
na De Gaulle, president wordt, hangt
af van de uitslag op 27 april. Verlies
van De Gaulle zal verlies meebrengen
voor Pompidou en winst voor Gis
card.
DEN HAAG (ANP) Het Twee
de-Kamerlid drs. E. Nypels (D '66)
heeft de minister van Volkshuisves
ting en R.O. gevraagd op korte ter
mijn een regeling te ontwerpen vol
gens welke particuliere exploitanten
van huurwoningen en bouwers van
eigen woningen thans negentig pro
cent hypotheekgarantie van de over
heid kunnen krijgen.
Drs. Nypels vreest dat als gevolg
van de diseontoverhoging de hypo
theekrente zal gaan stijgen wel
licht tot acht procent waardoor de
uitvoering van het woningbouwpro
gramma in de particuliere sector
wordt bemoeilijkt en het huurpeil
van deze woningen zal stijgen.
