im
VOELT
1
Cultureel centrum van Goes
is meer dan een groot lokaal
fi&uK
ZEELAND EEN ATOOMPROVINCIE
Even uitblazen mevrouw
wtt Rn» 4- arrMaar dat
-papier
voor
uw
pen
A. Godeau
Interessant
ROND DE SCHELDE
Nertscolliers
vanaf 145-
Nertscravattes
vanaf 115-
„Weerijshof"
liiders(sters)
Rond kijken
Knoflook eten
zonder
„nare
gevolgen
eieren koken
I of
a,"
„Summer Lightning
and psychedelic"
Doorkijk
Opzet
Maquettes
Eerste steun
uitbreiding van
„Rozenoord"
...om zéker
te zijn!
Ontwikkelingshulp
DE STEM VAN ZATERDAG 5 APRIL 1969
aar gewoon niet in
komen. En wij beseffen
partner te zoeken,
u past. Maar toch
gelijkheid tot slagen hebt.
iccesgeld"
partner van uw keus ge-
ben, dan betaalt u geen
Wanneer u met ons in
daalt u f 50,- inschrijf,
m maandelijks bedrag
nwerkino.
?n maanaenjKS
samenwerking.
in binnen- en buitenland
ATTEM
937; VENLO, Goltzius-
(Van een onzer redacteuren)
GOES-BREDA „Als je
Ijjngs een cultureel centrum
tandelt, dan moet je als
■je opkijkt naar de gevel
'onwillekeurig zeggen: Wat is
dat een dynamisch gebouw.
Het gebouw moet iets hebben
nieuwsgierig maakt en
STEEN HU UWEKIJ en
NATUURSTEEN HANDEL
Antwerpsestraat 33-35
Bergen op Zoom
Tel 01640 -6461
Speciaal adres voor het
vervaardigen van grafwefK
nertsfarm
TEL. 48020
TWEEGELANDENBRllG-
WEG 40 - BEEDA (Effe»1
(Na kerk Effen borden
volgen)
Weekend geopend.
Voorlopig kosteloos
Bij vonnis van de
sementsrechtbank te
d.d. 28 maart 1969 z0n .,|is.
klaard in staat vann
sement de echtedede_
Cornells van den BerS.
féhouder en Elisabe
der Waal. beiden wonen
te Bergen op Zoom,
de Lievevrouwestraai de
met benoeming van H
Edelachtbare Heer f
F. van den Haak. ank
voornoemde Ke rjs
tot Rechter-Comrnisesatot
en van ondergeteke
curator. Tegen voorn^
vonnis hebben „eth
van den Berg en
van der Waal ver
getekend.
De curator
Mr. J. H. W. M. OPd®
advocaat en Pr
Bergen op Zoom,
3 april 1969.
Stationsstraat4V___
Scllietlng op d«„"(F'Sde"CaK
zondag 6 april bo Jul#
wé, Graauw. op 2 r. bd
5,50. Terug 2.- Hegm
slecht weer binnen
sieuiii/ w&<-* - ygei
Dame op '"''UriendschaP ™et
a'leen. zoekt vrien prwa
dito dame evenee 0 ool( go
milieu, liefst me' etsle
eventueel yakant QSte„
derlanri of Uimburg) n0. sn
zamel Ijk. Brieven o
1113.
Wedstrijd topbiliart bij J-
dag 7 april, begin Kroon.
Schonenberg. ra
Terhoie (SSwe
(Van
een onzer verslaggevers)
MYOPLAST1C
KLEBER
zonderveerolkuf.
sensoepel, licht,
wasbaar, werktak
"hulp-spier" ter
versteviging van de
buikwand, houdt de
breuk op haar plaats
zonder bezwaren,
Kosteloos te proberen
bif de deskundige van
INSTITUT HERNIAIRE DE WON
die zitting zal houden tet
GOES: Focus' Opril b/d
Gr. Markt, woensd. 9 apr.-1
10-12 u. DEN BOSCH:
Drog. De Ooievaar Mej.
Hartwijk, ffinthamerstr,
105, dond. 10 apr. 14-16 u.
BREDA: Drog. Govers- j
Maas, Veemarktstr. 37,
woensd. 16 apr. 10-12 u,
BERGEN OP ZOOM: Drog.
Besling, Fortuinstr, I!
woensd. 16 apr. 14-16 u.
Inlichtingen: I.H.L., Post
bus 89, Heemstede.
GOES Burgemeester F. G.
h Huber van Goes, zei na
kennisgenomen te hebben van
ie denkbeelden van de Bredase
architect H. van Velzen en van
je maquettes die deze denkbeel
den zichtbaar maken: „Zeer in
teressant. In het algemeen be
staat het geijkte beeld van een
cultureel centrum uit iets, dat
wordt gevormd door een schouw
ing met foyer. Maar zo'n ge
touw wordt maar weinig ge
hikt en is te specifiek. Het den
ken gaat, ook by het departe-
aient van CRM, meer in de rich
ting van ontmoetingscentra. De
culturele raad in Goes heeft op
int punt trouwens nauwelijks
nog weifelingen. Wij hebben ons
Her en daar al georiënteerd over
ie vraag hoe het Goese culturele
gebouw eruit zou kunnen zien.
Het is de bedoeling om ook
eens kennis te nemen van wat er
in het buitenland op dit gebied is
jipresenteeri, waarbij ik denk
aan Amiens, in Noord-Frankrijk.
Daar schijnt een centrum te staan
jat gegroepeerd is rondom een
restaurant. Misschien is voor
Goes een combinatie van een
dergelijk centrum met sportvel
den en het zwembad mogelijk.
Dat bepaalt al enigszins de plaats
waar het zou kunnen staan; en
die plaats lijkt ideaal, omdat er
voldoende parkeerruimte aan
wezig is; omdat daar in de toe
komst een woonwijk komt en
omdat de'bongerds bij het zwem-
i grotendeels in het bezit van
gemeente zijn. Dat terrein ligt
toetldien niet ver van het cen
tral verwijderd.
De dingen die erin thuishoren
zijn: een modern restaurant met
tajetaria, een schouwburg, ge-
torzooi en verschillende voor
ie bestemde ruimten, v.er-
gnierttalen e.d. Ik zie dit wel
duidelijk ia samenhang met het
geen er reeds in Goes aanwezig
is en waardevol gehandhaafd
dient te worden. Het plan van de
heer Van Velzen wil ik bepaald
els een waardevolle bijdrage in
het denken over deze materie be
schouwen. Op deze manier krij
gen de plannen vorm en dat is
een goede zaak".
uitnodigt om binnen te gaan.
En als je eenmaal binnen bent
geweest, moet je het gevoel
krijgen dat je er gauw weer
eens terug moet komen, omdat
het centrum allerlei beloften
in zich bergt. Het moet een
creatief gebouw zijn!"
Dit zegt de Bredase architect
H. van Velzen, die na een aantal
gemeenschapshuizen, culturele
centra of hoe ze nog meer mogen
heten, te hebben gebouwd, op
eigen initiatief een studieproject
heeft gemaakt van een cultureel
gebouw voor Goes. „Ik heb dat
zonder enige verplichting over en
weer, zelfs niet eens op verzoek
van de culturele raad van Goes
of van een andere instantie, ge
daan," zegt hij.
„Ik las onlangs in uw blad dat
men in Goes denkt over een cul
tureel centrum, dat eindelijk eens
wat anders zou moeten zijn dan
de befaamde langgerekte zaal
met garderobe, toiletten, een in
gang en een parkeerterreintje,
maar iets dat in opzet en archi
tectuur voor een heleboel activi
teiten tegelijk bruikbaar zou zijn.
Ik was er allerminst verbaasd
over, dat de organisaties die via
een enquête hun mening over de
mogelijkheid van zo'n project
moesten geven, nauwelijks en
thousiast waren. Wie over cultu
rele centra denkt, moet zich
eigenlijk in gedachten naar de
toekomst kunnen verplaatsen,
waarin het begrip „cultuur" meer
inhoud zal krijgen, dan nu het
geval is. Tevredenheid over wat
er op. dit moment aan accommo
datie e.d. aanwezig is, zegt dan
ook weinig over de toekomstige
behoeften. Het is misschien meer
gezapigheid dan tevredenheid, die
veel mensen na die Goese enquête
deed zeggen: laat ons maar zitten
waar we zitten. Misschien had
men de enquête beter kunnen uit
strekken tot de zeer velen, die
het verenigingsleven vaarwel
hebben gezegd en bij hun kijk
kastje zijn gekropen, omdat het
geen hen aan gezelligheidsleven
werd geboden, niet kon concur
reren met de lome rust van een
avond tv."
„Vroeger zag je de dingen op straat
orn je heen. De smid besloeg zijn
paard, de kuiper maakte vaten, de
timmerman schaafde voor zijn tim
mermanswinkel en de kleermaker
jKwflDQÏe is een voortreffelijk
Ir 'm?(lr het heeft zijn bezwaren.
Ilibiiitm dat Het de adem van haar
■muiters op een voor omstanders
g«zeer_aantrekkelijke wijze beïn-
litin» ,e,senover dit inconvenient
lhol!m£ belangrijke voordelen:
Ifiïi. 5chcrmi tegen te hoge
le snikvo t ■rVerkalklng' bevordert
Dit alles afffezien
E 4 K dat het voor de liefheb-
»de ,waardevolle toevoeging
■leent rto i" i™"1 zyn maaltijd bete-
tonnen-1 niet meer wil mis'
«ranllfl e.enmaal aan toevoe-
l®» ie kJotl aan de Pr°dukten
I Vn» i,en„'s gewend.
lbruilc dlf. afzien nan het ge-
b-j knoflook met het oog op
■«ii'tiM J6!1 adem, die zelfs gerui-
treedt nuttigen daarvan op-
Ichémiri It"8 een uitkomst. Duit-
lttl om dit ben een weg gevon-
Sen thnn?Zt°aaZ te, omzeilen. Zij
I<le vorm knoflook op de markt
1 die de m„®an druppels of capsules,
l'1(t Sebriilil me gevolgen van
vollpd;„Vdlt vo°rtreffelijk
io lZjeten°P te heffen,
smaak te beïnvloeden.
»i eenhfT"" zonder garnering
"""'wals'heUo"^ ei' M°0i gee'
te v„ J' en met &roen
hard wIT n dat de eieren tfc
hut „e,n en lelük verkleuren
"fitvkenv-* UUr"'k ee" eierwek!
tannetie S de eieren
llatteaan "ïodat ze onder
aai. \,e komen en
Neem ze na 10
Itit i
Ihetm ze "a
U aU,U.r.^tóeh
een
1 staan
i draai
1 minuten
de eierwek-
IDP,k^inde 8ate„
spoelen met KOUD
*,|«'bkCen.dieinheet of wa
W,e» en aan' "in moeilijk
rden echt taai.
i houden)
KOUD
warm
te
Verbazend interessant is de
naam die Revlon aan het feest-
gezicht van dit jaar geeft: „Sum
mer lightning and psychedelic".
In het bronsglanzend gezicht
staan een paar ogen die vleugel-
vormig getekende glinstereffec-
ten hebben en lippen die na
tuurlijk van vorm maar kunst
matig van kleur zijn: koper voor
overdag en pink (hardroze) voor
de avond. Haar portret toont een
slaafse vrouw (zie slavenband om
nek) met een fiere blik (niet ver
slaafd aan psychedelica).
Een spel van volumes een toekomstfantasie op het thema „Cultureel gebouw voor Goes". Zo ziet Van Velzen
het cultureel gebouw van buiten.
zat met gekruiste benen op tafel voor
het open raam. Tegenwoordig mis je
dat. Van het „straatleven" gaat geen
inspiratie meer uit, die je zou kunner.
verleiden om zelf eens iets te ver
vaardigen, iets te scheppen. Ook het
gezelligheidsleven is van de straat
verdwenen. Het speelt zich af in sta
dions, op allerlei veldjes in de bui
tenwijken of in sporthallen. Het ver
keer beheerst het stadsleven. Dat
hoeft geen ramp te betekenen, mits
wij maar inzien dat wij niet op
eilandjes leven, maar met andere
mensen samen moeten kunnen zijn,
samen bezig moeten zijn. De eenzame
knutselaar op zijn hobbyzolder zal
heus wel een tevreden mens zijn,
maar zijn werkzaamheid inspireert
niemand anders dan de leden van zijn
gezin en een paar vrienden. En hij
mist veelal de vreugde van het samen
iets tot stand brengen. Dat samen
doen is ook de zin van het vergade
ren. Dat is feitelijk net zo uniek als
samen met vele anderen op een tri
bune zitten, of in een volle concert
zaal. Het publiek, de anderen waar
mee je samen bent. vormt een factor
méér in het beleven".
„In een kleine stad als Goes, waar
velen elkaar kennen, zal vereenza
ming van de mensen nog geen grote
rol spelen, al moet je dit nooit on
derschatten. Het vormen van vele
kleine groepjes, ieder met hun apart
„honk", is misschien wel een fase in
een vereenzamingsproces.
„Wat heeft dit met de bouwkunst
te maken? kunt u vragen. Het heeft
er alles mee te maken, omdat de ar
chitect zulke leef- en woonvormen
kan maken, dat binnen de muren van
bijvoorbeeld een cultureel ge-
houw als het ware steeds een sa
menspel mogeliijk wordt gemaakt en
een „doorkijk" wordt geboden naar
wat andere mensen doen.
Natuurlijk moet dit niet ten koste
van de „privacy" gaan. Maar dat
hoeft ook niet. In een cultureel ge
bouw is er sprake van als het ware
een vluchtige aanraking tussen de
verschillende groepen die er bezig
zijn. De hobbyclub kan een expositie
van gemaakte werkstukken houden,
die alle bezoekers kunnen zien, zoals
zij ook langs de prijzenkast van de
tafeltennisvereniging kunnen lopen,
of vanaf een galerij kunnen neerzien
op de grote zaal waar juist een korf
balwedstrijd in voile gang is. Is dat
een utopie? Neen! Gemeenschaps
huizen, culturele oentra e.d. zijn niet
meer uit de stad van morgen weg te
denken. Zij zijn hard nodig, waarbij
ik alleen maar de bejaarden hoef te
noemen, die als groep worden wegge
stopt, maar ook aan de jeugd, lang
harig of niet, die wordt geïsoleerd.
Voor Goes denk ik, natuurlijk nog
helemaal als een fantasie, want de
behoeften en de mogelijkheden lig
gen nog niet vast, aan een „groep van
ruimten", die te zamen het culturele
centrum kunnen vormen. „Groep van
ruimten" klinkt vaag, maar het is
toch een werkbaar begrip. Alle leef
ruimten vormen bepaalde volumes
en bij een cultureel centrum is het
nu net de kunst om die volumes zo te
groeperen, dat er een geheel ontstaat
dat iets avontuurlijks heeft, waarin
ruimten in elkaar kunnen overgaan,
of van elkaar gescheiden kunnen wor
den. Van huiten af gezien moet het
gebouw uitnodigend, ontvankelijk
zijn. Wie binnen is, moet zich beschut
kunnen voelen, zonder alleen te zijn""
zegt de heer Van Velzen.
„Waarom zou er geen boetiekje in
zo'n gebouw kunnen zijn, of een
discobar, waardoor het uitnodigt tot
een kennismaking? In geen geval
mag zo'n centrum zich hooghartig
afzonderen van het gewone leven.
Het hoort er middenin te staan. De
aanduiding „cultureel centrum"
vind ik wat dit betreft niet bijster
uitnodigend, maar zo heten die ge
bouwen nu eenmaal in de subsidie-
taal. Laten ze het „Huis van de
noemen, of zoiets.
Modellen en maquettes laten be
ter dan woorden zien wat ik bedoel.
De ene maquette is een soort driedi
mensionale schets van het gebouw dat
ik Goes heb toegedacht, van binnen
uit gezien. Rondom een centrale
ruimte liggen allerlei ruimten gegroe
peerd, die soms in elkaar overvloeien,
soms gescheiden zijn, zoals de verga
derzalen en de beatkelder.
De andere maquette is het spel
met volumes, zoals je het van buiten
ziet. Nogmaals: het is een gedachte,
méér niet, maar het is een uitvoer
bare gedachte. Het grondbeginsel is
namelijk vrij scherp te omlijnen: een
complex van ruimten, naast en bo
ven elkaar, waarin vele dingen ge
lijktijdig kunnen plaatsvinden. In de
ze opzet past alles. Er kan een mu
seum in worden ondergebracht naast
een bibliotheek, een muziekkamer
naast een zaal voor micro-sporten,
een kleine toneelzaal naast vergader
kamers, een kunstgalerij even goed
als een hobbykelder; een bejaarden-
soos evenzeer als een voorleeshoek
voor de jeugd. Zo'n gebouw kan een
gebeurtenis op zichzelf zijn.
EEN BOMONTPLOFFING heeft gis
teren het kantoor van de gemeente
lijke gas- en waterleiding van Genua
verwoest. In Italië zijn in de afgelo
pen dagen verschillende bomaansla
gen gepleegd op openbare gebouwen.
LADY SPENCER Churchill (84), de
weduwe van sir Winston, is gisteren
in haar woning gevallen Zij is naar
het ziekenhuis vervoerd.
MIDDELBURG Op maandag 14
april, 's middags om vier uur, zal
de eerste steen worden gelegd van
de nieuw te bouwen vleugel van
„Rozenoord". De steenlegging zal
worden verricht door mejuffrouw
Ria Brakman, dochter van de oud-
voorzitter van de vereniging „Pro-
testantsch Tehuis" rd)eeozotonR
testantsch Tehuis" (Rozenoord) te
Sluis.
Na afloop hiervan zal in het jeugd-
gebouw van de hervormde kerk een
receptie worden gehouden.
(ADVERTENTIE)
"n.v. verzekerings
maatschappij
brand-, inbraak-, storm-en glasverzekering,
wettelijke aansprakelijkheid voor particu
lieren en rechtsbijstandverzekering, onge
vallen-, ziekte-en ziektekostenverzekering,
reisverzekering
vraagt uw assurantieman of
rechtstreeks:
westblaak 22-r'dam
tel. 010-110004*
Agentschap
voor Zeetiwsch Vlaanderen
VkKS£BOOM, telefoon 01178-590
Shris, Gouverneurstraat 6-8
Zeeland heeft voor de zoveelste maal de voor
pagina's gehaald. Met een geweldige sprong ter
waarde van vierhonderd miljoen gulden springt
de provincie het atoomtijdperk binnen. In het
Sloe-gebied krijgt de P.Z.E.M. haar kernener
giecentrale. Een symbool, zouden wij kunnen zeg
gen, van het leven in de brouwerij. Niemand
heeft zo'n ding in Nederland en U zult eens
zien hoe hard de energieën nu gaan lopen om
zich in Zeeland te mogen vestigen.
Maar we moeten wel oppassen voor over
drijving. Dezer dagen belde ik iemand op om te
vragen wat hij van de plannen voor een kern
centrale vond. Zijn antwoord luidde: grandioos.
Wij spitten het uranium in Schouwen-Duiveland
uit de grond, brengen het per straalvliegtuig naar
het Sloe-vliegveld, laten het bij Hoechst in Vlis-
singen in staven gieten en die stoppen we dan
in de atoomoven. Kijk dat was nu net een tikje te
optimistisch en bovendien een ietseltje al te zelf-
doenerig.
Het Kamerdebat over de herindeling van Z.
Vlaanderen ligt al weer enige tijd achter ons.
Maar als het politiek Den Haag net eender gaat
als het de Zeeuwschvlamingen vergaat, dan wordt
er in en rond het Binnenhof nog menigmaal ge
sproken over die hoogtijdag in de parlementaire
historie, toen Zeeuwsch-Vlaanderen opnieuw
moest worden ingedeeld. De „Handelingen" over
die bewuste herindelingsdagen („Handelingen"
zijn zoveel als de notulen) zullen door onze naza
ten nog vaak worden opgeslagen. Zelden is er
schoner taal gesproken in 's lands vergaderzaal,
dan bij gelegenheid van het herindelingsdebat.
Zeeuwsch-Vlaanderen pleegt de dingen nogal on
gedwongen te bezien. In Hutet, Axel, Koewacht,
Sluis en Aardenburg, In IJzendijke en Zaamslag,
ja zelfs in het onopvallende Retranchement heeft
men zich jaren en jaren uitgesloofd om zakelijke
argumenten te vinden, die de kreet „Wij willen
onszelf zijn en blijven", of, „Wij wiRen wel bij
A. en niet bij B." zouden kunnen staven. Men
verloor zich zo min mogelijk in gekijf over de
betere viswateren in de contreien van Hontenisse
of het gunstiger inkomensniveau van Hutet. Nee,
men hield het allemaal zo zakelijk mogelijk. Bro
chures, petities, structuurschetsen en enquêtefor
mulieren gingen van hand tot hand. Want, zo
wist men in Zeeuwsch-Vlaanderen: „herindeling
is een ernstige zaak. Je hoeft in Den Haag niet
met smoesjes aan te komen."
Wie schetst de verbazing van de met Zeeuwsch
vlamingen gevulde tribunes, toen uit de blanke
diepte van 's lands vergaderzaal de ene strofe na
de andere opsteeg, waarin de heerlijke, rustieke
schoonheid van het Zeeuwsch-Vlaamse land werd
bezongen! Menig spreker citeerde uit het volks
lied: „Van d'Ee tot Hontenisse", sommigen had
den een handzaam hoofdstukje uit een beschrij
ving van de stad Sluis uit het hoofd geleerd en ik
zag zelfs op de bank van één der regeringspar
tijen een exemplaar van „De kleine Johannes"
liggen. Maar ik wachtte tevergeefs op de spreker
sel". Het is waarschijnlijk een legende, want
niemand heeft de befaamde brief ooit gezien,
maar in de Kamer deed de mop het prima.
die zijn betoog voor handhaving van een zelf
standig Axel zou inzetten met de onvergetelijke
zin: „Het was warm aan den vijver, en doodstil...",
waarmee „De kleine Johannes" begint.
Zelfs minister Beernink ontkwam niet aan de
neiging om lyrisch te worden. Hij deed het wait
minder soepel; het kwam er allemaal wat kirake-
rik uit, maar de man deed zijn best. Het was niet
zijn schuld, dat hij vele neuslengten achterbleef
bij een Hans Wiegel van de VVD, die zo fraai het
Belfort van Sluis bezong, en bij de heer Van
Bennekom van de AR, die gelijk een flierefluiter
het Zeeuwsch-Vlaamse land doorkruiste, zichzelf
steeds van commentaar voorziend, en die zowaar
het ineident-Retranchement met de allure van
een rederijker in de Kamer ten tonele voerde.
Het ineident-Retranchement bestaat, gelijk ie
dereen weet, uit een brief die vele jaren geleden
door een departementsambtenaar aan het ge
meentebestuur van Retranchement moet zijn
gestuurd, en waarin stond: „U moet zich niet tot
ons wenden, maar tot uw eigen regering, in Brus-
Ik kreeg de indruk dat veel Zeeuwschvlamingen
op de tribune zich, ondanks de lofliederen op de
landouwen van Hontenisse en de sublieme stilte
van het duingebied bij Cadzand, een beetje ge
nomen voelden. Het moet hen bijzonder zijn
meegevallen, dat er uit de baaierd van volzinnen
toch nog een vrij overzichtelijk besluit te voor
schijn rolde. Tot het moment waarop mr. Van
Thiel van verschillende amendementen vaststel
de dat zij waren aangenomen, had menigeen het
diep in zijn hart als een kolossale grap be
schouwd.
Toen het plotseling tóch ernst bleek te zijn,
schrokken de tribunes zó erg, dat zij het parle
ment snel de rug toekeerden om in het avondlijk
Den Haag de overwinning (voorzover men meen
de een overwinning te hebben behaald) te gaan
vieren.
In een der Haagse hotels sprak de portier ons aan
met de woorden: „Hoort u óók bij die Belgische
club?" Toen ik vroeg wat hij bedoelde, zei de
man: „Ze vragen me de hele avond al of ik óók
voor een zelfstandig Aardenburg ben!"
En als je zoiets hoort, dan ga je toch weer twij
felen aan de vraag of de Retranchement-legende
werkelijk een verzinsel is....
En zo zitten we dam, lieve lezerschaar (knip
knip) in die eigenaardigste aller maanden: april.
Volgens de kalender hadden alle Zeeuwse bui
tenmensen in deze tijd van het jaar al donker
bruin moeten zijn. Want het is al weer een hele
poos lente. Maar in werkelijkheid kom je steeds
meer kuchende en snuivende mensen tegen, die
je vanuit een nauwe spleet in hun kraag toeroe
pen dat de BTW en april allebei even erg tegen
vallen. En zij hebben gelijk. April is een ver
schrikkelijke maand. April is a-soeiaal, april is
a-lente. April is kortom: a-pril
TOMASO
Vorige week las ik dat er weinig
belangstelling was bij de jongeren
om aan de ontwikkelingshulp daad
werkelijk deel te nemen omdat er
te weinig mee was te verdienen".
Uit het volgende feit zal u echter
blijken dat de oorzaak elders ligt en
er gebrek aan deugdelijke organisa
tie is. In oktober 1968 zou m(jn zoon
examen doen als verpleger en als
hij slaagde, wat gelukkig ook gebeur
de, wilde hij enkele jaren werkzaam
zijn bij de ontwikkelingshulp. In
maart 1968 verzocht mijn zoon aan
het ministerie van Buitenlandse Za
ken, directie internationale techni
sche hulp, inlichtingen omtrent de
mogelijkheid om in ontwikkelings
hulp te werk gesteld te worden in
het Semgerema Catholic Hospital te
Sengerema, Tanzania. Na korte tijd
ontving hij bericht, waarin hem
werd geadviseerd met de besturen
de instanties van genoemd ziekenhuis
contact op te nemen. Wanneer hij
een bespreking wenste kon hij telefo
nisch contact opnemen voor het ma
ken van een afspraak en was men bij
het departement van Buitenlandse
Zaken bereid nadere informatie te
verstrekken. Mijn zoon begaf zich
naar Berg en Dal en had daar met
bedoelde besturende instanties een
bespreking. Uit dit onderhoud bleek
dat tewerkstelling in het bedoelde
ziekenhuis in het kader van ontwik
kelingshulp waarschijnlijk niet zou
lukken en het zeer twijfelachtig was
of buiten die ontwikkelingshulp een
werk- of verblijfsvergunning voor
Tanzania zou kunnen worden ver
kregen.
Tot zover was alles naar behoren
verlopen. Om toch bij de ontwikke
lingshulp te werk gesteld te worden
vulde mijn zoon een aanvraagbon in
van de Stichting Nederlandse Vrij
willigers om toezending van een aan
meldingsformulier, welke aanvraag
bon hij aantrof in een tijdschrift,
naar ik meen in het maandblad voor
verplegenden, maar het kan ook een
ander tijdschrift zijn geweest. Leest
u dus goed, een aanvraag voor een
aanmeldingsformulier.
Hij postte deze aanvraag op maan
dag 17 juni 1968, en ontving op vrij
dag 21 juni 1968, dus in dezelfde week
een gedrukte, dus niet getypte, brief
waarop alleen naam, adres en datum
waren getypt, en waarin stond ver
meld dat althans het eerste halfjaar
bij de Stichting Nederlandse Vrijwil
ligers geen plaatsingsmogelijkheid
was. „Aanmelding lijkt mij daarom
in dit stadium niet zinvol", zo stond
in de brief. Het was dacht ik beter
geweest een aanmeldingsformulier te
sturen en tijdig informatie omtrent
de kandidaten in te winnen om dan
bij noodzaak direct te kunnen oproe
pen en opleiden.
Wij stonden wel verbaasd dat men
zonder meer mijn zoon afwees, geen
inlichtingen vroeg, geen aanmel
dingsformulier rond, ondanks het
feit dat men toch om hulp schreeuw
de.
In december 1968 vertrokken 7 (ze
ven) jonge mensen naar de ontwikke
lingslanden, wat met veel ophef via
pers, radio en televisie bekend werd
gemaakt. Het zou interessant zijn te
weten hoeveel maal zeven ambtena
ren hieraan een dagtaak hebben ge
had om deze zeven mensen op te lei
den en voor te bereiden Nu schreeuwt
men om dokters, verplegers en ver
pleegsters. Is die nood nu plotseling
ontstaan? Meerdere malen heeft men
via de pers en de radio kunnen ver
nemen en op de tv kunnen zien hoe
zieke mensen als 't ware wegrottend
op hun dood zaten te wachten en
geen of te weinig hulp hadden.
Heeft men bij „ontwikkelingshulp"
enige tijd geleden de t.v.-uitzending
niet gezien, waar men pater Jan de
de Vries zag ploeteren,alleen. Ik ge
loof dat het beter was om de hele
ontwikkelingshulp in handen te stel
len van missie en zending, die hier
meer ondervinding in hebben dan de
met ontwikkelingshulp belaste am-
tenaren. Als men ziet en hoort wat
de broeders en zusters in Sengerema
in 10 j. hebben gewerkt en gebouwd
en nog steeds het ziekenhuis moeten
uitbreiden omdat ze alle zieken niet
kunnen onderbrengen maar elk jaar
hun plannen maar gedeeltelijk kun
nen uitvoeren bij gebrek aan geld,
dan geloof ik dat men goed deed om
niet met belastinggelden reclame te
maken voor ontwikkelingshulp en de
aanmeldingen zonder enige informa
tie af te slaan, maar de gelden in
veilige handen te stellen en daadwer
kelijk de mensen die hulp nodig heb
ben te helpen.
Het is zeker waar dat er nog meer
aanmeldingen zouden komen als er
dikke verdiensten aan vast waren,
maar als het dan toch alleen be
stemd is voor bevoorrechten, en an
deren zich zelfs niet kunnen aanmel
den, dan zou het resultaat toch uit-
blijven.Het zou goed zijn een specifi
catie van de bestedingen voor ont
wikkelingshulp te publiceren waar
duidelijk uit bleek:
a. Welke bedragen aan de organi
serende ambtenaren worden betaald;
en aan hoeveel ambtenaren.
b. Welke bedragen aan de werkers
in de ontwikkelingslanden worden
uitbetaald per persoon.
c. Welke bedragen aan de ontwik
kelingsobjecten worden besteed en
werkelijk hun doel bereiken.
De ontwikkelingshulp moet nodig op
de helling. Is een der grootste ont
wikkelingsobjecten gelegen in Den
Haag? Men zou dit gaan vermoeden.
Grotere bedragen eisen voor ontwik
kelingshulp in en buiten de Tweede
Kamer en op dezelfde voet doorgaan
met het „amateurswerk" op ontwik
kelingsgebied. is alleen maar om in
druk te maken op de kiezers en ver
der geld vermorsen. Elk geschreeuw
om meer hulp is verspilling van
energie.
BREDA
J. C. VAN BEEK
3 uur.