Vee! chauffeurs
rijden buiten
hun „boekje"
GELOOFSCRISIS
IETS NEGATIEFS
OF POSITIEFS
Landru trekt aandacht nog steeds
ER N.V,
VERKEERSCONTROLE NOG NIET WATERDICHT
LEFONISTÊ-
CEPTIONISTE!
LEMNISCAAT
Bedrijfsapostolaat wil
oprichting van
Sociaal-Ethische Raad
MIJNS INZIENS
Jahan Winkler
Slaapkamer
Goeienavond
CAFÉHOUDER
WEERT
KLEURLINGEN
ORT
fabrieken
Overleg
Taehograaf
Oververmoeid
Hoge kosten
Preciezen
Bezorgdheid
Vreemde verleiding
Kortere straffen
Nieuwigheden
Voorlopige vergunning
vereist voor
gastarbeiders
door
Hi
in onze
g advii
heden
onzalen
toonzalen en
advies over de toe.
van al onze ma"
in zijn geopend
vrijdag van 8-12 en
deze uren en op
iuiten
■aak.
00)-2 3744
,Tei. (01180) - 50 55
SURSéANCE VAN
betaling.
Bij beschikking van 4
Arrondissements-Hechl.
bank te Breda d.d.2Imi
aan de naamloze
nootschap N.V. Brabat
Bouwelementenindnstfy I
gevestigd en kantootj
dende te Dongen, Kam
straat 100, definitief
séance van betaling v»|
leend voor de tijd va J
maanden, met inganj,J
20 december 1968 ai
20 juni 1969.
Als bewindvoerder tti
aangewezen de Heer®I
G. M. van Buchem, adil
caat en urocureur, kan J
houdende te Breda P»
straat 8.
De Griffier der
Rechtbank
voornoemd
Mr. R. P. E. Dahi
Door de naamloze vennoo
schap N.V. Brabant
Bouwelementenindusliit,
gevestigd en kantoorlui
dende te Dongen, Kans
straat 100, is op 13 i_
1969 ter griffie van de lij
rondissements-RechtiaüI
t.e Breda een ontwerp vi
akkoord gedeponeerd,
Naar aanleiding hiemj
heeft de Rechtbank 1
schikking van 1 april
bepaald, dat de schuldvoj
deringen, ten
waarvan de surséani
werkt, op uiterlijk 16 apri
1969 bij de bewindvoeri(
moeten worden
en dat over het
den akkoord zal wordj
geraadpleegd en
raadkamer van de Recht'
bank, te houden in een ds
lokalen van het
gebouw aan de Kloosta
laan 46 te Breda, op vrij
dag 2 mei 1969, des voos
middags om 10 uur.
De bewindvoerder I
Mr. L. G. M. vanBuchej
Parkstraat 8
Breda.
RINCO
international N.V.
Raamsdonksveer
van 16 17 ja»|
leuke baan vakant a!
f meisje
oezit van het U-L.O.-d.
oor een goede vervu I
deze funktie noodzakelf
londelinge sollicitaties,
nze afdeling personee
rlaan 11, Raamsdonksvee',I
rachten worden «''S*
9 de Regelen van e
edeponeerd ter Gri
entsrechtbanken e"
iphandel in Nederig
DE STEM VAN ZATERDAG 5 APRIL 1969
DEN BOSCH - ROTTERDAM Vorig jaar werden wegens
overttreding van de wettelijk toegestane rijtijden 4641 processen-
verbaal opgemaakt in Nederland. De Rijksverkeersinspectie in
Noord-Brabant kwam het afgelopen jaar tot 970 processen-verbaal
tegen ondernemers, die hun chauffeurs, langer hadden laten
rijden, dan de Rijtijdenwet en het Rijtijdenbesluit toestaan. In
Zeeland, waar het verkeer aanzienlijk minder is, telde men 311
processen-verhaal.
Deze cijfers liegen er niet om, ofschoon de verkeerscontroles nog lang
niet waterdicht zijn. Tal van ondernemers (zij worden op de eerste plaats
aansprakelijk gesteld bij overtredingen) glippen door de mazen van de
wet en de controles van de inspecteurs heen.
Hoofdinspecteur mr. R. Holla
van de Rijksverkeersinspectie in
Den Bosch denkt niet te licht over
deze overtredingen, die in zijn dis
trict maar liefst veertig procent
van het totale aantal processen-ver
haal van zijn district opleveren.
„De Rijtijdenwet en het Rijtijden
besluit hebben een tweeledig doel",
zegt hij „Zij dienen de veiligheid
op de weg en daarbij ook de socia
le omstandigheden van de beroeps
chauffeurs".
Maar aan dat laatste mankeert
nog heel wat, klagen de chauffeurs
op de hearings die door de jezuïet
J. M. Jorna van het bedrijfsaposto-
laat in Rotterdam gehouden wor
den, We moeten wel meer uren ma-
tafai we officieel mogen, zeggen
rij, ander^ krijgen wii ons ontslag.
Volgens de wettelijke bepalingen
mag een chauffeur niet meer rijden
dan gemiddeld 48 uur per week. En
volgens de c.a.o maar 43 3/4 uur.
De medaille heeft ook haar keer
zijde. Er zijn nogal wat chauffeurs
uit de sectoren groepsvervoer
(waaronder pendel) en toerwagen-
vervoer, die in hun vrije tijd dienst
doen als taxi-chauffeur en rij-
instructeur, dan wel extraritten rij
den van andere ondernemers.
bus, die elkaar afwisselen, maar
ik kan u verzekeren, dat er van
slapen niets terechtkomt. Het is
mij trouwens ook niet duidelijk,
waarom het publiek deze reizen
accepteert. Tijdwinst zit er niet in.
Natuurlijk ben je wanneer je
alsmaar doorrijdt 't vlugst op de
plaats vao bestemming. Maar wat
heb je er aan als je daar minstens
een dag nodig hebt om op verhaal
te komen. Bovendien moet je op zo'
lange reis een groot aantal stops
maken bij wegrestaurants. En dat
kost ook heel wat. Voor hetzelfde
geld kun je ergens comfortabel
overnachten.
Het publiek gaat ook niet altijd
vrijuit, wanneer de buschauffeur
te lange rij,jijden maakt. Vooral op
dagtochten komt het voor, dat de
passagiers in een uitgelaten stem
ming van geen ophouden willen we
ten en het welbekende lied aan
heffen. „We gaan nog niet naar
huis" En „Is dan de voorzitter van
het gezelschap bij de chauffeur
met het verzoek komt om „onder
weg nog heel even te stoppen" kan
deze niet altijd weigeren, omdat hij
dan de kans loopt zijn fooi te ver
liezen
bij de kosten voor olie, garage, on
derhoud, verzekering en niet te ver
geten de zware belastingen, dan is
het duidelijk, dat er voor de lonen
van de chauffeurs niet al te veel
meer overschiet.
Bij het openbaar stadsvervoer is
de toestand mogelijk nog slechter,
gelet op de astronomische bedra
gen, die de besturen van de grote
gemeenten in de subsidiepot moe
ten stoppen om iedere burger een
behoorlijk vervoer te kunnen ga
randeren.
In de touringcarbedrijven is het
ook lang niet altijd botertje tot de
boom. De concurrentie van 't vlieg
tuig wordt van jaar tot jaar hevi
ger en he. vervoer over de stamp
volle autowegen in het seizoen als
maar moeilijker.
me tijd mee ten behoeve van inter
ne controles.
Overigens is de tijd voorbij, dat
Nederland voor zichzelf alleen de
dienst uitmaakt. De EEG-landen
zijn namelijk al overeengekomen,
een harmonisatieregeling op te bou
wen voor de controle van de rijtij
den. Zodra die er is zal ook de con
trole op vrachtwagens en bussen
in het buitenland wat gemakkelij
ker worden dan nu het geval is.
Dit zou misschien allemaal zo
rg nog niet zijn als er niet regel
matig ongelukken gebeurden, die
te wijten zijn aan oververmoeidheid
ran de chauffeur.
„Onbegrijpelijk", aldus een er
varen bestuurder van een touring-
£ar, dat er nog steeds busreizen
georganiseerd worden van meer
dan dertig uur. Er zitten in die ge
vallen wel twee chauffeurs op een
Ook hier stuit men weer op de ho
norering van de chauffeurs. Uit de
problemen rond de nieuwe c.a.o.
voor het streekvervoer blijkt dui
delijk hoe moeilijk deze bedrijfstak
het heeft. De investeringskosten
voor de ondernemingen zijn bijzon
der hoog. Een bus voor 'n lijndienst
kost rond de f 80.000,- en een mo
derne touringcar met airconditio
ning, verstelbare stoelen en ande
re snufjes vergt soms een bedrag
van f 125.000,-. Rekent men daar-
Vandaar, dat nogal wat kleinere
ondernemers het niet altijd zo nauw
nemen met het Rijtijdenbesluit. Zij
(laten) rijden als er wat te verdie
nen valt.
De vraag wordt gesteld of de na
leving van de rijtijdenwetgeving af
gedwongen kan worden door een
verscherpte controle. Sommigen
zien wel heil in de plaatsing van
'n tachograaf in bussen en vracht
wagens. Dit apparaat registreert
op een schijf de rijtijden, de rust
pauzes alsook de snelheden waar
mee gereden wordt. Er kan minder
mee geknoeid worden dan met de
rijtijdenboekjes, die de chauffeurs
moeten invullen. Met een dergelijk
controlesysteem is echter een gro
te investering gemoeid, want een
tachograaf kost 4 a 500 gulden. Al
hoewel, grote bedrijven onder
andere Philips werken al gerui-
Maar al zijn de voorschriften en
de controlesystemen nog zo perfect
er zal altijd getracht worden er de
hand mee te lichten als het weg
vervoer niet gezond is Reden waar
om bedrijfsaalmoezenier Jorna
stelt: „Wij moeten niet alleen pra
ten over mooie wegen maar ook
over de mensen, die van deze we
gen beroepshalve gebruik maken".
Hiertoe zal een vaak hevig wan
trouwen tussen de elkaar in poules
beconcurrerende vervoersonderne
mingen alsook tussen chauffeurs en
werkgevers moeten worden door
broken.
Dezer dagen is afgesproken, dat,
na de zomedrukte, in vervoersbe
drijven te Rotterdam, Hellevoetsluis
en Noordwijk werkgevers en werk
nemers eikaars problemen zullen
bespreken.
Dat dit overleg meer moet zijn
dan een gesprek rond de borrel
tafel of een folkloristisch onderons
je spreekt haast vanzelf. Daar
voor zijn de verantwoordelijkheden
van de transportondernemingen en
van de chauffeurs, die men niet
meer mag vergelijken met aap
jeskoetsiers, in deze tijd, te groot.
CEES DE BEKKER
NOORDWIJKERHOUT In de week na pasen op 9, 10 en 11
april, wordt de vierde plenaire zitting van het pastoraal concilie
gehouden. Van alle kanten uit binnen- en buitenland, komen de
belangstellenden naar Noordwijkerhout om te zien, hoe het experi
ment van een democratische kerk zich ontwikkelt. Want dat wij
voor kerkelijk geïnteresseerden uit heel de wreeld nog altijd een
trekpleister zijn, daar valt wel niet aan te twijfelen.
De agenda vermeldt punten, die alle betrekking hebben op de huidige
geloofscrisis. De afgevaardigden zullen o.m. hun mening geven over het
rapport „Hedendaagse geloofsbeleving". Het rapport stelt zich op het stand
punt, dat een grote variëteit in de geloofsbeleveing noodzakelijk en wense
lijk is. Het constatteert bij de hedendaagse gelovige een grote gevoeligheid
voor waarden als solidariteit, verantwoordelijkheid, vrijheid en menselijk
heid.
Het pastorale beleid zal een keuze
moeten doen uit twee mogelijkheden:
ed huidige geloofscrisis zien als jets
negatiefs en derhalve streven naar
een herstel van de oude zekerheden,
ofwel deze crisis aanvaarden als iets
positiefs, als een fase in het groei
proces en derhalve geduldig en ver-
trouwvol afwachten wat de toekomst
brengen gaat.
De commissie, waarin naast me
vrouw Govaart-Halkes, professor
Haarsma en Frans Josse ook prof.
Maltha en dr. P. den Ottolander zit
ting hebben, is niet tot een eenslui
dend advies kunnen komen. De meer
derheid wil ruimte scheppen voor
veelvormigheid in de geloofsbeleving:
„Ieder die zich katholiek wil blijven
noemen, dient welkom te zijn in de
kerk". Prof. Maltha en dr. Den Ot
tolander hebben zich met dit advies
niet kunnen verenigen.
Te verwachten is, dat het menings
verschil tijdens de a.s. vergadering
van het pastoraal concilie opnieuw
naar boven zal komen. Zoals be
kend hebben prof. Maltha er dr. Den
Ottolander een minderheidsnota in
gediend, die zij in discussie zullen
willen brengen.
Wij voor ons menen, dat men de
„preciezen", zoals de „verontursten"
langzamerhand zijn gaan heten, een
faire kans zal moeten geven, om voor
hun ideeën te pleiten. Tijdens de vo
rige zitting hebben zij in de hun ge
boden mogelijkheden constructief be
nut en dat is een winstpunt geble
ken. Ook al is uit recente onderzoe
kingen komen vast te staan, dat de
preciezen maar een gering percen
tage van de Nederlandse katholie
ken uitmaken, zij dienen als minder
heid ten volle te worden gerespec
teerd.
Het tweede rapport dat in bespre
king zal komen, draagt AU titel
„Vernieuwing van de geloofspraktijk
in de kerk". Hiermee heeft de com
missie het haar toegewezen onder
werp aangeduid als „vragen over het
kerkelijk practiseren" verruimd. Zij
gaat ervan uit, dat de praktijk die
uit een levend geloof moet voortko
men, veel meer is dan alleen maar
„kerkelijk praktiseren". Zij omvat
ook activiteiten op caritatief en
maatschappelijk gebied, hervorming
van de samenleving, bouw van een
menselijke gemeenschap.
Op de achtergrond staat ongetwij
feld de bezorgdheid voor het terug
lopen van diverse traditionele ker
kelijke praktijken. Uit onderzoekin-
ADVERTENTIE)
Een moderne boven-confessi-
onele visie op de God-is-dood
crisis. Een boek dat internatio
naal belangstellingwekt. 12.90
8 VERKRIJGBAAR IN Of ftOCXHANOCl
'Van onze Parijse correspondent)
Het "gevaI" Landru,
hopveld laar..van vele vrouwen
Se onptlh bli'ft (le aandacht van
De meninS bezig houden.
Sen Eehn„ag 'S h'9 zoveel iaar gele-
ZOVeelL een andere dag is hij
Weer i gele(lcn gearresteerd en
»r /re dag is het zoveel
ralbijl vie?*' 2Dn h°°M onder de
een onvirti k'Plven het been met.
e*tra at 0„ „are smaak nog eens
precies h«„V. epen zich ila de nooit
massamn!aJ 00r<ie.vragen, hoe deze
'te' leven nrnÜar zhn slachtoffers om
1,611 heeft Uit gebracht en hoe hij
*eIdwÜnen. Anderen,
gedarht ldale grielen- staan
stellen zieh "i 1J de SuiUf>tine en
zal du Jr Waag' hoe lang het
doodstia?'ln Frankrijk de
is bJT af®eschaft. De doud-
middel maar ?ls afschrikwekkend
Wezen dat ahsheken hebben be-
dch door j??1 ,enkele misdadiger
?chrikken tv apitale straf laat af-
111 frankrijk „-W,0rdt' sedert Landru.
.Henri Desir^l minder Sem°ord.
I869 - dus een Werd 12 april
I Par''s geboren |6UW geleden in
°ns afgeschild j1Jn ouders worden
?r''ihe mens'l j eenvoudige,
bakende i„ Vaduer chau«®ur, la-
det huisnaai f» nboekwinkel, moe-
f100' is on de i p de katholieke
aan te merken t?1?85 Landru weinig
I" Hen denit'o ™,"rdt koorknaap
aan h«m voolr 2flfs een ogenblik
Pnester op te leiden,
waar een verliefdheid op Marie Ca
therine een stok voor steekt. Met die
vrouw trouwt hij en krijgt er vier
kinderen bij. In dat huwelijk open
baart zich ai een zekere abnormaal-
he'd bij de vader. Hij verzorgt het
gezin aanvankelijk weliswaar goed,
maar iedereen krjjgt een nummer in
een zakagenda: Landru is nummer
een, twee is voor Marie Catherine,
drie voor Marie, vier voor Maurice,
vijf voor Suzanne en zes voor Char
les. Later zullen nog veel meer num
mers volgen, want Landru houdt in
zijn archief van afkortingen.
In 1900 begaat Landru zijn eerste
overtreding. Per advertentie vraagt
hij een loopjongen met een fiets,
maar als de jongen zich op het aan
geduide adres aanmeldt, gaat Lan
dru er met de fiets vandoor, die hem
twintig frank opbrengt.
In 1910 is hij aan zijn zevende ver
oordeling toe. Zijn straffen worden
verkort, want in de gevangenis ge
draagt hij zich als een heer. Op 20
juli 1914 veroordeelt een rechtbank
van de Seine hem bij verstek tot vier
jaar gevangenisstraf en verbanning,
maar Landru is onvindbaar en ver
bergt zich èn voor de justitie èr voor
de militaire autoriteiten, die hem no
dig hebben, want de Eerste Wereld
oorlog staat op uitbreken.
In zijn onderduiktijd doet Landru
de eerste stappen op een lange weg,
waarvan op het eind de guillotine
staat te wachten. Hij plaatst adver
tenties van ongeveer de volgende in
houd: heer, 45 jaar, dienstplicht ver
vuld. 4000 frank spaargeld, wil zich
in de koloniën vestigen, zoekt kennis
making met een dame van gelijke
leeftijd, geen tussenpersoon. Ant
woorden komen in overvloed binnen.
Al zijr huwelijkspartners classificeert,
hij in mappen, meestal met afkortin
gen, waar niemand wijs uit kan. In
al die mappen, van krantenpapier,
staat precies beschreven, hoe het er
bij al die vrouwen uitziet.
Zijn eersti slachtoffer is de we
duwe Jeanne Marie Cuchet, een
vrouw van 40 jaar, die hij in het
park van Luxembourg heeft ontmoet.
Hij neemt haar mee naar buiten en
berooft haar van 5.000 frank. Daar
begaat hij zijn eerste regiefout. Als
Jeanne Marie uit haar bewusteloos
heid ontwaakt, vindt zij papieren van
Landru, waaruit blijkt, dat de man
getrouwd is en vier kinderen heeft.
Ze gaat vermoedelijk uit valse
schaamte niet naar de politie. Landru
zoekt haar op, hangt trieste verhalen
op over zijn ongelukkig leven en aan
staande scheiding en belooft trouw
tot in alle eeuwigheid. Jeanne Marie
laat zich wonderlijk genoeg bepra
ten en gaat andermaal mee, thans in
gezelschap var haar zoon. Dat is hun
laatste gang, want moeder en zoon
komer. nooit meer boven water. Voor
de eerste maal heeft Landru een dub
bele moord op zijn geweten. Op 1 mei
1915 biedt hij een nieuw slachtoffer
een gouden horloge aan. dat van
Jeanne Marie.
Landru is dan 46 jaar. Met de re
gelmaat van de klok volgen de mis
daden elkaar op. Als de politie hem
arresteert, vinden de agenten een
zakagenda met 11 namen, sommige in
code, andere met naam en toenaam.
Van negen andere slachtoffers moet
de idenditeit van geval tot geval
worden uitgezocht. De meeste ver
moorde vrouwen zijn vrouwen op
leeftijd.
Deskundigen, die hem hebben on
derzocht, brengen de president van
de rechtbank uitvoerig rapport uit.
Gek is hij zeker niet, zeggen de ex
perts. intellectueel is hij allesbehalve
gestoord, integendeel, hij heeft een
scherpe logica en een goed verstand.
Fantasie trekt hem aan. Zijn gezond
heid is uitstekend. Als hij moordt,
heeft hij zijn zenuwen goed in be
dwang. Maar hoe hij zijn slachtoffers
heeft vermoord komt in het proces
niet uit de verf. Het vinden van de
beruchte oven, waarin hij zijn slacht
offers zou hebben verbrand, geeft
geen zekerheid. In de villa's, waar hij
heeft gewoond, vindt de politie noch
bijlen, noch strikken of zagen, waar
mee hij zijn slachtoffers zou hebben
doodgeslagen, gewurgd of in stukken
gesneden. In sommige woningen,
waar vrouwen vermoord zijn, was
geen kachel. Ook opgegraven stoffe
lijke resten leveren geen nadere pre
cisering op: drie doodshoofden, zes
voeten, vijf handen. Wat heeft Lan
dru met de overige lichaamsdelen ge
daan? Verbrand? Verteerd in zout
zuur? Op stille plekken begraven?
Toen 25 februari 1922 de valbijl
viel, nam Landru zijn geheimen mee
in het graf. Hij stierf moedig. Voor
de laatste maal, bij de guillotine,
vroeg maitre De Moro Giafferi aan
Landru de waarheid te zeggen. Een
lichte glimlach speelde om Landru's
lippen toen hij antwoordde: „Maitre,
je pars a vee le secret, c'est mon ba
gage": Ik vertrek met het geheim,
dat is mijn bagage-
gen van het KASKI is gebleken, dat
het kerkbezoek op zondagen vrij snel
terugloopt. De biechtpraktijk is in en
kele jaren nagenoeg volledig in ei
kara gestort.
De commissie pleit ervoor de zon
dagsplicht op te heffen. „Het is voor
een vernieuwing van de geloofsprak
tijk noodzakelijk de plicht tot mis-
horen te vervangen door de oproep
tot viering van de eucharistie". En
wat de biecht betreft pleit zij voor
het scheppen van nieuwe vormen,
zoals experimenteel al wordt nage
streefd.
Ook over het celibaat bevat het rap
port een krachtige uitspraak. „Afge
zien van de andere argumenten, die
hier niet ter zake doen, dwingt het
kerkelijke personeelsprobleem ertoe,
de uittocht uit het ambt tot staan
te brengen, waarvoor deo ntkoppe-
ling van priesterschap en celibaat
noodzakelijk is"
De vergaderign van komende week
zal twee nieuwigheden brengen. Ten
eerste een forumdiscussie over een
nota, die „de zin van het christelijk
geloofsleven in een geseculariseerde
wereld", behandelt. De forumdiscus
sie over deze nota, waarmee de con
ciliezitting woensdagmiddag begint,
moet vaste grond geven aan het ver
dere beraad. De discussienota laat O.
m. duidelijk zien welke positieve
waarde de God-is-dood-theologie
heeft en probeert aan te geven, wel
ke elementen voor een gelovig chris
ten wel en welke niet te aanvaarden
zijn. Een van haar conclusies luidt,
dat in onze wereld „gelovigen, hu
manisten en nihilisten elkaar vaak
tot op een handbreedte zullen ra
ken" en dat dit een hachelijke situa
tie is „die door ons allen slechts in
angst en beven doorstaan kan wor
den".
Hoezeer wij de noodzaak van een
diepgaandde bezinning op de God-is
dood-theoloigie ook beseffen, wij vra
gen ons toch af of de nota zoals ze
ligt, door het pastoraal concilie wel
behandeld kan worden. De grote
meerderheid van de afgevaardigden
zl er een te zware brok aan hebben.
Een tweede nieuwigheid is de r
Een tweede nieuwigheid is de ruim
te, welke wordt uitgetrokken (vrij
dagmiddag) voor het bespreken van
actuele onderwerpen. Zoals bekend
is daarom tijdens de vorige verga
dering gevraagd. Te verwachten is,
dat de afgevaardigden van de gebo
den mogelijkheid een ruim gebruik
zullen maken. Bijvoorbeeld om de
kardinaal aan de tand te voelen
over de maatregelen, die hij geno
men heeft tegen de Utrechtse studen
tenpastores. En om het episcopaat te
vragen, wat het denkt te doen, nu
Rome weigert de celibaatskwestie
op de agenda van de a.s. bisschop
pensynode te plaatsen.
DR. ALFRED VAN DE WE3ER,
ofm. cap.
AMSTERDAM (ANP) De con-
tactraad van het landelijk bedrijfs
apostolaat heeft de leden van het
pastoraal concilie een discussienota
doen toekomen, gewijd aan de „kerk
in een geïndustrialiseerde samenle
ving".
In de nota worden enkele priori
teiten voorgesteld: met haastige
spoed samen met andere kerken
en geestesstromingen zal een of
ficiële „Raad van kerk en samen
leving" dienen te worden opgericht,
waarvanuit naar de gelovige gemeen
schap (inclusief de kerkelijke lei
ding) en naar de maatschappij toe
door bekwame deskundigen telkens
weer injecties gegeven worden om
attent te blijven op de kerkelijke
vragen van de samenleving. Kortom
naast een Sociaal-Economische Raad
(SER) een Sociaal-Ethische Raad.
DEN HAAG (ANP) Gastarbei
ders hebben vanaf 1 april een mach
tiging tot voorlopige verblijfplaats
nodig voor een verblijf van langer
dan drie maanden. Dit heeft het mi
nisterie van buitenlandse zaken
meegedeeld.
Op deze beslissing, genomen in
het kader van de harmonisatie van
de voorschriften voor vreemdelingen
in de Benelux-landen, zijn enkele uit
zonderingen, zoals onderdanen van
de landen van de Europese Econo
mische Gemeenschap.
De maatregel houdt in dat onderda
nen van de betrokken landen die in
Nederland arbeid willen verrichten,
niet zullen worden toegelaten indien
zij niet in het bezit zijn van een der
gelijke machtiging tot voorlopig
verblijf.
De aanvragen moeten worden inge
diend in het land van herkomst of
in het land waar de gegadigden
over een geldige verblijfsvergunning
beschikken.
Deatle John Lennon en echtgenote
zullen nu wel uitgeslapen en uit-
gevibreerd zijn, waarna de duurste
hotelkamer van Nederland geschrobt,
ontluisd en uitgezwaveld kan worden.
Voor de volgende gasten.
Ambtshalve, lieve vrienden, lees
ik meer dan één krant, zodat mijn
heer en mevrouw mij tijdens hun
„bed-in" van meer dan een voorpa
gina hebben aangegrijnsd en ik nu
wel voorgoed weet wat heden ten
dage in ons goede vaderland godbe
tert voor nieuws doorgaat.
Mijn Amsterdamse collega's zijn
kennelijk massaal op dat nieuws af
gevlogen. Eén seintje van de gram
mofoonplatenmaatschappij, die de ta
nende roem van zanger John en z'n
makkers nodig weer wat moest op
peppen, was voldoende om de Neder
landse pers plus radio plus .t.v. die
slaapkamer te laten binnensnellen.
En toen de onsmakelijke slaapkamer
luchtjes der twee ongewassenen maar
lachend insnuiven, en de bedgezellen
maar kieken en alles gehoorzaam op
schrijven al de nonsens die ze in
slecht Engels ten beste gaven!
Want de huidige journalist néémt
het blijkbaar allemaal: hij laat zich,
alle dusgenaamde erecodes ten spijt,
lustig voor zo'n reclamekarretje span
nen en hij laat zich door zo'n John
en z'n bedgenote als een vod behan
delen, want anders dan een slap
handje van het vibrerende paar kon
er niet af, en terwijl die daar lagen
te liggen konden zij, de bezoekers,
blijven staan iets overigens wat be-
kijkers van apenkooien óók plegen
te doen.
Waar ik mij over verbaas? Dat
geen der journalisten, die zich door
de grammofoonplatenhandelaar en
daarna in laatste instantie ook door
hun hoofdredacties naar die on
smakelijke slaapkamer zagen gediri
geerd, blijkbaar de moed heeft ge
had om uit een gewettigd gevoel van
eigenwaarde tegen die opdracht
„neen" te zeggen, of om op de drem
pel van dit Hilton-suite terug te
deinzen en rechtsomkeert te maken.
Journalisten van weleer, die zich
tenminste nog heer durfden voelen
en er zoiets als een „ponteneur" op
nahielden, zouden dat gedaan hebben.
Ik althans kan mij mannen als wij
len Nypels of Johan de Meester, Bois-
sevain of De Roode, Ankersmit of
Ter Braak, Kouwenaar sr. of P. H.
Ritter maar héél moeilijk in zo'n in
elk opzicht stinkend slaapchalet voor
stellen.
Mijzelf trouwens ook niet het
weze maar eens in alle hovaardigheid
gezegd.
Qch neen, véél manieren houden we
er tegenwoordig niet meer op na.
Ik wind mij nu wel over die John
Lennon op, maar in feite is hij niet
de enige typische representant van
een tijd waarin je aan zoiets ouder
wets als wellevendheid lak pleegt te
hebben.
Een televisievoorbeeld om dit te
illustreren. Het schijnt namelijk bij
de jongelieden die hun Achter het
Nieuws en hun Brandpuntigheden en
zo aankondigen, gewoonte te worden
om ons met een zo kort en onverschil
lig mogelijk „Goeieavond" te begroe
ten. Alsjeblieft geen „dames en he
ren".
Zoiets burgerlijks kun je beter weg
laten, dat is verleden tijd, toen gek
ken als Guus Weitzel nooit het hof
felijke „dames en heren" oversloeg.
Wij zijn ander, wij zijn zakelijker,
nuchterder, moderner.
„Goeieavond!" Verdraaid, jullie
mogen ons dankbaar zijn, dat we dat
tenminste nog zeggen. Let maar op,
straks wordt het alleen maar 'n kort
af „Besjoer!"
(ADVERTENTIE)
(Van onze correspondent)
NIJMEGEN De eigenaar van
het etablissement Jo's Kelde. te Nij
megen heeft geweigerd enige studen
ten uit Suriname en de Nederlandse
Antillen te bedienen, die aldaar het
landelijk juridisch studentencongres
volgen, en hen later zelfs de deur
uitgezet.
Naar thans be-kend werd, is hij op
deze wijze reeds herhaaldelijk opge
treden tegen „langharigen en werk-
schuwen". Het landelijk juridisch
studentencongres heeft daarop een
resolutie aangenomen, waarin een
dergelijke openlijke discriminatie in
strijd wordt geacht met de algemeen
geldende rechtsbeginselen. De stu«
denten hebben ook burgemeester erl
wethouders op de hoogte gebracht.