Vee! chauffeurs rijden buiten hun „boekje" GELOOFSCRISIS IETS NEGATIEFS OF POSITIEFS Landru trekt aandacht nog steeds ER N.V, VERKEERSCONTROLE NOG NIET WATERDICHT LEFONISTÊ- CEPTIONISTE! LEMNISCAAT Bedrijfsapostolaat wil oprichting van Sociaal-Ethische Raad MIJNS INZIENS Jahan Winkler Slaapkamer Goeienavond CAFÉHOUDER WEERT KLEURLINGEN ORT fabrieken Overleg Taehograaf Oververmoeid Hoge kosten Preciezen Bezorgdheid Vreemde verleiding Kortere straffen Nieuwigheden Voorlopige vergunning vereist voor gastarbeiders door Hi in onze g advii heden onzalen toonzalen en advies over de toe. van al onze ma" in zijn geopend vrijdag van 8-12 en deze uren en op iuiten ■aak. 00)-2 3744 ,Tei. (01180) - 50 55 SURSéANCE VAN betaling. Bij beschikking van 4 Arrondissements-Hechl. bank te Breda d.d.2Imi aan de naamloze nootschap N.V. Brabat Bouwelementenindnstfy I gevestigd en kantootj dende te Dongen, Kam straat 100, definitief séance van betaling v»| leend voor de tijd va J maanden, met inganj,J 20 december 1968 ai 20 juni 1969. Als bewindvoerder tti aangewezen de Heer®I G. M. van Buchem, adil caat en urocureur, kan J houdende te Breda P» straat 8. De Griffier der Rechtbank voornoemd Mr. R. P. E. Dahi Door de naamloze vennoo schap N.V. Brabant Bouwelementenindusliit, gevestigd en kantoorlui dende te Dongen, Kans straat 100, is op 13 i_ 1969 ter griffie van de lij rondissements-RechtiaüI t.e Breda een ontwerp vi akkoord gedeponeerd, Naar aanleiding hiemj heeft de Rechtbank 1 schikking van 1 april bepaald, dat de schuldvoj deringen, ten waarvan de surséani werkt, op uiterlijk 16 apri 1969 bij de bewindvoeri( moeten worden en dat over het den akkoord zal wordj geraadpleegd en raadkamer van de Recht' bank, te houden in een ds lokalen van het gebouw aan de Kloosta laan 46 te Breda, op vrij dag 2 mei 1969, des voos middags om 10 uur. De bewindvoerder I Mr. L. G. M. vanBuchej Parkstraat 8 Breda. RINCO international N.V. Raamsdonksveer van 16 17 ja»| leuke baan vakant a! f meisje oezit van het U-L.O.-d. oor een goede vervu I deze funktie noodzakelf londelinge sollicitaties, nze afdeling personee rlaan 11, Raamsdonksvee',I rachten worden «''S* 9 de Regelen van e edeponeerd ter Gri entsrechtbanken e" iphandel in Nederig DE STEM VAN ZATERDAG 5 APRIL 1969 DEN BOSCH - ROTTERDAM Vorig jaar werden wegens overttreding van de wettelijk toegestane rijtijden 4641 processen- verbaal opgemaakt in Nederland. De Rijksverkeersinspectie in Noord-Brabant kwam het afgelopen jaar tot 970 processen-verbaal tegen ondernemers, die hun chauffeurs, langer hadden laten rijden, dan de Rijtijdenwet en het Rijtijdenbesluit toestaan. In Zeeland, waar het verkeer aanzienlijk minder is, telde men 311 processen-verhaal. Deze cijfers liegen er niet om, ofschoon de verkeerscontroles nog lang niet waterdicht zijn. Tal van ondernemers (zij worden op de eerste plaats aansprakelijk gesteld bij overtredingen) glippen door de mazen van de wet en de controles van de inspecteurs heen. Hoofdinspecteur mr. R. Holla van de Rijksverkeersinspectie in Den Bosch denkt niet te licht over deze overtredingen, die in zijn dis trict maar liefst veertig procent van het totale aantal processen-ver haal van zijn district opleveren. „De Rijtijdenwet en het Rijtijden besluit hebben een tweeledig doel", zegt hij „Zij dienen de veiligheid op de weg en daarbij ook de socia le omstandigheden van de beroeps chauffeurs". Maar aan dat laatste mankeert nog heel wat, klagen de chauffeurs op de hearings die door de jezuïet J. M. Jorna van het bedrijfsaposto- laat in Rotterdam gehouden wor den, We moeten wel meer uren ma- tafai we officieel mogen, zeggen rij, ander^ krijgen wii ons ontslag. Volgens de wettelijke bepalingen mag een chauffeur niet meer rijden dan gemiddeld 48 uur per week. En volgens de c.a.o maar 43 3/4 uur. De medaille heeft ook haar keer zijde. Er zijn nogal wat chauffeurs uit de sectoren groepsvervoer (waaronder pendel) en toerwagen- vervoer, die in hun vrije tijd dienst doen als taxi-chauffeur en rij- instructeur, dan wel extraritten rij den van andere ondernemers. bus, die elkaar afwisselen, maar ik kan u verzekeren, dat er van slapen niets terechtkomt. Het is mij trouwens ook niet duidelijk, waarom het publiek deze reizen accepteert. Tijdwinst zit er niet in. Natuurlijk ben je wanneer je alsmaar doorrijdt 't vlugst op de plaats vao bestemming. Maar wat heb je er aan als je daar minstens een dag nodig hebt om op verhaal te komen. Bovendien moet je op zo' lange reis een groot aantal stops maken bij wegrestaurants. En dat kost ook heel wat. Voor hetzelfde geld kun je ergens comfortabel overnachten. Het publiek gaat ook niet altijd vrijuit, wanneer de buschauffeur te lange rij,jijden maakt. Vooral op dagtochten komt het voor, dat de passagiers in een uitgelaten stem ming van geen ophouden willen we ten en het welbekende lied aan heffen. „We gaan nog niet naar huis" En „Is dan de voorzitter van het gezelschap bij de chauffeur met het verzoek komt om „onder weg nog heel even te stoppen" kan deze niet altijd weigeren, omdat hij dan de kans loopt zijn fooi te ver liezen bij de kosten voor olie, garage, on derhoud, verzekering en niet te ver geten de zware belastingen, dan is het duidelijk, dat er voor de lonen van de chauffeurs niet al te veel meer overschiet. Bij het openbaar stadsvervoer is de toestand mogelijk nog slechter, gelet op de astronomische bedra gen, die de besturen van de grote gemeenten in de subsidiepot moe ten stoppen om iedere burger een behoorlijk vervoer te kunnen ga randeren. In de touringcarbedrijven is het ook lang niet altijd botertje tot de boom. De concurrentie van 't vlieg tuig wordt van jaar tot jaar hevi ger en he. vervoer over de stamp volle autowegen in het seizoen als maar moeilijker. me tijd mee ten behoeve van inter ne controles. Overigens is de tijd voorbij, dat Nederland voor zichzelf alleen de dienst uitmaakt. De EEG-landen zijn namelijk al overeengekomen, een harmonisatieregeling op te bou wen voor de controle van de rijtij den. Zodra die er is zal ook de con trole op vrachtwagens en bussen in het buitenland wat gemakkelij ker worden dan nu het geval is. Dit zou misschien allemaal zo rg nog niet zijn als er niet regel matig ongelukken gebeurden, die te wijten zijn aan oververmoeidheid ran de chauffeur. „Onbegrijpelijk", aldus een er varen bestuurder van een touring- £ar, dat er nog steeds busreizen georganiseerd worden van meer dan dertig uur. Er zitten in die ge vallen wel twee chauffeurs op een Ook hier stuit men weer op de ho norering van de chauffeurs. Uit de problemen rond de nieuwe c.a.o. voor het streekvervoer blijkt dui delijk hoe moeilijk deze bedrijfstak het heeft. De investeringskosten voor de ondernemingen zijn bijzon der hoog. Een bus voor 'n lijndienst kost rond de f 80.000,- en een mo derne touringcar met airconditio ning, verstelbare stoelen en ande re snufjes vergt soms een bedrag van f 125.000,-. Rekent men daar- Vandaar, dat nogal wat kleinere ondernemers het niet altijd zo nauw nemen met het Rijtijdenbesluit. Zij (laten) rijden als er wat te verdie nen valt. De vraag wordt gesteld of de na leving van de rijtijdenwetgeving af gedwongen kan worden door een verscherpte controle. Sommigen zien wel heil in de plaatsing van 'n tachograaf in bussen en vracht wagens. Dit apparaat registreert op een schijf de rijtijden, de rust pauzes alsook de snelheden waar mee gereden wordt. Er kan minder mee geknoeid worden dan met de rijtijdenboekjes, die de chauffeurs moeten invullen. Met een dergelijk controlesysteem is echter een gro te investering gemoeid, want een tachograaf kost 4 a 500 gulden. Al hoewel, grote bedrijven onder andere Philips werken al gerui- Maar al zijn de voorschriften en de controlesystemen nog zo perfect er zal altijd getracht worden er de hand mee te lichten als het weg vervoer niet gezond is Reden waar om bedrijfsaalmoezenier Jorna stelt: „Wij moeten niet alleen pra ten over mooie wegen maar ook over de mensen, die van deze we gen beroepshalve gebruik maken". Hiertoe zal een vaak hevig wan trouwen tussen de elkaar in poules beconcurrerende vervoersonderne mingen alsook tussen chauffeurs en werkgevers moeten worden door broken. Dezer dagen is afgesproken, dat, na de zomedrukte, in vervoersbe drijven te Rotterdam, Hellevoetsluis en Noordwijk werkgevers en werk nemers eikaars problemen zullen bespreken. Dat dit overleg meer moet zijn dan een gesprek rond de borrel tafel of een folkloristisch onderons je spreekt haast vanzelf. Daar voor zijn de verantwoordelijkheden van de transportondernemingen en van de chauffeurs, die men niet meer mag vergelijken met aap jeskoetsiers, in deze tijd, te groot. CEES DE BEKKER NOORDWIJKERHOUT In de week na pasen op 9, 10 en 11 april, wordt de vierde plenaire zitting van het pastoraal concilie gehouden. Van alle kanten uit binnen- en buitenland, komen de belangstellenden naar Noordwijkerhout om te zien, hoe het experi ment van een democratische kerk zich ontwikkelt. Want dat wij voor kerkelijk geïnteresseerden uit heel de wreeld nog altijd een trekpleister zijn, daar valt wel niet aan te twijfelen. De agenda vermeldt punten, die alle betrekking hebben op de huidige geloofscrisis. De afgevaardigden zullen o.m. hun mening geven over het rapport „Hedendaagse geloofsbeleving". Het rapport stelt zich op het stand punt, dat een grote variëteit in de geloofsbeleveing noodzakelijk en wense lijk is. Het constatteert bij de hedendaagse gelovige een grote gevoeligheid voor waarden als solidariteit, verantwoordelijkheid, vrijheid en menselijk heid. Het pastorale beleid zal een keuze moeten doen uit twee mogelijkheden: ed huidige geloofscrisis zien als jets negatiefs en derhalve streven naar een herstel van de oude zekerheden, ofwel deze crisis aanvaarden als iets positiefs, als een fase in het groei proces en derhalve geduldig en ver- trouwvol afwachten wat de toekomst brengen gaat. De commissie, waarin naast me vrouw Govaart-Halkes, professor Haarsma en Frans Josse ook prof. Maltha en dr. P. den Ottolander zit ting hebben, is niet tot een eenslui dend advies kunnen komen. De meer derheid wil ruimte scheppen voor veelvormigheid in de geloofsbeleving: „Ieder die zich katholiek wil blijven noemen, dient welkom te zijn in de kerk". Prof. Maltha en dr. Den Ot tolander hebben zich met dit advies niet kunnen verenigen. Te verwachten is, dat het menings verschil tijdens de a.s. vergadering van het pastoraal concilie opnieuw naar boven zal komen. Zoals be kend hebben prof. Maltha er dr. Den Ottolander een minderheidsnota in gediend, die zij in discussie zullen willen brengen. Wij voor ons menen, dat men de „preciezen", zoals de „verontursten" langzamerhand zijn gaan heten, een faire kans zal moeten geven, om voor hun ideeën te pleiten. Tijdens de vo rige zitting hebben zij in de hun ge boden mogelijkheden constructief be nut en dat is een winstpunt geble ken. Ook al is uit recente onderzoe kingen komen vast te staan, dat de preciezen maar een gering percen tage van de Nederlandse katholie ken uitmaken, zij dienen als minder heid ten volle te worden gerespec teerd. Het tweede rapport dat in bespre king zal komen, draagt AU titel „Vernieuwing van de geloofspraktijk in de kerk". Hiermee heeft de com missie het haar toegewezen onder werp aangeduid als „vragen over het kerkelijk practiseren" verruimd. Zij gaat ervan uit, dat de praktijk die uit een levend geloof moet voortko men, veel meer is dan alleen maar „kerkelijk praktiseren". Zij omvat ook activiteiten op caritatief en maatschappelijk gebied, hervorming van de samenleving, bouw van een menselijke gemeenschap. Op de achtergrond staat ongetwij feld de bezorgdheid voor het terug lopen van diverse traditionele ker kelijke praktijken. Uit onderzoekin- ADVERTENTIE) Een moderne boven-confessi- onele visie op de God-is-dood crisis. Een boek dat internatio naal belangstellingwekt. 12.90 8 VERKRIJGBAAR IN Of ftOCXHANOCl 'Van onze Parijse correspondent) Het "gevaI" Landru, hopveld laar..van vele vrouwen Se onptlh bli'ft (le aandacht van De meninS bezig houden. Sen Eehn„ag 'S h'9 zoveel iaar gele- ZOVeelL een andere dag is hij Weer i gele(lcn gearresteerd en »r /re dag is het zoveel ralbijl vie?*' 2Dn h°°M onder de een onvirti k'Plven het been met. e*tra at 0„ „are smaak nog eens precies h«„V. epen zich ila de nooit massamn!aJ 00r<ie.vragen, hoe deze 'te' leven nrnÜar zhn slachtoffers om 1,611 heeft Uit gebracht en hoe hij *eIdwÜnen. Anderen, gedarht ldale grielen- staan stellen zieh "i 1J de SuiUf>tine en zal du Jr Waag' hoe lang het doodstia?'ln Frankrijk de is bJT af®eschaft. De doud- middel maar ?ls afschrikwekkend Wezen dat ahsheken hebben be- dch door j??1 ,enkele misdadiger ?chrikken tv apitale straf laat af- 111 frankrijk „-W,0rdt' sedert Landru. .Henri Desir^l minder Sem°ord. I869 - dus een Werd 12 april I Par''s geboren |6UW geleden in °ns afgeschild j1Jn ouders worden ?r''ihe mens'l j eenvoudige, bakende i„ Vaduer chau«®ur, la- det huisnaai f» nboekwinkel, moe- f100' is on de i p de katholieke aan te merken t?1?85 Landru weinig I" Hen denit'o ™,"rdt koorknaap aan h«m voolr 2flfs een ogenblik Pnester op te leiden, waar een verliefdheid op Marie Ca therine een stok voor steekt. Met die vrouw trouwt hij en krijgt er vier kinderen bij. In dat huwelijk open baart zich ai een zekere abnormaal- he'd bij de vader. Hij verzorgt het gezin aanvankelijk weliswaar goed, maar iedereen krjjgt een nummer in een zakagenda: Landru is nummer een, twee is voor Marie Catherine, drie voor Marie, vier voor Maurice, vijf voor Suzanne en zes voor Char les. Later zullen nog veel meer num mers volgen, want Landru houdt in zijn archief van afkortingen. In 1900 begaat Landru zijn eerste overtreding. Per advertentie vraagt hij een loopjongen met een fiets, maar als de jongen zich op het aan geduide adres aanmeldt, gaat Lan dru er met de fiets vandoor, die hem twintig frank opbrengt. In 1910 is hij aan zijn zevende ver oordeling toe. Zijn straffen worden verkort, want in de gevangenis ge draagt hij zich als een heer. Op 20 juli 1914 veroordeelt een rechtbank van de Seine hem bij verstek tot vier jaar gevangenisstraf en verbanning, maar Landru is onvindbaar en ver bergt zich èn voor de justitie èr voor de militaire autoriteiten, die hem no dig hebben, want de Eerste Wereld oorlog staat op uitbreken. In zijn onderduiktijd doet Landru de eerste stappen op een lange weg, waarvan op het eind de guillotine staat te wachten. Hij plaatst adver tenties van ongeveer de volgende in houd: heer, 45 jaar, dienstplicht ver vuld. 4000 frank spaargeld, wil zich in de koloniën vestigen, zoekt kennis making met een dame van gelijke leeftijd, geen tussenpersoon. Ant woorden komen in overvloed binnen. Al zijr huwelijkspartners classificeert, hij in mappen, meestal met afkortin gen, waar niemand wijs uit kan. In al die mappen, van krantenpapier, staat precies beschreven, hoe het er bij al die vrouwen uitziet. Zijn eersti slachtoffer is de we duwe Jeanne Marie Cuchet, een vrouw van 40 jaar, die hij in het park van Luxembourg heeft ontmoet. Hij neemt haar mee naar buiten en berooft haar van 5.000 frank. Daar begaat hij zijn eerste regiefout. Als Jeanne Marie uit haar bewusteloos heid ontwaakt, vindt zij papieren van Landru, waaruit blijkt, dat de man getrouwd is en vier kinderen heeft. Ze gaat vermoedelijk uit valse schaamte niet naar de politie. Landru zoekt haar op, hangt trieste verhalen op over zijn ongelukkig leven en aan staande scheiding en belooft trouw tot in alle eeuwigheid. Jeanne Marie laat zich wonderlijk genoeg bepra ten en gaat andermaal mee, thans in gezelschap var haar zoon. Dat is hun laatste gang, want moeder en zoon komer. nooit meer boven water. Voor de eerste maal heeft Landru een dub bele moord op zijn geweten. Op 1 mei 1915 biedt hij een nieuw slachtoffer een gouden horloge aan. dat van Jeanne Marie. Landru is dan 46 jaar. Met de re gelmaat van de klok volgen de mis daden elkaar op. Als de politie hem arresteert, vinden de agenten een zakagenda met 11 namen, sommige in code, andere met naam en toenaam. Van negen andere slachtoffers moet de idenditeit van geval tot geval worden uitgezocht. De meeste ver moorde vrouwen zijn vrouwen op leeftijd. Deskundigen, die hem hebben on derzocht, brengen de president van de rechtbank uitvoerig rapport uit. Gek is hij zeker niet, zeggen de ex perts. intellectueel is hij allesbehalve gestoord, integendeel, hij heeft een scherpe logica en een goed verstand. Fantasie trekt hem aan. Zijn gezond heid is uitstekend. Als hij moordt, heeft hij zijn zenuwen goed in be dwang. Maar hoe hij zijn slachtoffers heeft vermoord komt in het proces niet uit de verf. Het vinden van de beruchte oven, waarin hij zijn slacht offers zou hebben verbrand, geeft geen zekerheid. In de villa's, waar hij heeft gewoond, vindt de politie noch bijlen, noch strikken of zagen, waar mee hij zijn slachtoffers zou hebben doodgeslagen, gewurgd of in stukken gesneden. In sommige woningen, waar vrouwen vermoord zijn, was geen kachel. Ook opgegraven stoffe lijke resten leveren geen nadere pre cisering op: drie doodshoofden, zes voeten, vijf handen. Wat heeft Lan dru met de overige lichaamsdelen ge daan? Verbrand? Verteerd in zout zuur? Op stille plekken begraven? Toen 25 februari 1922 de valbijl viel, nam Landru zijn geheimen mee in het graf. Hij stierf moedig. Voor de laatste maal, bij de guillotine, vroeg maitre De Moro Giafferi aan Landru de waarheid te zeggen. Een lichte glimlach speelde om Landru's lippen toen hij antwoordde: „Maitre, je pars a vee le secret, c'est mon ba gage": Ik vertrek met het geheim, dat is mijn bagage- gen van het KASKI is gebleken, dat het kerkbezoek op zondagen vrij snel terugloopt. De biechtpraktijk is in en kele jaren nagenoeg volledig in ei kara gestort. De commissie pleit ervoor de zon dagsplicht op te heffen. „Het is voor een vernieuwing van de geloofsprak tijk noodzakelijk de plicht tot mis- horen te vervangen door de oproep tot viering van de eucharistie". En wat de biecht betreft pleit zij voor het scheppen van nieuwe vormen, zoals experimenteel al wordt nage streefd. Ook over het celibaat bevat het rap port een krachtige uitspraak. „Afge zien van de andere argumenten, die hier niet ter zake doen, dwingt het kerkelijke personeelsprobleem ertoe, de uittocht uit het ambt tot staan te brengen, waarvoor deo ntkoppe- ling van priesterschap en celibaat noodzakelijk is" De vergaderign van komende week zal twee nieuwigheden brengen. Ten eerste een forumdiscussie over een nota, die „de zin van het christelijk geloofsleven in een geseculariseerde wereld", behandelt. De forumdiscus sie over deze nota, waarmee de con ciliezitting woensdagmiddag begint, moet vaste grond geven aan het ver dere beraad. De discussienota laat O. m. duidelijk zien welke positieve waarde de God-is-dood-theologie heeft en probeert aan te geven, wel ke elementen voor een gelovig chris ten wel en welke niet te aanvaarden zijn. Een van haar conclusies luidt, dat in onze wereld „gelovigen, hu manisten en nihilisten elkaar vaak tot op een handbreedte zullen ra ken" en dat dit een hachelijke situa tie is „die door ons allen slechts in angst en beven doorstaan kan wor den". Hoezeer wij de noodzaak van een diepgaandde bezinning op de God-is dood-theoloigie ook beseffen, wij vra gen ons toch af of de nota zoals ze ligt, door het pastoraal concilie wel behandeld kan worden. De grote meerderheid van de afgevaardigden zl er een te zware brok aan hebben. Een tweede nieuwigheid is de r Een tweede nieuwigheid is de ruim te, welke wordt uitgetrokken (vrij dagmiddag) voor het bespreken van actuele onderwerpen. Zoals bekend is daarom tijdens de vorige verga dering gevraagd. Te verwachten is, dat de afgevaardigden van de gebo den mogelijkheid een ruim gebruik zullen maken. Bijvoorbeeld om de kardinaal aan de tand te voelen over de maatregelen, die hij geno men heeft tegen de Utrechtse studen tenpastores. En om het episcopaat te vragen, wat het denkt te doen, nu Rome weigert de celibaatskwestie op de agenda van de a.s. bisschop pensynode te plaatsen. DR. ALFRED VAN DE WE3ER, ofm. cap. AMSTERDAM (ANP) De con- tactraad van het landelijk bedrijfs apostolaat heeft de leden van het pastoraal concilie een discussienota doen toekomen, gewijd aan de „kerk in een geïndustrialiseerde samenle ving". In de nota worden enkele priori teiten voorgesteld: met haastige spoed samen met andere kerken en geestesstromingen zal een of ficiële „Raad van kerk en samen leving" dienen te worden opgericht, waarvanuit naar de gelovige gemeen schap (inclusief de kerkelijke lei ding) en naar de maatschappij toe door bekwame deskundigen telkens weer injecties gegeven worden om attent te blijven op de kerkelijke vragen van de samenleving. Kortom naast een Sociaal-Economische Raad (SER) een Sociaal-Ethische Raad. DEN HAAG (ANP) Gastarbei ders hebben vanaf 1 april een mach tiging tot voorlopige verblijfplaats nodig voor een verblijf van langer dan drie maanden. Dit heeft het mi nisterie van buitenlandse zaken meegedeeld. Op deze beslissing, genomen in het kader van de harmonisatie van de voorschriften voor vreemdelingen in de Benelux-landen, zijn enkele uit zonderingen, zoals onderdanen van de landen van de Europese Econo mische Gemeenschap. De maatregel houdt in dat onderda nen van de betrokken landen die in Nederland arbeid willen verrichten, niet zullen worden toegelaten indien zij niet in het bezit zijn van een der gelijke machtiging tot voorlopig verblijf. De aanvragen moeten worden inge diend in het land van herkomst of in het land waar de gegadigden over een geldige verblijfsvergunning beschikken. Deatle John Lennon en echtgenote zullen nu wel uitgeslapen en uit- gevibreerd zijn, waarna de duurste hotelkamer van Nederland geschrobt, ontluisd en uitgezwaveld kan worden. Voor de volgende gasten. Ambtshalve, lieve vrienden, lees ik meer dan één krant, zodat mijn heer en mevrouw mij tijdens hun „bed-in" van meer dan een voorpa gina hebben aangegrijnsd en ik nu wel voorgoed weet wat heden ten dage in ons goede vaderland godbe tert voor nieuws doorgaat. Mijn Amsterdamse collega's zijn kennelijk massaal op dat nieuws af gevlogen. Eén seintje van de gram mofoonplatenmaatschappij, die de ta nende roem van zanger John en z'n makkers nodig weer wat moest op peppen, was voldoende om de Neder landse pers plus radio plus .t.v. die slaapkamer te laten binnensnellen. En toen de onsmakelijke slaapkamer luchtjes der twee ongewassenen maar lachend insnuiven, en de bedgezellen maar kieken en alles gehoorzaam op schrijven al de nonsens die ze in slecht Engels ten beste gaven! Want de huidige journalist néémt het blijkbaar allemaal: hij laat zich, alle dusgenaamde erecodes ten spijt, lustig voor zo'n reclamekarretje span nen en hij laat zich door zo'n John en z'n bedgenote als een vod behan delen, want anders dan een slap handje van het vibrerende paar kon er niet af, en terwijl die daar lagen te liggen konden zij, de bezoekers, blijven staan iets overigens wat be- kijkers van apenkooien óók plegen te doen. Waar ik mij over verbaas? Dat geen der journalisten, die zich door de grammofoonplatenhandelaar en daarna in laatste instantie ook door hun hoofdredacties naar die on smakelijke slaapkamer zagen gediri geerd, blijkbaar de moed heeft ge had om uit een gewettigd gevoel van eigenwaarde tegen die opdracht „neen" te zeggen, of om op de drem pel van dit Hilton-suite terug te deinzen en rechtsomkeert te maken. Journalisten van weleer, die zich tenminste nog heer durfden voelen en er zoiets als een „ponteneur" op nahielden, zouden dat gedaan hebben. Ik althans kan mij mannen als wij len Nypels of Johan de Meester, Bois- sevain of De Roode, Ankersmit of Ter Braak, Kouwenaar sr. of P. H. Ritter maar héél moeilijk in zo'n in elk opzicht stinkend slaapchalet voor stellen. Mijzelf trouwens ook niet het weze maar eens in alle hovaardigheid gezegd. Qch neen, véél manieren houden we er tegenwoordig niet meer op na. Ik wind mij nu wel over die John Lennon op, maar in feite is hij niet de enige typische representant van een tijd waarin je aan zoiets ouder wets als wellevendheid lak pleegt te hebben. Een televisievoorbeeld om dit te illustreren. Het schijnt namelijk bij de jongelieden die hun Achter het Nieuws en hun Brandpuntigheden en zo aankondigen, gewoonte te worden om ons met een zo kort en onverschil lig mogelijk „Goeieavond" te begroe ten. Alsjeblieft geen „dames en he ren". Zoiets burgerlijks kun je beter weg laten, dat is verleden tijd, toen gek ken als Guus Weitzel nooit het hof felijke „dames en heren" oversloeg. Wij zijn ander, wij zijn zakelijker, nuchterder, moderner. „Goeieavond!" Verdraaid, jullie mogen ons dankbaar zijn, dat we dat tenminste nog zeggen. Let maar op, straks wordt het alleen maar 'n kort af „Besjoer!" (ADVERTENTIE) (Van onze correspondent) NIJMEGEN De eigenaar van het etablissement Jo's Kelde. te Nij megen heeft geweigerd enige studen ten uit Suriname en de Nederlandse Antillen te bedienen, die aldaar het landelijk juridisch studentencongres volgen, en hen later zelfs de deur uitgezet. Naar thans be-kend werd, is hij op deze wijze reeds herhaaldelijk opge treden tegen „langharigen en werk- schuwen". Het landelijk juridisch studentencongres heeft daarop een resolutie aangenomen, waarin een dergelijke openlijke discriminatie in strijd wordt geacht met de algemeen geldende rechtsbeginselen. De stu« denten hebben ook burgemeester erl wethouders op de hoogte gebracht.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 7