im VOELT 1 Cultureel centrum van Goes is meer dan een groot lokaal fi&uK ZEELAND EEN ATOOMPROVINCIE Even uitblazen mevrouw wtt Rn» 4- arrMaar dat -papier voor uw pen A. Godeau Interessant ROND DE SCHELDE Nertscolliers vanaf 145- Nertscravattes vanaf 115- „Weerijshof" liiders(sters) Rond kijken Knoflook eten zonder „nare gevolgen eieren koken I of a," „Summer Lightning and psychedelic" Doorkijk Opzet Maquettes Eerste steun uitbreiding van „Rozenoord" ...om zéker te zijn! Ontwikkelingshulp DE STEM VAN ZATERDAG 5 APRIL 1969 aar gewoon niet in komen. En wij beseffen partner te zoeken, u past. Maar toch gelijkheid tot slagen hebt. iccesgeld" partner van uw keus ge- ben, dan betaalt u geen Wanneer u met ons in daalt u f 50,- inschrijf, m maandelijks bedrag nwerkino. ?n maanaenjKS samenwerking. in binnen- en buitenland ATTEM 937; VENLO, Goltzius- (Van een onzer redacteuren) GOES-BREDA „Als je Ijjngs een cultureel centrum tandelt, dan moet je als ■je opkijkt naar de gevel 'onwillekeurig zeggen: Wat is dat een dynamisch gebouw. Het gebouw moet iets hebben nieuwsgierig maakt en STEEN HU UWEKIJ en NATUURSTEEN HANDEL Antwerpsestraat 33-35 Bergen op Zoom Tel 01640 -6461 Speciaal adres voor het vervaardigen van grafwefK nertsfarm TEL. 48020 TWEEGELANDENBRllG- WEG 40 - BEEDA (Effe»1 (Na kerk Effen borden volgen) Weekend geopend. Voorlopig kosteloos Bij vonnis van de sementsrechtbank te d.d. 28 maart 1969 z0n .,|is. klaard in staat vann sement de echtedede_ Cornells van den BerS. féhouder en Elisabe der Waal. beiden wonen te Bergen op Zoom, de Lievevrouwestraai de met benoeming van H Edelachtbare Heer f F. van den Haak. ank voornoemde Ke rjs tot Rechter-Comrnisesatot en van ondergeteke curator. Tegen voorn^ vonnis hebben „eth van den Berg en van der Waal ver getekend. De curator Mr. J. H. W. M. OPd® advocaat en Pr Bergen op Zoom, 3 april 1969. Stationsstraat4V___ Scllietlng op d«„"(F'Sde"CaK zondag 6 april bo Jul# wé, Graauw. op 2 r. bd 5,50. Terug 2.- Hegm slecht weer binnen sieuiii/ w&<-* - ygei Dame op '"''UriendschaP ™et a'leen. zoekt vrien prwa dito dame evenee 0 ool( go milieu, liefst me' etsle eventueel yakant QSte„ derlanri of Uimburg) n0. sn zamel Ijk. Brieven o 1113. Wedstrijd topbiliart bij J- dag 7 april, begin Kroon. Schonenberg. ra Terhoie (SSwe (Van een onzer verslaggevers) MYOPLAST1C KLEBER zonderveerolkuf. sensoepel, licht, wasbaar, werktak "hulp-spier" ter versteviging van de buikwand, houdt de breuk op haar plaats zonder bezwaren, Kosteloos te proberen bif de deskundige van INSTITUT HERNIAIRE DE WON die zitting zal houden tet GOES: Focus' Opril b/d Gr. Markt, woensd. 9 apr.-1 10-12 u. DEN BOSCH: Drog. De Ooievaar Mej. Hartwijk, ffinthamerstr, 105, dond. 10 apr. 14-16 u. BREDA: Drog. Govers- j Maas, Veemarktstr. 37, woensd. 16 apr. 10-12 u, BERGEN OP ZOOM: Drog. Besling, Fortuinstr, I! woensd. 16 apr. 14-16 u. Inlichtingen: I.H.L., Post bus 89, Heemstede. GOES Burgemeester F. G. h Huber van Goes, zei na kennisgenomen te hebben van ie denkbeelden van de Bredase architect H. van Velzen en van je maquettes die deze denkbeel den zichtbaar maken: „Zeer in teressant. In het algemeen be staat het geijkte beeld van een cultureel centrum uit iets, dat wordt gevormd door een schouw ing met foyer. Maar zo'n ge touw wordt maar weinig ge hikt en is te specifiek. Het den ken gaat, ook by het departe- aient van CRM, meer in de rich ting van ontmoetingscentra. De culturele raad in Goes heeft op int punt trouwens nauwelijks nog weifelingen. Wij hebben ons Her en daar al georiënteerd over ie vraag hoe het Goese culturele gebouw eruit zou kunnen zien. Het is de bedoeling om ook eens kennis te nemen van wat er in het buitenland op dit gebied is jipresenteeri, waarbij ik denk aan Amiens, in Noord-Frankrijk. Daar schijnt een centrum te staan jat gegroepeerd is rondom een restaurant. Misschien is voor Goes een combinatie van een dergelijk centrum met sportvel den en het zwembad mogelijk. Dat bepaalt al enigszins de plaats waar het zou kunnen staan; en die plaats lijkt ideaal, omdat er voldoende parkeerruimte aan wezig is; omdat daar in de toe komst een woonwijk komt en omdat de'bongerds bij het zwem- i grotendeels in het bezit van gemeente zijn. Dat terrein ligt toetldien niet ver van het cen tral verwijderd. De dingen die erin thuishoren zijn: een modern restaurant met tajetaria, een schouwburg, ge- torzooi en verschillende voor ie bestemde ruimten, v.er- gnierttalen e.d. Ik zie dit wel duidelijk ia samenhang met het geen er reeds in Goes aanwezig is en waardevol gehandhaafd dient te worden. Het plan van de heer Van Velzen wil ik bepaald els een waardevolle bijdrage in het denken over deze materie be schouwen. Op deze manier krij gen de plannen vorm en dat is een goede zaak". uitnodigt om binnen te gaan. En als je eenmaal binnen bent geweest, moet je het gevoel krijgen dat je er gauw weer eens terug moet komen, omdat het centrum allerlei beloften in zich bergt. Het moet een creatief gebouw zijn!" Dit zegt de Bredase architect H. van Velzen, die na een aantal gemeenschapshuizen, culturele centra of hoe ze nog meer mogen heten, te hebben gebouwd, op eigen initiatief een studieproject heeft gemaakt van een cultureel gebouw voor Goes. „Ik heb dat zonder enige verplichting over en weer, zelfs niet eens op verzoek van de culturele raad van Goes of van een andere instantie, ge daan," zegt hij. „Ik las onlangs in uw blad dat men in Goes denkt over een cul tureel centrum, dat eindelijk eens wat anders zou moeten zijn dan de befaamde langgerekte zaal met garderobe, toiletten, een in gang en een parkeerterreintje, maar iets dat in opzet en archi tectuur voor een heleboel activi teiten tegelijk bruikbaar zou zijn. Ik was er allerminst verbaasd over, dat de organisaties die via een enquête hun mening over de mogelijkheid van zo'n project moesten geven, nauwelijks en thousiast waren. Wie over cultu rele centra denkt, moet zich eigenlijk in gedachten naar de toekomst kunnen verplaatsen, waarin het begrip „cultuur" meer inhoud zal krijgen, dan nu het geval is. Tevredenheid over wat er op. dit moment aan accommo datie e.d. aanwezig is, zegt dan ook weinig over de toekomstige behoeften. Het is misschien meer gezapigheid dan tevredenheid, die veel mensen na die Goese enquête deed zeggen: laat ons maar zitten waar we zitten. Misschien had men de enquête beter kunnen uit strekken tot de zeer velen, die het verenigingsleven vaarwel hebben gezegd en bij hun kijk kastje zijn gekropen, omdat het geen hen aan gezelligheidsleven werd geboden, niet kon concur reren met de lome rust van een avond tv." „Vroeger zag je de dingen op straat orn je heen. De smid besloeg zijn paard, de kuiper maakte vaten, de timmerman schaafde voor zijn tim mermanswinkel en de kleermaker jKwflDQÏe is een voortreffelijk Ir 'm?(lr het heeft zijn bezwaren. Ilibiiitm dat Het de adem van haar ■muiters op een voor omstanders g«zeer_aantrekkelijke wijze beïn- litin» ,e,senover dit inconvenient lhol!m£ belangrijke voordelen: Ifiïi. 5chcrmi tegen te hoge le snikvo t ■rVerkalklng' bevordert Dit alles afffezien E 4 K dat het voor de liefheb- »de ,waardevolle toevoeging ■leent rto i" i™"1 zyn maaltijd bete- tonnen-1 niet meer wil mis' «ranllfl e.enmaal aan toevoe- l®» ie kJotl aan de Pr°dukten I Vn» i,en„'s gewend. lbruilc dlf. afzien nan het ge- b-j knoflook met het oog op ■«ii'tiM J6!1 adem, die zelfs gerui- treedt nuttigen daarvan op- Ichémiri It"8 een uitkomst. Duit- lttl om dit ben een weg gevon- Sen thnn?Zt°aaZ te, omzeilen. Zij I<le vorm knoflook op de markt 1 die de m„®an druppels of capsules, l'1(t Sebriilil me gevolgen van vollpd;„Vdlt vo°rtreffelijk io lZjeten°P te heffen, smaak te beïnvloeden. »i eenhfT"" zonder garnering """'wals'heUo"^ ei' M°0i gee' te v„ J' en met &roen hard wIT n dat de eieren tfc hut „e,n en lelük verkleuren "fitvkenv-* UUr"'k ee" eierwek! tannetie S de eieren llatteaan "ïodat ze onder aai. \,e komen en Neem ze na 10 Itit i Ihetm ze "a U aU,U.r.^tóeh een 1 staan i draai 1 minuten de eierwek- IDP,k^inde 8ate„ spoelen met KOUD *,|«'bkCen.dieinheet of wa W,e» en aan' "in moeilijk rden echt taai. i houden) KOUD warm te Verbazend interessant is de naam die Revlon aan het feest- gezicht van dit jaar geeft: „Sum mer lightning and psychedelic". In het bronsglanzend gezicht staan een paar ogen die vleugel- vormig getekende glinstereffec- ten hebben en lippen die na tuurlijk van vorm maar kunst matig van kleur zijn: koper voor overdag en pink (hardroze) voor de avond. Haar portret toont een slaafse vrouw (zie slavenband om nek) met een fiere blik (niet ver slaafd aan psychedelica). Een spel van volumes een toekomstfantasie op het thema „Cultureel gebouw voor Goes". Zo ziet Van Velzen het cultureel gebouw van buiten. zat met gekruiste benen op tafel voor het open raam. Tegenwoordig mis je dat. Van het „straatleven" gaat geen inspiratie meer uit, die je zou kunner. verleiden om zelf eens iets te ver vaardigen, iets te scheppen. Ook het gezelligheidsleven is van de straat verdwenen. Het speelt zich af in sta dions, op allerlei veldjes in de bui tenwijken of in sporthallen. Het ver keer beheerst het stadsleven. Dat hoeft geen ramp te betekenen, mits wij maar inzien dat wij niet op eilandjes leven, maar met andere mensen samen moeten kunnen zijn, samen bezig moeten zijn. De eenzame knutselaar op zijn hobbyzolder zal heus wel een tevreden mens zijn, maar zijn werkzaamheid inspireert niemand anders dan de leden van zijn gezin en een paar vrienden. En hij mist veelal de vreugde van het samen iets tot stand brengen. Dat samen doen is ook de zin van het vergade ren. Dat is feitelijk net zo uniek als samen met vele anderen op een tri bune zitten, of in een volle concert zaal. Het publiek, de anderen waar mee je samen bent. vormt een factor méér in het beleven". „In een kleine stad als Goes, waar velen elkaar kennen, zal vereenza ming van de mensen nog geen grote rol spelen, al moet je dit nooit on derschatten. Het vormen van vele kleine groepjes, ieder met hun apart „honk", is misschien wel een fase in een vereenzamingsproces. „Wat heeft dit met de bouwkunst te maken? kunt u vragen. Het heeft er alles mee te maken, omdat de ar chitect zulke leef- en woonvormen kan maken, dat binnen de muren van bijvoorbeeld een cultureel ge- houw als het ware steeds een sa menspel mogeliijk wordt gemaakt en een „doorkijk" wordt geboden naar wat andere mensen doen. Natuurlijk moet dit niet ten koste van de „privacy" gaan. Maar dat hoeft ook niet. In een cultureel ge bouw is er sprake van als het ware een vluchtige aanraking tussen de verschillende groepen die er bezig zijn. De hobbyclub kan een expositie van gemaakte werkstukken houden, die alle bezoekers kunnen zien, zoals zij ook langs de prijzenkast van de tafeltennisvereniging kunnen lopen, of vanaf een galerij kunnen neerzien op de grote zaal waar juist een korf balwedstrijd in voile gang is. Is dat een utopie? Neen! Gemeenschaps huizen, culturele oentra e.d. zijn niet meer uit de stad van morgen weg te denken. Zij zijn hard nodig, waarbij ik alleen maar de bejaarden hoef te noemen, die als groep worden wegge stopt, maar ook aan de jeugd, lang harig of niet, die wordt geïsoleerd. Voor Goes denk ik, natuurlijk nog helemaal als een fantasie, want de behoeften en de mogelijkheden lig gen nog niet vast, aan een „groep van ruimten", die te zamen het culturele centrum kunnen vormen. „Groep van ruimten" klinkt vaag, maar het is toch een werkbaar begrip. Alle leef ruimten vormen bepaalde volumes en bij een cultureel centrum is het nu net de kunst om die volumes zo te groeperen, dat er een geheel ontstaat dat iets avontuurlijks heeft, waarin ruimten in elkaar kunnen overgaan, of van elkaar gescheiden kunnen wor den. Van huiten af gezien moet het gebouw uitnodigend, ontvankelijk zijn. Wie binnen is, moet zich beschut kunnen voelen, zonder alleen te zijn"" zegt de heer Van Velzen. „Waarom zou er geen boetiekje in zo'n gebouw kunnen zijn, of een discobar, waardoor het uitnodigt tot een kennismaking? In geen geval mag zo'n centrum zich hooghartig afzonderen van het gewone leven. Het hoort er middenin te staan. De aanduiding „cultureel centrum" vind ik wat dit betreft niet bijster uitnodigend, maar zo heten die ge bouwen nu eenmaal in de subsidie- taal. Laten ze het „Huis van de noemen, of zoiets. Modellen en maquettes laten be ter dan woorden zien wat ik bedoel. De ene maquette is een soort driedi mensionale schets van het gebouw dat ik Goes heb toegedacht, van binnen uit gezien. Rondom een centrale ruimte liggen allerlei ruimten gegroe peerd, die soms in elkaar overvloeien, soms gescheiden zijn, zoals de verga derzalen en de beatkelder. De andere maquette is het spel met volumes, zoals je het van buiten ziet. Nogmaals: het is een gedachte, méér niet, maar het is een uitvoer bare gedachte. Het grondbeginsel is namelijk vrij scherp te omlijnen: een complex van ruimten, naast en bo ven elkaar, waarin vele dingen ge lijktijdig kunnen plaatsvinden. In de ze opzet past alles. Er kan een mu seum in worden ondergebracht naast een bibliotheek, een muziekkamer naast een zaal voor micro-sporten, een kleine toneelzaal naast vergader kamers, een kunstgalerij even goed als een hobbykelder; een bejaarden- soos evenzeer als een voorleeshoek voor de jeugd. Zo'n gebouw kan een gebeurtenis op zichzelf zijn. EEN BOMONTPLOFFING heeft gis teren het kantoor van de gemeente lijke gas- en waterleiding van Genua verwoest. In Italië zijn in de afgelo pen dagen verschillende bomaansla gen gepleegd op openbare gebouwen. LADY SPENCER Churchill (84), de weduwe van sir Winston, is gisteren in haar woning gevallen Zij is naar het ziekenhuis vervoerd. MIDDELBURG Op maandag 14 april, 's middags om vier uur, zal de eerste steen worden gelegd van de nieuw te bouwen vleugel van „Rozenoord". De steenlegging zal worden verricht door mejuffrouw Ria Brakman, dochter van de oud- voorzitter van de vereniging „Pro- testantsch Tehuis" rd)eeozotonR testantsch Tehuis" (Rozenoord) te Sluis. Na afloop hiervan zal in het jeugd- gebouw van de hervormde kerk een receptie worden gehouden. (ADVERTENTIE) "n.v. verzekerings maatschappij brand-, inbraak-, storm-en glasverzekering, wettelijke aansprakelijkheid voor particu lieren en rechtsbijstandverzekering, onge vallen-, ziekte-en ziektekostenverzekering, reisverzekering vraagt uw assurantieman of rechtstreeks: westblaak 22-r'dam tel. 010-110004* Agentschap voor Zeetiwsch Vlaanderen VkKS£BOOM, telefoon 01178-590 Shris, Gouverneurstraat 6-8 Zeeland heeft voor de zoveelste maal de voor pagina's gehaald. Met een geweldige sprong ter waarde van vierhonderd miljoen gulden springt de provincie het atoomtijdperk binnen. In het Sloe-gebied krijgt de P.Z.E.M. haar kernener giecentrale. Een symbool, zouden wij kunnen zeg gen, van het leven in de brouwerij. Niemand heeft zo'n ding in Nederland en U zult eens zien hoe hard de energieën nu gaan lopen om zich in Zeeland te mogen vestigen. Maar we moeten wel oppassen voor over drijving. Dezer dagen belde ik iemand op om te vragen wat hij van de plannen voor een kern centrale vond. Zijn antwoord luidde: grandioos. Wij spitten het uranium in Schouwen-Duiveland uit de grond, brengen het per straalvliegtuig naar het Sloe-vliegveld, laten het bij Hoechst in Vlis- singen in staven gieten en die stoppen we dan in de atoomoven. Kijk dat was nu net een tikje te optimistisch en bovendien een ietseltje al te zelf- doenerig. Het Kamerdebat over de herindeling van Z. Vlaanderen ligt al weer enige tijd achter ons. Maar als het politiek Den Haag net eender gaat als het de Zeeuwschvlamingen vergaat, dan wordt er in en rond het Binnenhof nog menigmaal ge sproken over die hoogtijdag in de parlementaire historie, toen Zeeuwsch-Vlaanderen opnieuw moest worden ingedeeld. De „Handelingen" over die bewuste herindelingsdagen („Handelingen" zijn zoveel als de notulen) zullen door onze naza ten nog vaak worden opgeslagen. Zelden is er schoner taal gesproken in 's lands vergaderzaal, dan bij gelegenheid van het herindelingsdebat. Zeeuwsch-Vlaanderen pleegt de dingen nogal on gedwongen te bezien. In Hutet, Axel, Koewacht, Sluis en Aardenburg, In IJzendijke en Zaamslag, ja zelfs in het onopvallende Retranchement heeft men zich jaren en jaren uitgesloofd om zakelijke argumenten te vinden, die de kreet „Wij willen onszelf zijn en blijven", of, „Wij wiRen wel bij A. en niet bij B." zouden kunnen staven. Men verloor zich zo min mogelijk in gekijf over de betere viswateren in de contreien van Hontenisse of het gunstiger inkomensniveau van Hutet. Nee, men hield het allemaal zo zakelijk mogelijk. Bro chures, petities, structuurschetsen en enquêtefor mulieren gingen van hand tot hand. Want, zo wist men in Zeeuwsch-Vlaanderen: „herindeling is een ernstige zaak. Je hoeft in Den Haag niet met smoesjes aan te komen." Wie schetst de verbazing van de met Zeeuwsch vlamingen gevulde tribunes, toen uit de blanke diepte van 's lands vergaderzaal de ene strofe na de andere opsteeg, waarin de heerlijke, rustieke schoonheid van het Zeeuwsch-Vlaamse land werd bezongen! Menig spreker citeerde uit het volks lied: „Van d'Ee tot Hontenisse", sommigen had den een handzaam hoofdstukje uit een beschrij ving van de stad Sluis uit het hoofd geleerd en ik zag zelfs op de bank van één der regeringspar tijen een exemplaar van „De kleine Johannes" liggen. Maar ik wachtte tevergeefs op de spreker sel". Het is waarschijnlijk een legende, want niemand heeft de befaamde brief ooit gezien, maar in de Kamer deed de mop het prima. die zijn betoog voor handhaving van een zelf standig Axel zou inzetten met de onvergetelijke zin: „Het was warm aan den vijver, en doodstil...", waarmee „De kleine Johannes" begint. Zelfs minister Beernink ontkwam niet aan de neiging om lyrisch te worden. Hij deed het wait minder soepel; het kwam er allemaal wat kirake- rik uit, maar de man deed zijn best. Het was niet zijn schuld, dat hij vele neuslengten achterbleef bij een Hans Wiegel van de VVD, die zo fraai het Belfort van Sluis bezong, en bij de heer Van Bennekom van de AR, die gelijk een flierefluiter het Zeeuwsch-Vlaamse land doorkruiste, zichzelf steeds van commentaar voorziend, en die zowaar het ineident-Retranchement met de allure van een rederijker in de Kamer ten tonele voerde. Het ineident-Retranchement bestaat, gelijk ie dereen weet, uit een brief die vele jaren geleden door een departementsambtenaar aan het ge meentebestuur van Retranchement moet zijn gestuurd, en waarin stond: „U moet zich niet tot ons wenden, maar tot uw eigen regering, in Brus- Ik kreeg de indruk dat veel Zeeuwschvlamingen op de tribune zich, ondanks de lofliederen op de landouwen van Hontenisse en de sublieme stilte van het duingebied bij Cadzand, een beetje ge nomen voelden. Het moet hen bijzonder zijn meegevallen, dat er uit de baaierd van volzinnen toch nog een vrij overzichtelijk besluit te voor schijn rolde. Tot het moment waarop mr. Van Thiel van verschillende amendementen vaststel de dat zij waren aangenomen, had menigeen het diep in zijn hart als een kolossale grap be schouwd. Toen het plotseling tóch ernst bleek te zijn, schrokken de tribunes zó erg, dat zij het parle ment snel de rug toekeerden om in het avondlijk Den Haag de overwinning (voorzover men meen de een overwinning te hebben behaald) te gaan vieren. In een der Haagse hotels sprak de portier ons aan met de woorden: „Hoort u óók bij die Belgische club?" Toen ik vroeg wat hij bedoelde, zei de man: „Ze vragen me de hele avond al of ik óók voor een zelfstandig Aardenburg ben!" En als je zoiets hoort, dan ga je toch weer twij felen aan de vraag of de Retranchement-legende werkelijk een verzinsel is.... En zo zitten we dam, lieve lezerschaar (knip knip) in die eigenaardigste aller maanden: april. Volgens de kalender hadden alle Zeeuwse bui tenmensen in deze tijd van het jaar al donker bruin moeten zijn. Want het is al weer een hele poos lente. Maar in werkelijkheid kom je steeds meer kuchende en snuivende mensen tegen, die je vanuit een nauwe spleet in hun kraag toeroe pen dat de BTW en april allebei even erg tegen vallen. En zij hebben gelijk. April is een ver schrikkelijke maand. April is a-soeiaal, april is a-lente. April is kortom: a-pril TOMASO Vorige week las ik dat er weinig belangstelling was bij de jongeren om aan de ontwikkelingshulp daad werkelijk deel te nemen omdat er te weinig mee was te verdienen". Uit het volgende feit zal u echter blijken dat de oorzaak elders ligt en er gebrek aan deugdelijke organisa tie is. In oktober 1968 zou m(jn zoon examen doen als verpleger en als hij slaagde, wat gelukkig ook gebeur de, wilde hij enkele jaren werkzaam zijn bij de ontwikkelingshulp. In maart 1968 verzocht mijn zoon aan het ministerie van Buitenlandse Za ken, directie internationale techni sche hulp, inlichtingen omtrent de mogelijkheid om in ontwikkelings hulp te werk gesteld te worden in het Semgerema Catholic Hospital te Sengerema, Tanzania. Na korte tijd ontving hij bericht, waarin hem werd geadviseerd met de besturen de instanties van genoemd ziekenhuis contact op te nemen. Wanneer hij een bespreking wenste kon hij telefo nisch contact opnemen voor het ma ken van een afspraak en was men bij het departement van Buitenlandse Zaken bereid nadere informatie te verstrekken. Mijn zoon begaf zich naar Berg en Dal en had daar met bedoelde besturende instanties een bespreking. Uit dit onderhoud bleek dat tewerkstelling in het bedoelde ziekenhuis in het kader van ontwik kelingshulp waarschijnlijk niet zou lukken en het zeer twijfelachtig was of buiten die ontwikkelingshulp een werk- of verblijfsvergunning voor Tanzania zou kunnen worden ver kregen. Tot zover was alles naar behoren verlopen. Om toch bij de ontwikke lingshulp te werk gesteld te worden vulde mijn zoon een aanvraagbon in van de Stichting Nederlandse Vrij willigers om toezending van een aan meldingsformulier, welke aanvraag bon hij aantrof in een tijdschrift, naar ik meen in het maandblad voor verplegenden, maar het kan ook een ander tijdschrift zijn geweest. Leest u dus goed, een aanvraag voor een aanmeldingsformulier. Hij postte deze aanvraag op maan dag 17 juni 1968, en ontving op vrij dag 21 juni 1968, dus in dezelfde week een gedrukte, dus niet getypte, brief waarop alleen naam, adres en datum waren getypt, en waarin stond ver meld dat althans het eerste halfjaar bij de Stichting Nederlandse Vrijwil ligers geen plaatsingsmogelijkheid was. „Aanmelding lijkt mij daarom in dit stadium niet zinvol", zo stond in de brief. Het was dacht ik beter geweest een aanmeldingsformulier te sturen en tijdig informatie omtrent de kandidaten in te winnen om dan bij noodzaak direct te kunnen oproe pen en opleiden. Wij stonden wel verbaasd dat men zonder meer mijn zoon afwees, geen inlichtingen vroeg, geen aanmel dingsformulier rond, ondanks het feit dat men toch om hulp schreeuw de. In december 1968 vertrokken 7 (ze ven) jonge mensen naar de ontwikke lingslanden, wat met veel ophef via pers, radio en televisie bekend werd gemaakt. Het zou interessant zijn te weten hoeveel maal zeven ambtena ren hieraan een dagtaak hebben ge had om deze zeven mensen op te lei den en voor te bereiden Nu schreeuwt men om dokters, verplegers en ver pleegsters. Is die nood nu plotseling ontstaan? Meerdere malen heeft men via de pers en de radio kunnen ver nemen en op de tv kunnen zien hoe zieke mensen als 't ware wegrottend op hun dood zaten te wachten en geen of te weinig hulp hadden. Heeft men bij „ontwikkelingshulp" enige tijd geleden de t.v.-uitzending niet gezien, waar men pater Jan de de Vries zag ploeteren,alleen. Ik ge loof dat het beter was om de hele ontwikkelingshulp in handen te stel len van missie en zending, die hier meer ondervinding in hebben dan de met ontwikkelingshulp belaste am- tenaren. Als men ziet en hoort wat de broeders en zusters in Sengerema in 10 j. hebben gewerkt en gebouwd en nog steeds het ziekenhuis moeten uitbreiden omdat ze alle zieken niet kunnen onderbrengen maar elk jaar hun plannen maar gedeeltelijk kun nen uitvoeren bij gebrek aan geld, dan geloof ik dat men goed deed om niet met belastinggelden reclame te maken voor ontwikkelingshulp en de aanmeldingen zonder enige informa tie af te slaan, maar de gelden in veilige handen te stellen en daadwer kelijk de mensen die hulp nodig heb ben te helpen. Het is zeker waar dat er nog meer aanmeldingen zouden komen als er dikke verdiensten aan vast waren, maar als het dan toch alleen be stemd is voor bevoorrechten, en an deren zich zelfs niet kunnen aanmel den, dan zou het resultaat toch uit- blijven.Het zou goed zijn een specifi catie van de bestedingen voor ont wikkelingshulp te publiceren waar duidelijk uit bleek: a. Welke bedragen aan de organi serende ambtenaren worden betaald; en aan hoeveel ambtenaren. b. Welke bedragen aan de werkers in de ontwikkelingslanden worden uitbetaald per persoon. c. Welke bedragen aan de ontwik kelingsobjecten worden besteed en werkelijk hun doel bereiken. De ontwikkelingshulp moet nodig op de helling. Is een der grootste ont wikkelingsobjecten gelegen in Den Haag? Men zou dit gaan vermoeden. Grotere bedragen eisen voor ontwik kelingshulp in en buiten de Tweede Kamer en op dezelfde voet doorgaan met het „amateurswerk" op ontwik kelingsgebied. is alleen maar om in druk te maken op de kiezers en ver der geld vermorsen. Elk geschreeuw om meer hulp is verspilling van energie. BREDA J. C. VAN BEEK 3 uur.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1969 | | pagina 5