m
n of griep!
De Groengouden Tor
Lente
deze keer:
alles over
de derde
Zanussi
van rechts
Flitsen uit het leven van
de familie Paard
KONING
MELOEN
Lente
vervuiling strand
koelkasten
CONCORDIA
Jongens duwen
ladder om:
loodgieter
breekt polsen
in Chefarine
oemd v/er.
helpen vaak
dde'en falen,
_..j pijn of griep
aestrijden.
igd
beroemd
en
i mi
om
Vogelverzorgster
LEVENSVERZEKERING
ruimte voor
alles
(en nog wat)
IMPORTEUR VOOR NEDERLANDELECTROTECHNIEK N.V„ DUIVENDRECHTSEKADE 91-94 AMSTERDAM, TELEFOON 020-5.1L1L
ib/et
helpen
waaronder het betrouw5cre
snel en... doen wonderen;
laag foto's van de tanker m-
terwijl de loodsboot monsters
an het vervuilde water,
rapitein van de tanker ontken-1
iter, dat hij de tanks van zijn
ter plaatse heeft laten schoon-
iMERIKAANSE pers _wlCTUl
gewoon veel aandacht aan de
chtstentoonstelling van
ar Willem de Kooning.
Ltie was eerder te zien in het
.ijk Museum in Amsterdam, en I
inden. Aanvankelijk weigerde l
ooning een tentoonstelling in]
York. Maar op aandrang van
.merikaanse kunstliefhebbers en
stemde hij toe. Een criticus
New York Times schreef in
van dit jaar nog in Londen:
ixpositie is over het algemeen I
aleurstelling. Zij lijkt afkomstig]
:n ander tijdperk." Het Ameri-j
e weekblad Newsweek ziet gro.
'ereenkomst tussen „Bill" de
ing en Rembrandt en Vermeer,
beschouwt de schilder in dit 1
als een rasechte Amerikaan. Hij
hier op 21-jarige leeftijd.
en en
d zonder
DE STEM VAN WOENSDAG 16 APRIL 1969
15
(ADVERTENTIE)
De Turkse keizer en z(jn keizerin hadden zorgen. Er was immers
cen jonge wasvrouw, die een prachtig sieraad had bezeten, een groen
gouden tor, in goud gevat. De keizerin had geen hap meer door haar
Jeel kunnen krijgen, omdat zij verteerd werd van verlangen die
«roengouden kever te bezitten. Maar op het ogenblik dat de was
vrouw werd ontboden om het sieraad aan de keizer te verkopen
was het spoorloos verdwenen. Eerlijk gezegd: de kleine jongen van
je wasvrouw had de tor verstopt in 'n rozenstruik. Geef hem eens
ongelijk? Hij Had hem gevonden voor zijn moeder, terwijl hjj buiten-
speelde! En zijn vader had hem in het goud laten zeten! Het keizer
lijke echtpaar wist niet dat het jongetje nadien de tor weer aan
moeder terug had gegeven. Want sinds de rampzalige dag, waarop de
keizerin niet meer eten kon van -verlangen naar het verloren sieraad,
droeg de wasvrouw het alleen nog maar binnenshuis, als ramen en
deuren gesloten waren en behalve man en kind, niemand haar kon
zien.
Maar geloof het of "eloof het niet:
op een dag vond de kleine jongen in
de buurt van het washok waar zijn
moeder werkte, opnieuw eenzelfde
prachtig gekleurde kever. Deze was
iets korter, maar ook iets breder dan
die van zijn moeder. En hij was niet
dood maar levend! Toch nam hij het
diertje op, liep er verheugd mee naar
het paleis en zei tegen de schildwach
ten dat hij de beroemde gouden tor
van de keizerin bij zich had.
Onmiddelijk werd hij tot de kei
zerlijke vertrekken toegelaten en op
het zien van de verwisselende glan
zen op de groengouden vleugels,
werd de keizerin blij. Haar wangen
kleurden zich van plezier en zij kreeg
een razende honger, omdat nu einde
lijk hét jaloerse verlangen uit haar
hart week.
Het was voor haar een kleinigheid
de tor laten doden en de goudsmid
te ontbieden. Binnen de kortste ke-
ren droeg zij een gouden tor als sie
raad op haar borst. Maar aangezien
het natuurlijk geen pas geeft
dat een wasvrouw eenzelfde sieraad
had bezeten als een keizerin, waren
j de pootjes van de keizerinnetor bezet
met robijntjes. Dat was een héél ver
schil.
Intussen had de wasvrouw een
tweede kind gekregen. Een allerliefst
klein meisje dat even mooi zou wor
den als haar moeder, even werk
zaam als haar vader, en even ge
boeid door schoonheid als haar ou
dere broer.
t De oogjes van het meisje waren
ian ook niet af te houden van de
Bengouden tor, wanneer haar moe-
«ei op feestelijke dagen binnenhuis
«speld op haar jak stak, of aan haar
sluier hing. En het kostte iedereen
Ia het bos van Koning
Meloen,
Hebben alle kabouters veel
te doen,
He een doet dit, de ander dat,
Sommige hebben van het
werken in hun broek een gat,
Ze werken zich gewoon lam,
Ze werken net zo lang tot
s avonds bij de boterham,
boterham gaan ze naar
En hebben haar dolle pret.
7 ^°^ens staan ze vroeg op,
heal>en dan een beetje een
slaperige kop,
s ze gaan beginnen,
en ze eerst een boter
ham
en een kop thee naar
Mnnen,
naJfnVleen ëezellige stoet
™ar het bos,
En werken er dan flink op
191A VV.?lten' Pr' Hendrikstr.
l,V' B«da (G jaar).
de grootste moeite de kleine handjes
er vandaan te houden.
Ondanks al de moeite gebeurde er
op een dag iéts verschrikkelijks: het
kleine meisje griste naar de glan
zende vleugels... één brak er af en
viel in talloze splinters van het
kleinood.
Wel glansde de overgebleven vleu
gel nog met dezelfde wisseling van
kleur, maar op de plaats waar de
tweede vleugel het torrelijf bedekt
had, zag je nu grauwzwarie grieze
lige schubben en haken. Het deed
denken aan de mond met enkele
overgebleven grauwe tanden van
een uitgeleefd mens. aan de besmeur
de veren van een dode vogel. Het
herinnerde aan vergankelijkheid en
niet langer aan eeuwigdurende
schoonheid.
Voortaan kon de wasvrouw het sie
raad niet meer dragen. Het bleef tot
verdriet van man en zoon verborgen
in het doosje.
Jarenlang bleef het daar liggen en
al die tijd voelde de keizerin zich
beter dan ooit, want zij was de enige
met zulk een uitzonderlijk sieraad.
Het kleine meisje werd al een groot
meisje en had natuurlijk gehoord en
gezien. wat zij als onnozel had aange
richt.
Het speet haar heel erg en zij kreeg
de gewoonte altijd in rozenstruiken
uit te kiiken naar grote groengouden
kevers. Maar nooit vond zij er een
die de moeite van het meenemen
waard was.
Toen het meisje groot genoeg was
om te gaan werken, werd zij in de
volière van het paleis aangesteld om
het vogel voer te sorteren. Van
's morgens vroeg tot 's avonds laat
zat zij graan en maïs, zaad en groene
blaadjes uit te zoeken. Want de kei
zerlijke vogels krijgen slechts gaaf
voedsel, opdat hun verenpracht tot
volle pracht kan komen, en hun stem
tot volle ontplooing.
Nu zingen niet alle vogels even
welluidend. Sommige roepen alleen
maar wat met een schorre stem, an
dere schreeuwen heel lelijk. De pau
wen zijn zulke lelijke schreeuwers.
Dat wil zeggen: het zijn, prachtige
onovertroffen mooie vogels, maar
hun geschreeuw is zo jammerend dat
je er kippevel van krijgt.
De keizerin die al oud begon te
worden en veel van haar schoonheid
verloor, werd er met kippevel niet
mooier op.
Ofschoon ze niet zo heel vaak naar
de volière ging, kreeg zij nu toch het
land aan de pauwen en beval de
vogelverzorgers die schreeuwende
dieren op te ruimen.
Onmiddelijk werden ze verwijderd.
„Wie wil er een pauw? Je kunt ze
opeten, het vlees smaakt best. Je
kunt er ook een in de tuin laten lo
pen als je maar ver genoeg van het
paleis woont, want als de keizerin
er nog een hoort, kan je dat duur ko
men te staan!" riep de vogelverzor
ger.
Het meisje dat dag in dag uit sor
teerde, wilde graag een pauw mee
naar huis nemen. Zij woonde ver ge
noeg van het paleis om de keizerin
niet te hinderen. En zij had zoveel
oog voor de schoonheid van de pron
kende pauwenstaart en het serlijk
kroontje op de vogelkop, dat ze hoop
te eindelijk haar moeder 'n sieraad te
geven dat in de schaduw kon staan
van de geschonden groengouden tor.
Ze nam de pauw mee naar huis en
haar moeder was er bijzonder blij
mee. Vader vond ziin dochter er te
liever om en haar broer vergat nu
zelfs het verdriet over de griezelig
geworden sierspeld van zijn moeder.
Toen de pauw al een poosje in zijn
nieuwe tehuis was, begon hij te ruien
zoals alle vogels op hun tijd behoren
te doen, om weer nieuw in de veren
te kunnen steken. De pauw verloor
dus ook de lange veren met de ge
heimzinnige ogen waarmee hij zo
vaak pronkte in zijn staart. De eer
ste staartveer die het meisje opraapte
glanse groengoud en zó werd 't groen
blauw 't goud rood maar zo
werd het groen zwart en het goud
geel. Die veer borg in zijn groengou
den glans alle kleuren die 't keizer
lijk paleis rijk was.
Het meisje bracht de veer naar
binnen, haalde het doosje met de ge
schonden kever voor den-dag en ver
geleek de éne overgebleven glanzen
de vleugel met de kleurige pauwe-
veer: er was géén verschil in het spel
van de kleuren te ontdekken. Met
voorzichtige vingers knipte zii uit de
pauweveer de vorm van een smal
vleugeltje en bedekte er de grauw
zwarie griezelige schubben en haken
van de kale torrehelft mee.
Opeens was de sierspeld weer her
steld in al zijn vroegere pracht. De
moeder sloeg haar handen ineen van
verbazing, de vader bewonderde de
vindingrijkheid en handigheid van
zijn dochter.
De broer omhelsde haar omdat zij
de droom van zijn kinderjaren had
teruggegeven.
Zó blij waren zij, dat de wasvrouw
voortaan de groengouden tor in het
openbaar droeg, bij klaar lichte dag,
buiten zomaar midden op haar jak
of bengelend op haar voorhoofd!
Sedertdien heeft de keizerin weer
haar goede eetlust verloren. Maar
kom, als je al zo oud bent geworden,
en nog jaliers kunt zijn op het
enige sieraad van een arme was
vrouw, verdien je eigenlijk ook al
de heerlijkheden van een keizerlijke
dis niet.
An Mac Gillavry
Op 'n dag ging Jaantje, de pony
boodschappen doen.
Ze moest voor haar vader, de
hengst, dropjes gaan halen bij
Flora de beer. Flora had een
snoepwinkel. Jaantjes vader was
vreselijk verkouden.
Dat kwam zo: Het was winter. De
boer, waar de familie Paard woon
de, kwam op 'n dag naar de stal.
Hij zei tegen papa, de hengst, „Van
daag veel werk voor de boeg joh". Hij
tuigde papa in en ze gingen samen
naar het land van de boer. 't Was
koud die dag. De hengst moest heel
hard werken. Die avond was papa
heel erg moe. Hij kwam thuis, at
niets en ging naar bed.
Maar hij kon niet slapen. Hij
moest hoesten, niezen en z'n neus
snuiten. Hij was verkouden gewor
den. Vandaar dat Jaantje dropjes
moest halen.
Moeder, de merrie, had papa, de
hengst heel goed onder de wol ge
stopt. Zo kwam Jaantje bij Flora.
Dimphnie de Roeck, Dorpstraat
A29, Overslag (10 jaar).
00900090900900000090000009
De winter is afgelopen
De lente komt stilletjes
aangeslopen
Het zonnetje gaat schijnen
de koude gaat verdwijnen
Dan begint alles te bloeien
en dan kunnen we sproeien
De kippetjes leggen vrolijk 'n ei
En de koetjes grazen blij in de wei
De vogeltjes zingen een lied
Alles is blij wat je ook ziet
Als de bijen beginnen te zoemen
Ja, dan staan er al heel wat
bloemen
Marian Heijblom
Oude Baan 1 a
Huiten
Marieke het is vandaag lente.
Ja hé Mam. Hoi fijn de lente.
Je kan het al zien Marieke. Er ko
men blaadjes aan de bomen. De
bloempjes komen weer kijken. En
De vlindertjes zoeken weer honing
net als de bijtjes.
Ja goed zo Marieke. Al ben je vijf
jaar je kan het al goed.
O Mam daar is Anke. Ga maar
fijn spelen. Marieke we aaan made
liefjes plukken in de wei.
Ja en dan geef ik er ook wat aan
Mam, zegt Marieke.
O, kijk, daar komt Margrietje aan.
Twee uren later gaan de drie meis
jes naar huis.
Marieke geeft de bloempjes aan
Mam. En Mam zegt: Dit zijn de mooi
ste bloempjes die ik ooit heb gezien
Marieke.
Carina van Gageldonk
Graaf Janstraat 18
Geertruidenberg (8 jaar)
„Dag Flora" zei ze.
„Dag Jaantje! Hoe gaat het thuis?
Goed zeker. Dat had ik wel gedacht".
Flora gaf op haar eigen vragen al
tijd antwoord. „Nee", zei Jaantje
„met papa gaat het slecht. Hij is
verkouden". „Je komt zeker drop
jes halen hé, 3 ons? Ja dat Zal wel
nodig zijn. Alsjeblief. En wens hem
beterschap van mij. Zul je het niet
vergeten?"
Op deze vraag gaf Flora een ant
woord.
„Wel bedankt Flora, ik zal papa
beterschap van jou wensen".
Ze betaalde Flora en ging de win
kel uit, op weg naar huis.
Nu ga ik je iets zieligs vertellen.
Jaantje en haar ouders waren arm.
Jaantje kon niet naar school toe. Ze
hadden geen geld. De boer vond het
zielig en heeft de familie Paard in
dienst genomen. Papa Paard, de
hengst, als trekpaard. Mama paard,
de merrie, als rijpaard. Jaantje, de
pony als paardje voor het dochter
tje van de boer. Dan had de fami
lie tenminste voedsel en onderdak.
Als Jaantje over straat liep en ze
kwam een meisje of jongetje tegen,
natuurlijk ook pony's, dan werd ze
uitgelachen. Want ze kon niet le
zen en schrijven. Zielig hé. Maar
dan zette ze zich schrap en liep zon
der iets te zeggen door. Zo gebeurde
het nu ook. Jaantje kwam uit de
winkel en ging naar huis. Halver
wege kwam ze Mientje, Correke.
Klaas en Jef tegen. Deze pony's za
ten op de school en konden lezen
en schrijven.
Ze zagen haar nog maar net of
ze begonnen haar al uit te lachen.
Jaantje zette zich, zoals gewoonlijk,
weer schrap en liep door. Je moet
sterk zijn om dat te kunnen verdra
gen.
Thuis aangekomen zag ze papa in
de kamer zitten. Op 'n stoel aan ta
fel zat hij thee te drinken met een
haver boterham.
„Papa", riep ze uit, bent u al be
ter?" „Nee", zei papa, „maar ik mag
opzitten hoor, ik hoef niet in bed".
„Hier zijn uw dropjes". „Die mag
jij hebben, want ik heb al een hoest-
drankje van de boerin gehad".
Na drie weken was papa helemaal
beter.
De boer had van andere mensen
gehoord dat Jaantje werd geplaagd
omdat ze geen lezen en schrijven kon.
De boer stapte op een dag naar de
stal en gaf de ouders van Jantje 200
gulden. Veel hé. Zo kon Jaantje naar
school.
Agnes van Rossum
Nachtegaalstraat 23
Zundert, 12 jaar.
Een polis van Concordia deelt
mee in de winst. Door de jaar
lijkse winstuitkering wordt het
verzekerd kapitaal vergroot-
ieder jaar - zonder premie
verhoging. Een extra plus op
een toch al héél voordelige
verzekering. Vraag eens in
lichtingen bij Concordia.
Hoofdkantoor: Oudenoo'rd - Utrecht
Telefoon 030-16591
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Op de hoek van de
Rembrandtstraat en de Teniersstraat
hebben enkele kwajongens gister
middag omctreeks vier uur de ladder
waarop een loodgieter stond te wer
ken, een duw gegeven.
De man de 42-jarige J. M. J. van
der Meer maakte een val van drie
meter en brak beide polsen.
Hij werd in een ziekenhuis behan
deld. De Haagse politie heeft totnu-
toe geen enkele jongen aangehouden.
(ADVERTENTIE)
^tssnNvzissnNV?/ t
<fSSIZA^ gSIZAN»
Over een koelkast is niet veel te
vertellen, dacht u? Nou, maar daar
denkt Zanussi toch anders over.
Neemt u alleen de indeling maar
eens. Bekijk een Zanussi en vergelijk
die met elke willekeurige andere
koelkast De opstelling van roosters,
vakken en rekken van een Zanussi
is tot in alle details doordacht en
uitgekiend. Gevolg: er gaat meer in
èn u kunt overal makkelijk bij. Elke
centimeter van elke Zanussi koel
kast is voor honderd procent benut.
En dat is nog maar één zo'n door
dacht en praktisch detail van Zanussi.
Wilt u nog een paar bijzonderheden
over één van de dertien Zanussi-
modellen? Hechts vindt u ze. (Maar
misschien kunt u nog beter naar uw
handelaar gaan en daar zelf vast
stellen welke Zanussi-koelkast de
meest geschikte voor u is.)
N
v O SSI ZANUSSIZANUSSI ZANUSSI"
US SIZ ANUS SIZANUSSI ZANUSSI*
<0
co
3
Z
N
CO
<0
3
Z
N
(O
(O
3
Z
N
W
CO
3
Z
N
CO
(O
3
Z
N
(O
(O
3
Z
N
(O
(O
3
Z
N
«O
10
P
ZANUSSI2050/2T DE LUXE***
De Zanussi-modellen met 2
deuren hebben een diepvries
compartiment met dezelfde
technische eigenschappen als
een diepvriezer. En deze fraaie
combinatie-koelkast heeft
maar liefst drie koudezones.
De inhoud van de koelkast is
200 echte liters, die van de diep
vriezer (temperatuur tot 25"l).
is 50 liter. De diepvries-binnen-
kast is van gecoated aluminium,
metvriesleidingaanallezijden.
Nog enkele gegevens van deze
Zanussi-koelkast:volledig auto
matische ontdooiing, speciaal
geconstrueerde verdamper, een
hermetisch af te sluiten doos
voor vleeswaren en vlees, 2 bak
ken voor het heel snel maken
van ijsblokjes. De magnetische
deursluiting rondom zorgt
vooreen hermetische afsluiting
met als gevolg: minder koude-
verlies en dus minder energie
verbruik).
De afmetingen: 144 cm hoog,
52f> cm breed en 61 cm diep.
De prijs: f 699,- (incUBTW).
**ISSflNVZISSnNVZISSnNVZIS8ltNVZISSnNVZISSnNVZISSflNVZIGSnH'*
ZANUSSI
van 130 tot 277 liter.
van f289,- tot f 779,- (incl. BTW).
rr_M
£4
